16 เมษ 57
นอนหัวค่ำ เลยตื่นเร็วตั้งแต่ 0400 พลิกตัวไปมาจะนอนต่อก็ไม่หลับแล้ว ตื่นมาวิ่งมันซะเลยก็แล้วกัน เช้านี้ซดน้ำเต้าหู้สำเร็จรูปที่ซื้อมาจาก 7-11 อยากลองกินดูว่ารสชาติเป็นอย่างไรบ้าง เผื่อตอนขี่จักรยานแล้วหิวๆ จะได้ซื้อกิน สาเหตุที่ต้องทดลองกินก่อนก็เพราะตอนขี่จักรยานนั้นผมมักจะอยู่ไกลบ้าน เกิดเจอของไม่อร่อยขึ้นมา หรือกินแล้วปวดท้อง จะได้ไม่เกิดปัญหา
รสชาติก็พอได้ครับ แต่ถ้าให้เลือกก็ขอซื้อตามตลาดที่เขาทำสดๆ ใหม่ๆ วันต่อวันดีกว่า
จิบน้ำอุ่นแก้วใหญ่ ล้างหน้า แปรงฟัน กินน้ำเต้าหู้ต่ออีก 2 ถุง ถุงละแค่ 200 cc เช้านี้เวลาเหลือเพียบ ขับรถไปวิ่งที่ศูนย์เยาวชนเฉลิมพระเกียรติบางมด มาถึงตั้งแต่ 0500 ทำโทษตัวเองที่ตลอด 3 วันที่ผ่านมากินเยอะจัด จนน้ำหนักตีขึ้น เช้านี้จัดไป 2 ชมครับ วิ่งจนเสื้อผ้าไม่มีส่วนที่แห้งเลย ขนาดรองเท้าวิ่งยังเปียกแฉะชุ่ม วันนี้โหดมาก อากาศร้อนด้วยน่ะ เหงื่อเลยออกเยอะ
วิ่งเสร็จก็ไปเล่นกายบริหารตามสถานีต่างๆ อีก 20 นาที หมุนบิดเอวบ้าง เหยียดยืดขาบ้าง เสร็จแล้วก็นั่งพัก รอให้ร่างกายคลายความร้อน เหงื่อแห้งลงหน่อยแล้วถึงจะขับรถกลับ
มีผู้ชายมากับเด็กสองคน คนโตน่าจะอ่อนกว่ามิวนิดหน่อย ราว ป5 ส่วนคนเล็กนี่ระดับอนุบาล พ่อกำลังดุว่าลูกคนโตเสียงดัง มีไล่เตะด้วย ลูกวิ่งหนี พ่อตะโกนด่าทอเสียงดัง บอกว่ามึงไปไกลๆ เลย ไปไหนก็ไป ไปให้พ้น ไม่ต้องกลับบ้าน ฯลฯ
โห ได้ยินแล้วตกใจว่ะ มันทำให้ผมนึกถึงตัวเองตอนโมโหฟิวส์ขาดแล้วดุด่าว่ามิวเสียงดังๆ แม่งคงจะเหมือนกันเปี๊ยบเลย
รู้สึกไม่ดีเลยว่ะ เห็นแล้วเหมือนดูกระจกเงาส่องตัวเอง ตั้งใจว่าต่อไปนี้จะไม่ดุว่ามิวเสียงดังๆ อีกแล้ว
อยากเข้าไปคุยกับตัวพ่อนะ แต่กลัวโดนถีบออกมา หน้าอย่างดุ เลยหาจังหวะไปคุยกับลูกที่ถูกดุแทน บอกว่าเดี๋ยวหนูไปกราบพ่อแล้วบอกว่าหนูขอโทษนะ พ่อจะได้หายโกรธ
เปลี่ยนชุดเปียกออก ใส่ชุดแห้งแทน เบาะรถจะได้ไม่เปียกเหงื่อ กลัวรถเหม็น แวะซื้อต้มเลือดหมูไปกินที่บ้านเป็นอาหารเช้า วันนี้กินคนเดียวครับ ภรรยาพามิวไปเรียนพิเศษ มิวขอไปเรียน บอกว่าอยู่บ้านเบื่อ ไม่มีอะไรทำ
อยู่บ้านเฉยๆ มา 3 วัน อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พาภรรยาและลูกไปกินอาหารครบทุกมื้อ เล่นเอาน้ำหนักขึ้นมาหน่อยหนึง นี่ขนาดว่าวิ่งทุกเช้าแล้วนะ กินก็ไม่ได้เยอะอะไรมากมายเลย แค่นี้ยังมีอาการโยโย่เอฟเฟคกับเขาเลย ก็เลยเริ่มมีทรรศนคติต่อคำว่าโยโย่ในทิศทางที่เปลี่ยนไป
คิดมาเสมอว่าโยโย่มันจะเกิดกับคนที่ใช้ยาลดความอ้วน แต่ในความเป็นจริง มันเกิดได้ตลอดเวลา เกิดได้กับทุกคน ถ้าเราเผลอ คุมอาหารไม่เข้มงวด หรือออกกำลังกายน้อยกว่าที่กินเข้าไป รับรองเสร็จ
ยอมรับเลยครับว่าชล่าใจไปหน่อย เมื่อวานก็กินขนมไปหลายอย่าง (ปกติที่ผ่านมาช่วงลดน้ำหนักนี่กินขนมก็แค่คำสองคำ) กินนางเล็ดชิ้นโตๆ ไป 2 ชิ้น กินถั่วไปหลายขนาน ไอ้ถั่วนี่ตัดกันไม่ขาดจริงๆ เว้นได้แป๊บเดียวก็ไปหามาอีกซะแล้ว
อยู่บ้านเฉยๆ เพิ่งจะว่างเปิดคอมฯพิมพ์ไดอารี่ชีวิต กลางวันหิวก็กินน้ำเต้าหู้และถั่วไป แต่บ่ายแม่เข้ามาบ้านซื้อหมูสะเต๊ะมาฝาก ปิดท้ายด้วยข้าวเหนียวมะม่วง โอ้โห ไอ้นี่ตัวเพาะพุงอย่างดีเลย จัดหนักมา 3 วันก่อน วันนี้คิดว่าจะต้องลดอย่างจริงจัง กลายเป็นว่าซ้ำต่อเป็นวันที่ 4
เย็นไปคอนโด ไปเอาเก้าอี้นั่งมาให้มิวใช้ เหตุเกิดเพราะเมื่อคืนมิวนั่งเก้าอี้แล้วขามันหักพังโครมลงมา สันนิษฐานว่าเกิดจากน้ำหนักเกิน เปล่าหรอก ล้อเล่น มันคงจะเก่ามาก และมิวไปนั่งตรงขอบ ไม่ได้นั่งลงไปเต็มก้น
เอารถกระบะไปขน เลยได้โอกาสเอาเก้าอี้นั่งทำงานของผมกลับมาซ่อมบุหุ้มหนังใหม่ด้วยเสียเลย ไอ้เก้าอี้ตัวนี้น่าโมโหอยู่สองเรื่อง
1 คือมันเก็บไว้ในห้องเฉยๆ คงจะวางไว้นานจนหนังเปื่อยหลุดร่อนออกมา
2 ผมโทรไปเรียกร้านที่ซื้อมาช่วยนำไปซ่อมให้ เขาบอกไม่รับซ่อม ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นเก้าอี้นำเข้า เขาไม่มีแบบ
โมโหข้อ 2 มากกว่า ข้อ 1 นะ จำฝังใจเลย สินค้าของร้าน Mono ขายเครื่องใช้ในสำนักงานราคาถูก อยู่ตามห้างพวกเดอะมอลล์ เซ็นทรัล จะว่าไปเก้าอี้ก็ราคาไม่แพงมาก แต่ก็หุ้มซ่อมให้หน่อยไม่ได้หรือไง ไม่ได้จะขอซ่อมฟรีสักหน่อย คิดเท่าไหร่ก็ว่ามา
ข่าวต่างประเทศ เมื่อเวลา 0700 ในประเทศไทย เรือข้ามฟากไปเกาะเชจูที่เกาหลีใต้ล่ม เป็นข่าวใหญ่โตเลย เกาะนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โด่งดังอีกแห่งหนึ่งของเกาหลีเลย สอบถามผู้รอดชีวิตในเรือให้สัมภาษณ์ว่าได้ยินเสียงเรือชนอะไรสักอย่างเสียงดังมาก จากนั้นก็พลิกตะแคงอย่างรวดเร็ว รายงานล่าสุดคือตาย 2 เจ็บ 14 จากจำนวน 472 คน โอ้โห เรือใหญ่มากนะนี่
สมาคมแฮคเกอร์ประกาศออกข่าวว่าสามารถเจาะเข้า Samsung S5 ได้เรียบร้อยแล้ว หลังจากวางตลาดโลกได้แค่ 4 วัน ขนาดเครื่องนี้ใช้ Finger Print Scan นะนี่ เออ ว่าแต่ มีสมาคมชาวแฮกเกอร์ด้วยหรือวะนี่