มิย 57

[O'Pern]

16 มิย 57
   เมื่อก่อนวิ่งเพื่อลดน้ำหนัก วิ่งเพื่อสุขภาพ วิ่งเพื่อความคิดสร้างสรรค์ วิ่งเพื่อจิตนาการ แต่วันนี้ผมวิ่งเพื่อชีวิต
   ไม่ใช่ว่าเจ็บป่วยแล้วถึงมาวิ่งออกำลังกายตามหมอสั่ง แต่การวิ่งมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวผมไปเสียแล้ว
   กับจักรยาน และการเดินทางผมก็เคยคิดแบบนี้นะ ถึงขั้นเตรียมแผนขี่จักรยานทางไกลตระเวนไปทั่ว แต่ก็นั่นแหละนะ มันได้แต่คิด เพราะเวลาไม่เอื้ออำนวย พอเราโตขึ้นมันก็มีภาระหน้าที่ให้รับผิดชอบมากขึ้น เริ่มจากรับผิดชอบเรื่องลูก เรื่องธุรกิจของที่ร้าน เรื่องงานพิเศษด้านทีวีที่เป็นงานล่าสุด ถ้าทำสำเร็จนี่มันก็น่าจะพลิกชีวิตผมได้เลยทีเดียว
   น่าจะเป็นอีกคนที่มีแผนในชีวิตเพียบไปหมดนะ รอเพียงจังหวะและโอกาสผมก็จะหยิบแผนนั้นออกมาใช้ทันที
   บ่ายไปประชุมแถวสุขุมวิท เสร็จแล้วกลับมาแวะที่คอนโด ทำความสะอาดห้องเหมือนเดิม นั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศ อยู่จนถึงเย็นค่อยกลับไปรับมิวที่ร้านขายของ
   เมื่อวานเจอน้าหมีทักทีแรกนี่ยิ้มแก้มปริเลย บอกว่าผมไปทำอะไรมา ทำไมผอมขนาดนี้ อิอิ เขินๆ พี่เชอรี่ดันถ่ายรูปมาลงเฟซบุ๊คอีก ยิ่งเขินเข้าไปใหญ่ เห็นชัดเจนว่าชุดจักรยานของผมมันช่างต่างจากชาวบ้านคนอื่นเขาจริงๆ ครับ ผมชอบสีพื้นๆ เรียบๆ ไม่ชอบฉูดฉาด ชุดแบบนักแข่งนี่ยิ่งเกลียดมาก พวกที่ดูเหมือนมีสปอนเซอร์ติดเต็มตัว ผมก็อยากมีสปอนเซอร์ติดตัวนะ แต่อยากได้สปอนเซอร์ที่เขาสนับสนุนผมจริงๆ
   เย็นแวะไปรับมิวที่ร้านขายของ ถึงบ้านก็ทำการบ้าน เล่นเกม เข้านอนราว 0930 เริ่มดึกทีละน้อยๆ ดึกกว่านี้ก็มีนะ โดยเฉพาะวันที่มีการบ้านเยอะๆ และมิวทำช้า เคยถึง 1030 ก็ยังมี

[O'Pern]

17 มิย 57
   วิ่งกลางสายฝนปรอยๆ สนุกสุดยอดเลย ฝนตก นอนเพลิน ตื่นสายสิ วิ่งได้แค่ 45 นาทีเท่านั้นเอง จะวิ่งต่อก็ได้นะ แต่ผมอยากมากินมื้อเช้าร่วมโต๊ะด้วยกันภับภรรยาและลูก ช่วงนี้มิวห่างๆ ผมไปเยอะ จากเดิมนี่ผมไปรับไปส่งตลอด ตอนนี้มัธยม 1 แล้ว เขาจะออกไปกับภรรยาผมในตอนเช้าแทน
   กินข้าว อาบน้ำ ไปทำงาน เป็นแบบนี้เดิมๆ ทุกวัน ตอนเช้ามียกแบกของบ้าง ค่อย ๆทำไปครับ ระวังหลังที่เจ็บไว้ให้ดี กลัวจะกระทบต่ออนาคตของชีวิตผมจริงๆ เลย แต่ไม่เป็นไรครับ คิดบวกเข้าไว้ และใช้ชีวิตให้เหมือนกับว่ามันเป็นวันสุดท้ายที่จะได้หายใจ
   บ่ายไป Art Café ที่ RCA แรกๆ ไม่รู้จักทาง แต่ตอนนี้โอเคแล้ว ไปก่อนเวลาเล็กน้อย นั่งเตรียมงาน สั่งสตอเบอรี่โซดาป๊อบมากิน ก็เป็นสตอเบอรี่เชื่อมใส่โซดา แล้วโรยเม็ดกลมๆ นิ่มๆ กัดแล้วข้างในแตกเป็นน้ำเชื่อมสตอเบอรี่ แปลกๆ ดีครับ อารมณ์เหมือนกินหน้าโรงเรียนอนุบาล ฮ่าๆ
   กินแล้วก็วิจารณ์เขาไปตรงๆ นะว่า อร่อยแค่ครึ่งแก้วแรก ครึ่งหลังความซ่าของโซดามันหายไป กลายเป็นจืดๆ แทน นี่ถ้าเติมสตอเบอรี่ได้อีกคงจะอร่อยอีกรอบ
   สักพักนกตามมาสมทบ พวกเราก็อพยพกันขึ้นไปคุยบนชั้นลอยที่ผมเรียกว่ากองบัญชาการ สั่งครัวซองแฮมชีสมากิน ตามด้วย Honey Toast กับไอติมช็อคโกแลต ไอ้ห่านี้อ้วนเหี้ยๆ เลย ผมกินไปแค่สองคำ เลิกครับ แดกมากกว่านี้มีสิทธิตายคาร้าน มันเอาขนมปังมาผ่าเป็นร่อง เอาเนยวาง แล้วปิ้งจนร้อน ตักไอติมวางสองลูกแล้วราดช็อคโกแลตฟัดจ์ หึหึ สร้างสรรค์จริงๆ นะเมนูแบบนี้ ก็อปกันมาจังเล้ยย
   จะให้อร่อยจริงๆ นะ เอาแค่บราวนี่อุ่นๆ กินกับไอติมวนิลา แค่นี้แหละครับ เจ๋งสุดแล้ว วัยรุ่นเรียกฟิน
   วันนี้ให้อาร์ตพรีเซนต์งานคนแรก แม่งเล่นซะผมเก็บงานของตัวเองไปเลย คิดในใจว่าทำไมมึงเพิ่งจะเอาผลงานที่เคยทำมาอวดกูวะ นี่ถ้ามันโชว์ตั้งแต่วันแรกที่นัดเจอนะ ผมไม่ต้องเสียเวลาไปคิดงานสะเปะสะปะหรอก เอางานของมันนี่แหละไปต่อยอดและลุยต่อได้เลย
   อาร์ตชอบรถยนต์เช่นกันครับ แต่ความชอบของเขามันไม่เหมือนกับผม มีภาพรวมเหมือนๆ กัน เราเรียนมาด้วยกัน คิดและมองอะไรคล้ายๆ กัน แต่ผมจับงานสิ่งพิมพ์ อาร์ตจับงานโฆษณาทีวี สองสิ่งห์เลยมาปะทะกันในงานนี้ ส่วนนกถนัดด้านประสานงานและรู้จักผู้ใหญ่ในวงการทีวีเยอะ
   คุยกันตั้งแต่ 0200 – 0730 นั่งคุยกันเพลินมากเลย สนุกมากๆ เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขจริงๆ ทั้งๆ ที่เนื้อหาสาระอยู่ในระดับโคตรโหด เห็นงานของอาร์ตแล้วทำให้ผมยิ่งมั่นใจว่างานของกลุ่มเรามันไม่ธรรมดา ไม่เหมือนพวกทำทีวีทั่วไป มันคนละเกรดกันเลย อาร์ตเปิดไฟล์แรกผมคิดว่ามันเอาของฝรั่งมาโชว์ พอดูจบมันบอกว่า กูถ่ายเองตัดต่อเองทั้งหมด หึหึ
   กูยอมมึงเลยว่ะ
   ก่อนกลับผมแบ่งงานกันไปสานต่อ ผมรับหน้าที่ต่อยอดงานสิงพิมพ์โปรเจคใหม่ อาร์ตไปติดต่อเพื่อนที่เคยเป็นพิธีกร ส่วนนกไปติดต่อเจ้าของช่อง ติดต่อเซลล์ขายโฆษณา
   แยกย้ายกันกลับท่ามกลางฝนปรอยๆ รถติดหนักครับ ผมใช้ทางด่วนพระราม 9 นี่รถติดแบบไหลๆ ตลอดทาง ดีที่ไม่เจอน้ำท่วมขัง วันนี้เอารถ Nissan 180SX ไป มันเตี้ยที่สุดในบ้านเลย
   ถึงบ้านเอาตอนเกือบ 0900 เหนื่อย เพลีย ไม่ได้กินอะไรอีกเลย นอนแล้วล่ะ หมดแรงแบบมีความสุขที่ขยับเข้าใกล้งานที่เราชอบทีละน้อยๆ ถ้าใครมาแอบดูตอนนอน คงเห็นรอยยิ้มท่ามกลางความมืดมิด

[O'Pern]

18 มิย 57
   วิ่งไป 1 ชม เช้านี้ไฟในกายพลุกพล่านเลย หลังประชุมเมื่อวานผลงานคืบหน้าไปมาก เห็นภาพงานเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น วิ่งไปสมองก็คิดต่อยอดไปเรื่อย วิ่งแป๊บเดียว ครบ 1 ชม แล้ว ช่วงเวลาที่เรามีความสุข มันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
   เช้ากินเต็มที่ กระเพราไก่ใส่เห็ดออรินจิ ไข่ดาวทอดในน้ำมันคาโนลา ผักเคียงข้างคือบร็อคโคลี่ลวก กระเทียมสด กินกับข้าวกล้องเหมือนเดิม มื้อเช้าจัดเต็มครับ
   เช้านี้มีเค้าลางไม่ดีมาบอกผม ผมเริ่มรับรู้การเตือนแบบนี้ได้แล้วนะ เตือนครั้งแรกคือจู่ๆ ก็มีคนเดินแทรกรั้วริมทางด่วนโผล่พรวดออกมา แม่งเล่นซะตกใจเลย มาแสดงตัวแบบใกล้ๆ จะๆ หัวใจเต้นตึกๆ การเตือนแบบนี้สำหรับผมหมายถึงให้ขับรถระวังอันตรายนะ
   แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ อีกแค่ 1 กม ถัดมาก็เบรกจนเกือบชนมอเตอร์ไซค์ที่ขี่แช่อยู่เลนขวาสุด ห่างกันแค่คืบเองมั้ง เสียวฉิบเป๋ง แต่ก็รู้สึกขอบคุณเทพที่มาคอยเตือนผมอยู่ในใจ
   สายๆ กินกล้วยน้ำว้า หิวก็เด็ดกินทีละผล มีถั่วลิสงต้มอีกนิดหน่อย ว่างๆ ก็จิบชาเขียวชงเองจืดๆ ไปตลอดวัน
บ่ายไปประชุมอีกรอบ กลับมาบ้านตอนเย็นหิวโฮกอีกแล้ว แวะตลาดนัดซื้อข้าวโพดต้มมากินดีกว่า ไม่งั้นกลับมาบ้านเจอของติงต๊องๆ เยอะแยะ กินแล้วจะอ้วนได้ง่าย
   อ้อ ข้าวโพดนี่ก็อ้วนนะครับ แป้งเพียบ แต่มันก็ยังมีสารอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายมาก ซื้องาดำตัดและถั่วตุ๊บตับติดมือมาด้วย ฮ่าๆ
   ช่วงริมถนนใกล้ถึงบ้านเจอรถจอดเสียคันหนึ่ง ผมขับเลยมาแล้วล่ะ แต่นึกตัดสินใจเบรกแล้วถอยหลังไปช่วยดูอาการรถเขาให้ พบว่าเกิดจากโอเวอร์ฮีทอีกแล้ว ปัญหารถเสียที่จอดข้างทางส่วนใหญ่ที่ผมเจอก็จะเป็นยางแตกกับโอเวอร์ฮีทนี่แหละครับ
   ก็สอนให้เจ้าของเขาดูเข็มความร้อน รถเขาไม่ได้ฮีทจนดับ แต่เจ้าของเห็นเข็มความร้อนขึ้นสูงจึงจอดดับเครื่องเอง อืมม แบบนี้พอไหว พอรอด
   ต้องรอให้เครื่องเย็นลงมากๆ ก่อนครับ น่าจะต้องไม่ต่ำกว่า 1 ชม เลยล่ะ จากนั้นค่อยๆ เติมน้ำลงในถังพักน้ำจนเต็ม ติดเครื่องแล้วมาดูด้านหน้ารถว่ามีจุดรั่วไหม หลังจากนี้ก็ขับรถได้เลย อย่าใช้รอบสูง อย่าขับต่อเนื่องนาน เจอปั๊มข้างทางก็จอดแวะพักเช็คระดับน้ำในถังพักอีกครั้ง ถ้ามีขวดน้ำขนาดใหญ่ติดรถไว้ด้วยจะดีมากเลย ขับไปก็จอดเติมไปตลอดทาง ทำแบบนี่ได้จนถึงบ้าน
   ช่วยเขาแล้วเราก็สุขใจ เสียเวลาไปบ้างเล็กน้อยก็ช่าง เราใช้เวลาไปทำเรื่องไร้สาระเยอะแยะไป นี่ถ้าทุกคนมีน้ำใจช่วยเหลือกัน สังคมคงจะสุขกว่านี้
   ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องรถนะครับ คนเราถนัดแต่ละด้านไม่เหมือนกัน ช่วยในสิ่งที่เราพอจะทำได้ก็โอเคแล้ว ปัญหาคืออย่านิ่งดูดาย คิดเสียว่าคนๆ นั้นคือญาติพี่น้องเราสิ

[O'Pern]

19 มิย 57
   วิ่งไม่เลิกรา วิ่งแล้วสมองปลอดโปร่ง วิ่งแล้วยิ่งฉลาด วิ่งแล้วสุขภาพดี ข้อเสียอย่างเดียวก็คือเรื่องข้อเข่า ถ้าเป็นคนน้ำหนักตัวมากก็ไม่แนะนำให้วิ่งครับ
เช้านี้น้ำหนักตัวลดเว่อร์ ตกใจคิดว่าทำ New Low ได้อีก แต่พอชั่งใหม่มันก็ขึ้นตัวเลขเดิมๆ อีก คิดว่ามันต้องรวนหรือไม่ก็ใกล้แบตฯหมดแน่ๆ อย่าเพิ่งดีใจไป
อยู่ร้านขายของก็คิดงานทีวีไปเรื่อย ช่วงนี้ต้องรีดพลังสมองออกมาเต็มที่เลย ถ้าเป็นแนวรถยนต์เราก็ถนัดครับ ตอนทำนิตยสาร Racing Club ก็มีแผนด้านทีวีไว้บ้างเหมือนกัน แต่โดยมากจะเป็นพวกทำเอาสนุก เอามัน พอเป็นงานของกลุ่มมันต้องเน้นให้ทำแล้วขายได้ด้วย ทำให้คนดูชอบ จะได้ขายโฆษณาได้
   บ่ายเข้าไปคอนโด ไปทำความสะอาดเหมือนเดิม สองวันก่อนฝนตกหนัก ระเบียงเลอะเทอะมาก ต้องไปจัดการเก็บกวาด
   ผมเจอกับ “อ้อย” เพื่อนเก่าที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันในกลุ่มไลน์ คุยไปคุยมา อ้อยก็มีห้องพักอยู่คอนโดนี้ ตึกเดียวกันอีกด้วย แต่อยู่ชั้น 28 ลมพัดเย็นสบายเลย
   พบกันในไลน์ แล้วดันมาเจอตัวจริงกันในคอนโดอีก โอ้ ดีใจๆ มีเพื่อนบ้านแล้วโว๊ยย แต่น่าเสียดายที่อ้อยก็ไม่ค่อยได้เข้ามาพักเหมือนผม มีห้องก็ปิดทิ้งไว้เฉยๆ
   ชวนกันไปกินสุกี้โบราณแถวๆ คอนโด แล้วก็กลับมานั่งคุยนั่งเล่นกันต่อ เล่าเรื่องลูกกันนี่ผมอิจฉาเลยนะ ลูกเขาเรียนจุฬาแล้วได้ทุนไปศึกษาต่อที่ญี่ปุ่น ส่วนลูกผมยังแค่ ม1 อิอิ ยังไม่ไปถึงไหนเลย
   แยกย้ายกันตอนเย็นๆ บ้านเขาคนละทางกับบ้านผม ดีใจที่ได้เจอกันนะ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบกันอีก แต่ละคนต่างมีหน้าที่ของตน แต่เห็นเพื่อนมีชีวิตดีและมีความสุขก็พลอยดีใจไปกับเขาด้วยครับ
   กลางคืนประชุมผ่านไลน์ นี่กระมังคือการใช้เป็นสาระครั้งแรก คุยกับอาร์ตและนกถึงแผนงานที่ต้องเปลี่ยนกะทันหัน เพราะมีความผิดพลาดในการวางรูปแบบรายการ คุยกันจนดึกดื่นเลย ผมคุยผ่านไอแพด พิมพ์สะดวกหน่อย ถ้าเป็นโทรศัพท์หน้าจอเล็กๆ คงขี้เกียจจิ้ม

[O'Pern]

20 มิย 57
   ตื่นสายเฉยเลย นอนดึกมั้ง ฝนตกปรอยๆ อีกด้วย วิ่งไปได้แค่ 30 นาทีเท่านั้นเอง จึงเพิ่มความเร็วในการวิ่งให้เร็วกว่าปกติ จะได้เหนื่อยมากหน่อย
   อาหารเช้าวันนี้กินผัดยอดมะระ ไข่ดาว สายหน่อยกินฝรั่งสุกต่ออีก บ่ายหิวจัดเลย กินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าใส่ผักเพียบๆ แต่ทำงานเยอะ เลยหิวเร็ว กินจุบจิบบ่อย
ในเฟซบุ๊คของกลุ่มศิษย์เก่าสวนกุหลาบลงภาพนักบินสองคนนั่งคู่กัน เป็นนักเรียนรุ่น 110 และ 116 สุดยอดว่ะ เลยเซฟเก็บไว้กะจะให้มิวอ่านตอนว่างๆ เขาจะได้เกิดกำลังใจ
   ร้านงานเยอะครับ อยู่ช่วยงานจนถึงเย็นเลย กลับมาบ้านหิวจัดอีกแล้ว แปลกดีนะ อยู่นอกบ้านไม่ค่อยกิน กลับมาบ้านกินเป็นปอบเลย ท้องว่างๆ รีบกินผลไม้อัดเข้าไปก่อน สักพักค่อยตามด้วยถั่วของโปรด อิอิ ไอ้ถั่วนี่อ้วนมาก แต่ก็มีประโยชน์เช่นกัน ห้ามกินเยอะ
   แม่บ้านเห็นผมกลับเข้ามาก็เลยทอดข้าวเกรียบข้าวโพดให้กิน โห อร่อยสิ หอม กรอบ อร่อย น้ำมันทอดอย่างดี ถึงจะอ้วนก็อ้วนคุณภาพล่ะวะ หึหึ จัดไปต่ออีก
   มาหยุดเอาตอนหยิบช็อคโกแลตกิน เคี้ยวๆ อยู่เพลินๆ ช็อคโกแลตนิ่มๆ ด้วยนะ แต่ฟันมันหักแตกออกมา เฮ้ยยย ตกใจๆ ตอนแรกคิดว่ามีก้อนกรวดปนอยู่ในเนื้อช้อคโกแลต อารมณ์แบบตอนกินข้าวแล้วเจอกรวดน่ะ ด้วยความสงสัยเลยคายมาดู เอาลิ้นดุนๆ รอบๆ ฟัน หึหึ ไม่ผิดครับ เป๊ะเลย ฟันกูเอง เป็นฟันที่มีรอยอุดด้วยอามัลกัม (เป็นปรอทสีเงิน) ที่จริงมันคือสารปรอทเลยนะ จะว่าอันตรายก็ใช่ คุยกับหมอฟันนานแล้ว หมอเองก็ยอมรับ สมัยนี้อุดฟันจะใช้สีเนื้อธรรมชาติแล้ว ไม่ใช้อามัลกัมแล้ว
   รีบโทรนัดหมอฟันทันที ไอ้คิวอาทิตย์หน้าโน่นเลย ดีนะที่ซีบริเวณฟันที่แตกอยู่ด้านใน มองไม่เห็น แต่ถ้าเอาลุ้นมาดุนๆ ก็จะรำคาญหน่อย
   พอละ ไม่กินอะไรแล้ว เซ็งเลย เสียเงินอีกแล้ว งานนี้หลายพัน เผลอๆ ถ้าต้องทำครอบฟันก็อาจเป็นหมื่น หึหึ
   เคยเป็นแบบนี้ครั้งหนึ่งหลายปีมาแล้ว ฟันแตกขณะกินมะม่วงแช่อิ่ม นิ่มๆ เลยนะ ไม่ได้แข็งอะไรเล้ยยย วันนี้มาเจออีกแล้ว กินของนิ่มๆ ดันแตก กินของแข็งๆ กลับไม่เป็นไร แปลกมาก

[O'Pern]

21 มิย 57
   กินไม่เลือก ซัดข้าวเกรียบ และถั่วเข้าไปเยอะ น้ำหนักขึ้นเห็นๆ เช้านี้วิ่งชดใช้กรรมไป 1.20 ชม เมื่อวานตอนเย็นกินเยอะเว่อร์ โดยเฉพาะไอ้ข้าวเกรียบข้าวโพด กินเพลินจนหมดขวดโหลเลย (โหลเล็กนะ) วันนี้วิ่งผลาญไขมันโดยเฉพาะ ในหัวมีแต่ภาพอาหารที่กินเข้าไปเมื่อวาน
รำคาญฟันที่มันแตกบิ่นมากเลย ยังดีนะที่เศษอาหารไม่เข้าไปติดในซอก อยู่ว่างๆ เฉยๆ นี่เป็นต้องเอาลิ้นดุนดันมันเล่น
   ตื่นมาก็กินน้ำอุ่น 1 แก้ว แปรงฟันเสร็จลงมากินกล้วยน้ำว้า 1 ผล วันนี้วิ่งด้วยความโมโหตัวเองเพราะกินเยอะเมื่อวาน ซัดไป 1 ชม โดยไม่หยุดกินน้ำเลย ไม่ได้ดูนาฬิกาเลยด้วย
   มิวเรียนพิเศษเหมือนเดิม ยังคงมุ่งมั่นตามหาฝันของเขาไป อีกสามปีเขาจะมีสอบครั้งใหญ่อีกครั้งในชีวิต ถ้าผ่านฝันของเขาจะสำเร็จแน่นอน แต่ถ้าไม่ผ่าน ก็ต้องตามหาฝันกันต่อไป
   ภรรยาดูจะเป็นห่วงลูกมากกว่าผมเยอะ อาจเป็นเพราะเขาเพิ่งจะมาใกล้ชิดกับลูกตอนนี้ด้วยมั้ง ส่วนผมเลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กจนจบประถม 6 รับส่งโรงเรียนถึง 9 ปีเต็ม ยังไม่นับช่วงเด็กเล็กที่ดูแลเองอีกเช่นกัน
   ผมเลี้ยงเขามา 12 ปี ถ่ายทอดหลายสิ่งอย่างให้เขาไปมาก ถึงวันนี้ผมไม่มีอะไรจะห่วงเขาอีกต่อไปแล้ว บอกเขาเสมอว่าโตขึ้นเขาจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง
   อย่างเช่น เข้า ม1 ก็จะเจอสังคมใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ แน่นอน มีทั้งดีและเลวไปจนถึงชั่ว ลูกก็จะต้องเป็นผู้นำหรือผู้ตาม
   ถ้าเป็นผู้นำ ลูกจะนำใคร นำเขาไปไหน
   ถ้าเป็นผู้ตาม ลูกจะตามใคร ตามเขาไปไหน
   ค่อยๆ คิด ไม่มีสิ่งใดผิดแบบให้อภัยไม่ได้ ทุกก้าวของลูกล้วนคือการเรียนรู้ มัธยม 1-3 ลูกจะมีการเปลี่ยนแปลงทั้งร่างกายและจิตใจอย่างเห็นได้ชัด อาจมีอารมณ์ฉุนเฉียว อาจมีความอยากรู้อยากลอง จะอะไรก็แล้วแต่ จงให้มันเกิดกับลูกเฉพาะด้านดีก็แล้วกัน
   เย็นฝนตก เอาล่ะสิ แล้วพรุ่งนี้จะเอายังไงกันดี อยากพักขาจากวิ่งไปขี่จักรยานบ้าง แต่จะขี่ไปไหนดีล่ะ พยากรณ์อากาศบอกวันหยุดนี้จะมีฝนมากอีกด้วย กลัวเก้อน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก
   หัวค่ำออกไปรับมิว เขาเรียนภาษาจีนเลิก 0800 โหดดีไหมครับ วันหยุดเรียนแม่ง 12 ชมเลย ตั้งแต่ 0800 – 0800

[O'Pern]

22 มิย 57
   เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้นกับกู ตื่น 0500 มาแบบสดชื่น แต่กลับกลอกตาเล่นซะงั้น แทนที่จะกระตือลือล้นออกกำลังกาย จะวิ่ง จะจักรยาน หรือจะทำอะไรก็ว่ากันไป เปล่าเลย นอนแม่งเฉยๆ โหห ติสมาก
   ผิดปกติสิ ไม่เคยเป็นแบบนี้ มันเหมือนกับไม่มีอารมณ์จะไปไหน พอว่างมานั่งวิเคราห์ตัวเราเองดูพบว่ามีเรื่องไม่สบายใจอยู่ ก็เรื่องงานนี่แหละ ประชุมกันมาเยอะ เริ่มเห็นภาพเค้าลาง แต่ก็ดันมาติดปัญหาชิ้นใหญ่ จนทำให้ต้องเปลี่ยนแผนกันเกือบหมด เซ็งสิ เหมือนครีเอทีฟที่คิดงานเก้อ คิดอยู่นานแล้วจู่ๆ ลูกค้าบอก “ไม่เอาละ เปลี่ยนใหม่ละ”
   ไม่วิ่ง ไม่จักรยาน เดินไปเดินมามืดๆ หยิบ Uke มาเล่นซะอีก เล่นจนพบจุดเสียของตัวนี้ได้สักพักแล้วคือปัญหาเรื่องการเกิดเสียง Buzz (เสียงครางหึ่งๆ เกิดจากสายสั่นแล้วไปกระทบกับ Fret) ถ้าเปลี่ยนให้สายเล็กลงก็คงแก้ปัญหานี้ได้ ซื้อมาเตรียมไว้แล้วล่ะ แต่งกไง อยากเล่นให้สายชุดนี้ขาดพังเสียก่อน
   ภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษ พ่อแม่ไปบ้านที่สระบุรี ผมอยู่เฝ้าบ้าน เดินไปเดินมาหิว แต่ขี้เกียจออกไปข้างนอก อยู่บ้านก็มีของกิน แต่เป็นพวกจุบจิบ กินแตงโม ถั่ว กล้วย เอาของดีมีประโยชน์รองท้องไปก่อน จากนั้นก็แดกเป็นปอบอีกแล้ว เจออะไรก็จับยัดเข้าปากหมด กินไปกินมาจนอิ่ม “ดี” แม่บ้านกลับเข้าบ้านมาพร้อมกับบอกว่า ซื้อส้มตำมาฝาก (สตั๊น 3 วิ)
หึหึ ทำไมๆ ๆ ๆ ทำไมโลกมันโหดร้ายเช่นนี้
   จัดไป สุดท้ายก็หมด ยังดีที่ได้กินผักสดเยอะหน่อย อิ่มแล้วก็ง่วง ตามฟอร์ม    
   ทำไมรู้สึกวันหยุดนี้เราทำตัวไร้ค่ายังไงพิกล นั่งคิดงานใหม่ก็คิดไม่ออก งานที่ต้องแก้ไขก็คิดไม่ออก อาการสมองตันเช่นนี้ แก้ได้ด้วยการออกไปเล่นเรือสักรอบครับ หรือเล่นกีฬากลางแจ้งโดนแดด โดนลม โหดๆ หน่อย กลับมาสมองปลอดโปร่ง แถมหลับสบาย

[O'Pern]

23 มิย 57
   ทีวันหยุดว่างๆ ดันขี้เกียจวิ่ง มาวันนี้วันทำงานเสือกกระตือลือล้น แปลกดี หรือว่าการวิ่งมันจะเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานไปแล้วหรอ วันหยุดถึงได้หยุดวิ่งไปด้วย
   เมือวานกินเยอะ วิ่งชดใช้กรรม แต่ตื่นสาย วิ่งได้แค่ 45 นาทีเอง งงเหมือนกันนะ นอนก็ไม่ดึกนี่นา
   อาหารเช้าเป็นผัดหอยลาย เลยได้กินใบโหระพาเพียบๆ หน่อย ช่วงหลังนี้ผมบอกแม่บ้านว่าให้ทำอาหารแบบมีพวกสมุนไพรมากๆ หน่อย บางวันก็เลยมีพวกต้มยำกุ้ง อาหารขึ้นชื่อของไทยในตำรับโลก
   วันนี้ที่ร้านงานเพียบตามสไตล์วันจันทร์
   บ่ายแก่ๆ เข้าไปคอนโด ก็แบบเดิมๆ ครับ เข้าไปก็ทำความสะอาดห้อง ปัดฝุ่น ล้างระเบียง วันนี้ผมไม่ได้เข้าบ้าน เพราะช่วงเย็นต้องไปรับมิวกลับบ้าน นัดหมายไว้ตอน 0600 แต่ยังไม่ทันไรเลย แค่ 0400 มิวก็โทรมาเรียกแล้ว
   สงสัยสิ ทำไมเร็วจัง มิวบอกวันนี้ครูมีประชุม เลยเลิกเร็ว รีบเก็บข้าวของไปรับมิวทันที อยากกลับบ้านเร็วๆ มิวจะได้พักผ่อนบ้าง เรียนพิเศษมาแทบทุกวัน
   
   หนังสือพิมพ์อเมริกาลงข่าวเกี่ยวกับการใช้แรงงานของไทย โจมตีทำนองว่าเราทำผิดเรื่องค้ามนุษย์ หึหึ พวกมึงไม่รู้อะไรหรอก ไอ้คนกัมพูชาที่อพยพกลับบ้านน่ะ มันคือพวกสมุนเสื้อแดงแฝงตัวจะมาเผาเมือง สร้างความวุ่นวาย พอเจอทหารเอาจริงมันก็ทำอะไรไม่ได้ ด่านต่างๆ ก็เข้มงวด เข้าออกลำบากกว่าเดิม แถมหลายคนมีประวัติฉาว
   มันเลยกุเรื่องขึ้นมาเพื่อที่จะหาทางแห่กันกลับบ้าน หลอกคนงานที่เข้ามาแบบผิดกฎหมาย (ไม่มีพาสปอร์ท) ให้มารวมตัวกันที่หน้าด่านแล้วจะกลับบ้านได้ และสื่อทาสเงินทักษิณก็สอดรับประสานกันอย่างออกหน้าออกตา นาทีนี้คือสงครามสื่อครับ มันมาพร้อมกันแบบคนโง่ๆ ยังสังเกตได้เลย
   อ้อ ไอ้ทักษิณนี่มันไม่มีวันสำนึกหรอกนะ ช่วงนี้ก็แค่เก็บตัวเงียบ รอวันฟื้นคืนกลับมาแดกอีกรอบ ธุรกิจของโคตรมันฝังตัวลึกอยู่ในไทยไปแล้ว ถอนออกยาก  3 ตระกูลสุดชั่วก็คือ ชิน / ดา / วงศ์ (ชินวัตร ดามาพงษ์ วงศ์สวัสดิ์)
   งานนี้ถ้าลุงตู่เคลียร์ไม่หมด รับรองว่าพวกมันจะกลับมาอีกครั้ง คิดแล้วเหนื่อยใจแทนจริงๆ

[O'Pern]

24 มิย 57
   เพิ่งสังเกตว่าใช้สมองมากๆ ก็ทำให้เหนื่อยล้าได้เหมือนกัน นั่งคิดรายการทีวีใหม่ๆ คิดพลอทเรื่องที่จะส่งค่าย GTH นอนหัวค่ำก็จริง แต่ตื่นสายอีกแล้ว วันนี้วิ่งได้แค่ 50 นาที
   น้ำหนักลดลงมาเท่ากับ New Low เมื่ออาทิตย์ก่อนอีกครั้ง ดีใจว่ะ เลยหยิบเสื้อยืดตัวที่เล็กที่สุดที่มีออกมาใส่ ไอ้ตัวนี้ซื้อที่สวนจตุจักรแล้วไม่เคยใส่เลย เก็บมาสิบกว่าปี มาวันนี้ ใส่ได้แล้วโว๊ยยยย
   วันนี้เข้าบ้านมาเกือบเย็นเลย ยังดีที่ผมไม่ได้เรียกประชุมกลุ่มเหมือนวันอังคารก่อนๆ สาเหตุก็คือสมองตื้อครับ คิดงานใหม่ๆ ไม่ออก ในขณะที่งานเก่าก็มีปัญหา ตัวพิธีกรที่เราวางไว้เขาไม่ว่าง คนใหม่เราก็ไม่ได้คิดสำรองไว้เลย
   หิวจัด อยู่ทีทำงานกินกล้วยน้ำว้าไปแค่ 2 ผล ขากลับแวะซื้อส้มตำไทยและสะโพกไก่ทอดมากิน มีผักสดติดมาเพียบๆ กินเสร็จเอาตอน 0400 พยายามจะไม่กินอะไรแล้วหลังจากนี้ แต่ถ้าอดไม่ได้ก็ยังมีน้ำเต้าหู้รออยู่
   ว่างเป็นไม่ได้ สมองมันต้องคิดงานทันที ไอ้งานแนวนี้นี่ตั้งใจคิดมันคิดไม่ออกนะ ต้องทำตั้วเพลินๆ แล้วมันจะมีปรากฏการณ์ “แว๊บ” ขึ้นมาเอง ไอ้นี่แหละ ต้องรีบจดเลย

[O'Pern]

25 มิย 57
   ระยะนี้บ่าย เย็น ค่ำ ฝนตกบ่อยมาก ทำเอากะไม่ถูกว่าตื่นมาตอนเช้าจะออกวิ่งได้หรือไม่
   และแล้ว ไฟในกายก็ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง ออกวิ่ง 0430 ซัดไป 1.30 ชม หัวสมองคิดถึงแต่เรื่องความฝัน ไอ้ความฝันนี่แหละที่มันเข้าไปอยู่ในบทละครของผมเรียบร้อยแล้ว กลายเป็นว่าเริ่มสับสนว่าทีทำอยู่ทุกวันนี้มันคือการทำตามบทละครที่ผมแต่งขึ้นไว้หรือเปล่า
   ชักจะแยกกันไม่ออกว่าอันไหนจริง อันไหนฝัน ผมเอาเรื่องจริงในชีวิตไปใส่ไว้ในความฝัน มันผสมปนกันไปจนมั่วหมดแล้ว เฮ้ยย นี่มันเกิดอะไรขึ้น นี่คือผมในโลกแห่งความจริง หรือแค่ในบทละคร
   หรือเรากำลังเป็นตัวละครที่ตัวเองกำลังแต่งอยู่ งงโคตร แล้วตัวตนที่แท้จริงของผมล่ะ มันไปอยู่ไหน หรือว่ามันก็เป็นแบบในโลกของละครนี่แหละ
   หัวก็คิดไป ขาก็ก้าววิ่งไปเรื่อยๆ เล่นไปเกือบชั่วโมง ไม่ได้จิบน้ำสักอึกเลย ทั้งๆ ที่สมัยก่อนตอนเริ่มวิ่งนี่จิบน้ำบ่อยมาก
   ตื่นเช้ามากก็มีเวลาวิ่งเยอะ เหงื่อออกแล้วสบายตัวดีมากๆ สูดหายใจลึกๆ ไปด้วยขณะวิ่ง เดาเอาเองว่ามันคือการฟอกปอด เลือดจะสูบฉีดได้ทั่วถึงทุกส่วนในร่างกาย
   อาหารเช้ายังคงแนวๆ เดิม ชุดใหญ่ และเน้นสุขภาพ วันนี้มีเพิ่มมะเขือเทศย่างเข้าไป 1 ผล ไม่ค่อยได้กินพืชผักสีแดงนะ จะมีก็แค่ผลไม้คือแตงโมอย่างเดียว วันนี้เลยจัดสักหน่อย
   กินให้หลากสีนะครับ หลากหลายเข้าไว้เป็นดี กระทั่งสีขาวก็ยังมีประโยชน์ไม่แพ้พวกสีสันสดใสหรอกครับ
   ครึ้มแต่เช้าเลย บรรยากาศร้านขายของแบบเดิมๆ ทุกวัน มีคนงานใหม่มาช่วย ผมเลยแบกยกของน้อยลง หลังที่เจ็บก็เลยไม่โดนซ้ำ รอบที่ 5 แล้วมั้ง ทำงานแล้วมันทำลายสุขภาพตัวเองนี่แม่งเป็นความรู้สึกที่แย่จริงๆ
   หาข้อมูลที่อยู่ของค่าย GTH พบว่าไม่ไกลจาก RCA ที่ผมประชุมสักเท่าไหร่นัก แต่ว่าต้องข้ามมาทางฝั่งถนนสุขุมวิท ปัญหาคือไม่รู้ว่าไปแถวย่านนั้นแล้วจะหาที่จอดรถได้หรือไม่ หรือจะขี่จักรยานไปแทนดี
   แล้วเราจะนำเสนองานของเราอย่างไร เสนอแล้วเขาจะเอาไอเดียเราไปทำเองอีกไหม โดนมาแล้ว 2 ครั้งใหญ่ๆ ผมเคยเล่าไปแล้วนี่นา แต่เล่าอีกรอบก็ได้
                ครั้งแรกตอน Racing Club เจ๊ง ผมก็หอบเอาไอเดียที่ยังทำไม่เสร็จไปเสนอค่าย Grand Prix พรีเซนต์กับเจ้าของหนังสือเขาเอง บอกหมดทุกเม็ด ผมจะคุมการผลิตให้ทั้งหมด เรียกว่าขอยืมแค่ลูกน้องเขาชุดหนึ่ง แล้วผมก็กินเงินเดือน แต่สุดท้าย เขาก็เลือกที่จะทำเอง โดยออกนิตยสารเล่มใหม่ชื่อ Tune By โดยดึงตัว “สุรมิส” ที่เคยอยู่กับนักเลงรถมาทำให้แทน ทำอยู่พักใหญ่เหมือนกัน สุรมิสก็ออกไปทำหนังสือ Driven ของตัวเองแทน
               ครั่งที่สองเป็นค่ายกระทิงแดง ผมพรีเซนต์งานอีเวนท์ตลอดปี โดยจะจัดงาน Autocross ให้ทั่วประเทศ ช่วงพักเบรกก็จะเอารถ Toyota Supra ของตัวเองคาดลายกระทิงลงไปโชว์ขับแบบ Trick / Drift หาแชมป์ Autocross ทั่วทุกภาคแล้วมาชิงแชมป์ในกรุงเทพฯปลายปี ไอ้นี่พรีเซนต์กับตัวลูกชายเจ้าของเขาเลย แล้วก็แนวเดิมครับ เอาไปทำเอง แต่จัดแบบไม่เต็มรูปแบบ ไม่ได้แข่งชิงแชมป์ประจำภาคอะไรเลย จัดเหมือนงานโชว์ งานแฟร์
                นี่นับเฉพาะงานใหญ่ๆ นะ จิ๊บจ๊อยยิบย่อยยังมี แต่ไม่ซีเรียส สมองผมยังคิดได้อีกเยอะ และนับวันมันจะยิ่งคิดงานใหม่ๆ ขึ้นมาได้เจ๋งกว่าเดิม
   แล้วกับค่าย GTH นี่ล่ะ ผมจะโดนอีกไหมวะนี่ งวดนี้ยิ่งโดนง่ายๆ อยู่ด้วย เขียนโครงเรื่องไปให้เขาอ่าน ถ้าเขาไม่เอาเรา ก็แค่บอกว่า “ไอเดียนี้พี่มีอยู่แล้ว แนวๆ นี้เลย” ไอ้สัตว์เอ๊ย จบข่าวเลย
   ถ้างั้นก็ไม่ต้องพรีเซนต์เป็นตัวเอกสารสินะ แต่นั่นคือผมต้องทำหนังตัวอย่างขึ้นมาแทน โหห ลำบากมากสำหรับผมว่ะ

[O'Pern]

26 มิย 57
   ต้องการไอเดียใหม่ๆ ก็ต้องทำสิ่งใหม่ๆ เช้านี้เปลี่ยนเป็นขี่จักรยานแทนครับ ได้ทดสอบไฟหน้าไฟท้ายสมใจ ออกขี่ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเลย มืดตื๋อ ตั้งแต่ยังไม่ตีห้า นี่ผมไม่ได้ขี่จักรยานตอนเช้ามาเป็นปีเลยนะ ไม่คุ้นเลยกับสภาวะมืดๆ ขี่ไปได้หน่อยเดียวก็รู้สึกว่าไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ ต้องมองฝาท่อ มองพวกถุงขยะที่ชาวบ้านนำมากองไว้ข้างทาง ที่เจอบ่อยสุดคือหมานอนเล่นกลางถนน แล้วก็ไม่ผิดหวัง เช้านี้โดนเห่าไล่ไป 4 ตัว
   เจอตัวหนึ่งวิ่งไล่นานมาก เราก็เพิ่มความเร็วจนตัวเองรู้สึกไม่ปลอดภัย ก็เพราะมันมืดมากด้วยไง เสียวล้มเลยว่ะ ไอ้ไฟหน้าของ Infini มันก็สว่างดีหรอกนะ แต่เปิดโหมดกระพริบแล้วไฟจากขอบมันจะท้อนเข้าตาตัวเอง วูปวาบๆ ตาพร่าเอาสิ ไอ้นี่อันตรายว่ะ ผมเลยเปิดค้างแทน ขี่สบายตากว่าเยอะเลย
   ผ่านพ้นหมามาได้ด้วยดี เฮ้อออ ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่เลยว่ะ ไม่มีสมาธิเลย ตอนวิ่งจะสบายใจกว่านี้มาก รู้สึกทันทีว่าคิดผิด ถนนก็เส้นเดิมๆ เมื่อก่อนไม่เห็นมีหมาเยอะขนาดนี้เลย
   ขี่ไปแค่ราว 10 กม ไม่สนุกว่ะ ถ้าจะขี่ตอนเช้าผมต้องหาเส้นทางใหม่แล้วล่ะ โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว
   เช้านี้กินต้มยำกุ้ง ไข่เจียวใส่หอมใหญ่ ข้าวกล้อง มีน้ำแครอทอีกแก้วกินก่อนอาหารไปพักหนึ่ง พยากรณ์อากาศบอกฝนจะเริ่มน้อยลง แต่แถวบ้านครึ้มๆ ทั้งวัน แถมมีฝนปรอยแต่เช้า
   เสาร์ที่แล้วผมเพิ่งไปเปลี่ยนใบปัดน้ำฝนมา เลือกแบบซิลิโคน อยากได้สีดำ แต่คนขายบอกแบบซิลิโคนไม่ทำสีดำออกมา มีแต่แดง น้ำเงิน เขียว เทา แปลกดีว่ะ เลยเลือกสีเทาก็แล้วกัน เอาแบบไม่ต้องโดดเด่น
   วันนี้เลยได้ทดลองปัดอย่างเป็นทางการ พบว่าปัดได้เรียบเนียนดี จะว่าไปมันก็ไม่เชิงดีหรอก เรียกว่าเป็นปกติเสียมากกว่า เพราะถ้ามันปัดแล้วกระโดด ไม่เกลี้ยง มีเสียงครูด ไอ้นี่สิค่อยมาว่ากัน
   อยู่ที่ทำงานวันนี้กินไม่ยั้งเลย แม้จะกินของดีมีประโยชน์ แต่กินเยอะมันก็ให้พลังงานมากเกินกว่าร่างกายจะเผาผลาญหมด วันนี้มีเม็ดมะม่วงหิมพานต์ทอดมา 1 กล่อง หึหึ ซัดไปคนเดียวเกือบครึ่งแน่ะ สำนึกผิด เลยเอากีวีมากิน 2 ผล แต่ยังไงแล้วพรุ่งนี้เหนื่อยแน่กู
   เข้ามาบ้านตอนบ่าย ดีทำถั่วเขียวต้มเอาไว้ ซัดทันที 1 ชาม ตัดกำลังก่อนที่จะหิวเพิ่มอีก เปิดช่อง ไทยรัฐ TV ดูแนวทางของช่องเขา พบว่าตอนบ่ายรายการหลวมๆ มากเลย มีพวกเพลง แล้วก็ให้พวกดาราที่ไม่ค่อยดังมานั่งคุยกัน เย็นๆ ถึงจะมีเกมโชว์ของหนุ่ย พงศ์สุข อันนี้ค่อยแปลกใหม่หน่อย
   เมื่อวานมีงานเปิดตัวรถ MG ไอ้ยี่ห้อนี้ผมเล็งมาปีกว่า ทิ้งนามบัตรและแนะนำตัวไว้ตั้งแต่ปีก่อนโน่น คุยกันฝ่ายประชาสัมพันธ์เสียดิบดี สุดท้ายกลายเป็นให้เซลล์ติดต่อมาขายรถเสียนี่ เปิดตัวรถเขาขับไปกันหัวหินกัน เลยไม่มีโอกาสสัมผัส MG6 ตัวจริง
    วันนี้เปิดตัว Jaguar F Type Coupe ผมก็ไม่ได้ไปอีกเช่นเคย อิจฉาพวกนักข่าวน้องๆ ว่ะ
   ก็ต้องทำใจครับ คนมันโนเนม มันเอ้าท์แล้ว
   ยังดี ได้ไอเดียทำรายการทีวีใหม่ๆ มาสองอัน เอาไว้ลองเสนอเข้าที่ประชุมดู เผื่อใครฟังแล้วปิ๊งจะได้นำไปต่อยอด
   การพูดคุยกันในที่ประชุมสำหรับผมนี่ถือว่าสำคัญมากเลยนะ หลายครั้งที่เราฟังไอเดียเพื่อนแล้วเราดันไปคิดถึงอีกเรื่องหนึ่งแทน แต่มันดันมาตรงกับงานชิ้นที่เรากำลังจะทำก็มี เรียกว่าผลพลอยได้มั้ง แม้เราจะไม่ได้คิดเองโดยตรง แต่เราก็ไม่ได้ก็อปเพื่อนมาอีกเช่นกัน

[O'Pern]

27 มิย 57
   ภารกิจยามเช้าของผม ไม่น่าจะมีอะไรสนุกไปกว่าการวิ่งแล้วล่ะ เช้านี้จัดไป 1.10 ชม สบายใจกว่าขี่จักรยานเยอะมาก ไม่ต้องพะวงสภาพถนน ไม่ต้องปั่นหนีหมา วิ่งแบบนี้ใจจะนิ่งและเกิดสมาธิ
   นี่แหละที่ผมต้องการนอกจากการลดน้ำหนัก ประโยชน์แฝงของการออกกำลังกายมีอีกเพียบบบ อธิบายกันไม่ไหว ถ้าหากคิดจะมีชีวิตยืนยาวอย่างมีความสุข บอกได้เลยครับว่าคุณจะขาดการออกกำลังกายไม่ได้เลย
   เข้ามาบ้านก็มีน้ำแครอทคั้นแยกกาก 1 แก้ว เช้านี้ได้กินเนื้อปลาแล้ว ดีทำเนื้อปลาเก๋าผัดฉ่า กินกับไข่ต้ม บร็อคโคลี่ แครอกลวก กระเทียมสด ข้าวกล้อง
   วันนี้อากาศครึ้มๆ ทั้งๆ ที่พยากรณ์อากาศบอกว่าฝนจะลดน้อยลงแล้ว เลยยังไม่อยากล้างรถ รถที่ผมใช้เองนี่เป็นเดือนกว่าจะล้าง ล้างบ่อยก็ยิ่งมีรอยขีดข่วนเยอะครับ ผมนิยมล้างเอง ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับรถเรา รถแต่ละคันมีจุดละเอียดอ่อนไม่เหมือนกันนะ ยกตัวอย่างรถยุโรปหรูๆ ด้านหน้าปัดวิทยุมันเป็นพลาสติคเงาๆ อย่างดี เจอไปจ้างล้างกลับมาแม่งเป็นรอยขนแมวเพียบเลย เซ็งเหี้ยๆ เลย
   อยู่ร้านขายของจนบ่ายแก่ๆ กลับเข้ามาบ้านตั้งหลักทำงานส่วนตัว แต่สมองไม่แล่นเลยว่ะ ไม่ชอบฝืนนะ งานใช้ไอเดียนี่น่ะ ถ้าไอเดียจะมานะ รับรองว่ามาแบบไหลทะลักเลย (สำหรับผมนะ) ต้องอยู่ในบรรยากาศสบายๆ เหมือนที่ผมเคยบอกแหละครับ ถ้าสมองตันก็ออกไปเล่นเรือ ไปทะเล ขี่จักรยานทัวริ่ง แคมปิ้ง เล่นน้ำตก เดินป่า ฯลฯ
อยู่ๆ ก็คิดถึงเจ้า VW Bus Double Door Panel Van 1957 ขึ้นมา เสิร์ชหารูปดูเล่นแก้คิดถึง แต่ดูแล้วเสือกอยากได้กลับมานี่สิ ทำเอาคิดหนัก
   แล้วก็เจอโพสของ “เอ” เพื่อนสนิทเก่าแก่ของผม (แต่ชื่อที่คนในอินเทอร์เนทรู้จักคือ “ท่านขุน”) นำภาพช็อพเก่าสมัยที่ผมช่วยทำ Kit Car กับเพื่อนที่เคยออกข่าว CNN มาลงในเวปทำนองแซวผมเล่นว่ายังจำได้ไหม
   ดูแล้วก็หวนคิดถึงวันเก่าๆ นะ สมัยก่อนไปขลุกอยู่ที่อู่นี้บ่อยมาก รับงานเพียบ ได้อยู่กับของที่เรารักก็สนุกดีครับ ทำรถปลอมๆ แนว Replica แม้จะไม่ได้ขับของจริง ได้มาจับของปลอมก็พอได้อยู่เหมือนกัน สุดยอดในยุคนั้นคือ Lamborghini Countach 25th อีกคันที่ผมชอบคือ Ferrari 512TR แต่รถที่ทำออกมาแล้วขับได้ดีสุดคือ Porsche 356
   ไอ้ VW Bus Double Door Panel Van ของผมก็ทำที่อู่นี่แหละครับ เป็นรถคันแรกของอู่ ทำเสร็จก็จอดโชว์ลูกค้าให้ดูว่าฝีมือของอู่ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ตัวรถทรงมันสวยอยู่แล้วไงแถมพื้นที่ก็ใหญ่ โทนสีก็แบบโบราณคือ Dove Blue ช่วงแรกดึงลูกค้ากลุ่มรถโบราณมาทำสีทำตัวถังได้เยอะเลย
   ปัจจุบันย้ายที่อยู่ไปสองสามหน จนขาดการติดต่อกัน ล่าสุดน่าจะอยู่แถวเลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา แต่ผมจำไม่ได้ว่าอยู่พิกัดใด นานจนลืม
   เย็นกินผลไม้ กีวี แตงโม มะม่วงหิมพานต์ทอดนิดหน่อย หลัง 0600 ผมก็ไม่กินอะไรอีกแล้วล่ะ พักจากหน้าจอ หันไปอ่านหนังสือในโลกแห่งความจริงแทน

[O'Pern]

28 มิย 57
   ตื่นสายอีกแล้ว เหตุเพราะลุกขึ้นมาฉี่กลางดึกสองรอบ เลยวิ่งไปได้แค่ 30 นาทีเท่านั้นเอง เหงื่อออกนิดหน่อย ไม่ได้เปียกซ่กเหมือนทุกๆ วัน
   ก่อนออกวิ่งซดน้ำแครอทคั้นแยกกากไป 1 แก้ว เวลามีน้อย เลยวิ่งเร็วกว่าเดิมหน่อย เผลอแป๊บเดียว 30 นาทีเสียแล้ว โห เร็วมากๆ เลย ยังไม่หายมันส์
   มื้อเช้าวันนี้มีขิงเป็นกำๆ มือ กินไก่ผัดขิงครับ มีโอกาสได้กินขิงเพียงแค่สองทางคือทำไก่ผัดขิง และกินเต้าฮวย หรืออย่างเก่งก็มันต้มน้ำขิง นอกนั้นหมดสิทธิ์ แต่กินเป็นอาหารนี่แหละครับถึงจะได้กินเนื้อขิงแบบเต็มๆ มื้อนี้กินเป็นแง่งเลยด้วยมั้ง หึหึ
   มิวออกไปเรียนพิเศษแต่เช้า จะเจอกันอีกทีก็ต้อนเขาเลิกเรียนตอนค่ำ ผมอาสาไปรับเอง
   ร้านขายของงานเพียบ ปลายเดือนเงินเดือนออกกัน ชาวบ้านก็จับจ่ายใช้สอยกัน ผมไม่เข้าใจประเพณีอย่างหนึ่งคือ ทำไมเงินเดือนออกแล้วต้องไปกินเลี้ยงกันด้วยวะ
   ผมต้องอยู่ร้านจนถึงเย็น นี่ถ้ามิวเลิกเย็นก็ดีสินะ จะได้รับกลับบ้านไปเลยทีเดียว แต่เปล่า เขาเลิกตั้ง 0800 มีเวลาเล็กน้อยผมเลยเข้าบ้านมานั่งทำงานนิดหน่อย มีเวลาน้อยก็ยังดีกว่าไม่มีครับ
Trip Advisor จัดให้สวนลุมเป็นสวนสาธารณะอันดับ 4 ของเอเชีย ส่วนวัดดังๆ อย่างวัดโพธิ์ วัดอรุณฯ อันนี้ติดลมบนไปแล้ว ติดมาหลายปี และจะติดต่อไปเรื่อยๆ    
   เอาไฟจักรยานของ Infini ที่เพิ่งซื้อใหม่ เอามาชาร์จเสียหน่อย อิอิ ยังไม่ห้ายบ้าเห่อ ไฟหน้านี่ผมใช้เยอะหน่อย ส่วนไฟท้ายยังไม่เคยใช้เลย รถผมใส่แร็คหลัง กระเป๋าหลัง ถ้ายึดไฟท้ายไว้ที่หลักอานก็จะโดนกระเป๋าบัง ด้านหลังเลยใช้ไฟออโตของ cateye ยึดที่แร็คแทน
   เอ๊ะ แบบนี้ไฟท้ายของ Infini เราก็ไม่มีโอกาสใช้เลยนี่หว่า (ไอ้ไฟชุดนี้มันขายเป็นชุดหน้า-หลัง) เลยหยิบหมวกมาพลิกๆ ดูแล้วก็เจอมุมที่พอจะยึดไฟท้ายที่ด้านหลังของหมวกได้ ปกติผมไม่ชอบติดไฟที่หมวกนะ ดูมันเกะกะๆ ยังไงไม่รู้ แต่งานนี้ต้องยอม เพราะไม่งั้นไม่มีโอกาสใช้จริงๆ
   หัวค่ำไปรับมิวที่จุดนัดพบ เสาร์สุดท้ายของเดือน หึหึ เงินเดือนออกตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ห้างคนแน่นอีกแล้ว เบื่อตรงหาที่จอดรถนี่แหละครับ เรื่องเดินไกลนี่ไม่กลัวเลย ชอบด้วยซ้ำไป ขอให้รถเราปลอดภัยไม่มีใครมาแตะเป็นใช้ได้

[O'Pern]

29 มิย 57
   ตื่นเช้ามาหลายปี ทำยังไงก็คงตื่นสายไม่เป็นแล้วล่ะ สมัยเด็กๆ ตอนขี่ BMX ก็ตื่นเช้านะ หวงเวลาของวันหยุดไง อยากใช้มันให้คุ้มๆ เลยออกมาซ้อม BMX ตังแต่ 0500 ขี่แม่งมืดๆ นี่แหละ หัดยกล้อ หัดท่าทางต่างๆ นานา เจ็บเยอะครับ สมัยนั้นเล่น ¼ pipe ด้วย โหดเลยล่ะ โดดแล้วลงมาก็ล้มเจ็บ ไอ้เนินนี่ก็ต่อกันเองกับเพื่อนอีกคน ตอนนั้นอายุแค่ 15 ปีเอง (ม3) เป็นประสบการณ์ที่ดี ไม่มีวันลืม
   ต่อ ¼ pipe กันไม่กี่วันก็เสร็จ แต่เสือกไม่มีที่ตั้ง ยกไปไว้ท้ายซอยเงียบๆ อยู่ได้แค่ 2 วันก็โดนชาวบ้านแถวนั้นเผา เซ็งครั้งแรกในวัยเด็ก
   ผมแม่งมีปัญหากับวันอาทิตย์แน่ๆ เลยว่ะ วันธรรมดาทำอะไรไม่ได้นอกจากวิ่ง เราก็ตื่นมาวิ่งไปแบบไม่ต้องคิด แต่วันอาทิตย์นี่ตัวเลือกเยอะมาก จะวิ่งแบบเดิม หรือจะไปขี่จักรยาน หรือฉีกแนวไปเดินเที่ยวเล่นมันซะเลย พวกสวนจตุจักร งานแฟร์ งานโชว์ต่างๆ
   อุตส่าห์ชาร์จไฟหน้าไฟท้ายเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ก่อนนอนก็ยังเตรียมชุดวางเอาไว้เรียบร้อย เอาแบบไม่ให้มีข้อแม้ในการอู้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้ออกขี่อยู่ดี
   ขาดแรงจูงใจมั้ง หรืออะไรแนวๆ นี้แหละ แถวบ้านก็ขี่หมดแล้ว สำคัญคือไม่ชอบแดดแรงจัด ตรงนี้ก็เป็นอีกเหตุที่ทำให้ขี่น้อยลง แต่มันไม่ใช่ปัญหาหลักนะ ผมว่าหลักๆ ก็คือขาดแรงจูงใจอย่างที่บอกไปแหละ
   ถ้าขาด ก็ต้องสร้างมันขึ้นมาครับ ไม่ต้องรอใครให้ช่วยหรอก ตัวเราเองนีแหละที่ต้องทำ
   อ่านเวปเจอนักแข่งงาน Audax ประสพอุบัติเหตุเสียชีวิตขณะขี่ลงเขา หดหู่นะ คำว่า Audax นี้คือการขี่ทางไกลแนววิบาก ซัดกันโหดครับ วันหนึ่ง 200 กม เป็นเรื่องปกติ โหดครับ เส้นทางวิบากก็มี ส่วนใหญ่ต้องใช้รถแนว Cyclocross (หมอบวิบาก)
   เช้านี้กินเมี่ยงคำเป็นอาหารเช้า แนวมาก ภรรยาซื้อมาฝากจากตลาด บอกเห็นผมชอบกินผัก เลยจัดมาให้ ดีครับ แปลกใหม่ดี ไม่ได้กินเสียหลายปี มีขนมดอกโสนอีกด้วย ไอ้นี่ไม่เคยกินมาก่อนเลย ลองแล้วก็เฉยๆ นะ รสชาติบางๆ เบาๆ หวานนิดๆ ออกแนวจืดและหอมเสียมากกว่า
   ภรรยาออกไปส่งลูกเรียนพิเศษ ผมอยู่บ้านอีกเช่นเคย นั่งคิดแผนงานโปรเจคใหม่ๆ คิดไปเรื่อยๆ ถึงขั้นคิดเผื่อโดนโกงไปแล้วว่าจะทำอย่างไรต่อไป คือคิดหลายๆ แผนแม่งซะเลย ความคิดของผมใช้ไม่เคยหมดครับ
   จู่ๆ ก็นึกอยากฝึกมวยไชยาขึ้นมาอีกรอบซะงั้น ทิ้งหายไปหลายปี ตั้งแต่มิวเลิกเรียนผมก็เลิกตามไปด้วย อยู่กับลูกนี่ผมผสานเป็นหนึ่งเดียวกันเลยนะ ตอนเรียนเรือใบเราก็เรียนรู้ไปด้วยกัน นี่ถ้ามิวเป็นนักกีฬาผมก็คงเป็นโคชคอยประกบดูแลอยู่ข้างๆ
   อยากไปทะเลว่ะ อยากเล่นเรือ เบื่อชีวิตเมือง เบื่อนานมากแล้วล่ะ แต่ติดภาระกิจผูกพันทั้งทางครอบครัวและธุรกิจ คนส่วนใหญ่ก็คงเป็นแบบนี้เหมือนกันถึงไปไหนไม่ได้ อิจฉาคนต่างจังหวัดอากาศดีๆ ก็ตรงนี้แหละ อยู่บ้านจนเบื่อมากแล้วไง เมื่อก่อนยังไปต่างประเทศปีละ 2 ครั้ง ไปผจญภัยได้เรื่อยๆ สิ่งที่อยากทำตอนนี้กลายเป็นเล่นเรือเลียบเลาะชาดหาดไปเรื่อยๆ ไปมันแบบจักรยานทัวริ่งนี่แหละ แต่ของผมเป็นเรือ
   ช่วงนี้ไอเดียไม่แล่นเหมือนเมื่อก่อนเลย รู้สึกตัวได้ชัดเจน เพราะมันอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ นานมากเกินไปแล้ว ผมต้องหาอะไรท้าทายตัวเองทำเพื่อปลดปล่อยเสียที
อ่านข้อความในไลน์กลุ่มของผู้ปกครองของห้องมิว เขาคุยกันว่ามีตรวจผมพรุ่งนี้ ตกใจสิ เฮ้ยย ตอนไปประชุมผมได้ยินกับหูว่าเขาบอกตรวจทุกจันทร์ต้นเดือน แต่พรุ่งนี้มันจันทร์สุดท้ายของเดือนนี่นา ไม่น่าใช่แล้วล่ะ เราเชื่อทุกข้อความได้หรอก
ไม่เก็บความสงสัยครับ โทรหาครูประจำชั้นของมิว สอบถามเรื่องดังกล่าว ครูคิดสักพักแล้วบอกเดี๋ยวโทรกลับ รอแค่แป๊บเดียวเอง ครูโทรกลับมาบอกว่าตรวจผมวันอังคาร โอ้โห รวดเร็วทันใจดีมาก รอดๆ เพราะให้มาหาร้านตัดผมตอนค่ำวันอาทิตย์นี่ไม่ง่ายเท่าไหร่เลยนะ

[O'Pern]

30 มิย 57
   นอนดึก ตื่นสาย กว่าการบ้านมิวจะเสร็จก็โน่นเลยครับ 1100 ตื่นมาอีกทีตีห้ากว่า ออกวิ่งได้แค่ 25 นาที
   ท้องฟ้ามืดครึ้มตลอดวันเลย เรียกว่าไม่มีแดดแม้แต่นิดเดียว บรรยากาศเหมือนฝนจะตก เหมาะแก่การขี่จักรยานจริงๆ ผมจัดเตรียมชุดเล่นเรือเก็บไว้ท้ายรถ เผื่อวันไหนสบโอกาสก็จะได้ชิ่งไปเล่นเรือได้ทันที
   นึกว่าวันนี้จะว่างนะ แต่ตอนเย็นต้องกลับมารับมิว บ่ายแก่ๆ เลยเข้าไปคอนโด พักผ่อนเล็กน้อย ทำความสะอาด อยู่ได้แค่สัก 2 ชม เองมั้งก็ต้องออกมาแล้ว
    แวะเติมน้ำมัน พร้อมตรวจเช็คลมยางไปด้วย แต่ไอ้ปั๊มนี้เครื่องมันเสียครับ เติมลมไม่ได้ แถมยังเสือกดึงลมเก่าของกูออกไปอีกด้วย จากเดิมก็ไม่น่าจะถึง 30 พอตอนนี้แม่งแบนลงกว่าเดิมอีก เฮ้ออ เซ็งจริงๆ
   เย็นไปรับมิวกลับบ้าน ให้มารีบทำการบ้าน จะได้ไม่เป็นดินพอกหางหมู โรงเรียนนี้แปลกอย่างครับ คือใครจะไม่ส่งงาน ไม่ส่งการบ้าน ครูก็ไม่ค่อยว่าอะไร แต่จะจำเอาไว้ และทวงถามอีกครั้งก่อนสอบประจำภาคเรียน บางคนไม่สนใจเรียนก็จะค้างงานเป็นสิบชิ้น พอเร่งทำงานก็ออกมาไม่สวย ผลก็คือคะแนนไม่ดี งานหลายอย่างมันเร่งไม่ได้ เช่นงานศิลปะ