มีค 53 / 26 - 1 Moscow & Saint Petersburg - Russia

[O'Pern]

1 มีค 53
   “แม่ครับ แม่เดินหน้าห้องผม แม่ระวังงูเขียวตัวเล็กๆ ด้วยนะครับ มันชอบนอนอยู่บนแนวรั้ว”
   “อ๋อ พิกุลจัดการมันไปเรียบร้อยแล้วล่ะ”
   “  . . . . . . . . . . . . .”
   
   อ้าว งงเลยครับ มันอยู่ของมันดีๆ ไปฆ่ามันทำไมเล่า ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต กรรมทางศาสนาพุทธเราจะตอบสนองให้เราเจ็บป่วยบ่อยครับ จะหนักขนาดไหนก็แล้วแต่ว่าคุณไปฆ่าเขาบ่อยแค่ไหน

   ช็อคครับ รู้สึกสงสารงูน้อยขึ้นมาอย่างจับใจ สัณชาติญาณคนแท้ๆ ที่คิดไปเองว่าคนอื่นเขาจะทำร้ายเรา ก็เลยต้องทำร้ายคนอื่นเขาก่อน
   
   วันนี้วันหยุดชดเชยวันมาฆะบูชา ลูกผมอยู่บ้าน
   “พ่อ กลับมาบ้านเร็วๆ หน่อยนะ”
   “พ่อ ซื้อพิซ่ามาฝากมิวด้วยนะ”
   “พิซซ่ามีไขมันเยอะลูก พ่อซื้อไก่ KFC แทนได้ไหม”
   “ก็ได้”
   ผมแวะซื้อไก่กลับบ้าน กะว่าจะไปกินกับลูก ซื้อมา 3 ชิ้น ลูกผมกิน 2 ที่เหลือเป็นของผม พร้อมกับสลัดทูน่าอีกคนละถ้วย
   กลับมาบ้านไม่เจอลูก แม่บ้านบอกว่ามิวไปวิ่งเล่นอยู่บ้านเพื่อน (บ้านอยู่เยื้องกันนิดเดียว เขาเล่นกันตั้งแต่เด็ก) มิวไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อนเรียบร้อยแล้ว
   อ้าว ว้า อุตส่าห์ซื้อมาเผื่อ แต่อีกสักพักดีใจ จะได้กินไก่คนเดียว ฮ่าๆ หิวมาตั้งแต่เช้า มื้อเช้าผมกินนิดเดียวเอง
   เอากระเป๋าไปเก็บบนห้อง เปลี่ยนกางเกงขาสั้นลงมา จัดจานและอุปกรณ์เตรียมกิน เปิดแอร์ในห้องรออย่างดี สักพักมิววิ่งกระหืดกระหอบกลับมาบ้าน
   “พ่อ ไหนไก่ล่ะ”
   ผมชี้ไปที่ถุง มิวคว้าถุงทั้งใบรีบวิ่งกลับไปบ้านเพื่อน ผมตะโกนไล่หลัง
   “มิวๆ จะไปไหน”
   “มิวเอาไปฝากพี่ข้าว พี่ไม้”
   อืมม ลูกผมมีน้ำใจดีครับ ก็ดีใจ แต่ผมนี่สิ โดนตัดหน้าแบบจะจะ ยิ่งกำลังหิวอยู่ด้วย เซ็งสัตว์เลย โดนลูกลักไก่
   เดินคอตกเอาจาน ช้อน ส้อมไปเก็บ หยิบน้ำเปล่ากระดกซดลูบท้องแทน
   
   ตกลงเรื่องตกแต่งห้องคอนโดผมลงตัวเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้หาข้อมูลพวกของจุกจิกที่จะใช้ในห้องต่อ เช่นทีวี โซฟา ต้นไม้ที่ต้องอึดทน และสุดท้ายคือจักรยานมินิแบบ Fixed ไม่รู้ว่าจะหาได้จากไหนเลยนะครับนี่ 

[O'Pern]

2 มีค 53
   วันแรกของการหยุดยาว รถติดหนักเป็นธรรมดา แต่แถวบ้านผม ถนนพระราม 2 มันไม่ธรรมดาครับ
   เมื่อตั้งแต่ต้นเดือนกุมภาพันธ์เป็นต้นมา ทางด่วนเขาเปิดช่องบริการแบบ Easy Pass คือเป็นเหมือนบัตรเติมเงิน เอาไปติดที่กระจกหน้า จะผ่านช่องเก็บเงินได้แบบอัตโนมัติ ผ่านปุ๊บตัวเซนเซอร์ก็จะรับทราบและตัดเงินพร้อมโชว์ตัวเลขเงินที่เหลือในบัตรให้เราดูด้วย ฟังดูดี และน่าจะรวดเร็วใช่ไหมครับ
   ทั่วโลกเขาใช้กันแล้วดี แต่อะไรก็เกิดได้ที่เมืองไทยครับ
   แม่งช้าสัตว์ครับ ขับรถเข้าไปแล้วไม้กั้นก็ไม่ยอมยก ต้องถอยไปถอยมา บางคันโยกอยู่ 3 ครั้งถึงจะผ่านได้ ลองนึกภาพว่าคุณกำลังขับรถตามมาติดๆ สิ การถอยหลังสักคันหนึ่ง มันทำให้รถคันหลังๆ เขาต้องถอยไปด้วย จะมีคันหลังๆ หน่อยที่พอจะมองออก เลยเว้นช่องว่างไว้
   ผ่านได้แล้วยังไม่พอครับ มันยังตัดเงินเกินอีกด้วย เอาล่ะสิ แล้วจะไปทวงถามกับใครล่ะ ไม่มีใครให้อยู่พูดคุยด้วยสักคน ตอนเช้าๆ เร่งรีบกันทุกคนอีกด้วย สุดท้ายก็เหมือนถูกกินเปล่าไปฟรีๆ
   ด่านพระราม 2 เขาเปิดช่อง Easy Pass นี้ถึง 2 ช่องทาง ทำให้ไอ้ช่องนี้แหละครับ ที่เป็นตัวต้นเหตุทำรถติด ทำให้ท้ายแถวของด่านพระราม 2 ท้ายแถวยาวไม่ต่ำกว่า 5 กม เป็นแบบนี้ทุกวัน ทุกเช้า ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์เป็นต้นมาจนถึงทุกวันนี้ !!! และจะต้องเป็นเช่นนี้อีกต่อไป
   ต้องด่าว่า ไอ้ไทยเอ๊ยยย
   
   เมื่อวานผมไปซื้อรองเท้าคู่ใหม่ เป็นรองเท้าใส่ทั่วไป ไม่ใช่รองเท้าจักรยาน ผมลืมเล่า เลยมาเล่าวันนี้
   เป็นรองเท้าแบบ Casual ไทยเรียก คัทชู (ทำยังกะสมัย ร 5) เป็นยี่ห้อของไทย ชื่อ Pan เล็งมา 2 ปีกว่า เปิดตัวราคา 2250 บาท ตอนนี้เขาลด 50% ลองสวมดูแล้วถูกใจ เลยเลือกได้มา 1 คู่
   ไม่ได้มาเล่าอวดว่ามีรองเท้าใหม่ แต่จะมาบอกวิธีการเลือกรองเท้าของผม
   การเลือกขนาดของรองเท้า ผมจะไม่เลือกแบบพอดีเสมอไป บางคู่ผมเลือกให้ใหญ่ไว้นิดหน่อย (ใหญ่กว่าเดิมสักครึ่งเบอร์) บางคู่เลือกแบบพอดี แล้วแต่กิจกรรมหลักที่เราจะใช้กับรองเท้าคู่นั้น แต่ไม่ควรเลือกแบบคับหรือพอดีเอามากๆ
   เลือกรองเท้าตอนบ่าย ใครๆ ก็รู้ เพราะเท้าเราเดินมาตลอดวันแล้ว เท้ามันขยายตัวเรียบร้อยแล้ว แต่ผมจะใส่รองเท้าคู่ที่เราชอบที่สุดไป เพราะจะได้เทียบกันแบบจะจะว่าคู่ใหม่จะดีทัดเทียมของเก่าที่ว่าเจ๋งๆ ของเราไหม
   หากเป็นรองเท้าที่ใช้เดิน หรือใส่แล้วต้องออกนอกบ้านทั้งวัน แบบนี้ผมเลือกใหญ่กว่าเดิมสักครึ่งเบอร์ กิจกรรมก็เช่นตอนไปต่างประเทศ ผมจะต้องเจอกับอะไรบ้างก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ คือเดินทางบ่อย ขึ้นรถ ลงเรือ และเดินเท้า ดึกๆ ยังมีออกช้อปปิ้งแถม การเลือกรองเท้าหลวมทำให้เท้าขยายได้อย่างอิสระ หรือถ้าซื้อมาแล้วดันไม่ชอบใส่หลวม ก็สามารถใส่ถุงเท้าหนาช่วยได้ หรือถ้ายังไม่พอ ก็สามารถหาแผ่นรองด้านในมาเสริมได้
   แผ่นรองนี้มีประโยชน์มาก ช่วยดูดซับเหงื่อได้ดี ใช้ไปนานๆ ก็เปลี่ยนแผ่นรองนี้ได้ง่ายดายมาก แผ่นรองนี้มีหลายแบบนะ เป็นฟองน้ำก็มี เป็นแบบปั๊มขึ้นรูปก็มี ผมใช้ทั้ง 2 แบบ แล้วแต่ลักษณะรองเท้าและกิจกรรม ถ้าเดินหนักๆ ก็ใช้แบบฟองน้ำก็ดีครับ ถอดมาซักล้างได้ ใส่แล้วอย่าลืมถอดมาบ้างก็แล้วกัน
   แต่ถ้าเป็นกิจกรรมที่ไม่ต้องเหยียบลงบนรองเท้าตลอดเวลา เช่นนั่งทำงานประจำ นั่งประชุม นั่งสัมนา นั่งเครื่องบิน หรือเดินไม่มาก แบบนี้เลือกรองเท้าแบบพอดีเท้าได้ครับ
   
   กลางวันเข้าไปที่ไอวี่ (ชื่อคอนโด) เข้าไปดูห้องครั้งสุดท้ายก่อนลงมือตกแต่ง พบว่าหลายจุดที่ผมออกแบบมันต้องปรับแต่งอีกรอบ เลยรีบโทรบอกช่างถึงปัญหา และให้เขาลองเขียนแบบ 3D มาดูกันก่อน
   เดินไปชมห้อง Fitness สวย ถูกใจมากครับ มีเครื่องเล่นมากมาย แต่ยังไม่เคยใช้บริการสักที อีกไม่นานล่ะ เจอกันแน่
   
   เออ เมื่อคืนผมเจองูตัวเก่า มันยังอยู่ที่เดิมเลย ตาไม่ฝาดแน่ๆ
   มันยังไม่ตาย เย้ๆ ๆ ๆ ๆ

   ตอนเย็นไปรับลูกที่โรงเรียน เขาเดินออกมาพร้อมกับถุงผักในมือ เป็นผักที่เขาปลูกเองจากแปลง เขาบอกผมให้นำมาทำอาหารกินได้ ไร้สารพิษเชียวนะ
   
   ราว 0620 ผมออกไปรดน้ำต้นไม้ สอดสายตามมองหางูเขียวที่รัก ไม่เห็นจะเจอตัว สงสัยยังไม่มืดพอ

[O'Pern]

3 มีค 53
   เช้านี้ลูกผมสอบ NT ไม่รู้แปลว่าอะไร แต่เป็นการสอบวัดผลของกระทรวงศึกษาธิการ ลูกผมเรียนโรงเรียนเอกชน แต่ไม่ได้เป็นแบบโรงเรียนหรูหราชื่อดัง เป็นโรงเรียนเล็กๆ แถวบ้าน สอนแบบบูรณาการ คือรวมหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างเอาไว้ในขั้นตอนเดียว มีห้องละ 25 คน ต่อครู 2 คน
   เรียนกันแบบสบายๆ ไม่เร่งรีบ ไม่เร่งรัดเด็ก การบ้านน้อยมากๆ บางวันก็ไม่มี แต่งชุดแบบฟอร์มก็จริง แต่เป็นชุดแบบสบายๆ ไว้ผมได้ตามสบาย ขอแค่อย่าให้รุงรัง
   เด็กที่เรียนสไตล์นี้จะอ่านออกเขียนได้ช้ากว่าพวกที่เรียนแบบเร่งเรียนครับ แต่ข้อดีของเด็กแนวนี้คือเขาจะมีความสุขมากๆ หน้าตายิ้มแย้มสดชื่นกันทุกคน ตกเย็นพ่อแม่มารับก็ไม่ค่อยอยากจะกลับบ้านกัน อยู่เล่นกันจนเย็นมืด ลูกผมก็เป็นครับ
   “มิว กลับบ้านได้แล้วลูก มืดแล้ว โรงเรียนเปิดไฟแล้ว”
   “ยังๆ มิวจะอยู่เป็นเพื่อนน้องคนนั้น” พูดพร้อมกับชี้ไปที่เด็กคนหนึ่ง นั่งเล่นอยู่คนเดียว ยังไม่มีใครมารับเลย
   ผมปล่อยลูกตามสบายครับ เรียนเก่งหรือไม่ผมเฉยๆ ผมอยากให้ลูกมีความคิดและจิตนาการมากๆ และที่สำคัญสุดก็คือ ผมอยากให้เขารู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต
   ผมมารู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิตเอาตอนอายุ 20 กว่าๆ พอนึกได้ผมก็รู้ทิศทางที่จะเดินทันที มันเหมือนมีเข็มทิศขึ้นมาในสมอง ไม่ได้เป็นเหมือนเข็มชี้ทางนะ แต่เป็นเหมือนพลังสนามแม่เหล็กดึงดูดเราเข้าไปเองเลยล่ะ
   ใช่แล้วครับ ผมชอบรถยนต์ พอรู้ว่าตัวเองชอบก็หวนคิดถึงเรื่องสมัยเด็กตอนที่ผมเห็นท้ายรถคันหน้าบนถนน ผมก็สามารถบอกยี่ห้อ รุ่น ได้หมดทุกคั้น ซึ่งตอนนั้นผมยังไม่ได้เข้าโรงเรียนเลย แค่พอพูดได้ ผมก็รู้เรื่องรถยนต์แล้ว
   อันนี้แม่ผมบอกครับ ผมเองไม่รู้เรื่องอะไรหรอก แต่ที่บ้านฐานะไม่ดี ไม่มีบ้านไหนสนับสนุนให้ลูกเล่นรถหรอกครับ เลยต้องแอบเล่นเอง ศึกษาเอง คิผมคิดค้นหาวิธีขับเอง จนกระทั่งเป็นดริฟท์อย่างที่เห็นฮิตๆ กันในปัจจุบัน แต่ดริฟท์ของผมมันไม่เหมือนที่วัยรุ่นเขาขับกันทุกวันนี้นะ ของผมเกิดจากการขับเร็วมากๆ จนมันไถล คือดริฟท์แล้วต้องเร็ว ดริฟท์แล้วช้า จะไปดริฟท์ทำไมวะ ผมงง
   ส่วนลูกผมเขาบอกว่าเขาชอบเครื่องบินครับ เขาอยากเป็นนักบิน อยากเป็นกัปตันเครื่องบินโดยสาร ได้ยินแล้วก็ต้องคอยหมั่นทบทวนความคิดเขาอยู่เสมอ ดูว่าเขายังชอบอยากเป็นกัปตันอยู่ไหม ผมจะได้ช่วยผลักดันให้เขาตามหาฝันอีกแรง
   ผมไต่ตามหาความฝันด้วยตัวเองคนเดียวครับ ไม่มีใครสนับสนุนสักคน จึงรู้ว่ามันแสนจะลำบาก ฉะนั้น หากสิ่งใดที่ผมพอจะช่วยลูกได้ ผมยินดีทำอย่างสุดความสามารถ
   ผมเล่นรถมาในสายของนักทดสอบ สั่งสมความรู้มาระดับหนึ่ง จึงเขียนบทความให้กับนิตยสารรถยนต์หลายเล่ม จนสุดท้ายตกผลึกก็มาทำนิตยสารเอง (แต่ตอนนี้หยุดพักการผลิตไปนานแล้ว) ส่วนรถยนต์แรกๆ ก็ขับด้วยทุนตัวเอง จนกระทั่งมีสปอนเซอร์มาสนับสนุน ผมว่าเป็นจุดสูงสุดของมือใหม่โนเนมที่ไต่เต้ามาด้วยตัวเองแล้วล่ะ ฝันของผมยังไม่จบเท่านั้น ยังอีกไกลแสนไกล แต่ต้องพักไว้ก่อน ตอนนี้ชีวิตมีแต่เรื่องลูก
   ฝันของเขาสำคัญกว่าฝันของผมครับ

[O'Pern]

4 มีค 53
   เมื่อคืนออกไปดูงูน้อย เจอครับ มันจะมาตอนมืดๆ หน่อย แค่เห็นว่ามันยังอยู่ดีสบายดีก็โอเคแล้วล่ะครับ ผมมองหามันทุกวัน มันจะจำหน้าผมได้หรือเปล่าก็ไม่รู้

   ช่วงนี้หาข้อมูลของจักรยานแบบ Fixed ผมเคยขี่ตอนหนุ่มๆ ครับ แต่เป็นแบบเสือหมอบสเตอร์ริง นานกว่า 30 ปีมาแล้ว จำความรู้สึกไม่ได้แล้วล่ะ แต่ที่คิดว่าจะเล่นแนวนี้เพราะจะเอามาแต่งห้องที่คอนโดด้วย รถมันโล่งๆ เกลี้ยงๆ แถมสีสันของมันช่างเร้าใจเหลือเกิน ผมคงจะเอาแนวโทนสีขาว
   เจอร้านหนึ่งชื่อ Big Brother เขาว่าอยู่แถววงเวียนใหญ่ ผมหาข้อมูลก็ไม่รู้ทำเลที่ตั้ง ไม่งั้นจะแวะไปชมสักหน่อย เพราะผมผ่านประจำ แถมถ้าได้ลองขี่ จะยิ่งได้รู้ว่าเราพอจะเอาอยู่หรือไม่
   ตอนนี้เทใจไปที่รถ Fixed แบบ Mini เพราะเอามาวางขวางจะเต็มพื้นที่หน้าประตู แต่ถ้าใช้รถที่ยาวกว่านี้ซึ่งอาจจะเป็นแบบล้อ 26 (ไม่รู้จะมีแบบ Fixed หรือไม่) ก็จะต้องวางจักรยานแนวตั้ง เอาล้อแนบกำแพงแบบที่เห็นกันทั่วไป
   แต่ก็อีกนั่นแหละนะ ผมเป็นคนตัดสินใจช้า เผลอๆ หากได้ลองขี่แล้วอาจไม่ชอบนี้ ก็คงเกลียดรถแบบนี้กันไปข้างหนึ่งเลย ก็เพราะการที่บันไดมันหมุนตลอดเวลามันมีข้อจำกันเยอะมากน่ะครับ เช่น
-   ขี่ขึ้นเนินขึ้นทางชันลำบาก เพราะไม่มีเกียร์
-   ขี่ลงเขาแสนจะยาก เพราะปล่อยฟรีไม่ได้ ลงเร็วๆ คงต้องชักขาออก
-   ขี่ทางแคบๆ ซิกแซกยากมาก บางครั้งเราต้องปล่อยฟรีแล้วบิดเอวบาลานซ์รถ แต่รถแบบนี้มันทำไม่ได้
-   ขี่ชิดขอบทางเท้ามากๆ ก็ไม่ได้ บันไดมันจะหมุนตีกับฟุตบาท อันนี้จะกลิ้งได้ง่ายมาก
-   ส่วนใหญ่เป็นล้อขนาด 700 ซึ่งไม่ค่อยจะเหมาะผม และคนที่ตัวไม่สูงมาก 
มีข้อเสีย ก็มีข้อดีครับ ที่เด่นๆ แล้วผมชอบก็คือมันทรงตัวทำ Track Stand ได้ง่าย ขี่ถอยหลังก็ยังได้ ชอบอีกอย่างคือรถมันโล่งๆ ดี
   
   กลางวันผมไปประชุมแถวสุขุมวิท ปกติจะขี่จักรยานไป แต่วันนี้อากาศร้อนจัด เลยไปรถไฟฟ้าใต้ดินแทน
   ขากลับไปรับลูกที่โรงเรียนแล้วพาไปออกกำลังกายที่ห้อง Fitness ของคอนโด แถมด้วยว่ายน้ำต่อ เล่นกันจนเพลียทั้งพ่อทั้งลูก ขากลับชวนกันไปกินสุกี้ MK
   สงสัยคืนนี้คงจะหลับสบายแน่ๆ

[O'Pern]

5 มีค 53
   อ้อ เมื่อวานผมช่วยเหลือนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นคนหนึ่ง เจอกันในรถไฟใต้ดิน ผมเห็นเขาตรงทางออก กำลังยืนเก้ๆ กังๆ ยืนดูแผนที่ คนผ่านไปผ่านมาก็ไม่มีใครสนใจ ของถนัดผมเลยสิครับแบบนี้
   “มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ผมพูดเป็นภาษาอังกฤษนะ เขาเงยหน้าขึ้นมาตอบ
   “Yes”  “This” พูดพร้อมกับชี้นิ้วลงบนแผนที่
   เขาถามหาทางเชื่อมต่อไปยังรถไฟฟ้า BTS น่ะครับ ต้องอธิบายนิดหน่อย เพราะรถไฟ MRT ของสถานีนี้มันชื่อสุขุมวิท แต่ไอ้สถานีเดียวกันนี้แหละ ของ BTS เขาจะชื่อสถานีอโศก เจ๋งไหมเล่าพี่น้อง ไทยเราถนัดทำเรื่องง่ายๆ ให้เป็นเรื่องยาก สถานี้เดียวกันแท้ๆ จุดเดียวกันเป๊ะ เดินเชื่อมถึงกันได้ แต่ดันไปเรียกกันคนละชื่อ
   โธ่ ไอ้ไทยเอ๊ยย
   “ตามผมมาครับ”
   “Thank You” เขาพูดพร้อมกับเก็บแผนที่และเดินตามผมมา ระหว่างทางเดินต้องผ่านทางเข้าเล็กๆ ชื่อ Metro Mall ก็เป็นจุดขายของเล็กๆ น้อยๆ แหละ แต่มันอาจทำให้คนไม่คุ้นเคยหลงทางเดินเข้าไปได้ง่าย เพราะคิดว่าเป็นทางเชื่อมกับ BTS ไง แต่มันไม่ใช่ เราต้องเดินผ่านไปจนกระทั่งถึงทางออกบนถนนใหญ่เลย นั่นแหละถึงจะเจอบันไดเลื่อนขึ้นไปเชื่อมต่อ BTS
   “ขึ้นบันไดนี้ไปก็จะเป็นรถไฟฟ้าครับ” ผมตอบพร้อมกับชี้นิ้ว
   “Thank You Thank You”
   “ยินดีเสมอครับ” ผมพูดตอบพร้อมกับส่งยิ้มอย่างจริงจัง และเดินลุยฝ่าแดดตอนกลางวันต่อไป

   ที่เล่ามาก็เพราะอยากให้คนไทยเราช่วยเหลือนักท่องเที่ยวกันมากๆ ครับ แม้จะพูดภาษาอังกฤษไม่เก่งก็ไม่ใช่ปัญหาเลย เขาไม่ได้ถามอะไรเราซับซ้อนหรอก เกือบจะทั้งร้อยก็จะถามทางในแผนที่ เราก็แค่ชี้ และบอกทาง
   ผมเคยเจอแบบเขาจะไปที่ไกลมาก เลยบอกเขาว่าควรนังแท๊กซี่นะ เพราะไม่อยากให้เขาเอาชีวิตมาเสี่ยงกับรถเมล์ไทย ไม่ใช่แค่พนักงานขับรถหวาดเสียวนะ เกิดมันไปผ่านเอาโรงเรียนช่างกล แล้วมันวิ่งขึ้นมายิงกัน แทงกันบนรถ อะไรจะเกิดขึ้น ไม่อยากตามแก้ปัญหา ไม่อยากให้เขามาเห็นสิ่งที่ไม่ควรแม้กระทั่งรับรู้
   ผมเคยยืนดูฝรั่งเรียกสามล้อ สถานที่ก็ไม่ได้ไกลเล้ยย จากแถวปากคลองตลาดไปสนามหลวงเรียกฝรั่งไปตั้งร้อยบาท เว่อร์ดีไหม เล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ก็ยังไปโกงเขาได้
   แท๊กซี่ก็พอกันครับ ทางใกล้ๆ ก็สามารถทำให้มันไกลได้ ขับมันวนเล่นซะงั้น เขาคงไม่คิดหรอกมั้งว่ารายได้จากการท่องเที่ยวนั้นมีมูลค่ามหาศาลเพียงใด
   ย้ำอีกครั้งนะครับว่าจุดแข็งของไทยเรานั้นมีหลายเรื่อง และเรื่องการท่องเที่ยวก็เป็นหนึ่งในนั้น
   
   เย็นนี้ลูกผมมีการแสดงละครเวที ปีก่อนๆ ได้เล่นเป็นตัวเอก แต่ปีนี้รู้สึกจะเป็นละครโรงใหญ่ เอานักเรียนทั้งชั้นปีมาเล่นรวมกัน ท่าทางจะฮาไม่น้อย
   เตรียมเทปไปบันทึกภาพเหมือนอย่างเคย ผมเก็บเรื่องราวต่างๆ ไว้ในม้วนเทปเต็มไปหมด รวมของวันนี้ก็หมดไป 14 ม้วนแล้ว เก็บสะสมไปเรื่อยๆ ครับ สักวันหนึ่งเขาโตขึ้น พร้อมจะเข้าใจโลก หากเขามาเห็นตัวเองสมัยเด็กเข้า คงเป็นอีกเรื่องมหัศจรรย์ที่บางคนอาจมองข้าม แต่พ่อธรรมดาๆ คนหนึ่งก็ทำให้ลูกได้โดยไม่ยาก 
   แค่ผมอยากให้สิ่งที่ไม่สามารถซื้อหาด้วยเงินให้เขาน่ะครับ

[O'Pern]

6 มีค 53
   มีประชุมเต็มวันยาวเหยียดเช้าจรดค่ำ กลับมาบ้านเอาตอนสี่ทุ่มกว่า ไม่ได้เปิดคอมพิวเตอร์ ไม่ได้เช็คเมลล์เช็คข่าวอะไรเลยสักนิด 
   เป็นอีกวันที่อยู่แต่ในห้องแอร์ พักเบรกก็มีบริการน้ำชากาแฟ และของเติมความอ้วน กลางวันก็กินกันแบบไม่ยั้ง (คนอื่น) แต่ผมต้องยั้ง แต่ก็มีถลำๆ ไปบ้าง เจอโต๊ะบุฟเฟ่ต์แบบหลากหลายทีไรกลับมาบ้านต้องอ้วนทุกที ขนาดลองแค่อย่างละชิ้นเล็กๆ ยังอิ่มแน่นเลย
   ตอนบ่ายมีรุ่นพี่จาก TCHA โทรมาหา
   “คุณเปิ้ล วันนี้ไปดูพลุกันไหม”
   “เบียร์ช้างเขาจัดน่ะ ที่สะพานพระราม8”
   !!! งงล่ะสิ ทำไมข้อมูลมันผิดเพี้ยนไปขนาดนี้
   “เจ๊กครับ งานของเบียร์สิงห์ครับ เขาจัดงานเปิดตัวเบียร์อาซาฮี จุดพลุที่สะพานแขวนครับ”
   “ชมรมเขาไปกันเยอะนะ คุณเปิ้ลไปไหม”
   “ผมไม่สะดวกไปครับ ผมติดประชุมอยู่เลย”
   คุยสักพักก็วางสายไป แต่จะบอกให้ว่าผมโครตจะเสียดายเลย ผมมีกระทั่งบัตรฟรีลงเรือ ล่องจากแถวสะพานซังฮี้มาถึงสะพานแขวน ดูพลุราว 45 นาที แล้วก็ล่องกลับ พร้อมอาหารแบบสุดยอดบนเรือหรู
   อีกทั้งเรือยังผ่านหน้าคอนโดฯ อีกด้วย ผมแค่ยืนอยู่หน้าห้องก็เห็นพลุแบบชัดใสกว่าใคร
   แต่ทั้งหมดนี้มันไม่เกิดขึ้นหรอกนะ ผมไม่ได้ไป
   เซ็งเล็กน้อย
   
7 มีค 53
   อาทิตย์ที่แล้วตั้งใจจะไปไหว้พระที่ศาลเจ้าพ่อเสือแต่คนแน่นมาก เข้าไม่ได้ จอดรถไม่สะดวก แถมมีธุระต่อ วันนี้ของแก้มือครับ ตื่นมันตี 5 เลย ออกจากบ้านตอน 0600 ปรากฎว่าได้ผลครับ คนไม่แน่นเหมือนอาทิตย์ก่อน ก็อาทิตย์ที่แล้วมันตรงกับวันมาฆะบูชานี่นา
   ไปกับภรรยาครับ ลูกไม่ยอมตื่น เลยมากันสองคน ยืนแบบเก้ๆ กังๆ เพราะด้านในมีคนมากันเยอะมากแล้ว ผมทำอะไรไม่ถูก ที่เคยไหว้พระตามปกติก็ไปจัดหาดอกไม้ ธูป เทียน อาจมีทองคำเปลวมาให้ 2-3 ชิ้นเล็กๆ แล้วก็เอาเงินใส่ตู้ตามอัธยาศัย ส่วนใหญ่จะเป็นวัดไทย วัดตามต่างจังหวัด
   แต่นี่ศาลเจ้าพ่อเสือครับ ออกแนวจีนหน่อย เขาไหว้กันไม่เหมือนของวัดไทยเลย แตกต่างกันเยอะมาก ทางเข้าก็เต็มไปด้วยซุ้มขายของไหว้ กระดาษเงินกระดาษทอง ยังมีลูกบอลคริสตัล มีกระจกแปดเหลี่ยม มีรูปปั้นเสือในอิริยาบถต่างๆ มีคนมาเร่ขายปล่อยนก ฯลฯ
   งงครับ ผมไม่ค่อยได้ไปไหว้พระบ่อยนัก แถมยังเจอป้ายเขียนตัวโตๆ เรื่องปีชง ยืนอ่านถึงเข้าใจขั้นตอนต่างๆ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเราทำถูกต้องหรือไม่อยู่ดีแหละ เลยแอบๆ ยืนดูคนอื่นเขาทำก่อน แต่ก็อีกนั่นแหละ แต่ละคนมากันคนละแนวเลย ไหว้ไม่เหมือนกัน รู้สึกว่าต่างคนต่างทำ ไม่เห็นจะมีใครสนใจใครเลยแม้แต่คนเดียว
   สุดท้ายเลยต้องถามเจ้าหน้าที่ครับ ก็ถามแบบตรงๆ เลยนี่แหละ
   “พี่ครับ เขาไหว้กันอย่างไรหรือครับ”
   “ไหว้ธรรมดา หรือไหว้ปีชง” คนขายหน้าตาออกจีนๆ ถามผมกลับมา
   เฮ้ย มีออปชั่นด้วยเฟ้ย เอาปีชงละกัน ผมปีวอก เขาว่าปีชง
   “ปีชงครับ”
   “เอาชุดนี้ไป 80 บาท” เจ๊หยิบกระดาษเงินกระดาษทอง พร้อมธูปเทียนมา 1 ชุด วางบนถาดแล้วยื่นให้ผม”
   เลยให้เขาจัดมา 2 ชุดครับ สำหรับภรรยาด้วย
   ทำตามขั้นตอนตามป้ายบอก คือไปไหว้ จุดธูป เทียน แต่พอไหว้เสร็จเราต้องหยิบกระดาษเงินกระดาษทองที่พับไว้ เอามาปัดร่างกาย 12 ครั้ง ก็ทำแบบเขินๆ ครับ ไม่คุ้นเลย แต่ก็เห็นหลายคนเขาทำนะ
   สุดท้ายก็เอากระดาษไปเผา เป็นอันเสร็จสิ้นพิธี
   มองหน้ากับภรรยา ถามกันว่าไปไหนต่อดี เขาบอกอยากไปไหว้วัดเล่งเน่ยยี่ เจริญกรุง เยาวราช ได้เลย พี่จัดให้
   ผมเคยไปวัดนี้ครั้งล่าสุดก็เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ผมไปถ่ายทำสารคดีเกี่ยวกับตรุษจีน ผมเฝ้าอยู่ในวัดตั้งแต่ยังไม่เที่ยงคืน ผู้คนต่างมากันคับคั่ง ภายในวัดควันธูปตลบไปหมดจนแสบตา ผมต้องใช้คลานออกมาจากวัดแบบทุลักทุเล พร้อมแบกกล้องตัวโต
   วันนี้ไปที่เดิมอีกครั้ง จำอะไรไม่ค่อยได้หรอกครับ รู้แค่ว่าที่ตั้งและทางเข้าอยู่ถนนเจริญกรุง ไม่รู้ว่าเขาให้จอดรถอยู่ไหม แต่เมื่อก่อนน่ะ จอดฟรี
   มาวันนี้จอดชั่วโมงละ 20 บาท แต่ศาลเจ้าพ่อเสือจอดชั่วโมงละ 30 บาท วัดนี้เป็นวัดจีนขนานแท้ ออกแบบการไหว้ได้ดีมาก มีรายละเอียดเขียนบอกทีละขั้นตอน เรียกว่าถ้าทำอะไรไม่เป็นแค่มายืนอ่านก็รู้เรื่อง
   ชุดไหว้ปีชงของวัดนี้ 100 บาทครับ มาแนวเดียวกันคือกระดาษเงินกระดาษทอง และเทียน (ส่วนธูปหยิบได้ฟรีด้านหน้า / บางคนไหว้แบบอื่น จะใช้ธูป 16 ดอก ไหว้ปีชง ใช้ 3 ดอก)
   ที่วัดนี้เราต้องเขียนวันเดือนปีเกิดใส่กระดาษสีแดงแผ่นใหญ่ เจ้าหน้าที่บอกว่าจะเอาไปทำบุญให้เรา อืมม ดูดีนะ
   ขั้นตอนการไหว้คล้ายๆ กันครับ แต่ที่วัดเล่งเน่ยยี่เราต้องไปไหว้เทพเจ้าแห่งโชคลาภ (มีชื่อจีน ผมกลัวจำผิด เดี๋ยวไม่ดี) ไหว้เสร็จไม่ต้องเผากระดาษ เจ้าหน้าที่จะเอาไปสวดให้เราอีกรอบ ก่อนหน้านั้นมีขั้นตอนเอากระดาษปัดร่างกาย 12 ครั้ง มีการมาไหว้แทนกันด้วยนะ ถ้าไหว้แทนเราไม่ต้องปัดร่างกาย เออ ดีว่ะ มีเผื่อแผ่ด้วย
   ทุกครั้งที่ไหว้พระขอพร ผมมักจะอฐิษฐานด้วยคำพูดแบบเดิมๆ สั้นๆ นั่นคือ “ขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำลงไป เป็นสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสม” หากจะให้ผมขอ ผมก็จะขอแบบนี้แหละ ไม่เคยขอให้ร่ำรวย ไม่เคยขอให้ประสพความสำเร็จใหญ่โต จะมีเพิ่มอีกข้อก็คือ “ขอให้โลกนี้สงบสุข ไม่มีสงคราม มีแต่สันติสุข คนรวยแบ่งปันให้คนจน”
   จะไหว้วัดไหน เมื่อไหร่ ศาสนาอะไร ผมก็มักจะอฐิษฐานแนวนี้ตลอด ขอแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว 
   เดินผ่านอีกเคาเตอร์มีพระนั่งอยู่ เขาบริการสวดให้เราตลอดปีเลย มีค่าใช้จ่ายชื่อละ 100 บาท เลยจัดไป 3 ชุด พ่อ แม่ ลูก
   ขากลับออกมาวนผ่านหน้าวัด เจอป้ายมาวางขวาง เขียนว่า “ที่จอดรถเต็ม”
                ดูกันต่อไปครับว่าผมจะมีโชคดีหรือโชคร้ายอะไรกันบ้างหลังจากไปไหว้พระมาแล้ว

[O'Pern]

8 มีค 53
   นี่ผมไม่ได้ขี่จักรยานอย่างเป็นทางการมาเป็นเดือนแล้วนะนี่ อาทิตย์หน้ามีทริปของ TCHA เขาจะไปแปดริ้วกัน ระยะทางไปกลับก็้ร้อยกว่าโล พอๆ กับตอนไปทริปบางปะกงนั่นแหละ ปกติผมปั่นได้สบายมากนะ แต่คราวก่อนชล่าใจ ปั่นแบบไม่มีแบบแผน ไม่เป็นระเบียบ ขากลับเลยหมดแรง
   ทริปนี้ต้องวางแผนใหม่ เพราะต้องเจอกับอากาศที่ร้อนจัด แดดแรงแบบสุดยอดอีกด้วย ตกลงว่ามันจะสนุกหรือทรมานก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ยังดีที่ไปกับ TCHA ผมรู้สึกเหมือนไปกับญาติพี่น้อง เจอคนคุ้นหน้าตลอดทริป ไม่ว่าจะปั่นกลุ่มเร็ว หรือกลุ่มช้าก็รู้สึกสนุกเหมือนกัน
   เอาไงดีวะ แทบจะไม่ได้ออกกำลังกายเลย กลัวจะหอบแดดเอาเสียก่อน
   
   เช้านี้เลยเอาจักรยานคัน KHS HT ออกขี่เบาๆ แถวบ้าน ช่วงเช้าอากาศยังไม่ร้อนมากนัก มีลมโชยสบายๆ ขี่แล้วรู้สึกสนุกนะ น่าเสียดายที่ขี่ได้แป๊บเดียวก็ต้องเตรียมตัวไปส่งลูก (ผมปรับเวลาใหม่น่ะครับ เมื่อก่อนจะมีเวลาช่วงเช้ามากกว่านี้ราว 30 นาที)
   ขับรถผ่านคนขี่จักรยาน ผมกดแตรปิ๊นๆ ให้สองที มองดูเขาด้วยความอิจฉาครับ อิจฉาที่เขาได้ขี่จักรยาน จะไปทำงาน ทำธุระอะไรก็สุดแท้แต่ เขาคงไม่รู้หรอกมั้งว่าผมอิจฉา
   “มึงจะบ้าหรอ อิจฉาเขาทำไม จักรยานมึงก็มีตั้งหลายคัน”
   ผมคุย msn กับเพื่อนสนิท ก็โดนเขาด่ากลับมา เป็นการด่าแบบไม่ได้โกรธแค้นอะไรกันหรอกนะ ด่าแบบสนิทสนมมากกว่า
   ใช่ ผมมีจักรยานเหมือนเขา หรืออาจจะดีกว่าเขาอีก แต่ผมไม่มีเวลาเหมือนเขานี่หว่า
   คำว่าไม่มีเวลานี่คนชอบเอามาอ้างตอนที่ตัวเองทำในสิ่งที่ควรทำ แต่ดันไม่ได้ทำ เช่น ไม่มีเวลาออกกำลังกาย ไม่มีเวลานอน ไม่มีเวลาไปเข้าห้องน้ำ บางคนบอกไม่มีเวลากินข้าวอีกด้วย
   ก็เข้าใจว่าทุ่มเทให้กับงานมาก เวลาหมดไปกับการทำงาน ทำภาระกิจต่างๆ
   แบบนี้เจ้านายชอบครับ ทำงานกันแบบถวายหัว ถวายชีวิตให้เลย
   แต่จะดีกว่าไหมครับ ถ้าเราเดินทางสายกลางกัน ถึงเวลางาน เราทำเต็มที่ พอถึงเวลาพัก เราก็พักผ่อนให้เต็มที่บ้างสิ พักผ่อนกาย และอย่าลืมพักผ่อนใจด้วย ไอ้พวกออกไปกินเหล้าตอนกลางคืนแล้วบอกว่าไปพักผ่อนน่ะ ผมไม่เห็นด้วยนะ แบบนั้นเขาเรียกเที่ยวกลางคืน รวมไปถึงพวกอบายมุขอีกรอบด้าน
   การพักผ่อนที่ผมเอ่ยถึงนั้น รวมถึงการทำงานอดิเรกด้วยนะครับ ไม่จำเป็นว่าต้องนอนหลับหรืออยู่นิ่งๆ ใครชอบอะไรก็ว่ากันไป บ้างชอบอ่านหนังสือ บ้างชอบออกกำลังกาย แต่ผู้หญิงบางคนจะชอบช็อปปิ้ง ก็ว่ากันไปครับ กระเป๋าใครกระเป๋ามัน
   
   เย็นไปรับลูกที่โรงเรียน เขามีงานแสดงบนเวทีตอนปิดภาค วันนี้เขาแสดงรำไทย และเล่นดนตรีไทย ผมเอาวีดีโอไปถ่ายเช่นเคย
   ตกเย็นพาลูกไปกินก๋วยเตี๋ยว มิวชอบเย็นตาโฟ ผมชอบก๋วยเตี๋ยวต้มยำ จากนั้นก็เดินเล่นในร้านหนังสือ กลับมาบ้านเอาตอนค่ำ
   หัวค่ำเดินลงบันไดแบบไม่มีสมาธิ มือถือของข้างหนึ่ง ลื่นตกบันได โชคดีไม่ล้ม ไม่มีแผล แต่เจ็บฝ่าเท้าเล็กน้อย แป๊บเดียวก็หายละ

[O'Pern]

9 มีค 53
   ปั่นขำขำแบบลองรถ ลองเกียร์ มีเรื่องน่าแปลกใจที่ยางหลังที่เคยซึมๆ ผมถอดมาแช่น้ำก็ไม่เจอแผล ครั้นใส่เข้าไปใหม่กลับใช้งานได้ดีจนถึงทุกวันนี้ อะเมซิ่งดีว่ะ
   ยางหน้ามีแผล ปะแล้วไม่รั่วอีก คือยังใช้งานได้ ระยะหลังยิ่งขี่ไม่บ่อย รถเลยไม่ค่อยโทรม
   วันนี้ผมไปส่งของอีกแล้ว งวดนี้เล่นตลาดวงเวียนใหญ่เลย จอดยากแบบสุดยอด ที่ปากคลองตลาดยังจอดง่ายกว่าเยอะ เพราะมีที่จอดให้เช่น แต่วงเวียนใหญ่ไม่มี ต้องแย่งกับเจ้าถิ่น คือรถสามล้อแถวนั้น
   ผมรออยู่สักพัก รถที่จอดก็ออก ผมเดินเข้าไปยืนกันไว้ แล้วกวักมือเรียกรถคนงานให้เลื่อนเข้ามาจอด คนคุมแถวนั้นถีบเก้าอี้พลาสติคมาที่ผม ห่างตัวผมสักฟุตกว่าๆ นัยว่าจะจองที่ หรือไม่ให้ผมจอดอย่างไรนี่แหละ ผมก็แค่หยิบเก้าอี้นั้นออกเสีย แล้วรถคนงานก็จอดได้ แต่ผมไม่มองหน้า ไม่สบตาอะไรเขา
   “พี่ถ้ามีเรื่องกับมันหลังเบาะรถเรามีไม้นะ” คนงานบอกผม
   ผมหันไปยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไรเขา ผมมาส่งของ ส่งเสร็จแล้วก็กลับ ผมไม่ได้มามีเรื่องอะไรกับใคร
   “แล้วเกิดมันมาหาเรื่องเราล่ะ” คนงานถามต่อ
   “ก็แค่เดินหนีเขาไป” ผมตอบแบบซื่อๆ อย่างนี้แหละ
   “ถ้าเกิดเขาเอาไม้มาตีเราล่ะ”
   “ผมก็จะท้าเขาซัดกันด้วยมือเปล่า”
   คนงานทำหน้างง เขาว่าทุกวันนี้ไม่มีใครชกต่อยมือเปล่ากันแล้ว มีแต่มีด ไม้ ปืน
   ผมจึงอธิบายให้เขาฟังว่าการทำแบบนั้นมันไม่ใช่นักเลง เขาเรียกอันธพาล มันคนละเกรดกัน นักเลงคือคนจริง ต่อสู้จริง มีคุณธรรม แต่อันธพาลคือพวกเกเร แต่ที่สำคัญคือเราเป็นคนงานส่งของ เรามาแค่ส่งของแล้วก็กลับ เราก็ทำหน้าที่ของเราไป
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาฟังแล้วจะเข้าใจผมไหม
   ส่งของ เข็นรถเข็นฝ่าแดดแรงจัดจนแสบผิว ทาครีมกันแดดไปก็เท่านั้น เหงื่อออกไหลเป็นน้ำ ตอยนบ่ายก็ไปส่งของแถวจักรรวรรดิ์ ผ่านแถวคลองถม รถติดหนักสุดยอดดีเหลือเกิน เดินยังเร็วกว่าเลย ส่งของกลางแดดแรงจัด แถมวันนี้ไปกับรถกระบะแบบไม่มีหลังคา มันยิ่งแสบร้อนแผ่นหลังกว่ารถกระบะของคนงานเสียอีก
ตกเย็นถึงได้ไปรับลูกที่โรงเรียน วันนี้เขามีการแสดงอีกชุด เป็นการเต้น แหม ได้ยืนอยู่หน้าสุดเสียด้วย
   ก่อนหน้านั้นเขาจัดซุ้มกิจกรรมของนักเรียน ผมเข้าร่วมอย่างเต็มใจ จนเสร็จสิ้นพิธีก็พากันไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ร้านฟูจิ
   ต่อด้วยเดินเล่นที่ร้านหนังสือ ตระเวณยืนอ่านอยู่หลายร้าน กลับมาบ้านเอาตอนค่ำ
   วันนี้ผมเหนื่อยและเพลียมากเลย

[O'Pern]

   
10 มีค 53
   ลืมตาตื่น แต่ไม่มีแรงลุก ร่างกายเมื่อยล้า เลยไมได้ออกขี่จักรยาน ใช้เดินดูต้นไม้แทน เตรียมความพร้อมของจักรยานด้วยการสูบลมอัดเข้าเต็มสเปคเหมือนเดิม ยางหน้าผมทนได้ 65 psi ยางหลังทนได้ 95 psi ก็ใส่ไปตามนั้น ยางนอกของล้อหลังเป็นยางสลิค มีรอยฉีกขาดยาวราว 1.5 ซม แต่ช่วงมีมีรอยปริน่าจะสัก 1 ซม แผลรอยปริแตกกว้างราว 1 มม
   ผมเห็นแผลนี้มานานหลายเดือนมาก ออกใช้งานมาหลายทริปแล้วก็รอดมาได้ ทริปที่คิดว่าน่าจะเกิดการแตกหรือฉีกขาดกลางทางอย่างตอนไปลุยวังน้ำเขียว อุทยานแห่งชาติทับลาน ก็ยังรอดมาได้ ถนนโหดสุดๆ แบบ 100% Off Road ทั้งขึ้นเขาและลงเขา ปั่นขึ้นเนินบนถนน Off Road นี้โหดกว่าทางลาดยางเยอะมาก เพราะล้อหน้ามันดิ้นไปมาตอนเจอหิน
   เป็นอันว่าก็จะใช้ยางนอกที่ฉีกขาดนี้ต่อไป อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทนทานได้นานสักเพียงใด ใช้แล้วชอบนะนี่ ชอบตรงผิวยางมันหนาตลอดเส้นน่ะครับ หากเทียบกับยางแบบวิบากแล้ว แบบนั้นเขาจะเป็นบั้งๆ แต่ตรงที่ไม่มีดอกยางนี่สิ บริเวณนั้นคือจุดอ่อนเลยนะ โดนหนามตำนิดเดียว ยางดอกดุๆ โหดๆ ก็รั่วได้ง่ายดายเอามากๆ
   แต่กับยางสลิคของผม ยางมันมีความหนาเท่ากันตลอดทั้งหน้ายางเลย ผมชอบตรงจุดนี้เองแหละครับ ชอบอีกอย่างคือผมรู้สึกว่าแรงต้านอากาศมันน้อยนะ
   เช้านี้ฝนตกครับ แถวบ้านตกปรอยๆ อากาศเย็นสบายดีตลอดวันเพราะไม่มีแดด ฟ้ามึดครึ้ม เหมือนจงใจจะต้อนรับพวกเสื้อแดงกวนเมืองยังไงยังงั้น
   พรุ่งนี้แล้วสินะที่เขาจะออกมาก่อม็อบกันอีก แถวบ้านผมฝั่งธนฯ ก็มีจุดตรงวงเวียนใหญ่ที่พวกเขาจะมารวมตัวกัน ก็ขอให้มาจริงเถอะครับ ผมจะเอาจักรยานออกปั่นใช้งานเสียที ไม่ได้ขี่มานานมาก ถือเป็นการวอร์มไปในตัว 
   ผมบอกแล้วไง คนไทยเรามีอะไรแปลกๆ จนผมต้องเรียกว่า ไอ้ไทยเอ๊ยย
   ก็จะไม่แปลกได้อย่างไร แค่คนๆ เดียว สามารถทำให้ประเทศปั่นป่วน เศรษฐกิจย่ำแย่ได้ถึงเพียงนี้ ผมเองก็เคยเสนอทางออกไปแล้ว มีทั้งแนวบุ๋นและบู๊
ผมคิดสิ่งสร้างสรรค์ได้ ผมก็ย่อมคิดวิธีเอาชนะคนพาลด้วยวิธีสกปรกได้เช่นเดียวกัน
   ไม้นวมมาหลายปีแล้วครับ ผมไม่ชอบรบยืดเยื้อ ถ้าเล่นวิธีผม แป๊บเดียวจบ แต่บอกก่อนนะว่ามีการเสียเลือด ถ้าคิดว่าเลือดของคนกรุงเทพฯ สำคัญกว่าเลือดทหารภาคใต้ก็ตามใจครับ (วันนี้ก็มีข่าววางระเบิดอีกแล้ว)
   สำหรับคนที่จะไปชุมนุม ผมอยากจะถามว่า ตั้งแต่เกิดมาคุณทำอะไรเพื่อชาติบ้างหรือยังครับ ถ้ายังไม่เคย ก็ไม่เป็นไร แต่โปรดอย่าไปช่วยทำลายมันอีกเลย
   ผมไม่รู้ว่าไทยเรามีหน่วยงานพิเศษเพื่อรองรับภาระกิจเหล่านี้ไหม แต่ถ้าเป็นที่ USA เขาจะมีหน่วย CIA ทางอังกฤษก็จะมี MI6 หน่วยพวกนี้ทำงานได้สารพัดทั้งในเกม นอกเกม บนดิน ใต้ดิน สายสืบ ไปจนถึงไส้ศึก ทำแล้วจบสวยด้วย ปิดงานแบบเรียบร้อย ใสสะอาด
   ช่วงตลอดเวลาที่ลูกน้องทักษิณก่อม็อบ มันคือช่วงเวลาอันตรายของทุกๆ ที่ที่พวกเขาเดินผ่านครับ ขอเตือนทุกธุรกิจ ห้างร้านต่างๆ มีความเป็นไปได้ว่าอาจมีการปล้น ขโมย ลักทรัพย์ ซึ่งเหตุเหล่านี้เราพึ่งตำรวจเขาไม่ได้หรอกครับ ตำรวจไทยทำอะไรไม่ได้มากไปกว่า จับมอเตอร์ไซค์ ไถต่างด้าว และข่มเหงผู้อ่อนแอกว่า ไอ้ที่เห็นมีผลงานน่ะ มันโดนบังคับมาให้ทำครับ ปกติเขาจะเที่ยวกินเหล้าเคล้านารีกัน (ไม่มีวงเล็บคำว่า “ส่วนใหญ่”)
      
   อ้อ ผมเจอบ้านของงูแล้วครับ มันขดอยู่ในช่องรอยแตกกำแพงรั้วของบ้านที่ติดกัน เห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ เมื่อเช้าแอบมองดูก็เห็นมันนอนขดอยู่ ก็รู้สึกดีทีเห็นมันสุขสบาย ไม่ได้โดนใครฆ่าไปเสียก่อน

[O'Pern]

11 มีค 53
   อัดอั้น ไม่ได้ขี่จักรยานจริงจังมาเป็นเดือน วันนี้ไม่ต้องไปส่งลูกที่โรงเรียน เขาปิดเทอมแล้ว เลยเอาจักรยานออกปั่นอย่างสบายอารมณ์
   ตอนเช้าอากาศเย็นลงกว่าเมื่อวานอีกครับ จากเดิมร้อนอบอ้าวชนิดที่อาบน้ำเสร็จก็เหงื่อออกเสียแล้ว พอมาเจอเย็นแบบลมโชยพัดแบบนี้รู้สึกดีเหลือเกิน
   เอารถคัน KHS HT ออกปั่นครับ เพราะเป็นการซ้อม และทดลองรถไปในตัว ดูว่ามีสิ่งใดผิดปกติไหม อาทิตย์นี้ TCHA เขามีทริปไปแปดริ้ว ฉะเชิงเทรา ไม่รู้ว่าคนจะเยอะหรือเปล่านะ คือมีบางคนเขาเป็นห่วงเรื่องไอ้พวกม็อบปกป้องนาย ทำลายชาติไง ก็ต้องดูกระแสในช่วงวันเสาร์กันอีกทีครับ หากมันก่อกวนเมืองกันมาก มีวี่แววความไม่ปลอดภัย ผมว่าเขาคงจะยกเลิกทริปกัน แน่ล่ะ คงมีบางคนตกข่าวและหลงมา ผมว่าน่าจะจัดทริปเล็กๆ พาไปกินอาหารเช้าแล้วค่อยสลายตัว
   ก็ไม่ได้เป็นความผิดของใคร หากจะหาคนผิดก็ต้องโทษไอ้คนกวนเมืองนี่แหละครับ
   ตอนสายเอาจักรยานออกปั่นตอนแรกคิดว่าจะไปแป๊บเดียว ที่ไหนได้ มากลับบ้านเอาตอนเกือบ 3 ทุ่ม ตลอดวันผมนั่งในออฟฟิซอยู่ที่โต๊ะฝ่ายการเงิน เจ้าหน้าที่เขาไม่มาครับ แม้จะน่าเบื่อหน่อย แต่ยังดีกว่าการออกไปเข็นของส่งของเยอะเลย
   ขากลับบ้านนี่เป็นประสพการณ์ใหม่ของผมครับ เพราะไม่ค่อยได้ขี่ตอนกลางคืน ผมไม่ได้เตรียมแว่นตาใสมาด้วย แต่ยังดีที่มีไฟหน้า ไฟท้ายติดไว้ตลอดเวลา ปกติผมใส่ชุดสีดำ แต่ขากลับผมเปลี่ยนเป็นเสื้อสีขาว และกางเกงขาสั้นมีแถบสะท้อนแสงเล็กๆ แทน
   ขี่แล้วแปลกๆ ครับ มันดีตรงไม่ร้อนเลยสักนิด ปกติปั่นกลางแดดแล้วแสบผิวมาก แต่นี่เฉยๆ เลย สบายดีจริงๆ ไม่เปลืองครีมกันแดดอีกด้วย สุดยอดก็ตรงนี้แหละ เพราะทุกวันนี้ผมเสียเงินไปกับค่าครีมกันแดดเยอะเป็นอันดับหนึ่ง เรียกว่าไปไหนมาไหน หากไม่รู้จะซื้ออะไรดี ก็มองหาครีมกันแดดนี่แหละ รับรองได้ใช้ชัวร์
   ริมสองข้างทางปกติจะเป็นตึกแถว เป็นร้านค้า แต่พอกลางคืนมันเปลี่ยนไปเยอะเลยครับ ร้านพวกคาเฟ่จะมีสาวๆ มานั่งเรียกลูกค้าหน้าร้าน หากเป็นย่านชุมชนก็จะเจอร้านค้าขายอาหาร เป็นพวกข้าวต้มบ้าง ก๋วยเตี๋ยวบ้าง คนกินก็จอดรถริมถนนกันเลยครับ ง่ายๆ แบบนี้แหละ ไทยชอบ
   จะต้องระวังเพิ่มก็เรื่องรถยนต์นี่แหละครับ ผมกลัวเขามองไม่เห็น ไอ้การที่เรามองเห็นเขา มันไม่ได้แปลว่าเขาจะเห็นเราด้วยหรอกนะ สิ่งที่สำคัญสุดในการขี่กลางคืนคือทำให้คนรอบข้างเขามองเห็นเรา แล้วความปลอดภัยจะตามมาเอง
   ที่สุดคลาสสิคของผมที่เจอตลอดก็คือรถเมล์ปาดหน้าเพื่อจอดป้าย ทั้งๆ ที่เขายกคันเร่งนิดเดียว จักรยานคันเล็กๆ ก็ผ่านไปได้แล้ว แต่นี่ไม่ จะต้องปาดเบียดเข้ามาจนชิดขอบทาง ไอ้การจอดชิดขอบทางน่ะดีครับ ทำถูกต้องแล้ว แต่มันควรทำเฉพาะตอนถนนโล่งๆ ว่างๆ ไม่ใช่มาเบียดเอารถเล็กๆ ที่ใช้แรงคนขับเคลื่อนแบบนี้
   ไม่ได้โกรธอะไรเขาหรอกครับ เพราะรู้ว่าเราดันไปอยู่ผิดที่ผิดเวลาเอง แต่แปลกนะ ที่พอถนนโล่งๆ พวกเขามักจะจอดกันไม่ค่อยชิดขอบทางเท่าไหร่เลย ลองสังเกตุดูกันสิ

[O'Pern]

12 มีค 53
   เมื่อคืนอ่านเวปจักรยาน มีคนถามว่า พรุ่งนี้จะขี่จักรยานกันอย่างไร เขาคงหมายถึงว่าวันนี้ และช่วงเวลาที่มีม็อบกวนเมือง จะขี่จักรยานกันดีไหม สะดวกไหม อะไรทำนองนี้
   ผมว่านี่แหละครับ คือสิ่งที่จักรยานชนะรถทุกอย่างเลยก็ว่าได้ เพราะหากเขาปิดถนนกัน จักรยานเราก็ขี่ได้สบาย แต่ก็ต้องดูท่าดีสถานการณ์และจุดที่ล่อแหลมด้วยนะครับ จุดใดที่คนมาชุมนุมเยอะมากๆ ก็เลี่ยงไว้หน่อย
   แต่ตอนพฤษภาทมิฬนี้ผมก็ยังขี่จักรยานเล่นที่ราชดำเนินอยู่เลยครับ ตระเวณร่อนไปทั่ว ที่สะพานวันชาติแถวบางลำพู มีทหารวางลวดหนามหีบเพลง มีกระสอบทรายทำเป็นบังเกอร์ มี M16 ติดตั้งขาทรายประจำที่ แต่อีกฟากจะเป็นชาวบ้านเดินไปเดินมา ทหารเองก็พูดคุยกับชาวบ้านอย่างสนุกสนาน แต่นั้นคือเหตุการณ์ก่อนวันนองเลือดนะ
   หรืออย่างตอนงานฉลองในหลวงที่เขาปิดถนนราชดำเนินจัดงานกันใหญ่โต ก็มีคนเอาจักรยานไปปั่นกันเยอะเลยครับ จักรยานจะมาด้อยก็ตอนลุยฝ่าฝูงชนแบบเบียดเสียดกันไม่สะดวก แค่นี้เองแหละครับ
   ตั้งใจจะเอาจักรยานออกปั่น แต่ก็อดครับ คนงานขับรถไม่มาทำงาน ผมเลยต้องขับรถพาคนงานไปส่งที่ทำงาน แล้วก็ยังต้องส่งของตลอดวันจนถึงเย็น
   ก็เหนื่อยดีครับ แดดแรงกว่าวันก่อนเยอะเลย จะดีตรงถนนโล่งดีมาก แต่ไม่รู้ว่าวันอื่นๆ จะว่างแบบนี้อีกหรือไม่ หรือจะเกิดเหตุเลวร้ายกว่าที่คิดก็ไม่รู้
   “เฮ้ย ทีหลังมึงเอาคนที่รู้งานเป็นงานมาหน่อยสิวะ” เจ้าของร้านค้าตะโกนว่าคนงาน ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนที่เป็นคนใหม่ ผมนั่นเอง
   ก็เพราะผมเก้ๆ กังๆ ยกของไปก็ไม่รู้ว่าจะวางตรงไหนดี บ้างก็วางแล้วไม่ถูกใจเขา จัดเรียงสินค้าไม่ได้ดังใจเขาคิด
   เรื่องธรรมดาครับ โดนด่ามาหลายหนแล้ว มีครั้งหนึ่งผมยกของหนักๆ แล้วเอ่ยปากถามว่า จะให้ผมวางตรงไหนดีครับ ได้คำตอบกลับมาว่า
   “วางบนหัวมึงนั่นแหละ” ตะโกนสวนออกมาเสียงดังลั่น
   ได้แต่ยิ้มให้เขา เราไม่มีสิทธิ์ไปด่าหรือโต้ตอบอะไรเขาหรอกครับ เราเป็นแค่คนงาน โดนด่าว่าแค่นี้เรื่องเล็กน้อยครับ อย่าไปคิดว่าเป็นเรื่องอะไรใหญ่โต คนงานบางคนโมโหที่โดนดุด่า ผมเลยสอนเขาให้คิดใหม่
   “เราต้องคิดว่าเขาด่าว่าเราแล้วเขาสบายใจขึ้น เขาอาจกำลังเครียด เขาอาจเจ็บป่วย เขาด่าว่าเราแล้วเขารู้สึกดีขึ้นก็ปล่อยเขาไปเถิด หากเราไม่ชอบก็ฟังแล้วปล่อยผ่านไปเสีย อย่าเก็บมาคิดซ้ำ ใจเราเองต่างหากที่จะเจ็บแค้น”
   คนงานฟังแล้วทำหน้างง ผมบอกเขาแบบนี้จริงๆ

   ตลอดทั้งวันผมผ่านร้านลูกค้า ทุกบ้านต่างเปิดทีวีติดตามข่าวพวกสมุนทรราชกันทุกบ้าน ผมแปลกใจบางอย่าง ผมอาจคิดมากไป ลองมาอ่านความคิดเห็นของผมดู
   
1 เรื่องชื่อหน่วย SWAT ไทยเรียกหน่วย “สวาท” แต่ผมคิดว่าน่าจะออกเสียงให้เป็นไทยๆ ว่าหน่วย “สวัสดิ์” แถมไม่มีใครคนไหนช่องใดเคยบอกผู้ชมทางบ้านเลยว่าไอ้ชื่อหน่วย SWAT ย่อมาจากคำว่าอะไร แปลว่าอะไร (Special Weapon And Tactic) 

2 ชุดของเจ้าหน้าที่ปราบจราจล เขียนที่หน้าอกตัวโตๆ ว่า Police ทำไมต้องใช้คำภาษาอังกฤษด้วย เราคนไทย มีแต่คนไทยอ่าน เขียนเป็นภาษาไทยจะดีกว่าไหมครับ เช่นเดียวกับรถกรงขังคันใหญ่สีดำ เขียนคำว่า Police สีขาวตั้วเบ้อเริ่ม คิดหาคำว่าตำรวจแบบไทย แต่เท่ๆ หน่อย แม้คิดยาก แต่ถ้าคิดได้ จะเท่มากๆ

3 หน้ารถพยาบาลก็เหมือนกัน เขียนคำว่า Ambulance ขับรถในไทย มีแต่คนไทยอ่าน ทำไมต้องเขียนภาษาอังกฤษด้วย แถมสติกเกอร์ด้านหน้ายังติดกลับด้านอีกนะ นัยว่าจะให้คนที่ขับรถคันข้างหน้าเขาอ่านผ่านกระจกมองหลังได้ โห เท่มากพี่ คนงานขับรถผมอ่านไม่ออกชัวร์ (แต่ทุกคนรู้ว่ามันคือรถพยาบาล แม้จะไม่ติดสติกเกอร์ Ambulance)

4 อันนี้ไม่เกี่ยวกับม็อบทรราช แต่เป็นเรื่องภาษาอังกฤษที่ไม่จำเป็นเช่นกัน มันคือป้ายทะเบียนของรถบรรทุกใหญ่ จะมีเขียนคำว่า Thailand ติดไว้ด้วย เอ๊ะ หรือว่าเขาจะเผื่อให้ขับไปส่งของที่ต่างประเทศก็ไม่รู้

   วันนี้ดีกว่าเมื่อวานหน่อย กลับมาบ้านเอาตอนเกือบหนึ่งทุ่ม เจอลูกรื้อของเล่นระเกะระกะเต็มห้องเละเทะไปหมด (เขาอยู่บ้านคนเดียว) เลยอ้าแขนให้เขาเข้ามากอด
กอดเขาแล้วเขาก็กอดตอบ บอกว่ารักเขา รักมากด้วยนะ เขาตอบมาว่า
   “มิวก็รักพ่อครับ”

[O'Pern]

13 มีค 53
   อากาศเย็นได้วันเดียว มาวันนี้ร้อนจัดอีกแล้ว รู้สึกว่าถนนโล่งดีจริงๆ แต่ถ้าโล่งเพราะม็อบ แบบนี้ขอเป็นรถติดแบบเดิมดีกว่านะ
   กลางวันเข้ามาบ้าน วันนี้ผมมีลงนามเซ็นสัญญาว่าจ้างตกแต่งห้องคอนโด ผมเลือกบริษัทนี้เพราะคุยกันมานานสักระยะ เห็นผลงานจริงของเขาแล้ว ได้คุยกับลูกค้าที่เขาพอใจผลงาน ตอนสรุปทำสัญญา เขายังพาแม่มาคุยเรื่องราคากับผมอีก คือเป็นลูกที่ทำธุรกิจสานต่อของครอบครัว ผมชอบเด็กแบบนี้ครับ ขยันขันแข็ง ทำงานดี ก็เลยใช้บริการเขาสักหน่อย
   แต่ก่อนหน้านี้เราคุยกันนานกว่าจะลงตัว เพราะเขาตามไอเดียผมไม่ทัน ผมคิดของอะไรแปลกๆ มาให้เขาเล่นตลอด อีกทั้งในห้องยังมีกำแพงกั้น ผมก็ให้เขาทุบทิ้งเสีย กลายเป็นจัดเลย์เอ้าท์ของห้องกันใหม่ ตำแหน่งของเครื่องปรับอากาศมันดูเกะกะ ผมก็ให้เขาช่วยย้ายตำแหน่ง ระบบไฟส่องสว่างผมใช้หลอดไฟซ่อนใต้ฝ้า ปล่อยให้มีแสงลอดออกมานิดๆ แสงน่าจะสวย แต่เสียตรงเปลืองไฟ ก็หยวนๆ เพราะผมนอนเร็ว เปิดแค่วันละแป๊บเดียว อยากได้สวยก็ต้องทนเอาหน่อย
   เอกสารสัญญามีกำหนดเวลาเบิกจ่ายเงินอย่างละเอียด มีค่าปรับกรณีที่หากผมชำระเงินเขาล่าช้าง ค่าค้างชำระเขาอีก 15% ต่อปีอีกด้วย เรื่องเงินผมไม่มีปัญหา จะทำห้องให้ดี ผมก็ต้องเตรียมเงินไว้จ่ายเขาอยู่แล้ว แต่ผมอยากให้ห้องเสร็จเร็วตรงตามเวลา เลยใช้เขาช่วยเติมเรื่องค่าปรับล่าช้า กรณีที่เขาทำงานช้า เขาก็โอเค ไม่โยกโย้ ใส่ลงไปในสัญญาให้ว่า หากล่าช้าเกินกว่า 6 เมษายน 53 เขายอมให้ปรับวันละ 1000 บาท ผมว่าแฟร์ดี แมนดี หาน้อยบริษัทที่ทำงานแบบนี้ แถมยังอยู่ใกล้บ้านอีกด้วย อดใจรอดูผลงานหลังห้องเสร็จครับ ถ้าผมพอใจคงได้ใช้บริการกันอีกแน่ๆ ผมมีบ้านอีกหลังที่สร้างเมื่อ 20 ปีก่อนรอตกแต่งใหม่อีกรอบ และยังมีบ้านของพรรคพวกเพื่อนฝูงที่ผมออกแบบอีกหลายหลัง
   ในเวปจักรยานมีคนโพสถามความเห็น เขาอยากได้ยางทางเรียบ ผมแนะนำให้เขาเลือกยางสำหรับทางเรียบ แต่แปลกที่คนส่วนใหญ่จะแนะนำยางอย่างลูกผสม หรือ Intermidate กันแทน คงจะเผื่อสำหรับลุยมั้ง ไม่รุ้สิ แต่ดูจากหน้าตาดอกยางแล้ว มันเหมาะกับทางลูกรังเสียมากกว่า
   ยังมีคนโพสหานักออกแบบตกแต่งครับ ผมก็เสนอตัวไป แต่บอกว่างานของผมเน้นดีไซน์ และเลือกใช้แต่วัสดุชั้นดี ถ้ามีงบเหลือพอก็ติดต่อมาได้ ถัดไปอีก 2 วันก็มี pm มาหา ขอดูภาพผลงาน ผมไม่มี่ให้เขาดูครับ มีแต่ภาพ 3D เอาไว้ดูกันเอง เลยบอกว่ามีแต่ห้องจริงให้ชม หนังสือ Room ก็ติดต่อมาขอถ่ายลงหนังสือ ยั้งแต่ห้องยั้งไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย หรือจะรอชมในหนังสือ Room ก็ได้ครับ (เห็นเขาติดต่อมาว่าจะขอถ่ายลง แต่ห้องจริงยังไม่เสร็จนะ)
   
   พรุ่งนี้มีทริปไปตลาดเก่าแปดริ้ว ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติก็ไม่มีปัญหา ผมไปแน่ แต่ช่วงนี้บ้านเมืองไม่สงบ ขาไปไม่เท่าไหร่ เป็นห่วงตอนกลับ เพราะม็อบชินวัตรเขาเริ่มมากันเยอะแล้ว เขาตะโกนร้องปาวๆ ต่อสู้เพื่อตระกูลชินวัตร
   แต่แปลก ที่คนนามสกุลชินวัตรต่างหนีออกนอกประเทศกันหมด ทั้งลูก เมีย น้อง ฯลฯ
   ผมอยากไปขี่จักรยาน แต่ครอบครัวไม่อยากให้ไป กลัวผมจะกลับบ้านไม่สะดวก ยิ่งทริปล่าสุดก็ยังแอบนั่งรถเมล์กลับบ้านเลย เอาไงดีวะ

[O'Pern]

14 มีค 53
   ตกลงเป็นอันว่าไม่ได้ไปทริปจักรยานกับ TCHA ครับ แต่เอาจักรยานออกขี่ปั่นเล่นแถวบ้าน
   เดินไปเดินมาในบ้าน ก็เหลือบมองงูตัวเก่าที่ชอบขดอยู่ที่กำแพงรั้ว วันนี้เพิ่งมีโอกาสเห็นตัวมันเต็มๆ ตอนเลื้อย ปรากฎว่ามันไม่ใช่งูตัวเก่าที่ผมเคยเห็นประจำน่ะครับ คือมันผอมกว่ากันเยอะ เหมือนสายยางเส้นเล็กๆ แต่ตัวเก่าจะหุ่นล่ำๆ หน่อย ลำตัวอ้วนๆ เอ๊ะ หรือว่าตอนผมเห็นมันเพิ่งจะไปกินอะไรมา แล้วตอนนี้มันย่อยเสร็จแล้ววะ แต่ก็ไม่น่าใช่ งูตัวเก่าต้องตายไปแล้วจริงๆ แน่เลย
   ช่วงนี้ผมต้องเร่งรีบจัดการกับห้องคอนโดครับ อยากจะเซอร์ไพร์สพ่อแม่ กะว่าสงกรานต์หากไม่ได้ไปเที่ยวไหนกันก็จะให้พ่อแม่ไปพักผ่อนที่ห้องคอนโดนี่แหละ ให้พ่อแม่เข้าไปพักประเดิม ถือว่าเป็นศิริมงคลสำหรับลูกที่ไม่ค่อยได้ให้อะไรแก่พ่อแม่นัก
   ทำไปทำมาเริ่มบานครับ ทั้งๆ ที่กะงบเผื่อบานแล้ว แต่ว่ามันบานแบบลาม เพราะมีเรื่องห้องน้ำเข้ามาเกี่ยวอีกด้วย ตอนแรกกะจะทำแบบสวยพอใช้ แต่คิดๆ แล้ว ไหนๆ ก็อยากจะสุดๆ ก็ขอลงชุดใหญ่เลยก็แล้วกัน
   มันเป็นการทำห้องเผื่อคนอื่นด้วยน่ะครับ คือเผื่อพ่อแม่ เผื่อภรรยาและลูก เผื่อแขกจากต่างประเทศ ก็เลยคิดไปสารพัด นี่ถ้าเป็นห้องที่ผมใช้เองคนเดียวจะง่ายมากครับ ผมชอบของน้อยๆ ชิ้น แต่ของที่ใช้ขอเป็นของดีที่สุด ไอ้ดีที่สุดคือผมพอใจมากสุดนะ ไม่ได้แปลว่าแพงที่สุด
   ที่ผมชอบคือเก้าอี้ปรับเอนนอนได้ โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ เก้าอี้แบบนั่งทำงานสบายๆ หากมีทีวีสักเครื่องก็ขอแบบธรรมดาๆ และถ้าได้เครื่องเสียงชุดเล็กๆ เสียงพอใช้ได้ดีสักชุดจะดีมาก
   สิ่งที่เร่งด่วนสุดในคอนโดผมตอนนี้คือโซฟาแบบเตี้ยๆ แบนๆ อ่างล้างหน้า และโคมไฟบนโต๊ะทำงาน

   ไม่ได้ออกไปไหน อยู่บ้านแบบเบื่อๆ คิดแล้วน่าจะออกไปปั่นจักรยานกับทริปเขานะนี่ ตอนแรกตัดสินใจไม่ไปก็เพราะอยากอยู่บ้านพร้อมหน้าพร้อมตากันกับครอบครัว แต่เอาเข้าจริงภรรยาพาลูกไปเรียนพิเศษ ระหว่างนั้นเขาก็ไปนวดหน้านวดตัว ผมเลยขอรออยู่ที่บ้านดีกว่า
   อากาศยังคงร้อนอบอ้าว ยังดีที่พอมีลมพัดบ้าง อยู่บ้านแบบเหงาๆ เลยนั่งออกแบบห้องทำงาน บ้านหลังเก่าแก่ที่สร้างเมื่อ 20 ปีก่อน ตั้งแต่ตอนผมยังเรียนหนังสืออยู่เลย บ้านหลังนี้ออกแบบตกแต่งมาหลายรอบแล้ว แต่ยังไม่ลงตัวสักที ผมไม่ได้เรียนมาทางด้านนี้ด้วยน่ะครับ บางจุดเลยมีขาดๆ เกินๆ บ้างก็จิตนาการแรงเกินที่จะสร้างได้
   
15 มีค 53
   ผมไปส่งของที่ปากคลองตลาดอีกแล้วครับ วันจันทร์จะไม่มีแผงค้ามาวางบนทางเท้ากัน ทำให้ถนนโล่งมาก ต่างจากวันอื่นๆ ที่วางกันแทบทุกตารางนิ้ว ก็ขนาดป้ายรถเมล์ยังไม่เว้นน่ะครับ คนยืนรอรถเมล์ก็ไปยืนกันบนถนนโน่น แต่ไม่ใช่เลนซ้ายสุดนะ ต้องเขยิบไปอีกเลน เพราะเลนซ้ายสุดจะเป็นที่จอดรถของรถสามล้อ พอรถเมล์มาก็ต้องจอดเลนที่สามครับ จอดแล้วก็เหลือเลนขวาสุดเลนเดียวให้รถยนต์แล่นผ่าน แต่บางทีก็ผ่านไม่ได้หรอกนะ เพราะฝั่งขวาสุดก็มีรถจอดเหมือนกัน กลายเป็นว่าบล็อคกันทั้งถนน เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนแถวนี้เขาน่ะครับ
   แดดร้อนแรง ก็ทนกันไปครับ คิดบวกก็คือได้วิตามินดีฟรีๆ ไม่ต้องไปคิดลบที่มันจะได้กระ ฝ้า แสบผิว ร้อน ฯลฯ คิดแล้วใจไม่เป็นสุข อย่าไปคิดครับ
   ผมเข็นของส่งของจนคนเริ่มคุ้นหน้าแล้ว
   “อ้าว วันนี้มาเร็วนี่นา” คนเข็นผักคนหนึ่งเอ่ยปากทัก เพราะทุกทีผมจะไปส่งตอนบ่าย ตอนเย็น
   “ครับพี่ ลูกค้าเขาเร่งมา” ผมตะโกนตอบกลับไป พร้อมกับส่งยิ้ม
   คนแถวนี้แม้จะดูเร่งรีบ แต่ก็มีรอยยิ้มที่หาได้ทั่วทุกมุมถนน ขอเพียงแต่เรายิ้มให้เขาก่อน เกือบทั้งนั้นที่ผมได้รับรอยยิ้มกลับคืนมา เจอใครมองหน้าผมก็ยิ้มให้หมดแหละครับ ส่งยิ้มไม่เห็นเสียเงินอะไรสักหน่อย คนส่งเสียอีกที่จะเป็นสุข มีคนหนึ่งมองหน้าผมแปลกๆ แต่พอเจอกันรอบสองรอบสาม เขาก็ยิ้มตอบ
   
   กลางวันผมกลับเข้าบ้าน ลูกโทรมาบอกให้ซื้อไก่ทอด KFC มาฝาก จัดออเดอร์มาเสียอย่างดิบดี เพราะมีเพื่อนมาเล่นที่บ้านด้วยอีก 2 คน แวะจอดที่ Royal Garden ถนนเจริญนคร เข้าไปดูปรากฎว่าร้าน KFC เขาปิดไปแล้ว เอาไงดีวะ ระหว่างทางกลับบ้านลองแวะ Bic C เห็นซุ้มขายไก่ทอดห้าดาว เฮ้ยย เคยเจอแต่ไก่ย่างนี่หว่า แต่ป้ายเขียนชัดเจนนะ ตอนแรกคิดว่าร้านเป็นของปลอมเสียอีก
   ไก่ทอดห้าดาวเขาใช้เนื้อไก่ของ CP ปลอดสาร ปลอดยาปฏิชีวนะ ผมเดาเอาเองต่อไปอีกว่าน่าจะไม่ได้ฉีดฮอร์โมนด้วยนะ เขาขายน่องละ 17 บาท แต่ถ้าเป็นไก่ของ KFC จะน่องละ 35 บาท แต่ KFC เขาเผื่อให้เรานั่งกินในร้าน เขามีค่าใช้จ่าย แต่ไก่ของห้าดาวจะใส่ถุงให้เรากินที่อื่น หรือจะยืนแทะหน้าร้านก็ตามใจ แหม แต่ราคาต่างกันหนึ่งเท่าตัว ให้เลือกได้ ผมของแบรนด์ไทยไก่ห้าดาวดีกว่าครับ
   ซื้อเผื่อลูกแล้วก็เลยเอามากินเองด้วยครับ รสชาติดีใช้ได้เลยล่ะ ไม่เหมือนไก่ KFC หรอกนะ แต่ก็เป็นรสชาติของตัวเอง น้ำจิ้มเปรี้ยวๆ หวานๆ รสอร่อย ที่เด็ดก็คือมีข้าวเหนียวขายถุงละ 5 บาทอีกด้วย ซุ้มไก่ทอดนี้ขายติดกับซุ้มไก่ย่าง เห็นแล้วตลก เพราะคิดว่าเป็นร้านของปลอม ของเลียนแบบ
   บ่ายแม่เพื่อนเข้ามาเก็บเงินมัดจำตกแต่งห้องคอนโดงวดแรก ก็จ่ายเขาไปพร้อมกับเสนอความคิดเพิ่มเติมในแบบห้องอีกหลายจุดเลย คุยไปคุยมาแล้วไอเดียไหล กลายเป็นว่าผมอาจตัดสินใจทำห้องน้ำใหม่หมดทั้งห้อง ไม่เหลืออะไรที่เป็นของเดิมเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
โอววว ไม่นะ

[O'Pern]

16 มีค 53
   หมู่นี้ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ค่อยอยากขี่จักรยานเลย ก็ตื่นเช้าเหมือนเดิมนะ แต่ก็แค่เดินยืดเส้นยืดสาย หรือเป็นโรคขี้เกียจก็ไม่รุ้
   แบบนี้เขาเรียกขาดแรงจูงใจครับ ทางแก้ก็ต้องหาแรงจูงใจมา เช่นวางเป้าหมายว่าเราจะไปขี่ที่โน่นที่นี่ ซึ่งมันโหด เราก็ต้องแกร่งตาม ไม่งั้นจะไปไม่ไหว แบบนี้มันถึงจะปั่นสนุก
   ดูช่วงเดียวกันนี้เมื่อปีก่อนสิ ผมมีเป้าหมายจะไปขี่ลุยหิมะที่ประเทศญี่ปุ่น ซุ่มฟิตซ้อมจนลดน้ำหนักได้ 5 กก ลดลงแบบหมูๆ มากเลย มาตอนนี้มันเด้งขึ้นมาเท่าเดิมอีกแล้ว ฮ่าๆ ไอ้เวร
   ดูข่าวม็อบชินวัตรแล้วผมชื่นชมทหารที่ตั้งรับม็อบที่ ราบ 11 อย่างมาก ผมว่าเจอแบบนี้ม็อบงงเหมือนกันนะ เพราะเจ้าหน้าที่แทบจะกลายเป็นผู้คุมม็อบเสียเอง มีการพูดภาษาอีสาน มีเรียกเสียงเฮ “ไหนคนเสื้อแดง ขอเสียงหน่อย” อะไรทำนองนี้ นี่แหละครับคือสุดยอดนักเจรจา
   
   ตลอดวั้นนี้ผมเร่งค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับประเทศรัสเซียและเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เพราะต้องไปเข้าประชุมด่วนในสัปดาห์หน้า
   “เฮ้ เปิ้ล เตรียมตัวให้พร้อมนะ อาทิตย์หน้าเจอกันที่มอสโคว์” เพื่อนผมส่งข้อความมาทาง msn
   งงแบบตั้งตัวไม่ถูก เรียกกันแบบเร่งด่วนน่ะผมเจอประจำ แต่มักจะเป็นแค่สิงคโปร์ ฮ่องกง แต่งานนี้เล่นกันข้ามซีกโลก แถมยังไปเฉียดประเทศฟินแลนด์ ย่านสแกนดิเนเวียนี้ของโปรดปรานสำหรับผมอย่างมาก จักรยานนี้เพียบเลย (ลองชมภาพที่ผมนำมาลงในเวปดูสิ)
   เอาวะ แม้จะไม่รู้เรื่องอะไรสักนิด ไม่เคยแม้กระทั่งคิดจะไปรัสเซีย แต่ก็ตบปากรับคำไปแล้ว
   เขาใช้เงินอะไร สกุลอะไร อาหารอะไร อากาศอย่างไร ผู้คนเป็นอย่างไร ฯลฯ สารพันคำถามผุดขึ้นมาพร้อมๆ กับ ทำเอามึนไปสักพัก ยังดีที่ช่วงนี่ลูกผมปิดเทอมแล้ว ไม่ต้องไหว้วานให้ใครช่วยไปรับไปส่ง
   อืมม อีกคำถามที่หัวใจผมแอบถามเสียงดังๆ ว่า “งานนี้จะได้ขี่จักรยานไหมวะ”

[O'Pern]

17 มีค 53
   ในขณะที่ไอ้ไทยยังคงกัดกันเอง สมเด็จพระเทพฯ เสด็จเยือนประเทศพม่า กระชับสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ทรงพระเจริญ
   ดูทีวีเห็นข่าวแล้วตกใจ มีพระปลอมอุบาทว์ เอาเลือดไปเทในกระถางธูปที่ฝ่ายทหารเขาเคารพบูชา ก่อนหน้านั้นทหารเขายืนกั้นไว้ ไอ้พระปลอมห่านี้มันก็เอาเลือดไปสาดใส่เขา เหี้ยได้สุดยอดของความทุเรศจริงๆ
   
   เช้านี้เริ่มฟิตร่างกายแล้ว แต่ไม่ได้ปั่นโหดๆ เอาแค่แถวๆ บ้านพอ ปั่นไปราว 30 นาทีเอง ต่อด้วยมื้อเช้าแบบสุดยอด คือผัดผักคะน้าใส่เนื้อไก่ (แต่ผมไม่ได้กินเนื้อ กินแต่ผัก) กินกับไข่เจียวใส่หอมใหญ่ ทอดในน้ำมันมะกอก แถมเช้านี้ต้องขับรถไปส่งของในตลาดท่าดินแดง แล้วก็เจอฝนตกลงมาอย่างแรงครับ เปียกปอนไปหมดทั้งตัว ก็ลุยมันทั้งอย่างนั้นแหละ พอส่งของเสร็จฝนก็หาย เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ
   มื้อกลางวันกินน้ำเต้าหู้หนึ่งถุง กับถั่วคั่วอีก 2 กำมือ รีบกิน รีบทำงาน บ่ายไปส่งของที่ปากคลองตลาดอีกแล้ว ตัวยังเปียกไม่ทันหายดีก็เจอฝนปรอยๆ เข้าไปอีก ดีเหมือนกัน ถือว่าเป็นการทดสอบความแข็งแกร่งของร่างกาย ถ้าผ่านมาได้ ไม่เป็นหวัดอะไร นั่นคือร่างกายเราแกร่งในระดับหนึ่งล่ะนะ แต่ถ้าจะไปลุยหิมะในรัสเซียที่ ณ เวลานี้ อุณหภูมิราว -7 องศาที่ Moscow ผมคงต้องแกร่งกว่านี้
   ฝนตกจนตัวเปียกปอน รองเท้า Pan คู่ใหม่ก็มาโดนน้ำครั้งแรก ตอนแรกเสียดาย แต่คิดบวกก็คือเป็นการทดสอบการกันน้ำ เพราะผมจะใส่รองเท้าคู่นี้ไปรัสเซียด้วย ต้องมีการลุยพื้นหิมะ เดินบนทะเลสาบน้ำแข็ง ฯลฯ
   ยังต้องส่งของต่อที่ตลาดวงเวียนใหญ่ อันนี้ที่จอดรถคับแคบมาก จากตอนเช้าท้องฟ้ามืดครึ้ม มาตอนนี้เจอแดดแรงจ้าจนแสบผิว ชุดผมมาแห้งก็ตอนนี้แหละ
   “ถ้าลังเปียก มึงเอาของมึงกลับไปเลยนะ” ลูกค้าคนหนึ่งตะโกนใส่ ตั้งแต่เห็นผมเข็นของเข้ามาส่งในร้านเขา
   “เฮ้ย ตัวมึงเปียก มึงอย่าเดินเข้ามาในร้านกู”
   ไม่ต้องไปตอบโต้อะไรหรอกครับ หน้าที่ของคนงานก็คือส่งของต่อไป เป็นที่ระบายอารมณ์ให้เขาสุขใจ ดุด่าผมแล้วสบายใจก็ทำไปเถิด ผมไม่เก็บมาคิดอะไรหรอก
   มากลับบ้านเอาตอน 0600 ครับ พอได้ขึ้นรถแล้วรู้สึกสบายตัวอย่างมาก ต่างจากการขับรถกระบะคนงานลิบลับ นี่ยังดีนะที่เป็นรถเก๋งธรรมดาๆ ถ้าเป็นสักสิบกว่าปีที่แล้ว ผมจะขับรถสปอร์ทเปิดประทุนกลับบ้าน (หากกลับตอนกลางคืน) คงไม่มีใครคิดหรอกครับว่าไอ้คนขับรถนี่แหละ ที่มันเพิ่งจะไปเข็นลังเข็นของส่งในปากคลองตลาดเมื่อตะกี้นี้เอง
   อาหารเย็นวันนี้ผมแวะตลาดนัดแถวบ้าน ซื้อข้าวโพดต้มมา 6 ฝัก (20 บาท) ผมกินเอง 4 แบ่งให้ลูก 2
   แต่เอาไม่อยู่ครับ ตกดึกหิว หยิบเอาข้าวไรน์บดอัดเป็นแผ่น ทาเนยถั่ว ซัดไป 2 แผ่น ค่อยยังชั่วหน่อย
   ตลอดทั้งวันนี้ผมเดินเข็นรถเข็นอยู่กลางถนน ฝนตกก็ต้อนทน แดดออกก็ต้องสู้ โดนลูกตะคอกตะโกนด่าสารพัด แต่สัปดาห์หน้า ผมต้องไปนั่งรอเครื่องบินขึ้นในเลาจ์ของผู้โดยสารระดับเฟิร์สคลาส แต่งตัวอย่างดี มีอาหารอย่างหรู มีเหล้าไวน์แพงๆ เสิร์ฟฟรีตลอดเวลา
   ชีวิตไร้กรอบของผมสนุกดีไหมครับ