มิย 54

[O'Pern]

22 มิย 54
   วันนี้ลูกมีกิจกรรมออกเดินตลาดสด เขาเรียนเรื่องรายรับรายจ่าย การเงิน ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อและผู้ขาย การเลือกซื้อสินค้าและการบริการ การวิเคราะห์ฉลากบนอาหาร และเรื่องการพัฒนาการของร่างกาย โห ไปตลาดทีเดียวได้กลับมาหลายเรื่องเลย โรงเรียนลูกผมเขาสอนแบบรวมๆ อย่างนี้แหละครับ หลายๆ วิชาในขั้นตอนเดียว หรือจะเรียกว่า All in One ก็ไม่ผิด เรียนแบบรวมมิตรแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน นี่ยังดีนะ มีบางโรงเรียนรวมมิตรยิ่งกว่านี้อีก เพราะเอาเด็กหลายๆ ชั้นเรียนมารวมไว้ในห้องเดียวกัน นึกบรรยากาศในห้องไม่ออกเลย
   ชีวิตดำเนินไปแบบเดิมๆ น่าเบื่อไม่น้อย แต่ในใจผมกลับร้อนรุ่มเพราะมีโปรเจคยักษ์รออยู่ มันรู้สึกสับสน ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไรดี นี่ถ้าได้ออกขี่จักรยานยาวๆ คงจะคิดอะไรดีๆ ได้อีกเยอะ

[O'Pern]

23 มิย 54
   วันนี้อยู่เฝ้าร้านตลอดวันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ไม่มีอะไรแปลกใหม่เลยแม้แต่น้อย
   เห็นในเวปของสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทยเขาจัดทริป 4 วัน 3 คืน ขี่วันละประมาณ 100 กม แถมนอนเต้นท์ทุกคืน สะใจซาดิสม์ดีไม่น้อย แต่ถ้าไปไกลขนานนี้ผมเริ่มอยากได้เบาะ Brooks แล้วนะ ทริปเขาเริ่มเดือนหน้า นั่นหมายถึงผมต้องรีบเอาเจ้า Brooks มา Break in ได้แล้วนับแต่บัดนี้

[O'Pern]

24 มิย 54
   วันนี้เหมือนเมื่อวานเป๊ะ อยู่ร้านเช้าจนถึงค่ำ กลับบ้านเอาตอนสามทุ่มกว่า
   ช่วงหลังมานี้ผมไม่ต้องยกของแล้วนะ ไม่ใช่อะไรหรอก หลังผมเสียไปแล้ว ยกอะไรไม่ได้อีกแล้ว
   ก็รู้ทั้งรู้ล่ะนะ ว่าอนาคตมันจะต้องออกมาแนวนี้ แต่ก็เต็มใจทนมาสิบกว่าปี ทำให้มันเต็มที่ แล้วจะไม่มีการเสียใจย้อนหลัง นี่คือตัวผมครับ

[O'Pern]

25 มิย 54
   เช้าวันเสาร์ลูกผมมีเรียนพิเศษอย่างเป็นทางการ เลิกเที่ยง ปกติผมจะเดินไปรับ แต่วันนี้ให้เขาลองข้ามถนนเองคนเดียว เป็นถนน 2 เลน สองฝั่ง มีเกาะกลาง แถมต้องเดินข้ามตรงทางโค้ง จะว่ายากก็ยากเพราะมองรถไม่ค่อยเห็น แต่จะว่าง่ายก็จริง เพราะตอนช่วงถนนโล่งนี่เดินช้าๆ ยังข้ามได้สบาย
   ผมบอกภรรยาว่าให้ลูกข้ามถนนเอง เธอตกใจมาก “ยังไงก็ต้องมีวันแรก” ผมบอกเธอแบบนั้น ยิ่งฝึกเร็ว ก็ยิ่งเก่งเร็ว
   บ่ายเข้าไปที่คอนโด ไม่ได้เข้ามาเหยียบราว 2 สัปดาห์ ปัดกวาดเช็ดถูเหมือนเดิม ห้องนี้เต็มไปด้วยแรงฝันและจิตนาการครับ อยู่แล้วสบายดี อยู่จนถึงเย็นยั้งไม่อยากกลับเลย รู้สึกเป็นสุข รับรู้ถึงอิสระอย่างแท้จริง

[O'Pern]

26 มิย 54
   เช้าวันอาทิตย์เราทุกคนในบ้านมักจะกินข้าวกันข้างนอกเสมอ เพราะไม่อยากรบกวนแม่บ้าน อยากให้เขาพักผ่อนบ้าง การที่ต้องมาคอยเตรียมอาหารให้พวกเรานั้น เขาต้องตื่นแต่เช้า จัดเตรียมของสด หันผัก ฯลฯ สุดท้ายยังต้องล้างเก็บจานอีกด้วย
   รู้สึกเกรงใจ ไปไหนมาไหนเลยมักจะซื้ออาหาร ขนม มาฝากแม่บ้านเสมอ เช้านี้ขี่ไปตลาดนัดในหมู่บ้านสินทวี ห่างจากบ้านผมราว 4 กม ซื้อของกลับบ้านมาเต็มสองกระเป๋า นี่ถ้าเอา Panniers ไป คงจะได้มากกว่านี้อีก
   กินมื้อเช้าเสร็จก็ได้ฤกษ์เปลี่ยนยางในรถคัน KHS HT ที่มันมีอาการลมซึมหายเรื้อรังมานานเป็นปี ล่าสุดนี้โดนลวดเย็บกระดาษตำในตำแหน่งแผลเก่า คือมันทิ่มทะลุยางที่เคยปะเข้าไปอีก เห็นแผลแล้วเซ็งจริงๆ ผมคิดว่าไม่น่าจะปะอยู่นะ แถมเดือนหน้ามีทริปใหญ่จนถึงต้นปีหน้า ผมต้องขี่จักรยานอีกเยอะมาก เลยตัดสินใจเปลี่ยนยางในเส้นใหม่ดีกว่า
   ตรวจเช็คสภาพยางนอกที่เป็นยางสลิค (ยางสลิคในความหมายของผมคือยางไม่มีดอกเลยแม้แต่น้อย) คำว่า Slick มันแปลตรงตัวอยู่แล้วเชิงทำนองว่าเกลี้ยง เรียบ กลมมน แต่คนเล่นจักรยานทั่วไปถ้าเจอยางที่มีเส้นลายดอกยางน้อยๆ เขาก็เรียกว่าสลิคกันแล้ว ผมไม่เห็นด้วยนะ แต่ไม่ได้ไปขัดแย้งเขาหรอก แค่ไม่อยากให้เรียกเข้าใจกันผิด ยางแบบนั้นมันเรียกว่ายาง Road เสียมากกว่า และถ้ามีดอกถี่ละเอียดบางๆ ก็เรียกยาง Street ถ้าตะปุ่มตะป่ำอันนี้ดูง่าย เรียกยาง Offroad (ส่วนจะเป็นผิวถนนอย่างไรค่อยมาว่ากันเช่น Mud / Sand / Gravel) ปิดท้ายด้วยยางอเนกประสงค์ชื่อ All Terrain แปลว่าไปได้ทุกที่ ซึ่งน่าจะดี แต่เปล่า มันแค่พอไปได้ แต่ไปไม่ได้ดีสักอย่างนั่นเอง)
   สายๆ เข้าไปอยู่ที่คอนโดจนถึงเย็น ก่อนเข้าบ้านแวะเปลี่ยนแบตเตอรี่รถยนต์ ลูกล่าสุดนี้ใช้มาได้ 3.5 ปี ยังไม่ถึงขั้นเสื่อม แต่ไฟมันไม่แรงแล้ว วิธีดูว่าแบตฯเราใกล้พังหรือยังนั้นง่ายมาก หนึ่ง เริ่มจากนาฬิกาในรถยนต์เดินช้าลง ถ้าขับรถตอนแปดโมงเช้า หรือหกโมงเย็นก็เปิดวิทยุในช่องที่ฟังประจำเอาไว้ เพลงชาติขึ้นก็ดูนาฬิกาเทียบไปด้วย วิธีที่สองจะดูยากหน่อย ต้องไฟอ่อนมากๆ ถึงจะออกอาการ นั่นคือกระจกไฟฟ้าทำงานช้าลงกว่าปกติ
   ลูกมาขอใช้คอมพิวเตอร์ในการสืบค้นข้อมูลเรื่องกล้ามเนื้อ ผมนั่งอ่านหน้าจอไปด้วย เอ๊ะ น่าสนใจดีนะ ลูกหาแป๊บเดียวก็เสร็จ แต่ผมสิ นั่งอ่านต่อ ค้นหาต่ออยู่นาน เพราะมันมีประเด็นที่ผมสนใจเช่นการออกกำลังกายแบบใช้ออกซิเจน และการออกกำลังกายแบบไม่ใช้ออกซิเจน
   ห้องซื้อขายในเวปจักรยานมีคนเอาเป้ North Face ของปลอมมาโพสขายบอกเป็นของแท้ โห เล่นง่ายมากเลย มีการถ่ายโฟกัสโลโก้ North Face ที่ปั๊มนูนอีกด้วย ซึ่งไอ้แบบนี้ของปลอมมันก็มี เจตนาเขาจะทำให้ดูเหมือนของแท้ไง รับไม่ได้ว่ะ เลยโพสบ่นหน้าเวปไปนิดหน่อย ไม่ได้ลากลิงค์อะไรไปยังสินค้าของเขา แค่อยากให้ปรับพฤติกรรม
   เย็นเอาจักรยาน KHS HT ออกขี่อย่างเป็นทางการ กดดูมาตรวัดตกใจมาก เพราะเลขระยะทางล่าสุดแสดงที่ 107 กม นั่นคือผมไม่ได้ขี่เจ้าคันนี้มานานเป็นเดือนเชียวหรือนี่

[O'Pern]

27 มิย 54
   ได้ฤกษ์ไปเอาเบาะ Brooks เสียที ดูในเวป หารายละเอียดมาพอควร มีหลายรุ่นเยอะจัด เลือกไม่ถูก แถมยังมีหนังหลายแบบอีกด้วย บางรุ่นผลิตน้อย บางรุ่น Limited Edition ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแพงกว่าปกติ
   ขี่รถคัน Neo Bike 14 ไปครับ จะขับรถยนต์ไปก็กลัวหาที่จอดไม่ได้ ผมติดนามบัตรธุรกิจแนะนำตัวไปด้วย ขอคุยกับผู้จัดการขอสอบถามรายละเอียดข้อมูลทั้งหมด ยื่นนามบัตรให้ เขาอ่านแล้วทำหน้าสงสัยในชื่อ Racing Club พร้อมเฉลยว่าตะกี้กำลังอ่านกระทู้ในเวป Racing Club อยู่ เกี่ยวกับเรื่องเส้นทางจักรยานลอยฟ้า โดยเสิร์ชจาก Google
   “เมื่อก่อนผมทำนิตยสารรถยนต์ครับ แต่หยุดพักการผลิตไปนานมากแล้ว ตอนนี้สนใจเรื่องจักรยาน เลยเพิ่มเติมเรื่องจักรยานเข้าไปในเวปไซต์ด้วย”
   “ผมซื้อจักรยานคันแรกตอนอายุ 14 ปีก็ที่ร้านแห่งนี้แหละครับ เป็นรถ Raleigh Chopper เกียร์ดุม 3 Sp ล้อหน้า 16 หลังน่าจะ 24 นะ”
   ผู้จัดการร้านบริการเป็นอย่างดีมากครับ ภายในร้านนี้อย่างสวยเลย เหมือนกับพิพิธภัณฑ์ บรรยากาศดีครับ จัดแสงไฟส่องเบาะรุ่นต่างๆ เพิ่มความน่าสนใจ กระทั่งคนที่ใช้ Brooks อยู่แล้ว ยังอดหยิบจับเอาลงมาดูเป็นไม่ได้ แต่ผมสิ ไม่เคยใช้เบาะแพงๆ แบบนี้มาก่อน วันนี้ยอมแล้วครับ อาการเจ็บก้นจนแสบเกิดขึ้นกลางทริปแล้วมันไปต่อไม่ไหวจริงๆ ขามีแรง ใจยังไหว กายยังสู้ แต่ก้นมันเจ็บ ทุกอย่างก็จบ กัดฟันทนขี่ต่อไปได้ไม่นานก็ต้องหยุดพัก นี่ถ้าเป็นทริปกลุ่มใหญ่ผมคงเกรงใจจนต้องขอถอนตัวกลางทาง และนี่เป็นอีกเหตุผลที่ผมชอบเดินทางคนเดียว เพราะผมขี่ไม่เก่งครับ เกรงจะเป็นตัวถ่วงเพื่อนร่วมทริป
   ผมเคยมาร้านนี้เมื่อสักสองปีก่อน ตอนนั้นจะเอาจริงแล้วล่ะ แต่พอเจอของเยอะๆ ตาลายครับ ตอนนั้น Package ของเบาะ จะมาแบบชุดใหญ่ มีเบาะ ครีม ประแจ ผ้าคลุม มาวันนี้ Package มันเปลี่ยนไป ในกล่องมีแค่เบาะกับประแจ สองอย่างแค่นั้นเอง
   “ลูกค้าเราส่วนใหญ่จะมาซื้อซ้ำ แล้วบอกว่าไม่เอาผ้าคลุมได้ไหม ไม่เอาครีมได้ไหม และขอส่วนลดเพิ่ม ช่วงหลังเราเลยจัดชุดใหม่ ในกล่องมีแค่ของจำเป็นเท่านั้นครับ ราคาจะได้ถูกลงด้วย” ผู้จัดการอธิบาย
   สุดท้ายก่อนจากกันเลยอุดหนุนเบาะรุ่น B17 Champion มา 1 ใบ ตอนแรกผมสนใจหนังของรุ่น Age แต่เขาบอกของหมด ถ้าจะรอก็ต้องอีก 2 เดือน !!!
   ไม่ไหวแล้ว รอไม่ได้แล้ว เดือนหน้ามีทริป 400 กม รออยู่ และที่รีบมาเอาเบาะในวันนี้ก็เพราะจะรีบทำ Break In นี่แหละครับ
   มันเป็นการคุยทางธุรกิจครั้งแรกที่ผมแต่งตัวแบบโครตสบาย ใส่เสื้อยืดลายพราง กางเกงทหารขาสั้น หมวกปีกกว้างสีเขียวมะกอก โทนสีทหารทั้งชุด รู้สึกแปลกๆ ดีครับ เพราะถ้าสมัยทำนิตยสารรถยนต์นี่ผมจะต้องแต่งตัวเรียบร้อยอย่างเดียวเลย ต้องพบปะลูกค้าระดับผู้ใหญ่ CEO ของแต่ละค่ายที่มักจะเป็นต่างชาติ เจอผู้จัดการใหญ่ของ BMW ยุคนั้นชื่อ ดร.วิทย์ สิทธิเวคิน ที่ตึก All Season คุยกันถูกคอ เขาชวนผมกินมื้อกลางวันในร้านอาหารหรูในตึก ใจหนึ่งสุดเกรงใจ แต่อีกใจก็อยากพูดคุยด้วย เพราะเขาเป็นคนน่าสนใจมากๆ
   รีบขี่จักยานกลับบ้าน หน้าร้านเซ่ง ง่วน ฮง มีร่องรอยรางของรถรางสมัยโบราณ ผมคุ้นๆ ว่าเคยเห็นมันวิ่งนะ แต่ไม่เคยนั่ง นี่ถ้ามันยังอยู่คงจะดีมากเลยนะ มันคือต้นแบบของ BTS นี่แหละ ต่างกันแค่มันวิ่งอยู่บนพื่นดิน ผมว่าดีกว่าวิ่งลอยฟ้าเยอะมาก เพราะก่อสร้างเร็ว ง่าย ถูก แถมใช้ถนนร่วมกับรถยนต์ได้อีกด้วย สำคัญสุดคือมันไม่บดบังทัศนียภาพเหมือน BTS รถไฟลอยฟ้ามันเหมาะกับการอยู่นอกเมืองครับ ถ้ามาวิ่งในเมืองควรเป็นรถใต้ดิน หรือวิ่งระนาบบนดินเท่านั้น
   เย็นไปรับลูก กลับมาบ้านรีบทาครีมที่เบาะให้ทั่วตามคำแนะนำ ตอนแรกผมคิดว่าจะเป็นครีมเนื้อแข็งเหมือนไข แต่เปล่า มันเป็นครีมนุ่มๆ เลย ติดมือแล้วล้างออกยากอีกด้วย
   ผมไม่รู้ว่ามันใช้เวลาในการ Break In นานเท่าไหร่ แต่ผมมีเวลาอีกแค่ 18 วันเท่านั้นเอง

[O'Pern]

28 มิย 54
   ใครไม่เห่อก็บ้าแล้ว ได้เบาะใหม่มาใหม่ แถมเป็นสินค้าที่ต้องใช้เวลา Break In เช้านี้ทำได้แค่ 30 นาทีเอง แต่แปลก ที่ทันทีที่หน่อยก้นลงนั่ง มันก็ไม่เห็นจะเจ็บก้นตรงไหน ทั้งๆ ที่เอามือดีดเบาะดูมันดังโป๊กๆ ยังกะดีดไม้กระดาน
   อ่านดูรีวิวของแต่ละคนมักจะบ่นว่าช่วงแรกทรมานมากๆ หลังจากนั้นจะค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่เห็นรู้สึกอย่างนั้นเลย เอาล่ะ มันไม่ถึงกับนั่งแล้วนุ่มสบายหรอก มันยังคงแข็ง แต่มันไม่เจ็บก้น ประเด็นอยู่ตรงนี้ รู้สึกแข็ง แต่ไม่เจ็บ ไม่ทรมานดังที่หลายท่านโอดโอย
   เขา หรือผม หรือเบาะที่มันผิดปกติ หรือว่าเบาะรุ่นใหม่ทำมานุ่มกว่ารุ่นเก่า หรือว่าก้นคนรีวิวเขาไม่แข็งแรง หรือว่าก้นผมแข็งแรงกว่าคนอื่น หรือ ฯลฯ หลายคำถามเกิดขึ้นในใจ แต่ไร้คำตอบที่ชัดเจน มันเป็นเรื่องปัจเจก
   ขี่ไปได้ 30 นาที ไม่รู้สึกเจ็บ (ไม่ได้ใส่กางเกงขี่จักรยาน) ถือว่าเป็นแนวโน้มไปในทิศทางที่ดีกว่าที่คิดไว้ ในใจตอนแรกคิดไปว่ามั้นจะต้องแข็งเหมือนนั่งบนขอนไม้ แบบชนิดที่แข็งจนแทบจะทนไม่ไหว
   ลงครีมถนอมแผ่นหนังไว้ตั้งแต่หัวค่ำ พอรุ่งเช้าแม้มันจะซึมเข้าไปในเนื้อจนแห้งแล้ว แต่เอามือลูบดูก็มีคราบไขติดมือออกมา ผมเลยเอาผ้าคลุมเบาะที่เขาขายเป็นอุปกรณ์เสริมมาสวมทับก่อนออกไปลองขี่ อ้อ ไอ้ถุงคลุมเบาะนี้ยังออกแบบมาไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่ ไม่น่าเชื่อว่า Brooks จากประเทศอังกฤษจะทำมาขาย
   กลับเข้ามาบ้านตอนบ่าย ใจอยากเอารถออกขี่ อยากให้เบาะนุ่มเร็วๆ แต่แดดแรงจัดเหลือเกิน เลยนั่งออกแบบห้องพักเล็กๆ น้อยๆ จนเย็นก็ไปรับลูกตามปกติ
   ช่วงเย็นขี่ไปได้อีกราว 30 นาที ยังคงรู้สึกเหมือนเดิม คือไม่ค่อยเจ็บก้นเท่าไหร่ แต่เจ็บกว่าเมื่อเช้านิดหน่อย ตอนเช้าใส่กางเกง Boxer ตัวเดียว ส่วนตอนเย็นใส่กางเกงทหาร มีกางเกงชั้นใน ไม่รู้เกี่ยวกันไหม ต้องลองไปเรื่อยๆ หาวิธีที่มันลงตัวมากที่สุด
   ปรับ Stem จากเดิมยก 30 ลงเหลือ 0 พลิกแฮนด์ผีเสื้อตาม หมุนตำแหน่งมือเบรกมือเกียร์ตาม ณ เซ็ทติ้งนี้จะทำให้แฮนด์อยู่ต่ำกว่าเบาะแล้ว จากเดิมที่สูงพอๆ กัน ไม่น่าเชื่อว่าผมจะหันมาขี่รถเซ็ทติ้งแบบนี้ได้ เมื่อก่อนรถผมแฮนด์อยู่สูงกว่าเบาะราว 3-4 นิ้ว ขี่ไปนานๆ ก็ค่อยๆ ปรับต่ำลงเรื่อยๆ ไว้พรุ่งนี้เช้าลองอีกทีว่าจะขี่ถนัดไหม
   ทริป 400 กม นี่มันทำให้ผมตื่นเต้นใช้ได้เลย ไม่เคยขี่ลากยาวแบบนี้มาก่อน แถมนอนเต้นท์ทุกคืน (3 คืน) อีกด้วย เลยหยิบเอา Panniers ของ Ortlieb มาลองแขวนบนแร็คหลัง ทริปแค่นี้ใช้ Panniers แค่คู่หลังน่าจะพอนะ แต่ถ้าออกลุยเองคนเดียว ผมจะเอา Panniers ไป 4 ใบเลย เพราะต้องมีอุปกรณ์เสริมอีกเยอะ อย่างน้อยก็เก็บพวกของกิน น้ำดื่มสัก 1 แพ็ค (กรณีไปเกาะ หรือเข้าป่า) และถ้าไปเจอเพื่อนๆ นักขี่จักรยานเจ้าถิ่นอย่างเช่นตอนไปลำปางกับน้ำชู ขากลับเพื่อนๆ กลุ่มลุ่มน้ำวัง มาส่งผมพร้อมกับมอบของกินอย่างดีถุงใหญ่ คือแคปหมูและน้ำพริกหนุ่ม รถเต็มเอียดครับ อยากรับแต่รับไม่ไหวจริงๆ เลยต้องเทของแบ่งคืนเจ้าถิ่นตั้งเยอะ เก็บเอากลับมาได้นิดเดียวเอง ตอนนั้นผมเอา Panniers ใบเล็กไปแค่คู่เดียว แต่ตอนนี้มีใบใหญ่เพิ่มมาอีกหนึงคู่ ยังไม่นับ Panners ของ Deuter ที่เพื่อนเอามาฝากผมขายอีก 2 ชุด
   ดูจากสายตาผมว่าของ Deuter น่าจะใช้งานดีกว่าของ Ortlieb อีกนะ มันน่าจะเบากว่าเพราะเป็นผ้าแบบเป้ Backpack ตัวเนื้อผ้าเองก็กันน้ำในระดับหนึ่ง แต่ถ้าตากฝนหนักๆ เขาก็มี Rain Cover สีเหลืองสดมาให้ ผมชอบมันตรงที่มีกระเป๋าด้านนอกตั้ง 3 ใบ (มีกระเป๋าช่องลับอีกด้วย) แถมด้านข้างยังมีช่องใส่ขวดน้ำ 500 cc อีก เปิดหยิบของถนัดกว่าเยอะ กลไกการล็อคยึดกับแร็คก็เป็นแบบเดียวกัน คือใช้ลิขสิทธิ์ของ Ortlieb แถมของ Deuter ยังจุถึง 48 ลิตร ส่วน Ortlieb ใบใหญ่ยังจุดได้ 45 ลิตร Deuter เด่นอีกอย่างตรงที่โครงกระเป๋าด้านในดามด้วยพลาสติคปิดเต็มทั้งแผ่น แต่ของ Ortlieb มีโครงแค่ครึ่งเดียว (เพราะมันต้องเผื่อพื้นที่เอาไว้ม้วนปากถุง) 
   ผมเหลืออีกแค่ 2 ชุด ไม่ได้ไปประกาศขายใคร ใจหนึ่งก็อยากเก็บไว้ใช้เอง แต่เราก็มี Ortlieb อยู่แล้วนี่นา แถมมี 4 ใบครบชุดอีกด้วย จะขายต่อก็เสียดาย เพราะชอบมาก มันใช้งานได้คล่องตัวจริงๆ

[O'Pern]

29 มิย 54
   ขี่แต่เช้า ลองเซ็ทติ้งตำแหน่งแฮนด์ใหม่ ลดต่ำกว่าเดิม 30 องศา ที่ลดพรวดพราดแบบนี้เพราะอยากให้มันเห็นผลชัดเจนว่าชอบไหม เมื่อก่อนเคยปรับทีละ 5 องศา ขี่แล้วไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเลย วันนี้เลยเอาแบบจะจะ ถ้าไม่ชอบก็เกลียดกันไปข้างหนึ่งเลยล่ะ
   ผลออกมาดีครับ ขี่แล้วชอบ การที่เรายิ่งก้มต่ำ ก็จะทำให้เราทิ้งน้ำหนักบนแฮนด์มากขึ้น ผลก็คือน้ำหนักที่กดลงเบาะน้อยลง ใช่แล้ว เราจะเจ็บก้นน้อยลงตามไปด้วย ไม่ใช่แค่ก้นหรอกครับ มันส่งผลถึงแผ่นหลังด้วย ตอนนี้ร่างกายผมมีอาการเจ็บหลังถาวรเสริมมาแล้วจากการยกของหนักตอนทำงานที่บ้าน ไม่เป็นไรครับ ถือว่าเป็นของขวัญของคนที่เขารักเรามอบให้มา เจ็บหลังเมื่อใดเราก็นึกถึงกัน ผมหนีโรคปวดหลังไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ฉะนั้น หากจะอยู่ร่วมกัน ก็ต้องอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
   นั่นคือผมยิ่งต้องเพิ่มความแข็งแกร่งให้แก่ร่างกาย เพิ่มความยืดหยุ่นให้แก่ระบบเส้นเอ็นและกล้ามเนื้อ เพื่อต่อสู้กับมัน
   ฝนตกปรอยๆ แต่เช้า คนเราถ้าใจมันไป อะไรก็ห้ามไม่อยู่ ผมขี่ลุยฝนไป 40 นาที ฝนเม็ดบางๆ แต่โดนนานๆ ก็เปียกโชกได้เหมือนกัน ไม่ต้องกลัวเบาะเปียก เพราะใส่ผ้าคลุมไว้ตั้งแต่วันแรก ไม่ได้กันฝนหรอกนะ กันกางเกงเลอะครีมขี้ผึ้งที่ทาเคลือบเบาะไว้มากกว่า
   ตั้งแต่เมื่อวานผมไม่ได้ลบสถิติของมาตรวัด เพราะอยากรู้ว่านับแต่บัดนี้จนถึงวันออกทริป 400 กม ผมใช้เวลาในการ Break in เบาะตัวนี้ไปกี่ชั่วโมง ผมชอบนับเป็นชั่วโมงมากกว่าระยะทางครับ เพราะผมขี่ช้า ระยะเวลา 1 ชม ของผมทำระยะทางได้แค่ไม่กี่กิโลเมตรเอง
   ตั้งแต่ลูกเปิดเทอม ผมปรับเวลาส่วนตัวใหม่ ออกจากบ้านเร็วขึ้น กินข้าวเช้าไม่ทัน เลยต้องใส่ปิ่นโตเอาไปกินทีทำงาน เป็นปิ่นโตที่ผมใช้สมัยเด็กๆ ตอนเรียนมหาวิทยาลัยผมก็ยังเอาอาหารไปกินเอง อิ่ม อร่อย ประหยัด สะดวก บางคนมองแปลกๆ แต่เพื่อนสนิทหลายคนมองแล้วชอบใจ เลยเป็นพฤติกรรมเลียนแบบ เอาอาหารมากันคนละอย่างสองอย่าง มาแบ่งกันกินตอนกลางวัน พอบ่อยเข้าก็ลามไปถึงเพื่อนๆ กลุ่มอื่น คณะอื่น
   เย็นเดินอยู่ข้างถนนกำลังจะเข้าโรงเรียนลูกมีรถ Mercedes Benz S Class ขับมาจอดเทียบ เปิดกระจกลงมาถามทางผม
   “หนุ่มๆ ข้างหน้าตรงไปนี่ไปไหนน่ะ” คุณลุงอายุราว 60 ปี เอ่ยปากถาม
   “ตรงไปเรื่อยๆ ก็ไปทางมหาชัยครับ ลุงจะไปไหนหรือครับ”
   “อ้อ จะไปวงแหวนน่ะ”
   “ถนนวงแหวน ลุงต้องขับไปอีกสัก 5 กม เจอโลตัส (ห้าง) ก่อน แล้วอีกสัก 1 กม ก็จะถึงทางแยกไปวงแหวนครับ”
   “ลุงจะไปราชบุรี ตาไม่ค่อยดี มองป้ายบอกทางไม่ถูกเลย เออ แล้วหนุ่มจะไปไหนล่ะ ไปด้วยกันกับลุงไหม”
   “ผมไปโรงเรียนข้างหน้านี้เองครับ ขอบคุณมากครับลุง”
   “ไม่เป็นไร มาๆ ขึ้นมาด้วยกันนี่”
   “โรงเรียนอยู่ใกล้นิดเดียวเองครับ ไม่เป็นไรครับ”
   ผมมองดูคุณลุงค่อยๆ ขับรถไปอย่างช้าๆ นี่ถ้าตอนผมขี่จักรยานทางไกลอยู่แล้วเจอคนเรียกขึ้นรถแบบนี้ คงอาจมีอาการใจง่ายกันบ้างล่ะ
วันนี้เป็นวันเกิดแม่ผม แม่ไม่เคยบ่นอยากได้อะไรเลย มีเดือนก่อนอยากได้ TV แบบ Portable ผมจึงรีบจัดหามาให้อย่างดี เป็นแบบหน้าจอ LED เทคโนโลยีสูงสุดของ TV พกพาแล้ว เย็นเลิกเรียนพาลูกไปห้างเซ็นทรัล ไปหาซื้อการ์ดวันเกิดให้แม่ ได้การ์ดมา 1 ใบ และเรือใบลำจิ๋วในขวดแก้ว กะจะให้มิวเขาเขียนอวยพรให้
ถ้ามีโอกาสอยากจะกราบเท้าแม่สักครั้ง ยังไม่เคยเลยจริงๆ เมื่อตอนสงกรานต์ที่ผ่านมาก็ทำได้แค่กราบหน้าตักพ่อและแม่ ยังไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่

[O'Pern]

30 มิย 54
   เช้านี้ขี่ไปได้ราว 35 นาที ขี่วันละเล็กละน้อย ขี่แบบสะสมทรัพย์ ขี่ประจำ เบาะมันยังรู้สึกแข็งเหมือนเดิมอยู่เลยว่ะ ก็แหม ดูเวลาที่อยู่บนเบาะมันแค่ 2 ชม เท่านั้นเอง กลับเข้าบ้านเอาครีม Proofide ของ Brooks มาทาเพิ่ม คราวนี้ทาบางๆ แค่รอบเดียวพอ
   เมื่อคืนได้กราบเท้าแม่สมใจแล้วครับ นึกคิดมานาน หาโอกาสเหมาะๆ ไม่ได้เสียที รอจังหวะวันเกิดนี่แหละ พาลูกผมกราบด้วยแก้เขิน ก้มกราบแทบเท้าแล้วให้ลูกยื่นการ์ดอวยพอพร้อมของขวัญชิ้นเล็กๆ ชวนแม่คุยนิดหน่อยกันแม่เขิน
   ใครที่ชอบตระเวนไหว้พระจะเป็น 9 วัดหรือกี่ร้อยพันวันก็ตาม กราบไหว้บูชาพระมานานหลายปี ท่านเคยกราบเท้าพ่อแม่ของตัวเองบ้างไหมครับ ถ้าเคยแล้วก็กราบให้บ่อยมากขึ้น ถ้ายังไม่เคยก็ลองดู มันคือสุดยอดของสิริมงคลที่ทุกคนหาได้ง่ายๆ ในบ้านตัวเอง
   แรกๆ อาจมีอายบ้าง ข้ามเส้นนั้นให้ได้ครับ ผมยังกราบเท้าพ่อแม่ปีละแค่ 2 ครั้ง กราบขอพรตอนวันสงกรานต์ และกราบอวยพรวันเกิดท่านพร้อมการ์ดอวยพรและของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ยังขาดการกราบในวันเกิดของตัวเอง
เมื่อวานตอนเลือกของขวัญให้แม่ ผมให้ลูกผมเป็นคนเลือก เขาเลือกแล้วคิดอยากได้ไว้เอง บอกกับผมว่า ถ้าถึงวันเกิดเขา เขาขอมาเลือกแบบนี้บ้างนะ ผมเลยสบโอกาสเล่ารายละเอียดเรื่องนี้
   “สิ่งที่เราควรทำในวันเกิด คือไปกราบเท้าพ่อแม่ พ่อแม่ให้กำเนิดเรามา ไม่ต้องไปทวงของขวัญอะไรหรอก สิ่งที่พ่อแม่ให้มาทั้งชีวิตคือการเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็ก มันยิ่งกว่าของขวัญชิ้นใดๆ เสียอีกนะลูก”
   บางคนพอถึงวันเกิดก็ไปกินไปเลี้ยงกับเพื่อน กับแฟน แล้วพ่อแม่ที่บ้านล่ะ กินกับเพื่อน เลี้ยงเพื่อน เลี้ยงแฟน แล้วเลี้ยงพ่อแม่กันบ้างไหม ถ้าเลี้ยง เลี้ยงกี่ครั้ง ถ้ายังเป็นเด็กวัยรุ่น วัยเพิ่งทำงาน ก็แล้วไป อาจจะยังคิดไม่ได้ แต่ถ้าโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วยังไม่สำนึกบุญคุณก็กระไรอยู่

   ผมเข้าไปโพสถามเกี่ยวกับการดูแลรักษาเบาะ Brooks มีคนตอบกันเยอะ บางคนแนะนำให้ทาครีมบ่อยๆ บางคนบอกทาทุกครั้งที่ขี่ มีคนส่งลิงค์หลายอันมาให้อ่าน ตกใจมาก มีภาพเบาะของท่านหนึ่งที่ทาครีมประจำ แถมขี่น้อย จนเบาะมันเคลือบฉาบไปด้วยครีม มองไม่เห็นตัวเนื้อของหนังเลย
   ตกใจสิ กลัวเบาะเราจะเป็นบ้าง สองวันแรกใส่ผ้าคลุมเบาะไว้เพราะกลัวครีมจะเลอะก้น รีบถอดออกโดยด่วน นี่ดีนะที่ไม่ได้บ้าจี้ทำตามคำแนะนำบางคนเขาบอกว่ายิ่งทาบ่อยยิ่งดี บางคนบอกทาทุกครั้งที่ขี่ จนมีคนหนึ่งเมลล์ไปถามบริษัท Brooks ที่ประเทศอังกฤษ ได้คำตอบกลับมาว่า ทาแค่ปีละ 2 ครั้งก็พอ ฮ่าๆ ๆ ๆๆ
   เย็นกลับมาบ้านชวนลูกขี่จักรยานเล่นสัก 30 นาที กางเกงเลอะครีมขี้ผึ้งจริงๆ ด้วย มันเหมือนมีไขเงาๆ มาเคลือบตรงก้น
   อีก 15 วันจะออกทริป 400 กม แล้ว เพิ่งนั่งเบาะไปได้แค่ 3 ชม เอง ที่สำคัญ มันยังแข็งโป๊กอยู่เลย