มีค 59 5-6 Drift Comp สนาม 4 21 Motor Show

[O'Pern]

16 มีค 59
   ออกวิ่ง 45 นาที เฮ้ย เช้านี้มีลมพัดด้วย แปลกดี ปกติหน้าร้อนจะอบอ้าวไง แต่วันนี้ไม่ใช่ เลยรู้สึกไม่ค่อยเหนื่อยมาก แต่เหงื่อก็ออกมาเพียบเหมือนกันนะ
    เช้านี้กินแกงจืดหมูสับใส่เห็ดเข็มทอง เห็ดหอม เห็ดหูหนู แครอท ต้นหอม ผมกินผักและเห็ดทุกอย่างจนเกลี้ยง เหลือแต่หมูสับไว้เพียบ
   ส่งมิว แล้วเข้าร้าน วันนี้ยังคงต้องอยู่เฝ้าหน้าร้านอีกเหมือนเดิม ดูทรงแล้วมันอาจเป็นโต๊ะประจำของผมไปแล้วก็เป็นได้ เป็นอีกครั้งที่ต้องนั่งมันอยู่ตรงนี้ตลอดวัน
   กลับมาบ้านตอนเย็น โชคดีมีเมียงคำให้กิน จัดไปแทนมื้อเย็นได้เลย 

[O'Pern]

17 มีค 59   
   ลืมตามากลอกไปมา แล้วก็หลับต่อ กูอยากหลับถาวร

[O'Pern]

18 มีค 59
   เพลีย ล้า ตื่นแล้วไม่อยากลุก ไม่อยากไปทำงานเลย ไม่ชอบงานแบบนี้
   อยู่หน้าร้านอากาศร้อนมาก เสื้อเปียกชุ่มเหงื่อตั้งแต่เช้าจรดเย็น

[O'Pern]

19 มีค 59
   เช้าตื่นมาแบบหมดแรง อ่อนล้ามาหลายวัน ตื่นเช้าก็จริง แต่ไม่อยากลุก เลยตื่นมาเล่น Uke แทน ยังคงฮิตเพลง “ไม่เคย” ของ 25 Hrs
   เช้านี้กินกระเพราไก่ ไข่ต้ม บร็อคโคลี่ แครอท กระเทียมสด ข้าวกล้อง
   ไปส่งมิว แล้วก็เฝ้าร้านเหมือนเดิม วันนี้โชคดีแดดไม่ค่อยแรง แต่ด้านหลังเสื้อของผมก็เปียกชุ่มเหงื่อทั้งวันตั้งแต่เช้าจรดเย็นเหมือนเดิม
   กลางวันกินฟักทองนึ่ง ไม่มีเวลากินข้าว ก็ต้องกินตามรถเข็นตามแต่ที่ใครจะเข็นอะไรผ่านมานี่แหละ
   เย็นไปธนาคารในห้าง และรอรับมิว เลยมีโอกาสได้กินอาหารใน food center จัดบะหมี่ต้มยำแห้งไป อร่อยดีครับ ชามละ 50 บาท
   เย็นพี่อ๊อดเอารถพ่อมาส่ง สภาพรถเรียบร้อยดี แต่ไฟเตือนระบบเบรกยังคงโชว์อยู่ ไฟมันแจ้งเตือนว่าระบบ SCB (ตัวควบคุมระบบเบรกส่วนกลาง) ไอ้ตัวนี้แพงมากครับ ของแท้จากศูนย์นี่ราคาเกือบแสน แต่ถ้าใช้ของ Bosch จะราว 6 หมื่นกว่า
   แต่ที่ยังไม่เปลี่ยนก็เพราะรถมันยังเบรกปกติเหมือนเดิมมาเป็นปีแล้ว ถ้าเปลียนแล้วก็แค่ได้สบายใจตรงไฟไม่โชว์ที่หน้าปัด เลยบอกภรรยาว่าอย่าขับเร็วมาก และค่อยๆ จับสังเกตระบบเบรกอย่างใกล้ชิดทุกครั้งที่ขับ ถ้ามีผิดปกติให้รีบบอกด่วนเลย 
   รถใช้ระบบไฟฟ้ามากๆ ก็จะมีไฟเตือนหน้าจอขึ้นเป็นว่าเล่น ทั้งๆ ที่บางครั้งแต่เซนเซอร์สกปรกหน่อยเดียวเท่านั้นเอง ไอ้การเตือนของมันนี่ทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจ เป็นที่มาของการเสียเงินได้อย่างง่ายดาย

[O'Pern]

20 มีค 59
   เวลาว่างของชีวิตเหลือแค่วันนี้วันเดียวแล้วสินะ จากเมื่อก่อนยังพอจะว่างบ่ายบ้าง มันเป็นอดีตไปเสียแล้วล่ะ
   ตั้งใจว่าจะออกวิ่ง แต่ก็เป็นเหมือนวันที่ผ่านๆ มานะ คือลืมตาตื่น แต่เพลียล้า ไม่อยากลุก ไม่อยากไปไหน ไม่อยากทำอะไรเลย อาการเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า
   ตื่นมาก็เล่น Uke แบบเหงาๆ เบื่อๆ โคตรเบื่อเลยอีกด้วย วันนี้ที่บ้านผมไปทำบุญบรรพบุรุษที่วัดตอนเช้า ผมไม่ได้ไปด้วย ให้เหตุผลว่าจะอยู่บ้านทำงาน แต่ในความเป็นจริงผมสวดมนต์ทำบุญให้บรรพบุรุษผู้ล่วงลับวันละ 2 ครั้งเป็นอย่างน้อย (เช้า เย็น ถ้าวันไหนวิ่งออกกำลังกายก็จะสวดตอนนั้นอีกด้วย)
   ไม่อยากไปเจอใครในงานด้วย ตัวเราแม่งเล็กลงเรื่อยๆ ทุกวันๆ ในขณะที่พวกหลานๆ ต่างเติบใหญ่ก้าวหน้า หลานคนโตก็แต่งงานได้สามีฐานะดีมาก หลานคนรองก็เรียนปริญญาโทที่อังกฤษ หลานคนเล็กนี่เด็ดสุด ตอนนี้เรียนอยู่ที USA ปีสุดท้าย กำลังฝึกงาน แต่ได้เงินเดือนแค่ 3.6 แสนบาทเองนะ รอเรียนจบแล้วบรรจุเป็นพนักงานประจำ จะได้ 4 แสนกว่าๆ
   หึหึ ให้กูเกิดอีกกี่ชาติก็ตามเขาไม่ทันกันแล้ว ก็เข้าใจนะว่าอย่าเอาชีวิตตัวเราไปเปรียบกับคนอื่นให้มันเป็นทุกข์ ผมเองก็สอนรุ่นน้องหลายคนแบบนี้ “มองต่ำเราเหลือ มองเหนือเราขาด”
   แต่พอกับชีวิตตัวเองนี่มันเริ่มจะไปยากขึ้นทุกวันๆ แทนที่จะลงมือต่อสู้ชีวิตอีกครั้ง กลายเป็นต้องมานั่งอยู่ร้านขายของแบบนี้ โคตรเศร้าเลยว่ะ
   เช้ากินซาลาเปา ขนมจีบ แม่ซื้อมาให้จากตลาด เพิ่งมีเวลาว่างเลยไล่อัปโหลดไดอารี่ชีวิตรวดเดียว 19 วัน ตั้งแต่ 2 มีนาคมจนถึงวันนี้ ดองมานานมาก เพราะช่วงนี้ไม่ได้เปิดคอมฯบันทึกชีวิตเลย “พี่อ้วน” ป่วยจนไม่มาทำงานหลายวันแล้ว และยังคงไม่มีวี่แววว่าจะมา แปลว่าผมต้องรับผิดชอบแทน
   อ่านหนังสือธรรมะเขาบอกว่าบุญคุณของพ่อแม่ชดใช้อย่างไรก็ไม่มีวันหมด ผมเลยคิดว่าเราพอจะมีทางชดเชยบุญคุณด้วยวิธีอื่นอีกบ้างไหมนอกจากลงแรงไปอย่างทุกวันนี้
   กลางวันกินขนมกูฉ่าย แม้จะมีผักเยอะ แต่แป้งที่ห่อหุ้มไว้แถมนำไปทอดอีกด้วย ยิ่งทำให้อ้วนใหญ่เลย เลยกินแครอทลวกเสริมเพิ่มเข้าไปอีก 1 หัว
   อิ่มแล้วง่วงเลย อยากหลับเลย แต่ก็ไม่ได้นอนหรอก นังคิดเรื่องงานก็คิดไม่ออก สมองไม่แล่นอีกต่อไปแล้ว กูคงหมดไฟแล้วมั้ง โดนตอนจนสมองฝ่อ
คิดถึงชีวิตภายหน้าแล้วเศร้าว่ะ

[O'Pern]

21 มีค 59
   ตื่นเช้า แต่ไม่อยากลุกอีกแล้ว เฮ้ยย ไอ้วันก่อนๆ เข้าใจว่าคงเพลีย ล้า แต่เช้านี้นี่ออกอาการ “ขี้เกียจ” แล้วนะมึง
   นอนบนที่นอน ลองคิดวิเคราะห์ตัวเอง พบว่าเกิดจากการ “ขาดแรงบันดาลใจ” ทั้งๆ ที่อีกไม่กี่วันจะไปเล่นเรือใบแล้วยังจะขาดแรงบันดาลใจอีกหรือวะนี่ เฮ้ย ไม่ใช่หรอก มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น
   จิตใจของผมทั้งสองด้านมันเถียงกันเอง โดยมีตัวผมเป็น “สติ” อยู่ตรงกลาง คอยฟังมันเถียงกัน จนสุดท้าย ได้ข้อสรุปเพิ่มอีกข้อว่า มีอาการเบื่อชีวิตเข้ามาข้องเกี่ยวด้วย
   ตื่นมาดื่มน้ำส้มคั้น 1 แก้ว เดินยืดเส้นยืดสายนิดหน่อยก็กินมื้อเช้าทรงคุณค่า วันนี้จัดปลาเก๋าราดพริกทั้งตัวเลย บร็อคโคลี่ แครอท ไข่ต้ม ข้าวกล้อง เหมือนเดิมเป๊ะ
   
   สายๆ ออกเดินทางไปงานมอเตอร์โชว์ เขาย้ายมาจัดที่อิมแพคหลายปีแล้ว ก็สะดวกดีครับ มีทางด่วนลงหน้างานเลย เอารถพ่อคันเก่าที่เพิ่งซ่อมเสร็จไปลองใช้ คันนี้อายุ 13 ปีแล้วนะนี่ ซื้อมาตั้งแต่ปี 2003 ขับน้อยมากๆ เพิ่งจะวิ่งไปราว 1 แสน กม
   วันนี้เป็นวัน VIP พรุ่งนี้เป็นวันของผู้สื่อข่าว ปกติผมจะต้องมาพรุ่งนี้ แต่พรุ่งนี้ผมไม่ว่าง (ต้องเฝ้าร้าน แม่ไปเที่ยว) เลยขอมาวันนี้แทน
   ไม่มีบัตรอะไรกับเขาหรอกครับ ไปหาเอาหน้างาน แต่นัด “ไอ้บี๋” ไว้แล้ว ไอ้บี๋คือเพื่อนรักตั้งแต่อยู่ไทยจนไปเรียนที่ USA ด้วยกัน แต่ทุกวันนี้เป็นครูฝ่าย Training ของ Mercedes Benz
   คุยกับบี๋หลายวันก่อน เขากำลังอยู่ที่ Croatia มาดีลเลอร์มาดูรถ E Class ไอ้นี่คืออีก 1 ไฮไลท์ของรถในงานวันนี้เลยล่ะ แต่คันที่ผมชอบส่วนตัวเป็นที่สุดก็หนีไม่พ้น MX-5 ล่ะครับ มันคือเพื่อนเก่าของผม
   วันนี้เอารถพ่อคันเก่าไปใช้ครับ เพิ่งซ่อมเสร็จเมื่อสองวันก่อน เลยขอลองสักหน่อย ก็แค่ลองขับปกตินี่แหละครับ ไม่ได้อัด ซ่า อะไรหรอก ที่อยากจับอาการดูคือเรื่องของระบบเบรกมากกว่า
   เดินทางสะดวกดีมาก ขึ้นทางด่วนหน้าบ้าน ไปลงในอิมแพ็คเลย เสียตรงแถวบ้านรถติดมากจนถึงสะพานแขวน
   จอดรถได้ปุ๊บก็โทรหาไอ้บี๋ทันที นัดกันไว้ 1100 ทำเอาผมผิดแผนไปเยอะ เพราะคิดว่างานเริ่มตอน 0959 เหมือนงานวันนักข่าวที่จะจัดพรุ่งนี้ ยังดีนะที่คุยกันก่อน ไม่งั้นผมไปรอเก้อแน่เลย
   
   เป็นครั้งแรกเลยนะนี่ที่มาในฐานะ VIP เกิดมาเพิ่งจะเคยเป็น VIP กับเขาก็วันนี้แหละ เข้าไปถึงก็ตรงที่ที่ค่าย Mercedes Benz ก่อนเลย เป้าหมายวันนี้คือ E Class ครับ รถที่ผมคิดว่ามันขายดีที่สุดของค่ายนี้เลยนะ
   E Class ใหม่มากับระบบไฟฟ้าแบบครบครัน ไม่ใช่แค่ Adaptive Cruize Control เหมือนที่หลายๆ ค่ายมี แต่แค่พอเปิดไฟเลี้ยว แล้วถ้ารถมันเห็นว่าถนนว่าง มันจะหักพวงมาลัยให้เองด้วย ยังไม่นับระบบรีโมทควบคุมนอกรถ กรณีบังคับรถเข้าจอดในที่แคบๆ แล้วจะเปิดประตูออกไม่ได้ เราก็ลงจากรถมาบังคับมัน ยังกะของเล่นเลย (แต่ผมเดาว่าฟังชั่นนี้เขาไม่น่านำเข้ามานะ เพราะมันแพงมาก และเกิดรวนนี่วุ่นเลย จะโดนฟ้องร้องเอา)
   คันนี้เป็นแม่เหล็กในค่ายนี้เลยครับ คนแม่งมาดูกันแน่นขนัด แล้วก็มาสะดุดตากับชายหน้าตาดี แต่งตัวดีคนหนึ่ง นั่งในรถในลักษณะแปลกๆ คือคุยโทรศัพท์ไปด้วย เท้าเหยียบขอบบันไดรถ (เฮ้ยย ไม่ควรเหยียบเลยนะ) ท่าทีผ่อนคลาย คุยอยู่นานเลยล่ะ
   ไม่ได้ดูรถอย่างใกล้ชิดเลยครับ คนเยอะเว่อร์ ขนาดเป็นวัน VIP แล้วนะ แต่มาหายสงสัยก็เพราะว่าทางค่ายนี้เขาแจกบัตร VIP ให้ลูกค้าเข้าชมฟรีด้วย โหห งงเลย
   
   ไปดูรถคันโปรดที่สุดของผมกันเลย ตรงดิ่งไปค่าย Mazda มีตัวเดียวที่ผมมองครับ นั่นคือ MX-5 ผมยกให้มันเป็นรถที่ใครขับก็ติดใจเลยล่ะ MX-5 รุ่นใหม่นี้รหัส ND ครับ เขาออกมาหลายเดือนมากแล้ว แต่ผมยังไม่เคยเห็นมันใกล้ๆ เลยสักครั้ง เห็นครั้งแรกนี่ใจเต้นแรงเลยนะ อย่างเว่อร์เลยล่ะ เปรียบเป็นชายหนุ่มเห็นหญิงสาวที่เขาใฝ่ฝัน
   นั่งแล้วไม่อยากลุก ถ้าได้ลองขับก็ต้องไม่อยากคืนรถแน่นอน ตัว ND นี้กลับมาใช้คอนเสปของตัว NA (ตัวแรก) อีกครั้งที่ใช้หลังคาผ้าใบแบบเปิดด้วยมือ ตัวรถกลับมาขนาดเล็กลงอีกครั้ง ตัวรถเตี้ยแบนแนวเดิม แต่โดยส่วนตัวแล้วผมว่ามันยังสวยได้อีก ยังสวยไม่เต็มที่ อีกไม่นานต้องมีตัว Minor Change ออกมาแน่นอน และต้องดูดีขึ้นเยอะ
   ดูอย่างใกล้ชิดราว 30 นาที ผมกลับพบข้อบกพร่องของรถเพียบเลย อ้าว งงเลยสิ เพราะดูใน Youtube หรือเวปต่างๆ มีแต่รีวิวแล้วคนชมกันใหญ่ ดูของหลายๆ ประเทศก็ออกมาแนวๆ เดียวกัน คือรถยอดเยี่ยมมาก ขับดีมาก แม่งยังกะโฆษณาเลย
   ผมเองที่เคยใช้ MX-5 อย่างสุดขีดคนหนึ่ง ผมว่าผมรู้จักมันดีพอควร ฟังคนชมรถจนผมเองเกือบเคลิ้มไปเหมือนกัน แต่วันนี้ผมมาในฐานะนักเขียนของ Racing Club ทำให้ผมได้ข้อเสียของรถคันนี้เพียบครับ
   คันนี้ผมชอบพิเศษเป็นการส่วนตัว แต่ขอวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา เพราะพบข้อเสียหลายจุด รักมาก ขอวิจารณ์มาก อย่าว่ากัน
ข้อดีสื่ออื่นชมกันไปเยอะแล้ว ผมยังไม่เคยลองขับ วันนี้เพิ่งเห็นตัวจริงครั้งแรก
_ พวงมาลัยปรับได้แค่สูงต่ำ ปรับยืดหดไม่ได้ / เฮ้ยย รถคุณ 2.7 ล้านนะครับ
_ พื้นรถฝั่งคนขับมีนูนๆ ตุ่ยๆ ขึ้นมา ปูดขึ้นมามาก จะเกะกะขาตอนก้าวขึ้นรถ แต่พอนั่งขับแล้วจะไม่โดน / แต่ถ้ามันไม่นูนจะดีกว่าไหม
_ ส่งผลให้พรมรองพื้นวางไม่แนบสนิท ดูห่วยเลยล่ะ ยิ่งเทียบราคารถแล้ว ผมอยากบอกว่า "รับไม่ได้"
_ไม่มีเก๊ะเก็บของหน้า !!! แต่มีกล่องเก็บของด้านหลังตรงกลางให้แทน / ขับคนเดียวเปิดหยิบของลำบากมากกก
_หลังคาผ้าใบผับแล้วมีรอยยับตรงมุม / ไม่เป็นผลดีต่อชิ้นส่วนบริเวณนั้นที่เป็นยางขอบกระจก อนาคตจุดนี้จะเป็นจุดอ่อนที่ทำให้น้ำเข้ารถได้ง่ายมากๆๆ / ขับคันนี้ ควรมีผ้าขนหนูเตรียมไว้ซับน้ำได้เลย ผมเตือนคุณแล้ว
_ กระจกส่องหน้าเหมือนในกล่องดินสอของเด็กอนุบาล ป๋องแป๋งมาก / แต่มีนวางตำแหน่งได้ดีมากนะ ใช้เป็น "กระจกมุด" ได้ดีมาก (พวก midnight racing จะรู้จักกระจกแบบนี้ดี)
_ ชุดแผงแดชบอร์ด คอนโซล ใช้ดีไซน์ร่วมกับ mazda รุ่น 2 3 และ 5 ทำให้รถคันนี้ดู "โหล" มากขึ้นเมื่อเทียบกับราคา 2.7 ล้าน / แถมยังใช้เครื่องยนต์เดียวกันอีกด้วย
_ กริปพวงมาลัยผอมเกินไป
_ ไม่มีสวิทช์เปิดฝาท้าย ต้องเปิดจากภายในรถเท่านั้น
_ เสาอากาศโบราณมากเหมือนรถ 20 ปีที่แล้ว ถ้าออกแบบทรงเป็นรถ retro จะไม่ว่าเลย
ปล สีแดง เพิ่ม 1.5 หมื่น / สีขาวเพิ่ม 1 หมื่น
วิจารณ์สั้นๆ เท่านี้ ถ้าได้ทดลองขับ คงมีอะไรมาเล่าเพิ่มมากขึ้นครับ
   จากนั้นรถคันอื่นในงานก็เฉยๆ แล้วสำหรับผม เพราะอย่างเก่งก็แค่เป็น Minor Change แต่เขาใช้คำว่า New เช่น New Honda Accord / New Mazda CX5 อะไรประมาณนี้
   บริษัทรถครับ คุณใช้คำผิดนะครับ เข้าใจว่าอยากขาย อยากให้คำให้มันน่าตื่นเต้น แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะรถคุณมันแค่ Minor Change จริงๆ
   มาติดใจรถนอกสายตาคันหนึง MG GS ครับ Mid Size SUV ที่น่าสนใจมากๆ ราคาราว 1.3 ล้าน แต่มันสวยทั้งภายนอกและภายใน เด่นที่มีกลไกบันไดรถยื่นออกมาได้ตอนเปิดประตู และเก็บซ่อนมิดชิดสนิทจนมองไม่เห็นตอนรถปิดประตู อ้อ รถคันนี้ 0-100 ใน 8.8 วิ ครับ เป็นรถที่แม้คุณจะไม่มีวันซื้อมัน แต่ผมอยากให้มาดู
   เจอ “เล็ก” เพื่อนเก่าสมัยมหาวิทยาลัย ทุกวันนี้เล็กมาคุม Aston Martin แล้ว เห็นเพื่อนเราก้าวหน้าในอาชีพการงานทุกคนเลย ดีใจด้วยจริงๆ ตัว DB11 จอดคลุมผ้าอยู่ วันนี้ไม่เปิดให้ชม เขาจะเปิดตัวพรุ่งนี้รอบสื่อมวลชน
   เพิ่งมีโอกาสชมรถหลายๆ คันอย่างใกล้ชิดนะ ผมน่าจะเป็นสื่อมวลชนแบบท้ายแถวเอามากๆ ที่เพิ่งเห็น Toyota Fortuner เลยเดินไปเดินมาเพื่อเทียบกับ Isuzu MU-X มันซะเลย
   ผมว่า Toyota กว้างใหญ่กว่า เบาะหลัง Isuzu น่าจะนั่งสบายกว่า แต่ที่เด็ดสุดคือตัว 1.9 Ddi Blue Power เขามีกล้องหน้ามาให้จากโรงงานแล้ว ซ่อนในกระจกมองหลัง ไม่มีสายไฟเกะกะ จอแสดงผลก็อยู่ในกระจกมองหลังทีเปิดปิดภาพได้ สุดยอดเลย เป็นรถยนต์รุ่นแรกในไทยเลยนะที่ให้กล้องหน้ามาจากโรงงาน
   มีรถที่ชอบมาก แต่ไม่ดัง นั่นคือ Ford Focus ครับ มันไม่ดัง ไม่นิยมเลยแม้แต่น้อย น่าเห็นใจค่าย Ford ที่มีรถดีๆ ในมือ แต่ทำตลาดไม่เป็น
   ค่ายที่ผมแอบผิดหวังก็คือ Nissan ครับ แม้ใจจะชอบ Nissan อยู่ลึกๆ แต่ไปดูภายในของรถแต่ละรุ่นแล้วยังรู้สึกว่า “ไม่ผ่าน” ทั้ง X Trail / Juke / หรือแม้กระทั่งรถกระบะ ภายในไม่สวยเลยครับ ส่วนภายนอกนี้โอเคเลยนะ โดยเฉพาะ Juke นี่ผมชอบมานานมาก แต่ก็เหมือนกับว่า Nissan กำลังเล่นอะไรอยู่ มี Mini Crossover ในมือก่อนใครเขา แต่ก็ไม่ทำตลาดในจุดนี้ รอให้ Honda นำ HRV เข้ามาแล้วถึงจะมาแข่ง แล้วมันแข่งกับเขาได้ไหมเล่า
   คุยถึง Mini Crossover แล้วนึกถึง Suzuki SX4 ทุกที ค่ายนี้มีของดีก่อนใครมานานมากเกือบจะสิบปี แต่ก็ทำเฉยซะงั้น ทำตลาดแต่ตัว Swift จนปล่อยให้ HRV ตีกินไปแบบสบายๆ
   Honda เขาไม่ต้องทำอะไรมากแล้วนะครับ แบรนด์เขาติดตลาดแล้ว เอาแค่เปิดตัวรถ คนก็รอจองกันเพียบ ฉะนั่น การที่จะไปสู้กับยักษ์ คุณก็ต้องมีอะไรที่ยักษ์ไม่มีครับ
   ไม่ใช่แค่ปล่อยโปรผ่อน 0% ฟรีประกันภัย ฯลฯ ไอ้พวกนี้มันก็คือส่วนลดเงินสดเท่านั้น ตัวรถแม่งก็เดิมๆ ดีไซน์กากๆ ก็ยังคงกากอยู่แบบเดิมๆ
   แต่ไม่มีคำว่าสายครับ วิเคราะห์ตลาดให้ดี รถค่ายใดๆ ก็สามารถพลิกตลาดได้ อย่าลืมเรื่องของดีไซน์ และรสนิยมครับ
   ยกตัวอย่างค่าย Hyundai ที่ขายรถเก๋งก็แทบไปไม่รอด พอมาจับตลาดตัวรถตู้ H1 ทีนี้แม่งบินเลยนะ จนเขาต้องแยก H1 มาอีกแผนกหนึ่งเลย รถเขาขายดีเพราะสวย นั่งสบาย ขับสบาย ราคารับได้ ล้านต้นๆ (แล้วแต่การตกแต่ง) ผมเข้าไปนั่งดูกันแอบเคลิ้มอยากได้ตัว Touring (รุ่นถูกสุด) อยากเอามารื้อภายในหมดแล้วทำเป็นรถบ้าน
   Subaru ไม่เอา BRZ มาแล้วนะ เน้นขายรถลุย Forester แทน และมี XV Minor Change ออกมาใหม่ ชนกับ Mazda CX-5 Minor Change เช่นกัน ไอ้คันนี้เปลี่ยนท้ายใหม่ซะแทบจำไม่ได้เลย สวยและดูดีกว่าตัวแรกมากๆ
   BMW ทำผมมึนมาก จากเดิมสมัยก่อนมีแค่ Series 3/5/7 แต่ทุกวันนี้แม่งเริ่มที่ 1-8 แล้ว เช่นเดียวกับ Mercedes Benz ที่มันแบ่งรถจนผมจำหน้าตารถไม่ได้แล้วว่ารุ่นไหนหน้าตาเป็นไง ทั้ง CLA GLA CLK CLS GLE อะไรของแม่งก็ไม่รู้ อ้อ แถมรุ่นเปิดประทุนตัวใหม่มันไม่ได้ชื่อ SLK แล้วนะ เขาใช้ SLC แทน อ้าว แล้ว SLK ไม่มีแล้วหรอ เล่นซะมึนไปเลย
   สองค่ายนี้เป็นค่ายที่ขนบรรดาเซลล์มาเต็มพิกัดเลย แต่ก็ยังดีกว่าหลายๆ ค่ายนะ ที่คนก็ไม่มี พอขอโบร์ชัวร์ก็จะให้เอกสารการผ่อนชำระงวดมาให้แทน โบร์ชัวร์เขาจะเก็บเอาไว้ให้ลูกค้าที่แต่งตัวดูดีหน่อย
   ไทยรุ่ง เป็นค่ายรถที่ผมแอบให้กำลังใจมาตลอด ปีก่อนโน้นทำรถ Transformer ออกมา ผมเห็นแล้วปวดกบาลเลย แทบจะไปช่วยออกแบบให้ฟรีๆ เลยนะ เพราะมันทำออกมายังกะรถกงเต็ก พอมาปีนี้ค่อยดีหน่อย แม้จะยังไม่ลงตัวแต่ก็ดีกว่าตัวเก่าเยอะ แต่ดันทำสีแบบ Iron Man เฮ้ยย พี่ พี่เล่นไรกันหรอ ลำพังปกติก็ขายยากอยู่แล้วนะ เพราะเอา Revo มาทำเปลือกใหม่ ยืดตัวถังใหม่ แต่มันก็ยัง “ไม่สวย” น่ะครับ
   ความผิดพลาดของไทยรุ่งคือ “ยังไม่สวย” ข้อเดียวเองครับ แก้จุดนี้ผ่าน ผมว่ายอดเขาพุ่งเลย
   Volvo มีรถน่าสนใจหลายคัน เริ่มจาก XC90 ตามมาด้วย XC60 ที่เป็นรถแนว SUV ค่ายนี้เด่นตรงมีรถ Van เยอะครับ ทั้ง V40 V60 แต่จะขายยากหน่อยตรงคนยังมั่นใจในแบรนด์ครับ เพราะชื่อเสียงก็เป็นรองทั้ง Mercedes Benz และ BMW แล้ว (แต่ราคาเขาก็ถูกกว่าพอควรนะ)
   วิธีสร้างภาพลักษณ์แบบนี้ทำง่ายครับ คือต้องอาศัยศูนย์บริการอย่างเดียวเลย คือต้องซ่อมแล้วจบ ซ่อมไม่แพง ชิ้นส่วนรถมีความทนทาน ทำแบบนี้ต่อเนื่องสัก 5-7 ปี คนจะเริ่มมั่นใจ ผู้ใช้จะพูดกันปากต่อปาก ยอดขายจะค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นมาเอง
   แต่ทุกวันนี้คุณภาพรถยังไม่ผ่านนะ รถผมใช้ XC60 วิ่งมา 5 หมื่น กม ขับแต่ทางเรียบล้วนๆ ไม่เคยลุย ไม่เคยขับขึ้นตึกจอดรถที่ต้องวนๆ ไม่เคยขึ้นทางชัน ไม่เคยสาดโค้ง ไม่เคยเหี้ยไรเลย แต่ปรากฏว่าเพลาขับหน้าเริ่มมีเสียงดัง กึกๆ เฮ้ยย งงดิ รถญี่ปุ่นวิ่งเป็นแสนโล ยังไม่เห็นเป็นห่าไรเลย
   Volvo ครับ คุณมีรถที่สวยมากๆ ทั้งภายนอกและภายใน เรียกว่ามีต้นทุนดีกว่าชาวบ้านเขาเยอะ ผมเสนอทางแก้ให้คุณ ผมอยากให้รถคุณขายดี เริ่มจากลดราคาอะไหล่ลงครับ เพิ่มการรับประกันจากเดิม 3 ปี ไปเป็น 5 ปีเหมือน BMW หรือซัดไป 6 ปีเลย แบบให้ใจลูกค้าไปเลย นี่รถผมแค่ 4 ปี หมดประกันปีเดียว เพลาขับแม่งไปแล้ว เฮ้ยย แบบนี้รับไม่ได้ เป็น Volvo คันแรกที่กล้าลองเพราะติดใจสมัยก่อนรถทรงนี้ก็มีแค่ BMW X3 และ Mercedes Benz M Class พอเจอ Volvo XC60 นี่ถูกใจมากๆ เลยทั้งภายนอกภายใน Scandinavian Design ไม่เคยทำให้ใครผิดหวังจริง ๆ
   เล่าเรื่องมอเตอร์โชว์ เลยบ่นไปถึงรถตัวเองไปด้วยนิดหน่อย (ชุดเล็ก) นี่ถ้ารถแม่งรวนหรือซ่อมแพงเว่อร์ คงจะเจอผมบ่นอีกชุดใหญ่
   อนาคตอันใกล้ Crossover / SUV นี่จะเป็นรถที่ได้รับความนิยมมาก และจะมาแทนตลาดรถ Sedan ได้ไม่ยากเลย แต่รถอีกประเภทที่ผมคิดว่าน่าจะฮิต แต่กลับนิ่ง นั่นคือรถแวน ผมเฝ้ารอ Accord Van / Civic Van มาหลายปี ไม่เห็นเข้ามา มีแต่ Subaru Van ผมว่ามันน่าใช้ดีออก อเนกประสงค์มาก ขับก็เกาะดีกว่า SUV เสียตรงแค่ลุยน่ำท่วมไม่ได้ เพราะไม่สูงเท่า แต่ถ้าทางเรียบล่ะก็ รถ Van เกาะดีกว่า SUV เยอะครับ ขนของขึ้นลงได้ง่ายกว่ามาก และด้านท้ายรถมักจะกว้างใหญ่กว่า จุของได้เยอะกว่า แถมหากใส่แร็คหลังคาก็จะยกของขึ้นลงได้สะดวกกว่ามากๆ (เพราะมันไม่สูง ไม่ต้องเอื้อมเยอะ)
   แต่ก็อีกนั่นแหละครับ อะไรที่ผมทำนายไว้ มักจะมาช้าเหลือเกิน ทำนองว่าเราคิดไปไกลมาก
   ในงานมีมอเตอร์ไซค์ของค่าย Royal Enfield คนรุ่นใหม่อาจไม่รู้จัก แค่มันคือรถชื่อดังค่ายหนึ่งของประเทศอังกฤษที่มีชื่อเสียงมากพอควร มีประวัติศาสตร์ยาวนาน วันนี้เขากลับมาใหม่อีกครั้งแล้ว ราคาน่าสนใจคือ 1.9 แสน แลกกับรถหน้าตาโบราณสมัยยุค 1960 ความจุ 500 CC สูบตั้ง หัวฉีด ผมว่าน่าจะถูกใจคนชอบรถเก่านะ ผมเห็นแล้วยังชอบเลย
   ผมว่างานวันนี้มันดูมั่วๆ นะ ไมน่าเรียกว่าวัน VIP เลย วันนักข่าวที่ผมเคยเข้าปกติยังจะดูเรียบร้อยกว่าเลย ผมอยู่จนถึงเกือบจะหกโมงเย็น มองหาที่แสตมป์บัตรจอดรถไม่เจอ พอถามพนักงาน เขาบอกว่าไม่รับแสตมป์ให้บุคคลทั่วไป
   เออ จริงสินะ เราเป็นคนธรรมดานี่หว่า แม้จะมีบัตรเชิญ VIP แต่เขาก็ไม่ให้ อืมม คงเป็นนโยบายของเขาน่ะ แล้วผมก็ต้องจ่ายค่าจอดรถไป 120 บาท
   ขากลับสะดวกดี ขึ้นทางด่วนแล้วอัดซัดยาวรวดเดียวถึงหน้าบ้านเลย
สิ่งที่ผมไม่ชอบที่สุดในงานมอเตอร์โชว์ครั้งนี้
คนดู
_ คนดู ดูรถโดยไม่รักษาของ ไม่เห็นใจเจ้าของรถ เหยียบบันไดรถขึ้น ก้าวขาขึ้นลงก็เตะแผงประตูเป็นรอย ปรับปุ่ม สวิทช์แบบโยกแรงๆ บางคนมีลูกหลานยิ่งแล้วใหญ่ ปีนป่ายรถเล่นเลย เรียกผู้ชมแนวนี้ว่า "เกิดมาเพื่อทำลาย"
_ ข้าเกิดมาเพื่อเซลฟี่ เจอรถอะไรแม่งแอ๊คชั่นถ่ายหมดเลย เข้าใจว่าชอบรถ แต่มันเยอะไปจนดูตลก บางคนอยากได้รูปคู่ ขอให้เซลล์ถ่ายให้อีกด้วย
_นั่งคุยโทรศัพท์ในรถโชว์ คุยงาน คุยธุระ คุยนิดคุยหน่อย อันนี้เข้าใจ แต่คุยนานๆ ในรถที่คนสนใจมากๆ อันนี้เริ่มจะแปลกๆ แล้วนะ
_นักเคาะ เจอรถอะไรแม่งต้องเคาะ ต้องดีด อยากเข้าไปถามเหมือนกันว่าเคาะแล้วพี่ได้รู้ไรบ้าง
รถ
_ เบื่อดีไซน์แบบ piano black มากๆ ทำออกมากันหลายค่าย เลียนแบบกันไปทำไมครับ ดำเงาตรงคอนโซลกลางมันสะท้อนแสงเข้าตาตอนขับกลางวันนะ
_หลายค่ายทำรถออกมาสวยมาก แต่เจอภายในแบบรกตามาก โดยเฉพาะพวกปุ่มไฟสีๆ ทำให้รถดูห่วยลง
เจ้าหน้าที่ในบูธ
_ ยังคงท่องตัวเลขความจุกระบอกสูบ จำนวนแรงม้า ได้อย่างแม่นยำ ถามอะไรมากเข้ามักจะตอบไม่ได้ กูเกิดมาเพื่อขายเท่านั้น / แต่ค่ายที่มีพนักงานตอบคำถามโดยเฉพาะก็มีเยอะนะ
_ โบร์ชัวคือของสำคัญ เขาจะแจกต่อเมื่อลูกค้าแต่งตัวดูดีหน่อย ถ้าคนบ้านๆ จะได้รับแค่เอกสารการผ่อนในแต่ละงวด ใบราคา ฯลฯ
_เร่งปิดการขายเกินไป คุยท่าทีสนใจรถหน่อยก็ชวนจอง ชวนทำสัญญา
สถานที่
_ค่าจอดรถในร่มแพงมาก
เจอรถสวยๆ เราก็ชอบ อยากได้ อย่าคิดว่ามันไกลเกินฝันนะครับ ผมให้กำลังใจทุกท่าน เพราะ
"ถ้ากล้าเป็นหนี้ ได้ขี่แน่นอน"

[O'Pern]

22 – 26 มีค 59
   5 วันนี้ชีวิตแม่งเหมือนกันเป๊ะเลยนะ คือตื่นตอนแต่เช้า ลืมตา กลอกตาไปมา ตัวตื่น สติตื่น แต่ใจไม่อยากตื่น กูอยากหลับยาว
   ไม่ได้วิ่ง ไม่ได้เดิน ไม่ได้ทำเหี้ยอะไรสักอย่าง กินข้าว อาบน้ำ แล้วก็ออกจากบ้านได้เลย
   เช้าไปส่งมิว เข้าร้าน นั่งเฝ้าเช็คของหน้าร้าน เช็คทั้งของออก และของเข้า และถ้าว่างก็เข้าไปช่วยนับเงินแบบที่เคยทำอีกด้วย จัดหนัก จัดเต็มแบบนี้ ไม่เคยมีมาก่อน
   นั่งอยู่หน้าร้านหลังเปียกชุ่มโชกจากเหงื่อตั้งแต่ 0800 ยัน 0400 รวมแค่ 7 ชม เท่านั้นเอง นี่ต่อถ้าถ้าหลังผมขึ้นขี้กลากก็ไม่ต้องสงสัยอะไรแล้วนะ
   ร้อนครับ แต่บ่นไปก็เท่านั้น คนงานทำงานยกของเขายิ่งเหนื่อยกว่าเราอีก คิดบวกเท่านั้นถึงจะอยู่รอดได้
   ยิ่งผมเหนื่อย แม่ยิ่งสบาย

   ช่วงสัปดาห์นี้มีจดหมายของผมตีกลับมา มันคือใบสมัครเรียนเรือใบที่กองเรือยุทธการ สัตหีบ ผมงี้ตกใจเลย เพราะส่งไปตั้งแต่เปิดรับสมัครวันแรกคือวันที่ 1 มีนาคม ตีกลับมาบอกว่าไม่มีที่อยู่ตามจ่าหน้า ผมเขียนหมู่ผิดครับ เซ็งสัสเลย รีบส่งข้อความไปทางไลน์หา “ครูวัฒน์” ครูฝึกสอนเรือใบของมิวที่ผมคุ้นเคย ครูบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง มาตามวันและเวลาสอนได้เลย
   เอารถ 180SX ไปซ่อมแอร์ มันเย็นน้อย เย็นช้า และมีน้ำเข้ารถจากทางผนังห้องเครื่อง ไอ้นี่อันตรายนะ ตรงนั่นมีกล่อง ECU มีระบบสายไฟเยอะแยะ
   ช่างบอกว่าไม่มีอะไรรั่ว แต่เป็นเพราะมีเศษใบไม้เล็กๆ ตกลงไปเยอะมากจนอุดรูน้ำทิ้ง ส่งผลให้ตอนล้างรถแล้วน้ำระบายไม่ทัน เลยเข้าทางช่องรับลมของท่อแอร์ แค่ทำความสะอาดก็เสร็จแล้ว แต่ฟองน้ำปิดประตูลมเก่าเปื่อยหมดแล้ว เลยซีลฟองน้ำใหม่หมด ส่วนแอร์เย็นน้อยเพราะท่อน้ำยาแอร์รั่ว เปลียนใหม่ก็จบ ยังดีนะที่ไม่รั่วตรงตู้แอร์ ไม่งั้นแพงกว่านี้อีก
   ลูกสาวคนโตของแม่ประนอม โกงธุรกิจแม่และน้องอีกสองคน ฮุบเอาไว้คนเดียว? เฮ้ยย โหดสัสเลยนะ โกงเงินแม่ โกงเงินครอบครัว ใจไม่แข็งพอ อย่าคลิก

[O'Pern]

27 มีค 59
   ออกวิ่ง 2 ชม ที่จริงก็เพลียล้า แต่ถ้าไม่วิ่งวันนี้ ต่อไปมึงก็ไม่ได้อีกวิ่งอีกนั่นแหละ เพราะมึงเพลียทุกวัน
   วิ่ง 1 ชม แรกแบบสบายๆ 20 นาทีต่อมาวิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว แล้วจู่ๆ ฝนก็ตก ผมวิ่งเข้าที่ร่ม ถอดรองเท้า ถุงเท้า แล้ววิ่งต่อแบบเท้าเปล่า จนฝนเริ่มเบา เสื้อเริ่มแห้ง แล้วสักพักเดียวก็เทลงมาอย่างหนัก ผมกลับเข้าที่ร่มถอดเสื้อพาดไว้ แล้วออกวิ่งต่ออีก 40 นาที เป็นอันว่าวันนี้วิ่งได้ 2 ชม ตามเป้าหมาย
   ตอนขึ้นรถนี่สิหนักใจ ตัวเปียกไง แต่ก็ช่างแม่งวะ ไม่ได้นำผ้าเช็ดตัวมาปูรอง ขากลับแวะซื้อส้มตำ ข้าวเหนียว ไก่ย่าง นี่แหละครับ มื้อเช้าของผมวันนี้ อ้อ มีขนมต้ม และขนมมัน ขนมฟักทอง ขนมกล้วย (อย่างละนิดละหน่อย ผสมรวมในกล่องเดียวกัน)
   กินอิ่มแล้วอยากหลับเลยล่ะ เปิดคอมฯ ครั้งแรกในรอบสัปดาห์ งานเขียนดองไว้บานเลย ต่อยอดกันไม่หวาดไม่ไหว มีหลายเรือง เยอะจัด เปิดแต่หัวไว้ ตอนนี้กูมึนไปหมดแล้ว ใจคิดอยากเอาแม่งทุกเรื่องมารวมกันเป็นเรื่องเดียวมันซะเลย
   บ่ายแม่ซื้อก๋วยเตี๋ยวร้าน “เจ๊โหนก” ร้านชื่อดังบนถนนพระราม 2 มาฝาก ร้านนี้ผมไม่เคยกินเลย คนมันแน่นเว่อร์ๆ ผมไม่มีความพยายามรออะไรขนาดนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ได้กินเลยนะ พอตักเข้าปากคำแรก น้ำตากูแทบไหล กัดเส้น กินลูกชิ้น เคล้าน้ำตา อยากจะบอกจากใจว่า ร้าน “เจ๊เค็ง” ในตลาดแถวบ้านที่กินเป็นประจำยังอร่อยเสียกว่าอีก ทั้งเส้น ทั้งลูกชิ้น เจ๊เค็งกินขาด ทำให้ผมภูมิใจในตัวเจ๊เค็งจริงๆ เลย

[O'Pern]

28 มีค 59
   เช้าวันจันทร์อีกแล้วสินะ ส่งมิวแล้วผมก็ประจำอยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน นั่งอยู่ตรงนี้เช้าจรดเย็น จากเดิมที่เคยนังในห้องแอร์ที่โต๊ะเก็บเงิน ตอนนี้มานั่งหน้าร้าน ริมถนน เฝ้าเช็คสินค้าเข้าและออกจากร้าน
   เวลาส่วนตัวลดน้อยลงไปจากเดิมมาก กระทั่งไดอารีชีวิตที่ปกติจะบันทึกกันแทบทุกวันตอนกลับมาบ้าน แต่ช่วงนี้ไม่ได้เปิดคอมฯ ทำห่าไรเลยสักอย่างเดียว กลับถึงบ้านก็ล้มตัวลงนอน หมดแรง
   ตัวเหนื่อย หัวใจยิ่งเหนื่อยนะ เข้าขั้นท้อเลยล่ะ

[O'Pern]

29 มีค 59
   เช้าวันธรรมดานี่ไม่ได้ออกวิ่งแล้วนะ แม่งหมดแรงชีวิต ลืมตาตื่นมาก็ท้อแล้ว ชีวิตคงไม่ต้องไปคาดหวังอะไรให้มันมากกว่านี้ หวังมากก็เจ็บมาก หวังน้อยก็เจ็บน้อย ไม่หวังก็คงจะไม่เจ็บ
   เดินผ่านจักรยาน เห็นล้อยางแบนทั้งสองข้าง นี่เราไม่ได้จับมันมานานขนาดนี้เชียวหรือ ลองสูบอัดลมเข้าไปให้เต็ม ถ้ามันยังเก็บลมอยู่ได้ก็ถือว่าโชคดี ไม่ต้องเสียเงินซื้อยางในใหม่

[O'Pern]

30 มีค 59
   นี่เล่าจนไม่รู้จะสรรหาอะไรในชีวิตมาบรรยายแล้วนะ จากเดิมสมัยก่อนจะว่างตอนบ่าย ก็ยังไปโน่นมานี่ ทำงานส่วนตัวได้บ้าง แต่ตอนนี้สิ มันแตกต่างจากเดิมแบบคนละโลกเลย ผมจะมาว่างอีกทีก็ตอนหกโมงเย็น ที่ต้องไปรับมิว พอถึงบ้านก็ไม่อยากทำอะไรมากไปกว่าเข้านอน
   ทยอยจัดกระเป๋า พร้อมเตรียมจักรยานขึ้นรถ พรุ่งขอยืมรถพ่อไปใช้

[O'Pern]

31 มีค 59
   ออกเดินทางแต่เช้า จุดหมายคือวัดหลวงพ่อโสธร ฉะเชิงเทรา นี่เป็นครั้งแรกที่ผมไปไหว้พระวัดนี้เองคนเดียว เลยใช้เวลาอย่างเต็มที่เลยครับ นั่งกราบไหว้ พร้อมสวดบทบูชาตามป้าย มีแอบนั่งสมาธิต่อหน้าองค์หลวงพ่อพักหนึ่ง ช่วงปิดทองที่องค์พระ เจอคุณป้าท่านหนึ่งยื่นแผ่นทองคำเปลวมาให้สิบกว่าชิ้น บอกว่าให้ช่วยปิดทองหน่อย คุณป้าบอกว่าขายที่ดินได้ 90 ล้าน เลยมาปิดทององค์หลวงพ่อแก้บน 100 แผ่น
   ปิดทองไปอธิฐานให้คุณป้ามีสุขภาพแข็งแรงไปด้วย เดินไปเดินมาเจอป้าอีก ป้าให้พรบอกว่าขอให้ผมโชคดี
   กลับมานั่งไหว้องค์หลวงพ่ออีกครั้งที่อุโบสถด้านใน นั่งชื่นชมบารมีองค์หลวงพ่ออีกพักใหญ่ แล้วก็ไปนั่งที่อุโบสถหลังใหม่ที่อยู่ใกล้ๆ กัน ที่นี่จะเป็นองค์หลวงพ่อโสธรจำลอง ที่นี่นั่งสบาย สถานที่ใหม่กว่า กว้างขวางกว่า แต่มันดูเงียบเหงาแบบไร้วิญญาณ ไม่ขลังเท่าอุโบสถหลังเก่า มาถึงตรงนี้ผมไหว้หลวงพ่ออีกครั้ง กลายเป็นว่าวันนี้ผมไหว้อย่างเป็นทางการไปถึง 3 รอบ
   ก่อนกลับเดินชมริมน้ำ แต่ทางวัดกำลังก่อสร้างบรรยากาศเลยไม่สวยนัก ก่อนกลับแวะไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูสูตรโบราณที่พ่อแม่พาไปกินประจำตอนมาไหว้พระที่นี่ แต่พบว่าร้านปิด ว้า เสียดายจัง
   มาลงเอยที่ไก่ทอดหาดใหญ่ที่ขายในปั๊มน้ำมัน กินกับข้าวเหนียว เฮ้ยย รสชาติดีมากๆ เลยว่ะ หน้าตาร้านดูงั้นๆ ผมก็ซื้อกินไปแบบไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่พอเจอรสชาติแบบสุดยอด ผมงี้อึ้งไปเลย
   มุ่งหน้าเดินทางสู่สัตหีบ ผมมีนัดไปเรียนเรือใบที่กองเรือยุทธการเป็นเวลา 10 วัน ตอนแรกให้เพื่อนชื่อ “เอ๋” ช่วยจองบ้านพักให้ แต่เอ๋บอกให้มานอนบ้านเขาแทน ผมเลยโอเคว่าไงว่าตามกัน เอ๋เป็นเพื่อนสนิของผมตั้งแต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัย
   บ้านพักของเอ๋อยู่ริมถนนสุขุมวิทเลย ประตูรั้วมันก็ไม่ได้ล็อค ผมงี้งงเลย เฮ้ย อยู่กันแบบอินดี้มากๆ เปิดประตูรั้วเข้าไปจอดรถแล้วเดินขึ้นบ้านได้เลย สภาพห้องนี่เหมือนกับไอ้เอ๋อยู่สมัยหอพักนักศึกษาเลย จะว่าไปก็กันเองดีครับ มีหมาอยู่ในบ้าน 3 ตัว โชคดีที่มันดูเป็นมิตร ไม่เห่าส่งเสียงดัง
   จัดข้าวของเข้าที่ได้สักพัก เอ๋ก็เข้ามาบ้าน พาออกไปนั่งคุยในสโมสรที่ริมหาดม้าน้ำพักใหญ่ บรรยากาศดีนะ แต่หาดไม่สวย เป็นหาดหินโสโครก และสกปรกมากเนื่องจากน้ำพัดพาขยะเข้ามาเกยชายฝั่งเต็มไปหมด นี่ถ้าเก็บกวาดบูรณะกันครั้งใหญ่ จะดูดีขึ้นเยอะเลย
   กินมื้อบ่ายกันที่นี่เลยครับ อัดเสียเต็มท้องจนไม่อยากกินมื้อเย็นแล้ว พอใกล้ค่ำเอ๋ให้ทหารขับรถไปส่งผมที่บ้านพัก