ใครๆ ก็จะเน้นให้ลูกเขาเก่ง กล้าแสดงออก ฯลฯ แต่ผมว่าเด็กที่แกร่งมันเจ๋งกว่า ผมเลยเลี้ยงลูกผมให้ไปตามแนวทางของผม เป้าหมายหลักก็คือให้เขารู้จักตัวเอง รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต ค้นหาตัวเองให้เจอ ตรงนี้สำคัญมาก เพราะผู้ใหญ่หลายคนทุกวันนี้ยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต
ตัวผมเองกว่าจะค้นพบก็ปาเข้าไปอายุ 20 ปี ไปรู้สึกว่าตัวเองคิดได้ตอนที่ศึกษาอยู่ต่างประเทศ คนมันอยู่คนเดียว ทำงานหาเงินตลอด 7 วัน มีรถเก่าๆ อยู่หนึ่งคัน ขับไปก็ซ่อมไปเรื่อย เดินเที่ยวตามงานโชว์รถประจำ มาปิ๊งเอาตอนว่างๆ เพลินๆ เอ๊ะ เรานี่มันชอบรถยนต์อย่างจริงจังนี่หว่า
- โหห แม่งเอ๊ยย เพิ่งจะมารู้หรือว่ะนี่ หึหึ หากรู้ก่อนนี้ก็จะมุ่งมั่นเรียนวิศวยานยนต์ไปแล้ว แต่ไม่เป็นไร คิดได้ตอนนี้ ยังดีกว่าคิดไม่ได้เลย ว่าแล้วก็ตั้งเป้าหมายไว้ แล้วเดินตามหาความฝัน
ผมไม่อยากให้ลูกผมหลงทาง ไม่อยากให้เสียดายเวลาย้อนหลัง ทุกวันนี้จึงอัดภูมิคุ้มกันเข้าไปเต็มที่ ก่อนให้เขาเผชิญโลกภายหน้าด้วยตัวเอง อีกหน่อยเขาก็ต้องทำงาน ต้องเรียน แน่นอนล่ะว่า เขาก็ต้องไล่ตามความฝันเหมือนดังที่ผมทำ
การฝึกเน้นไปที่ร่างกาย จิตใจ และสติปัญญา
ร่างกาย
- ทานอาหารดีๆ เน้นเนื้อปลา ผัก
- ไม่ทานของหวานพร่ำเพรื่อ ไม่ทานขนมกรุบกรอบ (ไอ้นี้โซเดียม และผงชูรสเพียบ)
- ไม่ดื่มน้ำอัดลม
- ออกกำลังกาย
- พักผ่อนพอเพียง อย่านอนดึก และตื่นเช้าๆ
จิตใจ
- อ่านหนังสือกับลูกบ่อยๆ
- เล่านิทานให้ฟัง อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ต้องทำเพื่อให้เขาเกิดจิตนาการ
- สอนให้มีเมตตา ไม่รังแกสัตว์ ไล่มดไปโดยไม่ต้องฆ่ามัน อะไรทำนองนี้ แล้วก็มาคิดหาวิธีไล่มดโดยไม่ต้องฆ่ามันกัน
สติปัญญา
- สอนให้ไม่กลัวปัญหา กล้าเผชิญกับปัญหา ปัญหาของเด็กๆ ง่ายๆ ก็คือวางของเล่นแล้วหาไม่เจอก็ร้องไห้ เราบอกไม่ต้องร้อง ลองนึกดูซิว่าเล่นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ อะไรทำนองนี้
- สร้างปัญหาง่ายๆ ให้ลูกแก้ กำหนดสถานการณ์ง่ายๆ ให้เขาทำ ทำได้ก็ชมเชย กอดกัน เช่น ให้เขาสั่งอาหารทานเอง ทำช้อนหล่นก็ให้เขาเรียกพนักงานเอง จะซื้อของอะไรก็ไปซื้อเอง พยายามให้เขาทำเองในทุกๆ เรื่อง เราไม่ต้องคอยบริการเขาตลอด อย่าให้ลูกสบายจนเกินไป สอนให้เขาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงที่เขาต้องเผชิญภายหน้า
- สอนบ่อยเข้าก็เริ่มหาโจทย์ที่ซับซ้อนขึ้น จากเดิมแค่พาไปเคาเตอร์แล้วให้เขาพูดสั่งอาหาร ตอนนี้ก็ให้ไปต่อคิวซื้อของเองคนเดียว ช่วงแรกเราอาจยืนดูห่างๆ แล้วก็ห่างมากยิ่งขึ้น จนลับสายตา แล้วนั่งคอย ดูว่าเขาจะซื้อของสำเร็จไหม (อิอิ ผมสนุกกับตรงนี้มากเลย)
- ให้รายการคำสั่งแก่เขามากยิ่งขึ้น เช่น เดี๋ยวเราจะไปซูปเปอร์มาร์เก็ตกัน ลูกอยากได้อะไรบ้างก็ลองจดเอาไว้ นี่ไงของที่พ่อจะซื้อ พ่อจดไว้ เราจะได้ไม่ลืม ลูกยังจดไม่เป็นก็ใช้จำไปก่อนนะ แล้วก็บอกสิ่งของให้เขาช่วยจำ บอกไป 3 อย่าง เขาจำได้หมด ทั้งๆ ที่เป็นของใช้ในครัว ไม่ได้ให้เขาจำนม หรือขนมที่ตัวเองชอบ
ผมสอนลูกให้เดินเข้าโรงเรียนเองตั้งแต่หน้าปากซอย (ตอนอยู่เนอสเซอรี่) พอตอนอนุบาลก็จอดไกลออกไปอีกหน่อย ไกลมากขึ้นเรื่อยๆ สอนให้เขาเดินไปโรงเรียนเอง (ระยะแรกต้องคอยแอบดู มีการถ่ายวีดีโอเก็บไว้ให้เขาดูตอนโตด้วย)
ลูกก็มักจะเป็นอย่างที่พ่อแม่เป็น หากท่านชอบดื่มน้ำอัดลมประจำ มันก็ป่วยการที่จะไปฝึกสอนลูก ลูกจะเป็นไปตามแบบพิมพ์ของพ่อแม่เป็นหลัก จะคล้อยตามสังคมบ้าง อันนี้เราต้องคอยดูแล และคอยชักจูงให้เขาเป็นไปในทางที่ถูกที่ควร
ฝึกลูกเสียตอนนี้ แล้วท่านจะไม่เหนื่อยใจตอนเขาเป็นวัยรุ่นครับ
ขณะต่อคิวใน McDonald เขาซื้อนักเก็ตที่เขาชอบ แรกๆ ก็ซื้ออย่างเดียว หลังๆ เขาก็บอกพนักงานขายว่าขอน้ำเปล่าด้วยครับ ขอส้อมด้วยครับ ขอสติกเกอร์ด้วยครับ
