คำวันอาทิตย์แรกของเดือน สุดท้ายของปี 2004. หลังจากได้พบปะกับคนรักมินิด้วยกันอย่างเต็มอิ่มแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ มินิคันเล็กสีสันสดใสหลายคันต่างแยกกันกันไปคนละทิศ หากมองจากด้านบนคงคล้ายดอกไม้ไฟที่แตกอยู่บนฟ้าไม่มากก็น้อย. ผมกับเพื่อนอีกคันได้ใช้ทางด่วน ด่านประชานุกูล-ดินแดงเป็นทางกลับบ้าน. สภาพรถบนทางด่วนถือว่าไม่น้อยเลย สำหรับคืนวันอาทิตย์อย่างนี้ แต่นั้นคือสิ่งหนึ่งที่คนขับมินิค่อนข้างชอบใจ. หากคุณเคยนั่งรถ มินิ คุณจะรับรู้ได้ถึงความเล็ก และความเกาะถนนของรถมินิ. การมุดไปตามถนน สามเลนกว่าๆ บนทางด่วน ที่มีรถมากถือเป็นความมันส์ อย่างหนึ่งทีเดียว. ผมกับเพื่อนเล่นกันแบบเดิม คือขับไปเรื่อยๆ ใครเบรคน้อยที่สุดชนะ. ด้วยความเล็กและความเร็ว 90-130 km/h ของมินิ อาจจะดูไม่มากสำหรับรถทั่วไป แต่มินิสามารถขับได้โดยไม่ต้องเบรคเลย ไม่ว่าจะเจอโค้ง หรือโยนตัวเปลี่ยนสามเลนส์ รวด หลังจากเริ่มเกสม์ได้ไม่นาน ผมซึ่งเป็นคันที่อยู่ข้างหลัง ก็สังเกต เห็นไฟหน้ากลุ่มเล็ก สี่ดวง มุดไปมา อยู่ในกระจกหลัง สามารถรู้ได้เลยว่านั่นคือมินิ อีกคัน
(ต่อวันหลังครับ เป็นคนพิมพ์ช้า)
