เมษ 57 27 100 กม

[O'Pern]

16 เมษ 57
   นอนหัวค่ำ เลยตื่นเร็วตั้งแต่ 0400 พลิกตัวไปมาจะนอนต่อก็ไม่หลับแล้ว ตื่นมาวิ่งมันซะเลยก็แล้วกัน เช้านี้ซดน้ำเต้าหู้สำเร็จรูปที่ซื้อมาจาก 7-11 อยากลองกินดูว่ารสชาติเป็นอย่างไรบ้าง เผื่อตอนขี่จักรยานแล้วหิวๆ จะได้ซื้อกิน สาเหตุที่ต้องทดลองกินก่อนก็เพราะตอนขี่จักรยานนั้นผมมักจะอยู่ไกลบ้าน เกิดเจอของไม่อร่อยขึ้นมา หรือกินแล้วปวดท้อง จะได้ไม่เกิดปัญหา
   รสชาติก็พอได้ครับ แต่ถ้าให้เลือกก็ขอซื้อตามตลาดที่เขาทำสดๆ ใหม่ๆ วันต่อวันดีกว่า
   จิบน้ำอุ่นแก้วใหญ่ ล้างหน้า แปรงฟัน กินน้ำเต้าหู้ต่ออีก 2 ถุง ถุงละแค่ 200 cc เช้านี้เวลาเหลือเพียบ ขับรถไปวิ่งที่ศูนย์เยาวชนเฉลิมพระเกียรติบางมด มาถึงตั้งแต่ 0500 ทำโทษตัวเองที่ตลอด 3 วันที่ผ่านมากินเยอะจัด จนน้ำหนักตีขึ้น เช้านี้จัดไป 2 ชมครับ วิ่งจนเสื้อผ้าไม่มีส่วนที่แห้งเลย ขนาดรองเท้าวิ่งยังเปียกแฉะชุ่ม วันนี้โหดมาก อากาศร้อนด้วยน่ะ เหงื่อเลยออกเยอะ
   วิ่งเสร็จก็ไปเล่นกายบริหารตามสถานีต่างๆ อีก 20 นาที หมุนบิดเอวบ้าง เหยียดยืดขาบ้าง เสร็จแล้วก็นั่งพัก รอให้ร่างกายคลายความร้อน เหงื่อแห้งลงหน่อยแล้วถึงจะขับรถกลับ
   มีผู้ชายมากับเด็กสองคน คนโตน่าจะอ่อนกว่ามิวนิดหน่อย ราว ป5 ส่วนคนเล็กนี่ระดับอนุบาล พ่อกำลังดุว่าลูกคนโตเสียงดัง มีไล่เตะด้วย ลูกวิ่งหนี พ่อตะโกนด่าทอเสียงดัง บอกว่ามึงไปไกลๆ เลย ไปไหนก็ไป ไปให้พ้น ไม่ต้องกลับบ้าน ฯลฯ
   โห ได้ยินแล้วตกใจว่ะ มันทำให้ผมนึกถึงตัวเองตอนโมโหฟิวส์ขาดแล้วดุด่าว่ามิวเสียงดังๆ แม่งคงจะเหมือนกันเปี๊ยบเลย
   รู้สึกไม่ดีเลยว่ะ เห็นแล้วเหมือนดูกระจกเงาส่องตัวเอง ตั้งใจว่าต่อไปนี้จะไม่ดุว่ามิวเสียงดังๆ อีกแล้ว
   อยากเข้าไปคุยกับตัวพ่อนะ แต่กลัวโดนถีบออกมา หน้าอย่างดุ เลยหาจังหวะไปคุยกับลูกที่ถูกดุแทน บอกว่าเดี๋ยวหนูไปกราบพ่อแล้วบอกว่าหนูขอโทษนะ พ่อจะได้หายโกรธ
   เปลี่ยนชุดเปียกออก ใส่ชุดแห้งแทน เบาะรถจะได้ไม่เปียกเหงื่อ กลัวรถเหม็น แวะซื้อต้มเลือดหมูไปกินที่บ้านเป็นอาหารเช้า วันนี้กินคนเดียวครับ ภรรยาพามิวไปเรียนพิเศษ มิวขอไปเรียน บอกว่าอยู่บ้านเบื่อ ไม่มีอะไรทำ
   อยู่บ้านเฉยๆ มา 3 วัน อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พาภรรยาและลูกไปกินอาหารครบทุกมื้อ เล่นเอาน้ำหนักขึ้นมาหน่อยหนึง นี่ขนาดว่าวิ่งทุกเช้าแล้วนะ กินก็ไม่ได้เยอะอะไรมากมายเลย แค่นี้ยังมีอาการโยโย่เอฟเฟคกับเขาเลย ก็เลยเริ่มมีทรรศนคติต่อคำว่าโยโย่ในทิศทางที่เปลี่ยนไป
   คิดมาเสมอว่าโยโย่มันจะเกิดกับคนที่ใช้ยาลดความอ้วน แต่ในความเป็นจริง มันเกิดได้ตลอดเวลา เกิดได้กับทุกคน ถ้าเราเผลอ คุมอาหารไม่เข้มงวด หรือออกกำลังกายน้อยกว่าที่กินเข้าไป รับรองเสร็จ
   ยอมรับเลยครับว่าชล่าใจไปหน่อย เมื่อวานก็กินขนมไปหลายอย่าง (ปกติที่ผ่านมาช่วงลดน้ำหนักนี่กินขนมก็แค่คำสองคำ) กินนางเล็ดชิ้นโตๆ ไป 2 ชิ้น กินถั่วไปหลายขนาน ไอ้ถั่วนี่ตัดกันไม่ขาดจริงๆ เว้นได้แป๊บเดียวก็ไปหามาอีกซะแล้ว
   อยู่บ้านเฉยๆ เพิ่งจะว่างเปิดคอมฯพิมพ์ไดอารี่ชีวิต กลางวันหิวก็กินน้ำเต้าหู้และถั่วไป แต่บ่ายแม่เข้ามาบ้านซื้อหมูสะเต๊ะมาฝาก ปิดท้ายด้วยข้าวเหนียวมะม่วง โอ้โห ไอ้นี่ตัวเพาะพุงอย่างดีเลย จัดหนักมา 3 วันก่อน วันนี้คิดว่าจะต้องลดอย่างจริงจัง กลายเป็นว่าซ้ำต่อเป็นวันที่ 4
   เย็นไปคอนโด ไปเอาเก้าอี้นั่งมาให้มิวใช้ เหตุเกิดเพราะเมื่อคืนมิวนั่งเก้าอี้แล้วขามันหักพังโครมลงมา สันนิษฐานว่าเกิดจากน้ำหนักเกิน เปล่าหรอก ล้อเล่น มันคงจะเก่ามาก และมิวไปนั่งตรงขอบ ไม่ได้นั่งลงไปเต็มก้น
   เอารถกระบะไปขน เลยได้โอกาสเอาเก้าอี้นั่งทำงานของผมกลับมาซ่อมบุหุ้มหนังใหม่ด้วยเสียเลย ไอ้เก้าอี้ตัวนี้น่าโมโหอยู่สองเรื่อง
1 คือมันเก็บไว้ในห้องเฉยๆ คงจะวางไว้นานจนหนังเปื่อยหลุดร่อนออกมา
2 ผมโทรไปเรียกร้านที่ซื้อมาช่วยนำไปซ่อมให้ เขาบอกไม่รับซ่อม ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นเก้าอี้นำเข้า เขาไม่มีแบบ
   โมโหข้อ 2 มากกว่า ข้อ 1 นะ จำฝังใจเลย สินค้าของร้าน Mono ขายเครื่องใช้ในสำนักงานราคาถูก อยู่ตามห้างพวกเดอะมอลล์ เซ็นทรัล จะว่าไปเก้าอี้ก็ราคาไม่แพงมาก แต่ก็หุ้มซ่อมให้หน่อยไม่ได้หรือไง ไม่ได้จะขอซ่อมฟรีสักหน่อย คิดเท่าไหร่ก็ว่ามา
   ข่าวต่างประเทศ เมื่อเวลา 0700 ในประเทศไทย เรือข้ามฟากไปเกาะเชจูที่เกาหลีใต้ล่ม เป็นข่าวใหญ่โตเลย เกาะนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โด่งดังอีกแห่งหนึ่งของเกาหลีเลย สอบถามผู้รอดชีวิตในเรือให้สัมภาษณ์ว่าได้ยินเสียงเรือชนอะไรสักอย่างเสียงดังมาก จากนั้นก็พลิกตะแคงอย่างรวดเร็ว รายงานล่าสุดคือตาย 2 เจ็บ 14 จากจำนวน 472 คน โอ้โห เรือใหญ่มากนะนี่
   สมาคมแฮคเกอร์ประกาศออกข่าวว่าสามารถเจาะเข้า Samsung S5 ได้เรียบร้อยแล้ว หลังจากวางตลาดโลกได้แค่ 4 วัน ขนาดเครื่องนี้ใช้ Finger Print Scan นะนี่ เออ ว่าแต่ มีสมาคมชาวแฮกเกอร์ด้วยหรือวะนี่

[O'Pern]

17 เมษ 57
   วิ่งเพื่อชีวิต เอาน้ำหนักให้ลงมาให้ได้เท่า New Low เมื่อสามวันก่อนเร็วที่สุด อย่าปล่อยค้างไว้นาน เดี๋ยวมันจะค้าง อุตส่าห์ลดลงมาได้ 10 กก แล้ว แต่มันลงเพราะร่างกายสูญเสียน้ำจากการเพิ่งวิ่งเสร็จ เติมน้ำเข้าไประหว่างวันมันก็ตีขึ้นมาหน่อย
   เช้านี้วิ่งแบบช้ามากๆ ไปอ่านเวปพวกออกกำลังกายก็เลยเตือนสติเราได้อีกรอบว่าอย่าวิ่งเร็วเกินไป เหมือนที่ผมชอบว่าพวกนักจักรยานว่าขี่กันเร็วเกินไปจนร่างกายเก็บกักไขมันเอาไว้ เผาแต่คาร์โบฯ ขี่แบบนี้ ทั้งปีก็ไม่ผอม
   การวิ่งก็เช่นกันครับ หลายครั้งผมเผลอวิ่งเร็วไป นานไป ร่างกายก็จะเผาคาร์โบฯ และเก็บกักไขมันไว้ เช้านี้เลยวิ่งแบบเบามากๆ น่าจะวิ่งช้าสุดเท่าที่ผมวิ่งมา จัดไป 1 ชม อีกเช่นเคย
   วันทำงานแรกหลังวันหยุดยาว รถติดสิครับ แต่รู้สึกว่ารถยังไม่มากเหมือนที่คิด มิวก็เข้าตารางการใช้ชีวิตแบบเดิม คือไปเรียนพิเศษ น่าจะเป็นเด็กบ้าเรียนพิเศษมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา ผมไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วในใจเขาคิดอะไร แต่เราก็คุยกันเรื่องความฝันและเป้าหมายในชีวิตของเขาเสมอ
   มิวยังคงคิดฝันที่จะเป็นนักบิน และเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร ตอนวิ่งไปในหัวผมก็คิดวนเวียนอยู่แต่กับเรื่องพวกนี้ ถ้าเขาทำฝันได้สำเร็จจริงมันคงเป็นความรู้สึกที่สุดยอดมากๆ
   มิวตั้งเป้าไว้ตั้งแต่ตอน ป2 ว่าอยากเป็นนักบิน แรกๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไร นึกว่าเขาคิดฝันแบบเด็กๆ เพราะก่อนหน้านั้นเขาอยากเป็นนักดำน้ำ รบเร้าให้พาไปเรียนดำน้ำแบบสกูบ้า แต่พอตอนนี้ตัวโตแล้ว เรียนได้แล้ว มิวบอกไม่เอาแล้ว
   มิวเคร่งกับการเรียนเสริมก่อนเปิดเทอม ผมก็เคร่งกับการลดน้ำหนัก และสร้างกล้ามท้อง ต่างคนต่างมีภารกิจที่ต้องทำด้วยตัวเอง ก็ดีครับ สู้ไปด้วยกันนะลูก เราจะไปให้ถึงฝันด้วยกัน
   วันนี้ตื่นเช้ามากเลย 0400 ก็ตื่นแล้ว เหตุมาจากพามิวเข้านอนตั้งแต่ 0800 แต่กว่าจะหลับก็ราว 0900 สอนให้ลูกนอนเร็ว ตั้วเราเองก็ต้องเข้านอนเร็วด้วย ลูกจะทำตามเลียนแบบพ่อแม่ พ่อแม่ชอบเล่นโทรศัพท์ลูกก็จะเป็นไปตามนั้น พ่อแม่พูดคำหยาบลูกก็ไม่รอดหยาบไปด้วย
   ผมเล่น Uke ร้องเพลงในบ้านบ่อยๆ ไม่เห็นมิวจะชอบดนตรีสักที เล่นบ่อยเลยนะ บางวันเล่นเป็นชั่วโมงๆ เจอเพลงคุ้นๆ มิวก็ช่วยร้องด้วยก็มี ผมว่ามันน่าจะต้องซึมเข้าสมองเข้าบ้างล่ะน่า
   ฝึกดนตรีเพื่อพัฒนาอารมณ์
   ฝึกกีฬาเพื่อพัฒนาร่างกาย
   ฝึกธรรมมะเพื่อพัฒนาจิตใจ
   ถ้าใครได้ฝึกครบสามอย่างนี้รับรอง เรียกว่า “เด็กเทพ” ได้อย่างเต็มปาก
   ผมเรียนรู้เองหมดทุกอย่าง เหตุเกิดเพราะอยู่คนเดียวบ่อยๆ นานเข้ามันก็รู้ผิดชอบชั่วดีได้ด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูกเอง จนได้ผลออกมาอย่างที่เห็น ว่างๆ ก็นั่งหาคำตอบของชีวิตเช่น คนเราเกิดมาเพื่ออะไร อะไรคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต ฯลฯ แนวแบบจะเข้านิพพานแล้ว
   เช้านี้กินผัดผักคะน้าน้ำมันหอยใส่หมูกรอบ แต่ผมเลือกเลาะกินเฉพาะเนื้อหมู มันไม่กิน หนังไม่กิน ผักก็กินเน้นใบ มีไข่ต้มอีกฟอง กินกับข้าวกล้อง
   เปิดงานวันแรก คนงานขาดงานเพียบ เหนื่อยเราเองครับ ยกแบกของเองตลอดช่วงเช้า เหนื่อยดี คิดบวกว่าได้ออกกำลังกาย แถมได้ช่วยงานด้วย สายหน่อยเข้าก็หิว หาอะไรกินก็ไม่มี กินขนมปังกรอบมันซะเลย หึหึ กินไปก็ทำใจไปว่าพรุ่งนี้เช้าเหนื่ออีกแน่
   บ่ายเข้ามาบ้านกินผลไม้ชดเชย จัดแตงโม ชมพู่ ลดน้ำหนักสไตล์ผมก็คือต้องกินผักและผลไม้ทุกวัน กินหลากหลายยิ่งดี แต่ละสีของผักผลไม้ก็จะให้ประโยชน์ต่อร่างกายที่แตกต่างกันออกไป
   เย็นมิวมีนัดทำฟัน นัดเจอกันที่สถานีรถไฟฟ้า พามิวเข้าไปจัดฟันครับ หมอบอกต้องถอน 4 ซี่ มิวต้องเจ็บฟันแน่ๆ อย่างน้อยถอนฟันไปแล้วเหงือกจะเป็นรูโบ๋ เคี้ยวกินอะไรไม่ถนัด เลยพาไปกินร้านสีฟ้าก่อนเข้าไปทำฟัน
   ผมไปถึงก่อนเวลาพักใหญ่ เลยเดินร้านขายชุดกีฬาแถวธนิยะ ดูรองเท้าวิ่ง ตาถึงจริงๆ ไปหยิบมาคู่หนึ่ง หน้าตาถูกใจมาก สีดำล้วน ผมชอบแบบเรียบๆ สีสันฉูดฉาดไม่เอา พลิกดูเจอราคา 7500 ตาแทบถลน เป็นของยี่ห้อ asics
   ข้าวของละลานตาดี แต่ราคาถูกสุดน่าจะราว 2500 ก็เลยได้แต่ดูครับ สักพักมิวโทรมาหา เลยบอกว่าให้มาหาในร้านรองเท้านี้ มิวเขาไม่เคยนังรถมาลงสถานนีศาลาแดงนี้มาก่อนเลย จึงประหม่าหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นการฝึกเขาไปในตัว
   ชวนกันกินร้านสีฟ้าก่อนเลย เดี๋ยวถอนฟันแล้วจะกินอะไรไม่ลง เสร็จแล้วก็ขึ้นไปทำฟันที่ตึกชาญอิสสระ มิวกินข้าวผัดอเมริกัน ขนมเบื้องญวน ผมกินยำวุ้นเส้น เสร็จแล้วก็ขึ้นไปทำฟันเลย
   หมอทำการถอนฟันที่กำหนดไว้ ผมนังในห้องเป็นเพื่อนมิวแต่มองดูหมอแป๊บเดียวก็ไม่กล้าดูอีกเลย น่าตกใจมากครับ ดึงฟันสวยๆ ทั้งซี่ออกมาจากกรามเลย น่ากลัวมากๆ ผมขอหมอเอาฟันกลับมาบ้านด้วย เพราะเก็บฟันมิวเอาไว้ทุกซี่ เก็บแม้กระทั่งสายสะดือที่หลุดตอนอายุไม่ถึง 7 วัน มีชื่อติดไว้เสียด้วย
   หมอให้กัดผ้าก็อซห้ามเลือด มิวทำตามอย่างเคร่งครัด หมอให้พูดน้อยๆ อยากให้เลือดหยุดเร็วๆ ตอนอยู่ในรถเลยได้แต่มองหน้ากัน สงสารมิวมากๆ พอถึงบ้านมิวร้องไห้ ผมเข้าไปกอดให้กำลังใจเขา บอกว่าเราทำเพื่อความจำเป็น มิวฟันเกหลายซี่ จะดูแลรักษาฟันยาก ปล่อยทิ้งไว้นาน ถ้าแปรงฟันไม่ดี ฟันก็จะผุง่าย เราถอนออกก็เพื่อจัดฟันให้เป็นระเบียบ ฟันจะเรียงสวย แปรงฟันง่าย ดูแลง่าย และหน้าตาจะดูดีขึ้น คางจะเรียวสวย
   อธิบายเหตุผล เขาก็รับฟังและเข้าใจดี พามิวเข้านอน นอนกอดกัน จับมือกันไว้ ให้กำลังใจเขา มิวเขาไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้ เกิดมาไม่เคยฟันผุ ไม่เคยฉีดยาชาจนปาก ลิ้น รู้สึกหนาๆ ก่อนนอนให้เขาจิบน้ำโดยใช้หลอด สักพักใหญ่ก็หลับไป
   อดทนหน่อยนะลูก เพื่ออนาคตที่ดี แต่มิวยังคงไม่รู้ว่าอาทิตย์หน้าต้องไปถอนออกอีก 2 ซี่ ผมยังไม่กล้าบอกเขาเลย

[O'Pern]

18 เมษ 56
   วิ่งแบบช้าๆ นี่ถ้ามี Heart Rate Monitor ก็คงจะง่ายกว่านี้ แต่ผมไม่ชอบพวกเทคโนโลยีไง ออกแนวขวางโลก เลยใช้วิ่งแล้วร้องเพลงออกเสียงไปด้วย เพื่อเช็คว่าเราไม่ได้วิ่งเร็วเกินไป
   จะลองวิ่งแบบช้าๆ นี้ดูสักพัก แต่มีความรู้สึกว่าร่างกายเราไม่ค่อยได้ออกแรงมากเท่าไหร่เลย วิ่งไป 1 ชม ก็ไม่เห็นจะเหนื่อยตรงไหน อ่านจากเวปเขาว่าวิ่งแบบนี้แหละร่างกายจะเผาผลาญไขมันได้ดีกว่าวิ่งเร็ว แบบนั้นจะเผาคาร์โบฯเสียมากกว่า รู้ทั้งรู้นะ แต่บางทีวิ่งๆ ไปมันเผลอเพิ่มความเร็วอยู่เรื่อยเลย
   ทำแกงจืดเต้าหู้ให้มิว แต่มิวไม่กิน บอกเจ็บปาก อยากกินโจ๊ก ขี่จักรยานไปซื้อให้ลูกชายสุดที่รัก และติดมือมาฝากภรรยาด้วย
   เป็นวันแรกที่มิวบอกขออยู่บ้าน ไม่ไปเรียนพิเศษ ไม่เป็นไรครับ สบายๆ แต่กลัวว่าอยู่บ้านจะเล่นแต่ IPhone นี่แหละ มันจะมาเหนื่อยผมที่ต้องหาวิธีเลี้ยงดูลูกในยุคไอที
   ขับรถไปร้านขายของคนเดียว ปกติจะมีมิวนั่งไปด้วย ไปลงที่สถานีรถไฟฟ้า วันนี้ขับไปคนเดียวเลยเอารถ Nissan 180SX ไปใช้ แต่พอถึงที่ทำงานแล้วเพิ่งนึกออก เฮ้ยย ทำไมเราไม่ขี่จักรยานมาวะ
   บ่ายกลับเข้ามาบ้าน เป็นห่วงมิว ไม่รู้ยังเจ็บฟันอยู่ไหม พอเจอหน้ามิวคุยจ้อเลย แสดงว่าหายเจ็บแล้ว เล่นโทรศัพท์อย่างเมามันดังคาด
   หิวจัด กินถั่วเขียวต้มไป 2 ชามใหญ่ ยังไม่อิ่ม อยากกินติดพัน หยิบขนมปังกรอบกินไปหลายชิ้นเลย พอชักอิ่มก็เริ่มสำนึกผิด นึกถึงตอนเช้าพรุ่งนี้ที่ต้องออกไปวิ่งอีกแล้ว และขณะวิ่ง ผมก็คงจะคิดถึงตอนขณะหยิบขนมปังกรอบนี้กิน คิดแบบวนกลับไปกลับมา
   เย็นล้างรถ Nissan 180SX ในรอบหลายเดือน จอดนิ่งๆ มานานจนผึ้งมาทำรังในท่อไอเสีย เวรกรรมจริงๆ วันนี้เอาไปวิ่งแล้วรู้สึกวิ่งดีอยู่ แบตฯลูกใหม่แบบแห้งไฟแรงดีมากๆ จอดไว้หลายวันไม่ได้สตาร์ทยังโอเค
   มีหิมะถล่มบนยอดเขาเอเวอร์เรสท์ ตายไป 12 สูญหายอีกกลุ่ม ยอดเขาแห่งนี่สูง 8850 เมตร มันท้าทายนักเดินทางเสียจริงๆ
   เรือเฟอรี่ที่เกาหลีล่มน่ากลัวกว่าที่คิด กลายเป็นว่ามีผู้สูญหายเป็นร้อยเลย ตายเพียบ ส่วนใหญ่เป็นเด็กนักเรียนไปทัศนศึกษาที่เกาะแห่งนั้น ในเรือก็ใหญ่มากชนิดที่บรรทุกรถยนต์ได้เป็นร้อยคัน น่าเห็นใจจริงๆ ครับ เหตุเกิดในน้ำเย็นเฉียบ 12C อุณหภูมิแบบนี้อยู่ได้ไม่เกิน 2 ชม ครับ
   ขอให้มีปาฏิหาริย์ด้วยเถิด สักชีวิตก็ยังดี

[O'Pern]

19 เมษ 57
   ตั้งใจว่าจะลองวิ่งแบบช้าๆ ดูสัก 7 วัน ถ้าน้ำหนักลดได้เร็วกว่าเดิมแสดงว่าเริ่มมาถูกทาง เช้านี้จัดไป 50 นาที วิ่งได้ไม่เต็มชั่วโมง เสียเวลาร้อยเชือกรองเท้า เพราะนำไปซัก ซื้อมา 3 เดือนกว่า วิ่งทุกวัน เพิ่งจะซักนี่แหละครับ พลิกหงายมาดูพื้นเห็นรอยสึกแหว่งบริเวณส้นเท้าแล้วน่าตกใจ มันแหว่งไปเยอะมาก พื้นเป็นโฟมนุ่มๆ ก็เลยสึกง่าย แต่ข้อดีคือเป็นรองเท้าวิ่งที่น้ำหนักเบาที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา (ไม่นับรองเท้าแข่งนะ) แถมราคาราว 1000 บาท เดี๋ยวช่วงบ่ายไปห้าง จะลองเข้าไปดูอีก ถ้ายังมีอยู่อาจซื้อมาเก็บสำรองไว้ใช้ ของดี ราคาถูก หายากมาก
   มิวกลับมาร่าเริงเหมือนเดิม เช้านี่ขอติดรถไปเรียนพิเศษด้วย จัดไปครับ มุ่งมั่นเข้าไว้เพื่อความฝันของเรานะลูก เราคิดฝันใหญ่ไม่เหมือนคนอื่นเขา เส้นทางชีวิตของมิวกับเพื่อนก็เลยแตกต่างกัน มันสำคัญมากที่ลูกรู้ความฝันของตัวเองตั้งแต่ ป2 อายุราว 9 ปีเองมั้ง มันสุดยอดจริงๆ เลย ขนาดพ่อชอบรถยนต์มาตั้งแต่เด็ก ยังมารู้ความฝันของตัวเองตอนอายุ 22 โน่น
   ฝันไกล ฝันใหญ่ ก็ต้องเริ่มตั้งแต่เด็กครับ ลูกมาถูกทางแล้ว ไม่ว่าลูกจะคิดฝันอะไรก็ตาม จงอย่าละทิ้งความฝันนั้นเด็ดขาด
   อยู่ร้านขายของจนถึงบ่ายก็ไปทำธุระที่ธนาคาร และคอยจนมิวเลิกเรียน รับกลับบ้าน แต่พอไปถึงห้างธนาคารปิดปรับปรุง เลยมีเวลาเหลือเพียบ เจอเขาจัดมุมเซลล์เสื้อผ้า ซื้อเสื้อยืดคอกลมผ้านุ่มๆ มาตัวหนึ่ง ราคา 180 บาท พอรับได้ แพงกว่านี้ไม่ค่อยกล้าซื้อใส่ เสียดายเงิน เก็บไว้ให้มิวเรียนดีกว่า
   สักพักมิวมาตามนัด เลยชวนกันกินก๋วยเตี๋ยวคนละชาม กำชับให้มิวบ้วนปากนานๆ ทุกครั้งหลังอาหาร เพราะตอนนี้เหงือกเป็นรูโบ๋ เศษอาหารจะตกลงไปบ่อยๆ ต้องรักษาความสะอาด อย่าให้ปากมีกลิ่น เสียบุคลิก
   มิวขึ้นไปเรียนคุมอง ผมเดินในซุปเปอร์ ฮ่าๆ ซื้อถั่วมาอีกแล้ว แต่เอามาไม่เยอะแค่ 3-4 ซอง กะกินครั้งละซองพอ ติดใจขนมปังฝรั่งเศสแบบทรงกลม เอามากินกับแยมสตอเบอรี่แบบหวานน้อย ไอ้นี่ก็อ้วนนะ แต่ไม่มากเท่าถั่ว
   นี่ผมกินของอ้วนๆ จนรู้แล้วนะว่าอันไหนกินแล้วอ้วน อันไหนกินแล้วให้พลังงาน อันไหนกินแล้วอารมณ์ดีมีความสุข
   กินแล้วอ้วนก็คือพวกของทอด อยากกินจริงๆ ก็กินได้ แต่อย่ากินเยอะ เอาแค่พอหายอยาก
กินแล้วให้พลังงาน กินแล้วมีพลัง คือพวกแป้ง กินแล้ววิ่งทุกเช้าแบบที่ผ่านมาโอเคเลย ไม่สะสม ถ้าเลือกประเภทของแป้งเป็นด้วยก็จะดีมาก
กินแล้วอารมณ์ดีคือพวกถั่ว ช็อคโกแลต แต่ยังไม่กล้ากินช็อคโกแลตนะ กลัวเพลินกินติดลม เดี๋ยวจะงานเข้า
   เดินซูปเปอร์ฯนี่สนุกนะครับ ผมชอบดูของแปลกใหม่ สร้างจิตนาการดี ซื้อเต้าหู้ผัดกระเพราตราลูกสาวที่ชมพู่โฆษณา พออ่านฉลากก็รู้แล้วว่าโกหก เพราะบอกว่าให้พลังงานแค่ 120 แครอลี่ ขาดไป 1000 เท่า หน่วยของพลังงานก็คือ กิโลแครอลี่ต่างหาก แต่ก็ลองจัดมากินดู ถ้าอร่อยก็จะไดบันทึกเอาไว้เป็นอาหารที่เราพอกินได้ยามออกเดินทางไกล
   ซื้อโยเกิตบัลแกเรียมา 4 กล่อง แถมกระเป๋าหิ้วเล็กๆ แบบเก็บความเย็นด้วย จัดไปครับ ไอ้นี่ก็ชอบกิน อร่อยดี มีประโยชน์ แต่อ่านหนังสือตำราพวกยาไทยโบราณเขาบอกโยเกิตไม่ดี นมไม่ดี คืออะไรที่ทำมาจากสัตว์จะไม่ดีทั้งนั้น
   หยิบเอาเฉาก๊วยมา 1 กระปุก วันก่อนดูสารคดีการทำเฉาก๊วยน่าสนใจดี จัดมากินดับร้อนจากภายในด้วยสมุนไพรจีนแท้ๆ ไม่ต้องไปหาอิชิตันมาแดกให้เพิ่มพุง
   พอน้ำหนักเริ่มลดนี่ค่อยกล้าซื้อหน่อย เอาลูกเดือยอบกรอบมากินเล่นด้วยนะ ตามมาด้วยปลาหมึกเต่าทองอีก 2 ซอง ไอ้นี่กินได้ ไม่อ้วนเท่าไรนัก
   นัดพบมิวในร้านหนังสือ ไปรอก่อนเวลาเล็กน้อย ผมว่าอ่านหนังสือนี่มันยังไงก็สนุกและสบายกว่าอ่านจากหน้าจอเยอะมาก ไหนใครวะบอก E Book / E Mag จะมาฆ่าตลาดหนังสือกระดาษ หึหึ บอกเลยครับ “ไม่มีทาง”
   มันก็อาจเป็นไปได้สำหรับหนังสือที่เนื้อหาโหลยโท่ย หรือพวกอ่านเล่น ไม่มีแก่นสารอะไร ของหลอกเด็ก แต่ถ้าเป็นหนังสือดีๆ ล่ะก็ ไม่มีทางที่จะฆ่าเขาได้เลย
   มิวขอซื้อการ์ตูนโดเรมอน 1 เล่ม จัดไปอีกขำขำ มีตู้หนังสือขนาดใหญ่แล้ว มีที่เก็บแล้ว แต่ไม่น่าเชื่อนะว่าจะต้องซื้อไอ้ตู้แบบที่เพิ่งจัดมาจาก Ikea นี้อีก 1 ชุด ดูแววแล้วมันไม่พอเก็บแน่ๆ นี่ขนาดยังไม่มีหนังสือเรียนของสวนกุหลาบมานะ
   เย็นเอารถพ่อมาล้าง ได้ออกแรงช่วงเย็นหน่อยรู้สึกร่างกายโอเคดีมาก ดีกว่านั่งหน้าจอ รู้สึกอยากอาหารน้อยลง

[O'Pern]

20 เมษ 57
   ลังเลตั้งแต่เมื่อคืนว่าจะไปวิ่งที่ไหนดี ไปสนามกีฬา หรือจะวิ่งแถวบ้านเหมือนเดิม อีกใจก็อยากขี่จักรยานบ้าง
   จักรยานยางแบน ยังไม่ได้ปะ จะเอารถคันอื่นออกก็ไม่คุ้นกับเบาะ ตอนนี้ก้นไฮโซไปแล้ว ติดเบาะ Brooks เสียแล้ว
   เป็นอันว่าวิ่งแถวบ้านเหมือนเดิมครับ เช้านี้จัดไป 1.30 ชม วิ่งช้าๆ ซ้ำอีกวัน เหงื่อเปียกโชก ยังดีที่รองเท้าไม่เปียก ถุงเท้าอย่างดีช่วยรับน้ำเอาไว้
   ผมใส่เสื้อผ้าอะไรก็ได้นะ แต่ถ้าเป็นถุงเท้ากับกางเกงในนี่จะขอเลือกอย่างดีที่สุดเท่าที่จะหาได้
   เช้านี้วิ่งจนน้ำหนักลดลงมาอีกนิด ตอนมันลดเราก็มีกำลังใจ แต่พอเข้ามาบ้านนี่สิ เจอของกินเพียบ เด็ดสุดคือสารพัดถั่วคั่วกับปาปริก้ามาจากจอร์แดน ไม่ใช่ถั่วลิสงนะ เป็นพวกถั่วแพงๆ อย่างเฮเซล ฟิสตาชิโอ มีอัลมอนด์ และมะม่วงหิมพานต์แซมปนบ้าง
   ยังมีมะม่วงกวนอย่างดีอีกกล่องใหญ่ วางรอให้หยิบกินได้อีกนานแสนนาน (เพราะมันแช่ตู้เย็นเก็บไว้ได้เป็นปี)
   อารมณ์ดีนั่งเล่น Uke พอสายหน่อยพ่อแม่กลับเข้ามาบ้าน บอกไปสวนหลวง ร9 มา ซื้อข้าวของกินมาเพียบ ผมยังไม่ได้กินอะไร เลยกินข้าวหมูทอดแกงกะหรี่ ชุดละ 70 บาท รสชาติกลางๆ ครับ พอกินได้ แต่ไม่ติดใจ
   สายไปธุระที่ธนาคาร และไปต่อทะเบียนรถที่ Big C กลับมาบ้านหิวจัด แม่ชวนกินข้าวเหนียวมะม่วง หึหึ จัดไปอีกจาน แปลกนะ กินก็เยอะแล้วยังอยากกินโน่นนี่อีก เลยกินขนมปังฝรั่งเศษทาแยมสตอเบอรี่ไปอีกชิ้น แถมยังหยิบถั่วกินอีกกำ โหห ลูกพี่ จัดเต็มจริงๆ
   พออิ่มแล้วเริ่มรู้สึกผิด แบบชล่าใจมั้ง คิดว่าตัวเองวิ่งทุกวัน และของที่กินเข้าไปไม่ได้เป็นของทอดหรือของหวานจัด ก็เลยพอจะรีดออกได้บ้าง แถมคาร์โบฯที่กินเข้าไปตอนนี้จะกลายเป็นไกลโคเจนอยู่ในกล้ามเนื้อ เตรียมพร้อมสำหรับวิ่งในวันพรุ่งนี้
   อ้อ ระยะหลังมานี้ไม่เคยเจ็บปวดข้อหรือกล้ามเนื้อเลยนะ ทั้งๆ ที่ผมไม่เคย Stretch เลยแม้แต่ครั้งเดียว เป็นไปได้ว่า ATP ในกล้ามเนื้อทรงพลังมาก
   กินไปเยอะ อัดเข้าไปแยะ เล่นหลายขนาน ช่วงเย็นต้องหาอะไรทำให้ออกแรงหน่อย จะได้ไม่อยากอาหาร
   บ่ายมิวกลับเข้ามาบ้านแล้ว ตกใจเลย ปกติวันอาทิตย์จะกลับเย็นค่ำมืด ไม่ต้องคิดมาก IPhone เปลี่ยนชีวิตมิวไปครับ ผมก็ไม่อยากตึงมาก เขามีของเล่นในมือ เขาก็ย่อมอยากเล่น มันจะมาเดือดร้อนผมที่ต้องคิดหากลยุทธมาต่อสู้กับไอ้ผลิตภัณฑ์จากสตีฟจ็อบนี่แหละ
   เหนื่อยนะครับ ไม่ใช่ง่ายๆ นะ บางทีทำอะไรมันไม่ได้ คิดอะไรไม่ออก ก็กอดแม่งเลย กอดทั้งๆ ที่ขณะเขากำลังเล่นเกมนี่แหละ ก็ไม่รู้จะหาอะไรมาสู้ เอาความรักนี่แหละวะไปสู้กับเทคโนโลยี
   พยายามให้เขาเล่นเกมเกี่ยวกับเครื่องบิน จะมีฝึกการลงจอด การลดระดับ เปิดแฟลบ กางฐานล้อ ฯลฯ ก่อนหน้านั้นก็จะมีการดูทิศทางของสนามบิน เลือกว่าจะบินจากไหนไปไหน
   มิวฝึกบินจากเครื่องฝึกหลายลำ ทำได้คล่องแคล่วดีมาก จนเขาอยากได้โปรแกรมฝึกบินของเครื่องบินโดยสารของจริง พร้อมคันโยกเครื่องบิน โหห เริ่มเล่นของแพง
   ว่าจะไม่โมโห กินถั่วดับอารมณ์จนพุงออก เห็นมิววุ่นวายอยู่แต่กับโทรศัพท์ IPhone แล้วมันน่าโมโหจริงๆ สุดท้ายใช้กลยุทธเดินหนีแทน คือไม่อยากเห็นภาพนั้น แม้จะเป็นการหนีปัญหาก็ตาม
   โกรธนะโว๊ยย อยู่ดีๆ ก็เอา IPad มาให้เด็กเล่นจนการเรียนตก มาตอนนี้เอา IPhone มาให้มันอีกเครื่อง ก่อนหน้านั้นก็มี IPod ไปแล้วตั้งแต่ ป4

   ตกเย็นหาอะไรทำออกแรง ไปปะยางจักรยานที่มันซึม แต่ตรวจดูแล้วมองไม่เห็นรอยรั่ว เอาแล้วสิมึง ทำไงดี ช่างมัน ปล่อยมันไว้ ขี้เกียจรื้อ กลัวเหนื่อยฟรีแบบคราวก่อนโน้นที่รื้อออกมาแล้วไม่เห็นแผล จับแช่น้ำยังไม่เจอ พอประกอบกลับก็เก็บลมได้ปกติ งงจริงๆ

[O'Pern]

21 เมษ 57
   วิ่งไม่เลิกรา ยิ่งเมื่อวานกินเยอะ เช้านี้ยิ่งต้องมาวิ่งรีดออก ต้องคอยย้ำตัวเองบ่อยๆ ว่าอย่าวิ่งให้เร็วมาก เอาแค่พอร้องเพลงได้ นึกเพลงอะไรไม่ออกก็ร้องเพลงในหลวงของแผ่นดิน นี่ผมหาคอร์ด Uke ในอินเทอร์เนทมานานแล้วหาไม่เจอสักที อยากเล่นเพลงนี้ได้จริงๆ ไพเราะเหลือเกิน 
   วิ่งไป 1.15 ชม (วันนี้ตื่น 0430 เลยมีเวลามากหน่อย) รู้สึกร่างกายเหงื่อออกแล้วสบายตัวมาก อยากถอดเสื้อวิ่งเหมือนกันนะ แต่พอให้ไขมันที่พุงน้อยกว่านี้อีกหน่อย แบบวิ่งแล้วพุงไม่กระเพื่อมเป็นใช้ได้ ส่วนกล้ามท้องนั้นยังคงต้องไขว่คว้ากันต่อไป ไขมันที่หน้าท้องเป็นจุดแรกที่ร่างกายสะสม และจะเป็นจุดสุดท้ายที่ร่างกายกำจัดออก แต่ผมไม่ละความพยายามหรอก
   วิ่งไปก็นึกถึงขยะที่เมื่อวานยัดเข้าไปในปาก เช้ามาก็มีข้าวแกงกะหรี่หมูทอดแบบญี่ปุ่น กลางวันเป็นข้าวเหนียวมะม่วง ระหว่างกันก็กินสารพัดถั่วอบรสพริกจากจอร์แดน มีขนมปังฝรั่งเศสทาแยมสตอเบอรี่ มะม่วงกวน มีของดีอย่างเดียวคือแตงโม 1 กล่อง นอกนั้นเรียกขยะก็ไม่ผิด
   คิดแล้วสำนึกผิดว่ะ (แต่พอหิวแม่งไม่เห็นจะสำนึกเลยนะ) วิ่งไปร้องเพลงในหลวงของแผ่นดินไป ร้องแล้วอินมาก นึกถึงพวกเสื้อแดงที่พูดจาให้ร้ายองค์ท่านแล้วน่าโมโห ถ้าเป็นคนเลือดร้อนนี่คงตั้งทีมล่าหัวกันแล้ว แต่ไทยเราเมืองพุทธไง สอนแต่เรื่องการให้อภัย ไม่มีคิดแค้นเคืองต่อกัน มันก็เลยได้ใจ ด่าเล่นกันสนุกปาก ไอ้พวกนี้จะต้องเจอกับคำว่า “นรกกินกบาล”
   อาหารเช้าวันนี้สุดยอดอีกแล้ว เป็นเนื้อปลากะพงผัดกระเพรา กินกับไข่ต้ม กระเทียมสด ข้าวกล้อง ไข่ต้มกับกระเพราไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ แต่อยากลดพุงไง เลยไม่อยากทำไข่ดาว มันให้พลังงานมากกว่า
   เช้านี้มิวตามผมออกไปเรียนพิเศษอีกเช่นเคย บอกว่าวันนี้เรียนคอร์สสอนสดให้รีบไปหน่อย แต่มันเป็นเช้าวันจันทร์หลังวันหยุดยาว รถติดแบบโคตรๆ ยังดีเผื่อเวลาไว้เยอะ มิวไปเรียนทันแน่ แต่จะได้นั่งหน้าสุดแบบที่เขาชอบหรือเปล่าก็ไม่รู้
   อยู่ที่ทำงานไม่มีอะไรกิน หิวๆ ก็กินกล้วยน้ำว้า เช้าถึงเที่ยงกินไป 2 ผล พอแก้หิวได้ดี
   บ่ายเอารถพ่อคันเก่าไปเข้าศูนย์ ภรรยาขับบนทางด่วนเร็วๆ แล้วบอกว่ามีเสียงดังมาจากช่วงล่างด้านหน้า ผมลองขับในเมืองกดยังไงก็ไม่ถึง 100 เลยไม่ได้ยินเสียง ฝากให้ศูนย์ช่วยดูแลก็แล้วกัน เอารถ Neobike 16 ติดท้ายรถไปด้วย จะได้ขี่ขับบ้าน ประหยัดเงินค่าแท็กซี่ เอาเงินจำนวนนี้ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกินกลางทางเสียยังดีกว่า
   ถึงร้านก๋วยเตี๋ยวนี่อย่างร้อนเลย เหงื่อไหลพรากๆ นั่งกินแบบไม่มีความสุข อยู่ใต้กันสาดสังกะสี แม้จะสูงพอควร แต่ก็ยังร้อนไอแดด กินไปซับเหงื่อไป แต่พอกินเสร็จออกขี่จักรยานกลางแดดกลับรู้สึกเย็นสบายกว่าตอนนั่งในที่ร่มอีก แปลกดีว่ะ
   กลับมาบ้านรีบอาบน้ำเลย แต่มันเหมือนนาทีทองนะ คือช่วงนี้การประปานครหลวงเปิดระบบน้ำอุ่นออโต้ไว้ ผมมีเวลาแค่ 20 วิ ที่จะได้น้ำเย็นฉ่ำ หลังจากนั้น มันจะร้อนและลวกถึงระดับไข่สุก
   รีบเปิดน้ำราดๆ รดทั่วตัว ไม่ได้ถูสบู่กลัวล้างออกไม่ทัน เอาแค่ล้างเหงื่อออกก็พอแล้ว แค่นี้ก็สุขสุดๆ แล้ว
   กลับมาบ้านดันหิวโฮกอีก หยิบถั่วคั่วพริกจากจอร์แดนมากินเยอะเลย ผมว่าน้ำหนักไม่ลงก็เพราะไอ้ถั่วนี่แหละ เล่นเฮเซลเสียด้วย ของพวกนี้ให้พลังงานเยอะ ไขมันเยอะ แถมเคี้ยวแล้วเพลิน กินเม็ดเดียวไม่ได้ ต้องมีต่อๆๆๆๆ แบบไม่รู้จบ

[O'Pern]

22 เมษ 57
   น้ำหนักที่ตีขึ้นมาตอนสงกรานต์ทำท่าจะลงยาก เช้านี้เลยวิ่งไป 1.15 ชม เหงื่อเพียบกว่าเมื่อวาน เพราะร้อนอบอ้าวตั้งแต่เช้า วิ่งเสร็จเดินผ่อนคลายอีก 10 นาที
   อาหารเช้าเป็นเนื้อไก่ผัดขิงใส่เห็ดหูหนูดำ ไข่ต้ม กระเทียมสด ข้าวกล้อง ใครว่าอะไรดี กินไม่ยาก ก็ลองกินๆ มันเข้าไป เวิร์คก็ทำต่อ ไม่เวิร์คก็หยุด
   เช้านี้เอารถ Nissan 180SX ออก เดือนก่อนยังบ่นๆ ว่าเครื่องรวน วิ่งแล้วไม่มีแรง แต่วันนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว กดนิดเดียวพุ่งปรี๊ดเลย เฮ้ย ปาฏิหาริย์ ขับโคตรมันส์เลย กลัวจะเบรกไม่อยู่เอาน่ะสิ
   กดเป็นพุ่ง ติดตีน แต่เบรกไม่ดี ยางห่วย ช็อคฯแย่ อาการรถเก่าแต่ยังไม่อยากเปลี่ยน ขับต้องระมัดระวังอย่างมาก โดยเฉพาะตอนฝนตกนี่ไม่กล้าไปแรงเลย
   ข้อเสียของไอ้คันนี้คือไม่ได้ติดฟิล์มครับ กระจกใสแจ๋วเลย ก็ดูสวยดี แต่ขับแล้วร้อนฉิบเป๋ง ขนาดสเปกเดิมของกระจกเป็นแบบกรองแสงแล้วนะนี่
   กลางวันไปซื้อของที่แมคโคร บรรทุกมาเต็มกระบะ ขากลับต้องนั่งเบียดด้านหน้ารถกันมา 3 คน แถวจรัลสนิทวงศ์รถติดมากครับ ทำรถไฟฟ้าตลอดสายเลย ไม่ค่อยได้มาแถวนี้ ไม่คุ้นจริงๆ ก็ต้องทนติดๆ กันไป
   กว่าจะเสร็จงานทุกอย่างก็ราว 0300 กลับมาถึงบ้านก็แกะห่อเปาะเปี๊ยะสดที่ซื้อมาระหว่างทางนั่งกิน เติมต้นหอมอีก 10 ต้น ใบสะระแหน่อีกหน่อย กินผักสดเข้าไปเยอะๆ แหละดี ปลูกเองได้ยิ่งดี นี่ถ้าทำบ้านใหม่อีกหลัง ผมอยากได้มุมสวนพืชผักสวนครัว
   อยู่บ้านนั่งอ่านหนังสือ เขียนหนังสือ เล่น Uke เดินไปเดินมา ออกกำลังกายบ้าง ตอนเราออกแรงนี่รู้สึกว่าจะลดความอยากอาหารไปได้ดีมาก แต่ถ้าอยู่เฉยๆ หรือนั่งหน้าคอมฯนานๆ นะ รับรอง อยากกินจุบจิบ
   วันนี้เป็นวันซ้อมของงาน Hua Hin Regatta 2014 ปีนี้มิวไม่ได้ไปร่วมแข่งครับ ผมให้เขาตัดสินใจเอง เขาบอกอยากอยู่เรียนพิเศษมากกว่า ส่วนเพื่อนๆ มิวแก๊งเรือใบก็ยกเลิกเช่นกัน แต่ละคนต้องเรียนเสริมพร้อมรับโรงเรียนใหม่ในชั้น ม1
   น่าเสียดายเหมือนกันนะ ผมเองก็วางแผนไว้นานแล้ว ยังไงๆ คิดว่าปีนี้ต้องได้ไปอีกแน่ แถมปีนี้ทางผู้จัดเลื่อนมาเร็วกว่าปีก่อนหลายเดือน และจัดคอร์สแข่งหน้าพระตำหนักไกลกังวล ให้ในหลวงท่านทอดพระเนตรได้อย่างใกล้ชิดอีกด้วย
   คืนนี้มี Party เปิดงานแข่งในตัวเมืองหัวหินเหมือนเดิม ส่งใจไปครับ เห็นเด็กๆ ลากเรือแข่งเรือแล้วดูมีความสุขจริงๆ

[O'Pern]

23 เมษ 57
   วิ่งเข้าไป วิ่งเข้าไป น้ำหนักที่ตีขึ้นมานี่มันเอาลงยากจริงๆ แต่ยังไม่ก็สู้ครับ ไม่ยอมแพ้หรอก อุตส่าห์ทำ New Low มาได้แล้ว แต่ก็แปลกนะ แม้จะน้ำหนักขึ้น แต่รอบเอวกลับไม่เห็นขึ้นเลย ใส่กางเกงแล้วก็ยังหลวมๆ เหมือนเดิม
   เอ๊ะ หรือว่าที่น้ำหนักขึ้นมันจะเป็นเพราะร่างกายเรามีกล้ามเนื้อมากขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็ดีสินะ เช้านี้วิ่งไป 1.20 ชม เพิ่มเวลาหน่อยเพราะตื่นแต่เช้า
   แต่มองดูพุงแล้วมันยังห่างไกลกับคำว่า Six Packs อยู่เลย ก็ต้องสู้กันต่อไปครับ
   อาหารเช้าวันนี้คือเต้าหู้ราดพริก ไข่ต้ม มีแครอท บร็อคโคลี่ลวก กระเทียมสด ข้าวกล้อง
   วันนี้ใช้รถ 180SX อีกวัน เจอทางโล่งๆ ลองกดดู โหห พุ่งกระชากแรงดี สะใจมาก ขับสนุกครับ ไปถึงที่ทำงานเร็วกว่าเดิมหน่อย เจ้าของร้านให้ไปขูดเลขตัวถังเวสป้า ผมงง ไม่เคยจับเวสป้ามาก่อน ไม่รู้เลยเครื่องอยู่ตรงไหน แต่สุดท้ายก็หาเจอ แต่ลอกเลขแล้วดันไม่ครบหลัก เลยไม่ตรงกับในเล่ม งงสิ ทำไงดี ในเมื่อที่ตัวรถมันมีเลขแค่นี้เอง สุดท้ายก็ลอกเท่าที่ลอกได้ ส่งให้เจ้าหน้าที่ไปจัดการต่อทะเบียน
   ดูข่าวเรือเกาหลีล่มแล้วน่าหดหู่ ยังคงกู้ศพขี้นมาเรื่อยๆ ตาย 150 สูญหาย 150 ไอ้สูญหายนี่ก็คือตายนั่นแหละ แต่ยังหาศพไม่เจอ เศร้าจริงๆ
   เจอข้อมูลเส้นทางการเป็นนักบินของนักเรียนสวนกุหลาบหลายคนส่งเข้ามาทางเฟซบุ๊ค ผมรีบแชร์เก็บไว้ให้ลูกอ่าน เก็บมา 3 ตอนแล้ว บางเรื่องนี่คิดไม่ถึงจริงๆ ว่ามาทางนี้จะสามารถเป็นนักบินได้ สุดยอดมาก
   มิวยังคงเรียนพิเศษตลอดวัน เช้าจรดเย็น วันนี้ไม่รู้เขาจะกินอะไรตอนกลางวัน เมื่อวานบอกกินเบอร์เกอร์ เพราะมีเวลาพักแค่ 30 นาที น่าเห็นใจจริงๆ ไปเรียนนอกบ้านนีมีแต่อ้วนขึ้นๆ เรื่อยๆ
   วัดประยูรวงศ์ศาวาส ได้รับรางวัลอันดับ 1 ในการอนุรักษ์ จาก Unesco ข่าวลงแค่นี้ แต่ไม่มีใครบอกว่าเจดีย์ใหญ่ของที่นี่เป็นเจดีย์โครงไม้อันเดียวในประเทศไทย และวันที่ 23-26 เมษ นี้จะมีงานนิทรรศการ กะดีจีน ตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนถึงค่ำๆ ชมฟรีตลอดรายการ
   วันนี้ Hua Hin Regatta Day 1 แข่งจริงเริ่มตอนบ่าย ซัดกันจนถึงเย็น ปีนี้เขาเลื่อนจากจัดเดือนสิงหาคมมาเป็นเดือนเมษายน เพราะช่วงสิงหาปีก่อนลมน้อยมาก ครั้นพอลมจะมาก็ซัดเป็นพายุเลย เรือล่ม เรือแตกพังไปหลายลำ
   หลังจากงานแข่งแต่ละครั้ง ผมจะเก็บของที่ระลึกกลับมาด้วยนะ อย่างงานแรกที่มิวเรียนแล้วแล่นเรือไปเกาะพระ เกาะที่ฝึกหน่วยซีล ผมเก็บเปลือกหอยมา 2 ชิ้น
   ส่วนงานแข่ง Top of the gulf regatta 2013 ที่พัทยา ผมเก็บเปลือกหอยทรงกลมมาอีก 2 ชิ้น
   ล่าสุดงาน Hua Hin Regatta 2013 มิวเรือล่มในวันสุดท้าย แข่งไม่จบ ผมเก็บชิ้นส่วนหางเสือเรือที่แตกกระจายหักลอยเกลื่อนทะเลกลับมา 1 ชิ้น
   มิวอาจไม่ได้คิดอะไร แต่สำหรับผม ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมันคือประสบการณ์ คือความทรงจำดีๆ ผมอยากจะจดจำภาพเหล่านั้นเอาไว้ให้นานตลอดไป 

[O'Pern]

24 เมษ 57
   นี่ผมตื่น 0430 ได้เองอัตโนมัติมาสักพักใหญ่แล้วนะนี่ แรกๆ ก็ต้องอาศัยนาฬิกาปลุก แต่ตั้งเสียงดังไม่ได้ เกรงใจภรรยาและลูก เลยเปิดเสียงกรุ๊งกริ๊งเบาๆ แต่ช่วงหลังมานี้ตื่นก่อนนาฬิกาจะปลุกเสียอีก ร่างกายเราเริ่มปรับตัวได้เองอัตโนมัติแล้วมั้ง
   เช้านี้วิ่งไปอีก 1.15 ชม ตื่นเช้ามาก็จะวิ่งได้เยอะ นอนเพลินเผลอตื่นสายก็วิ่งได้น้อย รูปแบบชีวิตยังคงเดิมๆ นะ เช้าไปทำงาน บ่ายเย็นกลับเข้ามาบ้าน แต่มิวนี่สิยังคงเน้นเรียนพิเศษอย่างขมักเขม้นจนผมกลัวเขาจะสายตาเสีย เพราะต้องจ้องมองหน้าจอคอมฯ บ่อยๆ นานๆ
   เย็นมิวนัดทำฟันอีกแล้ว วันนี้ต้องถอนอีก 2 ซี่ พฤหัสที่แล้วถอนด้านซ้าย วันนี้ถอนด้านขวา ทนหน่อยนะลูก ถอนคราวนี้ก็จบกันแล้ว ต่อไปก็แค่ใส่เหล็กดัดฟัน สักปีกว่าๆ ฟันลูกจะเรียงกันสวยงาม ไม่มีฟันเก แปรงฟันง่าย รักษาความสะอาดง่าย ขากรรไกรก็จะมนเรียว หน้าดูเพรียวขึ้น
   มิวเลิกเรียนพิเศษ 0400 เลยนัดมิวที่ร้านขายรองเท้าที่ศาลาแดงเหมือนเดิม รีบพามิวไปกินอาหารร้านสีฟ้าอีกแล้ว ต้องกินตอนนี้ เดี๋ยวถอนฟันแล้วจะกินอะไรไม่ได้จนถึงพรุ่งนี้เช้า มิวไม่คุ้นกับยาชาที่ฉีดแล้วปาก ลิ้น ชาไปหมด ต้องระวังการกัดโดนกระพุ้งแก้มให้มาก ตอนนี้มันไม่เจ็บ แต่ถ้ายาชาหมดฤทธิ์ก็จะเป็นแผล และเจ็บไปอีกหลายวั้น
   นั่งในห้องหมอให้กำลังใจมิว แต่ไม่กล้ามองที่หมอถอนฟันเลยครับ น่ากลัวว่ะ ฟันสวยๆ โดนดึงออกมา รากฟันยาวมาก ผมเก็บฟันมิวไว้ทุกซี่ แต่เทียบกับฟันตอนนี้แล้วมันคนละเรื่อง ที่เก็บไว้มันคือฟันน้ำนม ไม่มีรากฟัน
   ขากลับมิวเงียบสนิทเช่นเคย นั่งกัดผ้าก็อซเหมือนพฤหัสที่แล้วเป๊ะ กลับถึงบ้านก็อาบน้ำนอนทันที ผมหอมเขาทีหน้าผาก พูดให้กำลังใจ ให้อดทนเพื่ออนาคต ให้เขาเข้าใจว่าทำไมต้องดัดฟัน
   วันนี่ Hua Hin Regatta จะหยุดพักแข่ง 1 วัน เขาถือว่าเป็นวันสำรอง คือถ้าวันที่ผ่านมาเก็บคะแนนได้โดยไม่มีปัญหา วันนี้ก็จะหยุดพัก แต่ถ้าเก็บคะแนนไม่ได้ตามเป้า วันนี้ก็จะทำการแข่งต่อ
   ประเพณีของการแข่งเรือใบก็สนุกดีครับ สื่อสารกันด้วยสัญญาณธงล้วนๆ มีแตรนิดหน่อย ไม่มีประกาศออกเสียงดังโหวกเหวก ผู้ดีจริงๆ

[O'Pern]

25 เมษ 57
   น้ำหนักลงยาก เลยเพิ่มเวลาวิ่งเป็น 1.15 ชม ได้เหงื่อมากกว่าเดิมหน่อย จะผอมลงเร็วหรือไม่ก็ไม่รู้นะ แต่วิ่งมานานๆ แล้วมันทำให้คิดถึงเพื่อนๆ ในเฟซบุ๊คที่ยังคงชอบกินมื้อดึก กินอาหารแบบเด็กๆ ยังคงเที่ยวกลางคืนกินเหล้า ฯลฯ สไตล์ใครสไตล์มันก็จริงครับ แต่อีกสักพักความเสื่อมของร่างกายจะเริ่มแสดงออกมาให้เห็น
   วันนี้มิวขอหยุดเรียน 1 วัน บอกเจ็บปาก กินอะไรไม่ค่อยได้ วิ่งเสร็จเลยไปซื้อโจ๊กมาให้เขาเก็บไว้กิน ก็น่าเห็นใจนะ ตอนนี้เหงือกด้านในโบ๋เป็นรู 4 รูแล้ว ต้องรอให้เหงือกมาประสานปิดแผลเองนั่นแหละครับ
   บ่ายเข้าไปคอนโด เอาเอกสารมอบอำนาจไปฝากให้พี่เมี๊ยวช่วยดำเนินการ วันอาทิตย์ที่ 27 นี้เขามีประชุมใหญ่ ผมไม่ได้เป็นกรรมการแล้ว ไม่เอาแล้ว งานหลายอย่างผมไม่ถนัดเอาเสียเลย ส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับตัวเลขและการอนุมัติโครงการต่างๆ
   อากาศร้อนอบอ้าวมากนะ แต่แปลกที่ในห้องคอนโดผมกลับไม่รู้สึกว่าร้อนมากนัก ลมพัดแรงด้วยมั้ง และเราอยู่สูงเหนือพื้นดิน เลยไม่ได้รับไอร้อนจากพื้นดิน อืมม นับว่าเป็นอีก 1 ข้อดีที่เพิ่งรู้
   วันนี้ไม่ล้างระเบียงครับ มาแป๊บเดียวก็เปิดแอร์มันทั้ง 2 เครื่อง กลัวที่สุดคือกลัวแอร์พังนี่แหละครับ ของไม่ค่อยได้ใช้ พอทิ้งไว้นานจะมาใช้จริง ถ้ามันเสียนี่งานเข้าจริงๆ
   กลับเข้ามาบ้านเจอมิวกำลังเพลินอยู่กับอวัยวะชิ้นใหม่ของร่างกาย IPhone ครับ เห็นแล้วก็ท้อใจ จนบางทีต้องทำเป็นไม่สนใจ เดินหนี ไอ้นี่มันเปลี่ยนชีวิตคนจริงๆ นะ ใช้แง่ดีก็มีประโยชน์ แต่ผลของด้านลบมันมากเสียยิ่งกว่าด้านดีน่ะสิ
   ผมสอนมิวนะ บอกว่าให้นึกเสมอว่าทุกครั้งที่ลูกหยิบจับโทรศัพท์ นั้นคือลูกกำลังเดินห่างออกจากความฝันของตัวเองไปเรื่อยๆ
   ข้อเสียที่เกิดกับมิวก็คือ
   1 เสียสายตา มองใกล้ แสงน้อย จ้อง เพ่ง
   2 เสียสุขภาพกาย นั่งในท่าไม่เหมาะสม ก้มคอ ก้มหน้า หลังโค้งงอ นั่งนิ่งๆ ร่างกายไม่เคลื่อนไหว อ้วน
   3 เสียสุขภาพจิต เช่นเกมรุนแรง หรือรับข่าวสารที่ไม่เหมาะสมกับวัยเด็ก ภาพโป๊ ฯลฯ
   4 พฤติกรรมไม่เหมาะสม จำคำพูดในอินเทอร์เนทมาพูดต่อ
   5 การใช้ภาษาแย่ลง เจอภาษาไทยแบบผิดๆ แกล้งพิมพ์ผิดแบบจงใจ เช่น เพิ่ล ขุ่น มะด้าย มะอาว คัฟ ครัช ค้า จุงเบย ฯลฯ
   ผมรู้เหตุผลที่สตีฟจ็อบตายแล้วล่ะครับ คิดแบบแนวกฎแห่งกรรนะ ผลิตของแบบนี้ออกมาทำลายเด็ก ตัวเองก็เลยมีอายุไม่ยืนยาว
   วันนี้มิวอยู่กับ IPhone มากว่า 12 ชั่วโมง ไม่น่าเชื่อ แต่มันเป็นไปแล้ว !!!
   มีทหารกลุ่มหนึ่งวิ่งจากที่ตั้งไปช่วยเด็กจมน้ำ ปั๊มหัวใจ เป่าปาก จนสุดท้ายเด็กพื้นขึ้นมาได้ สุดยอดทหารของพระราชาจริงๆ ครับ

[O'Pern]

26 เมษ 57
   จัดไปอีก 1.20 ชม ขำขำ ตื่นเช้ามากก็วิ่งได้นานหน่อย วิ่งไปร้องเพลงไป เช็คว่าตัวเองไม่ได้วิ่งเร็วเกินไป วิ่งมา 3 เดือนกว่าใกล้จะ 4 เดือนแล้ว ตอกย้ำชัดๆ ว่า อายุยิ่งเยอะ ยิ่งลดน้ำหนักยากครับ ฉะนั้น ใครจะลดก็เริ่มลงมือได้เลย ไม่ต้องรอฤกษ์ใดๆ
   มิวได้หยุดวันหนึ่งก็ดีขึ้น ตอนเช้าไปเรียนพิเศษ ส่วนผมก็ไปเฝ้าร้านขายของเหมือนเดิม
บ่ายไปธนาคาร และนัดเจอมิวในห้าง กินก๋วยเตี๋ยวกันคนละชามในฟู๊ดเซนเตอร์ คนเยอะครับ มาคนเดียวมีโอกาสได้นั่งกินยาก ระหว่างกินกับมิวก็เห็นคนเดินถือถาดอาหารสอดส่ายสายตามองหาที่นั่ง ผมเลยชวนให้เขามานั่งด้วยกัน โต๊ะข้างๆ เห็นและได้ยินคงรู้สึกตัว ก็เลยลุกสละโต๊ะให้คนนั่งกินอาหาร
   ที่เห็นคนแน่นๆ นั้น มีคนนั่งกินอยู่จริงราวครึ่งเดียวนะครับ ที่เหลือก็กดมือถือเล่น นั่งอ่านหนังสือ นั่งพักผ่อน ถ้าเป็นคนแก่แม่งหลับเลย นอนผึ่งอ้าปากหวอก็มี ผมไปคนเดียวก็หมดสิทธิ์กินครับ ต้องรอให้มิวมาด้วยแล้วนั่งจองโต๊ะไว้คนหนึ่งก่อน
   ก็เป็นการสอนลูกไปด้วยในตัว บอกเขาว่าถ้าไปร้านที่คนแน่นๆ เราก็ต้องแบ่งกันนั่ง ที่ฮ่องกง สิงคโปร์ การนั่งกินรวมกันถือเป็นเรื่องปกติ
   มิวไปเรียนคุมอง ผมใช้เวลานี้เดินเล่น แต่เดินบ่อยๆ มันก็เบือ ดูข้าวของเครื่องใช้ก็ไม่กล้าซื้อ มันแพง ตอนนี้อยากได้รองเท้ามากๆ เจอที่ถูกหน่อยก็ต้องมี 2500 เอาแบบพอใช้วิ่งได้ดีด้วยนะ ยังไม่กล้าซื้อครับ เสียดายเงิน กับตัวเองนี่ผมถึงขั้นงกเลยนะ งกแบบเว่อร์ๆ ด้วย แต่พอกับลูกกับคนใกล้ชิดนี่ผมจะรู้สึกเฉยๆ จ่ายให้ได้ก็จ่ายไป
   ก่อนกลับบ้านมิวขอซื้อหนังสืออีกเกือบพันบาท ให้มิวคิดให้ดีก่อนซื้อ เพราะที่ผ่านมาพบว่าชอบซื้อหนังสือ แต่บางเล่มกลับไม่ค่อยหยิบอ่าน สุดท้ายมิวบอกจะอ่านจริงๆ ก็จัดไปครับ
   เห็นโฆษณากาแฟของเนเจอร์กิฟแล้วขำปนสมเพช สมัยก่อนยี่ห้อนี้หลอกผู้หญิงว่าเป็นกาแฟลดความอ้วน มาตอนนี้เอาผู้ชายหุ่นเท่ๆ กล้ามท้องสวยๆ มาโฆษณาต่อ ตลกตรงมีผู้หญิงมากมายตามกรี๊ดแบบบ้าคลั่งดารา ดูแล้วยิ่งไม่เชื่อเข้าไปใหญ่
พี่ครับ พี่อยากได้กล้าม พี่ต้องออกกำลังกายเท่านั้นครับ พี่แดกกาแฟน่ะมีแต่อ้วนเพราะนมกับน้ำตาล โตๆ กันแล้ว อย่าทำเป็นโง่ให้คนอื่นเขาหลอกแดกอยู่เลยครับ จำไว้นะครับ
แดกกาแฟ ไม่มีทางผอมลงได้
แดกกาแฟ ไม่มีทางหุ่นดีได้
แดกกาแฟ ไม่มีทางสุขภาพดีได้
   อยากผอม อยากสุขภาพดี อยากหุ่นดี ต้องออกำลังกายให้ถูกต้อง กินอาหารเหมาะสม พักผ่อนพอเพียง สุขภาพจิตดี คิดดี ทำดี เรื่องง่ายๆ ที่ใครๆ ก็รู้ แต่เสือกแกล้งลืมกันเฉยเลย

[O'Pern]

27 เมษ 57
   ตื่นตั้งแต่ 0400 เช้าเว่อร์ เลยนอนต่ออีกนิด มาลุกอย่างเป็นทางการ 0430 เช้านี้ขี่จักรยานครับ ไม่ได้ขี่มาเป็นเดือนเลย ใส่ชุดจักรยานแล้วหลวมๆ สบายตัวดี แต่กางเกงนี่รู้สึกเหมือนยางยืดจะเริ่มเสียชีวิต ออกจากบ้านตอน 0500 มืดสนิทเลย มีไฟหน้าดวงเล็กๆ แบตฯก็แสนอ่อน ส่วนไฟท้ายนี่พอได้ สว่างกว่าไฟหน้าเยอะ
   ก่อนออกจากบ้านกินกล้วยน้ำว้า 1 ผล ไฟไม่สว่าง ก็ต้องขี่แบบเจียมตัวครับ ที่เจอประจำก็คือกองขยะ ถุงดำ วางไว้อยู่ริมขอบทางเท้า วางไว้เหมือนกับรอรถขยะมาเก็บน่ะครับ เราดันมาขี่ตอนเช้ามืดเองก็ต้องระวังตัวเอาเอง
   กลางทางเกือบชนกับรถกระบะที่พุ่งออกมาจากซอย จะว่าเขาก็ไม่ถูกต้องเสียทีเดียว ไฟหน้าผมอาจไม่สว่างพอ หรือเขาเองติดฟิล์มรถมืดจนมองไม่เห็นผม จะอะไรก็แล้วแต่นะ ผมเบรกจนล้อหน้าห่างจากประตูเขาไม่ถึงเมตร เกือบไปแล้ว เกือบไปจริงๆ
   ขี่มาถึงชายทะเลบางขุนเทียนตอน 0600 ฟ้าสว่างแล้ว เก็บไฟหน้าไฟท้าย แต่แล้วก็ตกใจ อ้าว ไฟท้ายกูดับไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะนี่ อันตรายโคตรๆ เลย (ไฟท้ายคลองถม ดวงละ 40 บาท ใช้มาหลายปีแล้ว)
จอดกินนมถั่วเหลืองไป 1 กล่อง เลี้ยวขวาและขี่ไปจนถึงศาลกรมหลวงชุมพร ปากอ่าวไทย ริมน้ำแม่กลองตอน 0700 ถอดเสื้อนังพัก พกเอาลูกเดือยอบกรอบ และพวกธัญพืชอบกรอบมากิน พักสักครู่แล้วจึงเปลี่ยนเป็นเสื้อสีดำแขนยาว ตอนขามาใส่เสื้อยืดคอกลมสีขาว ตอนขี่มาไม่รู้สึกเหนื่อยเลยนะ แต่พอถอดออกมานี่แหละ ด้านหลังเปียกชุ่มโชกเลย
   จากบ้านมาถึงตรงนี้ระยะทางประมาณ 50 กม ไปกลับได้ระยะทางราว 100 กม เส้นทางนี้เอาไว้เช็คประสิทธิภาพร่างกายได้เป็นอย่างดี ขามาลมแรงมาก โต้ลมจนได้ยินเสียงลมดัง พึบๆ ๆ ๆ ที่ใบหู
   ขากลับย้อนแสงแถมวันนี้แดดแรงจัดไม่แพ้วันก่อนๆ เลย กลางทางเจอคนหนึ่งจูงรถแบบยกล้อหลังลอย ก็เลยเปลี่ยนเลนเข้าไปให้ความช่วยเหลือ
   “รถเป็นอะไรหรือครับ”
   “ล้อมันมาเบียดเฟรมครับ” เจ้าของรถพูดพร้อมกับชี้ให้ดู ล้อหลังมาเบียดเสียดสีที่ Chain Stay
   “ล้มมาหรือเปล่าครับ” ผมสอบถาม
   “เปล่าครับ ขี่ๆ อยู่มันก็เป็นเอง”
   อ้อ แบบนี้ง่ายเลย สาเหตุคือใส่ล้อไม่ตรงแค่นั้นเอง ปลดล้อแล้วแค่ใส่ใหม่ให้ตรงก็เสร็จแล้ว
   เจ้าของรถยกมือไหว้ขอบคุณ เพราะกลางทางตอนเช้าแทบไม่มีใครขี่จักรยานมาเลย เขาคงต้องเข็นไปอีกพักใหญ่กว่าจะเจอใคร
   แดดร้อนทำให้เริ่มไม่สนุกแล้วว่ะ เริ่มเจ็บๆ ก้นด้วย แปลกมากนะ น้ำหนักลดลงมาเกือบ 10 กก มันน่าจะเจ็บก้นน้อยลงสิ หรือเพราะเราอ่อนซ้อมมากจนก้นไม่คุ้นชินกับการโดนกดทับเสียแล้ว ไม่น่าใช่นะ เพราะขี่มานาน 20 ปีแล้ว ปีนี้รถผมอายุครบ 20 ปีพอดีอีกด้วย
   ผมไม่ค่อยได้ใส่กางเกงจักรยานที่บุก้นนุ่มๆ นะ ใส่แค่กางเกงขายาวธรรมดา เมื่อก่อนก็ใส่แบบนี้มานานมาก ไม่เห็นเจ็บก้นเท่าไหร่เลย ยิ่งใช้เบาะ Brooks แล้วนี่จบเลย ไม่เจ็บเลยสักนิด แต่วันนี้ผิดปกติอย่างมาก ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ขี่ไปก็คิดไป แต่หาคำตอบไม่ได้
   แวะพักร้านกาแฟที่เปิดใหม่หัวมุมถนน เจ้าของร้านค้าใจดีมากๆ เอาน้ำดื่มมาบริการให้จนเกรงใจ คือผมแค่ขอนั่งพักไง ไม่ได้ใช้บริการซื้อเครื่องดื่มเขา ไม่กล้ากินครับ เครือ่งดื่มหวานๆ ชงด้วยนมข้น ให้พลังงานสูงโคตร บางคนเพิ่มวิปครีม เพิ่มช็อคโกแลตชิฟ ไอ้นี่ไปกันใหญ่เลย แก้วเดียวให้พลังงานกว่า 600 กิโลแครอลี่
   ก็สงสัยนะ เฮ้ย เรามาออกกำลังกาย ลดไขมัน ลดความอ้วน แต่ทำไมมีอีกหลายคนมากๆ ที่ยังคงกินกาแฟเย็น ช็อคโกแลต ฯลฯ แถมบางคนมาสายแล้ว ขี่ไปได้หน่อยเดียวก็กลับมากินน้ำหวาน กาแฟเย็นเสียแล้ว เฮ้ย พี่ครับ ยังใช้พลังงานไปไม่เท่าไหร่เลย มาเติมอีกแล้วหรอ
   ได้แต่คิด พูดไม่ได้ เดี๋ยวโดนตีน โอเค น้ำหวาน กาแฟเย็น กินแล้วชื่นใจ คนขายของเขาก็ทำธุรกิจของเขา นี่ถ้าเป็นผมนะ ผมอยากจะเปิดร้านอาหารเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ ทำเป็นรถเคลื่อนที่ยิ่งสนุก วันอาทิตย์ก็มาจอดขายกันแถวนี้ หามุมเหมาะๆ ได้ร่มเงาไม้จะสุดยอดมาก
   ขี่ไปก็คิดไป สนุกดีนะ ทำเป็นรถกระบะก็ได้ ขายน้ำผลไม้คั้นปั่นสด และชุดอาหารเช้า แต่ไอ้อาหารเช้าของผมนี่ไม่ใช่ทอดไข่ดาว ไส้กรอก ขนมปัง นะ ของผมจะทำเป็นแบบหยิบกินง่าย ถือง่าย แนวเบอร์เกอร์ และฮอทด็อก
   ใช้เนื้อหมู เนื้อไก่คุณภาพดี ขนมปังอย่างดีเท่ๆ พวกเบเกิ้ล มัฟฟิน หรือขนมปังฝรั่งเศษ และราดซ้อสที่ทำเอง ขายของอะไรมันก็ต้องมีเอกลักษณ์ ให้คนกินแล้วติดใจ กินแล้วจำได้ มาคราวหน้าเขาก็จะมากินซ้ำอีก และบอกต่อกันแบบปากต่อปาก ขายราวชิ้นละ 50 บาท แบบทอนเงินกันง่ายๆ ผมว่าคนกินรับได้นะ
   ตอนขี่จักรยานนี่หัวสมองจะแล่นเร็วมาก คือเราพบเห็นอะไรรอบตัวเยอะไง นำสิ่งที่เห็นมาผูกโยงเป็นเรื่อง เป็นธุรกิจได้ไม่ยาก
   ขากลับจากจุดนี้ชักจะไม่อยากขี่แล้วล่ะ แม่งร้อนว่ะ เห็นคนที่ขับรถมาแล้วเอาจักรยานใส่ท้ายรถมาขี่แถวนี้แล้วชักอิจฉา ก็อิจฉาเฉพาะขากลับนี่แหละครับ เจอแดดแล้วอาการเจ็บสะบักหลังเริ่มจะมีตึงๆ ตัวนิดๆ
   อดทนขี่กลับบ้านครับ ทนไปอีก 25 กม ไอ้ขามานี่ซัดตัวปลิวเลย ใช้เวลาแค่ 1 ชม แต่ขากลับนี่สิ ต้องบวกเวลาเข้าไปอีกราว 30 นาที แดดแรง รถเยอะ คนขี่ก็หมดแรง
   ขามาขี่อย่างสนุกสนาน ขากลับตรงข้ามสิ้นเชิง ขนาดแค่ 0930 เองนะ แล้วพวกที่ลากยาวกันตลอดวันนี่เขาต้องแกร่งอึดกันขนาดไหนหนอ
   กลางทางเจอคนหนึ่งเข็นรถอยู่ เลยจอดให้ความช่วยเหลือเหมือนเดิม
   “รถเป็นอะไรหรือครับ” ผมเอ่ยปากทัก
   “ยางแบนครับ ผมปะแล้ว แต่ไม่มีสูบ”
   “ผมมีครับ” ทราบปัญหาแล้วก็พารถจอดเข้าข้างทาง ยื่นสูบมือของ Zefal อายุ 20 ปีเท่ากับรถให้เขายืม สอนวิธีใช้เล็กน้อย เพราะมันเป็นระบบโบราณ ต้องกดหัวสูบเข้าไปให้สุด แล้วง้างสลักล็อค กลไกเป็นแบบ double action สูบแล้วประหยัดแรง เทคโนโลยียุคบุกเบิกเลย
   ผมจับรถให้นิ่งๆ เขาง้างหัวล็อคทีเดียวตัวล็อคหักกระเด็น ยังไม่ทันจะลงมือสูบเลย สูบกูพกมา 20 ปี วันนี้กลับบ้านเสียแล้ว
   ตาค้าง อ้าปากหวอ เอิ่มๆ ๆ ๆ
   “ขอโทษด้วยครับ เดี๋ยวผมชดใช้ให้นะ” เขาแสดงความรับผิดชอบ
   “ไม่เป็นไรหรอกครับ มันเก่าแก่มากแล้ว คงจะเสื่อมตามอายุของมัน”
   ลองให้เขาสูบดูสักพัก เป็นอันว่าใช้งานไม่ได้ พี่เข็นต่อไป ส่วนผมก็เซ็งกลับไป อยู่ดี ๆสูบพัง ผมชอบของใช้ตรงยุคของรถด้วยไงครับ อยากให้มันอยู่ด้วยกันครบชุด เป็นอันว่าเดี๋ยวต้องเดินหาสูบหน้าตาเก่าๆ มาพกติดรถไว้อีกอัน
   ขี่แบบทรมานไปเรื่อยๆ ผ่านใกล้ร้านก๋วยเตี๋ยวที่เคยชอบ แต่วันนี้เกิดหมดอารมณ์กิน แดดร้อนจัดมากไง อยากกลับบ้านเร็วๆ อยากอาบน้ำนอนแช่แผ่ ผมว่าขี่กลางแดดแม่งทรมานมากกว่าวิ่ง 20 กม ตอนเช้าอีกนะ
   สุดท้ายก็มาถึงบ้านแบบหิวโฮก รู้ตัวเลยครับว่าเดี๋ยวกูจะต้องกินแบบเป็นปอบแน่ๆ เลยรีบอาบน้ำนานๆ ขัดสีฉวีวรรณเสร็จแล้วรีบชั่งน้ำหนักทันที อยากรู้ว่าจะลดไปเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าจะลดเพราะเสียเหงื่อก็ยังดี ได้เห็นตัวเลขบนตาชั่งลดลงได้หน่อยก็รู้สึกมีความสุข
   อ้าว เหนื่อยโคตรๆ ร้อนเหี้ยๆ ลงมาแค่โลเดียวเอง
   แม่งเท่ากับที่ผมวิ่งอยู่ทุกเช้าเลย วิ่งแค่ 1 ชม ผมก็เอาลงมาได้ 1 กม แล้ว แต่นี่ทนไปขี่ตั้งแต่ 0500 – 1000 เสียไป 5 ชม (ขี่จริงคงสัก 4 ชม อีก 1 คือตอนพัก และจอดช่วยเหลือคน)
   เปิดตู้เย็นกินน้ำมะเขือเทศตัดกำลังไปก่อน 500 cc นึกว่าจะอิ่ม แต่เปล่าเลย แม่งหิวเหมือนเดิมดิ๊ก !!!
   โหห อัดเข้าไปครึ่งลิตรนี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยหรอ  เลยหยิบข้าวกล้องอบกรอบมากินต่ออีก จากนั้นก็เมดเล่ย์เลยครับ หยิบกินโน่นนิดนี่หน่อย ที่บ้านทำข้าวตูไว้ด้วย ลองชิมแล้วอร่อยดีครับ หอมมะพร้าวมากๆ มีมะม่วงกวนแบบชาวบ้านทำเองอีกกล่อง เดินหยิบกินทีละชิ้นสองชิ้น
   เปิดคอมฯทำงานในรอบ 3 วัน ไม่ได้บันทึกไดอารี่ชีวิตเลย รู้สึกไม่ค่อยชอบพิมพ์ย้อนหลังเท่าไหร่ เพราะพอมาย้อนอ่านดูภายหลัง พบว่ามันมักจะตกหล่นเรื่องอะไรไปเยอะ
   ไอ้จังหวะนั่งหน้าคอมฯ นี่ก็ตัวดี มันเป็นอารมณ์เพลินๆ ที่ทำให้เราหยิบโน่นนี่มานั่งกินได้อย่างอิสระ ที่บ้านของกินเยอะอยู่แล้วด้วย ไปกันใหญ่เลย
   กลางวันแม่ไปกินข้าวข้างนอก ซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้าร้านดังแถวซอยรางน้ำมาฝาก ชื่อร้าน จ๊ากกี่ คนรุ่นใหม่อาจไม่รู้จัก แค่คนรุ่นก่อนรู้จักดีกันทุกคน
   ผมชอบหมี่กรอบของร้านนี้ เขาใช้เส้นหมี่แห้งๆ ลงไปทอดเลย เส้นจะออกแข็งๆ ไม่ฟู ไม่อมน้ำมัน แปลกๆ ดี ไม่ค่อยเห็นใครทำแบบนี้ แต่วันนี้หมี่กรอบหมด แม่เลยเอาบะหมี่กรอบมาแทน
   ตักชิมคำแรกแล้วแทบน้ำตาไหล เส้นแม่งโคตรห่วยเลย เป็นเส้นบะหมี่ทอดแบบแห้งๆ ไม่กรอบฟู แต่ว่ามันนิ่ม มันเหมือนทำไว้นานหลายวันแล้ว รสชาติแย่ กลิ่นคล้ายกับเอาเส้นมาม่ามาให้เรากิน
   ทนกินไปจนหมด เพราะร้านนี้เด่นเรื่องผักมาก หอม กรอบ หวาน แต่ที่ต้องตกใจมากกว่านั้นคือแม่บอกว่า ไอ้นี่น่ะ ห่อละ 120 บาท แถมซื้อห่อกลับบ้านห่อเดียวเขาไม่ขาย ต้องอย่างต่ำ 2 ห่อ
   เอิ่มๆ เข้าใจว่าเก่าแก่นะ แต่ถ้ารสชาติแบบนี้ ราคาแบบนี้ มั้นก็น่าจะเป็นครั้งสุดท้ายของผมกับจ๊ากกี่แล้วล่ะ
   กินของไม่อร่อยแล้วหงุดหงิด กลายเป็นเดินหยิบโน่นนี่กินในบ้านไม่หยุดหย่อน เฮ้ยยย ผิดปกติ นี่กูเป็นอะไรไปวะ กินมั่วเลย
   พยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้จะเป็นวันที่ร้อนที่สุด เพราะดวงอาทิตย์ตั้งฉากกับกรุงเทพฯตอน 12.16 แต่เอาเข้าจริงกับมีเมฆมาบัง เลยไม่ร้อนเท่าวันก่อนๆ
   ปิดฉากงานแข่ง Hua Hin Regatta 2014 ทีมเรือใหญ่ทั้ง 2 ประเภทของสังกัดกองเรือยุทธการกวาดรางวัลไปทั้งคู่ นี่เป็นสโมสรที่มิวสังกัดเช่นกัน น่าเสียดาย ไม่ได้ไปร่วมยินดีกับครูของเขา
   เมียนมาร์ร้อนจัด อุณหภูมิ 42-44 C คนตายไป 6 คน ภายในวันเดียว โห ช่างน่ากลัว
   นายกรัฐมนตรีเกาหลีใต้แสดงความรับผิดชอบลาออกจากตำแหน่ง เพราะโดนตำหนิเรื่องความล่าช้าในภารกิจกู้เรือเซวอล
   แมนโคตรๆ ครับ

[O'Pern]

28 เมษ 57
   สมน้ำหน้ามึง เมื่อวานแดกเป็นปอบเลย เช้านี้มาวิ่งใช้กรรมต่อ วิ่งไปก็คิดถึงของที่กินเข้าไปด้วย จะได้สำนึก ไล่ไปทีละอย่างเลยว่ายัดอะไรเข้าไปในปากบ้างตั้งแต่เช้าจรดเย็น และลองคำนวณดูว่ามันให้พลังงานแค่ไหน แล้วตัวเราเองใช้พลังไปเท่าไร่ ถ้าใช้พลังเยอะกว่ากิน มันก็จะผอมลง แต่ถ้าไม่ มันก็ตรงกันข้าม
   วิ่งสนุกกว่าจักรยานครับ สนุกเพราะผมวิ่งตอนเช้า มันไม่ร้อนแดด เวลา 1 ชม รีดเหงื่อทำให้น้ำหนักลดลงได้ 1 กก ถ้ายิ่งวิ่งเร็ว จะยิ่งทำให้เหงื่อออกได้มากขึ้น แต่.. จุดนี้ละเอียดอ่อนมาก เพราะถ้าหัวใจเต้นแรงมากเกิน ร่างกายจะเข้าสู่โหมดเผาผลาญคาร์โบฯแทนไขมัน ผมถึงได้ต้องวิ่งไป ร้องเพลงไปด้วย คอยเช็คตัวเองเป็นระยะ
   เช้านี้จัดไป 1.15 ชม เสียเหงื่อมากกว่าขี่จักรยานเมื่อวาน 5 ชม เสียอีก นี่ถ้ามีทางจักรยานร่มรื่นแดดไม่แรงก็ดีสินะ อยู่ไทยคงยาก เลยนึกถึงพวกต่างประเทศที่เราเคยไปเห็นมา ทั้งเกาหลี ญี่ปุ่น สิงคโปร์ และที่สุดยอดก็คือในย่านสแกนดิเนเวีย
   เมื่อก่อนผมเดินทางปีละ 2 ครั้ง แต่ตอนนี้ไม่ไปไหนแล้ว เก็บเงินให้ลูกเรียนอย่างเดียว รถยนต์ รถแข่งดริฟท์ไม่ต้องพูดถึง ไอ้นี่เลิกก่อนเพื่อนเลย ตัวถลุงเงิน
   แต่ช่วงที่ผมขับดริฟท์นี่ผมได้สปอนเซอร์นะ ทำรถเอง เงินตัวเอง จ่ายไม่ไหวแน่ๆ ยุคนั้นผมได้ยาง Vee Rubber บูชยูรีเทนของ Super Pro อู่ซ่อมรถแถวบ้านชื่อ บางมด เรซซิ่ง ได้ยางนี่ถือว่าเทพสุดๆ แล้วครับ ในยุคนั้น เพราะมันคือตัวพลาญเงินโดยตรง
   นิสัยคนแก่ออกอีกแล้ว ชอบเล่าเรื่องอดีต
   วันนี้ที่ร้านงานเยอะเลย เช้าวันจันทร์ก็วุ่นๆ หน่อย กว่าจะเบาลงได้ก็ตอนบ่ายๆ เข้ามาบ้านเอาตอน 0300 กลับมาบ้านก็หิวโซเหมือนเดิม เปิดตู้เย็นกินโยเกิตตัดกำลังก่อน ระหว่างอยู่ในรถก็กินกล้วยน้ำว้าไปแล้ว
   ปัญหากินจุบจิบของผมเกิดขึ้นที่บ้านทั้งสิ้น และตัวเองชอบอยู่บ้านอีกด้วย เกิดตอนว่างๆ ตอนทำงานหน้าคอมฯ แถมที่บ้านมักจะมีของกินเต็มไปหมดอีกด้วย ยิ่งเข้าใกล้เทศกาลต่างๆ ยิ่งแล้วใหญ่ มากันแบบไม่ขาดสาย ปีใหม่นี่มีเค๊กมาสารพัดแบบเลย ไม่ว่าเทศกาลอะไรก็จะมีของประจำฤดูกาลนั้นกิน ขนาดช่วงกินเจก็ยังมีพวกขนมเจเรียงแถวมากันเยอะแยะ ขนมเข่ง ขนมเทียน ขนมเปี๊ยะ บัวลอย ไหว้พระจันทร์ มึงขนมากันเถอะ จะเอาเทศกาลไหนบ้านกูมีหมด (ไม่นับเทศกาลของนอกนะ เช่น ฮาโลวีน อีสเตอร์ ชมซากุระ ฯลฯ)
   เช้านี้มีฝนแต่ตกทางฝั่งทางเหนือของกรุงเทพฯ ฝั่งธนเงียบสนิทเลย ได้แต่มีเมฆครึ้มๆ ตรงกันข้ามกับทางแจ้งวัฒนะนี่เล่นซะท่วมขังเลย
   เย็นมิวเข้ามาบ้านพร้อมกับผมทรงนักเรียนหัวเกรียน ตัดเตรียมไว้ พรุ่งนี้จะมีงานที่โรงเรียน ตัดครั้งแรกๆ เขาบ่น แต่ตอนนี้บอกว่ารู้สึกสบายหัวดี แถมชอบเกาหัวแล้วเอามาดม
   อ้าว เฮ้ยย

[O'Pern]

29 เมษ 57
   วิ่งไปอีก 1 ชม เดินพักต่ออีก 5 นาทีก็รีบเข้ามาบ้าน เช้านี้ต้องรีบออก มิวมีงานที่โรงเรียน
   เห็นมิวแต่งชุดนักเรียนแล้วนึกถึงตัวเองครับ ใส่ชุดนักเรียนถูกระเบียบแล้วมันดูเท่เหมือนกันนะนี่ กางเกงยาวเกือบถึงเข่า ผมสั้นเกรียนคล้ายทหาร
   ออกจากบ้านเช้ากว่าปกติ มิวมีกิจกรรมแรกที่โรงเรียนสวนกุหลาบ ชื่องาน “ชมสวน” รุ่นพี่จะพารุ่นน้อง ม1 ทำความรู้จักทุกๆ จุดในโรงเรียน มีด้วยกัน 6 สถานี ก็หมุนเวียนกันไป ช่วงเช้า 3 จุด แล้วก็พักกลางวัน บ่ายอีก 3 จุดแล้วก็เสร็จงาน ช่วงเย็นนำใบเอกสารไปรับเสื้อกีฬาสีและหมวกแก็ป ที่จะต้องใช้ในวันที่ 1-3 พค
   เดินไปโรงเรียนเป็นเพื่อนมิว ที่จริงก็ชอบนะ ได้ไปโรงเรียนเก่าของเราเอง นั่งดูลูกรวมตัวเข้าแถว นั่งดูไกลๆ ไม่อยากรบกวนเขา ไม่อยากให้เขาดูเป็นเด็กที่ต้องมีพ่อแม่มาคอยเฝ้า ที่จริงไม่ได้ตั้งใจมาเฝ้ามิว ผมมาดื่มด่ำกับโรงเรียนที่ผมเคยเรียนต่างหาก มากี่ทีก็รู้สึกดีทุกครั้ง
   โรงเรียนนัด 0800 ผมไปถึง 0740 กะว่าเหลือเฟือ สบายๆ ที่ไหนได้ ในโถงเห็นเด็กๆ นั่งตั้งแถวกันเกือบหมดแล้ว มาทันเวลาก็จริง แต่ก็มาถึงเป็นคนท้ายๆ โหหห ไม่น่าเชื่อว่าสปิริทของนักเรียนใหม่มันแรงขนาดนี้ ถ้าเป็นโรงเรียนเก่าของมิวนะ คนส่วนใหญ่จะมากันแบบใกล้เวลานัดกันทั้งนั้นเลย
   เขาจัดให้เด็กนั่งเรียงตามสีของกลุ่ม มิวอยู่สีแสด มาถึงทีหลังก็นั่งต่อด้านท้าย เห็นเด็ก ม1 ตัวโตๆ กันเยอะมาก ตัวสูงใหญ่กว่าผมก็ยังมี ส่วนไอ้ที่ตัวเล็กมันก็เล็กจิ๋วเดียวเหมือนพวก ป 3 ป 4 เอามายืนเทียบกัน ไอ้ตัวเล็กนี่สูงเท่ารักแร้ของเด็กตัวโต
   ช่วงเช้ามีกายบริหาร เด็กปฏิบัติตามรุ่นพี่ พอ 0900 ก็จะเข้าสถานีทั้ง 6 ฐาน พ่อแม่หลายคนยืนเฝ้าดูลูกตลอดวันเลยก็มี ส่วนผมไม่ว่างขนาดนั้น ยืนดูสักพักก็กลับไปทำงานต่อที่ร้านขายของ
   ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้ม มีละอองฝนโปรยลงมาบางๆ พอเดินได้ ไม่ได้เปียกแฉะมากนัก รีบเดินจ้ำๆ เท้า จะได้ออกแรงเยอะๆ หน่อย เป็นการลดพุงไปในตัว พอมาถึงร้านฝนก็ลงหนากว่าเดิมหน่อย
   เอาจักรยานออกขี่ไปซื้อน้ำเต้าหู้ ลุยฝ่าฝนไป แม้จะไม่เปียกมาก แต่ขี่นานๆ มันก็ทำให้เสื้อเปียกแฉะได้เหมือนกัน ข้ามถนนจะเข้าร้าน จูงจักรยานลงเข็นตรงทางม้าลาย กะจังหวะให้รถทิ้งช่วงก็วิ่งเข็นข้ามไป แต่ไปเจอรถเก๋งไม่ยอมยกคันเร่งให้ กดแตรไล่เราขณะกำลังข้ามทางม้าลาย โมโห ของขึ้น เลยแจกนิ้วไปกลางถนน
   ผมถือว่ามารยาททรามมากนะ ถ้าเป็นบริเวณอื่นจะไม่ว่า ผมข้ามผิดที่ผิดทางเอง แต่นี่ทางม้าลาย ผมยืนจูงจักรยานลงเข็น แถมฝนตกอีกด้วย แม่งสุดๆ ว่ะ
   ตอนสายกินน้ำเต้าหู้แก้วใหญ่ ใส่ลูกเดือยและถั่วแดง อิ่มไปได้แค่ 1 ชม หิวอีกแล้ว เลยซัดกล้วยน้ำว้าไป 2 ผล
   วันนี้มืดครึ้มตลอดวัน เข้ามาบ้านตอนบ่ายคิดอยากจะลองของเอาจักรยานออกไปขี่ดูอีกทีว่าจะเจ็บก้นอยู่ไหม แต่ก็เปลี่ยนใจ ไว้ขี่วันอาทิตย์เช้าๆ น่าจะดีกว่า แต่จะวางแผนใหม่ เอาจักรยานใส่ท้ายรถกระบะไปจอดไว้แถวๆ ร้านกาแฟแล้วค่อยขี่ ขากลับจะได้ไม่ร้อนมาก ยังไม่เคยลองทำแบบนี้นะ ทุกทีก็ขี่ไปจากบ้านนี่แหละ ขากลับก็สาหัสทุกครั้งไป
   บ่ายรุ่นน้องที่เล่นรถชื่อ เอก Invade (เรียกยังกะนักร้อง) ส่งกติกาดริฟท์อย่างละเอียดของปี 2014 มาให้ อ่านแล้วต้องคุยกันอีกหลายรอบ เพราะมีการวัดความเร็วของรถแข่งด้วย ตรงนี้ผมไม่เข้าใจว่าใครเป็นคนวัด และวัดอย่างไร คือผมห่างหายวงการดริฟท์ไปนานมาก ตั้งแต่ยุคนิยมเครื่องแรงทรงพลังเข้ามาก็เป็นช่วงที่ผมหลุดวงโคจรไปพอดี มาวันนี้เจ้าเอกมาเชิญไปให้ช่วยเป็นกรรมการของปีนี้ให้หน่อย ก็จัดไปครับ ว่างพอดี ลูกเข้า ม1 ได้แล้วก็ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว
   สนาม 1 และ 2 ของปีนี้ 17-18 พค ที่พัทยาครับ เชื่อไหมว่าเขาแข่งกันตรงไหนของพัทยาผมยังไม่รู้เลย สนามพีระหรอ อืมม ไม่รู้สิ
   อยู่บ้านนี่กินเป็นยัดนุ่นอีกแล้ว วันนี้มีกุยช่ายทอด 4 ชิ้น กลัวอ้วนนะ ทอดในกระทะเทฟลอนน้ำมันน้อยๆ แถมใช้น้ำมันมะกอก มีแครอทลวก 2 กำมือเป็นเครื่องเคียง ไม่อยากกินกุยช่ายทอดอย่างเดียว คิดเอาเองว่าแครอทน่าจะมีส่วนเข้าไปช่วยยับยั้งร่างกายดูดไขมัน แต่ไม่น่าเชื่อว่าจะตามใจปากอีกแล้ว เพราะซัดกุยช่ายเสร็จก็ไปเปิดห่อขนมปังกรอบกินต่อซะงั้น ถุงนี้ 300 Kcal เชียวนะนั่น
   หน่วยของพลังงาน คือกิโลแครอลี่ บางค่ายทำเท่เรียกหน่วยใหม่ว่ากิโลจูล งงโคตร เหมือนวัดแรงบิดมั้งที่มีทั้งฟุต/ปอนด์ และนิวตัน/เมตร
   ไอ้ที่มาจากฝรั่งนั้นผมเข้าใจ แต่เจอพวกชาวอินเทอร์เนทที่อยากเท่ เรียกหน่วยเงินว่าเป็น K กับเขาด้วย โคตรตลกเลย แต่ไม่กล้าแซวดัง คนรอบตัวมีใช้แบบนี้กันเยอะ เช่น ของชิ้นนี้ราคา 50K หรือผมมีงบ 50K
   อ้าวพี่ ห้าหมื่นบาท ก็บอกไปสิครับ ทำไมหรอ เรียกภาษาไทยแล้วพี่จะมีอันเป็นไปหรอ
   หรือว่าเรียกหน่วยเป็น K แล้วมันทำให้พี่ดูดี ดูภูมิฐานขึ้น ดูมีฐานะขึ้น ฯลฯ
   เย็นว่างจัด รื้อลังเสื้อผ้าเก่าๆ ที่คัดเก็บไว้สิบกว่าปีมาแล้ว เอามาลองใส่ดู โอ้โห ใส่ได้หมดทุกตัวเลย มีของดีๆ ยี่ห้อแพงๆ เยอะเลย ไม่น่าเชื่อว่าสมัยก่อนเราซื้อของอย่างพวก DKNY / Levi’s 501 / Emporio Armarni / Next
   กลายเป็นเดือดร้อนตู้เสื้อผ้าที่ใช้อยู่น่ะสิ เอามายัดไว้รวมกันมันก็แน่นเต็มไปหมด เอาไงดีวะ คิดไม่ออก ก็เก็บใส่ลังไว้เหมือนเดิมก่อนก็แล้วกัน คัดเฉพาะตัวเจ๋งๆ เอามาใส่บ้าง
   ไอ้ที่บอกว่าเจ๋งนี้ไม่ใช่ของแพงเลยนะ มันเป็นพวกตัวเก่าๆ ขาดๆ ปะแล้วปะอีก ใส่แล้วกวนตีนดี ส่วนยี่ห้อแพงๆ ก็จะมาเห็นผลตอนเก่าเก็บนี่แหละครับ คือผ้ายังนุ่มดูดีกระดุมเงินเงาแวววาว ถ้าเป็นพวกของโนเนมนี่มีสนิมขึ้นเขรอะ เนื้อผ้าแข็งหยาบกระด้าง ต่างกันเยอะมากครับทั้งๆ ที่เก็บใส่ในลังเดียวกัน นานสิบกว่าปีเท่ากัน

[O'Pern]

30 เมษ 57
   เป็นอีกคืนที่นอนไม่เต็มอิ่ม มิวไม่สบาย ลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำทุกๆ ชั่วโมง เขาบอกปวดท้อง ท้องเสีย ไม่รู้เกิดจากอะไร แต่เมื่อวานตอนเย็นหลังเสร็จงานที่โรงเรียนสวนกุหลาบ มิวเดินกลับมาร้านขายของแล้วซื้อของกินใน 7-11 หลายขนาน ก่อนกลับบ้านก็แวะกินฟูจิอีก
   ตื่นครั้งแรกตอนตี 1 จากนั้นก็นอนหลับๆ ตื่นๆ มาตลอด จนถึงตี 4 โอ้ ไม่นะ ได้นอนไปนิดเดียวเอง ยังดีที่พามิวเข้านอนตั้งแต่สามทุ่มกว่า
   0430 ตัดสินใจลุก เตรียมตัวออกวิ่งเหมือนดังเช่นทุกวัน จะอู้นอนต่อก็ได้นะแล้วอ้างว่านอนไม่พอ แต่ไม่เอา ไม่อยากเสียสถิติ วิ่งมาทุกวันใกล้จะครบ 4 เดือนแล้ว ไอ้เดือนสุดท้ายนี่ทำน้ำหนักลดลงไม่ได้เลยสักนิด
   วิ่งไป 1.15 ชม น้ำหนักค่อยๆ ลงมาแบบช้ามากๆ ทำได้เท่ากับตอนก่อนสงกรานต์แล้วล่ะ ดูซิ ใช้เวลาแค่ 4 วันในการทำให้ขึ้น แต่ให้เวลาราว 2 สัปดาห์ในการเอามันลง
   กินข้าว อาบน้ำ เตรียมตัวออกจากบ้าน มิวยังนอนสลบไสล ลืมตามานิดพูดว่า
“พ่อ ไปซื้อยาให้มิวหน่อย” เสียงแบบอ่อยมาก
“ยาอะไรหรือลูก”
“เอายาธาตุน้ำขาวตรากระต่ายบิน มิวปวดท้อง” ได้ยินแล้วนึกขำ แต่ไม่กล้าหัวเราะ เดี๋ยวมันงอน
งงดิ แล้วลูกรู้ได้ยังไงว่าต้องกินยาตัวนี้ คงจะต้องได้ยินในโฆษณาแน่ๆ เลย
ผมต้องรีบออกไปทำงานที่ร้าน เลยถามแม่บ้านชื่อดีว่ามียาแก้ปวดท้องไหม โชคดีมีเหลืออยู่ เลยฝากให้มิวกินหน่อยนะ
เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ขับรถตอนเช้าคนเดียว ทุกทีจะมีมิวนั่งไปด้วย ไม่ว่าจะไปเรียนปกติ หรือเรียนพิเศษ เขาก็จะออกจากบ้านกับผม ช่วงอยู่ในรถนี่เราจะคุยกันสารพัดเรื่อง สาระบ้าง ชีวิตบ้าง อนาคต ความฝันบ้าง เรื่องตลกปล่อยมุขกันบ้าบอก็เยอะ
ช่วงมัธยมต้นนี่มิวยังคงอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ เหลือเวลาที่เขาอยากจะอยู่ใกล้ชิดพ่อแม่อีกไม่นานมากนักแล้ว นี่คือนาทีทองของผม เรื่องพื้นฐานในชีวิตมิวรู้ดีหมดแล้ว เช่นคนเราเกิดมาเพื่ออะไร สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคืออะไร ผมคุยกับลูกเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ คุยแล้วก็ถามความคิดเห็นเขา อาจมีตอบกวนๆ อะไรไปบ้าง ก็ต้องอย่าไปดุว่าหรือสวนกลับ ให้เขาแสดงความคิดเห็นเต็มที่ อยากให้ลูกฟังเรา เราก็ต้องฟังลูกเหมือนกัน
เคยบอกมิวไว้นานมากแล้วว่าสิ่งที่เราคุยกันมันคือความเห็น คือคำแนะนำ จะเชื่อหรือไม่ จะทำหรือไม่ มันแล้วแต่การตัดสินใจของลูก ถ้าไม่เชื่อ ไม่ฟัง ก็ไม่เป็นไร แต่ลูกต้องยอมรับผลของมันที่ตามมาด้วย
เช้านี้ไปทำธุระที่เขตพระนคร น่าตกใจมาก เข้าไปถึงไม่มีคนเลย ปกติคนจะแน่นโคตรๆ ใช้เวลาแค่ 10 นาทีก็เสร็จ กลับมาเฝ้าร้านขายของต่อ บ่ายไปทำธุระที่เขตคลองสาน คนก็น้อยอีกเช่นกัน แปลกมากๆ เลย ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น หรือว่าเป็นวันเงินเดือนออกก็ไม่รู้นะ
เข้ามาบ้าน 0200 อ้าว มิวไม่อยู่ ดีบอกว่ามิวกินยาเม็ดเดียวก็บอกหายแล้ว จะไปเรียนพิเศษ ออกไปกับอากงแล้ว
โหห ไฟแรงสัตว์ เมื่อคืนก็ทีหนึ่งแล้ว ตอนลุกมาเข้าห้องน้ำกลางดึก มิวบอกนอนไม่หลับ เลยลงมานั่งอ่านหนังสือเรียน คัดลอกแบบฝึกหัด
หิวโฮก เอาข้าวกล้องมาอุ่น กินกับอาหารกระป๋อง อาหารสำเร็จรูป ไม่ชอบกินหรอกครับ แต่เอามากินแบบทดลองดู เผื่อตอนออกทริปทางไกลอาจได้ใช้บริการบ้าน วันนี้ลองอาหารกระป๋อง เต้าหู้ขาวไข่ผัดกระเพราตราลูกสาว ของชมพู่อารยา ตักคำแรกอึ้ง โหห ไม่อร่อยเลย เนื้อเต้าหู้นี่ยังต้องปรับปรุง แต่ทำความคุ้นเคยสักพักก็กินได้จนหมดนะ ดูในภาพโฆษณาเนื้อแม่งอย่างนุ่มเลย แต่ของจริงด้านๆ แข็งๆ
อีกอันเป็นเนื่อปลาสลิดผัดเขียวหวาน อันนี้อร่อยมากครับ รสชาติดีเลย กินง่าย ไม่เลอะเทอะ กินไม่หมดก็ม้วนห่อเก็บได้ พกง่าย น้ำหนักเบาอีกด้วย
ไม่ได้กินอะไรหนักๆ ตอนกลางวันมานานเลย อิ่มแล้วเริ่มง่วง ฮ่าๆ หนังท้องตึง แหม ก็เมื่อคืนนี้แทบไม่ได้นอนเลยนี่นา
   
   ด้วยความสงสัยว่างานดริฟท์ที่พัทยาเขาแข่งที่ไหนกัน เลยเมลล์กลับไปถามผู้จัด เจ้าเอก Invade ตอบเมลล์กลับมาว่าสนามแรกจัดที่สนามกีฬาในร่มเมืองพัทยา ร่วมกับ Air Sea Land !!!
   เหี้ยย กูงงกว่าเดิม ไม่ได้ไปพัทยาเป็นสิบปีแล้ว เมื่อก่อนมีคอนโดอยู่บนเขาพระตำหนัก เจอรถติดหนักเว่อร์โมโห ไม่อยากไป ขายแม่งทิ้งเลย ลองคิดดู ลงจากเขามาพัทยาใต้ ระยะทางแค่ 2 กม เองมั้ง ใช้เวลา 3 ชม ขับรถไปกินข้าวร้านไหนๆ ก็เต็ม หนำซ้ำเจอบางร้านบอก “ข้าวหมด”
   วันหยุด เทศกาล รถแม่งติดตลอด วิ่งกันไม่เป็นระเบียบ ย้อนศรกันสนุกสนาน ตำรวจไม่สนใจอยู่แล้ว นี่มันคือเมืองมาเฟีย
   เป็นอันว่าจะต้องไปเยือนพัทยาในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว คิดบวกครับ เป็นการเปิดหูเปิดตา เราอยู่บ้านมานานมาก ไม่ได้ออกไปดูโลกภายนอกกับใครเขาเลย เด็กรุ่นใหม่เขาไม่รู้จักผมกันแล้ว นั่นไม่ใช่ปัญหาหรอก ผมไม่ได้อยากดัง แต่พวกเขาอาจสงสัยว่าไอ้กรรมการคนนี้มันเป็นใครกันหรอ มันฝีมือระดับไหนถึงจะมาเป็นกรรมการตัดสินดริฟท์ที่พวกเขาขับได้
   เย็นโทรบอกภรรยาให้ช่วยจัดหาอาหารเช้ากินง่าย กินเร็ว สะดวก เอาไว้ให้มิวกินพรุ่งนี้เช้า ต้องออกจากบ้านตั้งแต่ 0530 โรงเรียนนัด 0600 ให้รายงานตัวกันแล้ว
   กลางคืนจัดกระเป๋าเตรียมตัวไปเข้าค่าย จัดง่ายมาก มีชุดแค่ไม่กี่ชุด แถมเป็นชุดบังคับอีกด้วย คือชุดพละ ชุดนักเรียน เสื้อและหมวกของกีฬาสี มีชุดลำลองแค่ชุดเดียวก็พอ ชุดนอนอีกชุด ที่เหลือก็เป็นของใช้ส่วนตัว สบู่ ยาสีฟัน แปรง ผ้าเช็ดตัว ขัน รองเท้าแตะ และถุงนอน
   นอนกลางป่าแม้จะในค่ายผมก็ให้ติดยาฉีดกันยุงที่ผิวไปด้วยทุกครั้งนะ แต่แคมป์นี้เป็นของพวกเด็กๆ ฉะนั้นพี่เลี้ยงและครูต้องดูแลกันใกล้ชิดอยู่แล้ว เผลอๆ มีแจกพวกผ้าเย็นกันยุงให้เอามาเช็ดถูแขนขาตอนเล่นแคมไฟ