พย 58 15 a day bike fest 19-22 Drift Comp สนาม 3 บุรีรัมย์

[O'Pern]

1 พย 58
   ตื่นเช้ามาแบบสภาพร่างร้าวอีกวัน แขนยกไม่ขึ้น นอนทับแขนตัวเองยังเจ็บเลย ยกเวทมาหลายวัน ตั้งใจว่าวันนี้จะออกวิ่งบ้างเป็นอันต้องยกเลิก ตื่นเช้ามาซ้อม Uke แทนก็แล้วกัน
   สายๆ หิว เจอกล้วยน้ำว้าก็รีบซัดเลย 1 ผล อ่านในเฟซบุ๊คมีคนบอกว่ากินกล้วยตอนท้องว่างไม่ดี แต่อ่านเหตุผลแล้วมันดูข้างๆ คูๆ เลยไม่เชื่อหรอก กินแล้วก็มาซ้อมดนตรีต่อ วันไปเวียนมา หมดกล้วยไป 4 ผล ยังไม่หายหิวเลย ปกติเราเป็นคนกินมื้อเช้าเยอะไง เปิดตู้ดูของกินที่อ้วนน้อยๆ หน่อย เจอถั่ว Maruti อยู่ 2 แพ็ค เปิดหยิบมากิน 1 หลอด
   ดี (แม่บ้าน) จะไปตลาด เลยฝากซื้อก๋วยเตี๋ยว สักพักกลับมาเลยได้อิ่มสบาย มิวยังคงไปเรียนพิเศษอย่างต่อเนื่อง ชอบเรียน แต่ก็ไม่ค่อยชอบขยันทำการบ้านเท่าไหร่นะ กลับมาอยู่บ้านก็เสพเนทตลอดเวลา ยิ่งมี 3 จอก็ออนแม่ง 3 เครื่อง สะใจโคตรๆ ผมงี้เห็นแล้วถึงกับอึ้งแดกไปเลย
   ก็ไม่ต้องไปโทษอะไรใครเขาครับ ใครหาซื้อจอมาให้เขาเล่น ใครติดต่อหา wifi มาใช้ที่บ้าน มันก็คนรอบข้างตัวเราเองทั้งนั้น เซ็งจริงๆ เลย อุตส่าห์เลี้ยงลูกมาในแนวทางอย่างดี พอมีโทรศัพท์เหี้ยนี่เข้ามาชีวิตก็เปลี่ยนไปทันที
   กลางวันนี่อย่างหิวเลย กินน้ำเต้าหู้ผสมฟองเต้าหู้ไป 3 ขวด (ขวดละ 350 cc) ตามด้วยช็อคโกแลตดาร์คแบบผสมบิสกิตไป 4 ชิ้นเล็กๆ (อันนี้ยี่ห้อใหม่ เพิ่งลอง อร่อยดี) ปิดท้ายด้วยเค๊กไอศกรีมของฮังเกนดาสที่เหลือจากงานวันเกิดพ่อ แต่ไม่ค่อยอร่อย เพราะเอารสสตอเบอรี่กลับมา รสช็อคโกแลตอร่อยกว่า แต่ก็ดีแล้วล่ะ เพราะจะได้ไม่กินต่ออีก จะได้ไม่อ้วน
   แนวทางการดำเนินธุรกิจของช่อง 3 กับช่อง 7 นีมันยิ่งตรงกับที่ผมวิจารณ์ไปสิบกว่าปีก่อนแล้วมากขึ้นทุกทีๆ ล่าสุดเห็นโฆษณาทีวีละครแนวจักร์ๆ วงศ์ๆ ของช่อง 3 แล้วสะดุ้งเลย เพราะมันคือแนวทางของช่อง 7 ที่ทำมาจนเป็นเอกลักษณ์ของเขา
   ที่ผมวิจารณ์ไว้ก็คือช่อง 3 พยายามทำตัวเหมือนช่อง 7 ส่วนช่อง 7 ก็พยายามทำตัวเหมือนช่อง 3 คือสมัยก่อนช่อง 7 ดังที่สุดในประเทศ ช่อง 3 อยากได้กลุ่มลูกค้าขนาดใหญ่กลุ่มนี้ที่เป็นระดับชาวบ้าน
   เรื่องของธุรกิจนี่เป็นเรื่องของ “การปรับตัว” ครับ ที่ล้มหายตายจากไปก็เพราะไม่ปรับตัว หรือไม่ก็ปรับไม่ทัน
   เก่งไม่เก่งก็อีกเรื่องหนึ่งนะ แต่ยังไงแล้วมันก็มีปัจจัยที่เรานึกไม่ถึงเข้ามาเสมอ ยกตัวอย่างธุรกิจร้านเหล้าหน้ามหาวิทยาลัยที่เปิดกันมาเป็นสิบๆ ปี จู่ๆ ปีนี้ลุงตู่บอกให้เลิกก็จำเป็นต้องเลิกตามกฏหมายครับ หลายร้านปรับตัวได้ก็เปลี่ยนเป็นหมูกระทะแทน เป็นร้านอาหารแทน บางคนชิ้งเลยคือปล่อยเช่าต่อไปเลยก็มี ถือว่ามากันแบบกะทันหันมาก จะมาก่อม็อบเรียกร้องความเห็นใจ บอกว่าไม่มีที่ไป ฯลฯ มันฟังไม่ขึ้นหรอกครับ เพราะธุรกิจของคุณมันมอมเมาเยาวชน
   อีกตัวอย่างคือสองวันก่อนที่หาดวงศ์อมาตย์พัทยา เจ้าของเตียงผ้าใบมาไล่นักท่องเที่ยวที่เขาเอาเสื่อมาปูนอนเอง พอเป็นข่าวได้วันเดียวในเฟซบุ๊ค ตำรวจพัทยาก็รีบเคลียร์ทั้งหาดนั้นเกลี้ยงเลย ผู้ประกอบการมีอยู่ 4 รายก็โดนยกเลิกห้ามตั้งแบบถาวรตลอด แต่ไม่แต่ใจว่าสามารถกางแบบชั่วคราวได้อยู่หรือเปล่านะ นี่ก็อีกตัวอย่างที่บอกว่าไม่มีอะไรแน่นอน เราต้องปรับตัวตลอด
   ธุรกิจของที่บ้านผมก็เช่นกันครับ สักวันก็อาจต้องปรับตัว ผมเองก็เตรียมไว้แล้วแบบเงียบๆ แม้รายได้อาจไม่เยอะเท่าเก่า แต่สิ่งที่ผมได้กลับมามันแสนจะคุ้มค่า เพราะผมได้ “เวลา” และ “ความสุข” กลับมาครับ
   ในโลกออนไลน์ก็ฟาดฟันกันทุกวันครับ แอ๊ปต่างๆ พากันอัปเกรดตัวเองเพิ่มความสามารถใหม่ๆ เพื่อจูงใจให้ผู้บริโภคขยันใช้ ทั้ง Line / Instragram / Facebook ส่วน Social Cam ที่เคยโด่งดังกลับปรับตัวไม่ทัน จู่ๆ ก็เลิกทำหายไปเฉย หวังว่าคงผันตัวไปทำด้านอื่นที่ต่อยอดได้ดีกว่านะ
   มื้อเย็นกิน “หมี่กรอบ ร5” ร้านจิ้นหลี ร้านเก่าแก่ย่านตลาดพลู ดู The Voice ผมว่าไอ้รอบนี้ไม่สนุกเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีความเป็นตัวของตัวเองของนักร้องหลงเหลืออยู่เลย แต่ก็ดูเพราะเอาใจช่วยพวกเขาที่ตามหาความฝัน
   วันนี้ผมปล่อยมุขในเฟซบุ๊ค เอาภาพแม่ค้าสวยๆ แต่งตัวเซ็กซี่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยว มาคู่กับยายแก่ๆ ที่ร้านเดียวกัน โพสไปทำนองว่าสิ่งที่ผมคิดว่าจะได้พบเป็นแม่ค้าสาว แต่สิ่งที่ผมเจอจริงๆ เป็นคุณยาย เรียกร้องความฮาได้เป็นอย่างดี มีคนไม่รู้จักส่งคำร้องขอ Add Friend ไม่ต่ำกว่า 30 คน และคนยังกด Share ไปอีกเพียบเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนกดไลค์คืนเดียวซัดไป 2000 กว่าไลค์แน่ะ ตกใจเลย ปกติผมโพสก็จะมีแค่ 10-20 ไลค์เท่านั้นเอง อะเมซิ่งสุดๆ

[O'Pern]

2 พย 58
   มิวดองการบ้านไว้เยอะ กว่าจะเสร็จก็ดึก เลยนอนดึกตามกัน เช้านี้ตืนสายมาก เกือบจะ 0600 แน่ะ
   อาหารเช้า ผักโขมผัดน้ำมันหอย กุ้งทอดกระเทียมพริกไทย ไข่ดาว ข้าวกล้อง
   เช้านี้ต้องขับรถไปส่งของ เป็นตำแหน่งหน้าที่ๆ ผมไม่ชอบเอาเสียเลย เพราะไม่คุ้นรถครับ เคยขับไปเฉี่ยวชนกันสาดของชาวบ้าน โดนด่าชุดใหญ่ ขนาดเรียกประกันมาให้แล้วยังด่าไม่เลิก ผมผิดก็ให้เขาด่าไปครับ แต่มันฝังใจ ไม่อยากขับอีกเลย
   โทรหาญาติทีเป็นไกด์ทำทัวร์ยุโรป เสนอถั่ว Maruti เผื่อเขาจะสนใจไปขายนักท่องเที่ยว แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้วดูเขาเฉยๆ มาก ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ คงต้องหาช่องทางจำหน่ายใหม่ๆ ต่อไป
   บ่ายไปธนาคารในห้าง แวะซุปเปอร์ดูผลิตภัณฑ์ถั่วที่ใกล้เคียงกับ Maruti บ้าง พบว่ามีเพียงยี่ห้อเดียว รุ่นเดียว แต่ของเขาเป็นเจ้าตลาดเพราะวางจำหน่ายมานานกว่า แม้จะผลิตภัณฑ์เหมือนกัน แต่ถั่วของ Maruti เป็นเกรด Premium กว่า เอ๊ะ แล้วนี่เราจะนำเสนอความพรีเมียมให้ลูกค้าสัมผัสได้อย่างไรกันล่ะนะ เพราะหน้าตามันก็เหมือนกันเป๊ะเลย
   เดินออกมาด้านนอกเป็นบูธขายอาหารและขนม เจอผลิตภัณฑ์น้ำถั่วเขียว ผมงี้อึ้งไปเลย ไม่รู้ว่าจะเป็นแนวไหน ไม่ได้ลองชิม แต่ช่วงนี้ผมเห็นอะไรเกี่ยวกับถัวเขียวก็จะสนใจไปหมด นี่ผมคิดแทน “โก้” เขาไปหลายอย่างมากเลยนะ บางอย่างคิดไปไกลมากๆ เช่นขายในตลาดโลก ผมนึกไอเดียอะไรได้ก็จะรีบบันทึกเอาไว้ รอได้โอกาสเหมาะๆ ก็คงเข้าไปหาเขาอีกสักครั้ง
   ยอมรับนะว่าผมชอบคิดงานใหญ่ๆ จะได้เหนื่อยทีเดียวแล้วคุ้มไง อย่างงานของ Neya ก็เช่นกันครับ ตอนนี้ส่งเขาขึ้นฝั่งจนเริ่มสยายปีกบินเองได้แล้ว ได้ข่าวว่าปีหน้านี้จะเข้าไปที่เวียดนาม สุดยอดไปเลย
   Maruti นี่ทำตลาดคนละแนวกับ Neya เลยครับ รายละเอียดมากกว่าเยอะ สินค้าราคาถูกกว่าเยอะ กำไรน้อยกว่า ต้องขายกันแบบยกลังและหลายๆ ลัง ไม่งั้นกำไรยังไม่คุ้มค่าน้ำมันรถเลย ถั่ว Maruti เป็นสินค้าบริโภคที่กำไรน้อยครับ ลงทุนอะไรไปมากๆ มันก็ต้องคิดแล้วคิดอีก ต่างจาก Neya ที่ต้องโหมอัดทุ่มทำการตลาดมากๆ มันเป็นสินค้าที่ไม่จำเป็นต้องกิน แต่คนกินเพื่ออยากผิวสวยและสุขภาพดี ก็ต้องสร้างความมั่นใจให้เขารับรู้ได้
   บ่ายเข้าไปคอนโดต่อ ตอนเช้าไม่ได้วิ่งก็มายกเวทที่นี่แทนแล้วกันวะ ซัดไป 1 ชม และนั่งเล่นริมน้ำทำสมาธิอีก 15 นาที เห็นแม่น้ำเจ้าพระยาใกล้ๆ ทุกวันแบบนี้ ผมอยากเอาเรือคายัคมาไว้ที่นี่เสียจริง ติดตรงไม่มีที่จอดเรือนี่แหละครับ
   เข้ามาบ้านตอนเย็น ได้รับเชิญเข้ากลุ่มไลน์ของ “ถ้ำหมี” กลุ่มองค์กรลึกลับเก่าแก่ตั้งแต่สมัยเวปพันทิพย์ใหม่ๆ โน่นเลย ราวปี 1994 โหห กลุ่มนี้ราว 20 ปีมาแล้วนะนั่น โคตรตื่นเต้นเลย

[O'Pern]

3 พย 58
   นอนดึก ตื่นสาย แต่ถ้าตื่นเช้าได้ก็คงหมดแรงออกวิ่ง ช่วงนี้แทบไม่ได้วิ่งตอนเช้าเลย แต่กลับไปเข้าฟิตเนสที่คอนโดแทน แรงบันดาลใจจากการคิดจะพายเรือข้ามอ่าวไทยนี่แหละครับที่ทำให้ผมเป็นไปได้ถึงขนาดนี้
   มื้อเช้ากินผัดผักปวยเล้ง ปลาสลิดทอด ข้าวกล้อง กระเทียมสด งาดำคั่วบด
   รู้สึกว่าเปิดเทอมครั้งนี้รถจะติดหนักมากๆ กว่าทุกทีนะ ขับรถแล้วนึกถึงจักรยานทุกที
   บ่ายไปธนาคาร แล้วเข้าไปคอนโดต่อ เฮ้ย นี่ผมมาแทบทุกวันแล้วนะ แต่ไม่เคยเข้าห้องสักที ไปแค่ฟิตเนส นั่งเล่นริมแม่น้ำ แล้วก็กลับบ้าน วันนี้จัดไป 1.30 ชม เริ่มใช้เครื่องแบบเป็นระบบระเบียบมากกว่าเก่า ซิทอัพไป 300 ครั้ง เล่นแบบเพลินๆ เลยนะ สนุกดี
   นั่งเล่นริมเจ้าพระยา อากาศครึ้มๆ เหมือนฝนจะตก แต่ทางภาคใต้โดนฝนถล่มหนักมา 2 วันแล้ว สมุยโดนจัดหนักแค่ 2 ชม ก็น้ำท่วมตามระเบียบ ไม่ต้องโทษอะไรหรอกครับ ตัวเมืองมันขยายไปมาก พอเทน้ำลงมาจากฟ้า น้ำมันหาทางออกไม่ได้ ก็ต้องท่วมขังเป็นธรรมดา
   กลับมาบ้านหิวโฮก มีถั่วเขียวต้มเลยชัดไปชามใหญ่ นึกสนุกใส่งาดำคั่วบดลงไปด้วย กินแล้วก็อร่อยดีนะ หิวติดลมยังไม่หาย หยิบถั่วเขียวซีกยี่ห้อ “เปล่” มากิน ผมพยายามจะทำให้ผลิตภัณฑ์ของ Maruti โดดเด่นไปกว่าถั่วเขียวซีกแบบทั่วไปในท้องตลาด คิดได้หลายไอเดีย แต่ไม่รู้ว่าขั่นตอนการทำมันจะยุ่งยากขนาดไหน และที่สำคัญคือออกมาแล้วจะอร่อยไหม
   แบบนี้ก็ต้องลองซัดกันสักตั้งสินะ

[O'Pern]

4 พย 58
   ตื่นแต่หมดแรงลุก เป็นอีกวันที่ไม่ได้วิ่ง เอาจักรยาน Neobike16 ออกไปขี่เล่นแถวบ้านแทน ช่วงนี้มีลมหนาวโชยมานิดๆ ก็เย็นสบายดี แต่ก็มีข้อเสียคือแดดแม่งแรงสัส
   เช้านี้กินเนื้อปูผัดกับหอมไหญ่ พริกหยวก ลาบเนื้อปลาทอด ไข่ต้ม บร็อคโคลี่และแครอทลวก ข้าวกล้องโรยงาดำคั่วบด เป็นอีกวันที่อุดมสมบูรณ์มาก
   ไปถึงร้านก็รับบทหนักเหมือนเดิม เข้าโกดังยกของครับ จัดไปเต็มคัน พอมาถึงหน้าร้านก็รับหน้าที่ตรวจเช็คสินค้าขึ้นรถ แถมวันนี้พิเศษตรงที่จัดกันกลางแดดริมถนนเลย ร้อนเหี้ยๆ ไม่เป็นไร คิดบวกเข้าไว้ เขาให้เรามารับวิตามินดีจากแดดฟรีๆ
   กลางวันหิวโฮก ที่กินประจำคือก๋วยเตี๋ยวราดหน้าเพราะใกล้กัน แต่วันก่อนแอบดูเขาทำแล้วตกใจ เฮ้ยย มันไม่ได้ล้างผักเลยนี่หว่า แกะออกจากถุงก็หั่นแล้วจุ่มน้ำในถัง 1 ครั้ง แล้วก็ใส่ตะกร้าให้สะเด็ดน้ำ จากนั้นเขาก็เอาลงกระทะผัดให้เราแดกกันเลย โหห โหดสัสเลย ยาฆ่าแมลงในผักคะน้านี่เพียบเลยนะนั่น
   แล้วนี่กูแดกร้านมึงมากีปีแล้วนะนั่น
   เลยไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นแทน ยังคงอยู่ใกล้ๆ กันอยู่ดี แต่ไม่ค่อยได้กินเพราะผมชอบผักสีเขียวอย่างคะน้ามากกว่า กินก๋วยเตี๋ยวก็มีแต่ถั่วงอก แต่ยังดีนะ ป้าเอาใบโหระพามาให้ เลยเด็ดมา 3 ช่อ มีผักสดแบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย หวังว่าป้าคงล้างมันอย่างดีแล้วนะ
   บ่ายไปฟิตเนสอีกแล้ว วันนี้ไปตั้งแต่บ่ายสองแม่งเลย เวลาเหลือเยอะ จัดไป 2 ชม ขำขำ นั่งเล่นริมน้ำก่อนกลับ อยากเอาเรือลงพายจริงๆ เล้ยยย แต่หาที่เก็บเรือไม่ได้ ทำไงดีวะ
   กลับมาถึงบ้านกินกล้วยน้ำว้าไป 2 ผล มื้อเย็นนี้มีขนมจีบ 10 ลูก เห็นแล้วตกใจ เพราะไม่มีผักเลยสักใบ เลยเอาผักแพวและโหระพามากินแกล้มไปด้วย ผักงี้เยอะท่วมจานยิ่งกว่าขนมจีบเสียอีก
   กลางคืนซ้อม Uke สลับกับเหยียดยืดท่าโยคะ และคิดถึงแผนการพายเรือ

[O'Pern]

5 พย 58
   ขี่จักรยานไป 10 นาที รีบกินข้าว รีบออกไปทำงาน
   
   เข้าไปฟิตเนสตั้งแต่ 0200 อยู่ยาวจนถึง 0400 ซัดจัดเต็มซิทอัพไป 500 ครั้ง กลับมาบ้านจัดแหนมเนืองต่ออีก อืมม ได้ผักเพียบๆ แบบนี้ค่อยดีหน่อย
   กลางคืนหาข้อมูลเรื่องเรือ ยิ่งค้นคว้า รู้สึกว่าตัวเองยิ่งโง่ แต่ในใจกลับยิ่งอยากพายเข้าไปใหญ่
   คืนนี้มิวกลับบ้านดึกหน่อย ไปทำฟันที่ตึกชาญอิสสระ พระราม 4

[O'Pern]

6 พย 58
   ตื่นมาขี่จักรยานไป 30 นาที ได้ออกกำลังกายตอนเช้าค่อยยังชั่วหน่อย
   ช่วงเช้าระยะนี้รถชักจะติดมาก ตั้งแต่มิวเปิดเทอมนี่ยิ่งเห็นได้ชัดเจนมาก ขับรถแล้วโคตรเบื่อเลย อยากขี่จักรยานแทน
   เช้านี้รับภารกิจขับรถไปส่งของอีกแล้ว มันไม่ใช่แค่ขับหรอกครับ ไปถึงร้านลูกค้าก็ต้องช่วยยกแบกของขึ้นลงรถจนเสร็จ ก็เบื่อๆ ดีครับ กลับถึงร้านนี่ “แดก” ใหญ่เลย รู้ตัวทันทีว่า “กินเพราะเครียด” กินกีวีไป 2 ผล ตามด้วยถั่วอัลมอนด์อีก 1 ซอง เม็ดมะม่วงหิมพานต์อีก 1 ซอง ปิดท้ายด้วยกูลิโกะป็อกกี้ คือมีอะไรในตู้ กูกินแม่งหมดเลย
   ผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด ไอ้ความเครียดในจิตใจนี่ตัวดีเลยนะ ผมรู้ตัวก็ยั้งทัน แต่คนที่เขาไม่รู้ตัวล่ะ ปล่อยตามใจอารมณ์เครียดเป็นปีๆ แบบนี้แป๊บเดียวเห็นผลครับ ไม่ใช่แค่อ้วนนะ ไอ้อ้วนน่ะมันอ้วนอยู่แล้ว แต่โบนัสของคุณคือโรคภัยที่จะตามมาหาตลอดชั่วชีวิต
   ไม่เคยมีคนอ้วนคนใดอายุยืนนะครับ เข้าใจตรงกันแล้วนะว่าควรทำตัวอย่างไร อยากเก็บเงินไว้ให้ครอบครัว ให้ลูก ให้พ่อแม่ หรือเอาไปให้หมอเพื่อรักษาตัวเอง
   ไอ้เงินก็เรื่องหนึ่งนะ ผมไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แต่ที่ซีเรียสสุดๆ นันคือ “เวลา” ครับ
ถ้าเป็นไปได้ ผมอยาก “ตาย” อย่างสงบสุข ไม่เจ็บ ไม่ทรมานทั้งตัวเองและคนรอบข้าง คุณตาของผมเสียชีวิตไปตังแต่ผมเด็กๆ ตายแบบสุขมาก หน้าตายิ้มแย้ม เข้านอนตามปกติแล้วก็หลับยาวไปเลย ไม่เจ็บป่วยใดๆ อีกด้วย สุดยอดไหมเล่า
   เฮ้ยย เป็นการจากไปที่เจ๋งมากๆ เลยนะนั่น เสียดายนิดตรงที่อายุแค่ราว 60 ปีเท่านั้นเอง
   วันนี้งานเยอะจนผมต้องอยู่ร้านจนถึงเย็น ไม่ได้เข้าไปฟิตเนสเหมือนวันที่ผ่านๆ มา กลับเข้าบ้านเกือบ 0500 แวะตลาดนัดซื้อข้าวโพดต้มมากิน 2 ฝัก และสาคูถั่วดำ แปลกที่กินหมดไปทั้งสองอย่างแล้วยังไม่เลิก หยิบ “เลย์” ถุงละ 10 บาทของมิวที่เขาเก็บไว้ เอามากินเฉยเลย ปิดท้ายด้วย kit kat อีกชิ้น หึหึ
   เฮ้ยย เครียดอะไรนักหนาวะนั่น
   อ่านเรื่องดริฟท์เก่าๆ ในเวปของตัวเอง (racing-club.net) ดูแล้วตกใจมากมีเรื่องดริฟท์ตั้ง 51 หน้า อ่านเรื่องเก่าๆ ที่เล่าไว้เองแล้วโคตรตลกเลย อารมณ์คล้ายนั่ง Time Machine ตามไปดูเลย ขำขำดี

[O'Pern]

7 พย 58
   ขี่จักรยาน 30 นาที วันเสาร์มิวจะออกจากบ้านกับผม มีเวลาพูดคุยกันอย่างใกล้ชิดก็แค่ตอนนี้แหละครับ ประเด็นหลักๆ ก็คือคุยปลุกจิตใต้สำนึกเขาให้มีพลัง ให้ทำความฝันให้สำเร็จได้ได้ ถ้าทำได้ เขาจะมีความสุขมากๆ
   ส่งเขาขึ้นรถไฟฟ้า แล้วผมก็เข้าส่งวงจรชีวิตแบบเดิมๆ น่าเบื่อสุดๆ ไม่อยากไปร้าน ไม่ชอบงานแบบนี้ แต่ทำไปเพราะแค่ได้ช่วยแม่
   กลางวันขี่จักรยานไปซื้อเป็ดย่างให้ภรรยา ส่วนผมกินเปาะเปี๊ยะสดแทน จัดไป 1 กล่อง 45 บาท ถั่วงอก เต้าหู้ เพียบๆ กินแล้วรู้สึกดีต่อสุขภาพหน่อย
   อยู่แบบแกนๆ ไปจนถึ่งบ่าย ไปธนาคารต่อ วันนี้เสร็จธุระเร็วหน่อยครับ แค่ราวบ่าย 2 เอง เลยเดินซูปเปอร์มาเก็ตในห้างสักหน่อย วันนี้ผมมา Big C นะ ร้านคนละแนวกับเดอะมอลล์เลย ห้างเกรดต่ำกว่า สินค้ามีน้อยกว่า แต่ที่ดีกว่าก็คือจอดรถโคตรง่ายเลย
   เดินหาซื้อเฉพาะของที่ลดราคาหรือไม่ก็ของที่ถูกกว่าเดอะมอลล์ แล้วก็เจอกี่วี 4 ผล ขาย 60 บาทเอง ในขณะที่เดอะมอลล์นี่เขาขายถูกสุดก็ผลละ 25 บาท ถ้า 4 ผลแบบนี้ก็จะคิด 100 บาท สำหรับกีวีนิวซีแลนด์นะ ถ้ากีวีไทยจะถูกกว่านั้นอีกเยอะ
   ปกติสินค้าจะถูกกว่ากันแค่ไม่กี่บาท ไม่น่าเชื่อว่ากีวีนี่ต่างกันแพ็คละ 40 บาทแน่ะ โหห แบบนี้มีพลังเลย เดินแม่งทั่วทุกแผนกเลย แต่เขาจัดร้านไม่สวยน่ะ สถานที่ใหญ่มาก กว้างมาก สินค้ามีไม่หลากหลายมากเท่าเดอะมอลลล์ จัดวางแบบหลวมๆ คนเดินก็น้อย กลายเป็นโหรงเหรงไป
   แผนกช็อคโกแลตนี่มีน้อยเหลือเกิน ไม่มีช็อคโกแลตดาร์คเลยสักยี่ห้อ จบกัน
   ช้อปเสร็จเข้าไปยกเวทที่คอนโดต่อกันเลย เมื่อวานพักไป 1 วัน รู้สึกเสียสถิติจริงๆ วันนี้เลยซิทอัพไป 600 ครั้ง เล่นกล้ามท้องเป็นหลักเพราะอยากมี 6 packs สวยๆ กับเขาบ้าง แต่ทุกวันนี้ยังห่างไกลนะ ยังมีชั้นไขมันอยู่พอควร นี่ถ้าผมรีดไขมันออกไปได้ ก็คงจะเห็นกล้ามท้องชัดขึ้น
   “โก้” ส่งภาพหนุมานที่จะใช้เป็นโลโก้ของ maruti มาให้ดู ผมก็ติไปเล็กน้อย แต่โดยรวมโอเคดีแล้ว คิดงานออกมาได้ดี แต่มันยังไม่ “โดน”
   กลับมาบ้านก็รีบอาบน้ำ ซ้อม Uke ดูทีวี คิดเรื่องงานเขียนต่อ นึกถึงเรื่องเรือ เลยโทรหา “นิค” รุ่นน้องคนนี้รู้จักกันเพราะผมไปซื้อช้อคฯสปริงของ Toyota Supra ต่อจากเขา (ซื้อของเดิม) จากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เจอกันในเฟซบุ๊คเห็นเขาเดินทางท่องเที่ยวบ่อยมาก ไปกับรถบ้าน เรือ เจทสกี ฯลฯ
   เอาตรงๆ เลยนะ ผมรู้สึกว่าผมกับเขามันคนละชั้นกัน เลยไม่กล้าไปพูดคุยอะไรด้วย กลัวว่าเขาจะคิดว่าเราต้องการผลประโยชน์หรืออะไรทำนองนี้ (อันนี้เป็นนิสัยค่อนข้างโรคจิตส่วนตัวของผมนะ เกิดจากสมัยมัธยมต้นไปบ้านเพื่อนด้วยการแต่งตัวโทรมๆ แล้วแม่เขาไม่ให้เข้าบ้าน เลยเก็บกดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา) อ้อ ลืมบอกไป นิคเป็นเจ้าของโรงเรียนรีเจนท์ โรงเรียนอินเตอร์ใกล้แยกเหม่งจ๋าย
   เล่าแล้วก็นึกถึง “เต๊อะ” เจ้าของ AAS ที่ตอนแรกยังไม่รู้ว่าเขาคือใคร ผมนี่โทรคุยเป็นเพื่อนเล่นเลยนะ มีงานแข่ง Autocross ก็โทรบอก พอมารู้ทีหลังว่าเป็นเจ้าของ AAS ผมงี้แม่งไม่กล้าคุยกับเขาอีกเลย ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นหรอกนะ
   คุยกับนิค ถามว่าผมกำลังสนใจเรือคายัค นิครู้จักใครเล่นแนวนี้ไหม สิ่งที่นิคตอบกลับมาที่ทำให้เราคุยกันไปกว่า 30 นาที
   นิคเล่าเรื่องทะเล เกาะแก่งต่างๆ นิคไม่ได้เล่นคายัคอย่างจริงจัง แต่ก็มีคายัคอยู่ 8 ลำ เป็นแบบ Tandem ยี่ห้อดังอีกด้วยคือของ Ocean Kayak แต่เรือมันยาวมาก ใหญ่ หนัก ขนย้ายลำบาก ทุกวันนี้ของอยู่ที่เกาะช้าง ถ้าพี่เปิ้ลจะไปก็บอกได้ เขาจะโทรบอกคนที่นั่นให้ เอาไปพายเล่นได้เลย เรือมันเก่าแล้ว ผมเองก็ไม่รู้จะขายยังไง
   คุยกันนานเข้าผมเลยเผยแผนในใจ เกริ่นไปว่านิคอย่าว่าผมเว่อร์นะ ผมอยากพายเรือข้ามอ่าว
   “โหห เอาจริงหรอพี่ ผมไม่เคยพายข้าม เคยแค่ขี่เจทสกีข้าม ใช้ไป 4 ชม” นิคใช้เส้นทางบางปะกง – บางตะบูน
   แต่ผมอยากใช้เส้นทางเพชรบุรี – พัทยา แต่ถ้าปีกกล้าขาเข็ง ก็อยากจะใช้เส้นทางที่ในหลวงท่านทรงเรือใบ นั่นคือ หัวหิน – สัตหีบ
   นิคบอกให้ผมไปซ้อมพายที่เกาะช้างก่อน พวกฝรั่งเก่งๆ พายรอบเกาะกัน 18 ชม หึหึ เห็นขนาดเกาะแล้วผมแม่งขาสั่นเลย คงได้นอนริมหาดใดหาดหนึ่งก่อนถึงจุดหมายแน่ๆ
   “พี่ไปวันไหน บอกผมด้วยนะ อยากลองดูเหมือนกัน” นิคปิดท้าย
   วางสายจากนิคแล้วผมนี่เปิดแผนที่วัดระยะทางและวางแผนพายเรือเลย

[O'Pern]

8 พย 58
   ออกไปวิ่งตั้งแต่ 0530 แต่พอถึงศูนย์เยาวชนบางมด ที่ๆ ผมไปวิ่งประจำ เขากลับปิดทางเข้า เพราะมีการจัดงานแฟร์ของทางเขตทุงครุ เอ้า ไม่เป็นไร เราไปวิ่งสวนธนบุรีรมย์ที่อยู่ใกล้ๆ กันก็ได้
   แต่ไปถึงแล้วที่จอดรถเต็ม เฮ้ยย งงมาก เต็มอะไรกันแต่เช้า จะจอดริมถนนก็เกรงใจ เพราะยังไม่มีใครมาจอดสักคัน เอาไงดีวะ อ้อ นึกออกแล้ว ไปวิ่งที่ Central Park ดีกว่า
   เฮ้ย เขาใช้ชื่อนี้จริงๆ นะ เป็นสวนสาธารณะของห้างเซ็นทรัลพระราม 2 ชื่อเหมือนกับสวนสาธารณะที่ New York เป๊ะเลย
   รอบละ 600 เมตร จัดไปแค่ 2 รอบ เอง วิ่งแค่ 10 นาทีก็เลิกเลย เบื่อเสียงเพลงของพวกเต้นแอโรบิคมากๆ เปิดเสียงดังเว่อร์ เบสตึบๆ ๆ ๆ เต้นกันอยู่ 5 คน เสียงเพลงลั่นทั้งสวนเลย ตัวทำลายบรรยากาศสุดๆ
   เปลี่ยนจากวิ่งมาเป็นกายบริหารริมน้ำแทน ผมไม่ได้มาสวนแห่งนี้นานหลายปีเลย จากสมัยก่อนมาบ่อยมาก พาลูกมานั่งเล่น เดินเล่น เล่นเรือถีบ ตั้งแต่มิวเขาอยู่อนุบาล ประถมต้น
   เดิมทีที่เปิดใช้สวนสวยมาก แต่ตอนนี้มีเสื่อมโทรมลงไปหลายจุดโดยเฉพาะเครื่องเล่นของเด็ก สมัยก่อนมิวชอบมาปีนป่ายเล่นตอนเลิกเรียน ผมก็นั่งรอเขาเล่นจนหมดแรงแล้วก็กลับบ้านด้วยกัน
   ผมดูแลมิวเองอย่างใกล้ชิดตั้งแต่อนุบาล 1-3 ประถม 1-6 รวม 9 ปี เต็มที่ต้องไปรับส่งแทบจะทุกวัน แต่ก่อนหน้านั้นก็ดูแลเขาตั้งแต่เกิดแล้ว แปลว่า 12 ปีแรก มิวอยู่กับผมเยอะมากๆ
   จนมาเข้า ม1 นี่แหละครับที่เริ่มห่างกันหน่อย มิวไปกลับกับภรรยาผมแทน เป็นช่วงที่มิวเริ่มโตเข้าวัยรุ่น เราก็ต้องดูแลเขาต่างไปอีกแบบครับ จะมาเป็นห่วงตรงเรื่องการติดเล่นเนทในโทรศัพท์หรือไอแพดนี่แหละ
   ใช้เวลาอยู่ในสวนนี้แค่ 1 ชม คนเยอะมากครับ เพราะรอบข้างเป็นหมู่บ้านมากมาย ผมไม่คุ้นสถานที่คนเยอะๆ แต่ที่ไม่ชอบสุดคือเสียงดังแบบน่ารำคาญจากดนตรีงี่เง่า
   กลับมาบ้านไม่เจอของกินอะไรสักอย่าง ผมขี้เกียจออกไปหาของกินข้างนอก เลยเปิดน้ำมะเขือเทศกินไปครึ่งลิตร พักสัก 30 นาที ตามด้วยถั่วพิสตาชิโอ ถั่วทอง house brand ของ big c
   เข้าปากคำเดียวแล้วอึ้งเลย รสชาติต่างจากของ maruti อย่างเห็นได้ชัด ถั่วไม่หอมสดใหม่ เชื่อว่าเก็บนานกว่านี้อาจได้กลิ่นหืนของน้ำมันที่ใช้ทอด กินแล้วไม่ได้เคี้ยวมันๆ แล้วอยากกินซ้ำ โดยรวมคือไม่อร่อย
   ช่วงนี้เจอถั่วทองเป็นต้องหาซื้อกินไปหมด ทำเพื่อหาข้อมูลของสินค้าคู่แข่งในท้องตลาด
   บ่ายภรรยาชวนไปกินร้าน “ครัวเจ๊ง้อ” แถวบ้านนี่เอง เขาอยากกินกั้ง เอ้า จัดไปครับ แต่ไปถึงร้านตอน 0130 กั้งหมดแล้ว เลยเปลี่ยนเป็นปูแทน มื้อนี้อุดมสมบูรณ์มาก มีกุ้งตะกาด (กุ้งสดลวก) ผัดผัก ส้มตำไทย
   กินเสร็จไปรับมิวในห้าง แวะดู James Bond 007 ผมไม่ได้ดูหนังมาเป็นสิบปี ตื่นเต้นเลย โรงหนังยุคใหม่สวยหรู แต่ตั๋วแม่งแพงสัสใบละ 200 หึหึ ป็อบคอร์นพร้อมน้ำอัดลมแก้วยักษ์แบบเป็นการ์ตูนสวยๆ นี่ชุดละ 250 โหดเหี้ยๆ เลย มิวอยากกิน อยากได้ ก็เพราะยังไม่รู้ว่าของเงิน ก็พร่ำสอนกันไปครับ หวังว่าคงจะคิดได้ในเร็ววัน
   ตอนใกล้จะจบไฟแม่งดับทั้งห้าง ผมอยู่ในโรงหนังมันก็ดับ แต่มีไฟฉุกเฉินติดขึ้นมา เลยปล่อยมุขกับลูกว่า “เขากำลังเปลี่ยนแผ่น 2” แบบสมัย VCD น่ะ คุยกันขำๆ รอจังหวะไฟมา แต่ก็ต้องรอราว 15 นาที เลยปล่อยไปอีกมุข
   “เฮ้ย เกิดไฟมาแล้ว มันฉายใหม่ตั้งแต่ต้นเลยทำไงวะ”
   มิวหัวเราะร่า แสดงว่ามุขเราเวิร์ค แต่บางทีมุขแป็กก็มีนะ แบบเล่นเอง ขำเองคนเดียว มิวไม่รู้ ไม่เข้าใจ
   กิน MK กันก่อนกลับ ผมเลือกกินแต่ผัก เห็ด เต้าหู้ กินกุ้งไป 1 ตัว ถึงบ้านก็รีบอาบน้ำ อ่านหนังสือเล่นนิดหน่อยก่อนนอน ผมสอนให้เขาทำแบบนี้ ไม่ใช่เล่นโทรศัพท์กันจนถึงวินาทีสุดท้ายของวัน 
   กรุงเทพฯเป็นเมืองที่ใช้เฟซบุ๊คมากที่สุดในโลกคือ 8 ล้านคนต่อวัน เฉลี่ยใช้อินเทอร์เนทกันคนละ 5 ชม ต่อ วัน หึหึ ประเทศชาติจงเจริญ

[O'Pern]

9 พย 58
   ขี่จักรยาน 30 นาที ช่วงนี้ไม่ได้วิ่งเลย ขี่จักรยานจริงนี่กับจักรยานในฟิตเนสนี่คนละเรื่องเลยนะ ขี่รถจริง 30 ผ่านไปแป๊บเดียว ขี่รถในฟิตเนสนี่ 5 นาทียังโครตเบื่อเลย มันไม่ได้ฟีลของจักรยานเล้ยย ทั้งการทรงตัวที่ต้องใช้เอวช่วย จังหวะการบาลานซ์รถที่เราจะโน้มหน้าบ้าง หลังบ้าง แต่ที่ชัดเจนสุดก็คือเรื่องของลมปะทะหน้า
   เช้านี้กินไก่ผัดขิง ไข่ต้ม แครอทลวก ข้าวกล้องโรยงาดำคั่วบด กระเทียมสด ไปถึงร้านก็อารมณ์เดิมๆ จนผมเริ่มจะไม่อยากเล่าแล้ว ก็คือเข้าไปยกของในโกดัง แล้วก็ออกมาอยู่ที่หน้าร้าน รับโทรศัพท์ โทรหาลูกค้า คิดเงิน ฯลฯ ทำแบบนี้ไปทั้งวัน ผ่านมากี่ปีก็เป็นแบบนี้
   วันจันทร์งานเยอะดี คนงานขาดเหมือนเดิม แต่พอมีคนมาสมัครใหม่ เจ้าของร้านบอกคนเต็มแล้ว ไม่รับ เพราะเขาเป็นพม่า
   หวังจะหาคนไทยมาทำงานยกแบกของกันอีกหรือครับนี่
   บ่ายไปธนาคารแล้วก็เสร็จงานของผม เวลาเหลือเยอะเลยวันนี้ ดีใจๆ รีบเข้าไปฟิตเนสที่คอนโด เข้าไปอย่างฮึกเหิมเลย ซิทอัพไป 700 ครั้ง เล่นซะพุงชาเลย ยังไม่นับเครื่องเล่นแบบ Station อีกหลายอย่าง ขา หลัง ไหล่ แขน น่อง ฯลฯ ปิดท้ายด้วยการเดินถอยหลังบนลู่วิ่ง 10 นาที โดยปรับความชันไว้ที่ 12% โหดกำลังดี
   ใช้เวลาไป 2 ชม แอบเห็นคนเดินถือน้ำเต้าหู้เข้ามาในคอนโด ขากลับเลยเดินออกไปดูบ้าง เจอร้านขายน้ำเต้าหู้อยู่หน้าเซเว่น ไม่รีรอเลย รีบจัดมา 1ถุง ใส่ลูกเดือยด้วย กะว่าไอ้นี่แหละ คืออาหารมื้อเย็นของข้า
   ถึงบ้านปุ๊บรีบแช่เม็ดแมงลัก 4 ช้อนชาให้พองตัว แล้วก็เทผสมกัน โดยเพิ่มงาดำคั่วบดอีก 2 ช้อนชา บำรุงโคตรๆ เลยครับท่านผู้ชม
   ตักเข้าปากคำแรก … มึงเอ๋ยยย น้ำตากูแทบไหล ไอ้สัส จะบ้วนทิ้ง หรือเททิ้งก็เสียดายพวกสารอาหารที่เติมเสริมเข้าไป ทั้งเม็ดแมงลัก ลูกเดือย งาดำ
   รถชาติแม่งเหี้ยจริงๆ เลยครับพี่น้อง เหมือนแดกน้ำเปล่าเลย ไม่มีความเป็นน้ำเต้าหู้เล้ยยย เหมือนเอานมผงมาชง มีกลิ่นเหมือนนมนิดๆ
   เอาเป็นว่าไม่ประทับใจ แถมโกรธอีกด้วยที่ทำไมถึงทำร้ายกันเช่นนี้ลงคอ ตอนคนโกรธนี่ร่างกายจะหลั่งสารอะไรสักอย่าง กูลืม แต่ทำให้ร่างกายอยากแดกโดยไม่มีเหตุผล เจอเหี้ยไร แดกแม่งหมดเลย
   โชคดีมีเม็ดมะม่วงหิมพานต์ทอดเสร็จไว้พอดี ผึ่งรอให้เย็นก่อนเก็บลงกล่อง หึหึ จัดไป 2 กำมือใหญ่ๆ คั่วเองหอมๆ ทอดใหม่ๆ สดอร่อยมากๆ กินแล้วฟิน หายโมโหละ

[O'Pern]

10 พย 58
   ขี่จักรยาน 45 นาที กลับเข้าบ้านเจออาหารทรงคุณค่า เนื้อปลาเก๋าผัดฉ่า ใส่มะเขือพวง มะเขือเปาะ กระชาย ใบโหระพา ฯลฯ สุดยอดเลยนะนั่น มีไข่ต้มอีกฟอง ข้าวกล้องโรยงาดำ
   เช้าขับรถไปส่งของอีกแล้ว ไม่ชอบเลยว่ะ ยังดีที่ขับไปไม่ไกลนัก ตอนกำลังยกของลงจากรถเจอกับ “พี่หมอ” พี่หมอเป็นตำรวจใน สน ละแวกนี้ เขาเห็นผมกำลังยกของเลยเข้ามาคุยด้วย บอกว่าอย่าไปยกเดี๋ยวหลังหัก แล้วก็เล่ายกตัวอย่างคนแถวนั้นที่ยกของหนักจนเจ็บหลัง อีกไม่กี่เดือนต่อมาก็เป็นอัมพฤกษ์ ล่าสุดเสียชีวิตไปแล้ว ทรมานสุดๆ ก่อนตาย
   โหห พี่หมอครับ ผมเองใช่ว่าอยากจะไปยกนะ เจ็บหลังนี่ผมเจ็บมา 6-7 รอบแล้วมั้ง เป็นครั้งแรกนี่ถึงกับอึ้งเลย แต่ทุกวันนี้แม่งเริ่มชินละ การมาช่วยแม่ที่ร้านนี้มันแปลว่าผมต้องแลกกับหลังของตัวเองด้วยหรือนี่ โหห ทุ่มเทสุดๆ ไปเลย คุ้มโคตรๆ เป็นการช่วยแบ่งเบาภาระแบบเต็มที่แล้ว
   วันเสาร์ที่ผ่านมาเพิ่งจะดีใจ ไปซื้อกีวีที่ Big C ได้ราคาถูกกว่าที่เดอะมอลล์เยอะมากๆ แต่พอมาชิมแล้วรสชาติแม่งคนละทางกันเลย บทเรียนครับ อย่าเห็นแก่ของถูก หึหึ ไอ้ Big C มึงได้เงินกูครั้งเดียวนี่แหละวะ
   บ่ายเข้าฟิตเนสอีกแล้ว จัดเต็ม จัดจริง ไปตั้งแต่ 0200 กันเลย ซิทอัพไป 800 ครั้ง หึหึ ค่อยๆ ทำทีละนิดละหน่อยนะ ไม่ใช่รวดเดียวครบ เปิดพุงดูยังไม่เห็นมีสักแพ็ค มันต้องลดชั่นไขมันที่ปกคลุมกล้ามเนื้อออกก่อน ถึงจะเห็นชัด
   เข้ามาบ้านหิวโหยเลย กินไวตามิ้ลกล่องกับเม็ดมะม่วงหิมพานต์ทอด (ทำเอง) กินไปเยอะยังหิวไม่เลิก เลยกินถั่วลันเตาอบอีกซอง ยังคันปาก ปิดท้ายด้วย kit kat อีกชิ้น จบได้แล้วนะ
   Toyota Revo ขายออกได้ช้า แผนที่วางไว้กลางปีหน้า เลยเอาออกมาใช้ทันที นั่นคือเพิ่มชุดแต่ง TRD เข้าไปให้ ไม่ต้องตกใจไป เดี๋ยวจะมี TRD อีกแบบ และอีกสารพัดชื่อ ไม่รู้จะใช้ชื่อ Sportivo อีกไหม
   การตลาดแนวนี้ของ Toyota คนซื้อเขารู้แกวกันหมดแล้ว อยากได้รถครบๆ ต้องรอตัวหลังๆ แบบออกไปแล้วสักสองปี จะมีเปลียนหน้ากระจัง เพิ่มกล้อง และอีกสารพัดระบบที่รถเพื่อนๆ เขาให้มาตั้งแต่แรกแล้ว
   เอ้า พวกเรา ซื้อ Pajero Sport ไปก่อนได้เลย สวยและครบกว่ากันเยอะ

[O'Pern]

11 พย 58
   งานขึ้นอินทนนท์ปีหน้า เปิดรับสมัครแค่ 3 ชม คนก็เต็มแล้วถึง 4000 คน เฮ้ยยย งงโคตรเลย ไวสัส ผมไปตอนปี 52 ยังมีแค่ไม่กี่ร้อยคันเองนี่นา ถ้าจุดสตาร์ทในงานนี้ยังคงเป็นที่เดิมคือลานหน้าวัด ผมว่า 4000 คนไปแน่นอยู่ตรงนั้นนี่ลำบากเลยนะ นึกไม่ออกจริงๆ เพราะลานมันไม่ใหญ่เท่าไหร่
   ขี่จักรยานตอนเช้าเหมือนเดิม จัดไปแค่ 30 นาที ไม่ได้เน้นออกกำลังอะไรหรอก แค่ให้ก้นคุ้นกับการโดนกดทับ จะได้ไม่เจ็บก้นตอนขี่ทางไกลนานๆ
   เช้านี้กินของดีอีกแล้ว แกงจืดแบบต้มเลือดหมู แต่ไม่ได้ใส่เลือดหมู ใส่แค่หมูสับกับผักจิงจูฉ่าย ไข่เจียว เด็ดสุดตรงมีมะเขือเทศย่าง 1 ลูกใหญ่ๆ กินกับข้าวกล้องเหมือนเดิม
   เช้านี้มาแนวเดิมอีกแล้ว แต่ยกของจากโกดังเยอะเหลือเกิน เล่นซะเพียบเต็มลำ ตอนยกก็ไม่เท่าไหร่ แต่พอใกล้เที่ยงรู้สึกตึงๆ ที่สะบักซ้าย จุดนี้ตรงกันข้ามกับจุดที่ผมมักจะเจ็บตอนขี่จักรยานทางไกลคือสะบักขวา
   ที่ร้านก็งานเพียบ กลางวันกินกล้วยน้ำว้า ถั่วนิดหน่อย น้ำกระเจี๊ยบ (ทำเอง)
เข้ามาบ้านตอนเย็น ไม่ได้ไปฟิตเนส กินน้ำเต้าหู้ใส่เม็ดแมงลัก 5 ช้อนชา แช่น้ำแล้วมันจะพองมาเยอะมาก โรยงาดำอีก 3 ช้อนชาพูนๆ
กลางคืนซ้อม Uke อย่างหนัก แหกปากร้องอย่างสนุกสนานอยู่คนเดียว

[O'Pern]

12 พย 58
   
   งานวันแรกของ a day bike fest เริ่มแล้ววันนี้ จัดที่ Airport Link มักกะสันที่เดิม เป็นงานจักรยานที่ผมชอบที่สุดนะ 
   
   บ่ายไปไอวีอีกแล้ว ไปทุกวัน แต่ไม่เคยขึ้นห้องพักเลยนะ ไปถึงก็เข้าฟิตเนสแล้วก็กลับ วันนี้เดินเร็วขึ้นเนินชัน 12% 1 ชม และเดินเร็วแบบสลับวิ่งอีก 1 ชม เหนื่อยไม่มาก แต่เพลียและเมือยขาตอนเดินเสร็จ เหงื่อเพียบจริงๆ
   วัดระยะทางรอบเกาะช้างได้ราว 80 กม บ๊ะ นั่นมันใกล้เคียงกับระยะที่ผมต้องพายข้ามอ่าวเลยนะ พอรู้ระยะทางแล้วเริ่มมีพลังเลย เปิดปฏิทินหาวันและเวลาที่เหมาะๆ ทันที แต่ต้องหารือกับ “นิค” ก่อนสินะว่าเขาจะไปด้วยไหม อย่างไร คุยกันล่าสุดวันก่อนเขาบอกถ้าพี่จะไปให้เรียกเขาด้วย
   กลางคืนเชียร์บอลไทย VS ไต้หวัน แค่ 3 นาทีก็โดนเขาซัดไปแล้ว 1 ลูก โห งงแดกเลย แต่ลุ้นจนจบเอาคืนมาได้เป็นไทยชนะ 4-2 ค่อยยังชั่วหน่อย
   บอลไทยชุดนี้คงจะดังไปอีกนาน เพราะเล่นเป็นทีมมากกว่าใช้ความสามารถส่วนบุคคลเหมือนบอลยุคก่อน

[O'Pern]

13 พย 58
   ขี่จักรยาน 35 นาที ลมหนาวที่เคยมีทำไมมันหายไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้
   มื้อเช้าวันนี้มีผักเจ๋ง คือบร็อคโคลี่ แครอท ลวก บร็อคโคลี่นี่จะเรียกว่าเทพแห่งผักก็ว่าได้นะ ประโยชน์เยอะเหลือเกิน  รสชาติไม่ค่อยอร่อย แต่ก็ฝืนกินจนหมดจาน รู้สึกภูมิใจที่ได้ใส่สารอาหารทรงคุณค่าให้แก่ตัวเอง
   เช้านี้ขับรถกระบะไปให้คนงานใช้ รถคนงานที่เขาใช้ประจำจะเอาไปเข้าอู่ ได้ขับรถเกียร์ธรรมดาในรอบหลายเดือน รู้สึกสนุกดี ได้ฝึกหลายๆ ทักษะ ไม่ใช่ Heel & Toe นะ อันนี้เริ่มจะเอ้าท์ไปแล้ว จะว่าเอ้าท์ก็ไม่เชิง แต่มันไม่จำเป็นต้องทำมากกว่า ระบบเกียร์ของรถรุ่นใหม่ๆ นี่มันเข้าง่ายมาก ช่วง Power Band กว้างโคตร ชิฟมั่วๆ แม่งยังเข้าได้ง่ายเลย รถมันช่วยคนไปเยอะมากแล้ว 
   แต่อีกเทคนิคที่ยังต้องหัดไว้ตลอดนั่นคือ Rev Match Down Shift ได้ใช้ตลอดครับ ยิ่งรถเครื่องดีเซลยิ่งทำง่ายมาก
   กลางวันฝนตกหนัก ผมไปธนาคารพอดี เลยลุยฝนกลับมา ตอนเดินกลางฝนนี่คนมองกันมาก เพราะส่วนใหญ่เขาจะหลบใต้ชายคากัน แต่ผมนี่เดินฝ่าไปเลย อารมณ์เหมือนตอนเด็กๆ วิ่งเล่นตากฝน
   เฮ้ยย ฟีลดีว่ะ นึกถึงตอนกำลังขี่จักรยาน ตอนกำลังพายเรือ เจอฟ้าแล่บๆ งี้คงมีเสียว เพราะเรืออยู่กลางทะเลไง ไม่มีที่ให้หลบ นี่คืออีกสิ่งที่ผมต้องไปหาข้อมูลเพิ่ม หากจะเอาดีทางด้านนี้
   เดินถึงร้านเปียกโชกชุ่มไปทั้งตัว ถอดเสื้อบิดตาก แล้วเอาเสื้อโฆษณาแจกฟรีมาใส่ เป็นเสื้อของ บิ๊ก โคล่า โคตรเห่ยเลย สีเหลืองแปร๋น กางเกงนอก กางเกงใน รองเท้า ชุ่มไปด้วยน้ำ แต่ก็ทำไงดี ช่างแม่ง นั่งรอฝนซาลง แล้วก็เดินไปขึ้นรถเมล์กลับ แต่รอรถเมล์นานมาก รำคาญตัวเองแล้วน่ะ เลยใช้บริการแท็กซี่แทน
   ถึงบ้านนี่หมาเห่าไม่หยุดเลย คงเห็นเสื้ออย่างเด่น เดินไปให้มันดมๆ ถึงจะหยุดเห่าได้
   รีบเปลี่ยนชุดทันทีเลย รำคาญสัสๆ ที่บ้านมีแหนมเนืองอีกแล้ว ผักเพียบๆ สุดยอดจริงๆ เลย จัดไป 15 คำ (วันนี้นับด้วยนะ ปกติไม่เคยนับ)
   เปิดคอมทำงานเขียนต่อ มีข่าว GTH จะปิดตัวลงสิ้นปีนี้ เฮ้ยย งงเลย ยังไม่ได้เอาผลงานไปเสนอเลยนะ แต่ผมว่าคงเป็นการเปลียนเพื่อก้าวรุกหน้ามากกว่า ไม่ใช่แค่ปิดเพื่อเลิกหรอก อาจเป็นการ “ล้างไพ่” (ผมเดา) ต้องคิดตามกันต่อไป

[O'Pern]

14 พย 58
   เช้านี้เอาท่อเอสลอนมาควงแบบรำกระบอง ทำท่าทางแบบคิดเอง เห็นขนาดมันยาวพอๆ กับไม้พายเรือ เลยฝึกทำท่าพาย ดูกระจกไปด้วย นึกภาพตัวเองหากพายข้ามอ่าวจริง เราต้องถือไอ้ไม้พายนี้ราว 24 ชม เชียวหรือ นึกปุ๊บกูอยากได้ไม้พายคาร์บอนไฟเบอร์ทันที
   เช้านี้กินปลาผัดขิงกับคึ่นฉ่าย ไข่ต้ม แครอทลวก งาดำ ข้าวกล้อง ส่วนมิวกินพิซซ่า เสร็จแล้วก็ไปส่งเขาที่รถไฟฟ้า มิวเรียน 0800 ออกจากบ้านเช้าหน่อย
   งานเพียบอีกเช่นเคย แบก ยก เข็น กันไป ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุดครับ
   แทรกข่าวด่วน ตอนตี 3-4 ในไทย ปารีสโดนก่อวินาศกรรม ระเบิดพลีชีพ 6 จุด แถมกราดยิงอีก ข่าวนี้ดังไปทั่วโลก เพราะมีอินเทอร์เนท ไม่รู้เป็นอะไร พอเกิดเหตุร้ายๆ ที่ใดในโลก ผมยกให้เป็นฝีมือ USA แม่งก่อนเลย
   กลางวันกินกล้วยน้ำว้าไป 5 ผล ไม่น่าเชื่อเลย ค่อยๆ กินไปทีละลูกๆ เล่นจนอิ่มได้เหมือนกันนะ
   บ่ายไปธนาคาร กำลังจะไปออกกำลังกายต่อ มิวโทรมาหา บอกว่าเรียนเสร็จแล้ว ครูลิลลี่งดสอน เลยจะกลับบ้านเลย ผมเลยเปลี่ยนใจ กลับไปอยู่บ้านกับลูกดีกว่า ใช้เวลาอยู่กับเขาให้คุ้มที่สุด ยิ่งเข้าวัยรุ่น ก็ต้องเลี้ยงดูเขาต่างไปอีกแบบจากตอนเด็กครับ
   ตอนนี้ต้องเลี้ยงแบบดูอยู่ห่างๆ และต้องเข้ามาทันทีที่เขาต้องการเรา ผมไม่ได้เลี้ยงแบบเป็นเพื่อนกันนะ ยังคงเป็นพ่อแม่เหมือนเดิม แต่ก็สนใจเรียนรู้ในสิ่งที่เขาชอบด้วย เพื่อที่จะได้คุยกันรู้เรื่อง และมีเรื่องคุยกันเยอะหน่อย
   มิวกลับมาบ้านพร้อมกับแจ้งราคา iPad Pro ที่เพิ่งวางจำหน่าย รุ่นถูกสุดคือ 32g wifi only ราคา 3.6 หมื่น ถ้าเป็นรุ่น Cellular ด้วยนี่ทะลุ 4 หมื่น หึหึ เก็บไว้ให้สตีฟพี่ใช้เองเถอะนะ ราคาพอๆ กับ Mc Book เลย
   กลับมาถึงบ้านก็หิวอีกแล้ว กินขนมเปี๊ยะแบบย่างไป 2 ชิ้น ตามด้วยถั่วลันเตาอบ แอบกินเลย์ไป 4-5 ชิ้น เย็นมีน้ำเต้าหู้ใส่เม็ดแมงลักเพียบๆ
   เย็นดูรายการ The Face Thailand เป็นครั้งแรก ก็ทำแนวเรียลริตี้ค้นหานางแบบ สร้างสถานการณ์จำลองมาหลายๆ อย่างให้ผู้เข้าแข่งกันต่อสู้กัน ก็แปลกๆ ดี แต่ดูแป๊บเดียวผมรู้เลยว่าเขามีสคริปต์ให้ผู้เข้าแข่งขันพูด อาจไม่ใช่สคริปต์เต็มๆ แต่บอกแนวทางให้พูด โดยเฉพาะการกล่าวว่าผู้แข่งขันคนอื่น ที่รู้ก็เพราะว่าปกติคนไทยเราไม่มีนิสัยแบบนี้ครับ
   ตอนแรกก็โอเคดี แต่พอเจอ “เฟค” แล้ว รู้สึกเหมือนดู “ละคร” ที่แสดงโดยผู้ร่วมแข่งขัน
   จากเดิมที่ผมชอบดูคนตามหาความฝันในชีวิต ตอนนี้กลับหดหู่กับผู้กำกับรายการ

[O'Pern]

15 พย 58
   เช้านี้ออกไปวิ่งที่ศูนย์เยาวชนบางมด แต่แล้วก็ตกใจที่เจอไอ้งานแฟร์ของสัปดาห์ก่อนมันยังจัดกันไม่จบเลย แต่ยังดีที่เปิดให้รถเข้าได้ เลยเข้าไปวนดู ไปจอดรถเอาตรงที่ใกล้สนามฟุตบอล แล้วก็เข้าไปวิ่งด้านใน
   วันนี้จัดไปชั่วโมงกว่า 30 นาทีแรกวิ่งระดับ 2 30 นาทีต่อมาวิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว วิ่งระดับ 4-2 บ้างก็ 4-3 เหนื่อยกว่าวิ่งปกติเยอะเลย อัดเร็ว 100 เมตร แล้วก็ผ่อน 100 เมตร สลับไปเรื่อยๆ จนครบ 30 นาที ปิดท้ายด้วยการเดินอีก 15 นาที
   กลับมาถึงบ้านพบความว่างเปล่า ภรรยาพาลูกไปเรียนหนังสือ พ่อแม่ไปต่างจังหวัดงานทอดกฐิน หิวจัดมีกล้วย 1 ลูกรีบกินทันที อาบน้ำ แต่งตัว วันนี้อยากไปงานจักรยาน a day bike fest
   เอารถพ่อคันใหม่ไปก็แล้วกัน คันนี้ไม่ได้ขับนานเป็นเดือน ล่าสุดก็ตอนขับไปงานดริฟท์ที่พัทยา มาดูอีกทีรถพ่อมีรอยขีดครูดกรีดมากมาย โห เสียดายเลยน่ะ
   ขับไปรถไฟฟ้า airport link มักกะสันไม่ยากครับ ตอนเช้าถนนโล่ง ขับสบายมาก ผมไปถึงงานตั้งแต่ 0830 ปกติจะมีร้านเปิดหลายร้านแล้ว แต่วันนี้เปิดกันน้อยมาก เลยเดินดูบรรยากาศโดยรอบก่อน เจอร้าน Vincita เลยเข้าไปคุยกับพี่ “ยิ่งศักดิ์” ที่ตอนนี้มีลูกสาวสองคนมาช่วยแล้ว ตัวเองก็ไปดูแลงานด้านอื่นได้ แต่ก็ยังคงเน้นพวกกระเป๋าจักรยานอยู่
   ปกติผมไม่เคยให้คอมเมนท์อะไรกับพี่เขาเลย มาวันนี้ผมแม่งเผือกเต็มที่ แนะนำเขาไปเยอะมากๆ ทั้งการจัดบูธ การตลาด การสร้างแบรนด์ ฯลฯ คือเราเห็นว่าเขาไปต่อได้ดีกว่านี้อีกเยอะมากๆ นึกถึงว่านี่ถ้าเป็นธุรกิจของครอบครัวเราเองนี่คงจะสนุกมากๆ คงมีผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ แนวๆ ออกมาเยอะมากแน่ๆ
   น่าเสียดายที่บ้านของผมมีแต่พวกของโชว์ห่วย ซื้อมาขายไป ไม่ต้องทำอะไรมากไปกว่าการออกไปส่งของ บ้านผมต้องการคนงานที่ซื้อสัตย์และขยัน ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้เลย
   ไม่น่าเชื่อว่าจะมีบริษัททัวร์มาเปิดบูธด้วย มีของญี่ปุ่น และทางไต้หวัน งงมาก มาได้ไง เลยคุยกันสักหน่อยเพื่อหาข้อมูล เอาโบร์ชัวร์มาเพียบเลย ดูแล้วก็เกิดไฟเหมือนกันนะ
   อีกร้านที่ผมสนิทคือ Granny Bike ของปาน มาวันนี้ตกใจที่เขาไม่ได้เอา Cargo Bike มาขาย เขาบอกว่าบริษัทแม่จะออกรุ่นใหม่ และสินค้าใหม่กับตัวเก่ามันแตกต่างกัน เลยคงจะอยากเคลียร์สต็อคเก่าให้หมดก่อนมั้ง เขาเลยไม่มีของมาขาย
   ปานเอารถของ All City มาขายแทน รถค่ายนี้ดังในแนว Fixy แต่พอกระแสรถ Fixed มันหายไป (จำไว้ อะไรที่ดังเร็ว ก็จะดับเร็ว) ก็เลยเอารถแนวอื่นของค่ายนี้มาขายแทน เช่น Cyclocross, Light Touring, City แนวๆนี้ แต่ผมว่าเขานำเสนอจืดไปหน่อย เอาแค่เฟรมมาแขวนไว้ คนดูไม่ออกครับว่ามันคือรถแนวอะไร ถ้าจะให้ดีต้องมีคำอธิบายระบุไว้ใต้เฟรมให้ลูกค้าเดินอ่าน หรือถ้าให้ดีสุดควรอธิบายด้วยภาพจากจอทีวี น่าเสียดาย ปีนี้เขาไม่เอาจอมา
   บูธข้างๆ กันเป็นร้านรับสั่งตัดจักรยาน ปานบอกเขาเพิ่งเรียนจบมาจาก Oregon พอบอกชื่อรัฐนี่ผมรู้เลย เคยมองๆ เอาไว้ ตอนนั้นอยากหนีไปไกลๆ แต่ลึกๆ แล้วผมไม่ได้ชอบถึงขนาดเป็นช่างทำเฟรมเป็นอาชีพหรอก อย่าเก่งก็ทำเฟรมที่ตัวเองออกแบบเอง นี่ผมลดเกรดจากรถยนต์มาเป็นจักรยานแล้วนะนี่ แต่ขอโทษ ตอนนี้สนใจเรือ ยังไม่ได้ซื้อเป็นของตัวเอง ผมยังออกแบบเรือที่ต้องการไว้แล้วเลย
   
   ร้านจักรยานชั้น 3 นี่มีเยอะมากขึ้น จากปีก่อนเป็นแผงลอย ปีนี้เป็นบูธ ดูดีหน่อย แต่น่าเสียดายตรงที่ตรงลานกว้างชั้น 1 เขามีเวทีดนตรีจัดในร่ม (ปีก่อนจัดนอกอาคาร) พอเล่นดนตรีนี่เสียงจะก้องดังมากๆ ดังมาจนถึงชั้น 3 เลย พูดคุยกันลำบาก
   ชั้นนี้ยังมีอาหารด้วยนะ ปีนี้ทำดีกว่าเดิมมากๆ ร้านอาหารมีหลากหลายเลย ผมกินข้าวแกงกะหรีญี่ปุ่นชามละ 59 บาท เดินตั้งแต่เช้า หิวมาก กินกล้วยมาลูกเดียวเอง จัดไปหมดเกลี้ยงชามเลย เดินเล่นนิดหน่อยก็กลับบ้าน
   เจอ “พี่หมู” ร้าน Global Globe Motors สมัยก่อนที่เป็นตัวแทน The Trust ยุคที่อู่ Jun เพิ่งจะเปิดได้สักพัก สมัยก่อนผมไปนั่งอยู่ร้านนี้บ่อยมาก เพราะใกล้บ้าน ไปจนสนิทกัน จนช่วยขายของได้ ร้านนี้ดังมากในยุคนั้น จนระยะหลังก็ปิดตัวไป แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย พี่หมูขี่จักรยานเหมือนกันด้วย ดีๆ ขอให้สุขภาพแข็งแรงครับ
   ขาออกนี่ถึงกับตกใจเลย รถเยอะมากๆ ถึงกับต้องจอดตรงลาน และตามข้างทางนอกอาคาร นี่ถ้าออกจากแล้วเลี้ยวขึ้นทางด่วนได้เลยนี่สุดยอดมากเลยนะ ผมจะถึงบ้านเร็วกว่านี้อีกเยอะมาก
   ถึงบ้านก็หิวโหยอีกแล้ว กินขนมเปี๊ยะไป 2 ชิ้นกลางๆ กูลิโกะป็อกกี้อีกกล่อง ที่บ้านยิ่งของกินเพียบๆ อยู่ด้วย อย่าเผลอเชียวนะ อ้วนได้ง่ายๆ เลย ขนมฝรั่งกุฎีจีนมีอยู่ 2 ชิ้นใหญ่ๆ ไอติมก็มี ยังดีที่ยั้งใจไว้อยู่