Author Topic: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3 (Read 19495 times)

O'Pern · « **Reply #15 on:** August 17, 2014, 07:23:46 pm »

16 สค 57
   เช้านี้ซัดไปอีก 1.10 นาที วิ่งสลับช่วงความเร็ว 15 นาทีหลังนี่หัวในเต้นแรงมาก วิ่งแบบก้าวขายาวๆ รู้สึกหัวเข่าเราต้องรับแรงกระแทกเยอะ เริ่มคิดถึงรองเท้าที่ช่วยซับแรงกระแทก แต่เห็นราคาแล้วท้อใจทันที ยี่ห้อดีๆ นี่ไม่เคยต่ำกว่า 5000 บาท
   บ่ายไปธนาคารในห้าง ซื้อส้มตำแยกน้ำมาเก็บไว้ จะกินตอนไหนก็ไม่รู้ แต่แยกน้ำแล้วมันจะเก็บได้ไง ไม่อืด
   กลับมาคอนโด พักผ่อนที่ห้องนี้ ยังไม่เข้าบ้านเพราะตอนเย็นต้องออกมารับมิวอีก อยู่คอนโดจะเดินทางออกมาสะดวกกว่ามาก
   เย็นลุ้นเชียร์วอลเล่ย์บอลหญิงไทยทางทีวีอีกแล้ว แข่งวันนี้เพื่อจัดอันดับในปีหน้า ที่เราไม่อยู่บ๊วยสุดแล้ว เราได้รองบ๊วย ชนะโดมินิกันมาได้ แต่วันนี้ต้องแข่งกับมือ 2 ของโลกอย่างสหรัฐอเมริกา ผลก็คือเราแพ้ไป 3-2 เซท
   หัวค่ำไปรับมิวที่ห้าง กลับมาบ้านรีบอาบน้ำแล้วก็เล่นโทรศัพท์ เล่น PSP มีอะไรเล่นแม่งหมดเลย
   กลางคืนมิวหาสมุดโน้ทของตัวเองไม่เจอ วิ่งทั่วบ้านเปิดตู้รื้อค้นก็ไม่เจอ ภรรยาช่วยหา แต่ผมบอกไม่ต้องช่วย ให้มิวเขาหาเอง เขารื้อของแล้วไม่ชอบเก็บ ก็ต้องไปหาเอาเอง
   นี่คือการสอนลูกในสไตล์ผมนะ แต่ภรรยากลับไม่ฟัง ช่วยลูกรื้อค้นอยู่นานก็ไม่เจอ จนสุดท้ายก็ไปอาบน้ำ มิวเสียใจ นั่งเศร้าจะร้องไห้ แล้วอีกสักพักเดียวมิวเขาก็หาเจอด้วยตัวเอง
   ผมปรับการเลี้ยงลูกตลอดเวลา เขาเริ่มเข้าวัยรุ่น มีสังคมใหม่ พบเห็นสิ่งต่างๆ นอกบ้านมามาก ผมจะไม่ดูแลเขาเหมือนเด็กเล็กที่คอยทำโน่นทำนี่ให้ตลอด แต่ภรรยายังคงเป็นแบบเดิมอยู่ ตรงนี้ก็พูดลำบากนะ ผมเลยตัดสินใจไม่ว่ากัน แต่ถ้าภรรยาทำตามแนวทางของผม เชื่อว่าระเบียบวินัยของมิวจะดีขึ้นกว่านี้
   อย่างไรก็ตาม ผมยังคงเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนต่างมีแนวทางเป็นของตนเอง แม้ผมจะเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองเต็มที่ แต่ผมก็ต้องเคารพการตัดสินของภรรยาเช่นกัน

O'Pern · « **Reply #16 on:** August 17, 2014, 07:28:09 pm »

17 สค 57
   วิ่งอีก 1 ชม วันนี้วิ่งแบบโซน 2 ตลอด พักเข่าบ้าง วิ่งเร็วๆ แบบสลับช่วงความเร็วรู้สึกหัวเข่าต้องรับแรงกระแทกเยอะกว่าปกติมาก สงสารมัน กลัวพังเร็วเหมือนกัน เดินสายกลางละกันวะ วิ่งแบบสลับๆ กันไป เร็วบ้าง ช้าบ้าง ทุกอย่างล้วนมีประโยชน์ต่อร่างกายและหัวใจ
   รีบกินข้าว อาบน้ำ เตรียมตัว วันนี้ต้องออกไปข้างนอกกันทั้งบ้าน มิวไปเรียนพิเศษ ส่วนผมกับภรรยาไปโรงเรียนมิว
เช้านี้มีงานประกาศผลสอบของมิว ครูเรียกแจกผลคะแนนสอบรายบุคคล มิวหมายเลข 1 ของห้อง ผมออกไปรับคนแรก หึหึ เห็นคะแนนสอบแล้วตกใจ อ่อนหลายวิชาอย่างมาก โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ
   นัดประชุมกันในห้องเรียนลูกเหมือนเดิม ผู้ปกครองก็นั่งที่ของลูกเรา แต่วันนี้ภรรยาผมขอไปด้วย ผมเลยสละสิทธิ์ให้ภรรยานั่งที่ของมิว ส่วนผมนั่งเก้าอี้เสริมด้านหลังห้อง
   ครูกล่าวตักเตือนให้ผู้ปกครองเข้มงวดกับเด็กในเรื่องระเบียบวินัยทุกด้าน ยามว่างเด็กหลายคนชอบเอามือถือมาเล่น พูดคุย เล่น เสียงดัง เอาขนมมากินในห้อง บางครั้งมีกระทบกระทั่งชกต่อย ฯลฯ
   ครูเอ่ยชื่อใครพ่อแม่ก็รับไปปรับปรุงกันเองครับ มิวได้รับคมตรงเข้าได้กับทุกคนในห้อง ส่วนข้อเสียของมิวก็คงมีแหละ เพียงแต่ครูยังไม่เห็นว่ามันเป็นปัญหา จึงไม่ได้รายงานผู้ปกครอง
ใกล้เที่ยงพิธีก็เสร็จครับ ก่อนกลับบ้านแวะบิ๊กซี หาซื้อของใช้เข้าบ้าน ภรรยาชวนกิน MK โอเค จัดไป ตามใจคนอื่นเขาบ้าง ผมมาคนเดียวไม่เคยเข้ากินร้านในห้างเลย มากินสุกี้ผมจะเน้นผักแปลกใหม่ที่ปกติไม่ค่อยได้กิน เช่นตั้งโอ๋ ปวยเล้ง เห็นชิเมจิ เห็ดหอม เต้าหู้ญี่ปุ่น ฯลฯ ไม่ค่อยเน้นเนื้อสัตว์เท่าไหร่ กินแค่กุ้งนิดหน่อย แค่นี้ก็อิ่มแล้วครับ
   ภรรยาเดินผ่านมิสเตอร์โดนัท เห็นกระติกน้ำคิทตี้แล้วถูกใจ แต่ต้องซื้อโดนัท 4 ชิ้นพร้อมบวกเงิน 129 บาท เขาคิดสักพักแล้วก็ใจอ่อน ต้องมนต์สะกดของปีศาจคิตตี้ มาลงที่ผมสิเพราะให้ช่วยหารโดนัท 2 ชิ้น ผมไม่ได้กินของพวกนี้เป็นสิบปี แต่เคยกินโดนัทชื่อพอนเดอร์ริง (ตอนประชุมแล้วเด็กๆ ซื้อมาให้เป็นของว่าง) เลือกแบบไม่มีน้ำตาล แต่พนักงานบอกหมด เลยจำใจเลือกแบบหน้าช็อคโกแลต
   กลับบ้านรีบกินครับ มันเก็บไว้แล้วไม่อร่อย รีบกำจัดมันให้หมดๆ ไปซะ จะได้จบสิ้นกันเสียที หลังจากนี้คงไม่กินอะไรอีกแล้ว แต่…
   อีกสักพัก ดี (แม่บ้าน) มาเคาะประตู เอาเผือกเส้นทอดเองมาให้จานใหญ่ บอกว่าทำเองที่บ้าน เอามาให้ลองชิม !!!
   หึหึ จัดไปครับ มีทั้งแบบเผือกเส้นแห้งๆ กับแบบชุปแป้งทอดบางๆ กรอบอร่อยดี
   กลางวันก็กิน MK จนอิ่ม กลับมาก็โดนัท 2 ชิ้น แล้วนี่เพิ่งจะซัดเผือกทอดไปอีกจาน แถมอยู่ในช่วงกำลังควบคุมน้ำหนัก นี่ยังดีนะที่ตอนเช้าออกวิ่ง เพราะมันจะทำให้ระบบเผาผลาญอาหารทำงานได้ดีขึ้นกว่าปกติหน่อยหนึ่ง
   เจอข้อความในเฟซบุ๊คมั่วๆ มาแนวเดียวกับ Fw Mail สมัยสิบกว่าปีก่อน เขาแนะนำให้ดื่มน้ำมะนาว ผสมน้ำผึ้ง ก่อนนอน บอกลดไขมันได้ดีมาก
   หึหึ ไอ้มั่ว กินน้ำผึ้งก่อนนอน มีแต่โคตรอ้วนครับ น้ำผึ้งธรรมชาติจริง มีน้ำตาล 3 อย่างครบก็จริง แต่ตราบใดกินของที่ให้พลังสูงแล้วนอนล่ะก็ … หายนะมาเยือน
   ไอ้สูตรนี้ดีจริง แต่ควรกินตอนเช้าครับ มันไม่ได้เร่งรีดไขมันอะไรหรอกนะ อาจแค่ช่วยทำให้ขับถ่ายคล่อง (ในกรณีคนที่มีปัญหา) เท่านั้นเอง
   จำไว้เลยนะครับ ไม่มีของที่ให้พลังงานชนิดใดกินแล้วไม่อ้วน และวิธีลดความอ้วนก็คือออกกำลังกายและคุมอาหาร มีเท่านี้จริงๆ อ้อ อย่าลืมว่าต้องกินให้น้อยกว่าที่เราใช้พลังงานไปในแต่ละวันด้วยครับ
   เย็นเชียร์วอลเล่ย์บอลสาวไทยอีกครั้ง วันนี้เจอกับแชมป์โลกคือบราซิล หึหึ ไม่มีปาฏิหาริย์ครับ โดนไป 3-0 สามเซ็ทรวด ได้เห็นลีลาของทีมเทพฯ แล้วเขาสุดจริงๆ จัดได้แบบตามสั่ง มีตัวทำคะแนนหลายตัว เสิร์ฟเก่งทุกคน ไว คล่อง
   เก็บความพ่ายแพ้ไปเป็นบทเรียนครับ

O'Pern · « **Reply #17 on:** August 19, 2014, 06:22:15 pm »

18 สค 57
   ตื่นแต่เช้า แต่เสือกฝนตก เซ็งจัดเลย แต่งตัวอย่างดีแล้วนะนั่น เลยมาเล่น Uke แทน เล่นได้สัก 10 นาทีฝนก็หาย เลยรีบออกวิ่งทันที ตอนวิ่งก็เจอฝนปรอยๆ นะ แต่ก็ลุยครับ เห็นเพื่อนๆ ป่วยไม่สบายกันเยอะ แรกๆ ก็นึกกลัว แต่อีกใจก็อยากลองของ อยากจะรู้ว่าร่างกายเราแกร่งเพียงใด วิ่งมาตั้ง 8 เดือน ภูมิคุ้มกันของเราเจ๋งขนาดไหน
   มื้อเช้านี้มาแปลก เอาเส้นบุกมาผัดแบบมักโรนี ก็โอเคดีนะ ให้พลังงานน้อยหน่อย รสชาติสู้เส้นมักโรนีไม่ได้หรอก แต่อยากผอมไง เลยลองดู พอกินได้ครับ ไว้คราวหน้าเอามาลองทำเป็นแนวก๋วยเตี๋ยวผัดบ้าง
   ออกจากบ้านตอนเช้า เจอฝนเทลงมาอีกแล้ว โห รถติดแบบแหง็กๆ แน่เลย เลี่ยงไม่ได้ก็ต้องอดทนกันไปครับ ระบบขนส่งของบ้านเรายังต้องพัฒนาอีกเยอะ ผู้คนก็แห่มาใช้รถส่วนตัวกันมากขึ้น ผลก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
   สงสารพวกเด็กที่ต้องไปโรงเรียนเองน่ะครับ ผมเองก็เคยอยู่ในสภาวะแบบนั้นมาก่อน มันก็ปรับตัวของมันได้นะ ตอนเด็กเราไม่เคยคิดว่าฝนคือปัญหาอะไรสักนิด จนทุกวันนี้ผมก็เอากลยุทธวิธีคิดสมัยเด็กมาประยุกต์เข้ากับโลกธุรกิจ จนได้คำเท่ๆ ออกมาว่า
   “ถ้าคุณคิดว่ามันคือปัญหา มันก็จะเป็นปัญหา”
   เท่วะ แบบพูดแล้วหล่อเลย เฮ้ย อันนี้คิดเองนะ ไม่ได้ก็อปใครเขามาบอกต่อ
   บ่ายเข้ามาคอนโด อยู่จนเย็นแล้วเลยไปรับลูกกลับบ้าน ติดกล้วยน้ำว้ามาด้วย 4 ผล หึหึ ซัดเรียบครับ มาห้องนี้ทีไรแทบไม่อยากกลับบ้าน อากาศดี ลมพัดแรง อยู่ทั้งวันไม่ต้องเปิดแอร์ นั่งเอนนอนนานๆ หน่อยอาจหลับได้ง่ายๆ
   เย็นไปรับลูกที่ร้านขายของ ขากลับแวะกินร้าน 49 สเต็คหน้าปากซอย ผมไม่อยากกิน แต่นั่งสักพักเริ่มหิว เลยสั่งยำวุ้นเส้นมาลองกิน รสชาติงั้นๆ ครับ ไม่คุ้มค่าเงิน 120 บาท
   เมื่อก่อนสั่งซี่โครงหมูบาร์บีคิวกินครับ แต่ล่าสุดนี้เนื้อเหนียวระดับโคตรๆ เลย ใจอยากเข้าไปสอนคนทำในครัว อยากจะบอกวิธีที่ทำให้เนื้อซี่โครงนุ่ม หลุดร่อนจากกระดูกง่ายๆ แต่คิดแล้วไม่กล้าเข้าไปคุย กลัวเขาว่าเสือก
   วิธีทำซี่โครงหมูให้นุ่ม เนื้อหลุดร่อน เคี้ยวง่าย กินง่าย ไม่เหนียว ก็คือ ก่อนนำมาปรุงอาหาร เราต้องเอาซี่โครงไปต้มให้สุกเสียก่อนครับ จากนั้นจะเอาไปปิ้ง ย่าง ฯลฯ หรือทำอะไรก็ตามอัธยาศัยได้เลย มันไม่เห็นจะเป็นเคล็ดลับอะไรสักหน่อย ขนาดผมไม่ได้ทำครัวยังรู้เลย แปลกว่ะ ทำไมพวกทำอาหารมืออาชีพเขาไม่รู้กันวะ งง

O'Pern · « **Reply #18 on:** August 19, 2014, 06:29:50 pm »

19 สค 57
   กัดฟันตื่นแต่เช้า แล้วก็ซัดไปอีก 1 ชม วิ่งโซน 2 ตลอด ปิดท้ายด้วยการเดินเบาๆ อีก 5 นาที พอใกล้ถึงบ้านฝนตกพอดี รอดๆ
   เมื่อวานกินกล้วยน้ำว้าไป 5 ผล เช้าถ่ายออกมาสีเหมือนกล้วยเลย อิอิ เหลืองนวลเชียว ตอนกินแครอทเยอะๆ ก็ออกมาเป็นสีส้มๆ นะ ส่วนถ้ากินโอริโอ้เยอะหน่อยนี่เป็นสีดำเลย จริงๆ นะ ไม่ได้โม้
   เช้านี้กินกระเพราเต้าหู้ ใช้เต้าหู้ญี่ปุ่นมาทำ อร่อยดีครับ แกล้มกับแครอทลวก เปลือกมะนาวหั่นฝอย (อันนี้เลียนแบบลุงบ็อบมา) กินกับข้าวกล้องเหมือนเดิม แต่ก็เปลี่ยนลักษณะของข้าวกล้องไปเรื่อยๆ นะ มีอะไร แนวไหนมา ลองหมด
   ดูข่าวกีฬาฟุตบอล เราก็เห็นนักบอลชกต่อยกันจนชินตา แต่วันนี้แม่งโหดเหี้ยกว่านั้น คือนักกีฬาสองทีมกำลังถกเถียงกันอยู่ กรรมการก็เข้ามาเคลียร์ เขากำลังคุยกันอยู่ดีๆ มีคนหนึ่งแม่งวิ่งเข้ามากระโดดถีบที่ใบหน้าของนักกีฬาฝ่ายตรงข้าม เห็นแล้วอึ้งแดก ไม่น่าเชื่อว่าแม่งจะเป็นนักกีฬา
   รองเท้าสตั๊ดมันมีปุ่มแหลมๆ นะครับ แล้วมึงไปถีบหน้าเขา ไม่อยากนึกว่ามึงต้องชดใช้กรรมสักแค่ไหน แต่เบื้องต้นสมาคมฟุตบอลเขาแบนมึงตลอดชีวิตไปแล้ว
   เช้าอยู่ที่ทำงานจนถึงบ่าย ภรรยานึกขึ้นได้บอกว่ามีบัตรเงินสดของแมคโครอยู่ใบหนึ่ง ใช้เป็นส่วนลดได้ 500 บาท หมดอายุวันนี้ !!! จะซื้ออะไรก็ไปซื้อซะ
   งงเลย ทุกทีไปซื้อของก็จะมีโจทย์ให้ว่าจะเอาอะไรบ้าง มาวันนี้เปิดอิสระ ผมไปแมคโครหลายครั้งมาก แต่ก็ไม่เคยเดินเล่นแบบช็อปปิ้ง ทุกครั่งที่ไปก็คือการเบิกสินค้าที่สั่งเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว คือไปถึงก็ยกแบกขึ้นรถอย่างเดียว
   นี่เป็นครั้งแรกที่มาสไตล์เดินเล่นครับ ก็ถือว่าเปิดสมองดี เห็นข้าวของต่างๆ มากมาย ที่ชอบสุดคือแผนกผักและสมุนไพร มีชุดทำต้มยำด้วยนะ เขาจัดของแห้งอย่างละนิดละหน่อยแพ็ครวมกัน ขาย 15 บาท กะจะเอามาลองทำดูเผื่อตอนไปขี่จักรยานแล้วนอนเต้นท์จะได้โชว์เท่เพื่อนๆ ว่ากูทำต้มยำกิน แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีโอกาสได้ไปแบบนั้น
   จะซื้อถั่วก็ลังเล ก็เพราะถั่วลิสงมันอ้วนมาก เลยเอาน้ำมะเขือเทศมา 2 ลิตร ถั่วรวมผสมกันหลายๆ อย่างอีกถุง เดินดูขนมหลอกเด็กด้วยนะ ดูเพื่อเปิดสมองน่ะ ไม่ได้ซื้อมาสักอย่าง แต่พอเจอ แผนกสมุนไพรนี่สิ ชอบมาก
   ผัก ผลไม้ ผมกินมาต่อเนื่องหลายปีมาก เพิ่งจะมาปีนี้แหละ ที่ผมเพิ่มเรื่องสมุนไพรเข้ามาอีก สมุนไพรไทยเยอะแยะมากมายก็ยังกินไม่ค่อยจะทันอยู่แล้ว หลายอย่างผมรู้จักนะ แต่ไม่รู้ว่าจะเอามากินวิธีใดดี ที่หมุนเวียนกินอยู่ก็แค่ไม่กี่อย่าง บ่อยสุดก็คือขิง กินจากไก่ผัดขิง ข่า ตะไคร้ หอมแดง ก็กินจากอาหารพวกต้มยำ นี่ถ้ากินพวกอาหารอินเดีย กรุหม่า มัสมั่น ก็คงได้สมุนไพรฉีกแนวไปอีก แต่แกงแนวนี้ต้องกินกับโรตี หรือแป้งนาน หึหึ เกรงว่าจะอ้วนกว่าเดิมนี่สิ
   กลับมาบ้านนี่อย่างหิวอีกแล้ว ของกินก็เพียบพร้อมจริงๆ มีปั่นสิบ ถั่วทอด นั่งอ่านข่าวไป หยิบกินไปทีละนิดๆ ไม่น่าเชื่อว่าแม่งหมดได้อย่างง่ายดาย โหห โหดสัส
   ฉิบหายแล้วครับท่านผู้ชม วิ่งมาตั้งหลายวันลดไปได้หน่อยเดียว วันอาทิตย์กินแค่โดนัทสองชิ้น แม่งขึ้นมาเกือบจะ 1 กก
   พรุ่งนี้เช้าเหนื่อยอีกแล้วสินะ

O'Pern · « **Reply #19 on:** August 20, 2014, 05:59:59 pm »

20 สค 57
   ตั้งนาฬิกาปลุกมาหลายวัน แต่นาฬิกาในร่างกายเริ่มคุ้นแล้ว กลับมาตื่นก่อนนาฬิกาปลุกได้ 2 วันแล้ว เช้านี้วิ่งโซน 2 ไป 1 ชม ต่อด้วยเดินอีก 5 นาที อากาศเย็นๆ เหงื่อเลยไม่เยอะมากนัก
   เอาเห็ดชิเมจิที่ซื้อมาเมื่อวานมาทอด คลุกแป้งบางๆ กินกับน้ำจิ้มสัปปะรด แปลกๆ ดีครับ ทุกทีกินแต่น้ำจิ้มบ๊วย มีผัดหอยลายอีกจาน ใส่ใบโหระพาเพียบๆ กระเทียมสด เปลือกมะนาวฝานบางๆ กินกับข้าวกล้อง
   อยู่ที่ทำงานก็กินกล้วยน้ำว้าไปอีก 2 ผล พออยู่ได้ถึงเที่ยง แต่พอตกบ่ายนี่สิ เข้ามาบ้านด้วยอาการหิวโหยทุกวัน อารมณ์เช่นนี้น่ากลัวยิ่งนัก รีบจัดแตงโมทีอยู่ในตู้เย็นกล่องใหญ่ทันที
   ผลไม้นี่เราควรกินตอนท้องว่างนะครับ ที่ไปตามงานเลี้ยงแล้วมักกินกันหลังอาหาร บอกว่าล้างปากนั่นไม่ดีเลย
   แป๊บเดียวหมด ตามด้วยถั่วรวมที่เพิ่งซื้อมาจากแมคโครเมื่อวาน อืมม ไอ้นี่ต้องระวังอย่างมาก อ้วนได้ง่ายๆ เลยล่ะ มีประโยชน์สูงก็จริง พลังงานที่มันให้ก็สูงตามไปด้วยเหมือนกัน
   ว่างๆ เปิดคอมฯ ทำงานเอกสารต่อ พบว่ามีเรื่องสั้นแต่งค้างอยู่มากมาย บางอันมีแค่โครงเรื่อง บางอันมีแค่ฉากไฮไลท์ ทำยังกะบทภาพยนตร์เลย ยังไม่มีโอกาสก็ค่อยๆ ทำกันไปเรื่อยๆ ครับ อดทนรอวันของเรา
   เจองานค้างๆ อยู่เพียบ ส่วนใหญ่เป็นงานที่ต้องอาศัยคนอื่นในการประสานงานให้ ระบบงานในบ้านเราเน้นที่เครื่อข่ายคนรู้จักแนะนำกันมา ถ้าไม่มีเส้นสาย ไม่รู้จักผู้ใหญ่ ไม่รู้จักใครล่ะก็ งานของคุณจะยากขึ้นเป็นเท่าตัว
   งานที่ผมทำส่วนใหญ่ก็เลยเป็นงานที่จบได้ที่ตัวผมเองคนเดียวล้วนๆ สะดวก รวดเร็ว ง่าย ประหยัด ส่วนใหญ่ก็งานดีไซน์ งานเขียน งานด้านครีเอทีฟต่างๆ นี่แหละของถนัดเลย ใครชอบของแปลก ใหม่ ไม่ซ้ำใคร ไม่มีก็อป ขอให้บอก
   การที่เราชอบงานด้านความคิดสร้างสรรค์ของผมนี่มันมาจากการอยู่คนเดียวครับ นานๆ เข้าก็เริ่มคุ้นกับการใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง และอยู่กับจิตใจ จนในที่สุดก็รู้ว่าเราต้องการอะไรในชีวิต และเมื่อกำหนดเป้าหมายได้แล้ว เราก็ลงมือทำกันทันที
   แต่ระหว่างทางมันก็มีอุปสรรค์บ้างแหละครับ ก็ถือเสียว่าคือบททดสอบความอุตสาหะของเราว่าแกร่งจริงไหม

   ปรากฏการณ์ Ice Bucket ฮอทฮิทไปทั่วโลก แต่น่าเสียดายที่คนไทยส่วนใหญ่เข้าใจเพียงแค่ว่ามันคือเกมเทน้ำเย็นราดตัว คนดังทำกันหลายคน ชาวบ้านก็เลยเอาบ้าง คือเอาน้ำเทราดหัวแล้วถ่ายคลิปลงเฟซบุ๊ค
   แต่ต้นกำเนิดมันมีมากกว่านั้น มันคือแคมเปญการบริจาคเงินให้แก่ผู้ป่วย ทำนองเอาคนดังมาสร้างกระแส ซึ่งก็ประสพความสำเร็จดีนะ

O'Pern · « **Reply #20 on:** August 26, 2014, 05:54:57 pm »

21 สค 57
   จัดไปอีก 1 ชม ขำขำ ถ้าทำแบบนี้ได้ต่อเนื่องกันทุกวัน มันก็น่าจะลดลงมาได้เรื่อยๆ เหมือนเมื่อก่อนนะ
   วันนี้ผมต้องอยู่เฝ้าร้านตลอดวัน เลยออกไปคันเดียวกับภรรยา เพื่อขากลับจะได้กลับด้วยกัน
   เช้าไปส่งมิวที่โรงเรียน วนรถกลับมาร้านขายของ ช่วงนี้ผมรับหน้าที่ขี่จักรยานจดออเดอร์อีกครั้ง ก็ดีครับ ได้ยืดเส้นยืดสายหน่อย ได้โดนสายลม โดนแดด แบบนี้สิเรียกว่าชีวิต
   บรรยากาศเดิมๆ เหงาๆ หน่อย ช่วงกลางสัปดาห์ยอดขายจะตกลงจากปกติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าตรงกับวันล็อตเตอรี่ออกนะ ชาวบ้านไม่ค้าขายกันเลย มัวแต่มุ่งแทงหวย ส่งหวย ฯลฯ น่าสงสารที่คิดจะรวยทางลัด แต่ต้องมาจนทางตรง
   ก่อนกลับบ้าน ชวนกันแวะกิน MK อีกแล้ว ไม่อยากกินมื้อดึกเล้ยย นี่ก็ทุ่มกว่าเข้าไปแล้วด้วย แต่มากับลูกและภรรยาครับ ก็เลยหยวนๆ สั่งเฉพาะผัก เห็ด ฟักทอง วุ้นเส้น แต่ไม่มีใครช่วยกิน แถมยังแต่ละคนยังเหลือของให้ผมจัดการต่อ รู้สึกชัดเจนว่าอิ่มมาก กินเพราะเสียดายของ เพราะมันดีต่อสุขภาพ เช่น เต้าหู้ เนื้อกุ้ง ผักหลากหลายชนิด แต่ของดีๆ ถ้ากินเยอะมันก็ให้โทษต่อร่างกายได้เช่นกัน
   น้ำหนักของเดิมยังเอาลงมาให้เท่ากับตอน New Low ล่าสุดไม่ได้ คืนนี้ยังเติมเข้าไปอีก แล้วเมื่อไหร่จะมีกล้ามท้องกันได้ล่ะนี่

O'Pern · « **Reply #21 on:** August 26, 2014, 05:56:12 pm »

22 สค 57
   เช้านี้วิ่งได้แค่ 50 นาที นอนแล้วไม่อยากลุก สงสัยจะอิ่มจัดตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็ฝืนร่างกายลุกขึ้นมาครับ พอวิ่งไปได้สัก 100 เมตร ก็ค่อยตื่นตัวหน่อย
   เช้านี้เอาเต้าหู้ไข่มาคลุกแป้งบางๆ แล้วทอด ราดด้วยกระเพราไก่ รสชาติดีครับ เต้าหู้รสชาติเหมือนในร้านฟูจิเป๊ะเลย ในร้านขายโคตรแพงครับ ต้นทุนทำเองนี่ไม่ถึง 10 บาท
   หลังอาหารเช้ามาชั่งน้ำหนักดู หึหึ สมน้ำหน้ามึง น้ำหนักขึ้นมาอีก 1 กก กลายเป็นห่างจาก New Low มากถึง 3 กก เข้าไปแล้ว หึหึ O’Pern มึงเหนื่อยแน่
   เห็นทีคงจะต้องยอมเข้ายิมฯ แล้วล่ะ ทั้งๆ ที่ไม่ชอบเอาเสียเลย ไม่รู้สิ ไม่ชอบบรรยากาศ ขนาดที่คอนโดมีห้องออกำลังกายสวยๆ ริมน้ำแล้วนะ ผมยังไม่ชอบเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนคนเยอะๆ นี่ผมเดินออกเลย บอกไม่ถูก มันเหมือนแย่งกันเล่น ออกไปขี่จักรยานเองคนเดียวมีความสุขมากกว่า
   อืม ใช่สินะ ผมดำเนินชีวิตโดยเน้นเอาความสุขเป็นที่ตั้ง ไอ้คำพูดเท่ๆ แนวนี้ส่วนใหญ่คนรวยแล้วเขาพูดกันนะ ผมไม่ได้มีเงินอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ก็เสือกคิดเท่ทำเท่เหมือนเขา
   เปล่าเลย ไม่ได้เลียนแบบเขาหรอก ความสุขของผมนะ บ่อยครั้งมันเป็นการทำเพื่อคนอื่นเสียมากกว่า ทำเพื่อครอบครัว ทำเพื่อลูก คนที่เรารักเขามีความสุข แม้เราจะทุกข์ มันก็โอเคนะ ตรรกะเห่ยๆ ของผมมันก็เป็นอย่างนี้แหละ
ปรากฏการณ์แมงกะพรุนหลากสีปีนี้ขึ้นที่อุทยานแห่งชาติเขาแหลมหญ้า จ ระยอง อุทยานแห่งนี้ผมคุ้นมาก เพราะบ้านพักของพี่สาวที่หาดแม่รำพึงก็อยู่ในเขตของอุทยานแห่งชาตินี้ด้วย
   อืมม ไม่ได้ไปบ้านระยองหลังนี้นานเป็นปีแล้วนะนี่ สมัยก่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัยไปบ่อยมาก ช่วงนั้นชีวิตมีอิสระสุดๆ แล้ว มีจักรยานเสือหมอบวางอยู่เบาะหลัง มีวินเซอร์ฟวางบนหลังคารถ ท้ายรถมีสเกตบอร์ดอีกอัน ครบๆ แล้ว งานอดิเรกของผมแม่งมีแต่เล่นกีฬาล้วนๆ เลย

O'Pern · « **Reply #22 on:** August 26, 2014, 05:57:39 pm »

23 สค 57
   วิ่งอีก 1 ชม ครับ วันนี้มีมีทติ้งของกลุ่มเพื่อนเก่าที่โรงแรมของเขาแถวบางปะกง ผมนัดอ้อย (เพื่อนเก่า) ไว้ที่คอนโด แต่เอาเข้าจริงเขาบอกให้ไปรับที่สีลมแทน งงสิ แต่ก็โอเค จัดไป
   แผนเดิมคือออกแต่เช้า และแวะตลาดน้ำคลองสวน 100 ปี หาของกิน ไหว้หลวงพ่อโสธร แล้วก็รอกลุ่มใหญ่ที่วัดนี้กินมื้อกลางวันกันก่อน จากนั้นค่อยเข้าโรงแรมที่พัก
   แผนจริงเปลี่ยนครับ ออกสาย 0800 เลย รถผมไม่มีฟิล์มกรองแสงไง วิ่งไปทางภาคตะวันออกก็จะเจอแดดแรงตลอดทาง และขากลับตอนบ่ายก็จะเจอแบบเดียวกัน หึหึ
   อ้อยชวนกินก๋วยเตี๋ยวร้านที่เขาชอบ รสชาติพอใช้ได้ครับ แต่ใส่เครื่องเสียเยอะจนไม่น่ากิน แนวเดียวกับก๋วยเตี๋ยวทะเลแถวจันทรบุรีน่ะ แต่นี่เป็นก๋วยเตียวหมู ชามละ 50 บาท เส้นนิดเดียว ที่เหลือเป็นหมูสารพัดแบบและเกี๊ยวปลา
   ผมไปถึงวัดก่อนใครเพื่อน คนยังไม่เยอะมาก ก็เลยกราบไหว้หลวงพ่อโสธรก่อน ถ้ารอกันจะยิ่งสายและคนเยอะครับ มาก่อน ไหว้ก่อน ทั้งที่อุโบสถหลังเก่า และหลังใหม่ เสร็จแล้วก็เดินไปชมริมน้ำ แต่แดดแรงโคตร เลยกลับไปนั่งรอเพื่อนในอุโบสถหลังใหม่ ไปดื่มด่ำกับบรรยากาศในโบสถ์
   สักพักเพื่อนทยอยกันมา อุ้ยในฐานะเจ้าถิ่น พากินร้าน “ชวนมา” เป็นร้านอาหารบรรยากาศดี ริมน้ำ รสชาติดี ราคากลางๆ แถมอยู่ติดกับรั้ววัดเลย สะดวกมาก แต่เดินฝ่าแดดร้อนหน่อยนะ
   กินเสร็จก็พากันเข้าที่พักครับ ชื่อโรงแรมซันธารา อยู่ริมน้ำบางปะกง ห่างจากวัดยี่สิบกว่ากิโลเมตรมั้ง
   เป็นโรงแรมใหญ่แต่เก่าๆ หน่อยครับ แต่บูรณะใหม่ หน้าตาออกเชยๆ หน่อย คนน้อยมากๆ ยังงงเลยว่าเจ้าของเขานึกอารมณ์ไหนมาสร้างโรมแรมในย่านนี้ เพราะรอบข้างไม่มีแหล่งธุรกิจอะไรเลย ตั้งอยู่โดดๆ เลย
   คนน้อยจนเหงา ไม่เคยเห็นโรงแรมขนาดใหญ่ที่ไหนคนน้อยขนาดนี้มาก่อน สาวๆ นอนด้วยกัน คนไหนมีครอบครัวเขาก็พักด้วยกัน เหลือผมเป็นเลขคี่ เลยขอพักคนเดียว ง่ายดีครับ
   ห้องสภาพสวยเลยนะ โรงแรมเก่าจะเด่นตรงมีห้องขนาดใหญ่ แอร์เย็นเจี๊ยบเลย และไม่ต้องเสียบการ์ดคาไว้ข้างประตูเพื่อเปิดไฟอีกด้วย โรงแรมแห่งนี้เน้นด้านสุขภาพครับ มีบริการด้านสปา นวด แต่ผมไม่ได้ใช้บริการหรอกนะ
   ผลพลอยได้ก็คือพวกข้าวของในห้องพักเลยมีคุณภาพสูงกว่าโรงแรมกากๆ ที่เคยเจอ เจลอาบน้ำ แชมพู นี่หอมน่าใช้ เด่นสุดคือโลชั่นแบบสูตรน้ำครับ ไม่เคยเจอเลย ทุกที่จะเป็นโลชั่นห่วยๆ เหนียวๆ แต่ของที่นี่เป็นน้ำเลย ทาแล้วสบายผิวดีมาก ไม่ค่อยเหนียวเท่าไหร่ ชอบๆ
   อุ้ยให้ห้องพักพวกเราทุกคนแบบ River View สวย โปร่ง โล่ง สบายตาดีมากครับ สาวๆ พากันให้อุ้ยสอนแต่งหน้า อาร์ตเลยมานั่งคุยกับผมในห้องนานเป็นชั่วโมง คุยเรื่องธุรกิจนี่แหละครับ ก็ให้ความเห็นแสดงทรรศนะไปหลายด้าน
   เย็นว่ายน้ำครับ เจอสระขนาดใหญ่ สวย สะอาด ไม่ว่ายไม่ได้แล้ว โดดตูม ตกใจเลย เฮ้ยย ทำไมเค็มๆ
   อุ้ยบอกว่าเป็นสระแบบน้ำเกลือ จะดีกว่าคลอรีน
   ไม่เคยเจอไง เคยแต่ได้ยิน เพิ่งได้ว่ายวันนี้เอง น้ำไม่มีกลิ่นเหม็นฉุนของคลอรีน ลืมตาในน้ำได้สบายมาก ไม่แสบตา แบบนี้เส้นผมและผิวก็ไม่เสียสิ ดีจัง
   แต่เพื่อนหลายคนไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมา เลยไม่ได้ลง น่าเสียดายมาก เล่นน้ำอยู่จนเกือบมืดก็ถึงเวลาอาหารเย็น กินกันที่ห้องโถงของโรงแรมนี่แหละครับ รสชาติกลางๆ พอใช้ได้
   ทางโรงแรมจัดนักร้องและนักเปียโนมาบรรเลงให้พวกเราจนถึง 1000 หลังจากนั้นอาร์ตเลยไปขอเล่นเปียโน ผมงงสิ เฮ้ย มึงเล่นเป็นด้วยหรอ เคยเห็นแต่เขาเล่นกีตาร์คลาสสิคตอนสมัยเรียน
   มันเล่นเปียโนได้เทพมากๆ บอกว่าหัดเองอีกด้วย เฮ้ย มึงแม่งเทพมากไปแล้ว เพลงไหนเล่นไม่เป็น ไม่รู้จัก พอมีคนร้องมันก็เคาะตามได้เลย แถมเล่นคลอจนจบเพลง สุดยอดจริงๆ เลย
   ผมเลยเอา Uke มาเล่นแจม ทีนี้มันโคตรเลย เอาหนังสือเพลงมาเปิดเล่น เพื่อนๆ มาช่วยยืนร้อง โอ้โห โรงแรมเป็นของเราแล้ววว
   บรรยากาศแนวนี้เคยเกิดกับผมครั้งหนึ่งตอนไปผับแถวพหลโยธินตอนสมัยเรียน นักดนตรีเขาขอพัก เพื่อนคนหนึ่งไปตีกลองเล่น ตีเบาๆ ป็อกแป็กๆ ไป อีกคนเดินไปหยิบกีตาร์มาเกา แล้วก็เรียบร้อยครับ ซัดกันเป็นเพลงจนคนทั้งผับปรบมือให้ สนุกมากๆ
   แต่กับกลุ่มนี้หรูกว่า เพราะเป็น Grand Piano ตั้งอยู่กลางโถงของโรงแรม ลูกค้ามีเดินไปเดินมาก็มองงงๆ บางคนก็ยืนฟัง คงสงสัยว่าไอ้พวกนี้เป็นใครกันนะ
   เผลอแป๊บเดียวเที่ยงคืนแล้ว พนักงานทยอยปิดกันเก็บร้านเก็บบาร์กันหมดแล้ว พวกเราเลยแยกวง ผมบอกเพื่อนๆ ว่าพรุ่งนี้เช้าจะว่ายน้ำนะ ใครสนใจเชิญได้นะ
   ขึ้นห้องปุ๊บก็อาบน้ำ เพิ่งได้ฤกษ์เปิด IPad เช็คเมลล์ ติดตามข่าวสาร ตอบข้อความ กว่าจะเสร็จสิ้นก็ราว 0200 กว่าๆ เฮ้ยย ผมไม่เคยนอนดึกขนาดนี้เลย
   เพราะไม่ชอบเปิดใช้งานตอนมีเพื่อนอยู่ด้วยน่ะครับ เราเห็นคนอื่นนั่งจิ้มจอแล้วรู้สึกไม่ชอบ รำคาญ เราก็เลยไม่ทำแบบนั้นให้เพื่อนเห็นครับ

O'Pern · « **Reply #23 on:** August 26, 2014, 05:59:53 pm »

24 สค 57
   ไม่น่าเชื่อว่าจะตื่นเองตอน 0545 ลืมตามานี่ หนังตาแม่งหนักมาก รูดม่านเปิดกระจกถึงรู้ว่าฟ้าสว่างโร่นานแล้ว
   ใจตื่น แต่ร่างกายแม่งง่วงว่ะ เลยนอนต่ออีกหน่อย ไม่ได้นอนหลับหรอกนะ ตื่นแล้วก็ไม่หลับแล้ว แต่เป็นการนอนแบบพักสายตา ทั้ง ๆที่แม่งพักมานานแล้ว ฮ่าๆ
   นอนดึกไงครับ เมื่อคืนแยกย้ายกันตอนเที่ยงคืนกว่า คนอื่นเขาก็อาบน้ำนอนกันเลย แต่ผมต้องมาเปิดคอมฯ เช็คข่าว อ่านข่าว กว่าจะเข้านอนก็ตีสองกว่า
   ทั้งนี้เพราะว่าตอนอยู่กับคนอื่นผมจะไม่หยิบ IPad มาเปิดเลยครับ จะใช้ก็ต่อเมื่ออยู่คนเดียวว่างๆ เท่านั้น เราเห็นเด็กรุ่นใหม่ๆ ใช้มือถือกันตลอดเวลาแล้วรำคาญไง กลัวตัวเราเองจะเป็นแบบนั้น ภาพจะออกมาไม่ดีเลย ไม่รู้สิ ผมไม่ชอบภาพคนที่กำลังเล่นโทรศัพท์
   ไม่ชอบก็เลยไม่ทำ ไม่ทำให้ลูกเห็นด้วย ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูก หวังว่าเขาคงจะซึมซับข้อดีของผมไปบ้างนะ ส่วนข้อเสียก็ขอให้เขาพิจารณาเอาก็แล้วกัน ทุกคนล้วนมีดีมีเสียครับ
   นอนก็ดึกมาก ไม่ใช่ดึกสิ เรียกว่าเช้าของอีกวันหนึ่งเลยล่ะ นอนไปแค่ 3 ชม กว่าเท่านั้นเอง นี่ก็เกลือกกลิ้งไปมาจนได้ที่ก็ลงไปว่ายน้ำในสระ ชอบมากครับ เป็นสระแบบน้ำเกลือ รู้สึกสบายผิวดีนะ ไม่แสบตาด้วย
   ลงสระตอน 0700 ก็เจอกั้งว่ายน้ำรออยู่แล้ว โห เจ๋งดีว่ะ คนอื่นยังไม่ตื่นกันเลย ดีๆ มีเพื่อนว่ายค่อยสนุกหน่อย จึงได้มีโอกาสคุยกัน ตอนเรียนก็ไม่ค่อยสนิทกันเลยนะ ทำงานกลุ่มก็มักจะอยู่คนละกลุ่มตลอด พอตอนนี้คุยกันอย่างสนุกสนาน
   เช้านี้มีเด็กเล่นอยู่ 2 คน ดีกว่าเมื่อวานเย็นหน่อย ว่ายไปคุยกันไป ช่วงเกาะขอบสระก็ตีเท้าตลอด จะได้เป็นการออกกำลังกาย ไม่เสียเวลา
   สายหน่อยก็เข้าไปกินอาหารเช้า น่าเสียดายตรงทีรสชาติธรรมดาๆ เลยกินอย่างละนิดละหน่อย รู้งี้ไปหาของกินที่ตลาดน้ำดีกว่า ย่านนี้มีตลาดเยอะนะ ตลาดดังสุดก็คือตลาด 100 ปีคลองสวน แต่มันอยู่ไกลจากที่พักไปหน่อย ตลาดที่ใกล้คือตลาดบ้านใหม่ ห่างแค่ 6 กม แต่มากับกลุ่มคนน่ะครับ จะไปไหนก็เกรงใจเขา กลัวจะไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน
   กินเสร็จก็นังคุยกันจนถึง 1000 แล้วแยกย้ายกันพักผ่อนอีกแล้ว พวกสาวๆ รวมตัวกันไปให้ “อุ้ย” สอนแต่งหน้า ส่วนผมก็นอนเล่นในห้องพัก อืมม รู้สึกแปลกๆ นะ มาเที่ยวกัน ในขณะที่แต่ละคนต่างอยู่กันในห้องส่วนตัว มันน่าจะไปเดินตลาดน้ำหรือตลาดท้องถิ่นกันแต่เช้า ดูวิถีชาวบ้าน แล้วพอสายๆ ก็กลับมาโรงแรม อยู่อู้กันจนถึงเที่ยง แล้วค่อยกลับ
   แต่วันนี้เขาจัดกันสดๆ ตอนบ่ายโมงลงมาเจอกันเพื่อจะกลับบ้าน ผมนึกว่าจะหาของกินระหว่างทางกลับ แต่ไม่ใช่ ดันเป็นร้านที่อยู่ในตัวเมือง ต้องขับเลยไปอีกเพื่อกิน และขับกลับมาผ่านหน้าโรงแรมที่พักเพื่อกลับบ้าน แถมอาหารไม่ค่อยอร่อยอีกด้วย อืม ไม่กล้าบ่นน่ะ ไปกับชนกลุ่มใหญ่ แถมเพื่อนเก่าอีกด้วย
   ยังดีที่นี่คือแค่บางปะกง ขากลับใช้เส้น Motorway และมาเชื่อมบางนา ซัดยาวไปจนถึง Ikea แล้วก็แวะเข้าร้าน Decatchlon ร้านขายเสื้อผ้า ของใช้ด้านกีฬา เพื่อนๆ ไม่เคยมากัน ชอบใจกันใหญ่ ไม่รู้ว่ามีร้านแบบนี้ด้วย
เฮ้ย เปิ้น เท้าเธอใหญ่ขนาดนี้เลยหรือ “กั้ง” เพื่อนสนิทอีกคนเอ่ยปากถาม ก็เลยอธิบายถึงเหตุผลว่าทำไมผมถึงเลือกซื้อแผ่นรองด้านในรองเท้าเบอร์ 43 มาใช้
   ปกติเท้าผมเบอร์ 41.5 ครับ ถ้าเลือกซื้อรองเท้าทั่วไป จะใช้เบอร์ 42 42.5 และ 43 แล้วแต่รูปแบบของรองเท้า และลักษณะสไตล์ของการใช้ชีวิต ยกตัวอย่างให้เห็นภาพ
   ถ้าเป็นรองเท้าเล่นกีฬาทางน้ำ ที่เราจะไม่ใส่ถุงเท้า ผมจะเลือกเบอร์พอดีเท้าเป๊ะ เน้นความคล่องตัว ห้ามหลวมมากอีกด้วย จัดเบอร์ 41.5 ได้เลย
   ถ้าเป็นแนวรองเท้าหนัง แต่ตัวหรู แบบนี้เลือกขนาดพอดีเท้าได้เลย หรือใหญ่กว่าก็ไม่เกินครึ่งเบอร์
   แต่ถ้าเป็นรองเท้าวิ่งล่ะก็ ผมจะบวกเพิ่มไปอีก 1 เบอร์ครับ ด้วยสองเหตุผลคือ 1 วิ่งแล้วเท้าเราจะขยายขึ้นกว่าปกติ 2 ผมต้องการเสริมพื้นรองแบบยางรับแรงกระแทกเข้าไปด้วย
   สำหรับรองเท้าผ้าใบที่ใส่ประจำทุกวัน ผมเลือกใหญ่กว่าเท้าปกติ ครึ่งถึงหนึ่งเบอร์
   สำคัญสุดคือเลือกขนาดรองเท้าให้ตรงกับความกว้างของเท้าเรา คนปกติทั่วไปจะเลือกโดยดูความยาว แต่เท้าของคนเอเชียเรามันกว้างกว่าคนทางยุโรปครับ เลือกจากความกว้างพอดีๆ หรือหลวมนิดๆ จะใส่ได้สบายกว่า
   รีบกลับบ้านครับ ไปส่งอ้อยที่บ้านเขาตรงสุรวงศ์ ผิดแผนไปหน่อย แต่ก็โอเค ทำให้ต้องเผื่อเวลากลับบ้าน เลยไม่ได้แวะงาน Motor Sale ที่ไบเทค น่าเสียดายจริงๆ
   กลับมาบ้านก็ไหว้พ่อแม่พร้อมเอาน้ำมนต์จากหลวงพ่อโสธรไปฝาก เหลืออีก 2 ชิ้นเอามาฝากภรรยาและฝากมิว ผมไม่รู้ว่าการไหว้พระมันไหว้แทนกันได้ไหม แต่ตอนไหว้ก็ขอพรขออฐิฐานให้พ่อ แม่ ภรรยา และลูก ขอให้ชาวโลก ไม่เคยขออะไรให้ตัวเองเลย
   วันนี้วันเกิดภรรยาผมนะ ขากลับรถติดมาก นึกว่าจะได้กลับบ้านเร็ว จะได้พาไปครอบครัวกินมื้อเย็นกันสักนิดก็ยังดี ไม่น่าผิดแผนเลย

O'Pern · « **Reply #24 on:** August 26, 2014, 06:01:26 pm »

25 สค 57
   บ้าเห่อ ใส่ชุดออกกำลังกายใหม่ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน แพงนะ เสื้อตัวละ 420 บาท กางเกงนี่ 450 บาท เรียกว่ากัดฟันซื้อก็ว่าได้ เพราะมั่นใจมากแล้วว่า ชีวิตที่เหลือคงต้องออกกำลังกายกันแทบทุกวัน
   ซัดไปอีก 1 ชม เฮ้ยย เนื้อผ้าโอเคเลยนะ เหงื่อออกเสื้อเปียกก็จริง แต่มันแห้งเร็วกว่าเดิม เหงื่อไหลจากคอ หน้าอก หลัง แล้วมันลามมาถึงชายเสื้อด้านล่างได้ช้ากว่า คงระเหยไประหว่างทางที่เหงื่อมันกำลังไหล ใส่แล้วสบายตัวดีครับ ไม่เหนอะหนะ แต่ถ้าเหงื่อไม่ออกนี่แทบไม่มีผลอะไรเลยนะ ใส่เสื้อยืดธรรมดากากๆ ก็เหมือนกัน
   กางเกงนี่เด่นหน่อยตรงที่เนื้อผ้าแบบยืดได้ กระโดดโลดเต้นแล้วเป้าไม่ขาด เป็นกางเกงแบบมีซับใน เลยไม่รู้ว่าเจตนาของผู้ออกแบบเขาจะให้เราไม่ต้องใส่กางเกงชั้นในหรือ โอเค จัดไปครับ วันนี้วิ่งแบบเปลือยๆ ก็รู้สึกสบายตัวดี เนื้อผ้าแบบแห้งเร็ว มีตาข่ายระบายอากาศที่ขอบเอวด้านหลัง ไอ้จุดนี้เหงื่อเพียบครับ ไหลลงมาจากหลังก่อนจะถึงก้น
   เช้านี้ดีใจมากที่ชั่งน้ำหนักแล้วมันเท่าเดิมเหมือนตอนก่อนไปเที่ยว กินเยอะอีกด้วย แถมกินของไร้สาระมากมาย อย่างมื้อเช้าเมื่อวานนี่กินขนมปังทาแยม กินซีเรียสกับนม พวกผักผลไม้นี่กินน้อยมาก
   เข้าสู่โหมดทำงานครับ ชีวิตเราไม่เหมือนใคร ทำงานโดยไม่ได้มุ่งหวังเงิน ไม่มุ่งหวังกำไร ไม่คิดแม้กระทังอนาคต ทำเพราะได้แบ่งเบาภาระให้พ่อแม่ ทำเพื่อเท่านี้จริงๆ
   ถ้าตั้งเป้าเป็นผลกำไรแบบบริษัทนี่ชีวิตผมล้มเหลวไม่เป็นท่า หากคิดแบบนี้ก็น่าเศร้าใจเหมือนกัน เพราะลึกๆ แล้วผมเองก็ยังอยากได้เงินเอามาจุนเจือให้ชีวิตมีความสุขในการหาซื้อของมากกว่านี้ ผมก็อยากขับรถสวยๆ เท่ๆ ยังอยากเดินทางไกล อยากได้เรือใบ อยากทำหนังสือ ทำรายการทีวี สำคัญสุดก็คือเรื่องค่าเรียนหนังสือของลูก มิวฝันไม่ธรรมดา ต้องใช้เงินอีกเยอะในการเรียนนักบิน (นี่คือเหตุผลหลักที่ผมใช้ชีวิตอยู่ในโหมดโคตรประหยัด)
   งานเดิมๆ รูปแบบเดิมๆ คิดบวกก็คือง่ายดี ลงตัวดี คิดแค่นี้พอครับ ใจจะได้เป็นสุข
เช้าวันจันทร์วันนี้ก็เหมือนกับทุกๆ เช้าวันจันทร์ที่ผ่านมาครับ งานที่ร้านขายของมันอยู่ตัวนานแล้ว แต่ก็มีเรื่องจุกจิกให้คอยแก้ไขอยู่ตลอดเวลา ผมหยุดวันเสาร์ไป 1 วัน เช้าวันนีมาเจอข่าวคนงานโดนจับข้อหาเมาแล้วขับ หึหึ จะให้สงสารดีไหมนี่
   เพื่อนๆ ที่ไปมีทติ้งต่างโพสภาพลงในกลุ่มกันใหญ่ ผมไม่ได้ถ่ายแต่ก็มีรูปติดอยู่หลายอัน ดูดเก็บไว้เป็นที่ระลึก แต่ดูหลังๆ ตั้งแต่มีกล้องดิจิตอลแล้วผมรู้สึกว่าคุณค่าของภาพมันดูด้อยลงไป

   ปรากฏการณ์ Ice Bucket Challenge ดูแรกๆ แบบเข้าใจคอนเสปของเขาก็โอเคดีนะ แต่พอนานเข้าตอนนี้แม่งลามลงมาระดับล่างแล้ว ผมเริ่มรู้สึกแม่งติงต๊องแล้วล่ะ
   ต้นกำเนิดเขาคือต้องการสร้าง Viral ความหมายก็คือต้องการให้มันแพร่กระจายไปแบบเชื้อไวรัสนั่นแหละ พวกไฮโซ พวกคนดัง CEO ต่างก็ท้ากันไปมาในการเอาน้ำผสมน้ำแข็งราดหัวตัวเอง คือพวกคนดังเขาทำแล้วมันเป็นการสร้างภาพ สร้างแบรนด์ไง ทำแล้วก็บริจาคเงิน และแพร่ลามต่อไปอีก 3 คน เป็นเช่นนี้เรื่อยๆ
   แต่พอมันลงมาระดับล่างๆ ระดับชาวบ้านแล้วแม่งเริมปัญญาอ่อน กลายเป็นเพื่อนท้ากันไปมา โดยไม่ได้มุ่งหวังอะไรนัก จะมีบริจาคบ้างก็แค่ขำขำ อ้อ พวกเอ็งรู้ไหมว่าองค์กรต่างๆ ที่เอ็งบริจาคน่ะ มันถึงมือคนปลายทางแค่ราว 40% เป็นอย่างมาก เผลอๆ จะเหลือแค่ 20% ไม่ใช่เพราะเขากินกันนะ เขาใช้เงินเราอย่างเปิดเผย แต่มันหมดไปกับค่าใช้จ่ายในองค์กรของเขาเอง หลายองค์กรผู้บริหารบินไปมาเป็นว่าเล่น กินหรู นอนเทพ ก็ล้วนแล้วแต่ใช้เงินบริจาคของเอ็งทั้งนั้นแหละ
   อยากบริจาคใช่ไหมครับ ตามผมมาครับ จัดให้แบบเทพๆ ไม่ต้องสร้างภาพ ไม่ต้องโชว์ เจอใครรอบตัวก็ช่วยเหลือได้เลย ไม่ต้องแทกใครต่ออีก 3 คนด้วย ทำของมึงไปเรื่อยๆ ทำอยู่คนเดียวนี่แหละ แต่ผมเข้าใจนะว่าโลกนี้มันอยู่ยาก เพราะขนาดแค่ยกคันเร่งให้คนข้ามทางม้าลาย คนขับรถหลายๆ คนยังทำไม่ได้เลย โลกมันเศร้าว่ะ
ลุงตู่ประกาศทวงคืนผืนป่าใน 1 ปี และจะบูรณะความเขียวให้กลับคืนมาได้ภายใน 10 ปี เจ๋งดีครับลุง เอาใจช่วยสุดแรง

O'Pern · « **Reply #25 on:** August 26, 2014, 06:02:49 pm »

26 สค 57
   วิ่งอีกแล้ว ซัดไปอีก 1 ชม ขำขำ ตื่นมาวิ่งได้ต่อเนื่องหลายวันเพราะนาฬิกาปลุกครับ ไม่งั้นคงวิ่งได้แค่ 30 นาที
   วันนี้วิ่งด้วยชุดเสื้อยืดธรรมดา มันช่างแตกต่างจากชุดออกกำลังกายที่ใส่เมื่อวานอย่างมาก โดยเฉพาะตอนเหงื่อออกมากๆ เสื้อยืดนี่เปียกชุ่มโชก แต่กับเสื้อออกกำลังกายแล้วจะแค่เปียกๆ นิดหน่อย ไม่เหนียวเหนะหนะ
   เอาแตงโม องุ่น ไปกินที่ทำงานด้วยนะ เช้านี้จัดไปสองสีแล้ว สีแดงและสีม่วง แต่พอกลางวันเริ่มหิวจัด เดินถือชามไปซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้าแถวร้าน แต่แล้วก็ต้องเดินกลับมา คนยืนออแน่นเต็มร้าน ขี้เกียจรอ เปิดน้ำเต้าหู้ในตู้เย็น ซดรวดเดียวหมดถุง
   บ่ายไปประชุมที่ RCA วันนี้ได้ข้อสรุปกันแล้ว ต่อไปก็เหลือนัดฟรีเซนต์ลูกค้า ถ้าผ่านและลูกค้าสนใจ ก็จะเข้าสู่สเตปต่อไป
   นก นำเสนองานชิ้นใหม่เป็นกิจกรรมที่จะจัดขึ้นที่เกาะพงัน เป็นงานใหญ่มาก จัดตั้งแต่ 28 ธถ – 5 มค จัดยาวขนาดนี้ ทางจังหวัดเขาปิดเกาะจัดกันเลยครับ น่าจะเฮฮากันมาก
   ประชุมเลิกเร็วกว่าที่เคย เลยรีบกลับบ้าน รถจะได้ไม่ติด
   พอถึงบ้านก็หิวโหยเช่นเคย รีบหยิบกล้วยกินตัดกำลังไปก่อน 1 ผล แต่เดินไปเดินมาก็หิวอีกแล้ว ตอนเปิดคอมฯทำงานนี่ยิ่งกินใหญ่เลย จัดพวกถั่วไปอีกเช่นเคย
   นึกถึงโรงแรมที่พัก เลยเขียนคอมเมนท์ให้เพื่อนเผื่อเขาจะนำไปต่อยอดและปรับปรุง

O'Pern · « **Reply #26 on:** August 27, 2014, 06:37:45 pm »

27 สค 57
   สู้เข้าไป อย่าได้ถอย วิ่งต่อไปเพื่อสุขภาพของเราเอง วิ่งทุกวันจนภรรยามาถามว่าเจ็บหัวเข่าบ้างไหม เขาไปวิ่งมาเมื่อวันอาทิตย์แล้วรู้สึกเจ็บๆ ตอบไปว่าก็เคยเจ็บ แต่มันนานมากแล้ว เราต้องรู้ว่าเจ็บแบบใด เจ็บกล้ามเนื้อ เจ็บเส้นประสาท เจ็บข้อ ฯลฯ
   เจ็บแล้วก็ควรหยุดพักครับ ร่างกายส่งสัญญาณเตือนเราแล้ว อย่าไปฝืน พักให้หายเจ็บ แล้วค่อยเริ่มวิ่งใหม่
   วิ่งไปอีก 1 ชม เช้านี้น่าจะเป็นวันที่ผมวิ่งช้าที่สุดเลยก็ว่าได้ เมื่อคืนตอนหัวค่ำฝนตกหนักมากราว 1 ชม ทำให้เช้านี้มีแมลงและสัตว์เลื้อยคลานตัวเล็กๆ เดินอยู่เต็มพื้นไปหมด วิ่งไปก็กลัวจะไปเหยียบพวกมันเข้า แต่แล้วก็โดนเข้าจนได้ ผมเหยียบหอยทากตัวเล็กไป 2 ตัว
   รู้สึกผิดครับ จะเข้าไปช่วยเหลือก็ไม่รอดเสียแล้ว เปลือกกระดองแตกละเอียดเลย ได้ยินเสียง “แกร็บ” นิดเดียว คล้ายเหยียบโดนข้าวเกรียบ
   ทำไงดีวะนี่ วันอื่นๆ เจอพวกมันบนถนนก็ช่วยหยิบเข้าข้างทางกลัวโดนรถยนต์ทับ มาวันนี้เหยียบเองแม่งเลย เฮ้อออ เซ็งว่ะ ขอโทษนะ หอยทากน้อย มองไม่เห็นจริงๆ ว่ะ
   วันนี้เอาแตงโมครึ่งลูกไปกินที่ทำงาน นั่งไปกินไปหมดเกลี้ยง หึหึ ไม่เคยกินแตงโมเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย ได้สารอาหารสีแดงไปแบบเต็มๆ แต่พอใกล้เที่ยงมีหิว เจอข้าวโพดคัวแบบไทยๆ มาขาย ถุงละ 12 บาท จัดไปขำขำ กินเพลินๆ แป๊บเดียวหมดถุงเลย หึหึ
   เข้ามาบ้านตอนบ่าย นั่งเตรียมงาน ดูเอกสาร ช่วยมิวทำการบ้านด้วยนะ เป็นการแต่งกาพย์ยานี 11 ไอ้เรื่องพวกนี้ผมถนัดมาก สมัยก่อนอยู่ในวงเหล้ากับเพื่อน (ไปกับเขาด้วย แต่กินเหล้าไม่เป็น) ก็กินเหล้ากันแล้วต่อกลอนสดกัน โห อย่างสนุกเลย คือพวกเราเรียนด้านนิเทศกันมา แต่ละคนก็เก่งและเด่นด้านการใช้ภาษา ใครแต่งไม่ได้ก็กระดกเหล้าเข้าไปซะ สนุกดีครับ กลอน 8 หรือ กาพย์ฉบัง 18 จนถึงสักวา ผมได้หมด ไม่น่าเชื่อว่าของพวกนี้แม้จะทิ้งหายไปนานกว่า 25 ปี พอมาแต่งอีกที แม่งก็คล่องลื่นปรื๊ดเหมือนเดิม
   โจทย์คือแต่งเกี่ยวกับความฝัน บ๊ะ แบบนี้สุดยอดมากเลย กลัวอย่างเดียวคือครูอ่านแล้วจะรู้ไหมว่ามิวไม่ได้แต่งเอง

O'Pern · « **Reply #27 on:** August 28, 2014, 06:18:13 pm »

28 สค 57
   จัดไปอีก 1 ชม เป็นอีกวันที่วิ่งตากฝนปรอยๆ ท้าพิสูจน์ความแกร่งของร่างกายว่าจะเปราะง่ายไหม เป็นหวัดง่ายไหม แต่ฝนมันไม่ได้เยอะนักหรอกนะ พอเปียกบางๆ เบาๆ
   อากาศแบบนี้ทำให้เหงื่อออกช้าลงกว่าเดิมเยอะเลย วิ่งสบายขึ้นมาก เหนื่อยช้ากว่าปกติ
   วิ่งช้าครับ กลัวเหยียบสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยบนพื้นเหมือนเมื่อวานนี้อีก แต่ฝันนี้มีฝน พื้นเลยเปียก กลายเป็นมีไส้เดือน กิ้งกือเดินเพ่นพ่านเต็มไปหมด แต่ยังดีที่ตัวมันใหญ่ มองเห็นได้ง่าย จึงวิ่งช้าๆ แทน ช้าเหมือนเมื่อวานนี้แหละ
   วิ่งไปก็คิดงานไป เมื่อวานมีงานใหม่เข้ามาแทรกด่วนตั้งแต่เมื่อคืน ก็อีเวนท์งานที่เกาะพงันแหละครับ ยังไม่รู้ชื่องานอย่างเป็นทางการ แต่ก็ให้ไอเดียเขาไปหลายอย่าง ช่วยเสนอมากเข้า เขาก็เลยเรียกให้มาช่วยเต็มตัวเสียเลย หึหึ ถ้าอิสระตัวคนเดียวยังไม่มีลูกล่ะก็ สบายมากครับ
   ช่วยได้เท่าที่ช่วยก็แล้วกัน ผมทำงานให้ใครก็มักจะทำมากกว่าที่เขาคาดหวังเสมอ ผมคิดง่ายๆ นะ อยากได้งานแบบไหน เราก็ทำแบบนั้นให้แก่คนอื่น มันก็เท่านั้นเอง
   ตอนเช้าที่ทำงานวันนี้งานเยอะมาก คนงานเช็คสินค้าไม่มาทำงาน ผมรับเองตามเคย ใครมาส่งสินค้าผมก็ต้องเช็คของเข้า คนงานจะออกส่งของผมก็เช็คของออก คิดบวกครับ มันก็ดีที่เราต้องลุกเดินไปเดินมาตลอดเวลา เช้าถึงเที่ยงเข้าห้องน้ำฉี่แค่ครั้งเดียวเอง ทั้งๆ ที่จิบกินน้ำบ่อยมาก วิ่งไปวิ่งมา ปีนท้ายรถบรรทุกไปเช็คของ ได้ออกกำลังกายดีครับ ได้โดนแสงแดดด้วย ดีกว่าพวกที่ต้องนั่งอยู่แต่ในออฟฟิซเยอะ
   บ่ายไปทำฟัน ลองเส้นทางใหม่ ขับผ่านถนนสุรวงศ์ ช่วงแถวธนิยะมีคนแก่ข้ามถนน ผมหยุดให้ข้ามตั้งแต่เขายังเดินมาไม่ถึงกลางถนนเลย รถคันข้างๆ ตีคู่กันมาพอเห็นผมเบรก เขาก็เบรกตาม มอเตอร์ไซค์จะมุดผ่านก็มุดไปได้สบาย แต่ก็หยุดรอคนแก่ข้ามจนเท้าเดินขึ้นฟุตบาทเรียบร้อยแล้วถึงออกรถ เป็นภาพที่น่ารักดีมาก ในเมืองไม่ได้มีแต่คนใจร้ายตลอดเวลาหรอกนะ
วันนี้ใส่ครอบฟันของจริงแล้ว (ที่ผ่านมา 2 สัปดาห์หมอใส่แบบชั่วคราวให้) ถอดของเก่าออก แล้วเอาอันใหม่ใส่กาวยึดติดลงไป ดูแล้วแม่งเหมือนฟันปลอมเลยว่ะ เพียงแต่ถอดไม่ได้ จำใจครับ อายุเริ่มมาก ฟันก็กร่อน แตกหักได้
   ลองคิดดูนะ ฟันเรายังแตกขนาดนี้ แล้วกระดูกในร่างกายเราล่ะ เรามองไม่เห็น มันจะสภาพเป็นเช่นไร
   สุดท้ายก็ไม่พ้นการออกกำลังกายอีกแล้วครับ มันช่วยให้กล้ามเนื้อและกระดูกแข็งแรงไปด้วยในตัว
   ใส่ครอบฟันเข้าที่เรียบร้อย แต่จู่ๆ หมอก็ถอดออกมาเทียบกับแผ่นเทียบสีใหม่ หันไปบอกผู้ช่วยว่าสีมันไม่เหมือนกันกับฟันจริง มันโดดไปหน่อย เอาไว้ทำใหม่ให้ดีกว่า
   กลายเป็นวันนี้มาเก้อเลย หมอนัดอีก 2 สัปดาห์มาใส่ครอบฟันใหม่ วันนี้ใส่แบบชั่วคราวไปก่อน
   ตอนทำฟันหมอเอากระจกมาให้ดู ส่องแล้วเห็นใบหน้าเราตอนโดนแสงไฟกระทบ โหห เห็นรอยกระเต็มหน้าไปหมดเลย นี่ผมไม่ได้ทาครีมกันแดดเลยนะตั้งแต่ปี 57 เป็นต้นมา หึหึ
   มีกระฝ้าเต็มหน้ามาตั้งแต่มัธยมแล้วครับ เล่นวินเซิร์ฟตั้งแต่เด็กจนยันมหาวิทยาลัยก็ยังเล่น ตอนเรียนนี่แบกวินเซิร์ฟไว้บนหลังคารถเลย เลิกเรียนวันศุกร์ก็ขับไปบ้านที่ระยอง จันทร์เช้าก็กลับมาเรียนต่อ หึหึ ชีวิตอิสระสุดยอด ไปคนเดียวครับ บินเดี่ยวตลอด
   ก่อนกลับแวะกินร้านสีฟ้าที่อยู่ชั่นล่างของอาคาร ตอนแรกจะไม่กินแล้วล่ะ เพราะงก คิดไปคิดมาก็กินดีกว่า ไม่งั้นกลับบ้านก็หิวโหยกินจุบกินจิบ เดี๋ยวจะยิ่งอ้วนกว่าเดิม
   สั่งข้าวผัดปู แต่เขาทำข้าวผัดหมูมาให้ ผมกินไปได้หน่อยหนึ่งแล้วถึงรู้ เพราะเนื้อหมูมันนุ่มมากๆ แถมสีอ่อนออกขาวคล้ายปู คุ้ยเขี่ยหาชิ้นหมูจนมั่นใจว่ามันหมูแน่ๆ ไม่ใช่ปูแล้วมีหมูปน ไอ้นี่หมูล้วนๆ เลย
   รีบหยิบเมนูมาดูราคา โหห ข้าวผัดปู 140 ข้าวผัดหมู 85 เดี๋ยวจะถามพนักงานดูว่าในบิลเขียนอย่างไร เพราะถ้าผมกินจนหมดเกลี้ยงก็จะไม่เหลือหลักฐานไปอ้างกับเขาสิ
   ระหว่างรอพนักงานก็กินไปเรื่อยจนถึงราวครึ่งจาน เลยสอบถาม สักพักพนักงานหนุ่มวิ่งมาขอโทษ บอกจะทำให้ใหม่ ผมบอกไม่เป็นไร ผมกินไปแล้ว
   “ไม่เป็นไรครับ ผมทำให้ใหม่ดีกว่าครับ” พนักงานพูดจบก็ดึงจานไปเลย ผมถือแต่ช้อนส้อมอยู่สองมือ งงเลย
   สักพักกลับมาใหม่ เป็นข้าวผัดปูของแท้ มันจะหอมไม่เหมือนกัน ข้าวผัดร้านสีฟ้าอร่อยดีนะ แต่ราคาแพงไปหน่อย
   อาหารที่เรียกว่าขึ้นชื่อของร้านนี้ที่ผมชอบคือขนมเบื้องญวน อร่อยมากๆ มาทีไรก็สั่งประจำ มิวกินตามก็ติดใจเหมือนกัน
   กินเสร็จรีบกลับบ้านครับ ย่านนี้อยู่นานไม่ได้ เย็นมากจะรถติดโคตร และถ้าฝนตกหนัก มันจะเป็นอีกโลกหนึ่งเลยล่ะ

O'Pern · « **Reply #28 on:** August 29, 2014, 05:58:01 pm »

29 สค 57
   วิ่งอีกแล้ว ไม่ผอม ไม่เลิกรา ต้องปลุกใจตัวเองให้ฮึกเหิมอยู่เสมอ มองเห็นเป้าหมายให้ชัดเจน ฝันของเรายังอีกยาวไกล เราต้องใช้ร่างกายอีกเยอะ อยากเดินทางไกล และอีกสารพัดอยาก และไอ้ทุกความอยาก มันเริ่มต้นที่ร่างกายแข็งแรง
   ซัดไป 1 ชม เช่นเคย วิ่งช้าๆ เหมือนเดิมเลย เหงื่อเริ่มออกหลังวิ่งไปแล้ว 30 นาที วิ่งเสร็จก็เหงื่อเพียบเช่นเคย
   เช้านี้กินแกงจืดเต้าหู้หมูสับใส่ใบตำลึง และผัดผักบุ้ง ซัดผักเขียวๆ สองอย่างแต่เช้าเลย บำรุงไว้ก่อน กลางวัน เย็น จะเป็นอะไรยังไม่รู้
   ขี่จักรยานจดออเดอร์ลูกค้า เจอร้านพูดดีบ้าง ไม่ดีบ้างก็ต้องเห็นใจเขา อย่าไปโกรธใครง่ายๆ ใจเราจะเป็นทุกข์เอง เขาด่าว่ามาเราก็รับฟังแล้วไปปรับปรุงแก้ไข
   บ่ายกลับมาบ้าน หิวโซอีกเช่นเคย กินน้ำเต้าหู้ใส่ลูกเดือย ใส่ถั่วแดง แถมเติมเม็ดแมงลักเข้าไปอีก อิ่มนะ แต่ก็ยังอยากเคี้ยว เลยกินอัลมอนด์เข้าไปอีก 1 กำมือใหญ่ๆ
   ครึ้มตลอดวัน อยากออกไปขี่จักรยาน แต่กลัวไปไม่รอด จะวิ่งก็ไม่สะดวกครับ ช่วงเย็นรถเยอะ ฝุ่นควันมาก หายใจไม่สบายปอดแน่ๆ
   วันนี้ว่างเลยทำบันทึกรายงานพร้อมเสนอความคิดเห็นส่งให้เพื่อนที่เป็นเจ้าของซันธาราที่บางปะกง เสนอความคิดเห็นในหลากหลายด้าน แต่จะเน้นในสิ่งที่เขายังไม่ดี ควรมี
เขาไม่ได้ขอหรอก ผมทำให้เองด้วยความเต็มใจ บอกเขาว่านี่คือความคิดเห็นจากการไปพักโรงแรมของเขา 1 วัน

O'Pern · « **Reply #29 on:** September 03, 2014, 08:50:15 am »

30 สค 57
   วิ่งเพื่อเป้าหมายในชีวิต ตอนนี้เป้าแม่งเยอะเหลือเกินครับ ทั้งเดินทางไกล ขี่จักรยาน เรือพาย เรือใบ เดินป่า ผจญภัย ฯลฯ โอ้ เป้าท่านเยอะสัส
   คืออยากไปไหน อยากทำอะไร ก็จับแม่งมาเป็นเป้าของเราให้หมด

   บ่ายเข้าไปคอนโด ทำความสะอาดห้องเหมือนปกติ วันนี้เอา Uke มาด้วย ซ้อมมือแก้เบื่อ แต่เริ่มขี้เกียจถือไปถือมาแล้ว น่าจะทิ้งไว้ที่ห้องนี้สักตัว
   นกส่งข้อความมาบอกว่า โปรเจคเกาะพงันน่าจะผ่าน !!!
   เอาแล้วสิมึง เกาะพงัน ? กูเคยได้ยินแต่ชื่อ อยู่ไหนยังไม่รู้เลย นึกถึงแต่หน้าตาปาร์ตี้ยาอีริมหาด กูก็กินเหล้ากับเขาไม่เป็นเสียด้วย
   รีบเปิดคอมฯ หาทำเลที่ตั้งและการเดินทาง พบว่ามันโคตรไกลเลย อยู่เลยเกาะสมุยไปอีก ต้องไปโดยทางเรือ โหห โหดจริงๆ ไอ้สมุยนี่ก็ต้องไปทางเครื่องบินครับ รถยนต์แม่งรอคิวข้ามเรือนานโคตร ยิ่งถ้าเป็นเทศกาลก็จบข่าว รอตั้งแต่เช้าขึ้นเรือได้ตอนบ่าย หึหึ
   งานใช้สมองเข้ามาก็สนุกดีครับ คิดงานสร้างสรรค์ ไม่ให้ซ้ำกับของคนอื่น นำเสนอความแปลกใหม่
   เย็นไปรับมิว นึกว่าจะเลิกเรียนเร็ว เห็นเขามาที่นี่ตังแต่ 0400 แต่เปล่าเลย กลับเลิกเอาตอน 0800 เหมือนเดิม ยืนกัน 4 ชม เมื่อย เหนื่อย หิว
   วันนี้เดินแผนกรองเท้า Adidas เจอคู่ถูกใจแล้ว เป็นรุ่นที่ตรงกับความต้องการของผมเป๊ะ คือเอกลักษณ์ของ Adidas คือหัวรองเท้าแบบ Toe Shell (หัวเป็นยางลายเปลือกหอยเชลล์) ทรงเรียบๆ พร้อมคาดแถบ 3 เส้น ไปเจอสองสีเลยนะ ดำแถบขาว และขาวแถบดำ ลองใส่แล้วหล่อเท่ากัน หึหึ ตัดสินใจไม่ถูก ชอบทั้งสองคู่เลย เห็นราคาแล้วขอไปช็อคก่อน คู่ละ 3100 บาท
   เจอรองเท้าวิ่งของ Reebok ลดราคาอีก โหห คู่นี้ก็ถูกใจ แต่แพงเกินงบไป 500 บาท สเปคของผมคือต้องเบา คู่นี้ก็เบาดีครับ ยังไม่เอาหรอก เราซื้อทุกอย่างที่ชอบไม่ได้ ไว้จำเป็นจริงๆ จะใช้ค่อยซื้อ ใส่คู่เก่าไปก่อนก็แล้วกันนะ
   ปกติไม่เคยอยากได้ของอะไร มาวันนี้เจอรองเท้าถูกใจ 3 คู่พร้อมกันเลย โอ้โห พระเจ้า สามคู่นี้ราคารวมกันเกือบหมื่น หึหึ ฝากไว้ก่อนนะโอฬาร ลูกข้ายังต้องเรียนอีกยาวไกล

racing-club.net

News:

Author Topic: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3 (Read 19495 times)

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3

O'Pern

Re: สค 57 2-3 M Storm DC สนาม 3