ตค 58

[O'Pern]

19 ตค 58
   เหมือนเดิมเป๊ะ ตื่นเช้า แต่ขี้เกียจออกวิ่งเฉยเลย ก็เพราะต้องรีบออกจากบ้านไปส่งมิวน่ะ วิ่งได้แค่แป๊บเดียว กลับมาต้องรีบกิน รีบอาบน้ำแต่งตัว เลยซ้อม Uke เหมือนเดิม
   น้ำหนักขึ้นแล้วนะ รู้ยัง หึหึ ยืมคำวัยรุ่นมาใช้ ใครจะไปรู้น้ำหนักมึงเล่า
   เมื่อวานเย็นลูกชวนไปกินร้าน Terrace ในห้างเซ็นทรัล ผมเลือกกินสเต๊คปลาแซลมอนราดซ้อสเห็ด แต่มีเครื่องเคียงเป็นข้าวมานิดหน่อย หลังจากนั้นภรรยาและลูกชวนไปกินไอติมกันต่อ ผมกะจะนั่งดูเฉยๆ ไม่อยากกิน มันอ้วน
   แต่เปิดเมนูมาเจอไอติมรสชาติที่ชอบมาก มันเคยมี และหายไปนานแล้ว จนวันนี้มันกลับมาใหม่ มันคือ mint chock chip เป็นไอติมชนิดเดียวที่มีสีเทอร์คอยส์ เห็นแล้วลืมพุงตัวเองเลย สั่ง walk away มาเลย แต่นั่งกินในร้านนะ มิวเห็นท่าทางสนใจชอบตรงมีโคนกรอบๆ หุ้ม ถามว่าไอ้แบบนี้เรียกว่าอะไร
   พอกินเสร็จสิมึง เริ่มสำนึกผิด เจอไอติมเข้าไปสองลูก กินกันแบบหายคิดถึงเลย เช้านี้ก็เลยน้ำหนักขึ้นอย่างเป็นทางการมาราว 1 กก
   เริ่มวิเคราะห์ตัวเองว่าทำไมอ้วน อ๋อ เพราะกินถั่วเยอะแน่เลย ถั่วนี่มีประโยชน์ก็จริง แต่ก็มีไขมันสูงมากนะครับ ช่วงนี้ผมฮิตโอเมกา 3 ไง เลยจัดอัลมอนด์ มะม่วงหิมพานต์ เสียเยอะไปหน่อย ยังไม่นับพวกเนื่อปลาที่กินบ่อยแล้ว
   เช้านี้ก็เป็นเนื้อปลาอีกนะ ทำเนื้อปลาเก๋าผัดฉู่ฉี่ ไข่ต้ม ได้บร็อคโคลี่สดลวก แครอทสดลวก โรยงาดำคั่วบด 2 ช้อนพูนๆ บนข้าวกล้องสีม่วง
   เอ๊ะ ผมเคยเล่าไปยังวะเรื่องข้าวสีต่างๆ ไม่เป็นไร เล่าใหม่ก็ได้ คือหลายคนคิดว่าไอ้ข้าวสีต่างๆ ที่ไม่ใช่สีขาวปกตินั้นมันคือข้าวกล้อง ไม่ใช่นะเว้ยย ที่มันมีสีต่างๆ ก็เพราะเป็นพันธุ์ของมัน ที่ฮิตสุดก็คือข้าวไรซ์เบอรี่ ปีที่แล้วฮิตข้าวสีนิล ข้าวลืมผัว ฯลฯ ทั้งหมดนี้มันคือ “ชื่อของพันธุ์ข้าว” ที่เราคุ้นสุดก็คือ ข้าวหอมมะลิ
   จะข้าวอะไรก็แล้วแต่ ถ้านำไปสี 1 ครั้ง จะเรียกว่าข้าวกล้อง
   ถ้านำไปสี 3 ครั้ง มันก็จะเป็นข้าวสารปกติ ที่เราเรียกว่าข้าวขาว
   ล่าสุดนี้มีการสีถึง 4 ครั้ง เพราะอยากให้เมล็ดข้าวขาวใสสวย หึหึ นี่มึงเหลือแต่แป้งเปล่าๆ ให้กูแดกหรอ
   ฉะนั้น หากนำไรซ์เบอรี่ สีนิล ฯลฯ ไปขัดสี 3 ครั้ง มันก็จะเหลือคุณสมบัติเหมือนข้าวขาวปกติ แต่อาจได้ประโยชน์เล็กน้อยจากสีของมัน
   กินของดี กินข้าวกล้องเถิดครับ อย่าคิดว่าไอ้พวกสีสันจะเป็นข้าวกล้องไปเสียทั้งหมด
   วันนี้มีฝนตกปรอยๆ ลงมาหลายรอบ วันก่อนมีอากาศเย็นคล้ายลมหนาว แต่ถ้าไม่มีฝนล่ะก็แดดแรงจัดเลย โดนแล้วแสบผิว อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ที่เราทำได้ดีสุดก็คือสร้างภูมิคุ้มกันร่างกายให้แข็งแรงเข้าไว้
   เย็นไปรอรับมิวในห้าง วันนี้ผมสิงอยู่ร้าน SE-ED อ่านหนังสือไปหลายแผนกแล้ว มาวันนี้อ่านแนวอาหาร เบเกอรี่ กาแฟ เฮ้ย น่าสนใจไม่น้อย ไม่ได้อยากกินกาแฟสักนิด แต่คนที่ชื่นชอบหลงใหลเขาก็จะอินกับมันสุดๆ อ่านแล้วผมงี้แม่งเคลิ้มเลย เดินตาลอยไปสั่งกาแฟมาแดกเลย   เฮ้ยย ไม่ใช่ๆ ๆๆ
   กลับถึงบ้านแบบหิวโหย รีบเปิดน้ำมะเขือเทศดูดกินทันทีครึ่งลิตร จากนั้นก็ตามด้วยถั่ว 1 กำมือ ตักงาดำกินไปอีกช้อนใหญ่ ปิดท้ายด้วยช็อคโกแลตดาร์คแบบเข้มสัสอีก 1 ชิ้นเล็กๆ
กทม เริ่มรื่อร้านค้าที่รุกล้ำคลองย่านสะพานเหล็กอย่างเป็นการการ แต่ก็มีข่าวว่าจะต่อเวลาให้ ทางการบอกว่ารื้อเพราะว่าร้านค้ารุกล้ำลำคลอง หึหึ ตลกครับ
   เพราะว่าที่ผ่านมากว่า 30 ปี ก็จ่ายเงินค่ารุกล้ำให้กับทาง กทม ตลอด แต่เหตุผลที่รื้อจริงๆ ก็คือกลุ่มของ “เบียร์ช้าง” ซื้อที่ดินในเวิ้งนาครเขษมทั้งหมดแล้ว ก็เลยอยากเคลียร์ที่ดินด้านข้างให้จบๆ กันไป จะได้ไม่มีปัญหาตอนก่อสร้างโครงการใหญ่ๆ ในอนาคต

[O'Pern]

20 ตค 58
   เช้าซ้อม Uke ยังคงไม่ได้ออกวิ่ง
   เช้านี้มีงานโหดในโกดัง มีคนมาส่งน้ำดื่ม 400 แพ็ค หึหึ คนมาส่งบอกให้ผมนับเป็นเที่ยว ว่าเข็นมาครั้งละเท่าไหร่ และจำนวนกี่เที่ยวแล้ว พ่อมึงสิ นับแบบนี้กูโดนมึงโกงแน่นอน เลยบอกว่าผมจะนับในสต็อคตอนจัดเรียงเรียบร้อยแล้ว เพราะจัดวางในห้องโถงโล่ง ไม่มีสินค้าเก่าอยู่เลย
   ยืนคุมอยู่ชั่วโมงกว่า เป็นการลงสินค้าที่นานมากที่สุดตั้งแต่เคยเจอมา เพราะเขามารถสิบล้อ เข้าโกดังไม่ได้ เลยจอดปากซอยแล้วเข็นเข้ามาทีละ 10 ลัง โหห นานสัสสส
   บ่ายเข้าไปคอนโด วันนี้ลมพัดแรงมาก เย็นสบายดีนะ มองไปไกลๆ มีเมฆมากฝนคงจะต้องตกแน่ๆ ทำความสะอาดระเบียง 2 ด้าน ก็เปิดแอร์ให้เครื่องมันทำงานบ้าง ให้น้ำยาแอร์ไหลวนบ้าง อีกสักพักมิวโทรมาให้ไปรับที่จุดนัดพบ

[O'Pern]

21 ตค 58
   วันนี้วันเกิดพ่อ พ่อใส่บาตรตอนเช้าเหมือนกัน วันนี้ตื่นสายหน่อย ซ้อม Uke แค่ไม่กี่เพลงก็หมดเวลา
   เช้ามีกระเพราไก่ ไข่ต้ม แล้วก็เข้าตารางชีวิตแบบเดิมๆ ไปส่งมิว ให้กำลังใจ เติมพลังก่อนลงจากรถ ไปถึงร้านก็เข้าโกดังยกของออกมา ถ้ามีของมาส่งผมก็ไปเปิดโกดังให้เขานำสินค้าเข้า ฯลฯ โหห งานสร้างสรรค์โคตรๆ เลย
   บ่ายแวะไปร้านซ่อมกลอนประตูแถวบ้าน ให้เขาช่วยซ่อมเข็มขัดนิรภัยที่มันไม่ยอมดึงกลับ แต่เขาทำแค่กระจกและกลอนประตู ไม่ได้รับทำเกี่ยวกับเข็มขัดนิรภัย เซ็งเลย แล้วร้านไหนจะซ่อมให้ผมได้วะนี่
   เป็นวันแรกในรอบหลายวันที่ได้เข้ามาบ้าน (ปกติจะต้องไปรอรับมิว) วันนี้ผมสอนให้เขากลับเอง ผมมีงานเยอะที่จะต้องทำเหมือนกัน
   ในเฟซบุ๊คมีเรื่องมอเตอร์ไซค์ขับตัดหน้า RX8 รถเก๋งกดแตรยาว เบรกทัน ไม่ชน แต่มอไซไม่สำนึก เดินมาด่าถ่อยๆ และเตะรถเขา หึหึ ไอ้สัสสสสส เห็นแล้วแม่งโมโหแทนเลย ผมเลยแชร์ต่อและใส่หัวข้อว่า
   “พรุ่งนี้ดัง”

[O'Pern]

22 ตค 58
   เช้าซ้อม Uke แทนวิ่งแล้วสินะ จัดไปแค่ 30 นาที เมื่อยนิ้วฉิบเป๋ง
   เช้านี้กินผัดผักบุ้ง ปลาริวกิว ข้าวกล้อง งาดำคั่วบด กระเทียมสดสิบกว่าหัว
เช้านี้เจอขอทานที่มากับเด็กชายตัวเล็กอีก 2 คน เจอบ่อยครับ ผมก็แจกผลไม้ที่นำติดตัวมาด้วยทุกที เช้านี้มีแอ๊ปเปิ้ลสีแดง ปอกและล้างมาอย่างดี เด็กตัวเล็กรีบวิ่งมาหยิบกิน ดูแล้วน่าชื่นใจจริงๆ ยื่นเงินให้คนเป็นพ่อ 20 บาท
   “พี่ครับ พี่รู้จักพระหลวงพ่อโสธร ปี 2509 ไหมครับ”
   “ไม่รู้จักเลยครับ ผมไม่ได้เล่นพระ”
   “ผมเก็บได้น่ะครับ” พูดจบ เขาก็ยื่นมาให้ผมดู
   ดูไปก็ไม่รู้เรื่องอะไร ผมไม่ได้สนใจพระเครื่อง แต่ติดใจตรงที่เป็นหลวงพ่อโสธรนี่แหละ เพราะผมสวดมนต์ในบทของหลวงพ่อโสธรมาต่อเนื่องเกือบ 2 ปีแล้ว
   เดินเข้าร้านขายของแล้วยังคิดถึงเด็กๆ เลยเอาจักรยานออกขี่ไปตลาดหาซื้อน่องไก่ทอดมาฝากเด็กๆ จัดไป 3 น่อง (เด็ก 2 ผู้ใหญ่ 1 พร้อมข้าวเหนียว) จ่ายไป 80 บาท ขี่เอามาให้พวกเขาแล้วรู้สึกดีนะ
   
   งงโคตร ไอ้คลิปพรุ่งนี้ดังที่ผมแชร์ไปเมื่อวานมันหายไปเลย คนที่แชร่ต่จากผมก็หายไปเช่นกัน แต่ก็บางคนบอกว่าของเขายังคงอยู่ แปลกมากๆ
   เดินข้ามถนนไปเจอคุณยายคนที่ผมเคยช่วยพาข้ามถนนเมื่อเดือนก่อน (มั้ง) เจอกันที่เดิม ตำแหน่งเดิม เวลาเดิม เพิ่มตรงตอนนี้ฝนกำลังเริ่มตก ผมก็ทำแบบเดิมล่ะครับ คือจูงมือยายข้ามถนนมาอีกฟาก แล้วตัวเองก็ข้ามกลับไปแบบเดิม
   IOS 9.1 มาแล้ววว ถ้าใครยังเป็น 8 อยู่ก็ถือไว้ยาวๆ เลยนะ ตั้งแต่เป็น 9.0 / 9.01 / 9.02 นี่ความห่วยมีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เลย ส่วนผมถือว่าเลยตามเลยครับ ไม่มีทางเลือก ยังไงก็ต้องคอยอัปตามมันไปเรื่อยๆ
   20 นาทีผ่านไป เปิดเครื่องมาใหม่แทบไม่พบความต่าง ไลน์ผมยังส่งสติกเกอร์ไม่ได้ ส่งข้อความเสียงไม่ได้ นอกนั้นก็เหมือนเดิมๆ

   
   วันนี้ Decathlon Shop Thailand เปิดร้านอย่างเป็นทางการครั้งแรกในไทย (แต่ร้านเดิมขายอยู่ที่ตึกบางนาทาวเวอร์มานานมากแล้วนะ) ร้านใหม่อยู่ใน Lotus บางนา เป็นร้านแบบใหญ่เว่อร์ (ดูจากรูป) ปกติผมจะแวะร้านนี้ขากลับจากพัทยา ระยอง คือจะเผื่อเวลามาก่อนเลย ออกจากโน่นราวๆ กลางวัน เดินหาซื้อของใช้แล้วค่อยขับกลับบ้าน
   แต่วันนี้มันมาอยู่ฝั่งกรุงเทพฯขาออกแล้วนี่สิ จะทำไงดีวะ ปกติผมไปพัทยาก็จะไปแต่เช้า ร้านก็ยังไม่เปิด แบบนี้ก็ต้องจัดระเบียบชีวิตกันใหม่แล้วสินะ
   
   วันนี้กลับเข้ามาบ้านตอนบ่ายกินน้ำมะเขือเทศครึ่งลิตร แต่ไม่ได้ดูดกินแบบเดิม ลองนึกสนุกคิดดูว่าหากเรานำไลโคปินในมะเขือเทศไปให้ร่างกายดูดซึมที่ลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่ นอกเหนือจากการดูดซึมที่กระเพาะอาหารอย่างเดียวมันจะดีต่อร่างกายขึ้นไหมนะ
   วิธีการมั่วๆ ของผมก็คือ นำเม็ดแมงลักมาแช่ในน้ำมะเขือเทศ รอให้มันพองตัวแล้วก็ซดเข้าไป มโนเอาเองว่ามันจะนำพาสารไลโคปินไปในลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่ ก่อนจะถ่ายออกในพรุ่งนี้เช้า
   วันนี้มีเรื่องราวเยอะ ก็เลยเล่าเยอะ บางวันชีวิตแบบโคตรเหงาเลยก็มี วันนี้ไม่ต้องรับมิว เขามีเรียนพิเศษตอนเย็นต่อและจะกลับกับภรรยาผมแทน

[O'Pern]

23 ตค 58
   ผมแม่งขี้เกียจจริงๆ แล้วแน่เลย ขนาดมิวหยุดเรียน ไม่ต้องรีบออกแต่เช้า ยังไม่ออกไปวิ่งอีก เชื่อเขาเลย
   เกิดอะไรขึ้นกับผมก็ไม่รู้นะ ตอนเช้าซ้อม Uke และร้องเพลงเล่นไปด้วย แต่อีกไม่กี่นาทีต่อมา ตักข้าวกินคำแรก เคี๊ยบปุ๊บเจ็บจี๊ดขึ้นสมองเลย เจ็บตรงขากรรไกร กรามล่างด้านขวา เจ็บแบบกัดเคี้ยวอาหารไม่ได้เลย ดีนะวันนี้มื้อเช้าเป็นแกงจืดเห็ดเข็มทอง เคี้ยวยากมากๆ เห็ดมันเหนียว เราออกแรงกัดมากก็เจ็บแปล็บมาก แบบหมดแรงช้อนร่วงเลย เฮ้ย งงว่ะ นี่ผมเป็นอะไรไปหรือ
   ทนๆ กินไป สุดท้ายก็เหลือข้าวไว้เกือบครึ่งชาม ปกติกินเกลี้ยงไม่เหลือกสักเม็ดเลยนะ
   ไปถึงที่ทำงานแป๊บเดียวก็หิวแล้ว เอาปลาเส้นทาโร่มากิน ใส่ปากแค่เส้นเดียวยังเคี้ยวไม่ได้เลย ต้องอมให้เส้นมันนุ่มๆ แล้วถึงจะเคี้ยวได้ โห กินลำบากมาก ต้องรอจนถึงตอนสายๆ หน่อยถึงค่อยเคี้ยวได้บ้าง แต่ก็ยังคงเจ็บอยู่นะ แต่เจ็บน้อยลง กินถั่วแบบไม่แข็งมากพอได้
   บ่ายไปธนาคารในบิ๊กซี หิวจัดเลยมองอาหารแบบนุ่มๆ เคี้ยวง่ายหน่อยก็ไม่มีอันไหนเข้าตา มาเจอเบอร์เกอร์ปลาของเชสเตอร์กริล จัดไป 1 ชิ้น ใกล้ทางออกห้างเจอเปาะเปี๊ยะสด เลยเอามาอีกกล่อง เคี้ยวไหวเปล่ายังไม่รู้เลย แต่หิวจัด
   มาถึงบ้านก็สองจิตสองใจ กินอะไรก่อนดีน้า กรามกูจะสู้กับอันไหนก่อนดีน้า ว่าแล้วก็เลือกเบอร์เกอร์ปลาดีกว่า เนื้อนุ่มกว่า อย่างเลวถ้ากัดไม่ไหวก็ฉีกมันเป็นชิ้นเล็กๆ เอาเข้าปากอมให้มันนุ่มแล้วก็กลื่นวะ
   ผลก็คือพอเคี้ยวได้ครับ กัดคำเล็กหน่อย เป็นการกินที่ช้ามาก แต่ก็ดีต่อสุขภาพนะ หิวจัด เคี้ยวลืมเจ็บเลย กินหมดแล้วยังไปเทเปาะเปี๊ยะสดมากินต่ออีกกล่อง ไม่น่าเชื่อว่าซัดหมดเกลี้ยง หึหึ
   
   วันนี้มิวไปโรงเรียนสวนกุหลาบเข้าไปวางพวงมาลาของ ร5 โรงเรียนนี้สร้างโดยดำริห์ของ ร5 ท่านมาดูตอนเริ่มก่อสร้างด้วยพระองค์เอง แต่อีกไม่นานก็สวรรคต คนอื่นเขาไปกราบที่พระบรมรูป ร5 ที่ลานพระรูปทรงม้า แต่ของพวกเรามีอนุสาวรีย์ ร5 เป็นของพวกเราเองตั้งอยู่ที่โรงเรียน
   เสร็จพิธีมิวไปเรียนพิเศษต่อ เย็นกลับมาตัดผมเตรียมเปิดเทอมอาทิตย์หน้า

[O'Pern]

24 ตค 58
   
   เสาร์นี้มิวยังคงเรียนพิเศษตามปกติ นี่เขาปิดเทอมแต่ก็เรียนพิเศษไม่หยุดหย่อน ดูเผินๆ ก็เหมือนจะดี แต่ผมว่าเขาจะขาดทักษะการใช้ชีวิต ผมอยากให้มิวเล่นกีฬา เล่นดนตรี และถ้าเป็นนักเดินทางแบ็คแพ็คด้วยนี่จะยิ่งสุดยอดมาก ไอ้พวกนี้แหละครับคือสิ่งที่ผมเรียกว่า “ทักษะการใช้ชีวิต”
   จู่ๆ นึกสนุกอะไรก็ไม่รู้ นั่งดูแผนที่ประเทศไทย แล้วก็นึกถึงการพายเรือขึ้นมา นึกเล่นๆ สนุกๆ ลากเส้นทางมาหลายอัน แต่มาติดใจตรงเส้นทางข้ามอ่าวไทย คล้ายๆ กับจะตามรอยในหลวงเมื่อครั้งที่ท่านทรงเรือใบเวคาในกีฬาซีเกมส์
   เส้นทางข้ามอ่าว หัวหิน-สัตหีบ ระยะทางร้อยกว่ากิโลเมตร เรือติดเครื่องวิ่งกันได้สบายๆ เรือใบก็โหดหน่อย แต่เท่าที่ผมอ่านดูแล้วยังไม่เคยมีไปไปด้วยเรือคายัค
   ห๊ะ นี่มึงคิดจะพายเรือข้ามอ่าวด้วยนะยะทางร้อยกว่ากิโลเมตรหรอ
   ไม่รู้ล่ะ กูชอบฝัน ฝันแล้วกูมีพลัง มีความสุข
   เริ่มจากดูเส้นทางกันเลย เรือใบข้ามอ่าวนี้ใช้เวลากันประมาณ 12 ชม ช้าเร็วกว่านี้แล้วแต่ขนาดเรือ ลม และฝีมือ ส่วนเรือเครื่องนี้ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงแล้ว อืมม แล้วกูล่ะครับ ผมจะพายไป ผมเลยตีไปว่าผมต้องซัดเกิน 24 ชม แน่ๆ
   แล้วมึงจะนอนยังไง จอดทอดสมอกลางทะเลได้หรอ จุดกึ่งกลางก็ไม่มีเกาะหรือสิ่งก่อสร้างใดๆ ในทะเลเลยด้วยซ้ำ
   สาหัสอีกเรื่อคือ อาหาร น้ำดื่ม และจะจบข่าวถ้าเกิดเรือพัง
   ยิ่งคิดยิ่งเห็นแต่ปัญหา มิน่า เลยไม่มีใครบ้าจะทำ
   แต่อีกแง่ก็คือ ยิ่งคิด แม่งยิ่งสนุกว่ะ ผมอยากทำ !!!

   บ่ายไปธนาคาร และรอรับมิว ใช้เวลาเดินเล่นในซูปเปอร์มาเก็ต เจอของกินถูกใจมากมาย แต่ก็อดใจไว้ แม้จะเซลล์ชนิดซื้อ 1 แถม 1 ก็ยังไม่เอา นี่เป็นผลมาจากการได้ “แรงบันดาลใจ” อันใหม่มาแน่ๆ
   เลี่ยงขนมเลยมามองทางผลไม้แทน วันนี้จัดกีวีของโครงการหลวงมา 1 แพ็ค รูปทรงเป้นผลรียาวคล้ายแตงกวา แปลกดีนะ จากเดิมเป็นกีวีทางนิวซีแลนด์ที่ผลทรงกลมๆ หน่อย
   ซื้อถั่วพิสตาชิโอมาฝากภรรยา ซื้อน้ำเต้าหู้ยี่ห้อ “ฟอง ฟอง” มาฝากมิว จัดมาเสียเยอะ ตอนคิดเงินจ่ายไป 700 กว่าบาท พนักงานยื่นบิลให้พร้อมบอกว่า ใบเสร็จนี้มีส่วนลด 100 บาท สามารถใช้บริการได้ในครั้งต่อไปนะคะ
   เฮ้ยย งง ซื้อ 700 ได้คูปองเงินสดคืน 100 แน่ะ ข้องใจเลยสอบถามเพิ่มเติม เขาบอกว่าเป็นโปรโมชั่นใน Home Fresh Mart ช่วงนี้ถึงวันที่ 28 ตค
   เฮ้ยย เจ๋งๆ ลดเกินกว่า 10% เสียอีก แต่อ่านท้ายใบเสร็จเขาบอกว่าจะใช้ส่วนลดได้ก็ต้องมีข้อแม้ว่าซื้อสินค้าไม่ต่ำกว่า 500 บาท
   
   มิวมาหาร้าน SE-ED บอกอยากไปออกกำลังกายที่ Ivy อ้าว แจ๋วเลยสิ เป็นครั้งแรกที่มิวชวนไปออกกำลังกายเลยนะ รีบพาไปทันที มิวตรงไปลู่วิ่งและซัดไป 1 ชม เต็มๆ เขาวิ่งด้วยท่าทีที่สวยงามมาก แต่ยังก้าวขาสั้นไปนิด ไม่เป็นไร แค่ชอบออกกำลังกายก็สุดยอดแล้ว
   เป็นครั้งแรกที่ผมเล่นฟิตเนสด้วยกางเกงยีนส์ขายาว หึหึ ยังดีที่คนน้อย ไม่งั้นอายชาวบ้านเขาแย่ เล่นไปเกือบทุกเครื่องเลย อย่างละนิดละหน่อย แป๊บเดียวก็ครบ 1 ชม
   กลับมาบ้านมีข้าวผัดใส่ผักคะน้า จัดไป 1 ชามเล็ก เน้นผักเยอะๆ กลางคืนชวนมิวดูหนัง Jurassic World ซ้ำ แต่วันนี้เปิดเสียงภาษาอังกฤษนะ อยากให้มิวเขาหัดฟัง

[O'Pern]

25 ตค 58
   ตื่นเช้ามายังแอบอิดออดว่าจะออกวิ่งดีไหม โห มึงนี่ขี้เกียจเข้าขั้นแล้วนะ แต่พอนึกถึง “เป้าหมายใหม่” ที่นึกขึ้นได้เมื่อวานแล้ว รีบกระโดดตัวลอยจากที่นอนเลย
   แรงบันดาลใจใหม่ๆ สามารถสร้างพลังให้เราได้ดีจริงๆ ครับ
   ตอนวิ่งวันนี้ก็นึกถึง “ภาพจริง” ตามที่เป้าหมายเราตั้งไว้ นึกทุกช็อทแบบ real time เลยนะ อย่างเช่นฝันล่าสุดของผมเมื่อวานนี้คือการพายเรือข้ามอ่าวไทย เราก็นึกไปเลยว่าจะออกลงน้ำกี่โมง และก่อนหน้านั้นเราต้องเตรียมอะไรมาแล้วบ้าง ร่างกายเราต้องแกร่งขนาดไหน ตอนลงน้ำแล้วมันจะยังไงกันต่อไป ฯลฯ
   เอาเข้าจริงจะไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้ล่ะนะ แต่ว่าฝันแล้วผมมีความสุขมาก วันนี้วิ่ง 2 ชม แบบเพลินๆ เลย ตอน 30 นาทีสุดท้ายแดดแรงเริ่มล้า ก็นึกไปว่า เฮ้ยย ถ้าแค่นี้ยังทนไม่ได้ แล้วมึงจะพายเรือไหวหรอ โหห คิดแบบนี้ปุ๊บ บูสท์ต้นมาเลย รอบตีสูงปรี๊ดปั่นเทอร์โบอีกตัวช่วยอัด วี๊ดดดด แป๊บเดียว ซัดครบ 2 ชม
   กลับมาบ้านซดน้ำส้มคั้นสดทำเอง 1 แก้ว อาบน้ำอย่างสบายเลย มื้อเช้าวันนี้กินซาลาเปา 3 ลูก (เหลือแป้งไว้เยอะมาก เอาไว้ให้ไอ้ถุงเงินถุงทองกิน) ขนมจีบ 3 ลูก ปิดท้ายด้วยถั่วอบเขาช่องอีก 1 กำมือ
   พอสายก็เริ่มง่วงครับ อิ่มจากมื้อเช้า เพลียจากการออกำลังกายหนัก หึหึ อยากหลับจริงๆ เล้ยยย แต่อีกสักพักต้องออกไปงานเลี้ยง วันนี้มีเลี้ยงวันเกิดพ่อ กินกันที่ร้านครัวเจ๊ง้อ แถวๆ บ้าน
   ร้านนี้มีหลายสาขานะ คนละเจ้าของด้วยนะ แปลกดีไหม ครัวเจ๊ง้อต้นแบบอยู่แถวสี่พระยา นอกนั้นเป็นพวกเพื่อนๆ เจ๊ที่ขอชื่อไปใช้เฉยเลย เป็นการตั้งชื่อร้านที่โคตรตลก เหมือนจะเป็นแฟรงชายน์ แต่มันก็เวิร์คดีนะ เห็นขายดีกันหมด
   ร้านสไตล์อาหารจีนลูกผสมไทย รสชาติก็โอเคดี แต่ผมไม่คุ้นเคยกับการกินอาหารมากๆ กินอย่างละนิดละหน่อย เน้นนั่งคุยกันในหมู่ญาติ
   กลับมาบ้านดูรายการทีวี เจอรายการรถยนต์เขากำลังทดสอบยาง Michelin โหห ผมเห็นแล้วอึ้งไปเลย เพราะว่ายางคือชิ้นส่วนที่ทดสอบ “ยาก” ที่สุดในบรรดาอุปกรณ์รถยนต์ทั้งหมด
   แต่ดูทางรายการเขาตั้งใจทำมากเลยนะ มีสถานีทดสอบการทรงตัวหลากหลายแบบ ทดสอบระยะเบรก ทดสอบบนทางเปียก แถมมียางคู่แข่งมาทดสองอีกด้วย โหห ผมงี้อึ้งไปเลย
   ทำให้นึกถึงเมื่อหลายเดือนก่อนตอนที่ผมเริ่มจะทำคอลัมน์รถยนต์ใน Sanook Auto ที่ว่าจะไปได้สวยแล้วแต่ก็ดันเกิดการไม่ลงตัวเกิดขึ้นจนได้ ความผิดของผมเองแหละครับที่ไม่มั่นใจว่าจะสามารถเขียนคอลัมน์ให้เขาได้อย่างน้อย 3 เรื่องต่อเดือน และผลของการไม่ส่งงานนี้ ทำให้ผมมีสิทธิ์ถูกปรับเป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลย
   ไอ้นี่ก็คิดหนักแล้วนะ  แต่มาคิดหนักเอาตอนงาน “รับจ้างเขียนรีวิว” นี่แหละครับ ถ้าเป็นคนอื่นคงยินดีเปิดรับอย่างเต็มที่ เพราะได้เงิน แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นการ “ขายวิญญาณ” รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเต็มที
   มีเยอะนะครับที่คอลัมนิสต์ขายตัวรับจ้าง “เขียนเชียร์”  เราก็ไม่ว่ากันครับ ทางใครทางมัน คุณมีทางเดินของคุณ ผมก็มีทางเดินของผม และที่สำคัญคือ “ผมทรยศผู้อ่านของผมไม่ลง”
   มันน่าแปลกตรงที่สังคมก็รู้กันว่าเขาเขียนเชียร์ แต่ก็ยอมรับกันหน้าตาเฉยเลย เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้นกับพวกมึงกันวะครับ
   สังคมเปลี่ยนไปขนาดนี้กันแล้วหรือ มันเริ่มมาจากพวกดารารับจ้างรีวิวสินค้าโน่นนี่ แปลกนะนี่คนดูแม่งก็เชื่อสนิทใจ เฮ้ย เขาคือ “นักแสดง” ของเหี้ยห่าขนาดไหนเขาก็พรีเซนต์ให้แม่งเจ๋งได้
   พอดาราทำได้ พวกอยากเป็นดาราก็เอาบ้าง ตั้งตัวเองเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่รีวิวสินค้า ยิ่งมีช่องทางสื่อเป็นของตัวเองอย่าง Youtube ด้วยแล้วก็เหมือนติดปีกเลยล่ะ หลายคนได้รับเงินจากเจ้าของสินค้ามาแล้ว แถมยังได้ยอดวิวจาก Youtube อีกต่อ บ๊ะ สุดยอดไปเลย
   ลองมาคิดในมุมกลับอีกที กลายเป็นว่า นี่ผมโง่หรือเปล่าวะนั่นที่ทิ้งโอกาสทำเงินก้อนใหญ่ไปอย่างหน้าตาเฉย Sanook เป็นบริษัทลูกโดยตรงของ Yahoo.com จาก USA เชียวนะ น่าจะเป็นบริษัทยักษ์ลำดับแรกที่เข้ามาไทยอย่างเป็นทางการ แต่ปัจจุบันนี้มีทั้ง Google, Youtube และล่าสุดที่เพิ่งเข้ามาก็คือ Facebook
   ผมอาจจะคิดผิดก็ได้นะ ไม่รู้สิ แต่ในใจลึกๆ ของผมมันบอกว่าให้ผมทำเฉพาะในสิ่งที่ถูกต้องเท่านั้น อยากเป็นนักทดสอบรถ ก็ต้องให้ข้อมูลที่ตรงไปตรงมา ไม่เลี่ยงบาลี ไม่เชียร์ ไม่เลีย และ “ไม่รับเงิน”

[O'Pern]

26 ตค 58
   ซ้อม Uke อย่างมันส์ ช่วงนี้ฮิตเพลงเก่าอย่าง High ของ Lighthouse Family ผมว่าทำนองมันเท่ดีนะ แต่ร้องให้ได้อารมณ์ก็ยากเหมือนกันครับ
   อยู่เงียบๆ คนเดียวเมื่อไหร่ เป็นต้องคิดถึงโปรเจคพายเรือข้ามอ่าวทุกที นี่ผมคิดทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่มีเรือเลยนะ ไม่เป็นไร วางแผนการเดินทางของเราไปเรื่อยๆ แล้วสักวันเรือมันก็จะมาหาเราเอง
   บ่ายไปรอรับมิวในห้าง เข้าร้านนายอินทร์อ่านหนังสือแปลเรื่อง The Maritan เฮ้ยย ตกใจเลย แม่งคล้ายกับงานของผมทีทำไว้เลย อ่านแป๊บเดียวตกใจเลย ใจเต้นรัวๆ อะไรกันนี่ งานเขียนไว้หลายปียังมีคนทำมาชนกันอีกหรือ
   เลยนั่งอ่านต่อไปสักพัก ดูลูกเล่น ดูพลอทเรื่อง การใช้ภาษา โหห แม่งเจ๋งว่ะ ผมงี้อึ้งไปเลย ของเราแนวจักรยานและการเดินทาง ของเขาแนววิทยาศาสตร์
   เย็นมิวชวนไป Ivy อีก ออกกำลังกายแล้วติดใจสินะ ดีแล้วล่ะลูก มิวชอบลู่วิ่งมากตั้งใจจะจัดไป 1 ชม ส่วนผมยังคงเล่นพวกเครื่องเล่นแบบ Station ที่เน้นการสร้างกล้ามเนื้อในแต่ละจุด ผมจัดกล้ามท้องไปเยอะเลยนะ
   มิววิ่งได้แค่ 45 นาที บอกว่าเจ็บตรงด้านหลังของข้อเท้าเพราะรองเท้ามาครูดโดน ผมเอารองเท้าของผมให้เขาลองใส่วิ่งดูน่ะครับ แรกๆ ผมก็โดนครูดเหมือนกัน พาลเกลียดมัน แต่พอลองขยับเท้าเลื่อนไปด้านหน้าอีกนิดก็จะพ้น ไม่โดนครูด ข้อดีของรองเท้าคู่นี้คือมันเบามาก
   กินมื้อเย็นกันที่ร้านอาหารในคอนโด รสชาติพอได้ ราคากลางๆ ข้าวผัดแฮมจานละ 50 เพิ่มไข่ดาวอีก 10 ผมกินสุกี้แห้งปลา ราคา 70 บาท ใช้ปลาดอรี (เขาว่ามันคือปลาสวาย) อร่อยดีนะ
   วันนี้กลับบ้านค่อนข้างมืดหน่อย มิวก็เปิด wifi เสพเนทเหมือนเดิม พอทวงถามถึงการบ้านที่ต้องส่งวันเปิดเทอมถึงนึกขึ้นได้ว่าเหลือค้างไว้อีกเพียบ นั่งทำอยู่จนถึงดึกสี่ทุ่มกว่าโน่นเลย

[O'Pern]

27 ตค 58
   ตื่นเองเช้ามืดเลยนะ 0430 ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ออกวิ่งไปแล้ว แต่นี่เจ็บเนื้อตัวไปหมดเพราะไปเล่นเวทมาเมื่อวาน แต่ก็รู้สึกได้ชัดเจนมากว่ากล้ามเนื้อกระชับขึ้นเยอะ เดินเหินคล่องตัวกว่าเก่า
   ตื่นมาก็ดื่มน้ำเปล่าไปครึ่งลิตร เว้นสัก 20 นาที กินน้ำมะเขือเทศ 1 แก้ว อีก 20 นาทีถัดมาจัดน้ำส้มคั้นอีกแก้ว มื้อเช้าวันนี้เป็นผัดผักบุ้ง ปลาริวกิว ข้าวกล้อง กระเทียมสดสิบกว่าหัว
   บ่ายผมไปหา “โก้” รุ่นน้องในกลุ่มเล่นรถสมัยผมทำ Racing Club ทุกวันนี้เขามาดูแลธุรกิจครอบครัวและออกผลิตภัณฑ์ถัวซีกชื่อ Maruti เขาเอามาให้ผมชิมเดือนที่แล้ว ผมก็ทำรายงานส่งตามปกติ แต่เนื่องจากรายละเอียดมีเยอะ จนวันนี้ขอนัดเขาเข้าไปนำเสนอความคิดเห็นแบบแนวๆ ของเรา ซึงเขาอาจจะชอบหรือไม่ชอบก็เป็นไปได้ทั้งหมด
   บ้านเขาอยู่พระราม 2 เหมือนกัน แต่เลยออกนอกเมืองไปไกลกว่าผมหน่อย ห่างกันราว 12 กม ขับรถแป๊บเดียวถึง อากาศขมุกขมัวเหมือนฝนจะตก นึกถึงทางภาคใต้เลยนะที่ตอนนี้กำลังเผชิญกับกลุ่มควันจากไฟป่าของอินโดนีเซีย น่าเห็นใจครับ คนเราต้องหายใจตลอดเวลา ใส่หน้ากากไปก็ทำได้แค่ปลายเหตุ ออกนอกบ้านกันแทบไม่ได้เลย ถึงแม้อยู่ในบ้านก็ใช่ว่าจะรอดเสียที่ไหน
   นั่งคุยกันตั้งแต่ 0230 จนถึงเกือบทุ่มแน่น ช่วงเย็นไปกินอาหารทะเลกันที่มหาชัย ผมล่ะโคตรเกรงใจเลย เพราะมันแพง แต่เขาบอกว่ามีบัตรส่วนลดกินฟรีมา แถมเป็นร้านเปิดใหม่ เลยลองไปใช้บริการดู
   พรีเซนต์งานกันแบบกันเอง มาแนวคล้ายๆ กลับตอนที่ผมทำให้ Neya ครับ คือวิจารณ์กันแบบชัดๆ เป็นฉากๆ ก็บอกเขาไปตรงๆ ครับว่าถ้าชอบอันไหนก็เอาไปทำ ถ้าไม่ชอบก็ลืมมันซะ
   เสนอไอเดียให้เขาแบบเต็มๆ ไม่มีกั๊ก มีหลายอย่างที่ดูแล้วเขาน่าจะชอบโดยเฉพาะการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเรื่องแพ็คเก็จกล่องกระดาษให้เขา จากเดิมเขาแพ็คแบบวางนอนไว้ในกล่อง ผมเสนอให้เจาะรูที่ฝาด้านบน เพื่อที่จะสามารถนำตัวสินค้ามาวางเสียบตั้งไว้ได้
   ขากลับ “เล็ก” ภรรยาของโก้ หิ้วข้าวเหนียวมะม่วงมาฝากมิวเป็นการปิดท้ายก่อนขึ้นรถ โหห เกรงใจสุดๆ ไปเลย
   พอกลับมาถึงบ้านนี่ มิวปรี่มากินแบบมูมมามเลย เหลือไว้ให้ผมกิน 5 คำ

[O'Pern]

28 ตค 58
ตื่นเช้าจริง แต่ไม่มีแรงลุก เมื่อคืนนอนดึก มิวมาโหมเร่งทำการบ้านเอาวันสุดท้าย วันนี้มิวเปิดเทอมแล้ว เขาออกเช้าไปกับภรรยา ส่วนผมออกสายหน่อยค่อยตามไปร้านขายของ
   เช้านี้รถติดแบบโคตรๆ เลย ขับจนเหนื่อยเลย ขนาดรถเกียร์ออโตฯนะนี่ ขับรถแล้วนึกถึงจักรยานเลยล่ะ เออ ผมไม่ได้ขี่จักรยานนานมากจนยางแบนหมดแล้วมั้งนี่
   ได้พลอทเรื่องานเขียนตอนใหม่ เป็นฉากเกี่ยวกับเรือ ก็เอาจิตนาการทริปพายเรือของเราไปใส่ในงานเขียนนี่แหละครับ ชีวิตจริงกับชีวิตในบทละครของผมแม่งปนกันจนสับสนไปหมดแล้ว
   เจ้าของร้านบอกให้ผมรอรับมิวกลับบ้านตอนเย็นด้วย ก็นั่งรอกันไปครับ ห้ามปริปากบ่นใดๆ
29 ตค 58
ช่วงนี้ผมอยู่ร้านจนถึงบ่ายแก่ๆ ถึงมีเวลาว่างส่วนตัว เลยเข้าไปคอนโด ไปออกกำลังกายที่ห้องฟิตเนสครับ จัดไป 1.30 ชม เมื่อยแขนดีชะมัดเลย
30 ตค 58
   เช้าอยู่ร้านตลอด
บ่ายเข้าไปฟิตเนสอีกเหมือนเดิม เฮ้ย นี่ติดใจอะไรเข้าให้แล้วหรือ ไม่ใช่อะไรหรอก แค่อยากทำชีวิตให้แตกต่างไปจากเดิมบ้างน่ะ
31 ตค 58
   ช่วงนี้พักวิ่งตอนเช้า ตื่นมาร่างก็ร้าวแล้ว ยกแขนอาบน้ำยังเจ็บเลย ไปทำงานเจอยกของเยอะๆ นี่ก็สาหัสเหมือนกัน แค่ก็ค่อยๆ ทำไป ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

   บ่ายไปธนาคาร แล้วก็เลยไปฟิตเนสซำอีกวัน คราวนี้ไม่เล่นแบบสะเปะสะปะแล้ว เล่นมันเรียงเครื่องกันไปเลย เอาให้ครบทุกๆ ส่วนของร่างกาย ปิดท้ายด้วยฮูลาฮูปอีกด้วย เท่โคตร
   ออกจากฟิตเนสลงมานั่งเล่นริมน้ำ มองสายน้ำแล้วอยากเอาเรือลง แต่ที่คอนโดนี้ไม่มีที่เก็บเรือน่ะสิ ทำไงดีวะ