ในมุมหนึ่งของมหาวิทยาลัย ที่ร่มรื่นตอนเย็นๆของวันที่เพิ่งมีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นมากมาย
ในขณะนั้นทุกคนกำลังนิ่งฟังแบงค์ซึ่งกำลังเล่าหเหตุการณ์ที่ทุกคนไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้ืนบ้าง
เดียร์ ก้อง เอม ทั้ง3คนนั่งหน้ามุ่ยมองไปยังแบงค์ซึ่งนั่งทำหน้าเบ้อยู่ตรงข้ามพวกเขา
"เออ กูขอโทษ กูงี่เง่าเอง" แบงค์สรุปเรื่องทั้งหมดด้วยคำขอโทษ และพลางหันไปหาพี่ก้อง
"ผมขอโทษด้วยนะครับพี่..." ก้องยิ้มและบอกว่าไม่เป็นไร และหันไปหาเอมซึ่งก็ไม่ได้ติดใจจะเอาความอะไรมาก
เดียร์ลุกขึ้นยืนพลางบิดขี้เกียจ และบอกให้แบงค์เลี้ยงข้าวทุกคนเป็นการขอโทษ
"เออ กูเลี้ยงมื้อใหญ่ยังได้โว้ย ถ้าพวกมึงจะไม่โกรธกูเนี่ย "
................................................................................
เวาลา5ทุ่มของคืนวันเสาร์ เดียร์ยืนเหม่อบนระเบียงของห้องพักของเขาในกรุงเทพ ย่านสาธร ซึ่งเป็นอาคารสูงที่สามารถมองลงมาเห็นวิวของกรุงเทพและเป็นวิวริมแม่น้ำ แน่นอน มันต้องราคาแพงระยับทีเดียว ลำพังเขาคงไม่มีปัญญาเป้นเจ้าของมันหรอก เพียงแต่ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นของพ่อและแม่ของเขา
แต่ตอนนี้ เขากลายมาเป้นเจ้าของมัน เพียงแต่ห้องชุดนี้ ดูจะใหญ่โตเกินไปสำหรับเขาในเวลานี้เหลือเกิน
บุหรี่ตัวแล้วตัวเล่า ถูกจุดวาบขึ้นมาในความมืดและถูกใช้งานไปในเวลาไม่กี่นาที มันก็เผาไหม้ไปหมด แต่ดูยังจะไม่เพียงพอสำหรับผู้ที่กำลังสูบขณะนี้เสียที
เดียร์กำลังนึกถึงสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้ เขากำลังสนุกกับชีวิตในการเรียนหนังสือ เพื่อน รถ ผู้หญิง เท่านี้ก็เป็นสิ่งที่วัยรุ่นอย่างเขาควรพอใจแล้ว แต่ทำไมเขายังต้องหนักใจเรื่องอะไรอีก ภาพเก่าๆเกี่ยวกับครอบครัวของเขา ย้อนกลับมาอีกครั้ง เขาได้แต่หลับตา ดูดควันเข้าปอดเฮือกใหญ่ และถ่มมันออกมาพร้อมๆกับภาพอดีตที่น่าขมขื่นนั้น
เขากลับมาคิดถึงรถของเขา เจ้าCrxของเขา มันเป็นรถที่พ่อของเขาเคยขับในสมัยหนุ่มๆ เขาได้แตะต้องมันมาตั้งแต่ยังเด็กๆ ได้นั่งมันไปไหนมาไหน จนเรียนมหาวิทยาลัย เขาจึงได้นำมันมาใช้อย่างจริงจัง และเลยเถิดไปจนถึงการโมดิฟายอย่างหนักหน่วง
มันคงเกินตัวมันแล้ว มันแก่มากแล้ว น่าจะได้พัก เหนื่อยมานานแล้วนี่ เดียร์คิดถึงรถคู่ใจของเขา ว่าถึงเวลาปลดระวางเสียทีแล้วละมัง " เปลี่ยนเครื่อง ทำเป็นปกติแล้วเก็บไว้ดีกว่า..ทำต่อก็ช้ำเปล่าๆ"
เมื่อคิดจบประโยคนั้น เดียร์ดูดควันเฮือกสุดท้าย แล้วขว้างก้นบุหรี่ลงจากระเบียง และเดินกลับเข้าห้องทำงาน พร้อมกับเปิดอินเตอร์เน็ตทันที
เขาเปิดเว็บที่เขาคุ้นเคย มีคนรู้จักมากมายทั้งคนไทยและชาวต่างชาติที่เป็นเพื่อนในวงการของเขา
หลายคนคงรู้ว่าเดียร์จะออนเข้าอินเตอร์เน็ตทำไม แน่นอน เขากำลังหารถคันใหม่ของเขา ที่เขาคิดว่ามันจะต้องรองรับความต้องการของเขาได้ครบถ้วน ไม่มากทั้งหมด ก็ต้องได้มากที่สุด
สกายไลน์อย่างของแบงค์ก็ดี แต่บอดี้มันใหญ่โต แต่เครื่องแรงและโมดิฟายได้ค่อนข้างจะกว้าง
ซีวิค3ประตูอย่างพี่ก้องก็คล้ายๆกับCrxของเขาที่พัง ถ้าทำเป็นNA.แบบยังวิ่งถนนได้ ก็ได้ม้าไม่มากมายนัก ควอเตอร์ไมล์กว่าจะทำลง13ได้ก็เหนื่อยและใช้เงินเยอะ ถ้าจะมาทำเทคเซ็ตโบอีก ก็ไม่ได้อารมณ์ต่างจากรถเขาเท่าไรนัก ก็ไม่รู้จะเปลี่ยนรถทำไม
หรือถ้าจะเป็นซูปร้า ไม่ มันไม่ต่างจากสกายไลน์เท่าใดนัก จะเป็นเซฟิโร่ หุ่นเขาก็ไม่เสี่ยพอที่จะขับรถคันใหญ่แบบนั้น
รถอะไรดีโว้ยยย...เดียร์พิงเบาะเก้าอี้และมองขึ้นไปบนเพดาน
เรายังอยากได้อารมณ์ของรถขับหน้าอยู่ แต่บอดี้ต้องแข็งแกร่งและเครื่องต้องโมดิฟายได้แรงๆ
นั่นคือความต้องการของเดียร์ที่จะจำกัดข้อแม้รถคันใหม่ของเขา เขานึกไล่ไปถึงข้อดีข้อเสียของรถคนที่เขารู้จัก และเขาก็นึกถึงเอมเป็นคนสุดท้าย...
และเขาก็นึกออก เขาเปิดเวบไซต์เวบหนึ่งเช็คราคาของบางสิ่ง เมื่อทราบราคาแล้ว เดียร์โทรไปหาเพื่อนของเขาที่อยู่อเมริกาทันที และสั่งของแต่งมากมายเท่าที่หัวของเขาจะคิดได้ในเวลานั้น เพื่อนของเขาที่อยู่ปลายสาย ดูจะตื่นเต้นกับสิ่งที่เดียร์กำลังจะทำน่าดูเหลือเกิน
เดียร์ได้แต่หัวเราะ และบอกว่าถ้านึกอะไรออก จะโทรไปสั่งอีกแล้วกัน
............................................................
