กรก 53

[O'Pern]

17 กรก 53
   วันนี้อากาศขมุกขมัว ถ้าฝนไม่ตกชาวจักรยานจะชอบใจอย่างมาก กลุ่มของพี่นัทที่ไปอยุธยาป่านนี้คงถึงอยุธยาเรียบร้อยแล้ว เขาออกจากสมาคมฯ ตั้งแต่ตอน 0530
กลางวันลูกโทรมาหา บอกให้พาไปกินพิซซ่าหน่อย เขาอยากกิน สงสัยคงต้องไปเปิดดูตามหน้าโฆษณาในหนังสือแน่ๆ ผมตั้งใจจะไปที่ Crystal Design Center ก็เลยยกเลิกกระทันหัน พาลูกไปกินพิซซ่าแทน
   ผมพาเขาไปกินพิซซ่าแบบแป้งบางกรอบ ผมชอบแบบนี้มากกว่าแบบหนา ชอบแบบของโบราณดั้งเดิม และอย่างน้อยมันก็มีแป้งน้อยกว่าล่ะน่า เออ แปลกนะ ไอ้พิซซ่าแบบที่ผมชอบน่ะ เขาไม่เห็นจะจัดโปรโมชั่นอะไรออกมาเลย แถมจะกินแบบถาดเล็กก็ไม่ได้นะ เขาไม่ทำ ต้องสั่งถาดขนาดกลางและใหญ่เท่านั้น
   “มิว ลูกรู้ไหมว่าทำไมพ่อถึงพาลูกมากิน”
   “เพราะมิวไม่ได้กินพิซซ่านานแล้ว”
   “ไม่ใช่แค่นั้นหรอกลูก ยังมีมากกว่านั้น”
   ลูกเงยหน้ามามองถามหาคำตอบที่ว่า
   “เพราะตอนเด็กๆ พ่อก็เคยอยากกิน แต่พ่อไม่เคยได้กิน คุณปู่คุณย่าไม่มีเงินมาซื้อของพวกนี้ให้พ่อ บ้านเราไม่มีเงินมากินอาหารแพงๆ กันหรอก”
   ผมเลี้ยงลูกแบบเดินสายกลางครับ แม้พิซซ่าจะเป็นฟาสฟู๊ดที่ไม่ดีในอันดับต้นๆ แต่ผมก็ให้ลูกได้ลองกินบ้าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่เข้มงวดมากกว่านั้นคือเรื่องของน้ำอัดลมครับ ผมยกให้เป็นเครื่องดื่มรกโลกเลยก็ว่าได้ มันแย่ยิ่งกว่าน้ำหวานอีกนะ เพราะน้ำหวานก็มีน้ำตาลก็แค่อ้วน แต่ไอ้น้ำอัดลมมันอัดแก๊ส กินมากๆ แล้วเลือดเป็นกรด ร่างกายเราก็ต้องสลายแคลเซี่ยมในกระดูกมาปรับสภาพเลือดให้เป็นกลาง ยิ่งกินเท่าไหร่ ร่างกายก็จะสูญเสียแคลเซี่ยมมากขึ้นเท่านั้น ก็ไม่แปลกหรอกครับที่จะเห็นเด็กฟันผุ และคนแก่กระดูกพรุน ตราบใดที่พวกเขาเหล่านั้นยังคงกินน้ำอัดลมอยู่
   กระทรวงสาธารณสุขน่าจะมีคำเตือนออกมาบ้างนะ อย่ามาบอกว่าไม่รู้เลย ไม่เชื่อหรอก ไม่สนใจกันมากกว่า
   กินเสร็จก็เดินเล่นกันนิดหน่อย ลูกชอบร้านหนังสือ ผมก็ชอบ สองคนเลยแยกกันอยู่คนละมุม ดูร้านนี้จนเบื่อก็ไปดูอีกร้านหนึ่ง ผมว่าร้านหนังสือเป็นร้านที่มีผู้คนมาชุมนุมกันมากที่สุดในห้าง
   ลานกว้างหน้าห้างมีขายของลดราคา ผมไม่รอช้า ปรี่เข้าไปดูว่ามีสิ่งใดโดนใจบ้างไหม มาสะดุดตากับเสื้อผ้าของ Adidas เพราะเขาเอาสินค้ารุ่นท๊อปมาเซลล สินค้ารุ่นท๊อบมันมีราคาแพงมากๆ ครับ เสื้อออกกำลังกายหน้าตาเชยๆ แต่ผ้าไฮเทคตัวละสามพันกว่าบาท กางเกงแบบแนบเนื้อดูก็ธรรมดาๆ ราคาปาเข้าไปเกือบจะห้าพันบาท เห็นราคาตอนแรกคิดไปว่าเขาพิมพ์ผิดหรือเปล่า
   คุ้ยๆ กระบะจนผมได้กางเกงขาสามส่วนมาตัวหนึ่ง ปกติผมไม่ชอบกางเกงทรงนี้เลย ยิ่งพวกที่ใส่แบบลำลองและมีกระเป๋าเยอะๆ ด้านข้างยิ่งไม่เอาใหญ่เลย ใส่แล้วเหมือนพวกพ่อค้าตามตลาดนัด
   แต่ขาสามส่วนที่ผมเลือกมานี้เป็นเนื้อผ้าพิเศษ สีเทาไทเทเนียม มันช่างเข้าชุดกันกับเสื้อแขนยาวของผมที่มีอยู่เสียจริงๆ พรุ่งนี้เช้าจะเอามาใส่คู่กันแล้วออกปั่น คงจะหล่อมิใช่น้อย อิอิ
   เดินต่อมาอีกเจอรองเท้าแตะเซลล์อีกแล้ว จัดมาทีเดียว 2 คู่เลยครับ เป็นของมียี่ห้อเสียด้วย ชื่อ K Swiss ชอบตรงหน้าตามันแบนๆ ดี ห่อใส่กระเป๋าเดินทางได้ง่าย เลือกแบบหน้าตาเหมือนกัน แต่คนละสี เผื่อเอาไว้ใช้ที่คอนโดฯ ด้วยน่ะ
   เย็นมีพี่แถวบ้านมาหา ชื่อพี่จั๊ว บ้านอยู่ตรงข้ามฝั่งถนนกับผมนี่แหละ รู้จักกันเป็นสิบปีแล้วสมัยเล่นวิทยุสื่อสารแบบ VR พี่จั๊วมายืม DVD ซ้อมขี่จักรยานบนเทรนเนอร์ ผมได้รับแจกมาจากพี่ในเวปอีกต่อหนึ่ง เป็นการแจกฟรี ไม่น่าเชื่อว่าจะได้จริง
   หัวค่ำผมเตรียมสูบลมยางจักรยานคัน KHS HT ไว้อย่างดี กะว่าพรุ่งนี้จะออกปั่นแต่เช้า สายๆ จะได้รีบกลับ เพราะแดดจะแรงมาก (ถ้าไม่มีเมฆ)

[O'Pern]

18 กรก 53
   อนาคตเป็นสิ่งที่คาดเดาได้ยาก เมื่อวานวางแผนจะออกปั่นจักรยานอย่างดี แถมวางโปรแกรมไว้เบ็ดเสร็จตลอดวัน คือ ช่วงเช้าขี่ไปบางขุนเทียนชายทะเล พอสายหน่อยสัก 7 โมงก็ขี่ออกมา ผ่านตลาดกลางทางแวะซื้อของกินมานั่งกินที่บ้าน พอสัก 0900 ก็จะไปดูงานโชว์รถโบราณที่ฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต เที่ยงก็จะไปที่ Crystal Design Center เลียบทางด่วนเอกมัย-รามอินทรา แถวนี้เป็นบ้านพี่สาวผม อาจไปขลุกอยู่ที่นั่นต่อจนถึงมืดค่ำ
   เอาเข้าจริงไม่ได้ไปไหนสักที่เลยครับ ผมตื่น 0430 ไปส่งพ่อแม่ไปเที่ยวทัวร์ไหว้พระ ส่งเสร็จฟ้ายังไม่สว่างดีก็ไปที่คอนโดฯ ต่อ ไปดูบรรยากาศยามเช้าว่ามีแสงส่องเข้ามามุมไหนอย่างไรกันบ้าง แต่มันเพลินครับ นั่งเล่นรับลมริมแม่น้ำเช้าๆ แสนจะสบาย เห็นลานสนามหญ้าแล้วน่ากางเต้นท์นอนจริงๆ
   ขึ้นไปชั้นบนสุดสูดอากาศยามเช้าก็แสนจะสดชื่น มีลมเย็นพัดโชยมาตลอด แม้จะอากาศดีไม่เท่าชาวต่างจังหวัด แต่ก็ดีกว่าที่ผมสูดดมอยู่ทุกวันเยอะมาก ยืนมองทอดสายตาอยู่นาน สักพักก็มีชาวต่างชาติ (ฝรั่ง) เข้ามานั่งเล่นพักผ่อนบ้าง ผมไม่รู้คุยอะไรก็เลยแค่ส่งยิ้มไป
   สายๆ หน่อยถึงได้เข้ามาบ้าน ภรรยาซื้อโจ๊กมาฝากผมด้วย ก็เลยนั่งกินด้วยกัน
   “พ่อๆ ตอนบ่ายไปงานสัปดาห์หนังสือกันไหม” ลูกผมชวน
   มีหรือผมจะปฏิเสธ ไปก็ไปกันครับ งานของลูกของคนใกล้ชิดสำคัญกว่างานของผมเสมอ หลายครั้งที่ไม่ได้ตามใจตัวเอง แต่ก็มีความสุขไม่แพ้กัน บางทีมากเสียยิ่งกว่าด้วยซ้ำไป    
   ตอนสายผมโทรไปสั่งซื้อ TV ให้มาส่ง แปลกนะ ผมตระเวณหาของในร้านใกล้บ้านก็เจอแต่ราคาโหดๆ สุดท้ายก็ต้องพึ่งบริการร้านประจำที่อยู่แถวแยกเกษตร แค่โทรสั่งเขาก็มาส่งให้แล้วล่ะครับ ให้เขาตรวจเช็ค Bad / Dead Pixel ให้ด้วยก่อนส่งมอบ ก็เลยให้เขาเอาขายึดผนังติดมาด้วย มีกี่แบบเอามาให้หมด ผมจะเลือกเอา 1 อัน
   
   ไม่ได้ไปเดินดูของที่ Crystal Design Center ก็เลยไปดูของที่ Home Pro แทนครับ มันคนละคลาสแบบเทียบกันไม่ได้ก็จริง แต่พอแก้อยากได้บ้างเล็กน้อย สายตาไปถูกใจเอาพรมผืนหนึ่งเข้า ชอบที่เขาเอาวัสดุเหมือนเศษผ้ามาทำ ผมต้องการพรมมาปูรองบริเวณโซฟา ตอนวางเท้าจะได้นุ่มๆ หน่อย ประโยชน์อีกอย่างคือหากทำรีโมทตกหล่นมันก็จะไม่กระแทกพื้นแรงมาก
   
   บ่ายหน่อยๆ ลูกโทรมาเรียก บอกว่าเขาเรียนพิเศษกลับมาแล้ว ให้ผมรีบกลับบ้าน แม่จะพาไปกินข้าวด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้ไปไหนไกลหรอกครับ กินกันที่ร้านครัวเจ๊ง้อ ร้านอาหารจีนแนวครอบครัว ราคาแพงครับ นานๆ กินที ถ้าให้ผมมากินเองคนเดียวก็ไม่เอาหรอก ต้องถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 สองงวดติดกันถึงจะมากินได้
   กินกันเสร็จก็พาลูกไปงานสัปดาห์หนังสือเด็กที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์ ตอนแรกหวั่นๆ ว่าจะจอดรถยาก ปกติผมจะจอดรถที่สวนลุมไนท์บาซาร์แล้วนั่งรถไฟใต้ดินไป แต่ทุกวันนี้สวนลุมไนท์ฯ เขาเหมือนกับจะไม่ให้จอดรถแล้วล่ะครับ เขามีการก่อสร้าง มีทุบตึกที่จุดใกล้ทางเข้าออกรถไฟฟ้า เลยทำให้ไม่มีที่จอดรถยนต์ จะจอดจริงๆ ก็ได้ล่ะนะ แต่เดินไกลมากๆ
   เลยตัดสินใจขับรถยนต์ไปครับ ปกติยิ่งใกล้รถก็จะยิ่งติด แต่วันนี้แปลกมาก รถโล่งสุดๆ จนถึงหน้าทางเข้า บ๊ะ แจ๋วว่ะ เข้าไปก็เจอที่จอดรถเลย ดูเหมือนเขาจะเว้นไว้ให้เจ้าหน้าที่ แต่เห็นแถบหนึ่งไม่มีรั้วกันก็เลยรีบเสียบซะ ไล่ภรรยาและลูกรีบลง กลัวยามจะมาไล่ไม่ให้จอด ฮ่าๆ
   ภายในอาคารมีบูธหนังสือน้อยครับ ไม่เหมือนงานของสัปดาห์หนังสือทั่วๆ ไป งานนี้เน้นเฉพาะหนังสือเด็ก ผมไม่ได้อะไรติดมือมาสักเล่ม ลูกได้โมเดลกระดาษเป็นรูปหอไอเฟล และหนังสือการ์ตูนอีก 2 เล่ม

   กลับมาถึงบ้านเอาตอน 0500 ไม่เห็นวี่แววว่าทีวีจะมาส่งเลย ตอนโทรสั่งเขาบอกมาถึงช่วงเย็น ไม่รู้ว่าจะเย็นเจี๊ยบเลยไหม
   รอจนถึงสองทุ่มกว่าครับ ช่างถึงได้โทรมา ผมรีบบึ่งรถไปที่คอนโด หยิบเอาเครื่องออกมาเปิดทดสอบ ช่างกับผมก็มองหน้ากันแล้วยิ้ม มองไปที่ปลั๊กสายอากาศ
   “พี่มีสายอากาศไหมครับ”
   “แฮ่ๆ ไม่มีครับ”
   ช่างอีกคนหยิบเอาไขควงมาเสียบคาไว้ บ๊ะ ภาพชัดแจ๋วไปเลย นี่ขนาดแค่ใช้ไขควงนะนี่
   เลยกลายเป็นว่าได้แค่รับเครื่องไว้ ยังไม่ได้ปรับจูนอะไรเลยแม้แต่น้อย
   “ไม่เป็นไรครับพี่ ไว้ผมมาจูนให้ใหม่ ผมมาส่งของที่คอนโดนี้ 4-5 ครั้งแล้วครับ แถวนี้ผมก็ผ่านบ่อยๆ เกือบทุกวัน”
   เล่นเอาผมอึ้งไปเลย นี่ร้านเขาขายได้ดีขนาดนี้เชียวหรือนี่ ร้านเขาอยู่ถึงสามแยกเกษตรเชียวนะ

[O'Pern]

19 กรก 53
   วันนี้รถยนต์ BMW เปิดตัว 5 Series ใหม่ เอามาชนกับ Mercedes Benz E Class คู่นี้ฟัดกันทีไร คนที่ชนะตลอดก็คือ Mercedes Benz แต่แปลกที่ว่า เหล่าบรรดานักทดสอบต่างพากันเทใจให้ BMW กันเกือบหมด
   ก็เพราะรถที่ขายดี ไม่จำเป็นต้องเป็นรถที่ดีไงครับ นี่คือลักษณะของผู้ซื้อชาวไทยที่มีเอกลักษณ์ในตัวเอง คือจะพิจารณาจากราคาขายต่อเป็นสำคัญ จะซื้อรถวันนี้ แต่คิดเผื่อไปถึงอีก 5 ปีข้างหน้าไว้เรียบร้อยแล้ว เรียกว่าเตรียมการไกลมากๆ จึงทำให้รถที่แทบขายไม่ออกในตลาดโลก กลับขายดีเป็นอันดับหนึ่งในประเทศไทย นั่นคือรถกระบะ Isuzu บริษัท General Motors งงเต็ก ฉีกทฤษฎีทุกกฏในตำรา
   ตลอดวันนี้ยังคงมืดครึ้มมีฝนโปรยบ้างบางช่วง ตกช่วงสั้นๆ แล้วก็หยุด อากาศแบบนี้ชาวจักรยานชอบมากๆ ครับ
   วันนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจมากนัก ตกเย็นไปรับลูก และหัวค่ำพี่จั๊วมานั่งคุยที่บ้าน แต่คุยกันเพลินจนถึงดึก เขากลับไปแค่แป๊บเดียว ฝนก็เทลงมาอย่างหนัก สงสัยไม่น่ารอด

[O'Pern]

20 กรก 53
   ติดตามเรื่องสภาพอากาศ การพยากรณ์บอกว่าจะมีฝนต่อไปอีกจนถึงวันศุกร์ เพราะมีพายุลูกใหม่เข้าจีนตอนใต้ เอ๊ะ ลูกที่แล้วที่เพิ่งหมดไปก็เข้าจีนตอนใต้นี่นา โดนอีกแล้วหรือนี่
    เช้านี้ไม่ได้ขี่จักรยาน หอบเอาเครื่องเสียงชุดที่ซื้อเตรียมไว้นานแล้วเอามาใส่รถ กลางวันจะได้เอาไปไว้ที่คอนโด มันเป็นเครื่องเสียงชุดเล็กๆ แบบยึดติดตั้งกับกำแพง ห้องในคอนโดมันเล็กครับ ผมจึงจัดการเอาของทุกอย่างยึดติดเข้ากับกำแพงเสียให้หมด ไม่ว่าจะเป็นทีวี เครื่องเสียง หรือกระทั่งจักรยาน
   ห้องยังไม่เสร็จดีครับ เหลือเก็บรายละเอียดนิดๆ หน่อยๆ เป็นงานจุกจิกที่ต้องเอาใจใส่อย่างมาก ความเนี๊ยบของห้องมันจะมาอยู่ตรงนี้แหละครับ
   ตอนเย็นไปรับลูกเหมือนเดิม กลับมาบ้านผมกินข้าวผัด ไข่ดาว ทอดในน้ำมันมะกอก แกล้มกับกระเทียมสดอีกสิบกว่าชิ้น
   วันนี้ผ่านไปแบบเนือยๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นมาเล่าเลย

[O'Pern]

21 กรก 53
   ผมตัดสินใจไปทริปหัวหิน 200 กม ที่จะจัดขึ้นต้นปีหน้าครับ ขี่ออกจากแถวบ้านผมนี่แหละ ไปถึงแล้วก็คงกลับกันเลยเพราะมันน่าจะเป็นบ่ายแก่ๆ จนถึงเย็น แต่ถ้าเลือกได้ผมอยากนอนค้างสักคืน หรือถ้าได้สองคืนจะดีเยี่ยม
   ผมมีเวลาอีก 4 เดือน กับการลดน้ำหนักลงอีกสัก 5 กก เป็นอย่างน้อย ผมว่าน่าจะทำได้นะ แต่ต้องมีวินัยการกินมากกว่านี้ ทุกวันนี้ที่ลดลงยากเพราะผมยังติดกินกลางคืนครับ ไม่ได้กินข้าวเป็นจานนะ แต่มักจะเป็นของว่างพวกผลไม้ ถั่ว 
   อยากจะลดจริงผมต้องออกกำลังกายมากกว่านี้ คิดเอาง่ายๆ คือออกกำลังให้มากกว่ากินเข้าไป มั้นก็มีอยู่แค่นี้แหละ น้ำหนักผมขึ้นง่ายแต่ก็เอาลงได้ง่ายเช่นกัน แลกกับการออกกำลังกายอย่างหนักนะครับ ไม่ได้อยู่เฉยๆ แล้วมันจะลงเองได้นะ
   เช้านี้กินยำกุนเชียง ใส่เห็ดหูหนู และหอมใหญ่เยอะๆ กินกับไข่ดาวทอดในน้ำมันมะกอก และข้าวกล้อง
   กลางวันเป็นยำเส้นเซียงไฮ้ ใส่ปลาหมึกและหมูสับ
   วันนี้ช่วงเย็นผมมีนัดกับครูประจำชั้นของลูก โรงเรียนนี้เขาจะมีวันที่ครูนัดคุยกับผู้ปกครองแบบส่วนตัวเทอมละ 1 หน นับเฉพาะอย่างเป็นทางการนะครับ ถ้าแบบไม่เป็นทางการแล้วล่ะก็ ผู้ปกครองสามารถมาพบครูได้ทุกวันตอนเย็นครับ
   ครูจะเล่ารายงานพฤติกรรมของลูกว่าคนไหนเป็นอย่างไรกันบ้าง อย่างเช่นลูกผมจะมีอยู่ปัญหาเดียวก็คือติดพูดคุย ติดเล่น ที่เหลือไม่มีปัญหาด้านการเรียนแต่อย่างใด ถ้าตั้งใจฟังครูสอน เขาก็จะรู้เรื่องดี ก็ต้องคอยว่ากล่าวตักเตือนกันไปครับ
   กลับมาบ้านตอนเย็นเห็นอาหารเย็นของลูกน่ากินมาก เป็นข้าวต้มกระดูกหมู ใส่กระดูกหมูเข้าไปเคี่ยวด้วยนะ ไม่ใช่แบบตามร้านที่เขาใช้หมูสับธรรมดา ทำแบบนี้จะได้แคลเซี่ยมจากกระดูกในน้ำซุปอีกด้วย มิวเขากินเสียจนหมดเกลี้ยงชาม
   ส่วนผมมีฝรั่งให้กินแก้หิวเล็กน้อย

[O'Pern]

22 กรก 53

   กลางวันเข้าไปที่คอนโด ไปควบคุมช่างทำงานที่ละเอียดอ่อนมากที่สุด นั่นคือกำหนดตำแหน่งจุดวางทีวีที่ต้องยึดติดกับกำแพง พร้อมกับเจาะวางเครื่องเสียงชุดเล็กๆ ที่เป็นแบบ sound bar ยึดเข้ากับกำแพงแนวเดียวกันกับทีวี มีไฮไลท์อีกอันคือเจาะยึดทีวีแขวนไว้ในห้องน้ำด้วย
   ห้องใกล้เสร็จเข้าไปทุกทีแล้วครับ รู้สึกดีใจจริงๆ จะได้เข้าไปพักผ่อนบ้างเสียที อุตส่าห์ตกแต่งมานานหลายเดือน
   ไม่น่าเชื่อว่าแค่เจาะยึดทีวีและชุดเครื่องเสียงจะใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง มันมายากเอาตอนผมต้องการให้ซ่อนสายไฟทั้งหมดน่ะครับ ยากอีกทีตรงที่ชุดเครื่องเสียงและทีวีมันต้องมีสายสัญญาณเชื่อมต่อถึงกันด้วย เช่นสาย HDMI และ RCA
   ยังไม่ทันเสร็จดี ผมก็ต้องปลีกตัวออกมาก่อน วันนี้นัดหมอฟันไว้ เป็นหมอฟันที่ผมทำมาตั้งแต่เด็ก ทำดีมากๆ แต่ก็แพงฉิบเป๋งเหมือนกัน
   ไปขอข้อมูลการศึกษาต่อที่ประเทศสิงคโปร์ อยู่ในตึกเดียวกับที่ผมทำฟันนั่นแหละ สะดวกหน่อย หาข้อมูลเอาไว้ก่อน เตรียมตัวไว้ เผื่อลูกจะสนใจ แล้วก็ไปทำฟันต่อ เสร็จออกมาตอน 0600 ฝนตกอย่างหนัก รถติดโครตๆ ทั้งๆ ที่ปกติจะติดแบบหยุมหยิม
   มาถึงบานเอาตอนทุ่มกว่าเลยครับ จากเดิมที่รถติดธรรมดาจะใช้เวลาแค่ 30 นาที
   ดูข่าวตอนหัวค่ำเกี่ยวกับเรื่องช้างเข้ามาบุกรุกกินพืชผลของชาวบ้าน เนื่องมากจากป่ากับพื้นที่ของชาวบ้านอยู่ชิดติดกันเกินไป ทางการคิดจะแก้ไขโดยการทำรั้วไฟฟ้า
   ฟังแล้วขำปนเศร้า นี่หรือคือวิธีคิดของชาวไทย ตัวเองไปบุกรุกถางป่า รุกล้ำที่ป่าแท้ๆ เผา ไถ จนมันเป็นป่าเสื่อมโทรม แล้วก็ปลูกพืชทางการเกษตร สวมสิทธิ์ชาวบ้านเพื่อออกฉโนด
   พอป่ามันเล็ก อาหารของช้างก็น้อยลง มันก็เลยต้องออกอาหารข้างนอก มันก็แค่นั้น
   ไอ้เรื่องรั้วไฟฟ้าน่ะ ถ้าคิดจะทำเพื่อป้องกันช้างนะ ผมว่าปัญญาอ่อนมากครับ น่าจะออกแบบรั้วไฟฟ้าเพื่อป้องกันคนบุกรุกป่าจะดีกว่า

[O'Pern]

24 กรก 53
   กลางวันผมไปเซ็นทรัลปิ่นเกล้า ไปดูเฟอร์นิเจอร์ของร้าน SB ไปสาขานี้เพราะว่าเขาเป็น Design Square แห่งเดียวในย่านฝั่งธน จะมีของเยอะกว่าสาขาอื่น ไปถูกใจเก้าอี้ตัวหนึ่ง กะเอาไว้ใช้ที่โต๊ะแต่งตัวในห้องน้ำ ภรรยาน่าจะชอบ ขากลับมาถูกใจเอาถังขยะอีกใบ ดีไซน์สวยแบบใช่เลย ราคาตั้ง 550 บาทแน่ะ ทำจากพลาสติคล้วนๆ แพงมาก
   ผมไม่ค่อยได้ไปไหนวันเสาร์บ่อยนัก พบว่ารถติดฉิบเป๋งเลยครับ กว่าจะหาที่จอดรถได้ (แบบไม่ซ้อนคัน) ก็ต้องวนอยู่หลายรอบ
   ปกติผมจะมาเซ็นทรัลสาขานี้วันธรรมดาครับ นี่เป็นครั้งแรกที่มาวันเสาร์ โหห เข็ดจริงๆ ด้านภายในห้างก็คนแน่นครับ ภาพไม่คุ้นตาเอาเสียเลย ผมเดินแต่แบบคนโล่งๆ มาเจอแบบนี้มึน
   บ่ายๆ กลับมาบ้าน และอยู่เล่นกับลูก ตกเย็นต้องไปธนาคารอีกแล้ว สาขาปกติเขาปิดทำการ ก็เลยต้องไปใช้บริการในห้างเดอะมอลล์ท่าพระ
   ลูกผมเห็นร้านหนังสือเป็นไมได้ ต้องขอแวะ และมักไม่ได้เดินออกมามือเปล่า ผมเองไปสนใจเอาหนังสือเพลง และ CD รวมแพ็คของค่าย IS Song Book เป็นแบบรวมเพลงหาฟังยาก 6 แผ่น 6 สไตล์ เขาเขียนว่า เสียดาย ถ้าตายก่อนได้ฟัง หน้ากล่องเขียนว่า บันทึกเพลงโก๋หลังวัง อ่านแล้วเข้าใจได้ว่าน่าจะเป็นเพลงเก่า ฮิต อมตะ คลาสสิค อะไรทำนองนี้
   กลับมาบ้านรีบเปิดกล่อง อยากฟังมากครับ แต่..มันไม่มี CD อยู่ด้านในเลยแม้แต่แผ่นเดียว ร่องกระดาษที่เอาไว้เสียบ CD ก็ยังไม่มีร่องรอยการเปิดใช้ ตอนแรกผมคิดว่าแอบโดนถอด CD ไปนั้นคงไม่ใช่ มันไม่ได้ใส่มาตั้งแต่แรก เฮ้อ เซ็ง ต้องกลับไปเปลี่ยนอีกรอบ ผมซื้อจากร้าน Se Ed ครับ

[O'Pern]

25 กรก 53
   ตื่นเช้าเอาจักรยานออกปั่นแบบเร่งรีบ ตื่นสายครับ มาลุกเอาตอน 0530 กว่าจะออกจากบ้านได้ก็ราว 0600 ปั่นแบบสิ้นคิดไปยังบางขุนเทียนชายทะเลเช่นเคยครับ ไม่รู้จะไปไหน ก็จะมาแถวนี้แหละ ถนนโล่ง เส้นทางสวย
   เอารถออกขี่โดยลืมอบอุ่นร่างกายครับ มานึกขึ้นได้ตอนขี่ออกมาจากบ้านแล้ว ก็เลยตามเลย แต่รู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดี
   ตอนเช้าอากาศดีมาก ไม่มีแดดเลย ลมพัดเย็น เลยอัดแบบไม่รู้ตั้ว ผสมกับการที่ไมไม่ได้อบอุ่น่ร่างกาย เลยส่งผลตอนขากลับ
   ขี่ไปจนสุดทาง จะมีร้านกาแฟ และข้าวแกง ร้านประจำร้านเดียวที่นักปั่นเกือบทุกท่านใช้บริการ ลำพังถ้าไปคนเดียวผมก็อาจขี่กลับบ้านเลย แต่วันนี้เจอพี่จั๊วนั่งกินข้าวอยู่ เลยเข้าไปนังคุยด้วย อีกสักพักเจอพี่อีกท่านผมไม่รู้ชื่อ แต่ใช้นิคเนมในเวปว่า ปุเลงปุเลง นั่งคุยกันอย่างสนุกนาน เลยชวนกันไปปั่นต่อที่จุดชมวิวปลาโลมา
   บรรยากาศดีครับ เลยนั่งเล่นอยู่จุดนี้ราว 1 ชม ถึงจะขี่กลับ
   เริ่มออกเดินทางกลับ ผมพบว่าร่างกายเริ่มขี้เกียจปั่น แต่ก็ทนฝืนใจขี่ไป เริ่มมีอาการเส้นสายตึงบ้าง ยังดีที่แดดไม่แรง ขี่ย้อนทางเดิมกลับบ้านครับ แต่ 15 กม สุดท้ายผมเริ่มหมดแรง ขี่ผ่านร้านขายไก่ย่างควันหอมมากๆ ผมบอกกับพี่อีกท่านว่าน่ากินส้มตำจัง นี่ถ้ามาคนเดียวผมจอดกินแน่ๆ เติมพลังด้วย พักก้นไปด้วยในตัว เวลาตอนนี้ก็ราว 1115 ครับ แต่ก็เริ่มหิว เพราะกินมื้อเช้าเอาตอน 0730 เป็นข้าวราดแกงเขียวหวานเป็ด และไข่เค็ม แต่ไม่มีเนื้อเป็ดเลยแม้แต่ชิ้นเดียว มีแต่หนัง ผมเขี่ยออกได้มากองเบ้อเริ่ม ดีที่ผมขอผักเยอะๆ เลยได้มะเขือมากินแกล้มกับข้าวและไข่เค็ม ขี่มานาน เริ่มหิวอีกแล้ว ค้นหาในรถไม่เจอแหล่งพลังอะไรเลย ธรรมดาผมจะมีของกินพกติดรถไว้ แต่เคยเจอลูกอมละลายจนเหนียวเลอะเทอะกระเป๋าไปหมด เลยไม่เอาของกินติดรถไว้อีกแล้ว เซ็งเลย
   ขากลับผมขอแยกทางขี่เข้าไปในสวน ผมไม่ชอบขี่ถนนใหญ่ครับ เส้นทางในสวนจะเงียบสงบ แลกกับต้องผ่านทางที่มีหมานอนอยู่เป็นระยะ ผมกับหมาไม่เคยมีปัญหากันครับ แต่ก็เคยโดนไล่กวดบ้าง ก็ต้องเข้าใจธรรมชาติของเขาที่เป็นสัตว์นักล่า เขาชอบวิ่งไล่กวด ไล่ล่า และเป็นสัตว์ที่หวงเขตถิ่นดินแดนของตัวเอง ก็ที่เห็นหมาตัวผู้เขาฉี่ตามเสานั่นแหละครับ มันคือการประกาศเขตปกครองของเขาเอง
   วิธีอยู่ร่วมกันโดยสันติแบบง่ายๆ ก็คือลดความเร็วลง ยิ่งขี่ช้าเขาก็จะไม่ไล่กวด แต่ก็ยังมีบางตัวที่ดุก็ต้องถึงกับจอดรถกันเลยครับ ไม่ได้จอดเพื่อจะทำร้ายเขานะ เราจอดเพื่อหยุดนิ่ง ไม่ได้เป็นเป้าเคลื่อนไหว เขาก็มักจะไม่ไล่ต่อแล้ว
   ขี่กลับมาบ้านกะจะกินบะหมีร้านประจำ แต่ฝันสลาย ร้านเขาปิด เซ็ง กะจะไปกินที่บ้านมันซะเลย ขี่ไปสักพักเจอรถพ่อขับสวนมา เขาไม่เห็นผม เลยโทรเข้าไปหา พ่อบอกจะไปกินบะหมี่ ผมบอกร้านปิด พ่อเลยบอกงั้นจะไปกินส้มตำแทน โหห น่ากินว่ะ
   แต่ก็ไม่ได้ไปกับพ่อครับ เพราะร้านส้มต่ำต้องขี่ต่อไปอีก ผมหมดแรงแล้ว อยากจะพักแล้ว เลยปั่นตรงกลับบ้านเลย
   ถึงบ้านค้นหาของกินมีแต่กุยช่าย เลยมา Cool Down ร่างกายก่อน เมื่อเช้าก็ไม่ได้ Worm Up ทีหนึ่งแล้ว ไอ้การ Cool Down ก็สำคัญครับ ปรับสภาพร่างกายก่อนจะหยุดพัก ทำวิธีเดียวกับ Worm Up นั่นแหละ
   เมื่อร่างกายเข้าเข้าในโหมด Aerobic แล้ว แม้แต่การหยุดพัก Cool Down ร่างกายเราก็ยังคงเผาผลาญไขมันอยู่นะครับ จะเรียกว่านาทีทองก็ว่าได้ มันจะเผาไขมันต่อไปอีกสัก 10-15 นาที แต่ถ้าเราหยุดพักทันที การเผาผลาญไขมันก็จะหยุดอยู่แค่ตรงนั้น และถ้าพักเกิน 15 นาที การเต้นของหัวใจลดต่ำลงเข้าสู่ย่านปกติ การเริ่มขี่ใหม่อีกครั้ง ร่างกายเราก็จะเผาแต่คาร์โบไฮเดตรในช่วง 20-30 นาทีแรก และจะเข้าโหมด Aerobic เผื่อเขาไขมันหลังจากนั้น
   อยากขี่ดี อยากผอมหุ่นดี ก็ต้องรู้จัก Worm Up และ Cool Down ครับ ทำให้เป็นนิสัยไม่ว่าจะเล่นกีฬาอะไรก็ตาม
   อาบน้ำเสร็จลงมาทอดกุยช่ายกิน ทอดในกระทะเทฟลอน ใช้น้ำมันมะกอก กินไม่อร่อยเท่าทอดในน้ำมันพืชครับ แต่มันมีประโยชน์มากกว่า กินเสร็จอิ่ม แต่ยังหยิบเอาช็อคโกแลตดาร์คมาเคี้ยวอีก 1 ชิ้น ขนาดเท่าเวเฟอร์เซียงไฮ้
   หมดแรงครับ อยากนอนแต่ไม่หลับ เลยแค่พักสายตา พักร่างกาย
   ตกเย็นหิวอีกแล้ว จะขี่จักรยานไปซื้อของที่ตลาดก็ขี้เกียจ เอารถยนต์ไปแทน ซื้อเกี๊ยวน้ำให้ลูก ส่วนผมกินข้าวโพดต้ม และแอบซื้อเผือกเชื่อมมา 20 บาท ไอ้กินข้าวโพดเยอะๆ ก็อ้วนแล้ว นี่ยังมากินเผือกอีกชิ้นเบ้อเริ่ม

[O'Pern]

26 กรก 53
   ผลจากการกินเยอะหลังปั่นเมื่อวานทำให้น้ำหนักที่ลดลงไปบ้างแล้วมันเด้งขึ้นมาเท่าเดิม ไอ้เวร
   วันนี้หยุดครับ แต่ภรรยาและลูกจองคิวชวนไปตลาดน้ำบางน้ำผึ้งตอนเช้าไว้ล่วงหน้าแล้ว เลยไม่ได้เอาจักรยานออกขี่ แต่เอารถคัน KHS F20-W ไปคอนโดฯ ขี่ไปเพื่อทดลองแขวนกับกำแพงที่ผมออกแบบไว้ ปรากฏว่าแขวนแล้วไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ เพราะรถมันหนักกว่าคัน JZ88 เยอะมาก คันนั้นแค่ 9 กก แต่เจ้า F20-W น่าจะต้องมากกว่า 14 กก แน่ๆ หนักเพราะตัวมันเองแหละครับ เฟรมเป็นโครโมลี่ มีแร็คหน้าหลั้งที่ทำด้วยเหล็ก มีบังโคลนครบหน้าหลัง เบาะยังเป็นแบบหนานุ่ม ที่หนักสุดๆ คือขาตั้งกลางครับ เฉพาะชิ้นนี้ผมว่าเกือบจะครึ่งกิโลกรัม
   พอรู้ว่าเจ้ารถคันนี้ไม่เหมาะที่จะอยู่ในคอนโดฯ ในสมองผมแว๊บเรื่องรถ Fixed Gear เข้ามาอีกแล้ว เพราะรถแบบนี้มันเบาเหลือเกิน ไม่มีเกียร์ ไม่มีเบรก แลกกับขี่ยากหน่อย ตอนเบรกยิ่งยากกว่าเร่งเสียอีก และสาหัสสุดคือตอนลงเนินชันๆ ที่รถมันพุ่งเร็วมากๆ นั่นแหละ
   พากันไปตลาดน้ำตอนสายๆ แวะกินก๋วยเตี๋ยวร้านเดิมครับ ผมชอบบะหมี่หมูสับต้มยำ ซัดไปเสีย 2 ชาม ชามละ 12 บาท ภรรยาชอบวุ้นเส้นต้มยำ ลูกชอบบะหมี่เหมือนผม แต่ไม่ใส่พริก
   จากนั้นผมชวนไป Crystal Design Center เล็งมาหลายเดือน ไม่ได้ไปสักที วันนี้ได้ไปแล้วครับ เป็นศูนย์รวมของตกแต่งบ้านที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย โอ่โถง กว้างขวาง อลังการ ของก็แพงมาก
   โจทย์ของผมวันนี้คือต้องการดูโคมไฟแขวนเพดาน และโซฟาแสบๆ สักชุด ที่เหลือก็คือเดินเล่น เติมเต็มไอเดีย
   เดินอยู่สักพักจนเที่ยงก็ยังไม่เจอของถูกใจเป๊ะๆ ลูกเบื่อแล้ว ร้องอยากกลับบ้าน ภรรยาชวนไปหาของกิน เออ ดีเหมือนกัน มาลองร้านแปลกใหม่บ้าง เราเล่นแต่ข้างถนนมานาน วันนี้ขอแอบหรู
   ร้านหรูหราจริงๆ ครับ เปิดดูเมนูหน้าร้านแล้วแทบเข่าอ่อน ร้านอาหารไทยชื่อ มัลลิการ์ ขายผัดผักจานละ 250 บาท อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เลยพากันชิ่งออกมากินข้างนอก เลือกร้านก๋วยเตี๋ยวไก่แม่ศรีเรือนแทน
   ก้าวแรกที่เข้าไปก็เจอพ่อ แม่ และครอบครัวของพี่สาวผมนั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ต่างฝ่ายต่างตกใจ อ้าว มากันได้ไง
   ร้านนี้อาหารหลากหลาย รสชาติดี ราคาเหมาะสม เป็นร้านที่ชาวบ้านอย่างเราพอกินได้ ขายก๋วยเตี๋ยวชามละ 30 บาท (ขนาดพอๆ กับตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง แต่ราคาแพงกว่า 2 เท่า) ผมหมดมุข เลยสั่งก๋วยเตี๋ยวไก่ต้มยำ น้ำและแห้งอย่างละชาม อ้าว เมื่อเช้าก็กินก๋วยเตียวนี่หว่า อืมม ก็มันอร่อยนี่
   เสร็จแล้วพากันไปบ้านพี่สาวผมแถวเลียบทางด่วนนี่แหละ นั่งเล่นกันอยู่นาน บ้านเขากว้างใหญ่ ขี่จักรยานเล่นในบ้านสบายมาก แถมหน้าบ้านยังมีเลนจักรยานยาวปรี๊ดไปจนถึงรามอินทราโน่นเลย แต่บ้านนี้ไม่มีใครขี่จักรยานสักคน ว้าาา
   0400 พ่อ แม่ ผมจะกลับบ้าน เลยให้ภรรยาและลูกติดรถกลับไปด้วย ส่วนผมก็ไปดูของแต่งบ้านที่ CDC ต่อ เมื่อเช้าเพิ่งดูได้แค่ 2 ตึกเอง เขามีทั้งหมด 6 ตึกมั้ง
   เดินคนเดียวก็สบายใจดีครับ ไปกับคนอื่นผมเกรงใจเขา เพราะผมจะดูของที่ชอบอย่างละเอียดมาก มันไม่ได้ดูแค่ตัวเองใช้ แต่ต้องดูเผื่อตอนจัดหาของให้บ้านลูกค้าด้วย หรือเผื่อมีเพื่อนฝูงสอบถามหารือ ผมจะได้ตอบและแนะนำได้
   ดูจนเมื่อยขา แต่ไม่กล้าหิว กินแต่น้ำเปล่าจนหมดขวด เริ่มออกจาก CDC ตอน 0700 มาถึงบ้านเอาเกือบจะ 0800 รถไม่ติดหรอก แต่ผมขับช้า ฝนตกด้วย และขับรถพ่อนี่เครื่องเสียงดีกว่ารถผมเยอะมาก เลยนั่งฟังเพลงและร้องคลอตาม รถผมเครื่องเสียงห่วยสุดๆ ครับ ขนาดรถกระบะที่ติดเครื่องเสียงแถมจากโรงงานยังเสียงดีกว่าของรถผมเลย
   ฝนตกตลอดทาง แต่ในหัวผมคิดถึงแต่เรื่องโคมไฟ เอ จะหาของจากไหนดีน้าา หรือว่าจะต้องทำเองอีกแล้ว ว่าแล้วก็เริ่มร่างแบบในสมอง บ๊ะ เข้าท่าว่ะ กลับบ้านจะลองสเกชออกมาดู

[O'Pern]

27 กรก 53
   คนอื่นหยุด แต่ร้านผมเปิด ธนาคารก็เปิดเช่นกัน ช่วงเช้ารถบนท้องถนนเริ่มหนาตา แต่ไม่เท่าวันพรุ่งนี้หรอก
   นั่งออกแบบโคมไฟ ยังไงก็ไม่เสร็จเสียที พบว่ามันทำดีไซน์ได้หลากหลายจริงๆ ทั้งรูปทรง วัสดุ ฯลฯ ผมเป็นคนชอบงานที่มีกลไก มีลูกเล่น เลยออกแบบให้สามารถพลิกหลอดเปลี่ยนทิศทางของแสงได้ ไม่รู้ว่าช่างจะทำได้ตามที่ผมออกแบบไว้หรือไม่
   ตอนบ่ายไปเดอะมอลล์ท่าพระ เอา CD ของโก๋ หลังวังไปเปลี่ยน ตอนแรกหวั่นใจเหมือนกัน กลัวเขาจะคิดว่าผมแอบขโมยเอา CD ออกแล้วมาหลอกเขา เลยเตรียมเอกสารและหลักฐานประกอบไปมากมาย เริ่มจากใบเสร็จ ผมยังมีหนังสือเพลงอีก 2 เล่มที่ซื้อพร้อมกันไปอีกด้วย ยังไม่พอ มีบัตรสมาชิก สแตมป์สะสม
   พนักงานเขาขอดูแค่ใบเสร็จเท่านั้นแหละครับ เขาก็หยิบเล่มใหม่มาเปิดออกให้ผมตรวจเช็คว่ามี CD ด้านในครบ 6 แผ่น เย้ๆ ได้ฟังเพลงเก่าๆ หายากแล้ว
   กลับมาถึงบ้านรีบเปิดฟังทันทีครับ เป็น CD แผ่นแรกที่ผมฟังแบบไล่เรียงทีละเพลงจนจบ ไม่ได้ฟังแค่ Intro ของแต่ละเพลงแล้วค่อยวกกลับมาฟังอีกรอบ แผ่นแรกนี้ชื่อ Song of civil war เป็นเพลงในสงครามของประเทศสหรัฐอเมริกาที่รบกันระหว่างฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ในยุคของประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอน เป็นเพลงที่ผมคุ้นหูตั้งแต่เด็กครับ แต่เพิ่งรู้ว่ามันเป็นเพลงจากยุคสงครามของสหรัฐอเมริกา ได้ยินบ่อยๆ ในการแสดงของวงโยธวาธิต อีกเพลงที่ชอบคือ Love me tender ตอนแรกคิดว่าเป็นของเอลวิส ที่ร้องในปี 1956 ในภาพยนต์เรื่องแรกของเขา แต่ที่ไหนได้ ต้นฉบับมันชื่อเพลง Aura Lee ขับร้องโดยทหารของฝ่ายใต้ แน่นอน ผมได้ฟังเสียงของทหารเดิมๆ แท้ๆ ในปี 1864 ครับ แถมด้วยเสียงของ Connie Francis ในเพลงเดียวกันอีกด้วย คนนี้หาฟังยากมากๆ อีกเช่นกัน เป็นนักร้องยอดเยี่ยมของโลกถึง 3 ปีซ้อน
   นี่ขนาดผมฟังแค่ 3 เพลง ยังเคลิ้มขนาดนี้ ใจคิดไปว่าอยากจะไปซื้อเก็บไว้เผื่อให้เป็นของขวัญผู้ใหญ่ หรือใครที่ผมเคารพรัก ยิ่งถ้าเป็นนักฟังเพลงจะยิ่งถูกใจมาก กล้าเอาหัวเป็นประกันครับ และคุณจะเป็นที่จดจำของเขาไปอีกนาน อ้อ CD 6 แผ่น พร้อมหนังสืออธิบายรายละเอียดของเพลงแต่ละเพลง
   เอ๊ะ นี่ผมชักจะทำตัวเป็นนักเขียนวิจารณ์เพลงกับเขาแล้วหรือนี่ ฮ่าๆ
   ฟังแผ่นแรกจบแบบประทับใจทุกเพลง ต่อด้วยแผ่น 2 เป็นเรื่องราวของไลฟ์สไตล์คนกรุงเทพฯ เมื่อ 60 ปีก่อน เรียนตรงๆ ว่ารู้สึกเฉยๆ ครับ ไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่ หรือช่วงชีวิตมันห่างเกินไปก็ไม่รู้ ถ้าย้อนไปสัก 30 ปี ผมอาจจะตามทันอยู่บ้าง

[O'Pern]

28 กรก 53
   ตื่นมา 0530 เอาจักรยานคัน KHS F20-W ออกขี่เล่นไปสัก 30 นาที ไม่ลืม Worm Up และ Cool Down แถมด้วย Stretch อีก 1 ชุดเล็กๆ
   เรื่อง Stretch นี้ก็สำคัญไม่แพ้ Worm Up และ Cool Down ครับ เห็นคนยังไม่ค่อยพูดถึงกันเท่าไหร่ แต่พวกนักกีฬาตัวจริงน่ะ เขาทำกันเป็นกิจวัตรเลยล่ะครับ
   เช้านี้กินอาหารอย่างดีเลยครับ เป็นไก่ผัดขิง ใส่ขิงเพียบบบ กินกับข้าวกล้อง แถมมีข้าวโพดต้มฝานอีก 1 ฝัก ลองเอาข้าวโพดมากินพร้อมกับกับข้าว เฮ้ย อร่อยดีว่ะ ชอบมาก
   เช้าแรกหลังวันหยุดยาวรถจะติดมาก บ้านผมอยู่แถวทางด่วนพระราม 2 เป็นด่านชานเมืองก่อนจะเข้าใจกลางกรุง รถติดทุกเช้าครับ สายๆ กินน้ำเต้าหู้น้ำตาลน้อยๆ อีก 1 ถุง กลางวันเป็นบะหมี่แห้งผักกวางตุ้งเพียบๆ แล้วก็กลับเข้าบ้านมานั่งทำงานของผมต่อ
   ดีไซน์ของให้คนอื่นมาเยอะ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมออกแบบโคมไฟให้กับตัวเอง เป็นโคมไฟห้อยลงมาจากเพดาน อยู่เหนือโต๊ะทำงาน แต่ผมชอบของมีลูกเล่น เลยออกแบบให้สามารถพลิกหลอดไฟฉายแสงขึ้นด้านบนได้ด้วย เป็นหลอดนีออนแบบผอมๆ บางๆ วางคู่กัน เอ๊ะ หรือเอาแค่หลอดเดียวพอวะ จะได้ประหยัดไฟ เพราะเจ้าโคมดวงนี้คงเปิดบ่อยแถมเปิดนาน
   ทีแรกสเปคของให้วัสดุเป็นกระจกทึบแสง 50% สีมัสตาร์ด (เหลืออมส้ม) ตัดขอบกับกระจกสีดำ แต่คิดแล้วกลัวมันจะหนักเกินไปหรือเปล่าหว่า ไอ้รายละเอียดพวกนี้ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยแม้แต่น้อยครับ
   แต่ก็เตรียมแผนสองเอาไว้ เผื่อว่าจะทำด้วยกระจกไม่ได้ ก็ขอเป็นอคีลิคแทนละกันวะ ไปสั่งทำแถววงเวียน 22 ได้แน่ๆ ทำออกมาแล้วดูเหมือนๆ กัน แต่กระจกมันจะให้ความสดใสและสีสันที่จัดจ้านกว่า ทำความสะอาดก็ง่ายกว่า
   ออกแบบตัวโคมยังไม่พอ ต้องออกแบบสลิงห้อย และซ่อนสายไฟอีกด้วย
   เย็นไปรับลูก เขาวิ่งเล่นกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน จนเพื่อนทะยอยกลับบ้านกันทีละคนสองคน จนผมและลูกกลับบ้านเป็นคนสุดท้ายของโรงเรียน (เกือบหนึ่งทุ่ม)
   ไม่ต้องตกใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ครับ เคยอยู่จนถึงทุ่มครึ่งด้วยซ้ำไป เพียงเพราะว่าลูกบอกจะอยู่เป็นเพื่อนน้องอนุบาลที่พ่อแม่เขายังไม่มารับ

[O'Pern]

29 กรก 53
   เอ๊ะ เห็นพยากรณ์อากาศบอกว่าฝนในไทยจะลดน้อยลง เพราะพายุในประเทศเพื่อนบ้านหมดไปแล้ว แต่ไฉนฝนตั้งเค้าแต่เช้า โชคดีลงไม่หนัก สงสารเด็กนักเรียนที่เขาไปโรงเรียนเองครับ
   ตอนบ่ายไปร้าน SB Furniture ไปสั่งผลิตโซฟา แต่เขาบอกใช้เวลาตั้ง 30 วันแน่ะ ก็ได้แต่รอไปครับ ช่วงนี้ก็ไปเติมเต็มในจุดอื่นแทน หลายอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ยังสรุปไม่ได้เสียที นั่นคือเรื่องจักรยานที่ผมจะเอามาไว้ในห้องนี้ครับ
   ที่ๆ ผมอยู่ทุกที่มักจะต้องมีจักรยานครับ ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ผมขับรถเก๋ง 4 ประตูเก่าๆ ยกเอาเบาะหลังออกทั้งแผง เหลือแค่เบาะหน้า 2 ตัว คนอื่นคิดว่าผมแต่งเป็นรถซิ่ง เปล่าๆ ผมเอาไว้ใส่จักรยานเสือหมอบต่างหาก
   ช่วงชีวิตในมหาวิทยาลัยนี้น่าจะสนุกที่สุดในชีวิตแล้วครับ ได้อิสระเหมือนผู้ใหญ่ ใช้ชีวิตสนุกแบบไม่เคร่งเครียดเหมือนเด็ก จะกินเหล้าเป็น จะสูบบุหรี่โดยไม่มีครูว่า จะเทียวกลางคืนเก่ง ก็ช่วงชีวิตนี้แหละครับ
   ผมเป็นนักกิจกรรม เล่นละครเวทีให้กับมหาวิทยาลัยตลอด 4 ปี และอีกสารพัดกิจกรรม กลับบ้านดึกดื่นเสมอ ตกเย็นก็จะเอาจักรยานออกขี่เล่น ตระเวณหาซื้อของกิน เพราะร้านค้าในมหาวิทยาลัยปิดกันหมดแล้ว
   คุณสมบัติของจักรยานที่จะอยู่ในคอนโดฯ ของผมจะต้องเบาและสวยเป็นอันดับแรก เพราะจะได้แขวนอย่างสบายใจ ถ้าได้เล็กด้วยก็ดี แต่ส่วนมากรถที่เล็กนั้นจะต้องมีล้อเล็กตามไปด้วย รถล้อเล็กสวยๆ และขี่ดีนี่หายากมากนะครับ ผมอยากได้รถสวยๆ เพื่อประดับห้องด้วย งานนี้เลยมองไปที่รถ Fixed Gear อีกแล้ว บอกตามตรงว่าชอบเพราะสีสันและสไตล์ของมันครับ ทั้งๆ ที่ไม่เคยขี่รถ Fixed ยุคใหม่กับเขามาก่อนเลย
   เลือกโทนสีที่ชอบแล้วน่าจะออกมาเป็นรถสีขาวล้วนทั้งคันครับ คืออะไรชิ้นไหนที่มันขาวได้ก็ขอขาวไว้ก่อน จะมาลำบากใจก็ตรงหลักอานครับ เพราะหากเลื่อนขึ้นลงมันก็อาจมีรอยถลอกได้ อ้อ ขอเป็นรถ Fixed Trick ด้วยนะครับ จะได้กี่ Trick ค่อยมาว่ากันทีหลัง ขอหล่อไว้ก่อน
   ตกเย็นฝนตกอีกแล้วครับ แต่ไม่หนักมาก พอไหว พ่อค้าแม่ค้าแผงลอยยังพอจะขายของได้บ้าง เพราะนั่นคือปากท้องของเขา 
   เกือบลืม วันนี้เป็นวันภาษาไทยแห่งชาติครับ

[O'Pern]

30 กรก 53
   พ่อแม่ผมไปต่างจังหวัด เอาลูกผมไปเที่ยวด้วย สองวันต่อจากนี้ผมต้องอยู่เฝ้าร้านตลอดเวลา
   ใช้ชีวิตเรียบง่ายตั้งแต่เช้าจรดเย็น เลิกงานตอนค่ำไปพาภรรยาไปกินอาหารเย็นกันที่ร้านถูกและดี ของ Food Land กว่าจะถึงบ้านก็เล่นเอาดึกเหมือนกัน ไม่ค่อยคุ้นกับการขับรถตอนกลางคืนเหมือนเมื่อก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งรถที่ติดฟิล์มทึบ มองลำบากมากๆ
ผมคุ้นเคยแต่กับรถตัวเองที่ไม่ได้ติดฟิล์มน่ะครับ

[O'Pern]

31 กรก 53
   ผมอ่านข่าวประเทศรัสเซียที่เมืองหลวง Moscow อากาศร้อนสุดในรอบ 150 ปี คือ 38 C กว่าๆ โหหห นึกไม่ออกจริงๆ ครับ เพราะผมไปมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ขนาดไม่ใช่หน้าหนาวของเขาตอนดึกๆ ยังมีติดลบเลยครับ กลางวันก็แล้วแต่สภาพแสงแดด โดยเฉลี่ยก็อยู่ที่เลยตัวเดียว ผมนั่งเล่นตอนดึกที่จตุรัสแดงอากาศเย็นเจี๊ยบ นั่งดื่มด่ำบรรยากาศครับ ไม่ได้เสียเงินสักบาท นั่งเอามือซุกในกระเป๋าเสื้อแจ๊คเก็ต หากหนาวมากเข้าก็เดินไปเดินมา เปลี่ยนมุมนั่งมันเสียบ้าง
   พวกหนังสือท่องเที่ยวหรือ Guide Book ต่างๆ มักจะไม่ค่อยแนะนำให้นักท่องเที่ยวออกมาเดินเล่นตอนกลางคืน กลัวโดนจี้ปล้น ก็ไม่ผิดอะไรหรอกครับ หนังสือเขาก็ต้องทำแบบปลอดภัยไว้ก่อน
   ส่วนผมเป็นคนที่อ่านหนังสือหรือเวปใดๆ แล้วไม่ค่อยเชื่อครับ ไม่ว่าจะเป็นหนังสือรถยนต์ หนังสือจักรยาน กระทั่งหนังสือเรียนผมก็ยังไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่ นับประสาอะไรกับหนังสือท่องเทียวแบบ Guide Book ก็เลยมักจะออกมาเปิดหูเปิดตาอยู่นอกอาคารที่พักเสมอ
   วันนี้ผมมีมีทติ้งช่วงเย็นครับ เป็นมีทติ้งที่แปลกมากสำหรับผม เพราะผมไม่รู้จักใครในงานสักคนมาก่อนเลย มีทติ้งของคนที่อยู่ในคอนโดฯ เดียวกันน่ะครับ มีหลายคนเขาเข้าพักอาศัยแล้ว เคยพบกันมาบ้างแล้ว คนสนิทกันก็มี แต่ผมยังไม่ได้เข้าพัก ก็เลยไม่รู้จักใครสักคน
   เลือกสถานที่ได้ดีครับ เป็นร้านอาหารริมน้ำแถวๆ คอนโดฯ นั่นแหละ จัดเลี้ยงแบบบุฟเฟ่อีกด้วย ผมชอบมากๆ เพราะสะดวก สบาย ทั้งคนจัด และคนร่วมงาน ถ้าได้อาหารที่แปลกใหม่ หากินยากในปัจจุบันจะยิ่งดีเข้าไปใหญ่
   เขานัดกัน 0500 แน่นอน ผมไปตรงเวลาเช่นเคย แล้วก็ไปคนแรกอีกแล้ว จะว่าคนแรกก็ไม่เชิง มีคนไปก่อนผม แต่เขาเป็นผู้จัดงาน ชื่อพี่แหม่ม คุยกันได้แป๊บเดียวก็คุ้นเคยครับ เพราะเราพิมพ์โต้ตอบกันในเวปไซต์อยู่แล้ว พี่แหม่มชมว่าผมหน้าตาดี ผมเลยชมว่าพี่แหม่มตาถึง ฮ่าๆ ไม่รู้ว่ามุขใครจะแรงกว่ากัน
   ไปคนแรกได้เปรียบครับ แถมยิ่งนั่งคุยกับผู้จัดอย่างพี่แหม่มยิ่งดีเข้าไปใหญ่ คนมาทีหลังก็จะยังไม่ค่อยคุ้นเคย ทำตัวไม่ถูก กลุ่มเพื่อนๆ ก็แสนจะหลากหลาย รุ่นใหญ่อายุ 74 ปีก็มี เด็กสุดก็น่าจะเป็นน้องชื่อฟ้า เรียนบัญชีจุฬาปี 4 ช่วงอายุห่างกันราว 50 ปี สุดยอดจริงๆ
   โต๊ะอาหารต่อยาว มุมผมจะเป็นพวกวัยทำงานหน่อย อีกฟากจะเป็นรุ่นใหญ่ ผมปล่อยมุขกระจาย ยิ่งไม่สนิทกันนี่แหละยิ่งดี ทำเขาหน้าเอ๋อเหรอตอนเจอมุขแรงๆ เช่น มุขยืมเงิน
   “ผสมอะไรดีครับพี่”
   “ไม่ครับ ผมไม่ดื่ม”
   “เอาหน่อยน่าพี่ นิดเดียวก็ได้”
   “ไม่ครับ ขอบคุณครับ”
   “แหม พี่ กันเองทั้งนั้น”
   “ผมเมาแล้วชอบยืมเงินครับ”
   “………”
   นั่งคุยกันในบรรยากาศริมน้ำอยู่จนถึง 1000 ถึงแยกย้ายกันกลับ ก็มักจะกลับไปนอนที่คอนโดฯเดียวกันนี่แหละ ฮ่าๆ บอกแล้วว่าเป็นมีทติ้งที่แปลกชมัด