มีค 55

[O'Pern]

1 มีค 55
   ตื่นขึ้นมาอย่างสดใส แม้จะนอนไม่สบายเท่าห้องพักในโรงแรมเหมือนหลายๆ คืนที่ผ่านมา แต่มันก็เป็นบ้านของเราเอง บ้านที่เราคุ้นเคย
   เช้านี้ไม่ได้ออกขี่จักรยานหรอกนะ ภรรยาบอกว่าจักรยานคันเล็ก Neobike 14 ที่เอาไว้ใช้ทีทำงานขี่จดออเดอร์ลูกค้าน่ะ มันยางแบน ไอ้รถคันนี้มีปัญหาจริงๆ ที่ล้อหลัง อาการเหมือนยางในซึม อาทิตย์หนึ่งต้องเติมลมสัก 2 ครั้ง เหมือนลมมันค่อยๆ จะซึมออก แต่ลองจับแช่น้ำดูก็ไม่พบรอยรั่วแต่อย่างใด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมถอดออกมาตรวจสอบ ดูทั้ง Rim Tape ว่ามันปิดหัวซี่ลวดเรียบร้อยดีไหม ผิวด้านในของยางนอกมีของแหลมคมแอบฝังอยู่ไหม ฯลฯ
   สูบลมให้เต็มไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เช้านี้ตรวจสอบดู มันก็ยังปกติดี มีอาการลมซึมออกบ้างนิดๆ เหมือนเมื่อก่อนนั่นแหละ ขี้เกียจถอดออกมาเช็คแล้วล่ะ วันนี้ขอเอา Neobike 16 คันใหม่ไปใช้แทนดีกว่า
   ขี่แล้วไม่ค่อยคุ้นครับ รถคันนี้ใช้เบรกก้ามปูหน้าหลัง ต่างจากเจ้ารถคันเก่าที่ผมใช้ Coaster Brake เพียงอย่างเดียว แต่ก็ชอบรถคันใหม่มากกว่านะ มันทรงตัวดีกว่าเยอะ เสียอย่างเดียวตรงมีสายเบรกรกรุงรัง และแขวนถุงใส่ข้าวของที่ซื้อมาจากตลาดได้ลำบาก เพราะติดมือเบรก
   วันนี้อยู่ร้านจนถึงเย็นครับ ออกจากร้านก็ต้องแวะเก็บเช็คลูกค้าก่อน แวะ Home Pro ซื้อหลอดไฟห้องน้ำ ไปถึงโรงเรียนเร็วกว่าปกติ เพราะวันนี้มีการพบปะพูดคุยกับครูประจำชั้นที่จัดเป็นประจำทุกเทอม
   ครูรายงานพฤติกรรมของมิว คือ ชอบเล่น ชอบเย้าแหย่เพื่อน ชอบวาดการ์ตูน เขียนหนังสือยังสะกดผิดๆ ถูกๆ อยู่ ยังไม่เข้าใจเรื่องการแบ่งวรรคตอน และย่อหน้า
   ก็รับฟังครู และนำข้อผิดพลาดมาแก้ไขต่อไป
   ฟังข่าวทีวีเขาว่าภาคเหนือมีปัญหาเรื่องหมอกควัน ขณะผมอยู่เชียงรายก็เห็นมันปกติดีนะ มีหมอกบางในตอนเช้า มันก็เหมือนหน้าหนาวปกตินั่นแหละ หรือว่าผมไปอยู่ในจุดที่มันไม่มีปัญหาก็ไม่รู้สินะ ทั้งเชียงแสน เชียงของ แม่สาย หรือกระทั่งอำเภอเมือง
   เย็นลูกขอกินไอติมโคนที่ร้าน KFC กลับมาบ้านกินข้าวกับปลาทอด ส่วนผมเล่นน้ำพริกหนุ่มกับแคบหมูที่ซื้อมาจากเชียงราย


ภาพจากเชียงของ อีกฟากของแม่น้ำคืเมืองห้วยทราย ประเทศลาว

[O'Pern]

2 มีค 55
   เป็นอีกหนึ่งคืนที่นอนหลับไม่เต็มตื่น แมวสองตัวมาต่อสู้กันบนหลังคาบ้าน เสียงร้องหง่าวๆ พร้อมกับเสียงฝีเท้ากระแทกหลังคาดังโครม แน่นะ แค่หง่าวแรกผมก็ตื่นแล้ว เพิ่งจะ 0330 เท่านั้นเอง ทีแรกไม่อยากลุก แต่ออกไปไล่แมวดีกว่า คนอื่นๆในบ้านจะได้นอนกันอย่างเป็นสุข
   แมวไปแล้ว และผมก็ตื่นแล้วเช่นกัน มองไปรอบตัว ไม่มีอะไรทำ เปิดคอมฯ นั่งพิมพ์ไดอารี่เล่าเรื่องทริปเชียงรายที่ผ่านมาดีกว่า ผ่านไป 2 ชม เล่าได้แค่วันเดียวเองน่ะ นี่ผมไปตั้ง 4 วันเชียวนะ จะต้องเล่ากันนานแค่ไหนล่ะนี่
   เช้ากินอาหารสุขภาพครับ เต้าหู้ราดพริก กับแครอทลวก กระเทียมสด ข้าวกล้อง น้ำใบบัวบก มื้อเช้าต้องจัดเต็มนะ เพราะอาหารมื้อเช้ามีไว้บำรุงสมอง มื้อกลางวันบำรุงร่างกาย ส่วนมื้อเย็นสำหรับซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ
   ถ้าอยากฉลาด ก็ต้องกินมื้อเช้าครับ
   วันนี้เข้าบ้านมาบ่ายแก่ๆ หน่อย ก็นั่งพิมพ์เล่าไดอารี่ชีวิตต่อ จำได้ว่าสมัยแรกๆ มีแต่เรื่องจักรยาน หลังๆ มานี้ขี่จักรยานน้อยลงมาก กลายเป็นเรื่องชีวิตแทนเสียแล้ว ผสมกับเรื่องราวไร้สาระบ้าง ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดประโยชน์กับใครบ้างไหม อย่างไร
   เย็นนี้ลูกให้ไปรับสายหน่อย เขาบอกขออยู่เล่นกับเพื่อน อิสระได้เต็มที่เลยครับลูกพ่อ ช่วงเวลาเล่นของเด็กมันก็คือการเรียนรู้อีกอย่างหนึ่ง ผู้ใหญ่อาจไม่เข้าใจในจุดนี้ ถึงดุว่าเด็กว่าเอาแต่เล่น
   นัดหมายกันไว้ว่าจะกลับตอน 0530 ผมไปนั่งรออ่านหนังสือเล่นตั้งแต่ 0500 รอ 30 นาที ลูกวิ่งมาบอกว่าจะกลับตอน 0730 คือหนึ่งทุ่มครึ่ง โห ดึกจัง อีกตั้ง 2 ชม แน่ะ
   ก็ไม่เป็นไรครับ ให้อิสระแบบสุดๆ ไปเลย อยากเล่นก็เล่นไป แต่ถึงตอนเรียนก็อย่าลืมเต็มที่กับมันด้วยล่ะ

พิพิธภัณฑ์บ้านดำ

[O'Pern]

3 มีค 55
   ช่วงนี้มีเรื่องไม่ดีเกิดกับครอบครัว พ่อไม่สบาย ไอ หายใจติดขัด หมอจับเอ็กเรย์ปอด แม่ปิดประตูรถหนีบมือตัวเองเลือดไหล เล็บจะหลุดหรือเปล่าก็ไม่รู้
   กลับมาจากเชียงราย มีไอเดียทำธุรกิจใหม่ๆ 1 อย่าง ใจหนึ่งก็อยากลุยทำมันซะเลย แต่ก็ติดที่ว่าตัวเราเองต้องไปนั่งเฝ้าหน้าร้านขายของแทบทุกวัน นี่ถ้ามีอิสระเหมือนเมื่อก่อนก็ดีสินะ
   มีหลายสิ่งในหัว กลายเป็นได้แต่คิด จากเดิมมันเป็นความฝัน ทุกวั้นนี้กลายเป็นเรื่องเพ้อฝันไปเสียแล้ว คือคิดๆ อยู่นั่นแหละ ไม่ยอมทำสักที อนาถใจตัวเองจริงๆ ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย สมัยก่อนคิดอะไรก็ต้องลุยกันไปข้างหนึ่งเลย ยกตัวอย่างนิตยสาร Racing Club นี่แหละครับ รู้สึกเสียดายเวลาชีวิตอย่างมากนะ ทุกวันนี้ได้แต่หายใจทิ้งไปวันๆ
   เช้าเฝ้าร้านขายของ เย็นกลับบ้าน ย่างก้าวเท้าแรกเข้ามา ลูกก็ขอให้ต่อสายอินเทอร์เนทออนไลน์ให้เขาเล่นเกมใน Face Book เสียแล้ว กลายเป็นไม่ได้คิดถึงเรา คิดถึงแต่สังคมในโลกคอมพิวเตอร์แทน นี่ขนาดแค่ ป4 นะ ถ้าขึ้นมัธยม เราอาจอยู่กันคนละโลกแล้วก็เป็นได้ อีกหนึ่งความจริงที่ผมต้องยอมรับ เลี่ยงไม่ได้ แต่ก็ต้องปรับตัวให้ได้
   โลกวิบัติ อเมริกาโดนทอร์นาโด ญี่ปุ่นมีหิมะหลงฤดูที่โตเกียว ไทยมีหมอกหนาและหนาวเย็นที่ภาคเหนือ ออสเตรเลียมีน้ำท่วมใหญ่ ประเทศอื่นๆ ก็มีปัญหาต่างกันออกไป เพียงแต่เราไม่ค่อยได้รับข่าวสารเท่านั้นเอง
   สัญญาณเตือนอย่างเป็นทางการเริ่มขึ้นแล้ว ไม่ใช่สิ เตือนมานานหลายปีแล้วล่ะ เพียงแต่ช่วงนี้เตือนหนักหน่อย และคงจะหนักขึ้นเรื่อยๆ หากจะใช้ชีวิตอยู่ ก็ต้องปรับตัวกันไปครับ คนแข็งแรงก็จะยืนหยัดอยู่ได้ คนอ่อนแอก็จะพ่ายแพ้ไป เป็นเช่นนี้ทั้งในโลกแห่งความจริง และโลกธุรกิจ
   เย็นมีเวลาว่างหน่อย ตรวจเช็คจักรยานแต่ละคันที่อยู่ในบ้าน ไล่เติมลม เช็ดทำความสะอาด โทรคุยกับพี่สมัคร เชียงราย บอกว่าผมกลับมาถึง กทม เรียบร้อยแล้ว พี่เขายังใจดีเสมอ บอกว่าขอโทษที่ไม่ได้ต้อนรับ คราวหน้าไปหาเขาอีกนะ ไม่ต้องบอกล่วงหน้า ไม่ต้องวางแผนก็มาได้
   โทรคุยกับคุณ “นิรันดิ์” คนที่อาสาจะให้จักรยานไปยืมขี่เล่นที่เชียงราย เขามีรถจักรยานจากเกาหลีจะมาให้ผมเอาไปลองใช้ ก็ดีเหมือนกันครับ สมัยก่อนเคยแต่ทดสอบรถยนต์ ตอนนี้กลายมาเป็นมาทดสอบจักรยานแทน รถเป็นอย่างไร ดีด้อยตรงไหน อ่านความจริงได้ที่นี่ มาตรฐานการทดสอบระดับเดียวกับงานรถยนต์ที่ Racing Club เคยทำไว้ครับ


ร้านอาหารชาวอาข่าบนดอยช้าง

[O'Pern]

4 มีค 55
   เตรียมชุดจักรยานไว้ตั้งแต่เมื่อคืน สูบลม เติมน้ำใส่กระติกไว้อย่างดี ตื่นเช้าขึ้นมา ดันไม่อยากออกขี่เสียนี่ เดินออกกำลังกายในบ้านราว 1 ชม แทนครับ
   แม่ไปตลาดซื้อโจ๊กมาฝาก จัดการไปซะ สายหน่อยภรรยาและลูกออกไปข้างนอกกัน ผมซ้อมเล่นคีย์บอร์ด (ดนตรี) และ Uke ไปเกือบจะ 2 ชม วันอาทิตย์ถ้าพ่อแม่อยู่บ้านก็จะได้คุยกันมากหน่อย
   บ่ายกินส้มตำ ไก่ย่าง ข้าวเหนียว ผักสด อิ่มจนใกล้หลับ ว่างๆ ก็นั่งพิมพ์ไดอารี่ย้อนหลังไปเรื่อย นี่คือสาเหตุว่าทำไมไดอารีช่วง 7 วันก่อนหน้านี้ถึงได้ช้าเหลือเกิน ก็รายละเอียดมันเยอะมากไงครับ อยากเล่าให้เห็นภาพเหมือนกับไปเที่ยวด้วยกันกับผม
   วันนี้อยู่บ้านตลอดวัน จู่ๆ ก็ขี้เกียจออกกำลังกายเฉยเลย เอ๊ะ มันชักจะผิดปกตินะ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ลองนั่งคิดวิเคราะห์ดู พบว่าน่าจะเกิดจากสาเหตุหลักคือ ผมขาดแรงจูงใจ
   ถ้างั้น ก็ต้องหาแรงบันดาลใจ แรงจูงใจเพิ่มสินะ
   จัดอีกสักทริปดีไหม
   อ้าว เฮ้ย เพิ่งจะกลับมาจากเชียงรายเองนะ

อาข่าริเวอร์เฮาส์ ริมลำน้ำกก

[O'Pern]

5 มีค 55
   ขี่จักรยานยามเช้า ยังหาเป้าหมาย แรงจูงใจไม่เจอเลย ขี่ขำๆ ดูเหมือนจะเลื่อนลอย นึกภาพเมืองเชียงของไปด้วย ทำให้การขี่วันนี้ดูสดใสขึ้นมาหน่อย ก็แหม อากาศต่างกันแค่ 20C เท่านั้นเอง อยู่เชียงของ 13C อยู่บ้าน กทม 33C แหงก…
   กลางวันนี่อากาศร้อนจัดเลยล่ะครับ และก็คงจะต้องร้อนขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงเมษายน ต่างจากปีหรือสองปีก่อนนี่แหละที่ยังมีลมหนาวลงมาจนถึงปลายเดือนมีนาคม เราก็ต้องปรับตัวกันไปครับ บ้างก็บอกว่าธรรมชาติเอาคืน บ้างก็บอกว่าเกิดจากน้ำแข็งขั้วโลกละลาย เราทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับและเตรียมพร้อม ผู้ที่แข็งแรงกว่าเท่านั้นที่จะอยู่รอดได้
   เย็นนี้ไปรับลูกช้าหน่อย เขาบอกจะซ้อมบาสฯ บ๊ะ แจ๋วจริง นานๆ จะเห็นชอบกีฬาอะไรกับเขาบ้าง เมื่อวานเห็นซัดพิซ่าถาดกลางคนเดียวหมดเกลี้ยง จะบ้าตาย สงสัยกำลังทำพิธีโหลดคาร์โบเตรียมไว้สำหรับการซ้อมบาสฯวันนี้


ชาวเขาเตะตระกร้อยามเช้าก่อนไปทำงาน ที่ดอยช้าง

[O'Pern]

6 มีค 55
   เมื่อวานเย็นมีเวลาว่างมากหน่อย โทรคุยกับเพื่อนเก่า รุ่นพี่เก่าๆ ที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี อัปเดทข่าวคราวชีวิต ส่วนใหญ่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นกันหมดทุกคน ฟังเขาเล่าก็พลอยดีใจไปด้วย แต่พอมามองตัวเองแล้วท้อใจเลยว่ะ เศร้าจัง 
   แดดร้อนแรงชนิดที่ไม่บ่นไม่ได้แล้ว ก็คงจะต้องบ่นต่อไปเรื่อยๆ จนกว่ามันจะทุเลานี่แหละ
   บ่ายขับรถพ่อไปตรวจสภาพ เพื่อต่อทะเบียนรถ กะว่าจะไปรับลูกต่อ แต่เขาโทรมาบอกขอเลื่อนให้มารับช้าหน่อย มาสัก 1 ทุ่มก็ได้ เขาจะซ้อมบาสฯกับเพื่อนต่อ
   ผมกะเวลามาแบบเหลือๆ ถึงตอนนี้เลยกลายเป็นเหลือมากเกิน จนต้องแวะห้างเซ็นทรัลเดินเล่นถ่วงเวลา เจอรถ Kia Picanto เอามาจอดโชว์ ด้านนอกสวยงามมากทุกมุม แต่ภายในแม่งแย่ว่ะ วัสดุโคตรห่วย เป็นพลาสติคก๋องแก๋งอัดขึ้นรูป เบาะหุ้มหนังเทียม พวงมาลัยไวนิล จับแป๊บเดียวก็รู้แล้วว่า ถ้าได้รถมาคงต้องเปลี่ยนใหม่
   รถราคา 5.3 แสน รับรถได้เลย รับประกัน 5 ปี นี่คือจุดขายของเขา ในขณะที่ผมไปดู BMW X1 ราคา 2 ล้านกว่า รอรถ 1 ปี ฮ่วย!!! พี่เก็บไว้ขับเองเถอะนะ
   ไม่มีอะไรฆ่าเวลาได้ดีเท่ากับการอ่านหนังสืออีกแล้ว ผมเข้าได้ทุกร้าน ไม่มีร้านประจำ ใจชอบอ่านพวกหนังสือเดินทางท่องเที่ยว อ่านแล้วก็อยากไปเหมือนเขาบ้าง แต่พอเอาเข้าจริง ไม่อยากทำซ้ำเขา นักเดินทางไม่ควรเหยียบตามรอยเท้าใคร ผมคิดของผมแบบนี้แหละ
   ลูกนัดกับเพื่อนที่เล่นบาสฯด้วยกันไปกินทีร้านยาโยอิอีกแล้ว พ่อแม่ก็ต้องเดินตามลูกต้อยๆ อย่างว่าง่าย ออกจากโรงเรียนก็ดึก กินก็ดึก ถึงบ้านยิ่งดึกเข้าไปใหญ่


ร้านอาหารที่เชียงของ

[O'Pern]

7 มีค 55 วันมาฆะบูชา
   เย้ๆ ร้านหยุด
   ไม่ต้องดีใจเว่อร์ ต้องออกไปเปิดร้านรับสินค้าอยู่ดี มีคนจะมาส่งของ … เซ็งจริงๆ
   ตื่นแต่เช้ากะจะขี่จักรยานแน่ๆ เตรียมชุดไว้อย่างดี อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย พอจับจักรยานจะเอาขาตั้งลง อ้าว ยางแบน ปัดโธ่
   มันไม่ได้แบนเพราะปล่อยทิ้งไว้นาน ผมเพิ่งจะสูบมันเมื่อสองวันก่อนเอง เซ็งอีกแล้ว อดขี่ จะเอารถคัน KHS F20-W ออกแทนก็ไม่คุ้นเบาะเสียแล้ว นั่ง Brooks จนชินแล้ว
   กว่าจะเสร็จธุระก็ปาเข้าไปบ่ายสองโมง พาภรรยาและลูกไปสยามพารากอน เดินเล่น เปิดหู เปิดตา เห็นของแปลกใหม่เยอะดีครับ ตลอดเวลาหลายชั่วโมงที่อยู่ในห้าง ใจผมคิดถึงแต่ธุรกิจใหม่ๆ ในอนาคต
   ขับเข้าไปจอดในตึก Siam Discovery พอรับบัตรปุ๊บ ยามที่ข้างหน้าก็โบกรถ เปิดรั้วให้ผมเข้าไปจอดที่พิเศษ เฮ้ย งงสิ ไม่เคยเจอแบบนี้
   “สงสัยเอารถพ่อมาว่ะ” ลำพังรถผมเองน่ะเหรอ ไม่เคยมียามหน้าไหนชายตามองแม้แต่น้อย
   สังคมมันเป็นแบบนี้ มองกันแค่เปลือก ผมมาห้างนี้ปีละหนสองหน ยิ่งเข้าเมือง ก็ยิ่งแน่ใจว่าตัวเองไม่ชอบสังคมแบบนี้ ผมชอบธรรมชาติ ชอบป่าเขา ดอย ถ้ำ น้ำตก อย่างที่เชียงรายน่ะ ใช่เลย ผมชอบเมืองเชียงของ
   กินอาหารกลางวันตอนบ่ายที่ร้าน Tony Roma’s ร้านอาหารทีมีชื่อเสียงเรื่องสเต็กซี่โครงหมู ราคาแพงครับ นานๆ กินที ปีละหนพอ เสร็จแล้วก็เดินเล่นในร้านหนังสือ เริ่มตั้งแต่ Asia Book ตามด้วย Kinokuniya ออกมาอีกทีฟ้ามืด เย็นเดินข้ามฟากมากินร้านเก่าแก่ในสยามสแควร์ชื่อจุฑารสแทน เพราะร้านส้มตำนัวร์ที่วางแผนไว้คนรอคิวเยอะมาก
   กลับบ้านตอนค่ำ พอขึ้นรถปุ๊บ ภรรยาและลูกก็หลับทันที อ้าว ผมก็อยากหลับบ้างเหมือนกันนะ
   ขับคนเดียวเพลินๆ เพราะรถไม่ติด เปิดเพลงฟังร้องคลอไปด้วย แป๊บเดียวก็ถึงบ้านแล้ว (ใช้ทางด่วน)

[O'Pern]

8 มีค 55
   เอารถ KHS F20-W ออกขี่แทน คัน HT ยางแบน ลองสูบดูแล้วได้ยินเสียงลมดันออกมาดังฟู่ๆ อย่างชัดเจน สันนิษฐานว่ามันไม่ใช่แค่รอยรั่วธรรมดา เสียงดังฟู่ขนาดนี้ คงต้องเป็นแผลใหญ่ ถ้าฉีกขาดเป็นแผลยาวเกิน 1 ซม ก็ไม่น่าจะเสี่ยงปะแล้ว เปลี่ยนยางในใหม่จะสบายใจกว่า
   ถ้าเป็นผมในช่วงที่ไฟแรง อยากหาข้อมูลแปลกๆ ก็จะปะมันไปเรื่อยๆ ดูซิว่ามันจะใช้งานไปได้อีกนานแค่ไหน แต่ถ้าเป็นรถที่ใช้ขี่ทัวริ่งเดินทาง อันนี้ไม่แนะนำให้เสี่ยง เกิดยางมันออกอาการขณะเรากำลังขี่อยู่เพลินๆ จะพาให้เซ็งมากกว่า
   ลูกฮิตเล่นบาสฯกลับบ้านค่ำเสียหลายวัน วันนี้ผมขี้เกียจรอ ก็เลยลงไปร่วมเล่นด้วยเสียเลย นั่งรอ ยืนรอ มันเบื่อไง เล่นไป 1 ชม เหงื่อซ่กครับ ไม่ได้แตะลูกบาสฯ มาราว 30 ปีเห็นจะได้ ฝึกหัดชู๊ทเหมือนเด็กๆ เขาทำ ลงบ้าง ออกทะเลบ้าง ปนๆ กันไป
   แต่รอแบบนี้ไม่เบื่อเหมือนวันก่อนๆ ละ เริ่มปรับตัวได้แล้ว

[O'Pern]

9 มีค 55
   ขี่รถ KHS F20-W ตอนเช้า เบาะหนานุ่มที่บอกไม่คุ้น นั่งซ้ำอีกวันก็พอได้เหมือนกัน นี่ถ้าพรุ่งนี้ซ้ำอีกที อาจบอกชอบก็เป็นได้
   ไปถึงที่ทำงานก็เอารถ Neobike 16 คันใหม่ (เก่าโทรมจากญี่ปุ่น) ออกขี่จดออเดอร์ลูกค้า เจ้าคันนี้ใช้เบรกก้ามปูหน้าหลัง จะแขวนถุงน้ำ ถุงขนม ก็ลำบาก ต่างจากรถคัน Neobike 14 ที่ใช้เบรกแบบ Coaster แถมแฮนด์เป็นรูปตัวยู จะแขวนอะไรก็คล้องมาได้เลย มันจะไหลลงมาตรงกลาง รถยังคงขี่ได้ดีอีกด้วย
   ธนาคารกสิกรไทยออกโปรโมชั่น เปิดบัญชีใหม่ จะได้บัตร ATM สมุดบัญชี และซองอเนกประสงค์ รูป Angry Bird ผมเอาไปบอกภรรยา เธอชอบมาก เลยจัดมา 1 ชุด พอมาถึงบ้าน ลูกเห็นก็จะเอาบ้าง วันนี้เลยจัดให้ลูกไปอีก 1 ชุด ไม่รู้ว่าวันต่อไป จะมีของ อากง อาม่า ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้
   บ่ายเข้ามาบ้าน ขับรถยนต์อยู่กลางแดดยังร้อนจัด รถผมไม่ได้ติดฟิล์มด้วยน่ะ ขับกลางคืนนี้แจ๋วสุดๆ เลยล่ะ แต่กลางวันก็ทำใจหน่อยนะ
   เย็นนี้ลูกซ้อมบาสฯอีกแล้ว บอกให้มารับ 1 ทุ่ม ผมเตรียมรองเท้ากีฬาอย่างดีไปด้วย กะจะลงเล่นด้วย พอไปถึงกลับไม่เป็นอย่างที่คิด มีเด็กชั้นอื่นๆ ลงมาร่วมเล่นด้วย และสลับหมุนเวียนกันมาลงสนาม ผมได้แต่นั่งคอยเก้อจนถึงทุ่มครึ่ง
   ขากลับมิวขอกินมื้อเย็นที่ร้านยาโยอิอีกแล้ว ไหนบอกนานๆ กินทีไงลูก อาทิตย์นี้เล่นไป 2 ครั้งแล้วนะนี่ เอาๆ อะไรที่ให้ได้ ไม่ลำบากเรานักก็จัดกันไปครับ

[O'Pern]

10 มีค 55
   ไม่สบายครับ มีอาการไอ เจ็บคอ สาเหตุไม่มีอะไรมาก สองวันก่อนได้รับมอบหมายงานตำแหน่งใหม่ เป็นพนักงานตรวจเช็คสินค้า ถ้าเป็นบริษัทใหญ่ๆ ก็จะคุมพวกสโตร์ แต่ที่บ้านผมเป็นร้านเล็กๆ เลยตรวจเช็คกันริมถนนกลางแดดร้อนๆ นี่แหละครับ สูดดมควัน ไอแดด แรกๆ ไม่ชิน นานๆ เข้าทำใจยอมรับ ก็พอไปได้เหมือนกัน แต่กลับมาบ้านเริ่มมีไอกระแอม จนมาวันนี้แหละ ไอมีเสมหะ เจ็บคออีกด้วย
   เช้ายังคงขี่จักรยานเหมือนเดิม แล้วก็ออกไปทำงาน ขี่จักรยานแวะร้านขายยา ซื้อยาแก้ไอแบบมีเสมหะ และแก้เจ็บคอ หมดไป 50 บาท นี่ถ้าไปโรงพยาบาล ต้องมีอย่างต่ำ 400 และถ้าเป็นโรงพยาบาลไฮโซเตรียมไว้เฉียดพันได้เลย
   มีลูกแล้วอะไรก็ต้องประหยัดครับ ประหยัดจนขี้เหนียวเลยก็ว่าได้ อะไรกับตัวเองนี่ผมโคตรเหนียวเลย แต่กับคนรอบข้าง กับพ่อแม่ ภรรยาลูก ก็ให้เต็มที่
   กลับเข้ามาบ้านตอนบ่ายแก่ๆ ลูกกำลังนอนพุงอืดดูทีวี อืมม สมัยก่อนเราก็คงจะเป็นแบบนี้ล่ะนะ เด็กๆ ยังไม่ต้องมีอะไรให้คิดมาก ไม่มีสิ่งใดให้รับผิดชอบ จิตใจโล่งโปร่งสุดๆ แล้วล่ะ
   ลูกขอใช้คอมพิวเตอร์ ผมเลยว่างปะยางรถ KHS HT สักหน่อย ถอดล้อหลังออกมาตรวจสอบแผลแล้วต้องแปลกใจมาก เพราะมันรั่วจากด้านในที่สัมผัสหัวซี่ลวด แต่ล้อผมก็ใส่ Rim Tape ปิดเรียบร้อย เอามือลูบตรวจสอบดูก็ไม่พบสิ่งใดที่มีคม งง
   รั่วแล้วก็ปะกันไปครับ สูบลมพอตึง เดินไปจุ่มน้ำในบ่อปลา ดูให้ดีว่ามีรูรั่วที่จุดอื่นอีกไหม ทำความสะอาดด้านในของยางนอก ตรวจเช็คทำความสะอาด Rim Tape ไหนๆ ก็ถอดมาแล้ว ก็ล้างมันซะให้หมด หวังว่าคงไม่ต้องถอดมาอีกล่ะ
   จำได้ไหมว่าเคยเล่านานแล้ว ยางหลังผมใช้ Slick ของ Vittoria แล้วมันมีแผลปริแตก จนถึงทุกวันนี้นะ สองปีกว่าแล้วล่ะ แผลแก้มยางปริมันก็ยังคงเท่าเดิมอยู่เลย ผลจากการอยากลองของ ก็คือได้ข้อมูลกลับมา มีแค่นี้แหละครับ อารมณ์นักทดสอบมันติดตัวไปตลอดทุกหนแห่ง
   ตลอดวันนี้ยังคงไอกระแอม สลับกับไอแบบเจ็บคอ มีเสมหะ กินยาตามหมอตี๋สั่ง ดื่มน้ำมากๆ พรุ่งนี้มีงานมีทติ้งรถพับ ปีนี้จัดที่หอศิลป์กรุงเทพฯ นึกภาพไม่ออกว่าจะเป็นอย่างไร ผมไม่เคยไปมาก่อน มันจะมีพื้นที่โล่งกว้างใหญ่ไหม การจราจรของคนเข้าออกจะสะดวกไหม ฯลฯ
   เอา Neobike 14 ไปดีกว่าครับ เล็กดี คล่องตัว สะดวกกว่า Brompton ที่คนเขาฮิตกันเยอะเลย แถมถูกกว่า 10 เท่า เอาไว้ว่างๆ จะมาแถลงข้อเสียของ Brompton ในมุมมองของผมให้อ่าน

[O'Pern]

11 มีค 55 meeting รถพับ ณ หอศิลปวัฒนธรรมกรุงเทพฯ
   ไม่รู้ว่ายาดี หรือผมดูแลตัวเองได้ดี อาการไอเริ่มลดน้อยลง ตลอดคืนไม่ได้ไอเลยสักนิด ผมล่ะเกรงใจภรรยาและลูก กลัวไอตอนดึกแล้วเขาจะรำคาญกัน ไอ้เรื่องพวกนี้ไม่ต้องรอให้ใครเขาบอกหรอกครับ โตขนาดนี้แล้ว สำนึกเองได้แล้วว่าทำอะไรรบกวนคนอื่นเขาไหม ขนาดนอนกรนนิดๆ หน่อยๆ ยังเกรงใจเลย ต้องคอยถามภรรยาเป็นระยะว่าผมนอนกรนมากไหม อย่างไร เผื่อตอนออกทริปจักรยานแล้วต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น จะได้ทำตัวถูก
   ตื่นเช้าแบบสบายๆ วันนี้มีงานมีทติ้งรถพับ ปีก่อนๆ จัดกันที่สวนลุม ผมไปแต่เช้าเลย แต่ปีนี้มาแปลก จัดที่หอศิลป์กรุงเทพฯ ฝั่งตรงข้ามมาบุญครองนั่นแหละครับ มีลานข้างหน้ากว้างๆ หน่อยเดียว ผมนึกไม่ออกจริงๆ ว่าชาวจักรยานมากันเป็นร้อยๆ คัน จะอยู่กันอย่างไร
   ก็ได้แค่นึก ไม่กล้าออกเสียงท้วงติงอะไรเขาหรอก เดี๋ยวคนจัดเขาจะเสียกำลังใจ เพราะเขาก็ต้องผ่านการวางแผนมาอย่างดีแล้ว ก็เลยตามไปดูผลงานสักหน่อย แต่ในใจลึกๆ แล้ว ผมพอจะมองเห็นปัญหาตั้งแต่มันยังไม่เริ่มงานเสียด้วยซ้ำ
   ดูเหมือนว่าคอนเสปในการจัดงานจะเปลี่ยนไป จากเดิมที่เป็นการมีทติ้งแบบกันเองสุดๆ แนวเดียวกับที่ผมเคยจัดงาน Racing Club meeting ที่สนามแข่งรถพีระ และ BRC น่ะครับ คือพวกเรานั่งคุยกัน สอบถามกัน ไปจนถึงแลกรถกันขับ คนมีรถหรูแรงแพงอย่าง Nissan Skyline GT-R / Subaru Impreza WRX STi / Mitsubishi Evolution ก็มาร่วมงาน และยอมให้เพื่อนๆ ขับรถของเขาอีกด้วย
   งานมีทติ้งครั้งก่อนๆ ที่สวนลุมก็เช่นกันครับ ผมมีโอกาสขี่รถ Brompton / Alen Moulton / Recombent  และอีกมาก มันทำให้ผมรู้เลยว่ารถคันไหนมีบุคลิกอย่างไร ตลอดจนสปอนเซอร์ที่มาร่วมงานอย่าง TCA ที่นำรถพับหรู Bike Friday มา ผมก็ลองได้อย่างหนำใจ พับรถ Tikit จนคล่องมือ เรียกว่าถ้าใครสนใจจริงๆ สามารถหาข้อมูลในงานได้อย่างเต็มที่
   แต่กับงานวันนี้ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด มองเผินๆ จากคนไม่รู้เรื่อง ดูเหมือนกับว่าสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทยฯ จัดงานประกวดจักรยานครับ และทั้งงานก็มีแค่นี้แหละ อ้อ มีการเสวนาพูดคุยกันในห้องประชุมบ้างนิดหน่อย เป็นข้อดีนิดหน่อยตรงที่มีห้องแอร์ให้นั่ง
   บรรยากาศแบบพี่น้อง กันเองๆ หายไปจนเกลี้ยง คนที่มาร่วมงานล้วนเป็นเจ้าของรถที่ส่งประกวด แม้จะเป็นการประกวดแบบขำขำ จนกลายเป็นที่จอดรถของผู้มาร่วมงานเสียมากกว่า ผมล่ะเสียดายที่เจอรถดีๆ น่าสนใจหลายคันมาก แต่กลับห้ามเดินเข้าไปดูใกล้ๆ นี่ถ้าเป็นงานเหมือนปีก่อนที่สวนลุม สามารถขอลองขี่กันได้ เท่าที่ผมเจอนะ ไม่มีเจ้าของคนไหนหวงรถเลยสักคน มีแต่คะยั้นคะยอให้ผมลอง จนผมต้องบอกว่าไม่กล้าลอง กลัวเสียเงิน
   ยกตัวอย่างอีกคันคือรถของคุณปาน Granny Bike ที่เมื่อก่อนนำเข้ารถ Surly คนแรก จนมีบริษัทใหญ่เป็นตัวแทนนำเข้าเรียบร้อยแล้ว ทราบข่าวมาล่าสุดเขานำ Extra Cycle เข้ามา ขับคันนี้มาโชว์ในงานอีกด้วย แล้วเป็นไงล่ะ แทนที่จะได้จับ ได้ลอง ได้สัมผัส กลายเป็นว่าคุณปานลงทะเบียนแล้วก็รับเบอร์ติดรถ จูงเข้าเต้นท์ จบข่าวเลย ห้ามคนนอกเข้าเต้นท์ ได้แต่ยืนดูไกลๆ
   Extra Cycle เป็นออปชั่นครับ ไม่ได้เป็นรถจักรยาน มันจะต่อให้รถเรายืดยาวออกไป เพื่อให้รองรับการบรรทุกได้มากขึ้น ผมว่าน่าจะไปได้ดี เพราะราคาไม่แพงมาก สามารถซื้อมาเป็นของเล่นที่เบื่อแล้วก็ยังขายต่อได้
   รถที่น่าสนใจอีกมากๆ ๆ ๆ เราได้แต่ยืนมองกลางแดดร้อนๆ ไม่มีร่มเงาไม้ บรรยากาศรอบข้างมีแต่ควันพิษที่สี่แยกปทุมวัน ยังดีมีด้านในอาคารให้หลบร้อนโดยมีบูทของ The Space Frame มาจัดแสดงแนว Bike Show เลย รถแพงๆ หรูๆ มากมาย ไม่รู้สินะ เห็นคนอื่นเขาชอบกันเยอะ แต่รถแบบนี้ แพงขนาดนี้ มันไม่เคยอยู่ในสายตาผมเลยแม้แต่น้อย ดีไหมผมไม่รู้หรอก แต่ผมไม่มีเงินขนาดนั้น รถคันละเฉียดแสน ขี่แล้วไม่น่าจะมีความสุขแล้วนะ จอดยิ่งไม่เป็นสุขไหญ่ ถ้าล้มนี่ยิ่งเซ็งเลย
   ความสุขของผมคือการได้ขี่จักรยานครับ จะเป็นรถอะไรก็แล้วแต่ ความสุขของผมจะไปอยู่ที่เส้นทางและบรรยากาศรอบข้างเสียมากกว่าครับ หรือว่าตัวผมเองผิดปกติก็ไม่รู้นะ ยิ่งขี่ทัวริ่งนานๆ เข้า ยิ่งอยากทำรถให้มันโทรมๆ เก่าๆ ยิ่งดูไม่แพงเท่าไหร่ยิ่งดี
   ในอาคารมีบูธขายของราว 4 ร้าน ถือว่าสร้างสีสันได้ดีครับ ไม่มีร้านแบบนี้เหงาแย่เลย ผมเจอไฟดวงหนึ่งในร้านค้าเขาติดราคาไว้ 100 บาท แต่ไอ้ดวงเดียวกันนี่แหละ ที่คลองถมขายแค่ 50 บาท แบบยังไม่ได้ต่อ แถมถ้าซื้อเยอะ หรือสนิทกับคนขาย จะได้ดวงละ 30 - 40 บาท
   ในงานมีรถทำมือ 2 คัน คันแรกเป็นรถเหล็ก อีกคันเป็นรถไม้ ทั้งสองคันทำเองโดยคนไทย บ๊ะ เจ๋งว่ะ ผมชอบคนไทยเก่งๆ อยากสนับสนุนมากๆ
   เดินแป๊บเดียวก็ทั่งงานแล้วล่ะครับ ความสุขต่อไปก็คือการได้พบเพื่อนๆ ที่เคยร่วมทริปด้วยกัน เจอเพื่อนเยอะก็คุยได้นานหน่อย ช่วงไหนเหงาๆ ไม่เจอใครก็ทำเอาอยากกลับบ้านเหมือนกัน แก้เบื่อด้วยการเดินเข้าไปตากแอร์เล่น
   นานเข้าก็เบื่อครับ กลางวันอากาศร้อนอบอ้าว หลายคนทยอยกลับกันแล้ว ก็ขอกลับด้วยคนละกันครับ
   เข้ามาถึงบ้านตอนบ่าย นั่งอ่านหนังสือเล่นกับลูก เอาซื้อการ์ตูนสามก๊กมา แต่แบ่งเป็นตอนๆ จบในเล่ม ผมหยิบมาอ่านได้ 2-3 หน้าก็ต้องย้อนกลับไปอ่านหน้าแรกใหม่ เพราะจำชื่อตัวละครไม่ได้ จำชื่อเมืองไม่ได้ อ่านไปนานๆ เข้า ไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายใคร งงผสมมึน
   มื้อเย็นไปกินกันนอกบ้านอีกแล้ว เล่นเสียเต็มคราบ แล้วน้ำหนักมันจะลงได้อย่างไรกันล่ะนี่

[O'Pern]

12 มีค 55
   ตรวจเช็คลมยางรถ KHS HT ที่ปะยางแล้วสูบลมทิ้งไว้ 2 วัน พบว่าเก็บลมได้เหมือนปกติ รอดไป ไม่งั้นต้องเสียเงินค่ายางใหม่ในอีก เอารถคันนี้ออกขี่ตอนเช้า ชอบตรงมีเบาะหนังของ Brooks ไม่ได้ออกขี่ยาวไกลนานเหมือนพวกเซียนๆ เขา ของผมขี่แบบสะสมทรัพย์ วันละนิดละหน่อย นานเข้าเบาะมันก็ยืดตัวนิ่มลงได้เหมือนกัน จำได้ว่าจะใช้เวลาราว 10 ชมในการขี่ กว่าจะเริ่มรู้สึกได้ว่ามันนิ่ม วันแรกๆ แข็งน่าดู เหมือนนั่งบนสันเขียง
   ผมรู้สึกว่ารถ KHS F20-W ท่อคอมันสูงไปนิดครับ ปรับไม่ได้เสียด้วยสิ วิธีเดียวคือตัดมันออกครับ เสียดายของเหมือนกัน ถ้าทำแล้วแต่งให้มันเนี๊ยบได้ ปิดฝา Stem แบบเรียบร้อยสวยงามก็โอเคนะ กลัวตรงรอยตัดนี่แหละครับ เกิดหั่นแบบไม่เรียบขึ้นมานี่ยุ่งเลย ออกแนวน่าเกลียด งานนี้คงต้องพึ่งศัลยกรรมเลเซอร์
   กลางวันวางแผนงานชีวิตของตัวเอง อยากเข็นงานเขียนที่เตรียมไว้ออกวางแผงกับเขาบ้างสักที ระยะหลังนี้เน้นไปทางเรื่องจักรยานและการใช้ชีวิตขณะเดินทาง พวกเรื่องสั้นจบในตอน เขียนกันแบบซีรี่ส์เรื่องยาวก็ถนัดเหมือนกัน เอาไปแอบๆ ลงในเวปจักรยาน มีคนอ่านแล้วเขาบอกชอบ เราเองก็ภูมิใจ
   เย็นลูกขอเล่นบาสฯอีกแล้ว บอกให้ผมไปรับตอน 1  ทุ่ม ยุงก็ชุมจริงๆ โรงเรียนของเขามีต้นไม้เยอะมาก รายล้อมไปด้วยที่ดินเปล่ามีแอ่งน้ำ แต่วันนี้ผมไปรับเร็วหน่อย มิวเรียนดนตรี เลยต้องเอา Uke ไปเรียนด้วย ผมกะจะนั่งเล่น Uke ซ้อมมือขณะรอมิว
   ไปถึงโรงเรียน 0600 ตามปกติจะมีเด็กๆ ซ้อมบาสฯกันเต็มสนาม แต่วันนี้ผิดคาด มีมิวเล่นกับเด็กผู้หญิงอีกคน
   “คนอื่นเขาไปงานวันเกิดที่บ้านปายกันหมด” ปายคือชื่อเพื่อนนักเรียนของเขา
   “ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อไม่สนิทกับพ่อแม่เขา แถมพรุ่งนี้ยังเป็นวันเรียนอีกด้วย”
   “มิวขอกินไอติมแดรี่ควีนนะ”
   “ได้สิลูก แต่ต้องกินข้าวเย็นให้หมดด้วยนะ”
   “ครับพ่อ”

[O'Pern]

13 มีค 55 วันช้างไทย
   ขี่จักรยานตอนเช้าเหมือนเดิม ในเส้นทางเดิมๆ อาศัยจิตนาการคิดเอาเองสมมุติว่ากำลังขี่อยู่สถานที่อื่น แรกๆ ก็พอหลอกตัวเองได้ดี แต่พอบ่อยเข้าสงสัยจะต้องหามุขใหม่มาเล่น
   วันนี้มีงานเปิดตัวรถ Hyundai Elantra ใหม่ ไม่ได้ไปร่วมงานอีกนั่นแหละ อีกสองอาทิตย์ข้างหน้ามีงาน Motor Show ก็ยังไม่รู้ว่าจะได้ไปหรือเปล่าเลย หลายปีมานี้ไม่ได้มีชีวิตอิสระเหมือนเมื่อก่อน ช่วยงานที่บ้านมากเข้าก็กลายเป็นหน้าที่ประจำไปเสียแล้ว มันก็ดีตรงได้ช่วยแม่ทำงาน แลกกับเสียโอกาสที่ตัวเองจะก้าวหน้าในอาชีพที่เรารัก
   นั่นสินะ ก็เลยหาทางออกด้วยการขี่จักรยาน แรกๆ ก็ขี่ขำขำ มีเพื่อนก็ออกทริปจับกลุ่มกันบ้าง พอไปบ่อยเข้าก็รู้ว่ามันไม่ถูกจริตของเรา ไม่ได้ว่าไม่ชอบเข้าสังคมหรอกนะ ขี่เป็นกลุ่มมันก็มีข้อดีเยอะ เพียงแต่ว่าใจผมโหยหาความอิสระ มันก็เลยอยากจะไปแบบสุดโต่ง ดังที่ระยะหลังมักจะออกทริปแบบ No Plan
   ว่างเป็นไม่ได้ มักจะนั่งครุ่นคิดวิเคราะห์ชีวิตตัวเอง ผมว่าคนเราสามารถกำหนดอนาคตตัวเองได้นะ เพียงแต่ว่าเราส่วนใหญ่ยังคงยึดติดอยู่ในกรอบ แนวทางชีวิตมันเลยออกมาแบบเดิมๆ เริ่มจากเรียน ก็เรียนให้เก่ง สอบให้ได้คะแนนดีๆ เอนทรานซ์ติดมหาวิทยาลังดังๆ คณะดีๆ จบตรีแล้วก็ต่อโท บ้างก็ไปต่อนอก แล้วไงต่อหรือ
   มันไม่ได้แปลว่าดำเนินชีวิตตามนั้นแล้วจะมีความสุขหรือประสพความสำเร็จเลยนะ จบโทตกงานมีเพียบ เรียนจนสมองฝ่อก็มีให้เห็นกันเยอะ สมัยนี้คนอายุ 30 แล้วยังแบมือขอเงินพ่อแม่ก็มีให้เห็นอยู่เพียบ
   ถึงเวลาย้อนกลับมาคิดใหม่แล้วล่ะครับว่าที่ผ่านมาเราสอนเด็กผิดทาง โอเค เอาล่ะ ผมเข้าใจว่าเรียนเก่งน่ะดี แต่มันต้องมีอะไรมากกว่าคำว่าเก่งด้วย คือเก่งอย่างเดียวไม่ได้ สิ่งที่ผมกำลังจะบอกก็คือ “เราต้องมีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน”
   ยกตัวอย่างตัวเอง “ผมอยากเป็นนักทดสอบรถยนต์” ในเมื่อเรามีเป้าแบบนี้ ก็ต้องมาสร้างหนทางไปสู่จุดหมายนั้น เริ่มจากผมต้องศึกษารถยนต์อย่างละเอียด เริ่มตั้งแต่ช่วงล่าง ระบบรองรับการสั่นสะเทือน ไปจนถึงการทำงานของเครื่องยนต์ จุดไหนมันเชื่อมต่อกันอย่างไร จะมีจุดที่ผมไม่ค่อยรู้บ้างก็คือเรื่องระบบไฟ
   ขับรถคันไหนก็ต้องจับรายละเอียดให้ได้ ทำไมรถยุโรปมันถึงเกาะถนนดีกว่ารถญี่ปุ่น ก็เพราะน้ำหนักรถมันมาก Sprung Weight มันมาก ตัวรถมันก็เลยโคลงน้อย แต่ไม่ได้แค่เหตุผลนี้อย่างเดียวหรอกนะ การออกแบบช่วงล่างของเขาก็ดีกว่าด้วย
   ทุกวันนี้ผมสอนให้ลูกค้นหาตัวเองให้เจอว่าเขาชอบอะไร อยากเป็นอะไร อยากทำงานอะไร สนใจอะไร ยังไม่รู้ก็ไม่เป็นไร  แต่จงคิด คิด คิดอยู่เสมอว่าฝันของเราคืออะไร
   คิดได้แล้วก็มาบอกพ่อ ไม่ว่าฝันนั้นมันจะคืออะไร เราจะก้าวไปด้วยกัน พ่อจะเป็นแรงผลักดันให้ลูกเอง เพราะฝันของพ่อมันคงจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

[O'Pern]

14 มีค 55
   แต่ใช่ว่าผมจะมีฝันอันเดียวเสียเมื่อไหร่ล่ะ ฝันใหญ่เป็นไปไม่ได้ เราก็สร้างฝันรองขึ้นมาแทน จะเรียกว่ารองก็ไม่เชิง เรียกว่าฝันอีกอันก็แล้วกัน ขึ้นชื่อว่าฝัน มันยิ่งใหญ่พอๆ กันนั่นแหละ สละละทิ้งหันหลังให้วงการรถยนต์ เอาเวลาทั้งหมดมาดูแลลูก บางทีก็คิดเหมือนกันนะว่าคุ้มไหม ดูตัวอย่างคนอื่นที่เขาจ้างคนเลี้ยงลูกก็เห็นเขาประสพความสำเร็จดี ก้าวหน้าในอาชีพการงานแบบสุดๆ ก็มีเยอะ เห็นแล้วอิจฉาเลยล่ะ แค่อิจฉานะ ไม่ได้ริษยา
   ขี่จักรยานยามเช้าเหมือนเดิม กลับมากินข้าว อาบน้ำ แล้วก็ออกไปส่งลูกที่โรงเรียน เลยไปที่ร้านขายของต่อ วันนี้พิเศษหน่อย ได้รับตำแหน่งหน้าที่คนตรวจเช็คของอีกแล้ว ใช่เลย นั่งริมถนนนี่แหละ ร้อนได้ใจดีจริงๆ บางช่วงมีเผลอแอบหลับ นึกถึงตัวเองตอนเรียน รด. ที่อยู่กลางแดดร้อนๆ ก็ยังหลับกันได้ นี่ก็คงอารมณ์เดียวกัน แถมมีฝุ่นควันให้สูดดมเล่น อาการไอเจ็บคอยังไม่หายสนิทดี ถ้าวันนี้กำเริบ ก็ไม่ต้องไปนั่งคิดถึงสาเหตุอะไรอีกแล้วล่ะนะ
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายแก่ๆ ใกล้จะเย็น อยู่ช่วยงานที่ทำงานนานหน่อยครับ คนงานไม่อยู่ก็ช่วยๆ กันไป แต่ใจก็มองหาโอกาสความก้าวหน้าในชีวิตไปด้วย ผมอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ครับ ไม่ได้อยากร่ำรวย แต่อยากมีความสุข อยากมีอิสระ อยากทำสิ่งที่ตัวเองรัก
   เย็นไปรับลูก มีความสุขตอนนั่งดูเขาซ้อมบาสฯ เล่นตั้งแต่เย็นจนถึงมืดค่ำ ใกล้จะกลับบ้านอยู่แล้วล่ะ เจ้าของร้านก็โทรมาเรียกให้ไปช่วยเฝ้าร้านรอบดึก จะมีคนมาส่งสินค้า
   จัดไปครับ ขออะไรมาก็จัดให้ เกิดมาเพื่อสิ่งนี้อยู่แล้วมิใช่หรือ พาลูกไปกิน KFC เขาทำหน้าสงสัยว่าพ่อมาแนวไหน ปกติไม่ค่อยให้กิน อืม มันก็เหมือนปลดปล่อยล่ะนะ ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะ กินอะไรแล้วมีความสุขก็กินไปเถอะ
   ส่งลูกกลับบ้านแล้วก็ขับรถอย่างเบื่อๆ ไปที่ทำงาน

[O'Pern]

15 มีค 55
   เช้านี้อากาศเย็น เหมือนจะมีฝนอยู่ไกลๆ ตลอดช่วงเช้าท้องฟ้าก็ยังมืดครึ้ม ขี่จักรยานตอนไม่มีแดดที่มันสบายตัวดีจริงๆ แต่ไม่ถนัดขี่กลางคืนนะ เจอพวกเมาๆ นี่แย่เลย
   นั่งคิดหาทางออกของชีวิตไปเรื่อย มีวิธีแบบเข้าท่าบ้าง ไม่เข้าท่าบ้าง นี่เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดของวัน สุขวันละ 30 นาทีก็ยังดี ต้องสร้างวิธีคิดใหม่ๆ อยู่เสมอ คิดโน่นคิดนี่เรื่อยเปื่อย มักจะได้ธุรกิจรูปแบบใหม่ๆ แต่มันก็วนเวียนแบบเดิม คือได้แต่คิด คิดได้เยอะแยะ แต่ไม่ได้ทำสักอย่าง ตัวเองยังคงมานั่งเฝ้าร้านขายของ คิดมากขนาดนี้มันออกแนวเพ้อฝันไปเสียแล้ว
   คิดถึงชีวิตตัวเองเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่ยังมีอิสระสุดๆ จะบินไปไหนก็ไม่มีใครห้าม นึกถึงแล้วก็เสียดายโอกาสช่วงนั้นอยู่เหมือนกัน