racing-club.net

Bike Forum => my bike diary / my life diary => Topic started by: O'Pern on June 05, 2014, 05:26:45 pm

Title: มิย 57
Post by: O'Pern on June 05, 2014, 05:26:45 pm

1 มิย 57
   ฝนตกหนักมาตั้งแต่ 0200 – 0400 ผมว่าตัวเองนอนหลับสนิทนะ แต่ได้ยินเสียงฝนตกด้วย เลยไม่รู้ว่าแบบนี้เขาเรียกหลับสนิทจริงๆ ไหม
   ตื่นแต่เช้าตรู่เหมือนเดิมนะ แต่ฝนยังตกพรำๆ ไม่ได้ออกไปไหนเลย อดทั้งวิ่งทั้งจักรยาน หยิบเอา Uke มาซ้อมมือเล่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันนะ แต่ก็เพลินๆ ดี
   0600 ฝนลงอีกรอบ ปรอยแบบหนาเม็ด แต่ก็ตกได้ไม่นานก็หยุดแล้ว เดินไปเดินมาเริ่มหิว ซัดกล้วยน้ำว้าไป 1 ผล รองท้อง
มิวต้องใช้พรินเตอร์พิมพ์งานส่งครู ภรรยาเลยให้รีบไปหาซื้อมาใช้ ส่วนตัวผมคิดว่าน่าจะหาข้อมูลดูสักพักก่อน ผมกับภรรยาตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิงในหลายๆ ด้านนะ แปลกดีเหมือนกัน เขาจะใจร้อน ถ้าอยากได้ต้องได้เดี๋ยวนี้ ไม่อยากขัดใจ เลยจัดไป เอา HP มาก็แล้วกัน เพราะหัวพิมพ์มันอยู่ในตลับหมึก ตอนเปลี่ยนหมึกตลับใหม่ก็จะได้หัวพิมพ์ใหม่ไปด้วยในตัว
   เช้าพากันไปกินร้านถูกและดีที่ Foodland พาลูกไปเรียนคุมองต่อ ส่วนกลางวันภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษที่สยามอีก เขาไปรถไฟฟ้ากันเองสองคน ผมรีบกลับบ้านเอาข้าวของที่ซื้อจากซูปเปอร์ไปเก็บ นึกครึ้มใจ อยากกินช็อคโกแลตเฉยเลย แต่รุ่นที่เราชอบนั้นสินค้าขาดตลาดไปหลายเดือน ยังไม่มาสักที เป็นช็อคโกแลตนี่ห้อ Ritter ผมกินสีชมพูครับ เป็น Dark Choco แบบ 75% (ถ้าจำไม่ผิด) เด็ดที่มี Coco Mass เกือบ 60% สุดยอดมาก วิธีเลือก Dark Choc ต้องเลือกแบบที่มี Coco Mass สูงๆ เข้าไว้ถึงจะมีประโยชน์ต่อร่างกายสุงสุดนะครับ พวก Coco Butter พวกนี้ไม่เท่าไหร่
รีบกลับบ้านมาก็ทดลองติดตั้งเครื่องพรินเตอร์ตามขั้นตอน ใช้เวลานานพอควรครับ ต้องมีการติดตั้ง Driver ด้วย แต่พอทดลองสั่งพิมพ์แล้วมันพิมพ์ไม่ได้ว่ะ งงสิ ยิ่งมือใหม่อยู่ด้วย
   ฉิบหาย งานเข้า ไม่เคยใช้เครื่องพรินท์สิบกว่าปี ตั้งแต่หยุดทำหนังสือก็ไม่ได้แตะอีกเลย ถ้ามีความจำเป็นต้องใช้ก็จะเซฟงานใส่แฟลชไดร์ฟแล้วให้เด็กที่ออฟฟิซที่เราจะไปประชุมช่วยพิมพ์ให้
   สันนิษฐานไปเรื่อยๆ ครับ ลองถอดตลับหมึกมาเขย่าๆ ดูแล้วใส่เข้าไปใหม่ เดาเอาเองไปว่ามันคงวางนิ่งๆ อยู่นาน อาจจะไหลวนไม่สะดวก สั่งพิมพ์ใบแรกๆ นี่เป็นเส้นคาดยาวตลอดเอกสารเลย เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น เครื่องเสียหรอ เฮ้ยย เพิ่งซื้อมา ไม่เสียหรอก
   ลองผิดลองถูกไปเรื่อย สุดท้ายมันก็พิมพ์ได้ แต่ถ้าพิมพ์เอกสารแล้วตัวหนังสือจะขาดหายเป็นแถบๆ เลย เกิดอะไรขึ้นวะนั่น งงโคตร รีเซทก็แล้ว รีสตาร์ทก็แล้ว
   งมอยู่ 3 ชั่วโมง ยอมแพ้ว่ะ กูทำไม่เป็นจริงๆ เบื่อแล้วล่ะ พักก่อน ไม่อยากฝืนร่างกาย เดี๋ยวจะหงุดหงิดกันใหญ่ ว่าแต่ถ้ามันยังไม่หายจะทำอย่างไรกันดี เร่งรีบหาซื้อมาก็เพราะจะต้องใช้พิมพ์คืนนี้ ไม่งั้นก็ต้องใช้วิชามารแบบเดิม คือให้มิวเซฟใส่แฟลชไดร์ฟแล้วไปพรินท์ที่โรงเรียนแทน
   เครียด หิว กิน จัดไปครับ วันนี้ซื้อถั่วมาด้วย ไอ้นี่กินแล้วอ้วนมาก ทำไงดีๆ คิดไม่ออก คิดไปกินไป แม่งยิ่งอ้วนสิวะ
   ลองกลยุทธใหม่ เล่นระบบ Air Print แม่งซะเลย กลายเป็นไอ้นี่ดันใช้งานได้ดีและสะดวกกว่าต่อสาย USB เสียอีก แค่โหลดแอปของ HP แล้วก็ใช้งานผ่านแอปนี้ได้ง่ายๆ เลย ทดลองสั่งพิมพ์รูปก็ออกมาทันที ที่ชอบอีกอย่างคือเอาเอกสารวางไว้ในพรินท์เตอร์แล้วสั่งสแกน ภาพแม่งมาขึ้นใน IPad ผมเลย เฮ้ย เจ๋งๆ
   กลายเป็นลูกเล่นต่างๆ นีทำได้ แต่พอจะทำงานพื้นฐานง่ายๆ เช่นพิมพ์เอกสารธรรมดาๆ แบบนี้เสือกทำไม่ได้ พิมพ์แล้วตัวอักษรเว้าแหว่งเป็นแถวๆ แต่ถ้าพิมพ์รูปไม่มีปัญหา สแกนโอเค ก็อปปี้ได้
   เย็นไปรับภรรยาและลูกในห้าง นัดกันไว้ เขาเดินทางด้วยรถไฟฟ้ามาเอง นัดเจอกันที่นี่เผื่อจะกินข้าว ใช้ชีวิตในโหมดมนุษย์ห้างกับเขาบ้าง แต่เอาเข้าจริงรถติดหนักมาก เลยให้ภรรยาและลูกนั่งกินกันไปก่อน ผมไปถึงทีหลังก็ยืนรอในร้านหนังสือ
   ระหว่างรอก็ไปคุยกับคนขายพรินท์เตอร์บอกถึงอาการเครื่องเสียเขาบอกให้นำเครื่องมาเลย จะตรวจเช็คให้ น่าจะเป็นที่ตลับหมึกสีดำ เลยบอกเขาว่างั้นจะมาพรุ่งนี้ แต่ช่างบอกพรุ่งนี้เขาหยุด ให้มาวันอังคารแทน
   เดินไปรอร้านหนังสือ เจอหนังสือเพลง Uke น่าสนใจดี แต่จำไม่ได้ว่าไอ้เล่มนี้ที่บ้านมีหรือยัง คุ้นๆ หน้าปก แต่ดูเนื้อหาภายในมันก็คนละแบบนี่หว่า เลยจำๆ ไว้ แค่เล็งไว้ แต่ยังไม่ตั้ดสินใจซื้อ
   กลับมาบ้านมิวตื่นเต้นกับพรินท์เตอร์อย่างมาก ให้ผมพิมพ์โมเดลกระดาษหลายตัว เขาเอากรรไกรมาตัดแล้วพับเป็นหุ่นเล่น เออ เล่นแบบนี้ค่อยเข้าท่าหน่อย ดีกว่าเล่น IPhone เยอะเลย
   ต้องทำการบ้านต่ออีกด้วยนะ คืนนี้กว่าจะเข้านอนได้ก็ราว 1100 ดึกที่สุดในรอบหลายเดือนแล้ว แถมพรุ่งนี้วันจันทร์ต้องไปเรียนแต่เช้าอีกด้วย

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 05, 2014, 05:28:41 pm

2 มิย 57
   นอนดึก ตื่นสาย วิ่งได้แค่ 30 นาที ไม่เป็นไร ได้แค่ไหนแค่นั้น การออกกำลังกายที่ดีต้องมาจากความสุขด้วยนะ
   อาหารเช้าวันนี้เป็นไก่ผัดขิง ขิงซอยเพียบกองเป็นภูเขาเลย แต่พอผัดในกระทะแล้วมันจะหดลงมาหลายเท่าตัว ขิงเป็นสมุนไพรที่เยี่ยมยอดมาอีกตัวหนึ่งเลยนะ ลำพังผักผลไม้ก็ดีอยู่แล้ว ถ้าจะให้สุดยอดต้องเพิ่มพวกสมุนไพรเข้าไปด้วยครับ กินสลับๆ กันไปนะ จะให้เกิดประโยชน์สูงสุดจะต้องกินสมุนไพรสด ไม่ใช่ไปหาซื้อแบบใส่แคปซูลมากิน แบบนั้นเราไม่รู้ว่าเขาให้สมุนไพรแบบไหน คุณภาพอย่างไร จะเอาของอื่นมาปนหลอกขายเราหรือเปล่าก็ไม่รู้ เรียกว่าคุมอะไรไม่ได้เลย อาศัยเชื่อใจเขาอย่างเดียว แต่แนวนี้ผมไม่ชอบว่ะ
   ที่ร้านขายของงานเยอะครับ โทรศัพท์เข้ามาไม่ขาดสาย เหนื่อยดี
   กลางวัน “อาร์ต” เพื่อนรักสมัยเรียนมหาวิทยาลัยโทรมาคุยเรื่องงานทีวี คงจะไปคิดต่อแล้วเกิดอาการ “ฟุ้ง” เลยโทรมาระบาย ฮ่าๆ จัดไป ถ้าเป็นคอนเสปการเดินทาง ผจญภัย แนวนี้ผมชอบมาก คุยได้นาน ยิ่งคุยยิ่งไหลไปเรื่อย ทั้งเรื่องเรือและจักรยานเลย
   บ่ายเข้าไปคอนโดฯ ลืมไปเลยว่ามีห้องอยู่ที่นี่นะ ไม่ได้เข้ามาเป็นเดือน ระเบียงสกปรกมาก ขี้นกเพียบ เป็นนกตัวโตด้วย เพราะเห็นซากปลา หอย ที่นกมันนำมากินบนระเบียงนี่
   ไม่ได้เข้ามานานๆ กลัวแอร์พังครับ มีแอร์สองตัวก็เปิดให้มันทำงานซะ อยู่ว่างๆ ก็ล้างระเบียงไปด้วย ข้างนอกอากาศร้อนอบอ้าวนะ แต่พออยู่คอนโดลมแม่งพัดแรงเว่อร์ ไม่ร้อนเท่าไหร่ เฮ้ย ทำเลแบบนี้ใช่ว่าจะหากันง่ายๆ นะ ต่อให้คอนโดเป็นสิบล้านแต่ถ้าอยู่ในเมืองผมว่าไม่น่าจะได้ลมแรงๆ แบบนี้แน่
   เย็นไปรับลูกที่ร้านขายของครับ กลับมาก็รีบทำการบ้านต่อ จากนั้นก็ว่าง เป็นเวลาส่วนตัวของเขา ซึ่งเมื่อก่อนก็จะอ่านหนังสือ เล่นเครื่องบินของเล่น เขียนการ์ตูน ฯลฯ แต่ปัจจุบันถ้าว่างเมื่อไหร่ล่ะก็ จะต้องหยิบ IPhone มาเล่นแบบตาไม่กระพริบ
   ไม่ใช่แนวผมว่ะ ผมไม่เลี้ยงลูกแบบนี้แน่นอน ไอ้ของพวกนี้มาจากคนรอบข้างหยิบยื่นนำเสนอให้ โมโหนะ โมโหโคตรๆ เลยด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ ก็คิดบวกแทนครับ จะให้บวกยังไงนี่กูยังคิดไม่ออกเลย อ๋อ ให้ลูกทันโลกไอทีหรอ หรือให้ลูกรู้จักเกมใหม่ๆ ก่อนใคร แชทไลน์ได้คล่อง ฯลฯ
   ปัญญาอ่อนว่ะ ไอ้ของพวกนี้มันคือสินค้าทำลายชีวิตเด็กแท้ๆ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 05, 2014, 05:31:05 pm

3 มิย 57
   งงดิ นอนตั้งแต่ 0900 แต่มาตื่นเอาตอน 0500 สายอีกแล้ว วันนี้วิ่งได้แค่ 40 นาทีเอง เอาวะ วิ่งได้น้อยก็ดีกว่าไม่ได้วิ่ง
   เช้านี้กินกระเพราไก่ไข่ดาวซ้ำอีก มีแครอทลวก และกระเทียมสดเคียงข้าง กินกับข้าวกล้องเหมือนเดิม นึกๆ ไปแล้วอาหารเช้าเราเริ่มจะซ้ำวนเวียนบ่อยแล้วนะ ไว้ต้องหาเมนูใหม่ๆ มากินบ้าง แต่ต้องอย่าให้หลุดคอนเสปเพื่อสุขภาพ
   ตอนเช้ารถโคตรติดเลย ไม่รู้ทำไม ผิดปกติว่ะ คือถ้าติดเมื่อวานก็จะไม่สงสัย แต่นี่เมื่อวานเป็นวันจันทร์ดันโล่ง แต่วันนี้อังคารรถติดหนักแทน งง
   อยู่ร้านขายของมียกของเล็กน้อย แต่หลังมันเจ็บมาตั้งแต่หลายวันก่อนยังไม่หายดี แม้จะยกนิดเดียวก็มีตึงๆ เอาไงดีวะนี่ นี่กูต้องมาทำงานเพื่อทำลายหลังตัวเอง แล้วพอตอนอายุมากขึ้นก็ต้องเอาเงินมารักษาหลังตัวเอง นี่ผมเจ็บหลังรอบที่ 5 แล้วมั้งนี่ เฮ้ยย ชีวิตกูไม่ใช่แบบนี้ กูไม่ต้องมีเงินเยอะก็ได้ แต่ของสุขภาพแข็งแรง ชีวิตกูใช้ดรรชนีความสุขเป็นตัววัด ไม่ได้เอาเงินมาเป็นบรรทัดฐาน
   บ่นในใจ ไม่กล้าออกเสียงดัง คนรอบข้างผมไม่มีใครเข้าใจหรอก คิดบวกเข้าไว้ครับ ได้ช่วยผ่อนแรงแบ่งเบาภาระพ่อแม่ คิดแม่งแค่นี้แหละ แล้วก็ยกของของมึงต่อไปซะ
บ่ายเอาพรินท์เตอร์ไปให้ช่างดู เขาบอกรุ่นนี้เคยเจอปัญหานี้บ้าง เกิดจากหัวพิมพ์ของหมึกดำเสีย แค่เปลี่ยนตลับหมึกดำก็หาย (หัวพ่นหมึกอยู่ในชุดเดียวกันกับตลับหมึก) สัก 10 เครื่องจะเจอเสียสักเครื่องหนึ่ง
   หึหึ แหม ตอนซื้อทีแรกไม่เห็นบอกเราเลยล่ะ ก็เข้าใจเขาล่ะนะ พนักงานขายนี่นา ขอให้เปลี่ยนแค่ตลับหมึกแล้วมันใช้งานได้ก็โอเคแล้วล่ะ ซื้อพรินท์เตอร์เครื่องนี้ด้วยความรวดเร็ว ไม่ได้หาข้อมูลอะไรมากนัก ถ้าให้เลือกได้ ผมอยากได้แบบเลเซอร์มากกว่า ภาพมันสวยกว่ากันเยอะ
   เดินไปร้านหนังสือ ไปซื้อหนังสือเพลง Uke ที่เล็งไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์ หลังจากแน่ใจแล้วว่าที่บ้านเรายังไม่มีเล่มนี้ หยิบไปจ่ายเงิน หน้าปกเขียน 80 บาท พนักงานคิดเงินบอก 179 บาท
   เฮ้ยย กูงง พนักงานเองเขาก็งง เดินไปเช็คบาร์โค้ทแล้วกลับมายืนยันว่าราคา 179 บาท หึหึ กองไว้ตรงนั้นเถิดนะครับ กูไปซื้อร้านอื่นก็ได้ ทำแบบนี้ต้องบอกชื่อร้านครับว่าเป็นร้านนายอินทร์ แต่เป็นแผงนิตยสารที่อยู่มุมด้านนอกนะ เลยไม่รู้ว่าเป็นของร้านนายอินทร์เอง หรือว่าของห้างเดอะมอลล์
   ถ้าเป็นคนซื้อหนังสือทีละหลายๆ เล่ม พนักงานก็จะคิดเงินรวมกัน รับรอง ไม่รู้แน่นอนครับ โดนหลอกแดกไปแบบนิ่มๆ
   ออกจากห้างนี้ก็ไปเซ็นทรัลพระราม 2 ต่อ ต้องการเพียงแค่กระดาษพิมพ์ของเครื่องคิดเลข แต่มันเป็นขนาดพิเศษ มีขายเฉพาะ Office Depo หิวก็หิว ทนๆ เอา รีบซื้อ รีบกลับ พอใกล้จะออกจากห้าง เจอที่จอดรถหน้า Top’s พอดี เลยจอดแวะเอาซะงั้น เดินเข้าไปหาของกิน ได้พวกถั่ว และน้ำทับทิม และ Cereal Bar ของไทยๆ มา กะเอาไว้กินตอนขี่ออกทริปจักรยาน
   กลับถึงบ้าน 0500 หิวโซ ให้ดี(แม่บ้าน)ช่วยทำสุกี้แห้งให้ ให้เขาสอนผมทำด้วยนะ เพิ่งรู้ว่าปรุงอาหารผัดโดยที่ไม่ต้องใช้น้ำมันก็ได้ด้วย ดีใช้น้ำเปล่าธรรมดาๆ นี่แหละใส่ลงไปในกระทะแล้วผัดผักเปล่าๆ จนใกล้สุกก็ใส่เนื้อหมู กุ้ง ไข่ ตามด้วยวุ้นเส้น คนจนกุ้งสุกก็ใช้ได้แล้ว เฮ้ย โคตรง่ายเลย แถมออกมาอร่อยมากๆ อีกด้วย ใส่สารพัดผักได้ตามใจเราเลย ผักกองเบ้อเริ่มจนเห็นตอนแรกคิดว่ากูจะกินหมดหรอวะนี่ กลายเป็นฟาดเรียบ ติดใจๆ
   ได้ฤกษ์ลองพรินท์เตอร์ ทดสอบแล้วผ่านครับ ตัวหนังสือไม่ขาดหายแล้ว เย้ๆ นี่กูนึกว่าจะต้องหอบหิ้วไปห้างอีกรอบซะแล้ว

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 05, 2014, 05:36:09 pm

4 มิย 57
   วิ่งทุกเช้าจนติดแล้วมั้ง ก็มันตื่นเช้าเอง ตื่นมาก็ไม่มีอะไรทำ ออกวิ่งดีกว่า ช่วงเดือนแรกมีขี้เกียจบ้างนะ ก็ต้องคิดบวกเข้าไว้ว่าเรายังมีขาให้วิ่ง ให้มองดูคนที่เขาไม่มีขา คิดแล้วนี้แล้ววิ่งปรู๊ดเลย เช้านี้วิ่งไปได้ 40 นาที ตื่นสายไปหน่อย รีบกลับมาบ้าน จะได้กินมื้อเช้าพร้อมหน้ากับลูกและภรรยา
   ร้านขายของตอนเช้างานเยอะมาก ยกของต้องระวังอย่างดีเลย หลังเรามันยังคงเจ็บอยู่ ถ้าผิดเหลี่ยม ผิดมุม ชีวิตอาจดับสูญได้ง่ายๆ
   โห นี่กูลงทุนมากเลยนะนั้น ขายของแต่ละลังได้กำไรลังละ 5 บาท ถ้าหาหมอหมดไป 5000 บาท กูก็ต้องยกของ 1000 ลัง บ๊ะ มันแจ๋วจริงๆ เลยซาร่า
   บ่ายไปธนาคาร ขากลับแวะซื้อไส้ปากกาแบบลบได้มาให้มิวใช้ เพิ่งรู้เหมือนกันว่ามีของแบบนี้ออกมาด้วย แต่ราคาก็ไม่ถูกนะ เฉพาะไส้ 60 บาท แต่ลบแล้วเนียนสวย กระดาษไม่มีรอยเลย
   กว่าจะออกเดินทางได้ก็ 0230 นัดกับเพื่อนชื่ออาร์ตไว้ที่ร้านกาแฟของเขาที่ RCA ไม่น่าเชื่อว่าใช้เวลาแค่ 30 นาทีก็เดินทางจากฝั่งธนฯถึง RCA แล้ว รถไม่ติด สบายดีจริงๆ
   ผมไม่ได้มาย่านนี้กว่าสิบปี เคยมาครั้งเดียวตอนเปิดใหม่ๆ ไม่ได้มาเที่ยวนะ แต่มาส่งของ มาวันนี้เหมือนคนเหลงทางเลย สมัยก่อนคนไม่เยอะแบบนี้ ปัจจุบันเป็นออฟฟิซเต็มไปหมด
   จอดรถหน้าร้านเจอ “นก” มานั่งคอยอยู่ก่อนแล้ว ร้านกาแฟเล็กๆ ของอาร์ตมันเองช่วยกันทำกับแฟน
   ผมไม่ได้เจอกับนกและอาร์ตมาหลายเดือน ครั้งล่าสุดก็มีทติ้งในกลุ่มเรียนนิเทศ ก่อนหน้านั้นไม่เคยเจอกันเลยตั้งแต่ปี 90 ก็ราว 14 ปีครับ
   พวกเราเรียนนิเทศกันมาด้วยกัน ยุคนั้นไม่มีคอมพิวเตอร์ ไม่มีมือถือ เรียนจบก็เหมือนขาดจากกันทันที มีอาร์ตทำงานกับทางกัตนา นกอยู่กับค่าย JSL คือใครที่ยังอยู่ในวงการนี้เขาก็จะเจอกันบ้าง มีผมคนเดียวที่หลุดวงโคจร
   ทุกวันนี้ทุกคนเชี่ยวชาญในสาขาอาชีพของตัวเองอย่างมาก จนกระทั่งอยากผลิตรายการเป็นของตนเอง ผมชอบแนวนี้อยู่แล้ว แถมไอเดียหลากหลาย เพื่อนเลยเรียกมานั่งคุยกันในวันนี้
   ไปถึงร้านอาร์ตก็ให้เลือกเครื่องดื่ม ผมจัดโกโก้เย็น 1 แก้ว นั่งคุยกันได้สักพักก็ย้ายไปนั่งร้านใกล้ๆ กันแทน เกรงใจลูกค้ากลุ่มอื่น
   นั่งคุยกันนานจนถึง 0600 สาระล้วนๆ ครับ นกถนัดด้านประสานงาน วางแผน การเงิน ฯลฯ อาร์ตนี่เด่นด้านการผลิตภาพล้วนๆ เด่นภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหว เอฟเฟค ฯลฯ ส่วนผมรับหน้าที่เดิมตั้งแต่สมัยเรียนคือครีเอทีฟ
   นั่งคุยแล้วอารมณ์แม่งเหมือนตอนเรียนเป๊ะเลยว่ะ ตอนเรียนเราก็ทำกันแบบนี้ คิดโปรเจคมาแล้วคุยๆ กัน สุดท้ายก็ร่วมกันทำจนออกมาเป็นชิ้นงาน
   คิดถึงบรรยากาศแบบนั้นจริงๆ ทั้งสนุก ทั้งเหนื่อย
   0630 แยกย้ายกันกลับบ้าน ขากลับนี่รถติดครับ ถึงบ้าน 0730 หิวโฮกๆ เลย กินกีวีตัดกำลังก่อน อาบน้ำเสร็จก็กินอัลมอนด์รมควันอีกซอง ยังๆ ยังไม่หายหิว กินถั่วอบอีกถุง ขนาดเข้ามาห้องนอนยังกินถั่วลันเตาอบตามอีก
โห นี่กูเป็นปอบหรือเปล่าวะ กินก่อนนอนขนาดนี้ ไม่ต้องสงสัย พรุ่งนี้น้ำหนักขึ้นแน่นอน

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 05, 2014, 06:20:57 pm

5 มิย 56
   ตื่นเช้ามารีบชั่งน้ำหนักก่อนเลย อ้าว เฮ้ย น้ำหนักไม่ขึ้น แถมลดลงกว่าเดิม
   เอาอีกแล้ว ร่างกายกูมีอะไรมหัศจรรย์แน่ๆ อารมณ์เดียวกับตอนไปเป็นกรรมการตัดสินดริฟท์เลย กินของติงต๊องปัญญาอ่อนตั้งเยอะแยะ แต่กลับน้ำหนักลดลง
   กลางคืนฝนตกอีกแล้ว ปรอยมาถึงตอนเช้าเลย วันนี้ยังคงวิ่งได้ไม่เต็มชั่วโมง ตื่นยังไม่เช้าพอ วันนี้ทำได้แค่ 50 นาที แต่อารมณ์ความรู้สึกในวันนี้ต่างจากที่ผ่านมาทุกวันโดยสิ้นเชิงนะ ในหัวมีแต่เรื่องงานทีวีที่ไปนั่งคุยกันเมื่อวาน
   วิ่งไปก็ประมวลผลคำพูดของเพื่อนๆ ไป จนในที่สุดก็ได้งานใหม่มาอีก 2 ชิ้น แน่ล่ะ ถ้าให้ผมคิดงานมันก็จะวนเวียนอยู่กับงานอดิเรกของผมนี่เอง รถยนต์ จักรยาน เรือ การเดินทาง ผจญภัย ฯลฯ
   สมัยก่อนอยากทำทีวี แต่เราไม่มีปัญญาทำหรอก ช่องฟรีทีวีก็มีแค่ 3 5 7 9 ในยุคผมมีแค่นี้ 11 เพิ่งมี และตามมาด้วย ITV ปัจจุบันคือ ThaiPBS
   ช่องมีน้อย ใครได้ช่วงเวลาดีๆ ไปนั่นคือเงินทองมหาศาล เจ้าของผลิตภัณฑ์มากมายต้องแย่งกันลงโฆษณา เพราะเวลามีจำกัดไง
   แต่ทุกวันนี้มีทีวีดิจิตอลแล้ว เจ้าของรายการหลายคนมีแต่ช่อง มีแต่เวลา แต่ดันขาดคนผลิตรายการเจ๋งๆ ก็เลยเห็นแต่พวกโฆษณาขายสมุนไพร ขายของหลอกผู้หญิง ขายยาอายุวัฒนะ ใบ้หวย อกฟู รูฟิต ฯลฯ
   วันนี้ไม่ต้องยกของหนักเว่อร์อะไรนัก ถือว่าได้พักหลังไปในตัว นาทีทองของกูเลยนะนั่น
   บ่ายไปทำธุระที่แมคโคร เอาสินค้าที่ชำรุดไปเปลี่ยน แลกบัตรสมนาคุณ แลกของรางวัลเป็นถังใบใหญ่ 4 ใบ จัดการหมดนี้เสร็จก็คือหมดภาระหน้าที่ เอ็งเป็นอิสระได้
   เสร็จสิ้นทุกอย่างเอาตอน 0330 กลับบ้านมาแบบหิวโซอีกเช่นเคย ที่บ้านมีลูกเดือยต้มน้ำตาล ซัดไปแบบเย็นๆ เลย 1 ถ้วย ตามด้วยถั่วเฮเซลอบ ถั่วลิสงเคลือบกาแฟ ยังดีที่วันนี้หิวแล้วมีของกิน ต่างจากเมื่อวานเยอะเลย
   ว่างเปิดคอมฯ คุยกับเพื่อนเก่าสมัยนักเรียนกลุ่มที่เรียนนิเทศด้วยกันนี่แหละครับกลายเป็นว่านัดมีทติ้งกันที่โรงแรมของเพื่อนที่บางปะกง ฮ่าๆ นัดกันแบบงงงงนี่แหละ ผมหัวโจกเอง แต่คงมากันไม่เยอะหรอก เพราะคุยกันแค่ในกลุ่มไลน์ ยังไม่รู้ว่าจะมีใครมาแจมเพิ่มอีกไหม เดาคร่าวๆ น่าจะราว 10 คนมั้ง

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 06, 2014, 06:11:39 pm

6 มิย 57
   การวิ่งสามารถพัฒนากระบวนการคิดของผมได้เป็นอย่างดี จะว่าวิ่งอย่างเดียวก็ไม่เชิงหรอกนะ ผมว่าการออกกำลังกายใดๆ ล้วนดีต่อสมองครับ
   ออกกำลังกายอย่างเดียวไม่พอนะ ต้องมีเรื่องของจิตใจและอารมณ์เข้ามาเกี่ยวเนื่องด้วย คิดบวกเสมอไง ไม่ว่าจะเจอเรื่องเลวร้ายขนาดไหนก็ต้องบวกเข้าไว้ให้มาก แม้บางทีจะแทบไม่มีมุมบวกให้เห็นก็ตามที
   วิ่งได้แค่ 30 นาทีเอง ตื่นสายครับ ตื่นเอาตอน 0500 ออกวิ่ง 0530 พอ 0600 ก็กลับมากินมื้อเช้าแล้ว อาหารวันนี้คลาสสิคสุดยอด ผัดกระเพราอีกแล้ว แต่วันนี้ใช้เต้าหู้ออแกนิคมาผัด รสชาติดีครับ ปกติก็เน้นผักผลไม้อยู่แล้ว ช่วงนี้มาเติมพวกสมุนไพรเพิ่มเข้าไปอีก แต่ผมกินสดๆ นะ ไม่ได้ซื้อแบบอัดเม็ดมากิน ไม่รู้ว่ามันเอาอะไรใส่ให้เราบ้าง
   กินกระเพราเต้าหู้ กับไข่ต้ม มีแครอทลวก กระเทียมสด ข้าวกล้องเหมือนเดิม กินเสร็จก็เล่น Uke เล็กน้อย อาบน้ำ และไปทำงานร้านขายของ
   โชคดีไม่ต้องยกของหนักเว่อร์ ถือโอกาสได้พักหลังไปในตัว ตอนบ่ายไปเสียภาษีที่สรรพากรเขต เข้ามาบ้านเอาตอนบ่ายแก่ๆ เหมือนเดิม มีเวลาส่วนตัวนั่งคิดงานบ้าๆ บอๆ ก็ตอนนี้แหละ
   อาร์ตเกริ่นงานใหญ่ไว้ชิ้นหนึ่ง เป็นโรงแรมริมทะเล อยากได้ไอเดียแบบหลุดโลก
   อาร์ต มึงมาหาถูกคนแล้ว งานของกูนี่บ้าเข้าขั้นเลย นี่ถ้าเป็นโรงแรมยิ่งสนุก เพราะไม่ได้อาศัยอยู่จริง เน้นโชว์แขกที่แวะเวียนเข้ามา แบบนี้จัดได้เต็มที่ จะเอาไอเดียสวนในบ้านไปใส่
   ไอเดียบ้าบอของผมมีเยอะมากจนบางทีลูกค้ารับไม่ไหว ไม่ได้เรียนดีไซน์บ้านมาหรอกนะ แต่ผมคิดว่ารถยนต์และบ้านสองสิ่งนี้คือสุดยอดงานดีไซน์ครับ
   รถยนต์ก็ยากอย่างหนึ่ง บ้านก็ยากไปอีกทางหนึ่ง ทำด้านรถยนต์มาสักพัก พอเจองานบ้านแรกๆ นี่ไปไม่เป็นเลย คือรถยนต์เราต้องคิดเผื่อคนทั้งโลกไง แต่ทำบ้านเราคิดเผื่อแค่เจ้าของบ้านหลังนั้น เจ้าของห้องๆ นั้น เพียงคนเดียว ถึงบอกว่ามันคนละเรื่องเลย
   ช่วงนี้งานเข้ามาเพียบ งานของบ้านตัวเองไม่เท่าไหร่ ใช้แต่แรง แต่งานนอกนี่สิ สมองล้วนๆ เลย ดีนะที่งานดริฟท์เขาเว้นไป 2 เดือน จัดอีกทีวันที่ 2-3 เดือนสิงหาคมที่สงขลา ดีเหมือนกัน ได้เปิดหูเปิดตา ผมไม่ค่อยได้ไปไหน

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 08, 2014, 06:24:47 pm

7 มิย 57
   วันนี้ครบรอบ 5 เดือนสำหรับการวิ่ง เวลาผ่านไปเร็วมากจริงๆ ช่วงนี้ไม่ได้เน้นลดน้ำหนักแล้ว แต่อยู่ในช่วงคุม ต้องคุมไว้ไม่ให้มันขึ้นนานราว 3 เดือนเป็นอย่างน้อย
   วิ่งครับ วิ่งยามเช้านี่แหละรู้สึกดีมากๆ เลย อากาศไม่ร้อนอบอ้าว เช้านี้ซัดไป 1.10 ชม สังเกตได้ชัดว่าหากไม่ได้กินตอนกลางคืน ผมจะตื่นเองได้ตั้งแต่ 0430 แต่ถ้าคืนไหนแอบกินถั่ว กินจุบจิบ ก็จะตื่นสาย
   เช้านี้กินผัดหอยลาย ใส่ใบโหระพาเพียบๆ กินกับไข่ต้ม ข้าวกล้องเหมือนเดิม กินเสร็จก็เล่น Uke นิดหน่อย แล้วค่อยไปทำงาน
   คนงานรับโทรศัพท์ไม่มาครับ ผมรับหน้าที่นี้แทน สบายมาก จะวุ่นก็ตอนเช้าๆ ที่ลูกค้าโทรมาสั่งของพร้อมกันหลายๆ สาย
   ขากลับบ้านแวะร้าน “สินเจริญ” สำเหร่ ซื้อชุดไฟหน้าไฟท้ายของ Infini ไฟที่ได้รับการโวตจากมือโปรว่าแม่งเจ๋งและคุ้มสุดๆ ผมซื้อมาราคา 1250 บาท (ปีก่อนราคา 1200) แต่ในเวปจักรยานขายกัน 1300 บ้างก็แพงกว่านี้ บางร้านหลอกเด็กเห่อ เว่อร์ไปถึง 1600 บาทก็มี
   ร้านจักรยานแห่งนี้เก่าแก่มากครับ เมื่อก่อนก็ขายของแบบรถตลาด เงียบๆ จืดชืด แต่พอจักรยานเริ่มฮิตมากขึ้น ร้านค้าก็ปรับปรุงตัวทันยุคสมัย กั้นเป็นห้องแอร์ มีอุปกรณ์เกรดดีๆ มากมาย แม้จะไม่เท่าร้านแสงเพชร (จรัลสนิทวงศ์ 20) แต่ร้านนี้ราคาดีกว่า แม่ค้าหน้าตาเฉยๆ แต่ก็ไม่ส่งสายตา “รำคาญ” ผมเหมือนตอนเจอที่ร้านแสงเพชร เข็ดครับ ซื้อของมาหลายปี เชียร์คนเข้ามาก็เยอะ ต่อให้อยุ่ใกล้กว่า สะดวกกว่า แต่ผมไม่อยากไปร้านเขาอีกแล้ว
   อยากได้ไฟท้ายยึดแร็คมานาน แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อ เพราะมันต้องซื้อขายึดแร็ค 1 ชิ้น และซื้อไฟท้ายอีก 1 ชิ้น แถมผมไม่ค่อยได้ขี่กลางคืน เลยไม่ได้สนใจมันมากนัก
   แต่มาวันนี้เจอไฟท้ายระบบออโต คือถ้ามีแรงสั่นสะเทือนไฟจะทำงานเอง และถ้ารถจอดก็จะดับเอง มีปุ่ม on-off สำหรับใช้ตอนขี่กลางวัน ชอบมาก ราคา 800 บาท เป็นของ Cateye ผมหยิบตัวยึดแร็คมาจ่ายเงินด้วย แต่แม่ค้าบอกว่า ไฟชุดนี้มีขามาให้พร้อมอยู่แล้ว ไม่ต้องซื้อเพิ่ม
   โห สุดยอดไปเลย เฉพาะขาก็ 220 บาทแล้ว (ในเวปขาย 240) นี่ได้ไฟออโต ชอบๆ
   ผมไม่ได้ขี่กลางคืนก็จริง แต่ปกติที่ขี่ก็มักจะออกตั้งแต่ยังไม่ตีห้าไง ใช้ไฟจริงๆ ไม่ถึง 1 ชม เลย
   เลยไป Big C เอาสมุดทะเบียนรถไปให้เจ้าหน้าที่ขนส่งดู สัปดาห์ที่แล้วผมไปต่อทะเบียน แต่เจ้าหน้าที่ไม่ได้ลงบันทึกในเล่มให้ กลัวปีหน้าจะงานเข้าสิ เขาก็จะคิดว่าเราไม่ได้ต่อภาษีไง
   พอยื่นเล่มทะเบียนให้เจ้าหน้าที่ดู เขาก็บอกว่าเล่มคุณเต็มแล้ว เขาพิมพ์ไว้ให้ที่แถบด้านบนของเล่มแทน ปีหน้าคุณต้องไปต่อที่ขนส่งนะ จะได้ออกเล่มใหม่
   ปัดโธ่ กูนี่โง่ฉิบเป๋งเล้ยยย
   รถคันนี้ของภรรยา อายุก็พอๆ กับรถ Nissan 180SX ของผม เล่มมันก็ใกล้เต็มแล้วเช่นกัน แต่ผมเสียดายเล่มเก่าไง มันมีลายเซ็นเจ้าหน้าที่ระบุไว้ว่าเป็นรถนำเข้าอยู่ท้ายเล่ม ถ้าออกเล่มใหม่ก็จะไม่มีลายเซ็นตรงนี้แล้ว ตอนขายคนซื้อที่ไม่รู้จักผมก็จะคิดว่าเป็นพวกรถจดประกอบ อืมม ทำไงดี แจ้งหายแล้วขอออกเล่มใหม่หรอ มีวิธีดีกว่านี้ไหม
   แวะซื้อสลิงฝาท้ายของรถกระบะคนงานที่ร้านอะไหล่แถวบ้าน ฝากเขาเช็คราคาช็อคของ Nissan 200SX ด้วยว่าเท่าไหร่ มีของไหม รถผมยังใช้ของเดิมๆ อยู่เลยนะ ช้อคน่ะมันเสียไปนานแล้ว ขับเร็วๆ แล้วร่อนมาก แบบกูไม่อยากอยู่บนถนนแล้วววว
   ก่อนเข้าบ้านจอดกินก๋วยเตี๋ยว บอกแม่ค้าใส่ผักบุ้งเยอะๆ แม่ค้าจัดให้เต็มตระกร้อลวกเลย ถูกใจมาก กินแบบดื่มด่ำ เคี้ยวช้าๆ ค่อยๆ ละเลียดก๋วยเตี๋ยวข้างถนนใต้หลังคาสังกะสี ร้อนจังว่ะ
   เผ็ดปาก แวะ 7-11 ซื้อไอติมกิน อิอิ แอบอ้วนนิดหน่อย ไม่เป็นไร นานๆ ที ใช้ชีวิตต้องเดินสายกลางนะ ฮ่าๆ (เข้าข้างตัวเอง)
   กลับมาถึงบ้านก็ออกอาการเห่อเลย รีบแกะห่อชุดไฟ อย่างแรกที่ทำคือเปิดไฟทดสอบว่าติดไหม ทำงานได้ไหม เสร็จแล้วก็รีบอ่านคู่มือ
   เขาบอกให้ชาร์จไฟให้เต็มก่อนใช้งานจริง นี่เห็นไหม ประโยชน์ของการอ่านคู่มือจะทำให้เราใช้ของเขาได้เต็มประสิทธิภาพ ไฟของ Infini เป็นแบบชาร์จผ่าน USB ทั้งไฟหน้าและไฟท้ายครับ ส่วนไฟออโตของ Cateye ใช้ AAA
   ไอ้ไฟ Cateye นี้มีโหมดแปลกๆ 2 อันที่ผมไม่ค่อยเห็นในไฟอื่นคือกระพริบแบบมั่ว (ในคู่มือเรียกโหมด Random) แม่งมั่วจริงๆ เลยครับ ส่วนอีกโหมดที่ชอบคือไฟแบบวับวาบ ค่อยๆ สว่างจ้าและลดลงช้าๆ คล้ายพวกแสงของกระสือ
   ไอ้ไฟของ infini นี่ให้อุปกรณ์เสริมมาเพียบเลยทั้งยึดแฮนด์ ยึดหลังอาน และชุดยึดหมวกทั้งด้านหน้าและหลัง กลไกการล็อคก็เท่ด้วยการใช้บิดหมุนแทนการเลื่อนเข้าออกแบบของเดิม  น่าจะแน่นกว่านะ
   ส่วนไฟออโตของ Cateye ก็ไม่แพ้กัน นอกจากขายึดแร็คที่แพงแล้ว ยังมีชุดยึดหลักอานมาให้อีก 2 ขนาด พร้อมแถบพลาสติคเนื้อดีใช้สำหรับกันรูด เด็ดสุดคือมีนอทยึดกันขโมยมาให้ด้วย เจ๋งว่ะ
   มีโปรแกรมโหลดฟรีในไอแพดส่งมา วันนี้เป็นเกมรถถัง เกมแบบ 8 bit เก่าๆ เชยๆ เลย แต่ผมชอบมาก ตามหาโหลดมานานก็ไม่เคยเจอ มาวันนี้มันส่งมาให้แบบฟลุ๊คๆ แต่น่าเสียดายนิดตรงที่การควบคุมของมันไม่ค่อยถนัด นอกนั้นโอเค    
   ผมเล่นเกมในไอแพดแค่ไม่กี่เกมเอง บ่อยสุดคือ Sudoku Tetris Pool ไม่ชอบพวกเกมแบบต้องจ้องตาเขม็ง กลัวสายตาเสียครับ เล่นแบบเน้นฝึกสมองมากกว่า
   ดูข่าวทีวีมีการแข่งยิงธนูในร่มระยะ 18 เมตร ที่ Fashion Island มีไอ้โจ้ลงแข่งและเข้ารอบด้วย เฮ้ยย ไอ้หมอนี่เจ๋งมาก ผมรู้จักโจ้ตั้งแต่เขาเรียนมัธยม เมื่อก่อนสนิทกันพอควร เล่นสเกตบอร์ดด้วยกัน จนเขาทำเพลงก็เจอกันน้อยลง
   ชอบโจ้ตรงมันมีแนวคิดเจ๋งดี เขากลัวความสูง ก็เลยไปเล่น Paragliding ไม่ใช่แค่เล่นขำขำ แต่เล่นจนเป็นระดับนักกีฬาเลย ตอนเด็กๆ ก็เล่นกีฬาผาดโผนมาเยอะ เครื่องบินเล็กเขาก็เป็น จนล่าสุดเพิ่งเห็นยิงธนูนี่แหละ ผมก็ชอบนะ มันเป็นกีฬาที่ได้ฝึกสมาธิเป็นอย่างมาก หากมีโอกาสก็อยากลองบ้างเหมือนกัน
   เย็นไปรับมิวครับ เขาเรียนภาษาจีนเลิกตั้ง 0800 เรียนหฤโหดตั้งแต่ 0800 เช้าจนถึง 0800 ค่ำ สุดยอดไหมเล่า นี่แค่เฉพาะวันเสาร์นะครับ อาทิตย์พรุ่งนี้ก็โหดไม่แพ้กัน
   มุ่งมั่นโครตๆ แล้ว
   หากพรของพ่อเป็นจริงได้ ขอให้เจ้าได้เป็นนักบินสมดังฝันนะลูก

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 08, 2014, 06:40:48 pm

8 มิย 57   

   กลางคืนเข้านอนโดยไม่ได้วางแผนว่าเช้านี้จะวิ่งหรือขี่จักรยานดี วิ่งจะสะดวกรวดเร็วกว่า จักรยานต้องเตรียมข้าวของอุปกรณ์เยอะ กลัวจะเก้อ ช่วงนี้ฝนตกบ่อย เลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ล่วงหน้า
   เช้านี้เลยทำอะไรไม่ถูก เอ๊ะ กูจะวิ่งหรือจะจักรยานดีวะ วิ่งมาตลอด 6 วันแล้ว พักหัวเข่าบ้าง เอาจักรยานออกขี่ดีกว่า จะได้ทดสอบไฟหน้าหลังที่เพิ่งซื้อมาด้วย
   แต่งตัวจัดเตรียมอุปกรณ์อย่างรวดเร็วนี่ต้องใช้เวลาถึง 30 นาทีกว่าจะออกจากบ้านได้ โห แม่งนานมากๆ เลย ยังไม่นับตอนกลับมาต้องจัดการซักตากเสื้อผ้าอีกหลายชิ้น และทีเหนื่อยสุดคือการล้างรถ
   ขี่จักรยานนี่จะเบื่อตอนขากลับเจอแดดแรงครับ เลยตัดสินใจเอาจักรยานใส่รถกระบะไปจอดที่ร้านกาแฟบางขุนเทียนชายทะเล จะได้ประหยัดแรงในขากลับ
   ขับจากบ้านไปถนนก็แห้งดี พอเข้าใกล้ชายทะเลเริ่มเห็นสองข้างทางมีน้ำท่วมขัง เอ๊ะ เมื่อคืนฝนตกหนักหรือ ที่บ้านไม่เห็นมีอะไรเลย แห้งสนิท
   จอดรถที่สามแยกแล้วเลี้ยวซ้ายไปทางร้านกาแฟ Coffee House ไม่ดูบรรยากาศบ้าง ไม่ได้ไปนานหลายเดือนเลยล่ะ
   ขี่เข้าไปก็เจอสองข้างทางมีบ้านเรือนเพิ่มขึ้นหลายหลัง ถนนทรุดพังหลายช่วง แววไม่ดีเริ่มมาแล้ว มีน้ำท่วมขังเป็นระยะอีกด้วย พอถึงร้านกาแฟก็ตกใจเลย ใกล้ๆ กันมีสิ่งก่อสร้างแบบเป็นบ้านแต่มันช่างโสโครก สกปรก เลอะเทอะ ข้าวของระเกะระกะ เป็นบ้านแบบไม่มีรั้วอีกด้วย สุดตีนมาก
   ร้านกาแฟมีรถจอดแค่ 3 คัน แต่สายหน่อยอาจจะเต็มเหมือนเดิม ขี่ตรงไปสุดทางก็วนกลับมาแล้วมุ่งตรงไปทางมหาชัย ท้องฟ้าสว่างนานแล้ว ตั้งใจไว้อยากจะมาทดสอบไฟหน้าไฟท้ายก็เลยอดกัน แถมท้องฟ้ามืดครึ้ม มีลมพัดเย็นๆ โชย สักพักฝนตกแน่เลยว่ะ
   ขี่ไปเจอร้านกาแฟเปิดใหม่ชื่อฝรั่งๆ หน่อย แนว Porto อะไรนี่แหละ ทำไมพวกมึงต้องมาตั้งชื่อแบบนี้กันด้วยวะ มันคล้ายๆ กันไปหมดเลย
   แรกๆ ที่เปิดคนน้อยมาก แต่วันนี้กลายเป็นจุดที่มีรถยนต์ของชาวจักรยานมาจอดรวมตัวกันมากสุด (นับเฉพาะช่วงเวลาที่ผมเห็น) ได้ทีเลยขอเข้าไปเยี่ยมชม ดูจากภายนอกไม่ค่อยสวยเลย พอเข้าไปข้างในก็ดีขึ้นมานิดหนึ่งตรงติดลำน้ำที่เป็นป่าชายเลน โดยรวมแล้วยังต้องพัฒนาอีกเยอะครับ ไม่งั้นก็จะขายได้แค่วันหยุด ภาษานักการตลาดเรียกว่า “ยังจุดไม่ติด”
   อ้อ ข้างทางที่ผ่านมาก่อนถึงร้านกาแฟนี้มีร้านโจ๊กและไข่กระทะขาย ร้านเล็กๆ น่าจะเพิ่งเปิด รสชาติไม่รู้ยังไม่เคยลอง บรรยากาศแบบกินกันตาย ไม่ได้เป็นร้าน มันเป็นแค่เพิงขายของ
   ตรงไปทางมหาชัย กะจะไปสารินซิตี้ จะไปดูบึงทีผมเคยเล่นวินเซิร์ฟเมื่อนานมากแล้วว่าสภาพเป็นอย่างไรบ้าง ถ้ามีเรือใบให้เล่นก็จะดีไม่น้อย ขี่ไปเรื่อยๆ ตามป้าย แต่อีกพักหนึ่งก็เปลี่ยนใจขี่ย้อนกลับ
   สภาพถนนพัง น้ำท่วมขัง รถบรรทุกสิบล้อเยอะมากๆ ฝุ่นควันตลบไปหมด เฮ้ยๆ ชักไม่สนุกแล้วว่ะ แถมแดดแรงจัดอีกแล้วด้วย กลับดีกว่า ก่อนวกรถกลับแวะข้างทางนั่งกิน Cereal Bar 1 ชิ้น เติมพลังรองท้อง
   กลับมาถึงร้านกาแฟตรงสามแยก วันนี้ได้ระยะทางแค่ 20 กว่า กม เอง เฮ้ยย ทริปอะไรของมึงวะเนี่ยะ
   ขากลับพบว่าสองข้างทางมีน้ำเจิ่งนอง แรกๆ ยังไม่ได้สงสัยอะไร แต่พอขับรถกลับนั้นแหละถึงรู้ว่าฝนตกไล่หลังผมมาตลอดตั้งแต่ออกจากบ้านแล้ว แต่แปลกตรงที่ผมไม่เปียกฝนเลย
   เอาจักรยานขึ้นรถที่ร้านกาแฟ ผมมาจอดที่นี่เป็นคนแรกตั้งแต่ 0530 ตอนนี้ราว 0800 แล้ว รถแน่นเต็มลานไปหมด จักรยานฮิตกันมากแล้วสินะถึงได้มีประชากรมากขนาดนี้
   ขากลับใช้ถนนบางขุนเทียนเจอน้ำเจิ่งนองเกือบตลอดทาง โห แบบนี้จะขี่กันยังไงวะ ลื่นล้มง่ายมากเลย แต่ก็ยังเห็นมีขี่มากันเพียบ น้ำดีดกระเด็นเต็มหลังเต็มหัว แถมเข้าปากอีกด้วย สนุกล่ะมึง ถ้าเป็นตอนแข่ง MTB ก็โอเคนะ ผมก็เคยสัมผัสบรรยากาศแบบนั้น แต่ถ้าเป็นวันหยุดขี่เล่นขอแบบเพลินๆ จะดีกว่านะ
   กลับมาบ้านหิวจัดเลย เจอหมูผัดขิงที่พ่อแม่กินเหลือไว้เลยจัดการต่อซะ ผักน้อยไปหน่อย ไม่เป็นไร กินผักมากไปก็ไม่ดี ทุกอย่างแหละนะ มันต้องเดินสายกลาง
   ภรรยากลับจากไปวิ่งที่สวนรถไฟซื้อถั่วทอดมาโหลเบ้อเริ่มเลย ตกใจมาก ภรรยาผมกินไม่เยอะขนาดนี้หรอก เป็นคนชอบซื้อ ไม่ชอบกิน ส่วนผมจะเป็นพวกเก็บกินของเก่าๆ ก่อนมันจะหมดอายุหรือต้องโยนทิ้ง เป็นพวกชอบเสียดายของ
   ไอ้ถั่วทอดแบบนี้อ้วนมากนะ ลำพังถั่วลิสงก็อ้วนมากกว่าถั่วอื่นๆ อยู่แล้ว แถมนำไปทอดอีก ใส่แป้งอีกด้วย ไปกันใหญ่เลย เห็นแววผอมช้ามาหารำไรๆ
   ช่วงเวลาอยู่บ้านคนเดียวนี่ผมจะเปิดคอมฯทำงานเขียนเป็นหลัก หากคิดอะไรแว๊บออกมาก็จะรีบบันทึกเอาไว้ สมัยก่อนผมมีเล่มละปีเลยนะ เป็น Year Book เลย แต่ระยะหลังมาทำงานอยู่ร้านขายของ สมองฝ่อลงไปมาก เขียนลงแผ่นกระดาษโน๊ทแทน อะไรหยิบฉวยได้ก็ใช้อันนั้นแหละ บางทีอยู่นอกบ้าน ยิ่งตอนส่งของนี่ไปกันใหญ่เลย บางทีใช้เขียนลงบนแขนก็ยังมี เคยลองจดในโทรศัพท์บ้าง ในไอแพดบ้าง แต่ผมว่ายังไงก็ไม่ทันใจและไม่เต็มที่เท่าจดบนกระดาษครับ
   วันนี้กินจุบจิบเพียบ ญาติของ “ดี”แม่บ้านของผม เอามะม่วงกวนมาฝากจากกัมพูชา ผมกินแล้วติดใจมาก แต่ของปีนี้ไม่อร่อยเหมือนปีก่อน ต่างกันลิบเลย เนื้อแข็งกระด้างมาก ก็บอกเขาไปตรงๆ ครับ เขาจะได้ปรับปรุง ดีกว่าแกล้งยอว่าอร่อย แล้วอีกหน่อยก็ได้แบบรสชาติแบบเดิมๆ กลับมาอีก
   มะม่วงกวนไม่อร่อยแต่ก็ยังหยิบกินไปหลายชิ้นนะ ยังดีที่เป็นมะม่วงกวนแบบทำเอง คือใช้มะม่วง 100% เลย ยังมีถั่วทอดอีก 1 ขวดโหลใหญ่ ยังแอบกินช็อคโกแลตดาร์คไป 2 ชิ้นเล็กๆ ไอ้ช้อคโกแลตนี่ไม่เท่าไหร่ ถั่วทอดต่างหากที่ให้พลังงานสูงมาก นอกจากตัวถั่วเองแล้ว ยังมาจากน้ำมันที่ทอดอีก ใช้น้ำมันอะไรมาทอดก็ไม่รู้ เราคุมไม่ได้เลย พ่อยังซื้อเกาลัดมาอีกกล่องด้วย หึหึ 
   มิวมีการบ้านภาษาจีน มิวจดลงในสมุดจดการบ้านมาแล้วแต่กลับไม่เข้าใจว่าครูสั่งทำในสมุดหรือในแบบฝึกหัด ผมถามผู้ปกครองในไลน์กลุ่มก็ตอบมาแบบหนึ่ง มิวถามเพื่อนก็ได้คำตอบมาแบบหนึ่ง ภรรยาดูเป็นกังวลอย่างมาก แต่ผมรู้สึกเฉยๆ ก็เพราะว่าทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาคือการเรียนรู้ครับ หากมิวทำผิดมันก็จะเป็นบทเรียนของเขาว่าคราวหน้าต้องตั้งใจฟังคำสั่งของครูให้ดีกว่านี้
   มิวเรียนพิเศษเต็มวันอีกเช่นเคย ไม่น่าเชื่อว่าจะขยันเว่อร์ขนาดนี้ 0800 - 0800 อีกเหมือนเดิม นี่มันไม่เหนื่อยบ้างเลยหรือ ขยันเรียนอย่างเว่อร์เลย

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 09, 2014, 05:24:09 pm

9 มิย 57
   วิ่งนี่มันสะดวกกว่าจักรยานเห็นๆ แค่ใส่เสื้อผ้าเบาบางสบาย และรองเท้าผ้าใบกับใจถึงๆ เมื่อวานโมโหตัวเองอย่างมากที่ตามใจปากสุดๆ กินถั่วคั่วไปตั้ง 7-8 แผ่น มะม่วงกวนอีกหลายชิ้น วิ่งไปก็นึกถึงของปัญญาอ่อนที่เรากินเข้าไป คิดได้แล้ววันนี้ก็อย่าจัดให้มันซ้ำอีก
   น้ำหนักขึ้นมาแบบตกใจเลย ขึ้นจากเดิม 1.5 กก วันนี้เลยวิ่งมากหน่อย ซัดไป 1.20 ชม ต้องรีดไขมันให้ลดลงมาโดยเร็ว อย่าให้มันค้าง เพิ่งอ้วน จะเอาลงได้เร็วมาก 
   เช้านี้มีผัดผักบุ้ง ปลาสลิดทอด กินกับข้าวกล้อง กระเทียมสด ผมกินข้าวกล้องมาเป็นสิบปีแล้วนะ แต่มิวนี่สิ เขาไม่ชอบกินเลย บอกว่ามันแข็ง ไม่นุ่มเหมือนข้าวขาว เลยต้องให้กินแบบผสมกันไปทีละน้อย
   ที่ร้านขายของงานเยอะครับ เช้าวันจันทร์นี่วุ่นมาก โทรศัพท์เข้าแบบรับสายไม่ทัน สายหน่อยเริ่มหิว มีกล้วยน้ำว้าวางอยู่ก็หยิบกินไปทีละผลๆ ก่อนเที่ยงนี่ผมซัดไป 3 แล้ว ฮ่าๆ
   เมื่อวานมีแผ่นดินไหวที่พม่า ห่างจากแม่ฮ่องสอนราว 250 กม แต่คงไม่มีผลมาถึงไทยนะ เพราะไม่เห็นมีข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เลย
บ่ายขี่จักรยานไปหาซื้อแบต CR2032 ปกติจะซื้อที่คลองถม ซื้อยกแผงเล็กตกชิ้นละ 10 บาท แต่วันนี้ได้รับคำแนะนำจากพี่เชอรี่ (เทพแห่งแสงไฟ) แนะนำร้านแถวเวิ้งนาครเขษม ซื้อยกแผง 25 ชิ้น ตกชิ้นละ 6 บาท หึหึ เลยจัดมาแบบยกถาด
   แบตฯเบอร์นี้ใช้บ่อยสุดเลยนะ ใช้กับชุดไฟจักรยาน มาตรวัดและเซนเซอร์ของ Cateye เครื่องชั่งน้ำหนัก ฯลฯ
   รีบซื้อ รีบกลับครับ เมฆครึ้มๆ แดดยังไม่แรง กลับซะก่อนที่ฝนจะตก แวะซื้อเต้าฮวยและสาคูถั่วดำมากินด้วย แทนมื้อกลางวันมันซะเลย แต่ช่วงสายของวันกินกล้วยน้ำว้าไปแล้ว 3 ผล
   กลับมาถึงบ้านรีบกินเต้าฮวยก่อนเลย ตามด้วยสาคูถั่วดำ หึหึ ได้ผลครับ อิ่มโคตร หลังตาจะปิดให้ได้
   เปิดคอมฯทำงานนิดหน่อย พรุ่งนี้มีประชุมกับอาร์ตและนกที่ร้านกาแฟ Art Café ที่ RCA คราวก่อนคุยกันในภาพรวมกว้างๆ พรุ่งนี้คงจะแคบลงมากขึ้นจนทุกคนนึกภาพชิ้นงานออก
   ผมจะเลือกทำงานเฉพาะที่ตัวเองถนัดและชอบ ส่วนนกจะมีแนวทางของรายการมาจากทางผู้ใหญ่ในช่องที่ให้โจทย์มาก่อนแล้ว สำหรับอาร์ตนั้นเป็นคนสารพัดประโยชน์ ทำงานได้หลากหลาย เอาใจใส่งานทุกชิ้น
   แนวทางของผมก็ไม่พ้นรถยนต์ จักรยาน เรือใบ คายัค เดินทาง ผจญภัย ท่องเที่ยวแบบ Unseen อนุรักษ์ ฯลฯ เรียกว่าหากมีใครมาชวนทำเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ล่ะก็ มีลุ้นกันหน่อย
   สนามบินจินนา ที่เมืองการาจีในประเทศปากีสถานโดนโจมตีโดยกลุ่มตาลีบัน ทำให้เครื่องของสายการบินไทยติดค้างอยู่ในสนามบินนั้น หึหึ แม่งโคตรเสียวเลย จะโดนลูกหลงหรือเปล่าก็ไม่รู้
   เย็นไปรับมิว ให้กลับบ้านเร็วหน่อย จะได้ทำการบ้านแล้วพักผ่อนบ้าง จะเล่นเกมอะไรก็ไม่ว่าแล้วล่ะ ติแค่ตรงจ้องหน้าจอใกล้เกินไปแค่นั้นเอง

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 11, 2014, 05:46:10 pm

10 มิย 57
   วิ่งไป 1 ชม จากเดิมทำสมาธิให้ใจนิ่งขณะวิ่ง แต่ทุกวันนี้หัวจะคิดเรื่องงานตลอด ยิ่งว่างยิ่งคิด คิดไม่หยุด ไม่เลิก มันต่อยอดไปได้เรื่อยๆ อารมณ์เดียวกับตอนเรียนปี 4 ที่เราทำโปรเจคเลย แต่ทุกวันนี้สเกลของงานมันใหญ่กว่าเยอะ
   กินอาหารเช้า ไปทำงาน อยู่จนถึงกลางวัน กินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าชามใหญ่ใส่ผักเพียบๆ ก่อนออกเดินทาง
   บ่ายไปประชุมที่ RCA ไปเร็วก่อนเวลานัด เลยนั่งคุยกับอาร์ต คนนี้เพื่อนสนิทของผมเลย ฝีมือทำงานนี่ไว้ใจได้ ทุกอย่างที่อาร์ตรับปาก งานจะออกมาเนี๊ยบเสมอ เราทำงานด้วยกันหลายชิ้นแล้ว
   สักพักนกตามมา มาสายเพราะรถเสีย บอกว่าขับๆ อยู่แล้วดับ ไฟขึ้นเต็มหน้าปัด สตาร์ทใหม่ติดได้ก็ขับช้าๆ กลับบ้าน แล้วนั่งแท็กซี่มาแทน เลยบอกเขาไปว่าอย่าตกใจไป อาการแค่เล็กน้อยของระบบไฟ ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย รถที่ขับออกมาได้แล้วเสีย แล้วสตาร์ทใหม่ได้น่ะ มันแค่บกพร่องเล็กน้อย
   นั่งคุยงานกันเหมือนเดิมจนค่ำ ไอเดียพล่านกว่าเดิมอีก มันเริ่มเห็นภาพชัดมากขึ้นๆ ผมเองก็ปล่อยของไปเยอะ ตั้งชื่อกลุ่มทีมงานอีกด้วย แม้จะห่างหายงานด้านนี้ไปนาน แต่พอมาจับอีกทีก็รับตำแหน่งครีเอทีฟเหมือนเดิม
   จากสมัยก่อนอยากทำทีวีนั้นแสนยาก เพราะมีไม่กี่ช่อง แต่ละช่องเขาก็มีทีมงานประจำของเขา เราเป็นเด็กใหม่ เข้าไปทำก็ได้แค่ลูกมือ ฝึกงาน ต้องอยุ่ไปนานๆ เป็นปีถึงจะได้แสดงฝีมือ แล้วค่อยไต่เต้า นานครับ นานมาก เป็นสิบปีกว่าจะแจ้งเกิดได้
   แต่วันนี้มีทีวีดิจิตอล มีเคเบิ้ล กลายเป็นช่องน่ะมีเพียบ แต่หาคนผลิตรายการไม่ได้ พอเพื่อนๆ เติบใหญ่ หลายคนมีทีมของตัวเองแล้ว ก็เลยมาคุยกันเรื่องอยากผลิตรายการอีกครั้ง
   ไอเดียผมเพียบอยุ่แล้วไง แม้วันๆ จะยกแบกของมาตลอดสิบกว่าปี แต่ผมก็จดไอเดียไว้เพียบ ทำตัวเองให้พร้อมเสมอ รอสักวันที่มีโอกาสมาถึง เราก็คว้ามันไว้
   ปล่อยของออกมาทีละน้อยๆ เอาเรื่องงานเขียนที่เราบันทึกไว้มาอ่านให้ฟัง เพื่อนนั่งอ้าปากหวอ แบบ เฮ้ยย มึงคิดได้ไง รวมถึงพลอตเรื่อง My father the hero ด้วย ไอ้เรื่องนี้คือไฮไลท์เลย สามารถทำเป็นภาพยนตร์ได้เลย และไม่น่าจะขายแค่ในไทย
   ออกจาก RCA ทุ่มกว่าเลย มืดกว่าคราวก่อนอีก แต่กลายเป็นรถไม่ติด ขับถึงบ้านแค่ 25 นาทีเอง แจ๋วๆ แต่จ่ายค่าจอดใน RCA ไป 40 บาท
   ตอนอยู่ในรถมิวโทรหา
   ตอนนี้พ่ออยู่ไหนหรอ
   ประชุมกับเพื่อนครับ ใกล้จะกลับแล้วล่ะ กำลังจะขึ้นทางด่วน
   อ๋อครับ สวัสดีครับ
   มิววางสายไป อ้าว โทรมาถามแค่นี้เองหรอ
   พอกลับถึงบ้านเลยถามเขาว่ามิวโทรหาพ่อเอง หรือว่าแม่บอกให้โทร มิวบอกว่าเขาโทรเอง กลับมาบ้านไม่เห็นพ่อ ก็เลยโทรหา
   มิวคิดถึงพ่อหรอ ผมถามแบบหน้าตาใสซื่อ
   มิวหันหน้ามามองนิด แล้วตอบ ไม่รู้สิ แล้วก็จัดหนังสือบนโต๊ะต่อ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 11, 2014, 05:48:37 pm

11 มิย 57
   นอนดึกตื่นสายหน่อย วิ่งได้แค่ 45 นาที แต่กลับเป็น 45 นาทีที่หัวสมองครุ่นคิดงาน TV ตลอดเวลา วิ่งรวดเดียว 45 นาทีโดยไม่จิบน้ำเลยอีกด้วย วิ่งไปคิดไปมันสุขมากจนลืมเหนื่อย
   ไฟในกายลุกโชนอีกครั้ง นี่ผมจะได้มาจับรายการทีวีอีกครั้งแล้วหรือนี่ ล่าสุดที่ทำก็ตอนเรียนมหาวิทยาลัย แล้วก็ฉีกแนวไปเลย ไปทางงานดีไซน์ แล้วไม่ได้ติดต่อเพื่อนๆ คนใดอีกเลย
   น้ำหนักที่ขึ้นมาเมื่อวันอาทิตย์ค่อยๆ ลดลงมา ตอนนี้หนักกว่าตอนที่ทำ New low ครั้งล่าสุดอยู่ 0.5 กก ดูมันน้อยมากเลยนะ แต่เอาลงยากจริงๆ ครับ ไอ้โลหลังๆ นี่มันต่างจากโลแรกเยอะมาก
   ข่าวใหญ่สำหรับผมวันนี้คือมีคราบน้ำมันลอยมาที่ชายหาดแม่รำพึง ดูภาพข่าวนี่ลอยมาเป็นระรอก จับตัวเป็นก้อน แต่ยังไม่เท่าตอนที่น้ำมันรั่วมาอ่าวพร้าวเกาะเสม็ดนะ ติดตามข่าวอยู่จนเย็นเจ้าหน้าที่บอกเก็บคราบหมดแล้ว แต่อย่าไปเชื่อมัน ไม่มีทางเร็วขนาดนั้นหรอก อย่างเก่งก็ช้อนบริเวณหาดทรายไปได้หน่อย พรุ่งนี้เจอน้ำขึ้นน้ำลงอีกสองรอบก็จะเห็นคราบโผล่อีกครั้ง
   สำคัญกับผมเพราะมีบ้านพักอยู่ริมหาดแห่งนี้ไง ไปตั้งแต่เด็ก แต่ช่วงนี้ไม่ได้ไปเป็นปีแล้ว คิดถึงเหมือนกัน คิดไว้ว่าตอนแก่ๆ จะเอาเรือใบไปไว้ที่นี่สักลำ แล้วออกเรือเล่นไปเรื่อย
   เช้านี้ที่ทำงานมียกของเล็กน้อย แต่ดันเป็นของที่มันหนักสุดในร้าน สูดหายใจลึกๆ อฐิฐานในใจขออย่าให้เจ็บหลังอีกเลยนะ
   บ่ายเอารถไปตรวจสภาพ ลองร้านใหม่แถวบ้าน เครื่องมือครบ และใหม่มาก เขาวัดเสียงดังจากท่อไอเสียด้วย และถ้าเป็นรถกระบะดีเซลก็จะวัดค่าควันดำให้ด้วย เจ๋งดีว่ะ ค่าตรวจ 200 บาท
   กลับมาบ้านหิวโฮกอีกแล้ว ซัดฝรั่งสุกก่อนเพื่อนเลย 1 ลูกใหญ่ ผลไม้ต้องกินตอนท้องว่างนะครับ จะได้ประโยชน์สูงสุด เมื่อเช้าตรู่ก่อนวิ่งก็กินกล้วยน้ำว้าไป 1 ผล และกินอีกผลตอน 1000
   จะอ้วนก็ตอนอยู่บ้านนี่แหละ ซัดฝรั่งจบก็ต่อด้วยถั่วลันเตาอบ อัลมอนด์อบ มะม่วงกวน ซีเรียลบาร์ ปิดท้ายด้วยช็อคโกแลตดาร์คอีก 2 ชิ้น หึหึ เริ่มหนังตาหย่อน
   วันนี้เปิดตัว Nissan Navara ตัวใหม่ คนอื่นไปกันหมด ยกเว้นผม ไม่ได้รับบัตรเชิญ กลัวเขาถีบออกมา เลยเฝ้ารอในอินเทอร์เนทแทน บอกแล้วไง เป็นบุคคลที่โลกลืม
   อยู่บ้านก็ดีไปอย่างตรงที่ได้นั่งคิดงานสบายๆ มีรายการทีวีตั้ง 5 รายการรออยู่ ไอเดียพลุ่งพล่านไม่หยุดเลย

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 12, 2014, 07:18:24 pm

12 มิย 57
   เมื่อก่อนวิ่งเพื่อลดน้ำหนัก สักพักวิ่งเพื่อทำสมาธิ ตอนนี้วิ่งจนได้ทุกอย่างมาแล้ว น้ำหนักก็ลดแล้ว สมาธิ ปัญญา ก็โอเคระดับหนึ่ง ทุกวันนี้วิ่งโดยไม่คาดหวังอะไรแล้ว แต่ผลที่ได้กลับเป็นเรื่องงานที่ยิ่งคิดยิ่งเฉียบคม
   จนเพื่อนงงว่า เฮ้ยย นี่มึงไม่ได้ทำงานทีวีมาแน่นะ ทำไมคิดได้ขนาดนี้ กลายเป็นว่าตำแหน่งงานด้านวงการนี้ไอ้ครีเอทีฟนี่แหละคือคนที่ทุกค่ายต้องการเป็นที่สุด
   มือเช้าทรงคุณค่า จัดให้เต็มที่สุด แต่คำว่าเต็มนี่ไม่ได้หมายถึงให้กินจนแน่นท้องนะ เต็มคือเน้นของมีประโยชน์ กินพออิ่มก็ใช้ได้แล้ว ส่วนมื้ออื่นก็กินแค่พอหายหิว แต่ตัวผมเองก็มีเผลอบ้างนะ ไม่ว่ากัน แต่ถ้าคุมแบบเข้มงวดได้ก็อาจจะผอมเร็วกว่านี้
   ช่วงเช้าถ้าไม่ได้ไปไหนก็จะพยายามไปร้านขายของทุกวัน ตอนเช้างานเยอะครับ โทรศัพท์มาสั่งของตลอด อะไรช่วยกันได้ก็ทำไป แม้จะเบื่อ จะไม่ชอบ ก็ต้องคิดบวกเข้าไว้ สุดท้ายก็อยู่ที่วิธีคิดของเราเองทั้งนั้น คิดบ่นเบื่อ ใจก็จะเป็นแบบนั้น หากคิดสนุกสุข ใจก็จะเป็นไปตามจิต
   วิ่งไป 1 ชม น้ำหนักเริ่มค่อยๆ ลดลงใกล้จะเท่า New Low ครั้งล่าสุดแล้ว ยังเกินไปแค่ 100 กรัม เช้านี้เลยได้ฤกษ์หยิบเสื้อยืดที่ซื้อไว้เป็นสิบปีจากจตุจักร ยังไม่เคยใส่เลยสักครั้ง คือซื้อมาตอนกะจะผอม แต่ยังไม่เคยผอมแบบนี้ได้สักที วันนี้กูใส่ได้แล้วโว๊ยยย
   เช้านี้เล่นมังสวิรัติเลย แต่ไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ ไม่ได้ถือ แค่มันไม่มีเนื้อสัตว์ในมื้ออาหารเท่านั้นเอง กินคะน้าฮ่องกงผัดน้ำมันหอย และไข่ดาว กินกับข้าวกล้อง
   ช่วงนี้เริ่มมีฝนบ่อยแล้วนะ คงจะเข้าฤดูฝนอย่างเป็นทางการเสียที คนเมืองก็บ่นกันไป แต่ผมเห็นในชาวเกษตรมากกว่านะ คนเมืองก็แค่เปียก แค่เลอะเทอะ แต่สำหรับชาวเกษตรแล้วมันคือชีวิตเลยล่ะ
   คุยไลน์กับกลุ่มเพื่อนนักเรียนเก่านิเทศ ผมเล่าเรื่องเกี่ยวกับจักรยานให้พวกเขาอ่าน เล่าทริประยอง หัวหิน และอินทนนท์ แต่ละคนบอกชอบกันใหญ่ บ้างก็ยุให้เขียนหนังสือ บ้างบอกทำเป็นรายการได้เลยนะ แต่ผมไม่ได้บอกพวกเขาหรอกนะว่าเวอร์ชั่นเต็มน่ะ มันอยู่ในไดอารี่ในเวปที่ผมเอาไว้เก็บข้อมูลแห่งนี้ ไม่ได้เพิ่งเขียน ผมจัดมาตั้งแต่ปี 52 แล้ว
   บ่ายก่อนเข้าบ้านแวะซื้อเปาะเปี๊ยะสดมากิน พอถึงบ้านก็หยิบต้นหอมในตู้เย็นมากำมือใหญ่ล้าง ลอกเปลือก กินสดๆ อีกสิบกว่าต้น กระเทียมสดอีกสิบกว่าหัว อิ่มอร่อย มีคุณค่า
   เปิดคอมนั่งทำงานต่อ จากเดิมเมื่อก่อนเขียน (พิมพ์) เล่นๆ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นของจริงแล้ว แต่ต้องเอาแต่ละชิ้นงานมาพิจารณาว่าอันไหนควรทำก่อนหลัง อันไหนควรส่งงานให้กับค่ายใด
   ขณะที่ก็ต้องเดินหน้างานทีวีไปพร้อมกัน เทปแรกๆ ก็ต้องลงมือเอง จากนั้นแผนของผมคือสร้างทีมโดยด่วน แล้วเราก็ทำหน้าที่แค่ควบคุมอยู่ด้านบน คอยดูภาพรวมของงานทั้งหมด
   งานที่ร้านขายของก็ยังมีอยู่นะ แบ่งร่างได้คงจะดีไม่น้อย
   วันนี้เขียนพลอทเรื่อง My father the hero หนังที่สร้างจากชีวิตจริงของผมกับลูกเสร็จ ตามต่อด้วยเรื่อง UBX – Ultimate Biking Experience อันนี้ยังไม่เสร็จ เพราะมันยาวมาก เบื้องต้นคงจะส่งไป 2 เรื่องให้กับค่าย GTH ถ้าเขาสนใจก็ดีสินะ ค่ายนี้ยังไม่เคยมีหนังสไตล์ที่ผมเขียนไปให้เลย ไอ้ UBX นี่ทำเป็นซีรี่ส์จะสนุกมาก แบ่งได้หลายตอน
   หัวค่ำมิวมีนัดทำฟัน ใส่เหล็กดัดฟันชิ้นล่าง กลับมาบ้านคงจะปากตึงๆ หรือเจ็บ อดทนหน่อยครับลูก อีกไม่กี่ปีก็ถอดมันออกแล้วลูกจะได้ฟันที่เรียงกันอย่างสวยงาม
   เพื่ออนาคตครับ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 13, 2014, 05:24:32 pm

13 มิย 57
   เลิกพิ่งนาฬิกาปลุกมาเป็นเดือนแล้วครับ ช่วงแรกยังต้องใช้บ้างเพราะอยากตื่นก่อน 0500 แต่ตอนนี้ตื่นได้เองตอน 0430 แทบทุกวัน บางวัน 0400 ด้วยซ้ำ แบบนี้ก็จะวิ่งได้นานหน่อย
   หยิบกล้วยน้ำว้า 1 ผล ตามด้วยขนมปังไส้กรอกชิ้นเล็กๆ กินก่อนออกวิ่ง วิ่งไปก็คิดงานไปด้วย สนุกมากๆ เลย นี่ถ้าสามารถพิมพ์งานที่เราคิดได้ไปด้วยนะจะแจ๋วสุด
   มีรายการทีวี 2 รายการที่ผมรับมาทำ มีเวลาแค่ไหนก็ยังไม่รู้เลยนะ นี่ผมใช้ชีวิตแบบเหมือนจะเป็นวันสุดท้ายในโลกแล้ว ทำทุกวันให้คุ้มค่า ทำให้เต็มที่กับทุกคน
   ซัดไป 1.20  ชม แรกๆ วิ่งนี่กังวลกลัวข้อเข่าจะพังมากเลยนะ ร่างกายเรารู้สึกเหนื่อยไง แต่ถ้ามาถามวันนี้นะ ผมรู้สึกเฉยๆ มากเลย ไม่เห็นจะเหนื่อยอะไร วิ่งเหยาะๆ เบาๆ เอง ถ้าช่วงหน้าร้อนเดือนสองเดือนก่อนก็จะเหงื่อออกเยอะหน่อย แต่ช่วงนี่กลางคืนมีฝน ตอนเช้าเย็นสบายมาก สดชื่น สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วค้างไว้หน่อย ค่อยปล่อยออก ทำแบบนี้บ่อยๆ เข้าไว้ครับ
   เมื่อก่อนวิ่งแล้วดูนาฬิกาประจำ แต่ช่วงนี้ไม่ดูแล้ว เผลอแป๊บเดียววิ่งไป 45 นาทีโดยไม่ได้จิบน้ำเลย สมองมันคิดแล้วเพลินไง ต่อยอดไปเรื่อยเลย อย่างวันนี้ก็ได้ไอเดียบริหารงานร้านกาแฟของอาร์ต พอเจอเขาในไลน์ก็เลยปล่อยไปเต็มที่ ส่วนเขาจะทำหรือไม่ก็สุดแท้แต่แล้วล่ะ
   ที่ร้านขายของงานเยอะครับ กว่าจะเข้าบ้านมาได้ก็ตอนเย็น แทบไม่เหลือเวลาให้ทำงานอะไรเลย ไอ้งานยกแบกของใช้แรงนี่มันเหมือนทำแล้วเปลืองตั้วเปลืองเวลาอย่างมาก ขณะทำงานแบบนี้สมองจะไม่แล่นเลยแม้แต่น้อย แถมจะทำให้ความจำสั้นลงไปอีก เช่นตอนไปส่งของแล้วลูกค้าสั่งสินค้าเพิ่มมา ถ้าไม่ได้จดลงกระดาษล่ะก็ มาถึงร้านก็ลืมครับ
   อยู่ร้านขายของหาของกินไม่สะดวก ตักกินเข้าปากยังไม่ทันเคี้ยวถ้ามีโทรศัพท์เข้าก็ต้องเลือกว่าจะกลืนลงไป หรือจะคายออกมาแล้วพูดกับคนโทรมาก่อน ทุเรศดีไหมครับ
   สายๆ ก็หิวแล้ว กินกล้วยน้ำว้าไปทีละผล จนถึงบ่ายนี่ซัดไปแล้ว 3 ถ้ารวมตอนเช้ามืดวันนี้ก็เป็น 4 ผลแล้ว 
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายหิวโฮกๆ อีกแล้ว เปิดตู้เย็นเจอแอ๊ปเปิ้ล ซัดรวดเดียว 3 ผล หึหึ เปิดคอมฯทำงานไปได้นิดหน่อยก็มีโทรศัพท์เข้ามา
   ภรรยาสุดที่รักนั่นเอง โทรมาเรียกให้ไปรับลูกหน่อย อ้าว เพิ่งเข้าบ้านมาแป๊บเดียวเอง ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
   ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ ใครใช้ให้ทำอะไรผมก็ทำตามเขาสั่งซะ แค่นี้มันก็จบ แต่พวกเขาคงไม่เข้าใจชีวิตอีกด้านของผมกระมังที่ต้องทำงานอีกหลายอย่าง
   กำลังประชุมออนไลน์อยู่ ก็เลยต้องขอปลีกตัวกะทันหัน เพื่อนๆ ไม่ว่าผมหรอกครับ แต่มันก็ทำให้งานทั้งหมดล่าช้าไปอีก
   มันแค่ไม่รู้ว่าตัวเองจะมีเวลาอิสระตอนไหนบ้าง กะเวลาไม่ถูก ช่วงเวลาวิ่งตอนเช้าตรู่ของทุกๆ วันจึงเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากที่สุดไงล่ะครับ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 15, 2014, 06:30:33 pm

14 มิย 57
   ความสุขส่วนตัวแม้จะมีเพียงแค่ช่วงสั้นๆ ผมก็จะใช้มันให้เต็มอิ่มที่สุด เริ่มมีแววสังหรณ์ว่าต่อไปนี้ผมอาจต้องรอรับลูกกลับบ้านด้วยบ่อยขึ้น
   ขึ้น ม1 เปลี่ยนโรงเรียนแล้ว ผมคิดว่าตัวเองจะว่างมากขึ้นเสียอีก เลยรับงานมาเพียบเลย นี่ยังไม่นับงานออกแบบโรงแรมเท่ๆ ริมทะเลอีกอันที่ยังไม่เคยเล่า
   อังคารหน้าผมเรียกนัดประชุมกลุ่มอีกรอบ และคงจะนัดเข้าไปคุยกับเจ้าของช่อง เจ้าของเวลาในลำดับต่อไป รายการ TV น่าจะลงตัวหมดแล้ว เหลือก็แค่เรื่องบทภาพยนตร์ของผมที่จะส่งให้ GTH อีก 2 เรื่อง เคลียร์พวกนี้ให้เสร็จสิ้น แล้วผมถึงจะรับงานออกแบบเสียที เจ้าของเขาก็ช่างใจเย็นนะ ยืนยันที่จะรออีกด้วย
   อยากให้วันหนึ่งมีมากกว่า 24 ชั่วโมงนะ จะได้แบ่งภาคไปทำโน่นทำนี่ได้บ้าง คิดแล้วก็นึกถึงตอนนี้ผมสอนลูกว่า สิ่งที่มีค่ามากที่สุดก็คือเวลาและโอกาส
   ชีวิตผมอยู่กับร้านขายของมาเป็นสิบปี พอมาเจอเพื่อนเก่าที่คุ้นเคยกันก็หยิบยื่นโอกาสให้ แต่ผมดันไม่ฉวยโอกาสนั้นไว้เอง
   น่าเสียดายนะ เสียดายจริงๆ เลย อยากร้องไห้ว่ะ
   วิ่งเท่านั้นที่ทำได้ในตอนนี้ วิ่งมันทำให้ผมลืมความทุกข์ คิดทำอะไรไม่ออกก็วิ่งมันไปเรื่อยๆ นี่แหละ วิ่งจนกว่าจะคิดหาทางออกได้
วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งไม่หยุด จัดไปอีก 1.10 ชม ค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย อะไรค้างคาในใจ ถ้าได้ออกกำลังกายหนักๆ จะรู้สึกดีเสมอ ชอบมากๆ ร่างกายดี จิตใจเราก็ดีไปด้วย ถ้าได้คิดดี ทำดี ก็จะสุดยอด
บ่ายไปต่อทะเบียนรถที่ Big C นี่ผมใช้รถมาจนไม่มีหน้าให้เจ้าหน้าที่บันทึกข้อมูลต่อทะเบียนแล้วหรือนี่ ต้องขึ้นเล่มใหม่ แต่ผมเสียดายเล่มเก่า มันมีบันทึกลงหลังเล่มว่าเป็นรถนำเข้า ตอนขายรถผู้ซื้อจะเข้าใจได้ดีกว่า ไม่งั้นเขาอาจคิดว่ารถผมเป็นพวกจดประกอบ หรือรถเถื่อน
อยากรู้ก็เลยถามเจ้าหน้าที่ไปตรงๆ เจ้าหน้าที่ท่านก็แสนซื้อ บอกให้ไปแจ้งหาย แล้วขอออกเล่มใหม่เสียเลย ง่ายดี ไม่ต้องไปแจ้งความด้วย เพราะชื่อผมเป็นเจ้าของรถเอง แค่นำบัตรประชาชนไปใบเดียวพอ
เย็นไปรับมิวที่สถานีรถไฟฟ้า ปกติจะต้องเลิกราว 2000 แต่วันนี้ครูภาษจีนไม่สบาย เลยงดสอน กลับถึงบ้านเร็วหน่อย ก่อนเข้าบ้านแวะกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาในตลาดแถวบ้าน
กลับมาบ้านก็เล่นเกมใน IPhone พร้อมกับเปิด DVD การ์ตูนภาษาอังกฤษฟังไปด้วย two in one จริงๆ
ผมจัดเตรียมจักรยาน พรุ่งนี้อยากออกไปขี่บ้าง วิ่งมา 6 วันแล้ว อีก 1 วันขอเปลี่ยนเป็นจักรยานบ้างนะ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 15, 2014, 06:32:00 pm

15 มิย 57
   วันนี้แปลก ตื่นสายกว่าปกติเสียอีก ทั้งๆ ที่นอนแค่ 0930 เองนะ  งงเลย ปกติตื่น 0430 วันนี้ตื่นตอน 0515 แน่ะ รีบอาบน้ำแบบลวกๆ ราดตัวพอให้สดชื่น แต่งชุดจักรยานออกขี่เลย อยากทดสอบไฟหน้าไฟท้ายที่เพิ่งซื้อมาใหม่ด้วยไง แบบกูบ้าเห่อ
   
   ออกจากบ้านเกือบ 0600 เลือกเส้นทางมืดๆ ใต้ทางด่วน อยากจะดูว่าไฟเราเป็นยังไงบ้าง โคตรเห่อเลย ขนาดจอดรถแล้วเดินมาดูไฟจากด้านท้ายก็แล้วกัน
   อยากรู้ว่าไฟท้ายออโต้มันจะเปิดและดับเองไหม อย่างไร ดูพอเป็นพิธี โอเคละ ขี่ต่อดีกว่า วันนี้กลุ่มของสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทยจัดทริปไปบางกระเจ้า เลยไปแจมกับเขาสักหน่อย คิดถึงพวกพี่ๆ ครับ เจอกลุ่มใหญ่ครั้งล่าสุดก็ตอนไปสิงคโปร์ จากนั้นผมก็ไม่ได้ไปขี่กับเขาอีกเลย
   เขานัดกันที่ใต้สะพานแขวนทางถนนพระราม 3 ตอน 0730 แต่ผมชอบขี่เช้าๆ เลยไปที่สวนศรีนครเขื่อนขันธ์ตั้งแต่ 0700 อากาศดีมากครับ ไม่ได้เข้ามาที่นี่นานเป็นปี เสื่อมโทรมลงไปเยอะเลย หอดูนกสวยๆ นี่ก็โทรม ห้องน้ำด้านในลึกๆ นี่พังทรุดเลย
   นี่เป็นครั้งแรกที่ผมขี่จักรยานจากบ้านมาเลยนะ ทุกทีน่ะ จะเอาจักรยานใส่รถยนต์ ขับมาจอดที่ตลาดน้ำ แล้วลงขี่มาอีกแค่ 4 กม ก็จะถึงสวนแห่งนี้แล้ว ขี่เล่นจนแดดออกก็วกกลับ เอาจักรยานเก็บใส่รถแล้วก็กินข้าวที่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง
   แต่วันนี้เอาจักรยานมาจากบ้านเลยไง ระยะทางก็ไม่มากเท่าไหร่ ราว 15 กม วนเล่นด้านในช่วง Off Road ด้วย เสร็จแล้วออกมานั่งเล่นริมบึงใหญ่ น้ำสวยใส น่าพายเรือเล่นจริงๆ นั่งเล่นอยู่นาน ดื่มด่ำกับธรรมชาติ ขากลับถามเจ้าหน้าที่ว่าเอาเรือมาพายเล่นได้ไหม เขาบอกไม่ได้ จบข่าว
   กะเวลาให้ไปถึงตลาดน้ำบางน้ำผึ้งประมาณ 0830 ผมกะว่าสัก 1 ชม พวกเขาก็น่าจะมากันถึง แต่คำนวณผิด ลืมไปว่าจำนวนผู้มาแจมทริปของสมาคมตอนนี้มันเยอะกว่าเดิมมาก สมัยก่อนทริปละแค่ 40-50 คัน แต่ทุกวันนี้มีเป็นร้อย อย่างวันนี้มากัน 166 คัน ขบวนยาว แถวก็แตก ทำให้กว่าจะมาถึงตลาดแห่งนี้ก็ราว 0900
   ผิดแผนสิ กำหนดการเดิมเขาจะยังไม่แวะตลาด แต่จะไปที่สวนศรีนครเขื่อนขันธ์ก่อน ขี่วนเล่นให้มันสายหน่อยแล้วค่อยมากินกลางวันที่ตลาดน้ำ แต่ผู้นำกลุ่มซึ่งก็ขับตามใครมาก็ไม่รู้ คนนำพาเข้าตลาด ที่เหลือก็กรูกันเข้ามากันหมด
   เจอพี่ท่านหนึ่งยืนเก้ๆ กังๆ ผมเลยสอบถามว่ามากับกลุ่มของสมาคมใช่ไหม เขาตอบว่าใช่ ก็เลยยืนคุยกันฆ่าเวลารอกลุ่มใหญ่ไปด้วยในตัว
   จุดประสงค์ของผมคืออยากเจอลุงบ็อบ ตามด้วยพี่ๆ ที่ผมเคยขี่จักรยานด้วยกัน มีแผนในใจนิดหน่อย
   นักจักรยานเริ่มมากันหนาตามากขึ้น แต่ละคนก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรกันต่อไป นัดหมายกันตรงไหนก็ยังไม่รู้ ยืนกันเกะกะลานหน้าวัดนี่แหละ
   เฮ้ย ไม่ได้การ คนเริ่มเยอะ เริ่มมั่ว รถติดมากแล้ว รถยนต์เข้าไม่ได้ เลยรวบรัดพิธีการของเขาก็แล้วกัน ผมเรียกให้ทุกคนไปรวมกันใต้อาคารหลังใหญ่ด้านในลานจอดรถ เป็นลานของโรงเรียนเล็กๆ ไปยืนรวมกันตรงนั้น แล้วจะนัดหมายอย่างไรค่อยว่ากัน ยืนตรงนี้เกะกะมาก ไม่ได้หรอก ร้อนด้วย
   จนกระทั่งผู้นำกลุ่มของสมาคมจักรยานมาถึง เลยได้เจอน้าหมี อาลิขิต สองท่านี้คุ้นมาก เจอประจำทุกงานที่ผมไปร่วมขี่ด้วย สงสัยลุงบ็อบจะไม่มา ไม่เป็นไร ขอเบอร์เอาไว้ค่อยติดต่อภายหลัง ไม่รู้ว่าลุงแกจะจำผมได้หรือเปล่าสินะ
   คุยกับน้าหมี อาลิขิตแทน แล้วก็เจอรุ่นพี่ที่สนิทอีกคน ชื่อพี่เชอรี่ ผมให้ชื่อเธอว่า “เทพแห่งแสงไฟ” เพราะรถจักรยานของเขาติดไฟเยอะมากๆ แซวกันว่าเป็นต้นคริสมาส
นึกว่าจะต้องอยู่อย่างเงียบเหงาเสียแล้วสิ แต่เข้าสังคมทีไร เป็นต้องรู้จักเพื่อนใหม่ๆ ทุกที อย่างวันนี้ก็เจอนักปั่นหญิงอีกสองท่าน ผมเข้าไปคุยอาสาเฝ้ารถให้ตอนอยู่ที่ตลาดน้ำ เขาไม่ได้นำสายล็อครถมา เลยใช้วิธีผลัดกันไปซื้อของมากิน ทราบมาว่าอยู่แถวเสนา
   คุยไปคุยมา รู้เพิ่มอีกว่าเพิ่งมาแจมกับสมาคมเป็นครั้งแรกอีกด้วย ก็เลยต้องช่วยดูแลสักหน่อย เพราะ “คุณนา” บอกว่าตัวเองไม่ถนัดขี่ทางปูนแคบๆ กลัวมาก ส่วนอีกท่านชื่อ “พี่อ้อ” ไม่มีปัญหาอะไร
   ผมเลยขี่นำ และตามหลังสองท่านนี้เป็นระยะๆ แต่ก็มีทิ้งหายกันไปบ้าง ตามจังหวะการลื่นไหลของกลุ่ม
   เจอก็ชวนคุยบ้าง จะได้ไม่เบื่อ จะไม่ได้รู้สึกเหมือนต่างคนต่างขี่ ผมชอบอารมณ์ของกลุ่มไง นี่คือตอนผมขี่กับกลุ่มนะ ผมจะทำตัวเสมือนเป็นเจ้าของงานอีกคนเลยล่ะ คล้ายๆ ว่าเป็นอาสาสมัครของสมาคมก็แล้วกัน
   กลุ่มใหญ่คนเยอะ จะไม่เหมาะกับทางปูนแคบๆ ด้านในครับ แต่ก็มีหลายท่านอยากเข้าไปชม ทางสมาคมก็เลยต้องจัดให้ ผลก็อย่างที่ผมคิด คือจักรยานติดแถวยาวเหยียด จนกลุ่มแตกเป็นหลายกลุ่ม ไปดักรอที่หน้าพิพิทธภัณฑ์ปลากัดกลุ่มหนึ่ง รอจนมากันครบก็ย้ายเข้าไปนั่งเล่นในสวนศรีฯ ต่อ รอจนครบจริงๆ แล้วก็แยกย้าย
   เจอท่านหนึ่งรถล้มหัวเข่าแตกถลอก 2 ข้าง กลายเป็นพี่คนที่ผมเจอคนแรกตอนที่เข้ามาตลาดน้ำนี่เอง เลยหยิบยาเบตาดีนให้เขาทา รถล้มต้องรีบล้างและทาแผลทันทีครับ รถผมพกยาไว้ตลอด เอาไว้ช่วยชาวบ้าน ผ้าก็อซ พลาสเตอร์ ฯลฯ มีครบหมด
   ขากลับก็แยกย้ายกันตามอัธยาศัยเลย แต่สองสาวที่ผมเจอเขาไม่คุ้นทาง เลยขี่นำมาจนถึงใกล้แยกบุคโล ชี้ให้เขาเลี้ยวไปทางพระราม 3 ส่วนผมวกกลับบ้านพระราม 2 เป็นการสิ้นสุดทริปของวันนี้ ขี่ขำขำได้มา 50 กม
   อ้อ น้ำผมหมดตั้งแต่ตอนอยู่สวนศรีฯแล้วนะ อดทนขี่กลับมากินที่บ้าน หึหึ ซัดน้ำมะเขือเทศกระป๋องเล็กไป 2 กระป๋องทันที สดชื่นน่าดู อาบน้ำสระผมแล้วลงมาหาของกิน จัดฝรั่งไปกล่องใหญ่ หิวไม่เลิกรา ตามด้วยถั่วอบอีกซอง หิวน้ำยังไม่หาย กินน้ำลูกพรุนอีกกล่อง หึหึ แป๊บเดียว ขี้แตก แดกเยอะจัด สม
   เปิดคอมฯทำงานนิดหน่อย วางแผนพรีเซนต์งานทีวี ผมนัดกลุ่มประชุมวันอังคารบ่ายอีกครั้ง อยากเห็นความคืบหน้าจากเพื่อนๆ ผมเองก็เลยต้องกระตืนลือล้นให้เพื่อนๆ เห็น ไปประชุมทุกครั้ง งานจะคืบหน้าและเห็นภาพชัดขึ้นเสมอทุกครั้ง ตั้งเป้าเอาไว้ว่า หลังจากนี้จะเข้าไปคุยกับทางเจ้าของรายการแล้ว ยังไงต้องภายในเดือนนี้แหละ ผมอยากให้มัน On Air ก่อนตุลาคม เพราะต้นปีหน้าผมมีแผนการใหญ่รออยู่อีกชิ้น แต่มีข้อแม้ว่างานนี้มันต้องออกมาดีนะ
   เฮ้ยย ใครทำงานเปิดตัวรายการ Thailand Got Talent วะ สุดยอดๆ
แม่งทำปุ่มกดของกรรมการเอาไว้ที่ลานในหัวลำโพง พอคนมากดปุ๊บก็เปิดตัวแชมป์และผุ้แสดงที่ดังๆ ทีละคน ทีละกลุ่ม สุดๆ มาก เยี่ยมยอดจริงๆ สุดท้ายน้าเน็กออกมาพูดเปิดแนะนำรายการของซีซันนี้
   กูยอมมึงเลย ใครคิดงานแบบนี้วะ อยากรู้จักจริงๆ
   เปิดตัวรายการโอเค เปิดตัวกรรมการแม่งก็ยังเจ๋ง ให้เบนซ์ พรชิตาใส่ชุดหนังดำขี่มอเตอร์ไซค์มา กาละแมนั่งเฮลิคอปเตอร์มา ยังมีพี่ดี้นิติพงษ์ ห่อนาค และเบน ชลาทิศ ปิดท้าย เจ๋งๆ
   ผมพอจะจับทางได้แล้วล่ะ เขาเอาเทพแห่งเสียงเพลงอย่างพี่ดี้มาเป็นกรรมการด้วยก็เพราะมีผู้เข้าประกวดใช้ทักษะทางด้านดนตรีเข้ามาร่วมอย่างมาก มีนักร้องเสียงเทพอีกท่านคือเบน ชลาทิศ ส่วนกาละแมนั้นคงจะอยากได้คำวิจารณ์เจ็บๆ สำหรับเบนซ์นี่ได้รับเลือกติดต่อกันทุกปี น่าจะมีอะไรพิเศษลึกๆ ที่ทางกลุ่มผู้จัดชอบ
   ไอ้รายการนี้มันทำให้คนดังแค่เพียงชั่วข้ามคืนมาแล้วหลายคน น่าสนใจดีครับ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 18, 2014, 06:50:39 pm

16 มิย 57
   เมื่อก่อนวิ่งเพื่อลดน้ำหนัก วิ่งเพื่อสุขภาพ วิ่งเพื่อความคิดสร้างสรรค์ วิ่งเพื่อจิตนาการ แต่วันนี้ผมวิ่งเพื่อชีวิต
   ไม่ใช่ว่าเจ็บป่วยแล้วถึงมาวิ่งออกำลังกายตามหมอสั่ง แต่การวิ่งมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวผมไปเสียแล้ว
   กับจักรยาน และการเดินทางผมก็เคยคิดแบบนี้นะ ถึงขั้นเตรียมแผนขี่จักรยานทางไกลตระเวนไปทั่ว แต่ก็นั่นแหละนะ มันได้แต่คิด เพราะเวลาไม่เอื้ออำนวย พอเราโตขึ้นมันก็มีภาระหน้าที่ให้รับผิดชอบมากขึ้น เริ่มจากรับผิดชอบเรื่องลูก เรื่องธุรกิจของที่ร้าน เรื่องงานพิเศษด้านทีวีที่เป็นงานล่าสุด ถ้าทำสำเร็จนี่มันก็น่าจะพลิกชีวิตผมได้เลยทีเดียว
   น่าจะเป็นอีกคนที่มีแผนในชีวิตเพียบไปหมดนะ รอเพียงจังหวะและโอกาสผมก็จะหยิบแผนนั้นออกมาใช้ทันที
   บ่ายไปประชุมแถวสุขุมวิท เสร็จแล้วกลับมาแวะที่คอนโด ทำความสะอาดห้องเหมือนเดิม นั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศ อยู่จนถึงเย็นค่อยกลับไปรับมิวที่ร้านขายของ
   เมื่อวานเจอน้าหมีทักทีแรกนี่ยิ้มแก้มปริเลย บอกว่าผมไปทำอะไรมา ทำไมผอมขนาดนี้ อิอิ เขินๆ พี่เชอรี่ดันถ่ายรูปมาลงเฟซบุ๊คอีก ยิ่งเขินเข้าไปใหญ่ เห็นชัดเจนว่าชุดจักรยานของผมมันช่างต่างจากชาวบ้านคนอื่นเขาจริงๆ ครับ ผมชอบสีพื้นๆ เรียบๆ ไม่ชอบฉูดฉาด ชุดแบบนักแข่งนี่ยิ่งเกลียดมาก พวกที่ดูเหมือนมีสปอนเซอร์ติดเต็มตัว ผมก็อยากมีสปอนเซอร์ติดตัวนะ แต่อยากได้สปอนเซอร์ที่เขาสนับสนุนผมจริงๆ
   เย็นแวะไปรับมิวที่ร้านขายของ ถึงบ้านก็ทำการบ้าน เล่นเกม เข้านอนราว 0930 เริ่มดึกทีละน้อยๆ ดึกกว่านี้ก็มีนะ โดยเฉพาะวันที่มีการบ้านเยอะๆ และมิวทำช้า เคยถึง 1030 ก็ยังมี

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 18, 2014, 06:51:52 pm

17 มิย 57
   วิ่งกลางสายฝนปรอยๆ สนุกสุดยอดเลย ฝนตก นอนเพลิน ตื่นสายสิ วิ่งได้แค่ 45 นาทีเท่านั้นเอง จะวิ่งต่อก็ได้นะ แต่ผมอยากมากินมื้อเช้าร่วมโต๊ะด้วยกันภับภรรยาและลูก ช่วงนี้มิวห่างๆ ผมไปเยอะ จากเดิมนี่ผมไปรับไปส่งตลอด ตอนนี้มัธยม 1 แล้ว เขาจะออกไปกับภรรยาผมในตอนเช้าแทน
   กินข้าว อาบน้ำ ไปทำงาน เป็นแบบนี้เดิมๆ ทุกวัน ตอนเช้ามียกแบกของบ้าง ค่อย ๆทำไปครับ ระวังหลังที่เจ็บไว้ให้ดี กลัวจะกระทบต่ออนาคตของชีวิตผมจริงๆ เลย แต่ไม่เป็นไรครับ คิดบวกเข้าไว้ และใช้ชีวิตให้เหมือนกับว่ามันเป็นวันสุดท้ายที่จะได้หายใจ
   บ่ายไป Art Café ที่ RCA แรกๆ ไม่รู้จักทาง แต่ตอนนี้โอเคแล้ว ไปก่อนเวลาเล็กน้อย นั่งเตรียมงาน สั่งสตอเบอรี่โซดาป๊อบมากิน ก็เป็นสตอเบอรี่เชื่อมใส่โซดา แล้วโรยเม็ดกลมๆ นิ่มๆ กัดแล้วข้างในแตกเป็นน้ำเชื่อมสตอเบอรี่ แปลกๆ ดีครับ อารมณ์เหมือนกินหน้าโรงเรียนอนุบาล ฮ่าๆ
   กินแล้วก็วิจารณ์เขาไปตรงๆ นะว่า อร่อยแค่ครึ่งแก้วแรก ครึ่งหลังความซ่าของโซดามันหายไป กลายเป็นจืดๆ แทน นี่ถ้าเติมสตอเบอรี่ได้อีกคงจะอร่อยอีกรอบ
   สักพักนกตามมาสมทบ พวกเราก็อพยพกันขึ้นไปคุยบนชั้นลอยที่ผมเรียกว่ากองบัญชาการ สั่งครัวซองแฮมชีสมากิน ตามด้วย Honey Toast กับไอติมช็อคโกแลต ไอ้ห่านี้อ้วนเหี้ยๆ เลย ผมกินไปแค่สองคำ เลิกครับ แดกมากกว่านี้มีสิทธิตายคาร้าน มันเอาขนมปังมาผ่าเป็นร่อง เอาเนยวาง แล้วปิ้งจนร้อน ตักไอติมวางสองลูกแล้วราดช็อคโกแลตฟัดจ์ หึหึ สร้างสรรค์จริงๆ นะเมนูแบบนี้ ก็อปกันมาจังเล้ยย
   จะให้อร่อยจริงๆ นะ เอาแค่บราวนี่อุ่นๆ กินกับไอติมวนิลา แค่นี้แหละครับ เจ๋งสุดแล้ว วัยรุ่นเรียกฟิน
   วันนี้ให้อาร์ตพรีเซนต์งานคนแรก แม่งเล่นซะผมเก็บงานของตัวเองไปเลย คิดในใจว่าทำไมมึงเพิ่งจะเอาผลงานที่เคยทำมาอวดกูวะ นี่ถ้ามันโชว์ตั้งแต่วันแรกที่นัดเจอนะ ผมไม่ต้องเสียเวลาไปคิดงานสะเปะสะปะหรอก เอางานของมันนี่แหละไปต่อยอดและลุยต่อได้เลย
   อาร์ตชอบรถยนต์เช่นกันครับ แต่ความชอบของเขามันไม่เหมือนกับผม มีภาพรวมเหมือนๆ กัน เราเรียนมาด้วยกัน คิดและมองอะไรคล้ายๆ กัน แต่ผมจับงานสิ่งพิมพ์ อาร์ตจับงานโฆษณาทีวี สองสิ่งห์เลยมาปะทะกันในงานนี้ ส่วนนกถนัดด้านประสานงานและรู้จักผู้ใหญ่ในวงการทีวีเยอะ
   คุยกันตั้งแต่ 0200 – 0730 นั่งคุยกันเพลินมากเลย สนุกมากๆ เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขจริงๆ ทั้งๆ ที่เนื้อหาสาระอยู่ในระดับโคตรโหด เห็นงานของอาร์ตแล้วทำให้ผมยิ่งมั่นใจว่างานของกลุ่มเรามันไม่ธรรมดา ไม่เหมือนพวกทำทีวีทั่วไป มันคนละเกรดกันเลย อาร์ตเปิดไฟล์แรกผมคิดว่ามันเอาของฝรั่งมาโชว์ พอดูจบมันบอกว่า กูถ่ายเองตัดต่อเองทั้งหมด หึหึ
   กูยอมมึงเลยว่ะ
   ก่อนกลับผมแบ่งงานกันไปสานต่อ ผมรับหน้าที่ต่อยอดงานสิงพิมพ์โปรเจคใหม่ อาร์ตไปติดต่อเพื่อนที่เคยเป็นพิธีกร ส่วนนกไปติดต่อเจ้าของช่อง ติดต่อเซลล์ขายโฆษณา
   แยกย้ายกันกลับท่ามกลางฝนปรอยๆ รถติดหนักครับ ผมใช้ทางด่วนพระราม 9 นี่รถติดแบบไหลๆ ตลอดทาง ดีที่ไม่เจอน้ำท่วมขัง วันนี้เอารถ Nissan 180SX ไป มันเตี้ยที่สุดในบ้านเลย
   ถึงบ้านเอาตอนเกือบ 0900 เหนื่อย เพลีย ไม่ได้กินอะไรอีกเลย นอนแล้วล่ะ หมดแรงแบบมีความสุขที่ขยับเข้าใกล้งานที่เราชอบทีละน้อยๆ ถ้าใครมาแอบดูตอนนอน คงเห็นรอยยิ้มท่ามกลางความมืดมิด

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 18, 2014, 06:53:15 pm

18 มิย 57
   วิ่งไป 1 ชม เช้านี้ไฟในกายพลุกพล่านเลย หลังประชุมเมื่อวานผลงานคืบหน้าไปมาก เห็นภาพงานเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น วิ่งไปสมองก็คิดต่อยอดไปเรื่อย วิ่งแป๊บเดียว ครบ 1 ชม แล้ว ช่วงเวลาที่เรามีความสุข มันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
   เช้ากินเต็มที่ กระเพราไก่ใส่เห็ดออรินจิ ไข่ดาวทอดในน้ำมันคาโนลา ผักเคียงข้างคือบร็อคโคลี่ลวก กระเทียมสด กินกับข้าวกล้องเหมือนเดิม มื้อเช้าจัดเต็มครับ
   เช้านี้มีเค้าลางไม่ดีมาบอกผม ผมเริ่มรับรู้การเตือนแบบนี้ได้แล้วนะ เตือนครั้งแรกคือจู่ๆ ก็มีคนเดินแทรกรั้วริมทางด่วนโผล่พรวดออกมา แม่งเล่นซะตกใจเลย มาแสดงตัวแบบใกล้ๆ จะๆ หัวใจเต้นตึกๆ การเตือนแบบนี้สำหรับผมหมายถึงให้ขับรถระวังอันตรายนะ
   แล้วก็ไม่ผิดหวังครับ อีกแค่ 1 กม ถัดมาก็เบรกจนเกือบชนมอเตอร์ไซค์ที่ขี่แช่อยู่เลนขวาสุด ห่างกันแค่คืบเองมั้ง เสียวฉิบเป๋ง แต่ก็รู้สึกขอบคุณเทพที่มาคอยเตือนผมอยู่ในใจ
   สายๆ กินกล้วยน้ำว้า หิวก็เด็ดกินทีละผล มีถั่วลิสงต้มอีกนิดหน่อย ว่างๆ ก็จิบชาเขียวชงเองจืดๆ ไปตลอดวัน
บ่ายไปประชุมอีกรอบ กลับมาบ้านตอนเย็นหิวโฮกอีกแล้ว แวะตลาดนัดซื้อข้าวโพดต้มมากินดีกว่า ไม่งั้นกลับมาบ้านเจอของติงต๊องๆ เยอะแยะ กินแล้วจะอ้วนได้ง่าย
   อ้อ ข้าวโพดนี่ก็อ้วนนะครับ แป้งเพียบ แต่มันก็ยังมีสารอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายมาก ซื้องาดำตัดและถั่วตุ๊บตับติดมือมาด้วย ฮ่าๆ
   ช่วงริมถนนใกล้ถึงบ้านเจอรถจอดเสียคันหนึ่ง ผมขับเลยมาแล้วล่ะ แต่นึกตัดสินใจเบรกแล้วถอยหลังไปช่วยดูอาการรถเขาให้ พบว่าเกิดจากโอเวอร์ฮีทอีกแล้ว ปัญหารถเสียที่จอดข้างทางส่วนใหญ่ที่ผมเจอก็จะเป็นยางแตกกับโอเวอร์ฮีทนี่แหละครับ
   ก็สอนให้เจ้าของเขาดูเข็มความร้อน รถเขาไม่ได้ฮีทจนดับ แต่เจ้าของเห็นเข็มความร้อนขึ้นสูงจึงจอดดับเครื่องเอง อืมม แบบนี้พอไหว พอรอด
   ต้องรอให้เครื่องเย็นลงมากๆ ก่อนครับ น่าจะต้องไม่ต่ำกว่า 1 ชม เลยล่ะ จากนั้นค่อยๆ เติมน้ำลงในถังพักน้ำจนเต็ม ติดเครื่องแล้วมาดูด้านหน้ารถว่ามีจุดรั่วไหม หลังจากนี้ก็ขับรถได้เลย อย่าใช้รอบสูง อย่าขับต่อเนื่องนาน เจอปั๊มข้างทางก็จอดแวะพักเช็คระดับน้ำในถังพักอีกครั้ง ถ้ามีขวดน้ำขนาดใหญ่ติดรถไว้ด้วยจะดีมากเลย ขับไปก็จอดเติมไปตลอดทาง ทำแบบนี่ได้จนถึงบ้าน
   ช่วยเขาแล้วเราก็สุขใจ เสียเวลาไปบ้างเล็กน้อยก็ช่าง เราใช้เวลาไปทำเรื่องไร้สาระเยอะแยะไป นี่ถ้าทุกคนมีน้ำใจช่วยเหลือกัน สังคมคงจะสุขกว่านี้
   ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องรถนะครับ คนเราถนัดแต่ละด้านไม่เหมือนกัน ช่วยในสิ่งที่เราพอจะทำได้ก็โอเคแล้ว ปัญหาคืออย่านิ่งดูดาย คิดเสียว่าคนๆ นั้นคือญาติพี่น้องเราสิ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 20, 2014, 06:16:16 pm

19 มิย 57
   วิ่งไม่เลิกรา วิ่งแล้วสมองปลอดโปร่ง วิ่งแล้วยิ่งฉลาด วิ่งแล้วสุขภาพดี ข้อเสียอย่างเดียวก็คือเรื่องข้อเข่า ถ้าเป็นคนน้ำหนักตัวมากก็ไม่แนะนำให้วิ่งครับ
เช้านี้น้ำหนักตัวลดเว่อร์ ตกใจคิดว่าทำ New Low ได้อีก แต่พอชั่งใหม่มันก็ขึ้นตัวเลขเดิมๆ อีก คิดว่ามันต้องรวนหรือไม่ก็ใกล้แบตฯหมดแน่ๆ อย่าเพิ่งดีใจไป
อยู่ร้านขายของก็คิดงานทีวีไปเรื่อย ช่วงนี้ต้องรีดพลังสมองออกมาเต็มที่เลย ถ้าเป็นแนวรถยนต์เราก็ถนัดครับ ตอนทำนิตยสาร Racing Club ก็มีแผนด้านทีวีไว้บ้างเหมือนกัน แต่โดยมากจะเป็นพวกทำเอาสนุก เอามัน พอเป็นงานของกลุ่มมันต้องเน้นให้ทำแล้วขายได้ด้วย ทำให้คนดูชอบ จะได้ขายโฆษณาได้
   บ่ายเข้าไปคอนโด ไปทำความสะอาดเหมือนเดิม สองวันก่อนฝนตกหนัก ระเบียงเลอะเทอะมาก ต้องไปจัดการเก็บกวาด
   ผมเจอกับ “อ้อย” เพื่อนเก่าที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันในกลุ่มไลน์ คุยไปคุยมา อ้อยก็มีห้องพักอยู่คอนโดนี้ ตึกเดียวกันอีกด้วย แต่อยู่ชั้น 28 ลมพัดเย็นสบายเลย
   พบกันในไลน์ แล้วดันมาเจอตัวจริงกันในคอนโดอีก โอ้ ดีใจๆ มีเพื่อนบ้านแล้วโว๊ยย แต่น่าเสียดายที่อ้อยก็ไม่ค่อยได้เข้ามาพักเหมือนผม มีห้องก็ปิดทิ้งไว้เฉยๆ
   ชวนกันไปกินสุกี้โบราณแถวๆ คอนโด แล้วก็กลับมานั่งคุยนั่งเล่นกันต่อ เล่าเรื่องลูกกันนี่ผมอิจฉาเลยนะ ลูกเขาเรียนจุฬาแล้วได้ทุนไปศึกษาต่อที่ญี่ปุ่น ส่วนลูกผมยังแค่ ม1 อิอิ ยังไม่ไปถึงไหนเลย
   แยกย้ายกันตอนเย็นๆ บ้านเขาคนละทางกับบ้านผม ดีใจที่ได้เจอกันนะ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบกันอีก แต่ละคนต่างมีหน้าที่ของตน แต่เห็นเพื่อนมีชีวิตดีและมีความสุขก็พลอยดีใจไปกับเขาด้วยครับ
   กลางคืนประชุมผ่านไลน์ นี่กระมังคือการใช้เป็นสาระครั้งแรก คุยกับอาร์ตและนกถึงแผนงานที่ต้องเปลี่ยนกะทันหัน เพราะมีความผิดพลาดในการวางรูปแบบรายการ คุยกันจนดึกดื่นเลย ผมคุยผ่านไอแพด พิมพ์สะดวกหน่อย ถ้าเป็นโทรศัพท์หน้าจอเล็กๆ คงขี้เกียจจิ้ม

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 20, 2014, 06:18:17 pm

20 มิย 57
   ตื่นสายเฉยเลย นอนดึกมั้ง ฝนตกปรอยๆ อีกด้วย วิ่งไปได้แค่ 30 นาทีเท่านั้นเอง จึงเพิ่มความเร็วในการวิ่งให้เร็วกว่าปกติ จะได้เหนื่อยมากหน่อย
   อาหารเช้าวันนี้กินผัดยอดมะระ ไข่ดาว สายหน่อยกินฝรั่งสุกต่ออีก บ่ายหิวจัดเลย กินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าใส่ผักเพียบๆ แต่ทำงานเยอะ เลยหิวเร็ว กินจุบจิบบ่อย
ในเฟซบุ๊คของกลุ่มศิษย์เก่าสวนกุหลาบลงภาพนักบินสองคนนั่งคู่กัน เป็นนักเรียนรุ่น 110 และ 116 สุดยอดว่ะ เลยเซฟเก็บไว้กะจะให้มิวอ่านตอนว่างๆ เขาจะได้เกิดกำลังใจ
   ร้านงานเยอะครับ อยู่ช่วยงานจนถึงเย็นเลย กลับมาบ้านหิวจัดอีกแล้ว แปลกดีนะ อยู่นอกบ้านไม่ค่อยกิน กลับมาบ้านกินเป็นปอบเลย ท้องว่างๆ รีบกินผลไม้อัดเข้าไปก่อน สักพักค่อยตามด้วยถั่วของโปรด อิอิ ไอ้ถั่วนี่อ้วนมาก แต่ก็มีประโยชน์เช่นกัน ห้ามกินเยอะ
   แม่บ้านเห็นผมกลับเข้ามาก็เลยทอดข้าวเกรียบข้าวโพดให้กิน โห อร่อยสิ หอม กรอบ อร่อย น้ำมันทอดอย่างดี ถึงจะอ้วนก็อ้วนคุณภาพล่ะวะ หึหึ จัดไปต่ออีก
   มาหยุดเอาตอนหยิบช็อคโกแลตกิน เคี้ยวๆ อยู่เพลินๆ ช็อคโกแลตนิ่มๆ ด้วยนะ แต่ฟันมันหักแตกออกมา เฮ้ยยย ตกใจๆ ตอนแรกคิดว่ามีก้อนกรวดปนอยู่ในเนื้อช้อคโกแลต อารมณ์แบบตอนกินข้าวแล้วเจอกรวดน่ะ ด้วยความสงสัยเลยคายมาดู เอาลิ้นดุนๆ รอบๆ ฟัน หึหึ ไม่ผิดครับ เป๊ะเลย ฟันกูเอง เป็นฟันที่มีรอยอุดด้วยอามัลกัม (เป็นปรอทสีเงิน) ที่จริงมันคือสารปรอทเลยนะ จะว่าอันตรายก็ใช่ คุยกับหมอฟันนานแล้ว หมอเองก็ยอมรับ สมัยนี้อุดฟันจะใช้สีเนื้อธรรมชาติแล้ว ไม่ใช้อามัลกัมแล้ว
   รีบโทรนัดหมอฟันทันที ไอ้คิวอาทิตย์หน้าโน่นเลย ดีนะที่ซีบริเวณฟันที่แตกอยู่ด้านใน มองไม่เห็น แต่ถ้าเอาลุ้นมาดุนๆ ก็จะรำคาญหน่อย
   พอละ ไม่กินอะไรแล้ว เซ็งเลย เสียเงินอีกแล้ว งานนี้หลายพัน เผลอๆ ถ้าต้องทำครอบฟันก็อาจเป็นหมื่น หึหึ
   เคยเป็นแบบนี้ครั้งหนึ่งหลายปีมาแล้ว ฟันแตกขณะกินมะม่วงแช่อิ่ม นิ่มๆ เลยนะ ไม่ได้แข็งอะไรเล้ยยย วันนี้มาเจออีกแล้ว กินของนิ่มๆ ดันแตก กินของแข็งๆ กลับไม่เป็นไร แปลกมาก

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 21, 2014, 06:53:18 pm

21 มิย 57
   กินไม่เลือก ซัดข้าวเกรียบ และถั่วเข้าไปเยอะ น้ำหนักขึ้นเห็นๆ เช้านี้วิ่งชดใช้กรรมไป 1.20 ชม เมื่อวานตอนเย็นกินเยอะเว่อร์ โดยเฉพาะไอ้ข้าวเกรียบข้าวโพด กินเพลินจนหมดขวดโหลเลย (โหลเล็กนะ) วันนี้วิ่งผลาญไขมันโดยเฉพาะ ในหัวมีแต่ภาพอาหารที่กินเข้าไปเมื่อวาน
รำคาญฟันที่มันแตกบิ่นมากเลย ยังดีนะที่เศษอาหารไม่เข้าไปติดในซอก อยู่ว่างๆ เฉยๆ นี่เป็นต้องเอาลิ้นดุนดันมันเล่น
   ตื่นมาก็กินน้ำอุ่น 1 แก้ว แปรงฟันเสร็จลงมากินกล้วยน้ำว้า 1 ผล วันนี้วิ่งด้วยความโมโหตัวเองเพราะกินเยอะเมื่อวาน ซัดไป 1 ชม โดยไม่หยุดกินน้ำเลย ไม่ได้ดูนาฬิกาเลยด้วย
   มิวเรียนพิเศษเหมือนเดิม ยังคงมุ่งมั่นตามหาฝันของเขาไป อีกสามปีเขาจะมีสอบครั้งใหญ่อีกครั้งในชีวิต ถ้าผ่านฝันของเขาจะสำเร็จแน่นอน แต่ถ้าไม่ผ่าน ก็ต้องตามหาฝันกันต่อไป
   ภรรยาดูจะเป็นห่วงลูกมากกว่าผมเยอะ อาจเป็นเพราะเขาเพิ่งจะมาใกล้ชิดกับลูกตอนนี้ด้วยมั้ง ส่วนผมเลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กจนจบประถม 6 รับส่งโรงเรียนถึง 9 ปีเต็ม ยังไม่นับช่วงเด็กเล็กที่ดูแลเองอีกเช่นกัน
   ผมเลี้ยงเขามา 12 ปี ถ่ายทอดหลายสิ่งอย่างให้เขาไปมาก ถึงวันนี้ผมไม่มีอะไรจะห่วงเขาอีกต่อไปแล้ว บอกเขาเสมอว่าโตขึ้นเขาจะต้องพบเจอกับอะไรบ้าง
   อย่างเช่น เข้า ม1 ก็จะเจอสังคมใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ แน่นอน มีทั้งดีและเลวไปจนถึงชั่ว ลูกก็จะต้องเป็นผู้นำหรือผู้ตาม
   ถ้าเป็นผู้นำ ลูกจะนำใคร นำเขาไปไหน
   ถ้าเป็นผู้ตาม ลูกจะตามใคร ตามเขาไปไหน
   ค่อยๆ คิด ไม่มีสิ่งใดผิดแบบให้อภัยไม่ได้ ทุกก้าวของลูกล้วนคือการเรียนรู้ มัธยม 1-3 ลูกจะมีการเปลี่ยนแปลงทั้งร่างกายและจิตใจอย่างเห็นได้ชัด อาจมีอารมณ์ฉุนเฉียว อาจมีความอยากรู้อยากลอง จะอะไรก็แล้วแต่ จงให้มันเกิดกับลูกเฉพาะด้านดีก็แล้วกัน
   เย็นฝนตก เอาล่ะสิ แล้วพรุ่งนี้จะเอายังไงกันดี อยากพักขาจากวิ่งไปขี่จักรยานบ้าง แต่จะขี่ไปไหนดีล่ะ พยากรณ์อากาศบอกวันหยุดนี้จะมีฝนมากอีกด้วย กลัวเก้อน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก
   หัวค่ำออกไปรับมิว เขาเรียนภาษาจีนเลิก 0800 โหดดีไหมครับ วันหยุดเรียนแม่ง 12 ชมเลย ตั้งแต่ 0800 – 0800

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 22, 2014, 06:46:40 pm

22 มิย 57
   เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้นกับกู ตื่น 0500 มาแบบสดชื่น แต่กลับกลอกตาเล่นซะงั้น แทนที่จะกระตือลือล้นออกกำลังกาย จะวิ่ง จะจักรยาน หรือจะทำอะไรก็ว่ากันไป เปล่าเลย นอนแม่งเฉยๆ โหห ติสมาก
   ผิดปกติสิ ไม่เคยเป็นแบบนี้ มันเหมือนกับไม่มีอารมณ์จะไปไหน พอว่างมานั่งวิเคราห์ตัวเราเองดูพบว่ามีเรื่องไม่สบายใจอยู่ ก็เรื่องงานนี่แหละ ประชุมกันมาเยอะ เริ่มเห็นภาพเค้าลาง แต่ก็ดันมาติดปัญหาชิ้นใหญ่ จนทำให้ต้องเปลี่ยนแผนกันเกือบหมด เซ็งสิ เหมือนครีเอทีฟที่คิดงานเก้อ คิดอยู่นานแล้วจู่ๆ ลูกค้าบอก “ไม่เอาละ เปลี่ยนใหม่ละ”
   ไม่วิ่ง ไม่จักรยาน เดินไปเดินมามืดๆ หยิบ Uke มาเล่นซะอีก เล่นจนพบจุดเสียของตัวนี้ได้สักพักแล้วคือปัญหาเรื่องการเกิดเสียง Buzz (เสียงครางหึ่งๆ เกิดจากสายสั่นแล้วไปกระทบกับ Fret) ถ้าเปลี่ยนให้สายเล็กลงก็คงแก้ปัญหานี้ได้ ซื้อมาเตรียมไว้แล้วล่ะ แต่งกไง อยากเล่นให้สายชุดนี้ขาดพังเสียก่อน
   ภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษ พ่อแม่ไปบ้านที่สระบุรี ผมอยู่เฝ้าบ้าน เดินไปเดินมาหิว แต่ขี้เกียจออกไปข้างนอก อยู่บ้านก็มีของกิน แต่เป็นพวกจุบจิบ กินแตงโม ถั่ว กล้วย เอาของดีมีประโยชน์รองท้องไปก่อน จากนั้นก็แดกเป็นปอบอีกแล้ว เจออะไรก็จับยัดเข้าปากหมด กินไปกินมาจนอิ่ม “ดี” แม่บ้านกลับเข้าบ้านมาพร้อมกับบอกว่า ซื้อส้มตำมาฝาก (สตั๊น 3 วิ)
หึหึ ทำไมๆ ๆ ๆ ทำไมโลกมันโหดร้ายเช่นนี้
   จัดไป สุดท้ายก็หมด ยังดีที่ได้กินผักสดเยอะหน่อย อิ่มแล้วก็ง่วง ตามฟอร์ม    
   ทำไมรู้สึกวันหยุดนี้เราทำตัวไร้ค่ายังไงพิกล นั่งคิดงานใหม่ก็คิดไม่ออก งานที่ต้องแก้ไขก็คิดไม่ออก อาการสมองตันเช่นนี้ แก้ได้ด้วยการออกไปเล่นเรือสักรอบครับ หรือเล่นกีฬากลางแจ้งโดนแดด โดนลม โหดๆ หน่อย กลับมาสมองปลอดโปร่ง แถมหลับสบาย

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 24, 2014, 05:28:12 pm

23 มิย 57
   ทีวันหยุดว่างๆ ดันขี้เกียจวิ่ง มาวันนี้วันทำงานเสือกกระตือลือล้น แปลกดี หรือว่าการวิ่งมันจะเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานไปแล้วหรอ วันหยุดถึงได้หยุดวิ่งไปด้วย
   เมือวานกินเยอะ วิ่งชดใช้กรรม แต่ตื่นสาย วิ่งได้แค่ 45 นาทีเอง งงเหมือนกันนะ นอนก็ไม่ดึกนี่นา
   อาหารเช้าเป็นผัดหอยลาย เลยได้กินใบโหระพาเพียบๆ หน่อย ช่วงหลังนี้ผมบอกแม่บ้านว่าให้ทำอาหารแบบมีพวกสมุนไพรมากๆ หน่อย บางวันก็เลยมีพวกต้มยำกุ้ง อาหารขึ้นชื่อของไทยในตำรับโลก
   วันนี้ที่ร้านงานเพียบตามสไตล์วันจันทร์
   บ่ายแก่ๆ เข้าไปคอนโด ก็แบบเดิมๆ ครับ เข้าไปก็ทำความสะอาดห้อง ปัดฝุ่น ล้างระเบียง วันนี้ผมไม่ได้เข้าบ้าน เพราะช่วงเย็นต้องไปรับมิวกลับบ้าน นัดหมายไว้ตอน 0600 แต่ยังไม่ทันไรเลย แค่ 0400 มิวก็โทรมาเรียกแล้ว
   สงสัยสิ ทำไมเร็วจัง มิวบอกวันนี้ครูมีประชุม เลยเลิกเร็ว รีบเก็บข้าวของไปรับมิวทันที อยากกลับบ้านเร็วๆ มิวจะได้พักผ่อนบ้าง เรียนพิเศษมาแทบทุกวัน
   
   หนังสือพิมพ์อเมริกาลงข่าวเกี่ยวกับการใช้แรงงานของไทย โจมตีทำนองว่าเราทำผิดเรื่องค้ามนุษย์ หึหึ พวกมึงไม่รู้อะไรหรอก ไอ้คนกัมพูชาที่อพยพกลับบ้านน่ะ มันคือพวกสมุนเสื้อแดงแฝงตัวจะมาเผาเมือง สร้างความวุ่นวาย พอเจอทหารเอาจริงมันก็ทำอะไรไม่ได้ ด่านต่างๆ ก็เข้มงวด เข้าออกลำบากกว่าเดิม แถมหลายคนมีประวัติฉาว
   มันเลยกุเรื่องขึ้นมาเพื่อที่จะหาทางแห่กันกลับบ้าน หลอกคนงานที่เข้ามาแบบผิดกฎหมาย (ไม่มีพาสปอร์ท) ให้มารวมตัวกันที่หน้าด่านแล้วจะกลับบ้านได้ และสื่อทาสเงินทักษิณก็สอดรับประสานกันอย่างออกหน้าออกตา นาทีนี้คือสงครามสื่อครับ มันมาพร้อมกันแบบคนโง่ๆ ยังสังเกตได้เลย
   อ้อ ไอ้ทักษิณนี่มันไม่มีวันสำนึกหรอกนะ ช่วงนี้ก็แค่เก็บตัวเงียบ รอวันฟื้นคืนกลับมาแดกอีกรอบ ธุรกิจของโคตรมันฝังตัวลึกอยู่ในไทยไปแล้ว ถอนออกยาก  3 ตระกูลสุดชั่วก็คือ ชิน / ดา / วงศ์ (ชินวัตร ดามาพงษ์ วงศ์สวัสดิ์)
   งานนี้ถ้าลุงตู่เคลียร์ไม่หมด รับรองว่าพวกมันจะกลับมาอีกครั้ง คิดแล้วเหนื่อยใจแทนจริงๆ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 24, 2014, 05:30:37 pm

24 มิย 57
   เพิ่งสังเกตว่าใช้สมองมากๆ ก็ทำให้เหนื่อยล้าได้เหมือนกัน นั่งคิดรายการทีวีใหม่ๆ คิดพลอทเรื่องที่จะส่งค่าย GTH นอนหัวค่ำก็จริง แต่ตื่นสายอีกแล้ว วันนี้วิ่งได้แค่ 50 นาที
   น้ำหนักลดลงมาเท่ากับ New Low เมื่ออาทิตย์ก่อนอีกครั้ง ดีใจว่ะ เลยหยิบเสื้อยืดตัวที่เล็กที่สุดที่มีออกมาใส่ ไอ้ตัวนี้ซื้อที่สวนจตุจักรแล้วไม่เคยใส่เลย เก็บมาสิบกว่าปี มาวันนี้ ใส่ได้แล้วโว๊ยยยย
   วันนี้เข้าบ้านมาเกือบเย็นเลย ยังดีที่ผมไม่ได้เรียกประชุมกลุ่มเหมือนวันอังคารก่อนๆ สาเหตุก็คือสมองตื้อครับ คิดงานใหม่ๆ ไม่ออก ในขณะที่งานเก่าก็มีปัญหา ตัวพิธีกรที่เราวางไว้เขาไม่ว่าง คนใหม่เราก็ไม่ได้คิดสำรองไว้เลย
   หิวจัด อยู่ทีทำงานกินกล้วยน้ำว้าไปแค่ 2 ผล ขากลับแวะซื้อส้มตำไทยและสะโพกไก่ทอดมากิน มีผักสดติดมาเพียบๆ กินเสร็จเอาตอน 0400 พยายามจะไม่กินอะไรแล้วหลังจากนี้ แต่ถ้าอดไม่ได้ก็ยังมีน้ำเต้าหู้รออยู่
   ว่างเป็นไม่ได้ สมองมันต้องคิดงานทันที ไอ้งานแนวนี้นี่ตั้งใจคิดมันคิดไม่ออกนะ ต้องทำตั้วเพลินๆ แล้วมันจะมีปรากฏการณ์ “แว๊บ” ขึ้นมาเอง ไอ้นี่แหละ ต้องรีบจดเลย

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 25, 2014, 05:36:48 pm

25 มิย 57
   ระยะนี้บ่าย เย็น ค่ำ ฝนตกบ่อยมาก ทำเอากะไม่ถูกว่าตื่นมาตอนเช้าจะออกวิ่งได้หรือไม่
   และแล้ว ไฟในกายก็ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง ออกวิ่ง 0430 ซัดไป 1.30 ชม หัวสมองคิดถึงแต่เรื่องความฝัน ไอ้ความฝันนี่แหละที่มันเข้าไปอยู่ในบทละครของผมเรียบร้อยแล้ว กลายเป็นว่าเริ่มสับสนว่าทีทำอยู่ทุกวันนี้มันคือการทำตามบทละครที่ผมแต่งขึ้นไว้หรือเปล่า
   ชักจะแยกกันไม่ออกว่าอันไหนจริง อันไหนฝัน ผมเอาเรื่องจริงในชีวิตไปใส่ไว้ในความฝัน มันผสมปนกันไปจนมั่วหมดแล้ว เฮ้ยย นี่มันเกิดอะไรขึ้น นี่คือผมในโลกแห่งความจริง หรือแค่ในบทละคร
   หรือเรากำลังเป็นตัวละครที่ตัวเองกำลังแต่งอยู่ งงโคตร แล้วตัวตนที่แท้จริงของผมล่ะ มันไปอยู่ไหน หรือว่ามันก็เป็นแบบในโลกของละครนี่แหละ
   หัวก็คิดไป ขาก็ก้าววิ่งไปเรื่อยๆ เล่นไปเกือบชั่วโมง ไม่ได้จิบน้ำสักอึกเลย ทั้งๆ ที่สมัยก่อนตอนเริ่มวิ่งนี่จิบน้ำบ่อยมาก
   ตื่นเช้ามากก็มีเวลาวิ่งเยอะ เหงื่อออกแล้วสบายตัวดีมากๆ สูดหายใจลึกๆ ไปด้วยขณะวิ่ง เดาเอาเองว่ามันคือการฟอกปอด เลือดจะสูบฉีดได้ทั่วถึงทุกส่วนในร่างกาย
   อาหารเช้ายังคงแนวๆ เดิม ชุดใหญ่ และเน้นสุขภาพ วันนี้มีเพิ่มมะเขือเทศย่างเข้าไป 1 ผล ไม่ค่อยได้กินพืชผักสีแดงนะ จะมีก็แค่ผลไม้คือแตงโมอย่างเดียว วันนี้เลยจัดสักหน่อย
   กินให้หลากสีนะครับ หลากหลายเข้าไว้เป็นดี กระทั่งสีขาวก็ยังมีประโยชน์ไม่แพ้พวกสีสันสดใสหรอกครับ
   ครึ้มแต่เช้าเลย บรรยากาศร้านขายของแบบเดิมๆ ทุกวัน มีคนงานใหม่มาช่วย ผมเลยแบกยกของน้อยลง หลังที่เจ็บก็เลยไม่โดนซ้ำ รอบที่ 5 แล้วมั้ง ทำงานแล้วมันทำลายสุขภาพตัวเองนี่แม่งเป็นความรู้สึกที่แย่จริงๆ
   หาข้อมูลที่อยู่ของค่าย GTH พบว่าไม่ไกลจาก RCA ที่ผมประชุมสักเท่าไหร่นัก แต่ว่าต้องข้ามมาทางฝั่งถนนสุขุมวิท ปัญหาคือไม่รู้ว่าไปแถวย่านนั้นแล้วจะหาที่จอดรถได้หรือไม่ หรือจะขี่จักรยานไปแทนดี
   แล้วเราจะนำเสนองานของเราอย่างไร เสนอแล้วเขาจะเอาไอเดียเราไปทำเองอีกไหม โดนมาแล้ว 2 ครั้งใหญ่ๆ ผมเคยเล่าไปแล้วนี่นา แต่เล่าอีกรอบก็ได้
                ครั้งแรกตอน Racing Club เจ๊ง ผมก็หอบเอาไอเดียที่ยังทำไม่เสร็จไปเสนอค่าย Grand Prix พรีเซนต์กับเจ้าของหนังสือเขาเอง บอกหมดทุกเม็ด ผมจะคุมการผลิตให้ทั้งหมด เรียกว่าขอยืมแค่ลูกน้องเขาชุดหนึ่ง แล้วผมก็กินเงินเดือน แต่สุดท้าย เขาก็เลือกที่จะทำเอง โดยออกนิตยสารเล่มใหม่ชื่อ Tune By โดยดึงตัว “สุรมิส” ที่เคยอยู่กับนักเลงรถมาทำให้แทน ทำอยู่พักใหญ่เหมือนกัน สุรมิสก็ออกไปทำหนังสือ Driven ของตัวเองแทน
               ครั่งที่สองเป็นค่ายกระทิงแดง ผมพรีเซนต์งานอีเวนท์ตลอดปี โดยจะจัดงาน Autocross ให้ทั่วประเทศ ช่วงพักเบรกก็จะเอารถ Toyota Supra ของตัวเองคาดลายกระทิงลงไปโชว์ขับแบบ Trick / Drift หาแชมป์ Autocross ทั่วทุกภาคแล้วมาชิงแชมป์ในกรุงเทพฯปลายปี ไอ้นี่พรีเซนต์กับตัวลูกชายเจ้าของเขาเลย แล้วก็แนวเดิมครับ เอาไปทำเอง แต่จัดแบบไม่เต็มรูปแบบ ไม่ได้แข่งชิงแชมป์ประจำภาคอะไรเลย จัดเหมือนงานโชว์ งานแฟร์
                นี่นับเฉพาะงานใหญ่ๆ นะ จิ๊บจ๊อยยิบย่อยยังมี แต่ไม่ซีเรียส สมองผมยังคิดได้อีกเยอะ และนับวันมันจะยิ่งคิดงานใหม่ๆ ขึ้นมาได้เจ๋งกว่าเดิม
   แล้วกับค่าย GTH นี่ล่ะ ผมจะโดนอีกไหมวะนี่ งวดนี้ยิ่งโดนง่ายๆ อยู่ด้วย เขียนโครงเรื่องไปให้เขาอ่าน ถ้าเขาไม่เอาเรา ก็แค่บอกว่า “ไอเดียนี้พี่มีอยู่แล้ว แนวๆ นี้เลย” ไอ้สัตว์เอ๊ย จบข่าวเลย
   ถ้างั้นก็ไม่ต้องพรีเซนต์เป็นตัวเอกสารสินะ แต่นั่นคือผมต้องทำหนังตัวอย่างขึ้นมาแทน โหห ลำบากมากสำหรับผมว่ะ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 26, 2014, 06:25:15 pm

26 มิย 57
   ต้องการไอเดียใหม่ๆ ก็ต้องทำสิ่งใหม่ๆ เช้านี้เปลี่ยนเป็นขี่จักรยานแทนครับ ได้ทดสอบไฟหน้าไฟท้ายสมใจ ออกขี่ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเลย มืดตื๋อ ตั้งแต่ยังไม่ตีห้า นี่ผมไม่ได้ขี่จักรยานตอนเช้ามาเป็นปีเลยนะ ไม่คุ้นเลยกับสภาวะมืดๆ ขี่ไปได้หน่อยเดียวก็รู้สึกว่าไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ ต้องมองฝาท่อ มองพวกถุงขยะที่ชาวบ้านนำมากองไว้ข้างทาง ที่เจอบ่อยสุดคือหมานอนเล่นกลางถนน แล้วก็ไม่ผิดหวัง เช้านี้โดนเห่าไล่ไป 4 ตัว
   เจอตัวหนึ่งวิ่งไล่นานมาก เราก็เพิ่มความเร็วจนตัวเองรู้สึกไม่ปลอดภัย ก็เพราะมันมืดมากด้วยไง เสียวล้มเลยว่ะ ไอ้ไฟหน้าของ Infini มันก็สว่างดีหรอกนะ แต่เปิดโหมดกระพริบแล้วไฟจากขอบมันจะท้อนเข้าตาตัวเอง วูปวาบๆ ตาพร่าเอาสิ ไอ้นี่อันตรายว่ะ ผมเลยเปิดค้างแทน ขี่สบายตากว่าเยอะเลย
   ผ่านพ้นหมามาได้ด้วยดี เฮ้อออ ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่เลยว่ะ ไม่มีสมาธิเลย ตอนวิ่งจะสบายใจกว่านี้มาก รู้สึกทันทีว่าคิดผิด ถนนก็เส้นเดิมๆ เมื่อก่อนไม่เห็นมีหมาเยอะขนาดนี้เลย
   ขี่ไปแค่ราว 10 กม ไม่สนุกว่ะ ถ้าจะขี่ตอนเช้าผมต้องหาเส้นทางใหม่แล้วล่ะ โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว
   เช้านี้กินต้มยำกุ้ง ไข่เจียวใส่หอมใหญ่ ข้าวกล้อง มีน้ำแครอทอีกแก้วกินก่อนอาหารไปพักหนึ่ง พยากรณ์อากาศบอกฝนจะเริ่มน้อยลง แต่แถวบ้านครึ้มๆ ทั้งวัน แถมมีฝนปรอยแต่เช้า
   เสาร์ที่แล้วผมเพิ่งไปเปลี่ยนใบปัดน้ำฝนมา เลือกแบบซิลิโคน อยากได้สีดำ แต่คนขายบอกแบบซิลิโคนไม่ทำสีดำออกมา มีแต่แดง น้ำเงิน เขียว เทา แปลกดีว่ะ เลยเลือกสีเทาก็แล้วกัน เอาแบบไม่ต้องโดดเด่น
   วันนี้เลยได้ทดลองปัดอย่างเป็นทางการ พบว่าปัดได้เรียบเนียนดี จะว่าไปมันก็ไม่เชิงดีหรอก เรียกว่าเป็นปกติเสียมากกว่า เพราะถ้ามันปัดแล้วกระโดด ไม่เกลี้ยง มีเสียงครูด ไอ้นี่สิค่อยมาว่ากัน
   อยู่ที่ทำงานวันนี้กินไม่ยั้งเลย แม้จะกินของดีมีประโยชน์ แต่กินเยอะมันก็ให้พลังงานมากเกินกว่าร่างกายจะเผาผลาญหมด วันนี้มีเม็ดมะม่วงหิมพานต์ทอดมา 1 กล่อง หึหึ ซัดไปคนเดียวเกือบครึ่งแน่ะ สำนึกผิด เลยเอากีวีมากิน 2 ผล แต่ยังไงแล้วพรุ่งนี้เหนื่อยแน่กู
   เข้ามาบ้านตอนบ่าย ดีทำถั่วเขียวต้มเอาไว้ ซัดทันที 1 ชาม ตัดกำลังก่อนที่จะหิวเพิ่มอีก เปิดช่อง ไทยรัฐ TV ดูแนวทางของช่องเขา พบว่าตอนบ่ายรายการหลวมๆ มากเลย มีพวกเพลง แล้วก็ให้พวกดาราที่ไม่ค่อยดังมานั่งคุยกัน เย็นๆ ถึงจะมีเกมโชว์ของหนุ่ย พงศ์สุข อันนี้ค่อยแปลกใหม่หน่อย
   เมื่อวานมีงานเปิดตัวรถ MG ไอ้ยี่ห้อนี้ผมเล็งมาปีกว่า ทิ้งนามบัตรและแนะนำตัวไว้ตั้งแต่ปีก่อนโน่น คุยกันฝ่ายประชาสัมพันธ์เสียดิบดี สุดท้ายกลายเป็นให้เซลล์ติดต่อมาขายรถเสียนี่ เปิดตัวรถเขาขับไปกันหัวหินกัน เลยไม่มีโอกาสสัมผัส MG6 ตัวจริง
    วันนี้เปิดตัว Jaguar F Type Coupe ผมก็ไม่ได้ไปอีกเช่นเคย อิจฉาพวกนักข่าวน้องๆ ว่ะ
   ก็ต้องทำใจครับ คนมันโนเนม มันเอ้าท์แล้ว
   ยังดี ได้ไอเดียทำรายการทีวีใหม่ๆ มาสองอัน เอาไว้ลองเสนอเข้าที่ประชุมดู เผื่อใครฟังแล้วปิ๊งจะได้นำไปต่อยอด
   การพูดคุยกันในที่ประชุมสำหรับผมนี่ถือว่าสำคัญมากเลยนะ หลายครั้งที่เราฟังไอเดียเพื่อนแล้วเราดันไปคิดถึงอีกเรื่องหนึ่งแทน แต่มันดันมาตรงกับงานชิ้นที่เรากำลังจะทำก็มี เรียกว่าผลพลอยได้มั้ง แม้เราจะไม่ได้คิดเองโดยตรง แต่เราก็ไม่ได้ก็อปเพื่อนมาอีกเช่นกัน

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 27, 2014, 06:10:29 pm

27 มิย 57
   ภารกิจยามเช้าของผม ไม่น่าจะมีอะไรสนุกไปกว่าการวิ่งแล้วล่ะ เช้านี้จัดไป 1.10 ชม สบายใจกว่าขี่จักรยานเยอะมาก ไม่ต้องพะวงสภาพถนน ไม่ต้องปั่นหนีหมา วิ่งแบบนี้ใจจะนิ่งและเกิดสมาธิ
   นี่แหละที่ผมต้องการนอกจากการลดน้ำหนัก ประโยชน์แฝงของการออกกำลังกายมีอีกเพียบบบ อธิบายกันไม่ไหว ถ้าหากคิดจะมีชีวิตยืนยาวอย่างมีความสุข บอกได้เลยครับว่าคุณจะขาดการออกกำลังกายไม่ได้เลย
   เข้ามาบ้านก็มีน้ำแครอทคั้นแยกกาก 1 แก้ว เช้านี้ได้กินเนื้อปลาแล้ว ดีทำเนื้อปลาเก๋าผัดฉ่า กินกับไข่ต้ม บร็อคโคลี่ แครอกลวก กระเทียมสด ข้าวกล้อง
   วันนี้อากาศครึ้มๆ ทั้งๆ ที่พยากรณ์อากาศบอกว่าฝนจะลดน้อยลงแล้ว เลยยังไม่อยากล้างรถ รถที่ผมใช้เองนี่เป็นเดือนกว่าจะล้าง ล้างบ่อยก็ยิ่งมีรอยขีดข่วนเยอะครับ ผมนิยมล้างเอง ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับรถเรา รถแต่ละคันมีจุดละเอียดอ่อนไม่เหมือนกันนะ ยกตัวอย่างรถยุโรปหรูๆ ด้านหน้าปัดวิทยุมันเป็นพลาสติคเงาๆ อย่างดี เจอไปจ้างล้างกลับมาแม่งเป็นรอยขนแมวเพียบเลย เซ็งเหี้ยๆ เลย
   อยู่ร้านขายของจนบ่ายแก่ๆ กลับเข้ามาบ้านตั้งหลักทำงานส่วนตัว แต่สมองไม่แล่นเลยว่ะ ไม่ชอบฝืนนะ งานใช้ไอเดียนี่น่ะ ถ้าไอเดียจะมานะ รับรองว่ามาแบบไหลทะลักเลย (สำหรับผมนะ) ต้องอยู่ในบรรยากาศสบายๆ เหมือนที่ผมเคยบอกแหละครับ ถ้าสมองตันก็ออกไปเล่นเรือ ไปทะเล ขี่จักรยานทัวริ่ง แคมปิ้ง เล่นน้ำตก เดินป่า ฯลฯ
อยู่ๆ ก็คิดถึงเจ้า VW Bus Double Door Panel Van 1957 ขึ้นมา เสิร์ชหารูปดูเล่นแก้คิดถึง แต่ดูแล้วเสือกอยากได้กลับมานี่สิ ทำเอาคิดหนัก
   แล้วก็เจอโพสของ “เอ” เพื่อนสนิทเก่าแก่ของผม (แต่ชื่อที่คนในอินเทอร์เนทรู้จักคือ “ท่านขุน”) นำภาพช็อพเก่าสมัยที่ผมช่วยทำ Kit Car กับเพื่อนที่เคยออกข่าว CNN มาลงในเวปทำนองแซวผมเล่นว่ายังจำได้ไหม
   ดูแล้วก็หวนคิดถึงวันเก่าๆ นะ สมัยก่อนไปขลุกอยู่ที่อู่นี้บ่อยมาก รับงานเพียบ ได้อยู่กับของที่เรารักก็สนุกดีครับ ทำรถปลอมๆ แนว Replica แม้จะไม่ได้ขับของจริง ได้มาจับของปลอมก็พอได้อยู่เหมือนกัน สุดยอดในยุคนั้นคือ Lamborghini Countach 25th อีกคันที่ผมชอบคือ Ferrari 512TR แต่รถที่ทำออกมาแล้วขับได้ดีสุดคือ Porsche 356
   ไอ้ VW Bus Double Door Panel Van ของผมก็ทำที่อู่นี่แหละครับ เป็นรถคันแรกของอู่ ทำเสร็จก็จอดโชว์ลูกค้าให้ดูว่าฝีมือของอู่ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ตัวรถทรงมันสวยอยู่แล้วไงแถมพื้นที่ก็ใหญ่ โทนสีก็แบบโบราณคือ Dove Blue ช่วงแรกดึงลูกค้ากลุ่มรถโบราณมาทำสีทำตัวถังได้เยอะเลย
   ปัจจุบันย้ายที่อยู่ไปสองสามหน จนขาดการติดต่อกัน ล่าสุดน่าจะอยู่แถวเลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา แต่ผมจำไม่ได้ว่าอยู่พิกัดใด นานจนลืม
   เย็นกินผลไม้ กีวี แตงโม มะม่วงหิมพานต์ทอดนิดหน่อย หลัง 0600 ผมก็ไม่กินอะไรอีกแล้วล่ะ พักจากหน้าจอ หันไปอ่านหนังสือในโลกแห่งความจริงแทน

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 28, 2014, 06:49:46 pm

28 มิย 57
   ตื่นสายอีกแล้ว เหตุเพราะลุกขึ้นมาฉี่กลางดึกสองรอบ เลยวิ่งไปได้แค่ 30 นาทีเท่านั้นเอง เหงื่อออกนิดหน่อย ไม่ได้เปียกซ่กเหมือนทุกๆ วัน
   ก่อนออกวิ่งซดน้ำแครอทคั้นแยกกากไป 1 แก้ว เวลามีน้อย เลยวิ่งเร็วกว่าเดิมหน่อย เผลอแป๊บเดียว 30 นาทีเสียแล้ว โห เร็วมากๆ เลย ยังไม่หายมันส์
   มื้อเช้าวันนี้มีขิงเป็นกำๆ มือ กินไก่ผัดขิงครับ มีโอกาสได้กินขิงเพียงแค่สองทางคือทำไก่ผัดขิง และกินเต้าฮวย หรืออย่างเก่งก็มันต้มน้ำขิง นอกนั้นหมดสิทธิ์ แต่กินเป็นอาหารนี่แหละครับถึงจะได้กินเนื้อขิงแบบเต็มๆ มื้อนี้กินเป็นแง่งเลยด้วยมั้ง หึหึ
   มิวออกไปเรียนพิเศษแต่เช้า จะเจอกันอีกทีก็ต้อนเขาเลิกเรียนตอนค่ำ ผมอาสาไปรับเอง
   ร้านขายของงานเพียบ ปลายเดือนเงินเดือนออกกัน ชาวบ้านก็จับจ่ายใช้สอยกัน ผมไม่เข้าใจประเพณีอย่างหนึ่งคือ ทำไมเงินเดือนออกแล้วต้องไปกินเลี้ยงกันด้วยวะ
   ผมต้องอยู่ร้านจนถึงเย็น นี่ถ้ามิวเลิกเย็นก็ดีสินะ จะได้รับกลับบ้านไปเลยทีเดียว แต่เปล่า เขาเลิกตั้ง 0800 มีเวลาเล็กน้อยผมเลยเข้าบ้านมานั่งทำงานนิดหน่อย มีเวลาน้อยก็ยังดีกว่าไม่มีครับ
Trip Advisor จัดให้สวนลุมเป็นสวนสาธารณะอันดับ 4 ของเอเชีย ส่วนวัดดังๆ อย่างวัดโพธิ์ วัดอรุณฯ อันนี้ติดลมบนไปแล้ว ติดมาหลายปี และจะติดต่อไปเรื่อยๆ    
   เอาไฟจักรยานของ Infini ที่เพิ่งซื้อใหม่ เอามาชาร์จเสียหน่อย อิอิ ยังไม่ห้ายบ้าเห่อ ไฟหน้านี่ผมใช้เยอะหน่อย ส่วนไฟท้ายยังไม่เคยใช้เลย รถผมใส่แร็คหลัง กระเป๋าหลัง ถ้ายึดไฟท้ายไว้ที่หลักอานก็จะโดนกระเป๋าบัง ด้านหลังเลยใช้ไฟออโตของ cateye ยึดที่แร็คแทน
   เอ๊ะ แบบนี้ไฟท้ายของ Infini เราก็ไม่มีโอกาสใช้เลยนี่หว่า (ไอ้ไฟชุดนี้มันขายเป็นชุดหน้า-หลัง) เลยหยิบหมวกมาพลิกๆ ดูแล้วก็เจอมุมที่พอจะยึดไฟท้ายที่ด้านหลังของหมวกได้ ปกติผมไม่ชอบติดไฟที่หมวกนะ ดูมันเกะกะๆ ยังไงไม่รู้ แต่งานนี้ต้องยอม เพราะไม่งั้นไม่มีโอกาสใช้จริงๆ
   หัวค่ำไปรับมิวที่จุดนัดพบ เสาร์สุดท้ายของเดือน หึหึ เงินเดือนออกตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ห้างคนแน่นอีกแล้ว เบื่อตรงหาที่จอดรถนี่แหละครับ เรื่องเดินไกลนี่ไม่กลัวเลย ชอบด้วยซ้ำไป ขอให้รถเราปลอดภัยไม่มีใครมาแตะเป็นใช้ได้

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on June 29, 2014, 07:03:14 pm

29 มิย 57
   ตื่นเช้ามาหลายปี ทำยังไงก็คงตื่นสายไม่เป็นแล้วล่ะ สมัยเด็กๆ ตอนขี่ BMX ก็ตื่นเช้านะ หวงเวลาของวันหยุดไง อยากใช้มันให้คุ้มๆ เลยออกมาซ้อม BMX ตังแต่ 0500 ขี่แม่งมืดๆ นี่แหละ หัดยกล้อ หัดท่าทางต่างๆ นานา เจ็บเยอะครับ สมัยนั้นเล่น ¼ pipe ด้วย โหดเลยล่ะ โดดแล้วลงมาก็ล้มเจ็บ ไอ้เนินนี่ก็ต่อกันเองกับเพื่อนอีกคน ตอนนั้นอายุแค่ 15 ปีเอง (ม3) เป็นประสบการณ์ที่ดี ไม่มีวันลืม
   ต่อ ¼ pipe กันไม่กี่วันก็เสร็จ แต่เสือกไม่มีที่ตั้ง ยกไปไว้ท้ายซอยเงียบๆ อยู่ได้แค่ 2 วันก็โดนชาวบ้านแถวนั้นเผา เซ็งครั้งแรกในวัยเด็ก
   ผมแม่งมีปัญหากับวันอาทิตย์แน่ๆ เลยว่ะ วันธรรมดาทำอะไรไม่ได้นอกจากวิ่ง เราก็ตื่นมาวิ่งไปแบบไม่ต้องคิด แต่วันอาทิตย์นี่ตัวเลือกเยอะมาก จะวิ่งแบบเดิม หรือจะไปขี่จักรยาน หรือฉีกแนวไปเดินเที่ยวเล่นมันซะเลย พวกสวนจตุจักร งานแฟร์ งานโชว์ต่างๆ
   อุตส่าห์ชาร์จไฟหน้าไฟท้ายเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ก่อนนอนก็ยังเตรียมชุดวางเอาไว้เรียบร้อย เอาแบบไม่ให้มีข้อแม้ในการอู้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้ออกขี่อยู่ดี
   ขาดแรงจูงใจมั้ง หรืออะไรแนวๆ นี้แหละ แถวบ้านก็ขี่หมดแล้ว สำคัญคือไม่ชอบแดดแรงจัด ตรงนี้ก็เป็นอีกเหตุที่ทำให้ขี่น้อยลง แต่มันไม่ใช่ปัญหาหลักนะ ผมว่าหลักๆ ก็คือขาดแรงจูงใจอย่างที่บอกไปแหละ
   ถ้าขาด ก็ต้องสร้างมันขึ้นมาครับ ไม่ต้องรอใครให้ช่วยหรอก ตัวเราเองนีแหละที่ต้องทำ
   อ่านเวปเจอนักแข่งงาน Audax ประสพอุบัติเหตุเสียชีวิตขณะขี่ลงเขา หดหู่นะ คำว่า Audax นี้คือการขี่ทางไกลแนววิบาก ซัดกันโหดครับ วันหนึ่ง 200 กม เป็นเรื่องปกติ โหดครับ เส้นทางวิบากก็มี ส่วนใหญ่ต้องใช้รถแนว Cyclocross (หมอบวิบาก)
   เช้านี้กินเมี่ยงคำเป็นอาหารเช้า แนวมาก ภรรยาซื้อมาฝากจากตลาด บอกเห็นผมชอบกินผัก เลยจัดมาให้ ดีครับ แปลกใหม่ดี ไม่ได้กินเสียหลายปี มีขนมดอกโสนอีกด้วย ไอ้นี่ไม่เคยกินมาก่อนเลย ลองแล้วก็เฉยๆ นะ รสชาติบางๆ เบาๆ หวานนิดๆ ออกแนวจืดและหอมเสียมากกว่า
   ภรรยาออกไปส่งลูกเรียนพิเศษ ผมอยู่บ้านอีกเช่นเคย นั่งคิดแผนงานโปรเจคใหม่ๆ คิดไปเรื่อยๆ ถึงขั้นคิดเผื่อโดนโกงไปแล้วว่าจะทำอย่างไรต่อไป คือคิดหลายๆ แผนแม่งซะเลย ความคิดของผมใช้ไม่เคยหมดครับ
   จู่ๆ ก็นึกอยากฝึกมวยไชยาขึ้นมาอีกรอบซะงั้น ทิ้งหายไปหลายปี ตั้งแต่มิวเลิกเรียนผมก็เลิกตามไปด้วย อยู่กับลูกนี่ผมผสานเป็นหนึ่งเดียวกันเลยนะ ตอนเรียนเรือใบเราก็เรียนรู้ไปด้วยกัน นี่ถ้ามิวเป็นนักกีฬาผมก็คงเป็นโคชคอยประกบดูแลอยู่ข้างๆ
   อยากไปทะเลว่ะ อยากเล่นเรือ เบื่อชีวิตเมือง เบื่อนานมากแล้วล่ะ แต่ติดภาระกิจผูกพันทั้งทางครอบครัวและธุรกิจ คนส่วนใหญ่ก็คงเป็นแบบนี้เหมือนกันถึงไปไหนไม่ได้ อิจฉาคนต่างจังหวัดอากาศดีๆ ก็ตรงนี้แหละ อยู่บ้านจนเบื่อมากแล้วไง เมื่อก่อนยังไปต่างประเทศปีละ 2 ครั้ง ไปผจญภัยได้เรื่อยๆ สิ่งที่อยากทำตอนนี้กลายเป็นเล่นเรือเลียบเลาะชาดหาดไปเรื่อยๆ ไปมันแบบจักรยานทัวริ่งนี่แหละ แต่ของผมเป็นเรือ
   ช่วงนี้ไอเดียไม่แล่นเหมือนเมื่อก่อนเลย รู้สึกตัวได้ชัดเจน เพราะมันอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ นานมากเกินไปแล้ว ผมต้องหาอะไรท้าทายตัวเองทำเพื่อปลดปล่อยเสียที
อ่านข้อความในไลน์กลุ่มของผู้ปกครองของห้องมิว เขาคุยกันว่ามีตรวจผมพรุ่งนี้ ตกใจสิ เฮ้ยย ตอนไปประชุมผมได้ยินกับหูว่าเขาบอกตรวจทุกจันทร์ต้นเดือน แต่พรุ่งนี้มันจันทร์สุดท้ายของเดือนนี่นา ไม่น่าใช่แล้วล่ะ เราเชื่อทุกข้อความได้หรอก
ไม่เก็บความสงสัยครับ โทรหาครูประจำชั้นของมิว สอบถามเรื่องดังกล่าว ครูคิดสักพักแล้วบอกเดี๋ยวโทรกลับ รอแค่แป๊บเดียวเอง ครูโทรกลับมาบอกว่าตรวจผมวันอังคาร โอ้โห รวดเร็วทันใจดีมาก รอดๆ เพราะให้มาหาร้านตัดผมตอนค่ำวันอาทิตย์นี่ไม่ง่ายเท่าไหร่เลยนะ

Title: Re: มิย 57
Post by: O'Pern on July 02, 2014, 04:33:41 pm

30 มิย 57
   นอนดึก ตื่นสาย กว่าการบ้านมิวจะเสร็จก็โน่นเลยครับ 1100 ตื่นมาอีกทีตีห้ากว่า ออกวิ่งได้แค่ 25 นาที
   ท้องฟ้ามืดครึ้มตลอดวันเลย เรียกว่าไม่มีแดดแม้แต่นิดเดียว บรรยากาศเหมือนฝนจะตก เหมาะแก่การขี่จักรยานจริงๆ ผมจัดเตรียมชุดเล่นเรือเก็บไว้ท้ายรถ เผื่อวันไหนสบโอกาสก็จะได้ชิ่งไปเล่นเรือได้ทันที
   นึกว่าวันนี้จะว่างนะ แต่ตอนเย็นต้องกลับมารับมิว บ่ายแก่ๆ เลยเข้าไปคอนโด พักผ่อนเล็กน้อย ทำความสะอาด อยู่ได้แค่สัก 2 ชม เองมั้งก็ต้องออกมาแล้ว
    แวะเติมน้ำมัน พร้อมตรวจเช็คลมยางไปด้วย แต่ไอ้ปั๊มนี้เครื่องมันเสียครับ เติมลมไม่ได้ แถมยังเสือกดึงลมเก่าของกูออกไปอีกด้วย จากเดิมก็ไม่น่าจะถึง 30 พอตอนนี้แม่งแบนลงกว่าเดิมอีก เฮ้ออ เซ็งจริงๆ
   เย็นไปรับมิวกลับบ้าน ให้มารีบทำการบ้าน จะได้ไม่เป็นดินพอกหางหมู โรงเรียนนี้แปลกอย่างครับ คือใครจะไม่ส่งงาน ไม่ส่งการบ้าน ครูก็ไม่ค่อยว่าอะไร แต่จะจำเอาไว้ และทวงถามอีกครั้งก่อนสอบประจำภาคเรียน บางคนไม่สนใจเรียนก็จะค้างงานเป็นสิบชิ้น พอเร่งทำงานก็ออกมาไม่สวย ผลก็คือคะแนนไม่ดี งานหลายอย่างมันเร่งไม่ได้ เช่นงานศิลปะ