ลูกผมกินแต่นมจืดเป็นประจำ นมหวานแบบเดียวที่กินก็คือไวตามิ้ล ดูโอเคดี
ตั้งแต่ไปเรียนชั้นเด็กเล็กมา (เด็กก่อนอนุบาล) เขาเห็นเพื่อนๆ ในห้องมีนมหวานกิน มีนมหน้าตาแปลกๆ สีสันฉูดฉาดกิน เขาก็อยากกินบ้าง ผมก็เลยซื้อมาให้บ้าง กินสลับกันกับนมจืดที่เคยเป็น
แต่.. มันได้กินแล้วติดใจครับ จะกินแต่นมหวาน จะกินแต่ไวตามิ้ล กลายเป็นนมจืดกินน้อยลงจนแทบจะไม่แตะ
เฮ้ยๆ ๆ แบบนี้ไม่ไหวแล้ว ต้องปรับกลยุทธโดยด่วน
วิธีการของผมก็คือใช้การพูดคุยกัน ลูกผมอายุสามขวบครึ่ง เริ่มเข้าใจเหตุผล ก็บอกผลเสียของการกินนมหวาน เช่น
- ทำให้ฟันผุ (แต่เราบอกแค่นี้ไม่ได้ ต้องบอกยาวๆ เสียงอ่อนหวาน เช่นเดี๋ยวป้าหมอว่าหากฟันผุนะลูก ฟันผุแล้วจะไม่สวยนะ เหมือนเด็กคนนี้ไง เห็นไหม ฟันหลอเลย ฟันแหว่งๆ อะไรทำนองนี้)
- ติดรสชาติหวานแล้วจะอ้วนนะ
- กินหวานแล้วจะทำให้กินข้าวน้อยลง
คุยทีเดียวจบเลยครับ งงดีเหมือนกัน ทุกวันนี้เลยไม่กินนมหวานกันอีกแล้ว กินแต่นมจืดล้วนๆ เลย ไวตามิ้ลก็เลิกด้วยไปเลย มาดุทีหลังไอ้ไวตามิ้ลน่ะ น้ำตาลเพียบกว่านมหวานเสียอีก หึหึ แต่ก็ให้กินน้ำเต้าหู้แบบที่ร้านค้าขายตามปกตินะ แค่ไม่ให้กินไวตามิ้ลกล่องแค่นั้นเอง
สำหรับท่านอื่น หากอยากให้ลูกเลิก ก็ต้องหมั่นพูดคุยครับ เด็กเล็กก็ใช้เวลาคุยกันนานหน่อย แต่ท่านก็ต้องทำ การติดรสชาติหวานนี้น่ากลัวครับ เพราะหากเขาไปโรงเรียนที่มีขนมขายเยอะๆ ล่ะก็ หึหึ กลัวจะกู่ไม่กลับกันเลยน่ะสิ
สมัยเด็กผมเรียนอัสสัมชัญ เซนหลุยส์ครับ โหห ขนมเพียบจริงๆ ของล่อตาล่อใจมีมาตลอดทั้งในโรงเรียน และหน้าโรงเรียน แต่โชคดีที่ผมไม่ติดกับ ไม่ใช่เพราะเก่งหรอกนะ แต่ผมไม่มีตังน่ะ ผมได้เงินไปโรงเรียนนิดเดียวเอง คนอื่นเล่นหุ่นยนต์แปลงร่าง เล่นรถบังคับ ส่วนผมเล่นแต่ลูกหิน ลูกหินแบบดินเผาเลยนะ ไม่ใช่ลูกเหล็ก ลูกหินอ่อน แหม คุยถึงวัยเด็กแล้วน่าสงสารตัวเองจัง
