กรก 53

[O'Pern]

1 กรก 53
   คุยเรื่องเบาะ Brooks แล้วมี pm มาถามผมทำนองว่า เบาะ Brooks ไม่ดีหรือ
   ก็ตอบไปตามทรรศนะน่ะครับ ผมอาจผิดก็เป็นได้ ผมอาจมีรสนิยมไม่เหมือนคุณก็เป็นได้ ขณะพิมพ์ตอบก็นึกถึงข้อดีอีกข้อที่ไม่เคยเห็นใครบอกเลย ทั้งๆ ที่นี่คือจุดแข็งของเบาะ Brooks นั่นคือการลดความร้อนสะสมครับ
   ขณะที่ก้นเราอยู่บนเบาะ มันไม่ได้วางแหมะไว้เฉยๆ นะครับ ทุกครั้งที่ขาขยับก้นเราจะเลื่อนหน้าหลังเล็กน้อย และจะเป็นเช่นนี้ตลอดเวลาที่ขาเรายังคงหมุน
   เคยขี่นานๆ จนก้นร้อนจี๋หรือไหม้ไหมล่ะครับ นั่นแหละ ใช่เลย เบาะหนังน่าจะถ่ายเทความร้อนได้ดีกว่า และผลจากการที่มันยืดหยุ่นได้ เลยทำให้จังหวะที่ก้นเราขยับเคลื่อนที่นั้นมีน้อยลง
   คาดเดานะครับ ผมเองยังไม่เคยใช้ แต่แค่หาข้อมูลมาเยอะ และตามสไตล์ครับ เป็นข้อมูลที่ผมคิดวิเคราะห์เอง ไม่ชอบจำขี้ปากฝรั่งมาเล่าต่อ ไม่นิยมสไตล์แอบเจ๋งครับ

   “คุณเปิ้ล วันนี้ว่างไหม ช่วยเข้ามาดูที่คอนโดฯหน่อย ช่างจะเจาะยึดหมุดที่คุณเปิ้ลออกแบบสั่งทำ เขากลัวเจาะยึดแล้วไม่ถูกใจ”
   ทำงานที่บ้านมานานจนลืมห้องผมไปเลย ไม่ได้เข้าไปดูเลยแม้แต่น้อย
   เข้าไปถึงห้องก็รีบจัดการเล็งมุม ผู้รับเหมาบอกว่าเจ้านายเขาสั่งให้ยึดจุดตามนี้โอเคไหม พูดพร้อมกับมาร์คจุดให้ผมดู
   แต่ดูแล้วผมไม่ชอบครับ เล็งไปเล็งมาอีกสักพักผมก็กำหนดจุดให้เขาใหม่ ผลออกมาดีกว่าเดิมเยอะเลย ดีนะที่เชื่อในสัมผัสของตัวเอง
   ไอ้หมุดนี้เป็นงานดีไซน์เมื่อสิบกว่าปีก่อนของผมเองครับ ออกแบบให้กับร้านขายเสื้อผ้าร้านหนึ่งสมัยอยู่ต่างประเทศ มาวันนี้เลยขอยืมมาใช้กับห้องตัวเองสักหน่อย แต่ผมไม่เคยเอาดีไซน์แบบนี้ไปขายใครนะ ผมทำงานให้ใครก็จะเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคน ไม่น่าจะมีใครชอบงานที่ซ้ำๆ เหมือนๆ กันกับคนอื่น
   ไว้จะเอาห้องมาอวดครับ ไม่ได้ควบคุมอย่างละเอียด เพราะดันไปเจอกับช่วงที่ผมต้องทำงานยกของส่งของพอดี เซ็งจริงๆ ครับ เลยมีบางจุดหลุดการควบคุมของผมไป แต่โดยรวมยังอยู่ในคอนเสปที่เน้นความเรียบง่าย

[O'Pern]

2 กรก 53
   ฝนตกอย่างหนักตั้งแต่เมื่อคืน เช้ามาก็ยังไม่หาย ลงหนักสลับเบาไปเรื่อยจนถึงเที่ยงวันถึงจะหยุด
   รถติดสิครับ ติดเพียบบบบ ยังต้องส่งลูกไปโรงเรียนครับ คิดว่าปีหน้าอยากจะให้เริ่มฝึกขึ้นรถเมล์ไปเองแล้ว ปีหน้าเขาจะ ป4 ครับ ผมขึ้นรถเมล์เองครั้งแรกก็ ป4 นี่แหละ และพอ ป5 ก็ฝีมืแก่กล้า มีการขึ้นรถหลายต่อ มีต่อเรือข้ามฟากอีกด้วย
   “พ่อน้องมิวคะ คุณพ่อปล่อยให้มิวเขาเดินเข้ามาเองหรือคะ”
   ผมเจอคำถามทำนองนี้ประจำ ผมฝึกให้ลูกผมลองหัดเดินเข้ามาเองทีละน้อยครับ เริ่มตั้งแต่หน้าประตูโรงเรียน ค่อยๆ เขยิบมาถึงหน้าปากซอยโรงเรียน (เดินตรงอย่างเดียวราว 300 เมตร เดินง่ายมาก เพราะสองข้างทางก็เป็นพื้นที่ของโรงเรียน เป็นที่จอดรถยนต์) ระยะหลังมานี้ ผมปล่อยเขาตั้งแต่ถนนใหญ่ ซึ่งเขาต้องข้ามถนนซอยเล็กๆ 3 ซอย เดินผ่านป้ายรถเมล์ขนาดใหญ่ที่คนเยอะมาก ข้างทางก็มีของกินขายเต็มไปหมด ระยะทางจากจุดที่ผมปล่อยให้เขาลงเดินจนถึงโรงเรียนระยะทางประมาณ 500 เมตรครับ
   การที่ผมส่งลูกก่อนถึงโรงเรียนให้เขาลงเดินเองนอกจากจะเป็นการฝึกลูกวิธีหนึ่งแล้ว ผลพลอยได้ของผมโดยตรงก็คือ ผมสามารถกลับรถได้เร็วกว่าเดิม ประหยัดระยะทางไปราว 10 กม ประหยัดเวลาไปราว 20 นาที แน่นอน ประหยัดน้ำมันอีกเยอะ
   ผมชมเชยลูกเสมอที่เขาลงเดินเอง บอกเขาตรงๆ ว่าช่วยพ่อประหยัดน้ำมันได้เยอะเลย และสอนให้เขาช่วยดูแลเด็กๆ น้องๆ ที่เขาอาจเจอระหว่างทางด้วย เราพูดคุยกันเรื่องทำความดีบ่อยๆ ทำความดีไม่ต้องมีพิธีอะไรมากครับ ทำสิ่งรอบๆ ตัวเรานี่แหละ หากขับรถก็แค่ยกคันเร่งหรือหยุดให้คนข้ามม้าลาย มีน้ำใจกับคนรอบข้าง ขับรถไม่เอาเปรียบคนอื่น
   “ลูกเป็นนักเรียนก็ทำความดีได้นะ เช่นช่วยครูถือของ ช่วยทำความสะอาดห้อง ช่วยเหลือเพื่อนๆ ในห้อง ฯลฯ”
   เด็กๆ มักจะเขินอายในสิ่งที่เขาไม่เคยทำ หากปล่อยไว้นานเข้าจะกลายเป็นคนไม่มั่นใจ หากคิดว่าไม่ผิด และเป็นสิ่งดี ผมว่าล้วนเป็นสิ่งที่ควรทำครับ เดินตามหลังเห็นใครทำของหล่น ก็ตะโกนบอกซะ ถ้าเขาไม่ได้ยินก็ก้มลงเก็บแล้วเอาไปให้เขา
   มีครั่งหนึ่งที่ห้างเซ็นทรัล เด็กวัยรุ่นมัวแต่ใส่หูฟังๆ เพลง พอจะลุกจากไป กระเป๋าเงินที่วางบนตักก็หล่น ผู้ชายนั่งข้างๆ ก็มองกระเป๋า แล้วหันไปมองเด็ก แต่เด็กเธอไม่รู้เรื่อง เดินจากไป ผมอยู่ห่างออกมาหน่อย แต่พอเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เลยตะโกนเสียงดัง
   “คุณครับๆ ทำของตกครับ”
   พอผมตะโกนเสียงดัง ชายคนที่นั่งใกล้ๆ ก็ถึงจะเริ่มตื่นตัว และช่วยตะโกนเรียก ทั้งๆ ที่ตอนแรกราว 3 วินาที เขานั่งมองเฉยๆ
   ไม่ได้อยากใจร้ายคิดว่าเขาจะเก็บกระเป๋าเงินของเด็กไว้หรอกนะ แต่แค่แปลกใจว่าทำไมไม่สะกิดเรียกตั้งแต่แรก
   ยิ่งตอนขี่จักรยานนี่ยิ่งเป็นโอกาสที่ผมได้ทำความดีเยอะมากๆ ทริปหนึงของ TCHA ขี่ไปปลูกป่าชายเลนปีก่อนโน้น เราต้องขี่บนทางไม้ที่กว้างราว 1 เมตร ไอ้พวกนักขี่จักรยานน่ะไม่ต้องห่วง ผมห่วงผู้หญิง เด็ก และมือใหม่
   ขาเข้าไปโอเคดีครับ แต่ขาออกมีผู้หญิงท่านหนึ่งตกตูมลงไปในน้ำ ด้านล่างนี้เป็นโคลนเลนอย่างเละครับ ผมรีบวางรถตัวเองแล้วนอนคว่ำลงกับพื้นดึงเธอขึ้นมา แปลกอีกแล้วที่คนรอบข้างไม่เห็นช่วย
   ไม่ใช่ไม่มีน้ำใจหรอก เขาตกใจต่างหาก ก็เลยทำอะไรกันไม่ถูก บางคนตะโกน คนตกน้ำๆ ๆ แต่ไม่มีใครช่วยหรอกนอกจากพวกเราด้วยกันเอง งานนั้นผมพลอยเนื้อตัวเลอะเทอะไปกับเขาด้วย แต่เป็นการเลอะที่ผมเต็มใจ
   ทริปหลังๆ ก็ยังเจอกับหญิงท่านนั้นอีก เธอชื่อ “อ้อย” ขี่ Dahon Speed P8 สีแดงสด และยังเจอตอนทริปไปสระบุรีปีที่แล้วอีกด้วย

   เย็นนี้ลูกผมเรียนมวยไทยไชยาอีกแล้ว ทุกวันศุกร์จะเรียนกับครูแปรง คนนี้ผมว่าเขาเจ๋งจริง เห็นลูกเรียนแล้วผมยังอยากเรียนด้วยเลย ผมชอบท่ามวยที่เป็นพวกแม่ไม้โบราณ แบบเหยียบขาคู่ต่อสู้แล้วเตะก้านคอ หรือสับศอก ตอนแรกผมคิดว่ามันคือท่าสำหรับโชว์ (แบบพวกรำโขน) แต่มันคือของจริงครับ อีกหนึ่งใน Amazing Thailand ที่ควรอนุรักษ์

[O'Pern]

3 กรก 53
   มีรุ่นน้องในเวป Racing Club นี่แหละ โทรมาหารือกับผม เขามีความคิดที่จะทำหนังสือรถยนต์สักเล่ม ฮ่าๆ เอาแล้วไง คุยแล้วนึกผมภาพผมในอดีตลางๆ ขึ้นมาเชียว
   คุยเรื่องหนังสือ ผมจะคุยถึง 2 ประเด็นหลักก่อนเพื่อน คือ 1 คอนเสปของหนังสือ และ 2 เรื่องสปอนเซอร์
   หนังสือที่ดีต้องมีคอนเสปของตัวเอง โดดเด่น แปลก แตกต่าง หรืออะไรก็ได้ที่เป็นจุดดึงดูด และเรื่องสำคัญมากๆ ที่ตามมาก็คือเรื่องโฆษณา เพราะหนังสือในไทยเราขายกันถูกกว่าความเป็นจริงเยอะมาก รายได้หลักของหนังสือก็คือการขายหน้าโฆษณาครับ และระยะหลังมานี้ชักจะมีโฆษณาแฝงมาในเนื้อหาของหนังสืออีกด้วย ซึ่งผมว่ามันไม่ค่อยจะแมนเท่าไหร่
   หนังสือจะห่วยปานใดก็ตาม มันก็ยังคงอยู่ได้ ถ้าเขาขายหน้าโฆษณาได้ ในทางกลับกัน หนังสือดีโคตร ทุกคนว่าเจ๋ง แต่ถ้ามันขายหน้าโฆษณาไม่ได้ มันก็ทำอยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่ ยกเว้นแต่พวกทุนหนา และอีกพวกคือทำเอามัน (สนุก)

   กลางวันพาลูกไปเขาดินครับ ไม่ได้ไปเป็นปีเลย มาวันนี้ดันไปเจองานรับปริญญาที่สวนอัมพรเข้าอีก รถเลยติดเข้าไปใหญ่ ด้านในเขาดินก็พลอยรถแน่นไปด้วย จอดรถยากมากครับ
   ซื้อตั๋วพร้อมกับให้ลูกขอแผนผังสวนสัตว์มาด้วย ผมให้เขาเป็นคนถือ และเป็นคนกำหนดเส้นทางเดินเอง ให้เขาเดินดูอย่างอิสระ อย่างที่เคยบอกแหละครับ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต ล้วนคือการเรียนรู้ ผมกำลังสอนให้เขาดูแผนที่ และวางแผนการเดินทาง แม้จะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ ก็ยังดี
   เดินได้แป๊บเดียว ร้องอยากกินไอติมเสียแล้ว เลยจัดไปคนละแท่ง เพราะผมก็อยากกินด้วยเหมือนกัน เดินไล่ดูไปเรื่อย บางจุดก็ดูแสนจะโทรม แต่ก็มีหลายจุดกำลังปรับพัฒนาขึ้นใหม่ กำลังสร้างทางเดินแบบลอยฟ้าอีกด้วย (ช่วงสั้นๆ )
   ผมดูสัตว์ที่ผมชอบมากที่สุด (เพราะหาดูยากทั้งในโลกแห่งความเป็นจริง และทั้งในทีวี) นั่นคือ สมเสร็จครับ ที่จริงผมมีชอบอีกอย่างคือ ตัวกินมด ชอบเพราะมันแปลก สำคัญคือหาดูได้ยากมากๆ สารคดีของฝรั่งเองก็ยังแสนยากเย็น จะมีก็แค่ช่วงสั้นๆ แต่ในเขาดินไม่มีตัวกินมดนะ
   มีใครรู้บ้างไหมครับว่าในเขาดินเรานี้มีงูอนาคอนดาด้วย ไม่ได้มีตัวเดียว มีหลายตัว แถมมีอีกหลายสายพันธุ์อีกด้วย ผมดูจากสารคดีฝรั่ง เขาบอกเป็นงูที่ใหญ่สุดในโลก แต่คุยกับเจ้าหน้าที่ของไทย เขาว่างูเหลือมไทยเรานี่แหละครับ ที่ใหญ่สุดในโลก ไอ้อนาคอนดาที่เขาว่าใหญ่น่ะ ที่จริงคือมันหนักต่างหาก แต่ถ้ายาวใหญ่ล่ะก็ เขาบอกแพ้งูเหลือมที่โตเต็มวัยครับ
   เห็นไหมครับ ต้องฟังหูไว้หู ฝรั่งทีทำสารคดีก็อาจไม่เคยเจอไอ้เหลือม ไอ้หลามแบบตัวพ่อก็เป็นได้
   แต่คิดอีกแง่ว่า อนาคอนดามันก็อาจมีตัวพ่อที่มันใหญ่กว่านี้อีกก็เป็นได้
   
   มีการแสดงสัตว์แสนรู้ ตอนแรกผมคิดว่าจะแสดงห่วยๆ แต่ที่ไหนได้ เขาจัดได้ดีพอควร แม้ไม่ดีเจ๋งแบบของฝรั่ง แต่ก็ดีกว่าเดิมยุคโบราณเยอะมาก ต้องเสียเงินเพิ่มอีกคนละ 30 บาทครับ วันเสาร์เขาแสดงตอน 0330 ใช้เวลา 30 นาที และไม่ให้เข้าชมขณะทำการแสดงแล้ว ตรงนี้ดีมากๆ ครับ
   สิ่งที่ผมรู้สึกแปลกใจและไม่ชอบก็คือการเปิดเพลงเรียกลูกค้าของไอศกรีมวอลล์ครับ เพลงคลาสสิคของเขาแหละ อม แล้ว ดูด อะไรทำนองนี้ คือเขาเปิดดังมาก และเปิดวนเวียนมันอยู่อย่างนั้นแหละ แสนจะสงสารสัตว์ที่ต้องทนฟังครับ แบบนี้ไม่ดีเลย เน้นแต่จะขายของท่าเดียว ควรปรับปรุงโดยด่วนครับ

   ขากลับชวนกันแวะกินโรตีที่ท่าพระอาทิตย์ แต่ไม่มีที่จอดรถ เลยอด พากันไปกินที่ฟู๊ดแลนด์แทน กลับบ้านแป๊บเดียวหลับ

[O'Pern]

4 กรก 53
   พี่คากิจัดทริปรถพับไปบางแสน ผมสองจิตสองใจมานาน ที่ไม่ได้ไปก็แค่เพราะไม่ชอบปั่นบนบางนา แต่วันนี้ท่าทางผมจะคิดผิด เพราะฝนตกซ้ำมาหลายวันต่อเนื่อง เช้านี้เลยแทบไม่มีแดดเลย คิดจะไปก็ไม่ทันแล้วล่ะครับ เขามีการโอนเงินค่าทริปกันล่วงหน้ามาเป็นเดือนแล้ว ผมมัวแต่ลังเลๆ เลยอดซะ สมน้ำหน้า
   ไม่ได้ไปกับเขา ก็ขี่เองแถวบ้านก็ได้ครับ ไม่ชอบซ้ำซากจำเจ ผมเลยเปิดหาเส้นทางใหม่ วันนี้เล่นแบบเลาะริมลำคลองครับ เห็นวิถีชาวบ้านแท้ๆ แต่ทำปลาตากแห้ง และวิธีจับปลาแบบชาวบ้าน เช่นใช้ยอ แห เบ็ด ฯลฯ
   เส้นทางริมคลองนี้เป็นทางปูนแคบๆ ครับ ช่วงกว้างหน่อยก็เมตรกว่าๆ แต่ถ้าช่วงแคบๆ นี้จะเหลือแค่ 1 เมตร ผมขี่ไปแล้วเจอมอเตอร์ไซค์ชาวบ้านจอดขวางแบบเต็มลำ ก็เลยต้องยกล้อหน้าแล้วเข็นผ่านไป
   ทางแบบนี้ขี่ไม่เร็วหรอกครับ เน้นแค่การทรงตัวเป็นหลัก บางช่วงเป็นสะพานข้ามคลองก็จะเหมือนเป็นการฝึการใช้เกียร์ไปในตัว เพราะต้องปรับเกียร์มาให้พร้อมพอดีกับกำลังขา ความเร็วของรถ และความชันของสะพาน สนุกดีครับ แต่ไม่กล้าพาใครมาปั่น กลัวพาเขาตกคลอง เพราะมันแคบมากๆ

   วันนี้อ่านกระทู้ในเวปจักรยานแล้วงงมาก เขาถามว่า หากขี่จักรยานมาเหนื่อยๆ จะซื้อของใจเซเว่นฯ จะทำอย่างไรดี คำตอบที่ได้ก็แสนจะแปลกครับ มาในทำนองว่า
-   พับแล้วเข็นเข้าไปในร้านเลย
-    จูงรถทั่งคันเข้าไปในร้านเลย (เดาว่าเป็นรถใหญ่ พับไม่ได้)
-   ปรับเกียร์ไว้ที่ 1-1 คือ จานหน้าเล็กสุด เฟืองหลังใหญ่สุด (คงจะกะว่าให้ขี่ออกตัวได้ยากหน่อย)
-   บางคนไม่ต้องคิดมาก ไม่จอดแม่งเลย ฮ่าๆ
-   อีกท่านใช้ฝากแม่ค้าที่อยู่หน้าร้าน (อันนี้พอใช้ได้)
-   อีกคนบอกไม่จอด ใช้ซื้อตามร้านโชห่วยแทน
-   คนหนึ่งเป็นหญิง บอกจอดตรงที่กล้องวงจรปิดถ่ายไว้ และถ้าไปกันหลายคนก็ให้ผลัดกันไปซื้อ
ชักสงสัยครับว่าผมมันมีความคิดผิดปกติหรืออย่างไร ปัญหานี้ถ้ามาถามผม ก็ตอบไปง่ายๆ แหละครับว่า “ก็ล็อครถก่อนเข้าไปซื้อของสิครับ”

มีอีกกระทู้เขาถามว่าขี่จักรยานแล้วมือชา ใส่ถุงมือจะแก้ได้ไหม คนส่วนใหญ่ก็แนะนำให้ใส่ แต่ผมไม่เห็นด้วย (เฉพาะในประเด็นจะแก้อาการมือชา) เลยตอบไปตามทรรศนะ ดังนี้

ด้วยความเคารพทุกท่านนะครับ

ทรรศนะส่วนตัวล้วนๆ

ผมคิดว่าถุงมือไม่ได้มีส่วนช่วยลดอาการมือชาเลยครับ
- ถุงมือแบบนุ่มนิ่มก็จะช่วยลดอาการสะท้านมือสำหรับรถไม่มีช้อคฯ
- ถุงมือแบบบางก็จะช่วยซับเหงื่อไม่ให้ปลอกแฮนด์ลื่น
- ถุงมือแบบหนาก็จะมีไว้ป้องกันล้ม บางยี่ห้อปกป้องกระทั่งด้านหลังมืออีกด้วย โดยเฉพาะภารกิจ Down Hill

วิธีแก้อาการมือชา
- ปรับเซ็ทติ้งให้ถูกต้องทั้่งระดับความสูงของแฮนด์ เบาะนั่ง อย่าละเลยช่วงเอื้อม (ความห่างระหว่างเบาะกับแฮนด์)
- เปลี่ยนตำแหน่งที่วางมือบ่อยๆ แฮนด์ตรงธรรมดา จะมีจุดจับแค่เพียง 1 ตำแหน่ง แต่ถ้าใช้คู่กับ Bar End ก็จะเพิ่มจุดวางมือเพิ่มได้อีก 2 ตำแหน่ง / แฮนด์ที่มีจุดจับเยอะเกิน 3 ตำแหน่งคือ แฮนด์หมอบ และแฮนด์แบบผีเสื้อ

เพิ่มเติม
- ถ้าชานิ้วโป้ง นิ้วกลาง นิ้วชี้ คือมุมของข้อมือผิดตำแหน่ง หรืออาจทิ้งน้ำหนักลงมากเกินไป (ตำแหน่งแฮนด์ก้มเกินไป)
- ถ้าชานิ้วนาง นิ้วก้อย คือมุมของศอกผิดตำแหน่ง
- ถ้าชาทั้งฝ่ามือ คือคุณจับแฮนด์ตำแหน่งเดิมนานเกินไปจนเส้นเลือดถูกกดทับ

ก็แสดงทรรศนะไปตามความคิดของผมนั่นแหละครับ แต่ต้องใช้ภาษานุ่มนวล และไม่ไปกระทบคนอื่นที่เขาคิดเห็นแตกต่างจากเรา เรื่องนี้ละเอียดอ่อนครับ ถ้าไปเจอพวกเด็กเกรียนนี่เราอาจโดนสวนกลับมาได้ง่ายๆ ผมเองก็เคยโดนครับ โดนใจเวป racing club ตัวเองนี่แหละ วิธีตอบโต้ของผมก็คือนิ่งเฉย แต่เข้าไปโพสต่อทำนองให้เขารู้ว่าผมมารับทราบแล้ว มาอ่านที่เขาด่าผมกลับเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือผมก็ทิ้งไว้ให้คนอื่นที่เข้ามาคลิกอ่านนั่นแหละครับที่จะเป็นผู้ตัดสินตัดสิน
การแสดงทรรศนะที่แตกต่างสำหรับผมแล้วเป็นเรื่องธรรมดาเอามากๆ ครับ ครเราต่างคนต่างความคิด เกิดมาต่างกัน เลี้ยงดูต่างกัน สังคมต่างกัน ความรู้ต่างกัน และอีกสารพันความต่าง ถ้าคิดเห็นเหมือนกันหมดทุกคนสิครับ จะเป็นเรื่องแปลก
ถ้าผมคิดเห็นแตกต่าง และสิ่งนั้นเกิดประโยชน์ต่อผู้ถามและส่วนรวม ผมจะไม่ลังเลที่จะโพสตอบลงไปครับ

[O'Pern]

5 กรก 53
   เมื่อคืนลูกผมไม่สบายอีกแล้ว อาเจียนตอนกลางคืน เละกลางที่นอนผมเลย อาเจียนออกมาเป็นอาหารเช้า นั้นคืออาหารเช้ายังไม่ได้ย่อยเลยหรือนี่ สอบถามได้ใจความว่าภรรยาพาลูกผมไปกินที่แมคโดนัล ภรรยาบอกว่าลูกอยากกินก็เลยตามใจ ผมเลยสอนเขาทั้งสองคนว่าร้านแบบนั้นเป็นอาหารที่ไม่ดี ไม่มีคุณประโยชน์ ถ้าจะกินก็ขอให้กินเป็นขนม นั่นคือเรากินข้าวเรียบร้อยแล้วจะกินแมคโดนัลเล่นๆ ก็ไม่เป็นไร แต่ไม่ควรทำบ่อย อาหารแบบนั้นไขมันสูงมาก โซเดียมยิ่งสูง
   ภรรยาไม่ค่อยได้ดูแลลูกใกล้ชิดเท่าผม เขาเจอลูกตื้อ ลูกอ้อน ก็มักจะใจอ่อน ส่วนผมถ้าเขาตื้อไปกินร้านที่ไม่ดีก็จะมีทางออก มีทางเลี่ยง พบกันครึ่งทาง ฯลฯ แต่ก็มีบ้างที่ตามใจเขา แต่ก็นานๆ ที
   ภรรยาพาลูกไปหาหมอ ส่วนผมมีความคิดที่แตกต่างออกไป คือถ้าหากไม่สบายแบบหยุมหยิม เช่น ตัวร้อน อาเจียนนิดหน่อย มีไข้ ไอ้เรื่องพื้นๆ แบบนี้ผมให้เขาแค่พักผ่อน ดื่มน้ำมากๆ ส่วนใหญ่จะหายได้เอง แต่ในความคิดภรรยาเขาจะพึ่งพาหมออย่างมาก ก็ว่ากันไปครับ ต่างคนต่างความคิด แต่จุดมุ่งหมายเดียวกัน
   ตื่นเช้ามาลูกหายดีแล้ว ผมว่าเขาหายดีตั้งแต่เขาได้อาเจียนเอาอาหารพิษออกมานั่นแหละครับ ดูสีหน้า หน้าตาเขาสดใสขึ้นมาทันที ก็เลยสอนเขาให้ล้วงคออ๊วก คือถ้าอยากจะอ๊วกแล้วอ๊วกไม่ออกก็ให้ล้วงเข้าไปในคอซะ จะได้สบายตัว ไม่ต้องทนผะอืดผะอม
   เช้าขี่จักรยานไปซื้อโจ๊กให้ลูก ส่วนผมกินสลัดเปล่าๆ เมื่อวานแม่ผมไปบ้านที่สระบุรีมา ซื้อผักปลอดสารพิษมาเพียบ ผมเอามาหั่นแล้วราดน้ำสลัด ผมว่ากินเปล่าๆ มันไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่นะ น่าจะมีเนื้อสัตว์มาแกล้มบ้างคงจะกินผักสดได้เยอะกว่านี้
   วันนี้คนงานมากันครบถ้วนหน้า เพราะมาตรการของที่ร้านผมที่เพิ่มเงินเบี้ยขยันให้กับพนักงานที่มาทำงานทุกวัน ไม่ขาด ไม่ลา ก็ต้องรอดูกันต่อไปครับว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
   บ่ายผมไป Home Pro ไปดูทีวีที่จะเอาเข้าไปไว้ในคอนโดฯ ก็ดูทีวียอดฮิตจอใหญ่ๆ แบนๆ บางๆ ผมเล็งทีวีแบบพลาสม่าของ Panasonic ไว้ แต่แล้วจู่ๆ ก็มาสะดุดตาทีวีสี 14 นิ้วหน้าตาเชยๆ แนว Retro ของ LG ครับ เครื่องละแค่ 3000 กว่าบาท สีส้มตัดสีขาว ที่เด็ดสุดคือขาตั้งแบบสีเงิน พร้อมเสาอากาศแบบหนวดกุ้งเหมือนของโบราณเป๊ะ ผมว่าจะไปซื้อมาเก็บไว้เครื่องหนึ่ง ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าจะเอาไปวางไว้ตรงไหนของบ้านเหมือนกัน แค่ชอบหน้าตาของมันอย่างมาก เห็นปุ๊บ ถูกใจปั๊บ
   คอนเสปแนว Retro นี้อยู่คู่กับผมมานานตั้งแต่ปี 90 แล้วล่ะครับ ผมจุดพลุเปิดตัวงานแนว Retro ด้วยงานชิ้นยักษ์ใหญ่ ออกมาแรกๆ โลกยังคงงง ไม่รู้ว่างงเพราะตะลึงในความแปลก หรือตะลึงในแนวคิด
   ไม่น่าเชื่อว่าทุกวันนี้สไตล์ Retro มันแพร่ขยายไปในทุกวงการเสียแล้ว
   เย็นไปรับลูก เห็นเขาวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน แปลว่าเขาหายดีแล้ว ผมก็พลอยดีใจไปด้วย เขากลับมาบ้านก็ทำอาหารกินเอง เป็นสเต็คไก่ เป็นแบบสำเร็จรูปนะครับ คือแค่แกะห่อออกมาแล้วทอดอย่างเดียว ซื้อจาก Food Land ครับ รสชาติอร่อยดีมาก หมักซ้อสได้ลงตัว ห่อละแค่ 25 บาท (ขายตามน้ำหนัก)

[O'Pern]

6 กรก 53
   ผมขี่จักรยานเล่นตอนเช้า ที่หน้าปากซอยมีเด็กนักเรียนยืนรอรถเมล์ ตัวเขาโตกว่าลูกผมหน่อยเดียว สักพักมีรถเมล์มา เขายื่นมือโบก แต่แปลก ที่รถเมล์เร่งเครื่องส่ง ไม่ยอมจอดป้ายรับเด็กนักเรียนคนนี้ หรือว่าเป็นเด็กได้ขึ้นรถเมล์ฟรี เขาไม่ได้เงินค่าโดยสาร ก็เลยไม่รับซะงั้น
   สักพักฝนตกครับ ตกหนักเสียด้วย ทุกวันนี้ผมส่งลูกที่จุดกลับรถ เพื่อผมจะได้กลับรถได้ทันที ส่วนลูกต้องเดินต่อไปราว 500 เมตร แต่ถ้าฝนตกผมก็จะไปส่งเขาถึงโรงเรียน
   มาวันนี้ผมฝึกให้เขาถือร่มกางเดินไปเรียนเอง ซึงเขาต้องดูแลร่มของผม มันเป็นร่มพับแบบ 3 ท่อน พับยากที่สุดในบรรดาร่มพับในท้องตลาด แลกกับความเล็กกระทัดรัดของมัน
   บ่ายผมเข้าไปคอนโดฯ ไปเลือกวอลเปเปอร์ นั่งเล็งอยู่นานเป็นชั่วโมง เย้ๆ ห้องใกล้เสร็จแล้วโว๊ยย
   ตกเย็นไปรับลูก ก็นั่งรอเขาเล่นกับเพื่อนจนหนำใจ ระหว่างนั้นผมก็เล่นกับเด็กๆ ที่คุ้นหน้า เพื่อนลูกบ้าง รุ่นน้องบ้าง รุ่นพี่บ้าง มีคนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ เจ้านี่ตัวใหญ่ แรงเยอะ ชอบเล่นรุนแรง เขาเล่นชกมวยกับผมครับ หึหึ ชกมวยกับเด็กนี่มีแต่เสียเปรียบ โดนเขาต่อยได้ แต่กลับห้ามต่อยเขา ได้แต่ปิดป้องปัด ก็ใช้ทักษะของมวยไชยานี่แหละครับเป็นการป้องกันตัว โดยที่ผมนั่งกับพื้น ส่วนเขายืนเตะผมอย่างเมามัน
   แรกๆ เตะเล่นๆ แต่แกคงเห็นผมปิดได้หมด เลยชักจะแรง เตะโดนแขนผมดังเพี๊ยะๆ บางทีกันถูกมุมคนเตะก็จะเป็นฝ่ายเจ็บเสียเอง จนผมต้องบอกให้เขาระวังในการเตะ เพราะมีบางจังหวะผมปัดขาเขาแล้วเสียหลักจนก้นคะมำ กลัวหัวเขาจะฟาดพื้น
   ลูกให้พาไปห้างเซ็นทรัลฯ เขาอยากได้การ์ด Ben 10 ผมไม่เข้าใจว่าเขาเล่นกันอย่างไร แต่เป็นแค่นำเอาการ์ดที่มีตัวเลขมากๆ มาสู้กัน นึกไม่ออกจริงๆ ครับว่ามันสนุกตรงไหน อย่างไร
   นี้เป็นของเล่นชิ้นแรกที่ลูกผมเก็บเงินซื้อเอง ก็อยากฝึกเขาเยอะๆ น่ะครับ หวังว่าออกเงินซื้อเองแล้วจะรักษาข้าวของบ้าง และสักวันถ้าเบื่อของเล่นแล้วคงจะนึกเสียดายเงินบ้าง

[O'Pern]

7 กรก 53
   วันนี้ฝนไม่ตก แดดเลยออกแรงจ้า ผมเดินอยู่นอกบ้านกลางแดดหน่อยเดียว พอเข้าที่ร่มก็มีการจามพร้อมด้วยมีน้ำมูกใสๆ ไหลหยดตลอดวัน แก้ด้วยการดื่มน้ำมากๆ แต่ก็ยังไม่หาย จนบ่ายๆ เย็นๆ ผมถึงได้ออกไปซื้อยาลดน้ำมูก ยาแก้แพ้อากาศ คนขายถามผมกลับว่าจะเอาแบบกินแล้วง่วงหรือไม่ง่วง เฮ้ยย เพิ่งรู้ว่ามีแบบไม่ง่วงด้วย คิดมาตลอดว่ายาพวกนี้กินแล้วต้อง่วงเท่านั้น
   มีให้เลือก ผมก็เอาแบบไม่ง่วงสิครับ
   ตอนบ่ายผมว่าง เลยขี่จักรยานไปร้านจักรยานแบบ Fixed Gear ชื่อ Big Brother แถววงเวียนใหญ่ ร้านนี้จอดรถยากมากครับ อยู่ติดถนนใหญ่เลย จอดรถยนต์ไม่ได้ชัวร์
   ร้านเป็นห้องแถวห้องเดียวครับ ติดแอร์ แต่จัดร้านยังไม่ค่อยลงตัว ออกแนวรกๆ หน่อย เน้นอุปกรณ์ของรถ Fixed Gear เป็นหลัก ผมเข้าไปเพื่อพูดคุยสอบถามข้อมูล แต่ยังหาจังหวะคุยไม่ได้ เขาติดลูกค้าอยู่ ใจจริงอยากของลองขี่รถด้วยซ้ำ
   เลยได้แต่ดูของแต่งเล่นๆ ผมติดใจแฮนด์แบบรูปตัว M (บางตำราเรียกรูปหนวด) อยากลองแฮนด์แบบนี้ดูบ้าง แต่มันคงจะใส่มือเบรกแบบธรรมดาของ MTB ไม่ได้ เพราะแฮนด์มันโค้ง หรือมันอาจไม่ใช่แฮนด์ของพวกทัวริ่งก็เป็นได้นะ ร้านนี้เขา Fixed อย่างเดียวนี่นา
   ในร้านมีลูกค้าหนึ่งคน แต่งตัวแนวมาก สักพักมีอีกคนเดินเข้ามา ท่านนี้ก็แนวพอกัน ผมทรงสกินเฮด ใส่แว่นดำ ใช้กระเป๋าเงินแบบมีโซ่คล้อง เอ หรือว่านี่จะเป็นแนวของพวกขี่รถ Fixed ก็อาจเป็นได้
   อีกสักพักผมก็ขอตัวกลับ รู้สึกเฉยๆ มากกับร้านนี้ ร้านไม่สวย บรรยากาศไม่ดี ข้าวของไม่ถูกใจ (ไม่ถูกใจผม แต่อาจถูกใจคนอื่น) คงไม่ได้มาซ้ำอีกแล้วล่ะ
   วันนี้ผมกลับมาบ้านเอาตอนเย็น สอนลูกทำการบ้านเสร็จ ลูกก็ชวนเล่นการ์ด Ben 10 เอาตัวเลขแสดงพลังในการ์ดมาแข่งกัน โหห บอกตามตรงครับว่าเล่นยังไงก็ไม่เห็นจะสนุกสักนิด แต่ก็เล่นเป็นเพื่อนเขาอยู่สักพัก สนุกหรือไม่มันไม่ใช่ประเด็นครับ สาระมันอยู่ที่การใช้เวลาเล่นด้วยกันต่างหาก นี่คือการเลี้ยงลูกแบบเอาใจใส่ มิใช่แค่เลี้ยงให้แบบมีชีวิตรอดไปวันๆ
   ผมสังเกตว่าช่วงนี้ลูกผมเริ่มมีพัฒนาการด้านต่างๆ อย่างเห็นได้ชัด เช่นด้านความคิดที่มีเหตุมีผล และคิดขัดแย้ง ด้านร่างกายที่มีความแข็งแกร่งขึ้น
   ก็เป็นหน้าที่ผมที่ต้องปรับบทเรียนชีวิตใหม่ให้เขาเรียนรู้ครับ ผมบอกกับเขาเสมอว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ล้วนเป็นการเรียนรู้ของเขาทั้งสิ้น 

[O'Pern]

8 กรก 53
   ไอ้ยาแก้แพ้อากาศเมื่อวานที่มันบอกว่ากินแล้วไม่ง่วงน่ะ มันโกหก เมื่อคืนผมกินแล้วนอนเลยไม่รู้สึกอะไร ตื่นเช้ามายังไม่หายดี หลังอาหารเช้าเลยกินไปอีกเม็ด และอีกราว 1 ชม ถัดมาก็งานเข้าครับ ง่วงฉิบเป๋งเลย แถมร่างกายเฉื่อยชา ขี้เกียจกระทั่งขยับเขยื้อนตัว มันเกิดจากยาแก้แพ้อากาศแน่ๆ ปกติผมจะไม่เคยง่วงเหงาหาวนอนเลย จะมีบ้างก็ตอนบ่ายแต่ก็เป็นเฉพาะในวันที่มื้อเที่ยงกินพวกคาร์โบไฮเดรตมากๆ และมักจะง่วงแค่แป๊บเดียว พอได้ออกกำลังออกแรงสักหน่อยก็หายละ
   ตอนบ่ายผมเข้าไปคอนโดฯอีกแล้ว แต่วั้นนี้ผมเอาจักรยานไปด้วย เป็นรถคันเล็กกระทัดรัด JZ88 (แต่ของผมมันคือ Neo Bike 14) เอาจักรยานไปลองวางลองแขวนกับกำแพงที่ผมออกแบบไว้ บ๊ะ พอดีเป๊ะครับ แถมใส่ได้หลายมุม จัดวางได้หลากหลาย ทั่งพับ ทั้งไม่พับ จับขึ้นแขวนกำแพงอเนกประสงค์นี้ได้ทุกรูปแบบ แขวนได้เป็นสิบตำแหน่งเลยล่ะครับ แจ๋วสุดยอด
   ไอ้กำแพงแบบนี้ผมออกแบบมาสิบกว่าปีแล้วล่ะครับ ที่แรกออกแบบให้กับห้องเสื้อในยุโรป มาวันนี้ขอยืมมาทำกับห้องตัวเองบ้าง
   
   ตกเย็นไปรับลูกแล้วเรียนมวยไทยไชยาต่อ ฤทธิ์ยาที่ผมกินมันยังไม่หมด นี่กินตั้งแต่เช้า แต่มันเล่นเอาง่วงจนถึงเย็น รอลูกไปก็นั่งหลับตาแบบพักสายตา แต่พักนานไปหน่อย เลยออกอาการคล้ายสัปปะหงก
   รู้สึกง่วงผมก็เลยเอาจักรยานที่พกติดอยู่ท้ายรถออกขี่เล่น สักพักวนกลับมานั่งรอลูกเหมือนเดิม ลงนั่งแป๊บเดียวก็ง่วงอีกแล้ว ยาเม็ดเล็กๆ นี่มันแรงสุดยอดจริงๆ ถ้ากกินขณะออกทริปจักรยาน คงไม่มีแรงขี่เป็นแน่
   ขับรถกลับบ้านนี่ยิ่งง่วงเข้าไปใหญ่ อาบน้ำแล้วคิดว่าจะสดชื่นก็แค่เพียงเล็กน้อย อาบเสร็จก็ยังคงง่วง ขณะพิมพ์เล่าเรื่องอยู่นี้ก็แสนจะง่วง
   ไปนอนดีกว่า

[O'Pern]

9 กรก 53
   ร่างกายผมมันเป็นอะไรก็ไม่รู้ว่ะ ไม่สบายเนื้อ ไม่สบายตัว แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรนักหนา เอ๊ะ หรือว่านี้คือโรคขี้เกียจ คือสบายไง ไม่ได้ออกแรงมาหลายวัน ช่วงนี้คนงานมาทำงานกันอย่างแข็งขัน รับคนงานใหม่เพิ่มมาด้วยน่ะ
   ตอนบ่ายเจ้าหน้าที่จากร้านช่างดำ (รับซ่อมกล้อง) โทรมาแจ้งบอกว่าเครื่องเล่นเทป DV ของผมไม่ได้มีอาการเสียอะไร แค่หัวเทปสกปรก เขาเลยล้างให้ สามารถนำใบรับเครื่องมารับได้เลย ไม่มีค่าใช้จ่าย !
   เป็นไงล่ะครับพี่น้อง บริการแบบนี้ได้ใจกันไปเลยนะนี่
   ก่อนหน้านี้ผมเอาสเปรย์ Contact Cleaner ฉีดเข้าไป กะว่าจะล้างหัวเทป แต่ฉีดไปแล้วแม่งพังเลยครับ ไม่มีภาพแสดงเลย และทิ้งไว้นานอีกเดือนกว่า กะจะให้น้ำยาที่ฉีดมันแห้งไปเอง ลุ้นว่าเปิดใหม่คงจะมีภาพ แต่ก็สิ้นหวัง สุดท้ายก็ต้องซ่อม ผมมีสองทางเลือกคือเข้าศูนย์ JVC และซ่อมอู่นอก
   ศูนย์ใหญ่ของ JVC อยู่ไกลจากผมมากครับ อยู่ที่แยกอโศกเลย จอดรถยาก ถ้าไปละแวกนี้ผมก็จะขี่จักรยานไปเสมอ แต่งานนี้ผมเลือกซ่อมอู่นอก หาข้อมูลเจอร้านช่างดำนี่แหละ ที่เก่าแก่ และถือว่าเก๋าในวงการ ร้านเขาก็ตั้งอยู่ในทำเลคลาสสิคคือแถวโรงหนังเฉลิมกรุงที่ปัจจุบันเป็นที่แสดงโขน
   เจ้าหน้าที่รับของร้านช่างดำชื่อคุณฝน พูดคุยอัธยาศัยดีมาก ยิ่งเธอรู้ว่าผมเอาทเทป DV นี้บันทึกรายการสารคดีต่างๆ ในทีวีเก็บไว้ให้ลูกดู เธอก็ยิ่งชวนคุยเรื่องลูก คงจะเป็นคนเลี้ยงลูกเองเหมือนผมแน่ๆ
   
   กลับมาบ้านตอนบ่ายรีบเตรียมใบเสร็จ พรุ่งนี้อาจขี่จักรยานไปรับของ นี่ถ้าลูกรู้ว่าได้กล้องมาแล้วคงจะดีใจมาก มีสารคดีเกี่ยวกับเครื่องบินอยู่เต็มไปหมดเลย เขาชอบเครื่องบินมากๆ ครับ
   เย็นนี้ลูกไปเรียนมวยไชยาอีกแล้ว ฟ้าฝนก็ทำท่าจะตก รอดพ้นมาหลายวัน แต่วันนี้สงสัยจะไม่รอดครับ เพราะครึ้มสุดยอดจริงๆ
   บ๊ะ แต่เอาเข้าจริงกลับลงแค่ปรอยบางๆ เป็นห่วงเด็กก็หนึ่งล่ะ แต่ผมก็ต้องห่วงตัวเองด้วย เพราะอาการไม่ค่อยสบายยังไม่หายดีเท่าไหร่เลย แปลกว่ะ ผมว่าอาการมันเหมือน Over Train ยังไงก็ไม่รู้ เอ๊ะ หรือว่าผมขี่จักรยานตอนเช้าแบบอัดแรงไปหน่อย หรือจะเพราะว่าวอร์มไม่ดีก็ไม่รู้ และเป็นไปได้สูงว่าจะถูกทั้งข้อ ก และ ข
   ครูสอนมวยเด็กๆ ผมก็แอบจดจำท่าไปด้วย วันนี้มีท่าหนึ่งถูกใจผม เป็นท่ายกศอกมาปิดป้อง ได้ยินครูเรียกว่าท่าทัดมาลา แต่ก็สามารถประยุกต์เป็นการตีศอกได้ด้วย ผมชอบมวยศอกครับ เหมาะแก่การทำร้ายคู่ต่อสู้ขณะประชิดตัวมากๆ และไอ้ศอกนี้พอมันมานี่มันจะมาแบบเราไม่รู้ตัว ไม่รู้ทิศทาง ปิดป้องได้ยาก เรียกว่าอย่าเผลอละกัน โดนนิดเดียวเลือดโชก

[O'Pern]

10 กรก 53
   เสาร์นี้ผมไม่ได้พาลูกไปเที่ยวไหน ผมต้องอยู่เฝ้าร้านขายของ ยังดีหน่อยที่ไม่ต้องออกไปติดรถส่งของ ทำงานอยู่แต่ในออฟฟิซ
   กลางวันขี่จักรยานไปรับกล้องวีดีโอที่ร้านช่างดำ สาขาเฉลิมกรุง เจ้าหน้าที่ส่งมอบของให้ผมอย่างดี ห่อแยกเก็บใส่ไว้ในถุงพลาสติคใส บริการเป็นมืออาชีพดีมาก ผมเกรงใจที่เขาไม่คิดค่าบริการ เลยกะว่าจะส่งกล้องเก่าๆ ที่บ้านมาให้ซ่อม
   “พี่ครับ กล้องของ Rolei ซ่อมได้ไหมครับ”
   พี่ฝน เจ้าหน้าที่ทำตาโต รีบออกปากว่า “น้องอย่าเอามาดีกว่าค่ะ”
   ทีนี้ถึงตาผมทำหน้างงบ้าง อ้าว ก็ไหนว่ารับซ่อมกล้องไง
   “คือกล้องมันเก่ามาก อะไหล่หลายชิ้นจะหายากมาก บางชิ้นถึงกับหาไม่ได้”
   อ้อ มันเป็นเช่นนี้เอง สักพักผมขอตัวกลับ รถติดมากๆ ครับ ดีที่ผมขี่จักรยานไป เลยไม่ต้องทนกับอาการหงุดหงิดเลย แต่ขี่จักรยานมันก็มีข้อเสียครับ คือมันต้องดมฝุ่นควันนี่แหละ ไอ้เรื่องร้อน เรื่องเหงื่อไหล อันนี้ผมเฉยๆ แต่ฝุ่นควันมันทำให้เสียสุขภาพครับ คิดพลางไปว่า น่าจะมีเมือง หรือชุมชนใดสักแห่งหนึ่งที่เป็นเมืองของจักรยานและยานพาหนะไร้มลพิษอย่างแท้จริง
   หัวค่ำผมขี่จักรยานไปเก็บเงินลูกค้า ผมไม่ค่อยได้ขี่จักรยานกลางคืนครับ แถมรถคันนี้ก็ไม่มีไฟส่องสว่าง อีกทั้งถนนที่ผมขี่ก็ยังไม่มีไฟอีกด้วย สักพักเดียว งานเข้า
   ขี่เร็วเต็มแรง แล้วไปเจอคันกั้นรถ ผมชนไปแบบไม่ได้เบรก ตัวลอยจากเบาะแล้วลงมานั่งที่เดิม ล้อหลังลอยสูงราวคืบเศษ มือหลุดจากแฮนด์ ขาหลุดจากบันได แต่โชคดีที่ไม่ล้ม พอก้นกดลงมาบนเบาะน้ำหนักก็กลับมาบาลานซ์ดังเดิม ปลายเท้าซ้ายจิ้มลงพื้น รู้สึกเจ็บนิ้วเท้าอย่างมาก และเกือบจะไปชนกับรถเก๋งที่จอดอยู่ข้างทางด้านซ้าย
   โดนแล้วเข็ดเลยครับ ขี่ช้าลงอย่างมาก ระมัดระวั้งมากขึ้น ผมเกือบล้มๆ มาหลายทีแล้ว แต่ก็รอดมาได้ตลอด ไม่ใช่โชค ไม่ได้เก่ง แต่คงฟลุ๊ค
   คืนนี้ผมกลับดึกครับ ถึงบ้านเอาห้าทุ่มกว่า จะเข้านอนได้ก็เกือบเที่ยงคืน แถมตอนตี 2 ลูกตื่นขึ้นมา บอกว่าอยากเล่นของเล่นโมเดลที่เขาเล่นค้างอยู่ตั้งแต่กลางวัน
   โถ ลูก ขอพ่อนอนสักหน่อยเถิดนะ

[O'Pern]

11 กรก 53
แผนที่วางไว้ว่าจะออกไปขี่จักรยานตอนเช้าต้องยกเลิก เพราะตื่นไม่ไหวครับ ตั้งใจว่าจะลุกขึ้นตื่นสักตี 5 เพื่อจะได้ขี่รถนานหน่อย เอาเข้าจริงมาลืมตาเอาตอน 0600 เสียนี่ ท้องฟ้าสว่างโร่เลย
   เลยไปขี่แถวบ้านแทนครับ วันนี้เข้าไปตลาดสินทวี เป็นตลาดยามเช้าที่ใหญ่และใกล้บ้านผมมากที่สุด คนเบียดเสียดยัดเยียดแน่นมากๆ แปลกใจตรงที่ผู้คนส่วนใหญ่จะขี่มอเตอร์ไซค์กันครับ ชาย หญิง เด็ก ผู้ใหญ่ ต่างขี่มอเตอร์ไซค์กันหมด มีจักรยานมาแซมบ้างเป็นจำนวนน้อยมากครับ
   รถก็ติด ถนนก็แสนจะแคบ ขี่มอเตอร์ไซค์ก็ไปไม่ได้เร็วกว่าคนเดิน แถมยังต้องมาดมควันของรถคันที่อยู่ข้างหน้าเราอีกด้วย สุขภาพไม่ดี อายุไม่ยืน โรคภัยถามหาเร็ว ก็ไม่ต้องไปดูอะไรที่ไหนไกลหรอกรับ พวกเราทำลายสุขภาพของเรากันเองทีละน้อยๆ
   ผมชักจะคิดถึงเรื่องเมืองจักรยานมากขึ้น ว่างๆ ก็ลองออกแบบสาธารณูปโภคสำหรับเมืองจักรยาน เช่น ที่จอดจักรยาน จุดดื่มน้ำ จุดแวะพักรถ จุดขอความช่วยเหลือ ฯลฯ เราต้องทำสิ่งเหล่านี้ให้พร้อมครับ แล้วมันถึงจะเป็นเมืองอย่างสมบูรณ์แบบ ทำได้จริงนะครับ อยู่ที่ภาครัฐจะเอาจริงกับผมหรือเปล่า ขอเป็นเมืองต้นแบบเล็กๆ สักอัน จุดพลุให้ชาวโลกเขารู้ว่าไทยเราจะเอาจริงแล้วนะ (ทั้งๆ ที่ผมรู้ว่าพวกคุณมันไม่เอาจริงนานนักหรอก)       
   
   ตอนกลางวันเปิดตู้เย็นมาตกใจมาก เห็นไก่ KFC นอนเรียงรายในตู้เย็นหลายชิ้น บางชิ้นโดนกัดแหว่ง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือของมิวลูกผมแน่ๆ เมื่อวานอยู่บ้านคนเดียว เขาคงจะโทรสั่งให้มาส่งแหงเลย ชัวร์ 100%

   เข้าเวปจักรยานของ TCHA เพิ่งเห็นกระทู้ว่าวันนี้เขามีทริปขี่จักรยานกันด้วย ไปวัดเล่งเน่ยยี่ 2 แถวบางบัวทองโน่น วัดสวยมาก ผมเคยไปครั้งหนึ่งแล้ว ไปกับกลุ่มจักยานนี่แหละ เพิ่งมาเห็นกระทู้เอาเดี๋ยวนี้เอง นี่ถ้ารู้ล่วงหน้าวันนี้คงได้ออกไปปั่นกับพวกพี่ๆ เขาอีกเป็นแน่



12 กรก 53
   เช้ามาคนงานก็ขาดงานพร้อมกันถึง 4 คน ก็เป็นธรรมดาครับที่ผมจะต้องไปรับผิดชอบงานแทนพวกเขา วันนี้ผมจึงต้องทั่งขับรถกระบะ และเป็นเด็กยกของพร้อมๆ กัน
   ช่วงบ่ายผมไปส่งของที่ร้านค้าแห่งหนึง ขณะรอลูกค้าจ่ายเงิน ผมเดินออกมาหน้าร้าน ติดกันนั้นเป็นโชว์รูมรถ Toyota ผมมองเจ้า Alphard อย่างพินิจ ใจคิดว่าหากเราซื้อรถแบบนี้ให้พ่อแม่นั่ง คงจะน่าสบายดีนะ คันใหญ่เบ้อเริ่ม แถมยังใส่จักรยานได้อีกด้วย
   รถเขาติดฟิล์ม ผมมองไม่ชัด เลยต้องเอาหน้าไปใกล้กระจกและเอาสองมือป้องแสงด้านข้างถึงพอจะมองเห็นข้างใน ผมไม่เคยนั่งรถแบบนี้มาก่อนเลยนะ แต่เห็นบนท้องถนนเยอะมาก
   ยืนเล็ง ยืนส่องอยู่นาน จนพนักงานในร้านเริ่มมีการเคลื่อนไหว ผมหันไปมองหน้าพวกเขาแล้วยิ้มๆ พร้อมกับเดินเลี่ยงไปทางอื่น
   “หรือเป็นเพราะว่าผมใส่ชุดสกปรกโทรมๆ”
   “หรือผมแต่งตัวมอมแมม”
   สารพัดคำถามผุดขึ้นในใจ และมีภาพเมื่อสักสิบกว่าปีก่อนตอนที่ผมทำงานทดสอบรถยนต์ ที่ไปงานแต่ละครั้งจะมีพนักงานของ Toyota คอยเอาอกเอาใจ จะยืมรถมาทดสอบก็ไม่เคยมีปัญหา จะกินอะไรก็คอยจัดหามาให้ จะเทียวไหนก็คอยไปรับไปส่ง (ในงานทดสอบรถยนต์) บริการราวกับว่าเราเป็นเทพฯ เชียวล่ะ
   ภาพในวันวาน กับภาพในวันนี้มันฉายขึ้นมาในสมองพร้อมๆ กัน มันทำให้ผมคิดอะไรต่อได้อีกหลายอย่าง
   วันนี้ผมส่งของตั้งแต่ 0900 เช้า จนถึง 0900 กลางคืน ขากลับผมแวะไปคอนโดฯ เพื่อตรวจเช็คระบบไฟ ที่ไปกลางคืนก็เพราะผมอยากเห็นแสงไฟตอนกลางคืนว่าเปิดแล้วจะสวยงามเพียงใด หากเห่ยหรือเน่าจะได้รีบแก้ไข เพราะมันเป็นไอเดียของผมเองที่จะไปโทษใครไม่ได้
   ผลออกมาดีเกินคาดครับ ผมชอบไฟส่องสว่างแบบมองไม่เห็นหลอดไฟ จึงให้ช่างเขาซ่อนไฟเสียมิดชิด และผลจากการใช้ผนังห้องสีขาว เลยยิ่งทำให้แสงไฟสดมากขึ้นไปใหญ่
   กลับมาบ้านเอาตอน 1000 ลูกนอนหลับเรียบร้อยแล้ว เปิดไฟทุกดวงในบ้านเสียสว่างจ้า เปิดทีวีทิ้งไว้อีกด้วย
   ผมปิดไฟจนหมด รีบอาบน้ำ ก่อนนอนผมเข้าไปหอมที่หน้าผากเขาหนึ่งครั้ง เขาคงไม่รู้ตัวหรอก

[O'Pern]

13 กรก 53
   ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานหน้าโชว์รูม Toyota ให้ภรรยาฟัง เขาได้ยินแล้วหัวเราะลั่น แหม หัวเราะแบบสะใจเชียวนะ ผมสิยิ้มเจื่อนๆ ไม่ได้อาย ไม่ได้เสียหน้าอะไร แต่ถ้าเราเป็นคนคิดมากหน่อย อาจเกิดอคติกับเจ้าของร้านเขาก็เป็นได้ ที่จริงเขาออกมามองเราก็เพราะอาจอยากบริการ อยากให้ข้อมูล เจ้าของร้านที่ไหนจะมาไล่ลูกค้า จริงไหมเล่า
   ระยะนี้หากหัวสมองว่างเมื่อไร ผมเป็นต้องคิดถึงเรื่องธุรกิจทุกที ล่าสุดที่คิดอยากทำคือ Guest House ครับ แน่นอน ผมจะทำอะไรสักอย่าง ผมทำไม่เหมือนชาวบ้านเขาหรอกครับ มีของเด็ดๆ แบบคาดไม่ถึงซ่อนอยู่ในธุรกิจ และตามสไตล์ของผมคือ หากจะทำอะไรให้ใคร ก็ต้องทำให้มากเกินกว่าที่เขาคาดหวังครับ
   ธุรกิจนิตยสารก็คิด แต่จากเดิมที่เป็นแนวรถยนต์ มาวันนี้เริ่มอยากทำแนวจักรยานดูบ้าง เห็นช่องว่างแจ้งเกิดในท้องตลาดเพียบเลยครับ แต่ก็มาตัดตรงปัญหาเดิมของผมคือ ไม่มีเวลาวิ่งขายโฆษณา เฮ้อออ
   ก็ได้แต่บ่มเพาะความคิดไปเรื่อยๆ ครับ รอจังหวะและโอกาส ถ้ามันมาถึงผมเมื่อไหร่ จะไม่รีรอที่หยิบฉวยเหมือนที่ผ่านมาแน่
   ทั้งนี้เพราะตอนผมหยุดพักการผลิตนิตยสาร Racing Club ไปได้สักพัก ก็มีหลายคนติดต่อมาให้ผมช่วยดูแลนิตยสารให้เขาหน่อย คือจะจ้างผมมาบริหารทั้งทีมของเขาเลย ลองเข้าไปพูดคุยพบว่าเขาใช้ศักยภาพของบุคลากรได้น้อยมากๆ เช่น มีงานเปิดตัวรถยนต์ เขาส่งไปกันถึง 2 -3 คน คนหนึ่งเป็นช่างภาพ ที่เหลือคือบรรณาธิการ ส่วน Racing Club ของผมไปคนเดียวครับ คือผมเอง ทำทั้งเป็นช่างภาพ และบรรณาธิการ แถมด้วยตำแหน่งผู้สื่อข่าว รวมไปถึงฝ่ายโฆษณาประชาสัมพันธ์ คือไปคนเดียว แต่ทำมันครบทุกหน้าที่ ตอนว่างๆ ก็คุยกับผู้ใหญ่ คุยกับฝ่าย PR ตอนแถลงข่าวก็แว๊บมาถ่ายภาพ เก็บภาพ คนไหนสนิทหน่อย ดูเขาพอจะสนใจหนังสือเราบ้างก็หยอดขายโฆษณาซะ และพอกลับก็มานั่งเขียนหนังสือ จบเบ็ดเสร็จในคนๆ เดียวครับ
   ยังมีธุรกิจที่เกี่ยวกับจักรยานอีกด้วยนะครับ คิดมันไปเรื่อย ว่างๆ ก็ลองต่อยอดดู คิดถึงจุดอ่อนจุดแข็ง กลายเป็นว่าผมเห็นช่องว่างในการทำธุรกิจเต็มไปหมดเลยครับ นี่ถ้าแบ่งภาคร่างกายได้คงจะดี จะได้ทำอะไรหลายๆ อย่างที่อยากทำ
   
   เข้าเวปของคอนโดที่ผมซื้อไว้ พบว่าเขามีจัดมีทติ้งกันด้วยนะ เออ แปลกดีวุ้ย ผมเองยังไม่ได้เข้าพักอาศัย ยังไม่ได้รู้จักใครสักคน แต่อยากไปเหมือนกันนะ อย่างน้อยตอนเดินเจอกันในฟิตเนสก็น่าจะพอคุยกันรู้เรื่องบ้าง ทำนองว่าอาจสนิทสนมกันได้ง่ายกว่าเดิม

[O'Pern]

14 กรก 53
   ขี่จักรยานตอนเช้าทุกวัน วันละนิดละหน่อย มีลื่นไถลบ้าง เกือบล้มบ้าง แต่เช้านี้ไม่รอดครับ ผมล้ม โชคดีที่ไม่แรง ตัวไม่เป็นไร รถไม่ถลอก ฟลุ๊ค
   เหตุเพราะไปทิ้งโค้งแล้วล้อหน้าตกลงไปในรอยต่อของถนนที่มีน้ำขังอยู่ พอล้อหน้าไต่ขึ้นมันเลยโดนขอบร่องและลื่นไถล
   ก็จำไว้เป็นประสพการณ์ครับ คิดบวกเข้าไว้คือล้มแถวบ้าน ล้มที่ความเร็วต่ำ ดีกว่าไปล้มเอาบนถนนใหญ่ เจอแบบนี้ก็จำไม่ลืมแล้วล่ะครับ
   กลางวันผมเอารถยนต์เข้าไปตรวจเช็คระบบแก๊ส เอารถทิ้งไว้ให้เขาจัดการครับ แล้วผมก็ขี่จักรยานกลับบ้าน ช่างและลูกค้าหลายคนมองกันใหญ่ ทั้งนี้ก็เพราะว่าท้างรถผมเล็กมากๆ แถมยังมีถังแก๊สอีกใบ ยังอุตส่าห์ใส่จักรยานได้อีกคันเชียว ผมนึกรักเจ้า JZ88 (Neo Bike 14) ก็เพราะเหตุผลนี้แหละครับ
   กลับมารอที่บ้านได้สักพัก มีโทรศัพท์เข้ามา
   “สวัสดีครับ รถพี่เซนเซอร์วัดอุณหภูมิที่หม้อต้มเสียครับ”
   “มันเกี่ยวกับอาการวิ่งแก๊สแล้วน้ำมันหายไหมครับ” ผมสอบถามเข้าตรงประเด็น
   “ก็เกี่ยวกับ”
   “เปลี่ยนตัวนี้แล้ว อาการวิ่งแก๊สแล้วน้ำมันหาย จะหายไปไหมครับ” ผมย้ำ
   “แหมพี่ มันก็ต้องมีน้ำมันหายบ้างล่ะครับ ตอนสตาร์ทมันต้องวอร์มด้วยน้ำมันก่อน”
   “ตรงนั้นผมเข้าใจครับ แต่ตอนผมวิ่งจากพัทยากลับกรุงเทพฯ รถมันอยู่ในโหมดแก๊สตลอดเวลาแล้ว ผมขับไปก็ดูเข็มน้ำมันลดลงไปเรื่อยๆ ตลอดทาง ขณะที่รถวิ่งแก๊สอยู่น่ะครับ”
   “รถพี่น้ำมันหายสักแค่ไหนครับ”
   “ผมเติมแก๊ส 500 บาท เติมน้ำมัน 300 บาท วิ่งได้ 300 กม ครับ” (นั่นคือเสียเงินไป 800 บาท วิ่งได้แค่ 300 กม)
   “โห พี่วิ่งได้ตั้ง 300 โล รถผมสิ วิ่งได้แค่ 80 กม”
   เสียดายที่เจ้าหน้าที่คนอื่นมาพูดสายต่อ ผมอยากเห็นหน้าตารถเขาจริงๆ ไอ้คันที่บอกว่าเติมแล้ววิ่งได้ 80 กม น่ะ เขาใช้รถอะไร
   “ถ้าของมันเสีย และจำเป็นก็เปลี่ยนไปเถอะครับ ผมแค่อยากให้ช่างตรวจสอบอาการที่มันวิ่งแก๊สแล้วน้ำมันหายอย่างละเอียดถี่ถ้วนให้ด้วย เพราะมันเป็นมานานมากแล้ว ก่อนหน้านี้ก็เคยมารับบริการครั้งหนึ่งแล้วก็ยังไม่หาย”
   วางสายไปแบบไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าเขาจะทำให้รถผมหายผิดปกติได้ ก็ต้องรอดูกันไปครับ ช่วงเย็นๆ รถคงจะเสร็จ ผมก็ขี่จักรยานไปรับรถยนต์ และขับไปรับลูกที่โรงเรียนต่อ
   รถผมเสร็จเอาตอน 0430 ขี่จักรยานไปรับรถยนต์ ผมถามหาช่างคนที่ทำรถผม เจ้าหน้าที่บอกว่าชื่อช่างเอก ตอนนี้ไม่อยู่ ออกไปลองรถ แหม เลยไม่ได้เห็นรถที่เขาใช้เองเลย อยากเห็นจริงๆ เลย รถอะไรหนอที่มันช่างกินน้ำมันขณะวิ่งแก๊สดุกว่ารถผมเสียอีก แถมเป็นรถช่างอีกด้วย
   ไปซ่อมรถที่ไหน ซ่อมอะไร ต้องเอาอะไหล่เก่าเรากลับทุกครั้งด้วยนะครับ ป้องกันช่างทุจริต ไอ้มุขหลอกเด็กแบบนี้มีเพียบครับ ไว้ทะยอยเล่าให้อ่านกัน
   “ขออะไหล่เก่าที่เปลี่ยนของผมคืนด้วยครับ” ผมถามพนักงานตอนจ่ายเงิน
   เขาทำหน้างง แล้วก็หันไปหยิบของในเก๊ะ เป็นตัวเซนเซอร์เล็กๆ ใหม่เอี่ยมเลย เอามายื่นให้ผม
   ผมแบมือรับ ตอบขอบคุณครับ แล้วก็เดินจากไป
   แต่พอเข้าไปในรถ ผมเจอเซนเซอร์ตัวเก่าโทรมๆ เน่าๆ วางอยู่ในกล่องเก็บของ
   อาการของรถจะหายไหมก็ไม่รู้ ต้องดูกันต่อไปอีกหลายๆ วัน

[O'Pern]

15 กรก 53
   นั่งคิด วิเคราะห์อาการของรถผมที่วิ่งแก๊สแล้วน้ำมันหาย หากระบบแก๊สถูกต้องหมดแล้ว ปัญหาน่าจะอยู่ที่ตัวหัวฉีดเองที่ปิดไม่สนิท คือมันอาจมีคราบเขม่าเกาะ หรืออาจปิดไม่มิดเองก็เป็นได้ (เก่า โทรม) ผลจากการที่มันแง้ม ก็เลยถูกแรงดูดในห้องเผาไหม้ดูดเอาน้ำมันให้ไหลออกมาจากรางน้ำมัน
   หากอยากรู้ ก็ต้องถอดมาดูครับว่ามันปิดสนิทไหม และไหนๆ ก็จะถอดมาแล้ว ก็น่าจะล้างเสียเลย จะได้ตรวจสภาพกันอย่างละเอียด และถ้าถึงกับล้างหัวฉีดแล้ว ก็จับพวกมอเตอร์เดินเบา ลิ้นปีกผีเสื้อ เรียกว่าอะไร จุดไหนที่น้ำมันไหลผ่าน จับมันล้างเสียให้หมดสิ้น
   ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็จะทำเองครับ ไม่มีใครทำรถได้ถูกใจเท่าตัวเราเอง แต่พอโตทำงานมากเข้าก็ไม่ค่อยจะมีเวลาว่าง เวลาล้างรถยังแทบไม่มีเลยล่ะครับ อุทิศให้แก่การเลี้ยงดูลูกเป็นหลัก
   ได้ทีเลยโทรนัดช่างประจำให้ช่วยจัดการ แต่เขาเผอิญติดงานวางเครื่องรถอยู่ถึง 2 คัน คิวของผมเลยเป็นต้นสัปดาห์หน้า
   เย็นไปรับลูก แล้วเลยไปเรียนมวยไทยไชยาต่อ แต่พอไปถึงบ้านเพื่อน (สถานที่เรียน) ครูโทรมาบอกว่าขอยกเลิกการสอน เพราะติดฝนตกหนักจนน้ำท่วม ส่วนทางนี้แห้งสนิทเลยครับ แต่ฟ้าก็ครึ้มๆ ตลอดวันนะ เรียกว่ารอดมาได้แบบฟลุ๊คๆ

[O'Pern]

16 กรก 53
   เมื่อวานเย็นกลับมาบ้านพบ CD แผ่นหนึ่ง มีคนส่งให้มาจากเวปจักรยาน เขาบอกจะแจกฟรี ผมไปลงชื่อไว้ ไม่น่าเชื่อ ได้รับแจกกับเขาด้วยโว๊ยยย รู้สึกขอบคุณคนแจกขึ้นมาจับใจ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เปิดดูอะไรสักนิด

   “เปิ้ล เสาร์นี้ไปขี่ที่อยุธยากันไหม เอาจักรยานใส่รถไป กลุ่มพวกเราไปกันหมดเลย” พี่นัทเปิดฉากโจมตี ผมตั้งตัวไม่ทัน ไม่รู้ว่าเป็นใครที่ไหนโทรมา
   พี่นัท เป็นพี่สาวใจดีจากกลุ่ม TCHA เจอกันหลายทริปแล้ว พี่นัทมักจะชวนน้องๆ ที่ทำงานมาขี่ด้วยกันเสมอ แรกๆ รู้จักพี่นัทคนเดียว แต่พอไปด้วยกันบ่อย ก็เลยรู้จักกันทั้งกลุ่ม
   แต่แหม ไปขนาดนี้แล้วผมว่าน่าจะหาเรื่องค้างคืนกั้นเลยนะครับ อยุธยาเป็นเมืองสวยงามมาก มีโบราณสถานกลางแจ้งเต็มไปหมด ใครเห็นก็ทึ่งครับ แต่ที่น่าทึ่งกว่านั้นคือดันมีเพิงขายไก่ย่างข้าวเหนียว ขึงแบนเนอร์เป๊บซี่ มีผ้าใบกันแดดกันฝนสารพัดสีและรูปแบบ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ Unesco ยังอึ้ง เพราะร้านค้าเขาขายของกันติดกับเจดีย์เลย นี่คืออีกหนึ่ง Amazing Thailand (ภาคประชดประชัน)
   เมืองไทยเรามีเรื่องอะเมซิ่งทำนองนี้เยอะมากครับ ทำธุรกิจกันแบบมักง่าย ไม่ต้องคิดอะไรกันเยอะมาก ทำเอาแค่พอให้ผ่านไปวันๆ พอมีหน่วยงานมาจัดระเบียบ ก็มาร้องว่ารังเแกคนจน เอาครับ เอาครับพ่อมหาจำเริญ
   คนบ้านเรายังไม่รู้สิทธิหน้าที่ของตัวเองกันอีกมากครับ มีนิสัยคิดเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวกันจนสืบถึงรุ่นลูกหลาน เรียกว่าอยู่ในสายเลือดเลยก็่ว่า ความเห็นแก่ตั้ว เห็นแก่ได้กระจายไปทุกหย่อมหญ้า ขนาดให้ลูกไปยืนต่อคิวซื้อไก่ KFC พอถึงคิวลูก ผู้ใหญ่ที่อยู่ด้านหลังเขาสั่งของข้ามหัวลูกซะ พนักงานก็แสนใจดี ไปรับออเดอร์เขาอีก ไม่ได้โกรธที่ลูกโดนแซงคิว แต่แปลกใจที่ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นได้ ใจเขาคิดอะไรอยู่หรือ หรือว่าไม่ได้คิดอะไรเลย กูทำของกูแบบนี้เป็นปกตินั่นแหละ
   
   เย็นนี้ลูกเรียนมวยไชยาครับ มีท่าเด็ดคือท่าตีศอก แต่เป็นตีศอกแบบพื้นฐาน ไม่ค่อยถูกใจผมเท่าไหร่ ผมชอบแบบศอกกลับ ศอกบิน พวกที่มีท่าผาดโผนหน่อยน่ะชอบมาก ดูมันแอคชั่นได้ ตอนฝึกก็ได้ออกกำลังกายไปด้วย