เช้าวันหนึ่งผมตื่นมาตอนประมาน 8 โมงได้ ตื่นขึ้นมาก็นึกได้ว่าพ่อให้เตรียมตัวนี่ ผมหละ วิ่งหาของให้ทั่วบ้านเลยครับ พอพี่ผมตื่นมา(คือไม่ใช่พี่แท้ๆอ่ะ) ถามก่อนเลยครับ เฮ้ย นัทเทพ พ่อให้เตรียมไรบ้างอ่ะ อ๋อ ก็พวกเสื้อผ้า จักรยานที่เอาไป ผมก็ตอบไป ซักพัก (พักเดียวจริงๆอ่ะ) พ่อก็โทรมาบอกให้เตรียมตัวได้แล้ว จะถึงแล้ว ผมยิ่งรีบใหญ่ หาของซะหัวหมุนเลย นั่งนับเสื้อผ้ากันแทบแย่ สุดท้าย เอาจักรยานขึ้นรถ แล้วก็ไปกันเล้ย
ระหว่างการเดินทางผมก็หาไรกินไปเรื่อยอ่ะคับ ไม่ว่าจะเป็นน้ำอัดลมทั้งหลายขนม อะไรพวกนี้อ่ะ กินๆไปซักพัก เอ่อจะเที่ยงแล้วซิ กินไรกันดี เสียงพ่อผมถาม อะไรก็ได้คับ ผมก็ตอบไปงั้นแหละ เพราะว่าไม่รู้จะกินอะไรดี ถึงที่พักกินข้าว ผมถึงกับตะลึงเลยครับ เฮ้ย กระจกบานหลังมันหายไปไหนฟะ หลังจากนั้นฮาครับฮา เพราะว่า งงกันมาก วิ่งๆอยู่กระจกบินไปเที่ยวรับเอเป็คซะแล้ว(นี่ยังไม่รวมบานหลังสุดที่เพิ่งหลุดไปเมื่อปีที่แล้วนะ ลองนึกภาพดูนะ รถปิคอัพใล่หลังคาสูงแต่กระจกหายไป) เอ่อ ไม่เป็นไร ยังเดินทางต่อได้ พอถึงตัวอุทยานปุ๊บ ผมก็เดินหาบริเวณกางเต้น กางเสร็จเอาของลงเสร็จปั๊บ ผมไม่รอช้าเลยคับ คว้าจักรยานไปขี่เลย ไปกะพี่สองคนเพื่อไปลองทางก่อน ช่วง5กิโลเมตรแรก ผมดูทางมาแล้วเลยพอจะบอกอะไรกับพี่ได้ เนินแรกก็เริ่มแล้วครับ ขึ้น ขึ้น แล้วก็ขึ้น ผมเริ่มลงมาใช้เกียรต่ำลง และต่ำลงมาเรื่อยๆแทบจะสุดแล้วสำหรับรถผมที่มีถึง27เกียร ส่วนพี่ผมนั้นซึ่งยังไม่เคยชินกับรถซักเท่าไหร่ก็ออกแรงบี้ซะเต็มที่เลย พลัง24เกียรพร้อมระบบรองรับแบบFull Suspensionสามารถขับเคลื่อนจักรยานที่ค่อนข้างใหญ่ไปได้ไม่ยากนัก และแล้ว ถึงแล้วครับ น้ำตกวังเจ้า ที่อุตส่าห์ขี่ขึ้นมาตั้งเกือบกิโลแต่อุปสรรคยังไม่หมดครับ นี่ยังต้องลงไปอีกเหรอ พี่ผมถามแบบหมดแรง อืมลงไปอีกนิด ทางชันเหมือนกัน เป็นหินก้อนใหญ่ด้วย มีตะใคร่แถมให้อีกต่างหาก เบรคดีๆหล่ะ ซักพัก ผมกระโจนลงไปก่อนเลย เบรคลงไปได้เรื่อยๆไม่ยากนัก พลังจากเบรคเกรดXTทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ ลงมาถึงก็เริ่มมีเสียงพูดคุย นัทเทพพพพ รถพี่เบรคไม่อยู่อ่ะ มันจ้องจะล๊อคตลอดเลยอ่ะ สงสัยต้องไปตั้งอ่ะ ลงไปที่เต้นก่อนละกัน แล้วอย่างงี้พี่จะขี่ขึ้นได้เหรอ ได้อยู่แล้ว ค่อยๆขี่ มองไลน์ดีๆละกัน ในที่สุดเราก็กำลังจะขี่กลับลงไปที่พักของเราเพื่อจะทำการเซ็ตรถใหม่ แต่แล้วววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
