1 สค 52
เสาร์นี้กลุ่ม TCC เขาไปนครนายกกัน ผมไม่ได้ไปด้วย เพราะวันอาทิตย์จะพาลูกไปงานสัปดาห์หนังสือของอมรินท์พริ้นติ้งที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติ ต้องเสียสละอีกแล้วนะครับนี่ ฮ่าๆ เต็มใจเสียด้วยน่ะครับ
วันนี้เป็นวันแรกที่กฏหมายบังคับใช้เรื่องการข้ามทางม้าลาย คือไม่ข้ามทางม้าลายจะโดนปรับ และคนที่ไม่หยุดรถให้คนข้ามก็โดนปรับเช่นกัน ลองดูกันต่อไปว่าจะทำได้จริงจังแค่ไหน เพราะกฏหมายบ้านเรามันมีไว้ให้ผู้มีอำนาจไว้เลือกปฏิบัติกับเฉพาะบางคน
ตัวอย่างกฏหมายที่ผลบังคับใช้มานานนับปี แต่เจ้าหน้าที่ไม่เข้มงวดได้แก่ การควบคุมความเร็วในเขตเมือง และล่าสุดก็คือโทรศัพท์แบบใช้มือถือเครื่องขณะขับรถ
อยากรู้เหมือนกันว่าคนจะข้ามม้าลายกันไหม (โดยเฉพาะในละแวก 100 เมตรจากสัญญลักษณ์ม้าลาย) ส่วนรถยนต์น่ะ ผมว่าเขาไม่หยุดให้คนข้ามกันหรอก จะหยุดก็ต่อเมื่อมันไปไม่ได้ คือคนแห่กันเดินข้ามเป็นกลุ่ม หรืออาจจะมีหยุดให้คนข้ามบ้าง ถ้าเป็นคนแก่ ผู้หญิงท้อง ไม่ก็เด็ก นอกเหนือจากนี้ คนขับรถยนต์ในไทยส่วนใหญ่เขาจะไม่จอดให้กันหรอกครับ นี่คือเรื่องจริง
บ่ายไปเดินคลองถม เดินไปจากบ้านสะพานพุธระยะทางสัก 2 กม มั้ง ผมเดา สะดวกกว่าขับรถยนต์ไปเยอะ ถึงเร็วกว่าอีกด้วย แค่ทนร้อนหน่อย แต่ไม่ต้องจ่ายค่าจอดชั่วโมงละ 30 บาท ถ้าจะซื้อของชิ้นใหญ่จริงๆ ก็เคยขับรถยนต์ไปเหมือนกันนะ
ไปซื้อของใช้ครับ เช่นพวกแบตเตอรี่อันเล็กๆ ของจักรยาน ของไฟฉาย ของรีโมท ฯลฯ เจอไปฉายคาดหน้าผากอันหนึ่งถูกใจ แต่ขากลับไม่ได้ซื้อมา รู้สึกลังเลยังไงก็ไม่รู้ เลยยั้งๆ ไว้ก่อน แต่พอกลับมาบ้านดันอยากได้ เฮ้ออ ไอ้เวร
2 สค 52
เช้าออกปั่นกับรถพับไป 30 กม จากบ้านพระราม 2 วนไปออกวงแหวนโน่นเลย แล้วค่อยวกกลับมาบ้านอีกครั้ง ไม่ได้ปั่นยาวแบบนี้มานานมาก ปกติจะไปแค่แถวบ้านใกล้ๆ วันนี้ได้เหงื่อเยอะหน่อย สบายตัวดี
ผมผ่านเต้นท์รถมือสองริมสองข้างทาง เห็นรถตู้มือสองจากญี่ปุ่นจอดขายกันเยอะเลย รถเล็กๆ น่ารักแบบนี้ผมชอบมานานแล้ว แต่แปลกใจว่าเขาให้จดทะเบียนได้ด้วยหรือนี่ เจอเต้นท์หนึ่งมีรถสวยถูกใจมากๆ คือ Nissan Figaro ผมชอบรถหน้าตาเก่าๆ แบบนี้มากๆ แต่ราคามันแรงโดดไปจากรถตู้ที่จอดข้างๆ กันไปราวหนึ่งเท่าตัว เลยถอยออกมาก่อน เพราะสภาพรถค่อนข้างย่ำแย่เหลือเกิน บูรณะเองก็คงยาก หาอะไหล่ก็ไม่ง่าย
ขี่รถใหญ่มานาน วันนี้เอารถพับออกปั่น ผมว่ารถพับผมนั่งสบายกว่านะ ไม่รู้เพราะเบาะมันเป็นแบบหนานุ่มหรือไม่ แต่ช่วงของรถนั้นช่างจะแสนสบาย จะด้อยจุดเดียวก็คือล้อมันเล็ก ปั่นทำความเร็วได้ไม่ดีเท่าพวกล้อใหญ่แค่นั้นเอง
กลางวันพาลูกไปงานสัปดาห์หนังสือของอัมรินทร์พรินติ้ง เขาจัดงานรวมกันงานท่องเที่ยวไทย มีการขายที่พัก ขายตั๋วเครื่องบิน ขายทัวร์ จากที่คิดว่าคนจะน้อยจึงไม่เป็นไปอย่างที่คิด
ซื้อไม้แบตมินตั้นมาให้ลูกเล่น 1 ชุด ตกเย็นเขาตีเล่นกับแม่เขาอย่างสนุกสนาน ตีขึ้นต้นไม้บ้าง หลังคาบ้าง เป็นหน้าที่ผมคอยปีนเก็บ เออ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ฮ่าๆ