กย 58 5 เฮ้ย! 12-13 DC สนาม 2

[O'Pern]

16 กย 58
   ฝนตกตลอดคืนลากยาวมาถึงเช้า ไม่ได้วิ่ง เลยเอา Uke มาซ้อมไป 1 ชม วันนี้ผมอยู่เฝ้าร้านขายของตลอดวัน ไม่น่าจะมีเรื่องอะไรมาเล่ามากนัก
    น้ำท่วมพัทยาแบบคาดไม่ถึง ใน 7-11 ท่วมกันเกือบถึงลิ้นชักเก็บเงินในเคาเตอร์ ขนมข้าวของลอยเกลื่อนร้าน ถนนใดที่ลาดเอียงก็จะมีน้ำไหลราวกับน้ำตกเลย โหดสัสๆ รถยนต์โดนพัดลอยยังกะรถของเล่น
   ตั้งรับกันไม่ทัน ก็โทษคนโน้นคนนี่กันไปเรื่อย

[O'Pern]

17 กย 58
   กทม ฝนปริมาณปานกลาง แต่มาหนักทางภาคตะวันออกนี่สิ เห็นแล้วเหนื่อยแทนเลย ผู้คนที่ประสพภัยก็ด่าเทศบาลเมือง คงไม่เข้าใจมั้งว่าถ้าเกิดพายุขนาดนี้ ต่อให้เป็นประเทศใดก็ต้องโดนท่วม ไม่เกี่ยวกับผังเมือง ไม่เกี่ยวกับขยะ แต่เป็นเพราะมันเป็นชุมชนบ้านเรือนอยู่ใกล้ชิดติดกันเป็นพรืดจนไม่มีผืนดินว่างเลย แล้วน้ำมันจะไปลงที่ไหนล่ะครับ
   น้ำมาถึงสัตหีบก็โดนจัดหนักไม่แพ้พัทยา แต่ที่นี่บ้านเรือนจะอยู่ห่างๆ กัน ไม่ได้เป็นลักษณะเมือง น้ำจึงท่วมเป็นหย่อมๆ ใครอยู่ลุ่มต่ำก็ต้องทำใจว่าน้ำไปถึงเร็วกว่าคนอื่นเขา   
   น้ำมามากจนล้นอ่างเก็บน้ำออกมา ทะลักแรงมากจนมีข่าวลือว่าอ่างเก็บน้ำคลองบางไผ่แตก ที่จริงไม่ได้แตกหรอก น้ำล้น Spill Way ออกมา จะเรียกว่าเป็นทางแบบ by pass ก็ย่อมได้ เออ แปลกดีนะ คนมักจะเรียกว่า Spring Way จะพูดทับศัพท์ก็ต้องทำให้ถูกต้องนะครับ ไม่งั้นมีโชว์เงิบ
   เส้นทาง 331 ที่ผมใช้เป็นทางลัดกลับกรุงเทพฯมีช่วงหนึ่งคอสะพานโดนกัดเซาะจนขาด รถตกหล่นลงไปในคลอง เห็นแล้วเสียวแทน
ผมยังคงอยู่ที่ร้านขายของตลอดวันเหมือนเดิม

[O'Pern]

18 กย 58
   อิทธิพลของ Vamco รุนแรงพอดู วันนี้น้ำท่วมหัวหิน ระยอง โดยเฉพาะที่หัวหินมีข่าวบอกน้ำท่วมเกือบมิดหลังคารถ ดูภาพก็เป็นแบบนั้นจริง คนส่งต่อกันมากมายในเฟซบุ๊ค แต่ผมไปเช็คข่าวดูปรากฏว่าน่ำท่วมบนถนนแค่ครึ่งล้อ แต่รถขับตกข้างทางลงไป ก็เลยมิดหลังคา ฮ่วยยย
   ช่วงบ่ายฝนเริ่มซาลง กทม เองก็มีตกบ้างแบบประปราย ของเราแค่เปียก แฉะ ทำงานลำบาก แต่คนอื่นเขาข้าวของเสียหายกว่าเราเยอะ ฉะนั้น อย่าบ่นไป อย่าโทษดินฟ้า มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เราต้องปรับตัวให้ได้

[O'Pern]

19 กย 58
ฝนเริ่มหยุด มีแดดออกแล้วในรอบหลายวัน นึกถึงผู้ประสพภัยแล้วน่าเห็นใจพวกเขาจริงๆ นะ ผมติดตามข่าวสารจากชุมชนคนสัตหีบก็รู้สึกอิ่มในน้ำใจ คนไม่โดนน้ำท่วม มีร้านใหญ่โตอย่างคาร์แคร์ก็บอกว่าให้คนมาใช้เป็นที่พักได้ ให้เป็นจุดรวมอาหารได้
   อีกคนบอกว่าเขาอยู่บ้านว่างๆ ขอรับซักผ้าที่เลอะก็แล้วกัน ทั้งๆ ที่บ้านเขาไม่ได้ทำธุรกิจซักอบรีดเลย อ่านแล้วโคตรซึ้งเลย
   ยังไม่นับพวกเอารถ 4X4 ออกแจกอาหาร ข้าวของ เครื่องใช้ บางคนก็รวมตัวกันทำอาหารแล้วแพ็คกันในวัด
   บ่ายไปธนาคารในห้าง เดินดูกล้องวีดีโอแบบ Action Cam ของ Panasonic HX-A1 ดูกี่เคาเตอร์ก็ไม่เห็นมีของ เลยลองถามพนักงาน เขาบอกของเพิ่งมาเมื่อเช้า หยิบออกมาให้ผมดูสดๆ เลย
   เห็นแล้วชอบเลยนะ ตัวมันเล็ก บาง เบามาก หนักแค่ 45 กรัม แต่คงต้องมาเสียเงินอีกชุดค่าซื้อ Mount ราคาลดแล้วเหลือ 11300 จุดเด่นคือถ่ายภาพได้ O Lux แปลว่า มืดสนิทก็ยังถ่ายได้ (แต่ต้องเปลี่ยนฝาครอบเลนส์ที่มีแถมมาให้)
   ดูอยู่นาน จนขอโบร์ชัวร์เขามานั่งอ่านให้ฟิน มิวมาหาที่จุดนัดพับในร้านหนังสือตอนเย็น กินซานตาเฟ่กันก่อนกลับบ้าน

[O'Pern]

20 กย 58
   เพลียสะสม แม้จะไม่ได้ใช้แรงกายอะไรนักหนา แต่ทำมันมันเหนื่อยล้า เบื่อ มากเหลือเกิน
   ออกไปวิ่งในรอบ 10 วัน เช้านี้เลยจัดไปแค่ 1 ชม ช่วง 15 นาทีแรกนี่ผมวอร์มอย่างช้าเลยนะ กลัวบาดเจ็บน่ะ ปกติวันอาทิตย์มีเวลาว่างมากผมจะวิ่งสัก 2 ชม แต่เห็นว่าทิ้งห่างไปนาน เลยจัดแค่ชั่วโมงเดียวพอ เสร็จแล้วก็ถอดเสื้อนั่งตากแดดอีก 5 นาที
   กลับมาบ้านไม่มีอะไรกิน ยังดีที่เราเตรียมเสบียงเอาไว้ ท้องว่างๆ นี่ผมกินกล้วยน้ำว้าไปก่อนเลย 1 ผล (เคยอ่านความรู้ในเฟซบุ๊ค เขาแชร์กันมาบอกว่าไม่ควรกินกล้วยตอนท้องว่าง แต่ผมไม่เชื่อแม่ง)
   เอาขนมปังออกมาปิ้ง กินกับแซนวิชสเปรด ขนมปังดีๆ นี่กินเปล่าๆ ยังอร่อยเลยนะ ซัดไป 3 แผ่นใหญ่ๆ เลย หึหึ ตามด้วยเต้าฮวยอีกถุง อิ่มแบบ ใครก็ได้มาลากกูที
   นี่เป็นวันอาทิตย์แรกที่มิวหยุด เขาบอกจะอ่านหนังสือสอบ ก็โอเคครับ จัดไปตามอัธยาศัยได้เลย โตแล้ว บริหารชีวิตของตัวเอง
   ผมอธิบายเรื่อง Hard Ware & Soft Ware ของร่างกายมนุษย์เมื่อเทียบกับโทรศัพท์มือถือให้มิวฟัง ให้เขาเห็นถึงความสำคัญของการอัปเกรด Hard Ware ในตัวเราเอง ซึ่งเรื่องแบบนี้เราไม่สามารถทำได้ในมือถือของ iPhone
   ผมสอนให้เขาเห็นความสำคัญถึงการดูแลร่างกายและสุขภาพ ซึ่งมันจะทำให้ Hard Ware ในร่างกายของเราแกร่งขึ้นทั้งระบบ ป้องกันสารพัดไวรัสได้โดยอัตโนมัติ แข็งแกร่งปกป้องการตกกระแทก ลงน้ำ ลุยฝน แดด ฝุ่น เหนือกว่ามาตรฐานของ IPX เสียอีก
   ส่วน Soft Ware นี้ผมไม่ค่อยห่วงอะไรนัก ให้เขาใช้วิจารณญาณในการเลือกรับสารเอาเอง มั่นใจครับว่าลูกที่เราเลี้ยงเองมาอย่างใกล้ชิดกับมือตั้งแต่เกิด เขาจะรู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี
   ช่วงนี้ผมสอนมิวโดยยกตัวอย่างเปรียบเทียบให้เห็นภาพ สอนแบบให้เขานำไปคิดต่อเอง จากเดิมสมัยประถมจะสอนโดยทำให้ดูเป็นตัวอย่าง
   การเลี้ยงลูกนี่มันเหมือนศาสตร์ลึกลับที่คนที่รู้ดีที่สุดก็คือตัวพ่อแม่เอง เรื่องนี้ไม่มีสูตรสำเร็จครับ อ่านสารพัดหนังสือไปก็เท่านั้น ได้แค่อ่านประสบการณ์ของเขา ซึ่งมันไม่เหมือนกับที่เราเจอกับลูกเราเท่าไหร่นัก ฉะนั้น อ่านได้ เชื่อได้ แต่อย่าไปงมงายอะไรนัก โลกมันเปลี่ยนไปมากแล้ว
   
   ได้ฤกษ์เปิดคอมฯในรอบ 10 วัน โอ้โหห เอาแค่งานไดอารี่ชีวิตนี่ผมก็เล่าไม่ไหวแล้ว ยาวและอย่างเยอะสัส
   ไล่เรียงไปทีละวัน อารมณ์ตอนนี้เหมือนกับนั่ง Time Machine ย้อนเวลากลับไปในวันเกิดเหตุคือตั้งแต่วันที่ 11 กย
   บ่ายกินข้าวมันส้มตำอีก แม่ทำเองที่บ้าน ยังอิ่มแต่เช้าไม่หายเลย แต่กลัวแม่เสียน้ำใจ เลยกินอัดเข้าไปอีก หึหึ ช่วยกูด้วยยยยย
   Facebook จะมาเปิดสำนักงานในประเทศไทย หึหึ ไม่ต้องคิดอะไรมากครับ ก็เพราะไทยใช้ Facebook มากเป็นอันดับหนึ่งในเอเชียนั่นเอง
   เจ๋งไหมเล่า เล่นกันแบบไม่รู้จักเวร่ำเวลากันเลย เฉลี่ย 2.35 ชม ต่อวัน รายได้ของธุรกิจแนวนี้ก็คือการขายโฆษณาครับ ก็เพราะตัวเขาเองก็เป็นสื่อๆ หนึ่งนั่นเอง
   ถือว่ามาช้ากว่าที่ผมคิดนะครับ เพราะ Google เขามาเมื่อสองปีก่อนแล้ว พอซื้อ YouTube ไปแล้วนี่สยายปีกใหญ่เลย
   ส่วน Apple ทีมีข่าวว่าจะออกผลิตภัณฑ์รถยนต์ ผมยังคงไม่เชื่อว่าเขาอยากจะขายรถยนต์จริง แต่ที่ทำรถยนต์ออกมาก็เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับผู้ผลิตรถทั้งหลายก่อน จากนั้นเขาก็จะขาย “Soft Ware” ตามที่เขาถนัดมากกว่า

[O'Pern]

21 กย 58
   ฝนปรอย อดวิ่ง ออกไปอยู่ร้านขายของเช้าจรดเย็น ตอนว่าง ตอนงานน้อย เราก็คิดหาฝันของเราต่อไป ทำเท่าที่มันจะทำได้ก็แล้วกัน
ใช่แล้ว น้ำหน้าอย่างผมจะไปทำอะไรได้ดีไปกว่างานด้านรถยนต์ แม้นิตยสารรถบ้านเราจะปิดตัวลงไปหลายเล่ม ล่าสุดก็ยักษ์ใหญ่วงการโมดิฟาย Automobil Racing Cars ยังปิดไปเลย อันนี้เล่นเอาผมงงมาก เพราะทำแล้วยังกำไรอยู่เดือนละแสนกว่าบาท
   หลายคนมองว่านิตยสารเจ๊งแน่ๆ เจอสื่ออินเทอร์เนทตีกระจาย แต่ผมกลับมองว่านิตยสารรถดีๆ ไม่มีทางเจ๊ง ยังไงก็ไม่เจ๊ง แถมมีแต่จะรุ่ง
   ผมวางแผนของตัวเองเงียบๆ มาตลอด เจอมรสุมจากที่บ้านตัวเองมาเป็นอุปสรรคสองครั้งใหญ่ๆ ที่แม่ตัวเองเอางานผมทั้งหมดไปขายร้านขายของเก่า กลับมาบ้านเจอห้องโล่งๆ ผมงี้อึ้งแดกไปเลย
   นี่มันเป็นอดีตที่แสนเศร้าของผมที่ไม่มีวันลืมเลย
   เย็นรับมิวกลับบ้าน เขารู้สึกไม่สบาย อาเจียน ปวดท้อง เลยจอดข้างทางแล้วให้วิ่งไปหาซื้อยาเอง นี่คือการสอนเขาอีกรูปแบบหนึ่งของผม
   เข้านอนเร็วหน่อยตั้งแต่ยังไม่ถึงสามทุ่มดี มิวหยิบหนังสือนิทานที่เขาเก็บไว้ตั้งแต่สมัยเด็กๆ เอามาให้ผมอ่านให้ฟังก่อนนอน
   ผมอ่านนิทานให้ลูกฟังประจำตั้งแต่ตอนเด็กนะ จำได้ว่าล่าสุดจะเป็นตอน ประถม 6 เว้นมาราว 2 ปี ลูกไม่เคยสนใจจะให้อ่านเลย จนมาวันนี้แหละครับ
   เป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ เลยนะ

[O'Pern]

22 กย 58
   นอนหัวค่ำ เลยตื่นเช้าได้มาก วิ่งไป 1.15 ชม เหงื่อออกแบบชุ่มฉ่ำ เออ เช้านี้มีฝนปรอยๆ อีกแล้ว เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นพายุตัวใหม่ก่อตัวอีกนะ
   อาหารเช้ากระเพราเนื้อปลาเก๋า แครอทลวก ข้าวกล้องโรยงาดำ กระเทียมสด จะว่าไปมันเริ่มซ้ำมากเป็นเดือนแล้วนะ ไอ้กระเทียมสด แครอท ไว้หาแปลกใหม่มากินบ้าง
   อากาศเริ่มครึ้มๆ อีกแล้ว เกือบจะตลอดวันเลยนะ มีแดดโผล่มาแป๊บเดียวแล้วก็มืดต่อ
   เย็นคุยกับ “ก้อง สนามเดินป่า” เขาส่งแบบเต้นท์ขนาดใหญ่ที่เขียนแบบเองมาให้ผมดู กลายเป็นเกิดไอเดีย บอกให้เขาทำรีวิวอุปกรณ์ลงใน youtube เขาเห็นดีด้วย แต่บอกว่าตัวเองไม่มีเวลา
   เอาแล้วสิมึง งานมึงมาอีกแล้ว

[O'Pern]

23 กย 58
   กลางคืนฝนตกหนักมาก เช้ายังมีปรอยๆ ไม่ได้วิ่ง ซ้อม Uke แทน แต่รู้สึกว่าฝีมือจะไม่ค่อยพัฒนาขึ้นแล้ว ต้องคิดหาเทคนิคใหม่ๆ มาเสริม
   เจอเพลง “ชูใจ” ของ ฟักกลิ้ง ฮีโร่ ฟังแล้วสะอึกเลย เขาแต่งให้ลูกสาวตัวเอง ทำเอาผมงี้นึกถึงมิวขึ้นมาเลย แต่ผมแต่งเพลงไม่เป็น เลยทำเป็นบทหนังมันซะเลย ชื่อเรื่อง My Father The Hero สืบเนื่องมาจากว่าผมเองทำอะไรก็ไร้ค่าในสายตาของพ่อแม่ ตัวเองก็อยากเป็นฮีโร่ของลูกบ้าง เลยอุปโลกน์เอาเองว่าพอมิวโตขึ้น เขาจะยกให้ผมเป็นฮีโร่ในใจของเขา
   ข่าวเด่นวันนี้ สถานทูตรัสเซียในประเทศซีเรียถูกโจมตี ใคร ฝ่ายใด จะโจมตีผมไม่รู้ แต่เรื่องเหี้ยๆ ทั้งหลายในโลก ผมยกให้ USA ครับ แม้จะไม่ยิงเขาโดยตรง แต่ก็อยู่ในฝ่ายสนับสนุนอาวุธและยุแยงให้คนเขาแตกแยกกัน

[O'Pern]

24 กย 58
   ตื่นเช้า แต่ขี้เกียจเฉยเลย เอ้ยย มีอารมณ์นี้ด้วยหรอ ก็เดินสายกลางครับ วิ่งมาบ่อยแล้ว นึกไม่อยากวิ่ง ก็ปล่อยไปบ้าง แต่ก็ไปทำกายบริหารบนดาดฟ้าแทนนะ
   ขี่จักรยานไปตลาด เจอขอทานที่คุ้นหน้ามากับเด็กอีกสองคน เลยวกกลับไปร้าน เอาช็อคโกแลตเคลือบขนมปังไปให้เด็กคนละกล่อง บอกว่ากินแล้วต้องทิ้งขยะให้เรียบร้อยด้วยนะ
   กลางวันไปธนาคาร มีช่วงเดินข้ามถนนเจอคนแก่ยืนบนเกาะกลางคุยกันสองคน ผมก็เดินผ่านไป หันไปอีกที คนแก่อีกคนข้ามถนนไปอีกฟากแล้ว เหลือคุณยายถือไม้เท้ายืนคนเดียวกำลังข้ามมาทิศทางที่ผมยืน แต่ผมข้ามมาถึงเรียบร้อยแล้วไง ก็เลยข้ามกลับไปรับยายเดินมาด้วยกัน
   กลับมาถึงบ้านตอนบ่าย นี่เป็นเวลาของเราที่แท้จริงสินะ ทำอะไรดีล่ะ ที่จริงงานแม่งมีเพียบเลย แต่ไม่มีอะไรเร่งด่วนสักนิด คือผมทำงานล่วงหน้าไปในอนาคตไง บางอย่างที่คิดเตรียมไว้แต่ไม่ได้ทำจริงก็มีเยอะ ถือว่าคิดเผื่อ แต่ก็มีโอกาสนำออกมาใช้ตอนฉุกเฉินเหมือนกันนะ
   วันนี้มีแดดสลับมืดครึ้ม อากาศแบบไม่แน่นอน คาดว่าบ่าย เย็น ค่ำ เจอฝนชัวร์
   IOS 9.1 มาแล้วนะ รีบอัปเลย หลายวันก่อนเพิ่งจะอัปตัว 9.0 ไป หึหึ line for ipad รวนไปเลย ส่งสติกเกอร์ไม่ได้ ส่งข้อความเสียงไม่ได้ เกม Pool ที่ผมชอบเล่นกราฟฟิคขอบโต๊ะหายไป ทำให้เล็งยากเหี้ยๆ เลย
   พอมีตัว 9.1 ออกนี่ ผมรีบโหลดเลย หวังว่ามันคงจะมาช่วยแก้ปัญหา และคงไม่สร้างภาระใหม่ๆ เพิ่มนะ
   ลุ้นอยู่ 20 นาที ผลออกมาก็คือแม่งเหมือนเดิมเป๊ะเลย ไม่ได้แก้อาการรวนของ line for ipad เลย แต่ยังดีที่กราฟิคในเกม Pool กู้คืนมาได้แล้ว แปลว่าคงต้องรอการอัปเอทคราวหน้ากันต่อไป หรือไม่ทาง Line ก็คงทำตัวอัปเอทแอ๊ปของเขาออกมาแก้เอง
   คิดงานของปีหน้าเอาไว้ก่อนเลย ด้านรถยนต์ก็คงเป็นกรรมดริฟท์ให้เขาต่อไปอีก (ถ้าเขายังคงจ้างเราอยู่นะ) ส่วนงานหนังสือนี่พูดยาก โคตรคลาสสิคเลย เพราะผมชอบมาก แต่พอเห็นหนังสือทยอยถอนออกจากแผงทีละเล่มๆ แล้วก็ใจหายเหมือนกัน แต่ยังคงมั่นใจครับ ว่าถ้าเราลงมือทำแล้วมันต้องกลับมาเจ๋งแบบเดิมเหมือน Racing Club ยุคปี 99 แน่นอน
   งานโฆษณาก็ไล่เก็บไปทีละตัว แต่เทรนด์ทำโฆษณาลงใน youtube อาจต้องเปลี่ยนทิศทาง เพราะมีโปรแกม ad blocker ออกมาอย่างเป็นทางการใน ios 9 แล้ว คนทำสื่อออนไลน์ต้องปรับตัวด่วนเลยนะ ใครช้าตกขบวนซวยสัสเลย
   คนที่เหนื่อยกว่าก็คือพวกเอเจนซี่โฆษณา เพราะลูกค้ายุคนี้เขามักจะวางแผนสื่อ ซื้อสื่อด้วยตัวเองกันแล้ว เผลอๆ บางรายทำโฆษณาเอง ครีเอทีฟเอง เขาจะไปซื้อสื่อผ่านเอเจนซี่ให้โดนบวกหัวคิวทำไมกันเล่า
   ข่าวเด่นวันนี้ เกิดเหตุเหยียบกันตายกว่า 450 คน ที่เมืองมีนา ใกล้กรุงเมกกะ

[O'Pern]

25 กย 58
   ออกวิ่งไป 1 ชม แรกๆ ก็ขี้เกียจลุกเหมือนเมื่อวานเป๊ะ แต่สำนึกเรื่องสุขภาพได้ เรามีเป้าหมายชัดเจนไง “แก่แต่ไม่ป่วย” ไม่รวยก็ไม่เป็นไร ความสุขวัดกันที่ความพอใจ
ถ้าไม่โลภมากจนเกินไปนัก ก็ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ได้ไม่ยาก
   เช้ากินเต้าหู้ราดพริก ไข่ต้ม ข้าวกล้อง กระเทียมสด ขับรถออกไปร้าน แดดแรงมากๆ อ่านข่าวดูบอกมีพายุลูกใหม่จ่อจะเข้าไทย ไม่รู้จะมาลงที่จุดไหนนะ เราทำอะไรไม่ได้มากนักหรอกครับ ถ้าเจอฝนขนาดนั้น ตกที่ใดตรงนั้นก็ต้องท่วม ผมว่าเราต้องทำความเข้าใจในเรื่องเหล่านี้กันก่อนนะ
   ไปยกของในโกดังเล็กน้อยแบบยืดเส้นยืดสายราว 100 ลัง ขำขำ แล้วก็เข้ารูปแบบชีวิตเดิมๆ รับโทรศัพท์ โทรหาลูกค้า เขียนบิล ฯลฯ
   สายกินแอ๊ปเปิ้ลเขียวไป 3 ผล ค่อยๆ จิ้มกินทีละชิ้นไปเรื่อยๆ จนถึงกลางวัน พอแทนมื้อเที่ยวได้สบายๆ
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายเหมือนเดิม มีมันเทศสีม่วงต้มน้ำขิง จัดไปอีก 1 ชามใหญ่ โห วันนี้เพื่อสุขภาพโคตรๆ แล้วครับ
   อัปเดทข่าวคนเหยีบบกันตายที่เมกกะ มีผู้เสียชีวิตกว่า 700 คนแล้ว สยองสัสๆ เลย

   เจอภาพของถั่วซีก (ถั่วเขียว,ถั่วทอง) ทำแพ็คเก็จเป็นหลอดทรงกลมเหมือนท่อ สวยดี ดูน่ากิน ยี่ห้อ Maruti เห็นมานานหลายเดือน แล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร ผมคิดว่าเป็นของต่างประเทศ เพราะว่าวางอยู่ในห้างของเมืองนอกเขา
   จนมาวันนี้เพิ่งรู้ว่าเป็นของ “โก้” รุ่นน้องที่รู้จักกันสมัย Racing Club ยังจำได้ว่าเขาให้ผมสอนเทคนิค Heel & Toe ในสนาม Thailand Circuit วันที่ผมจัดงาน Track Day
   พอรู้ว่าไอ้ถั่วนี่เป็นของเขา ผมรีบโทรไปคุยเลย ไอเดียเราแล่นเยอะมากจนพรั่งพรูต้องโทรไประบาย เล่นเอาโก้งง เฮ้ยย พี่มาไม้ไหนวะ
   คือผมศึกษาเรื่องการสร้างแบรนด์ และกลยุทธการตลาดมาตั้งแต่ตอนดูแลผลิตภัณฑ์ของ Neya ไง เราก็เอาของเหล่านี้มาประยุกต์ใช้กันได้
   ก็บอกโก้เขาไปตรงๆ นะว่าผมอยากช่วย อยากแนะนำ ฝันของผมแม่งไม่ไปถึงไหนเลย ก็ขอช่วยให้คนอื่นเขาถึงฝั่งฝันก็โอเควะ
   เห็นใครได้ดีผมก็ดีใจด้วยอย่างจริงใจครับ

   หาข้อมูลเรื่องเรือคายัค ไอ้เรือนี่ผมชอบมานาน ติดตรงมันใหญ่มากๆๆ นี่แหละครับ ถึงแม้จะเบาก็เถอะ เจอความใหญ่นี่ถึงกับยอมแพ้ แต่ละลำหนักแค่ 30-40 กก เองนะ แต่แม่งยาวแบบ 5 เมตร โน่นเลย ขนย้ายยากมากๆ
   ถ้าไปอยู่บ้านระยองแบบจริงจัง แบบนี้จะซื้อโดยไม่คิดมากเลย เล็งไว้เฉพาะเรือทัวริ่งเท่านั้น ความใฝ่ฝันของผมก็คือพายมันไปเกาะเสม็ด
   เล่าแล้วก็คิดถึงบ้านหลังนี้นะ อันที่จริงคือบ้านของพี่เขย (สามีของพี่สาว) สมัยก่อนเป็นแค่บ้านพักหลังเล็กๆ ไม่มีแอร์ สมัยเรียนมหาวิทยาลัยผมไปบ่อยเลย ยุคนั้นเล่นวินเซิร์ฟด้วย รถผมเลยพกจักรยานเสือหมอบไว้เบาะหลัง แบกวินเซิร์ฟไว้บนหลังคา ท้ายรถมีสเกตบอร์ด
   ตอนนั้นคิดเล่นๆ ว่าเรียนจบแล้วจะขอเขามาทำที่พักริมทะเล อาสาดูแลให้ เราจะได้เล่นเรือทั้งวัน คิดแค่นี้แหละ เพราะเราชอบทะเล ชอบความอิสระ ขีมอเตอร์ไซค์ริมทะเลนี่บรรยากาศสุดยอดจริงๆ 
   ตอนเด็กๆ ก็คิดเล่นๆ แต่พอมาตอนนี้ ถ้าได้จริงก็จะเอาเหมือนกันนะ
   เรือใบ เรือคายัค มอเตอร์ไซค์ จักรยาน เอาไว้ของพวกนี้ไปด้วยคงจะสุขสุดๆ ไปเลย ชีวิตผมต้องการแค่นี้แหละ

[O'Pern]

26 กย 58
   ออกวิ่ง 1.15 ชม จัดไปแบบเพลินๆ วิ่งไปสวดมนต์ไป สวดตามจังหวะเท้าก้าววิ่ง ทำไปสักพักก็รู้สึกว่าวิ่งแล้วเหมือนตัวเบาๆ เพลินดี ทำแบบนี้มานานมากแล้วนะ พอไปอ่านหนังสือธรรมะ เขาบอกว่าแบบนี้คือการเจริญภาวนา เป็นการทำสมาธิในอีกรูปแบบหนึ่ง อ้อ มันเป็นเช่นนี้นี่เอง
   ยืมรถพ่อคันเก่าไปใช้ ขับมันบ้าง จอดนิ่งๆ นานๆ แบตจะเสียเอา รถยุโรปนี่แบตโคตรแพงเลย เฉียดๆ หมื่นบาท หึหึ
   บ่ายพาพ่อไปเข้ารับการผ่าตัดไส้เลื่อนที่โรงพยาบาลธนบุรี ต้องค้างพักฟื้นที่นี่ 1 คืนครับ เป็นแค่การผ่าตัดแบบส่องกล้อง ไม่น่ามีปัญหาอะไร ผมอาสานอนอยู่กับพ่อที่นี่เอง
   ไปใช้บริการที่โรงพยาบาลธนบุรี ช่วงบ่ายก็แค่พักผ่อนในห้อง รอผ่าตัดตอน 0600 ใช้เวลา 1 ชม เสร็จแล้วรอพักฟื้นในห้อง 2 ชม แล้วถึงจะพาพ่อมาส่งในห้องพักส่วนตัว
   แปลว่า พ่อจะมาถึงห้องพักนี้ตอน 0900 ผมเลยใช้เวลาช่วงเย็นที่พ่อผ่าตัดไปหาของกิน หน้าโรงพยาบาลมีร้านอาหารเพียบๆๆ ร้านข้างถนนแบบ Street Food ก็มี (เรียกเท่ๆ ตามฝรั่งเขานะ สมัยก่อนเราเรียก “แผงลอย”) หาข้อมูลมาเขาบอกมีร้านสุกี้อร่อยมากๆ แต่คนเยอะสุดๆ ผมขี้เกียจรอคิว เลยกินบะหมี่หมูแดงที่อยู่ใกล้ๆ กัน
   รสชาติดีนะ เส้นดี หมูดี ผักโอเค พอได้ ชามละ 45 บาท กินเสร็จแทนที่จะอิ่ม เฮ้ย งงตัวเอง ซื้อขนมโตเกียวอีก 4 ชิ้น เค๊กกล้วยหอมอีก 2 ชิ้น ข้าวตังอีกถุง โหห อะไรของมึงวะนี่ ปอบเข้าสิง
   กลางคืนภรรยาและแม่มาเยี่ยม แต่พ่อยังไม่มา เขาซื้อสุกี้ร้านดังข้างล่างมากินกันคนละถุง แต่ลองกินดูแล้วส่ายหน้ากันทั้งสองคน ผมชิมดูแล้วรสชาติแม่งก็งั้นๆ อ้าว แล้วมันดังได้ไง ไปเจอพวกมือใหม่รีวิวอาหารกันอีกแล้วหรือนี่
   สมัยนี้มีเยอะนะ ตั้งแต่มือถือมีกล้องดีๆ นี่ พวกเราได้เจอมือใหม่รีวิวของโน่นนี่เยอะแยะมาก ปล่อยของออกมาทีก็ดูเคลิ้มไปเลย เอาเข้าจริงแม่งไม่เข้าท่า แต่จะไปว่าเขาก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เขาอยากทำรีวิว แต่ตัวเองไม่มีภูมิ ไม่มีพื้นไง ทีนี้พอมาโพสลงเวป มันก็มีคนที่เออออไปกับเขาด้วย ครั้นพอเราไปอ่านเจอบ้าง ก็คิดว่าแม่งเป็น “ของจริง” ที่ไหนได้ หึหึ ไอ้สัส มือใหม่หัดกินนี่เอง
   ตัวผมเองไม่ใช่เซียนเรื่องกินที่ไหนหรอก แต่เราเกิดมาในยุคสมัยก่อนที่ของกินมีแต่ร้านเจ๋งๆ ร้านดังๆ ทั้งนั้น ทุกคนล้วนแจ้งเกิดด้วยฝีมือ ไม่มีดราม่ามาเก็ตติ้ง ไม่มีสื่อช่วย เจ๋งจริงอร่อยจริงก็ขายดี ฝีมือห่วยก็ปิดร้านไป
   แต่ไอ้สุกี้ร้านนี้รสชาติเหี้ยมากครับ จืด ไม่เข้มข้น น้ำจิ้มเค็มเกิน เห็นคนกินกันหน้าสลอนเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะห่วยขนาดนี้ ร้านเป็นรถเข็นคันเล็กๆ โนเนมแถวร้านผมยังอร่อยเสียกว่าเลย
   พ่อกลับมาถึงห้องพักตอน 0930 แม่พูดคุยให้กำลังใจสักพักก็กลับไป ผมอยู่กับพ่อก็คอยเป็นมือเป็นเท้าให้ จะให้หยิบของอะไร กินอะไร ทำอะไร ผมอาสาช่วยหมดทุกหน้าที่
   อ้อ พี่สาว กับพี่เขย (พี่ปุ่น พี่ปุ๊) ก็มาด้วยนะ มากันไกลจากทางพระราม 9 โน่นเลย พี่สาวหายดีจากอุบัติเหตุรถชนแล้ว ขายซากรถทิ้งไป 3 แสน ได้เงินจากประกันมาอีกหน่อย ตอนนี้เลยใช้แต่ Toyota Harrier เลย กลัวรถเล็กๆ แล้ว
   มิวไปเข้าค่ายแคมป์ภาษาอังกฤษที่หัวหิน 3 วันพอดี ส่ง Share Location ตามจุดที่เขาหยุดพักมาตลอดตามที่สั่งไว้ ทำได้ดีจริงๆ ครับ

[O'Pern]

27 กย 58
   นอนไม่หลับตามเคย ที่นอนบนโซฟาแคบ ทำให้เมื่อยมากๆ ทรมานดี คิดเสียว่าเป็นการฝึกความอดทน
   ที่นอนแคบไม่เท่าไหร่นะ มาสาหัสตรงพยาบาลแต่ละแผนกทยอยกันเดินเข้ามาหาพ่อตลอดเวลาจนถึงตี 4
   นอนแต่แทบไม่ได้หลับจนถึงเช้า พอตี 5 ก็ตื่นอย่างเป็นทางการ เปิดทีวีให้พ่อดูข่าว
   แต่เมื่อคืนแม่งโหดสัสเลยนะ หลังผ่าตัดและมาส่งที่ห้องเสร็จ ก็บังคับให้พ่อนอนราบ 180 องศา 24 ชม คือต้องนอนราบแบบนี้จนถึงหกโมงเย็นวันนี้ มารู้ทีหลังคือคำสั่งของหมอที่ให้ยาสลบ ผมเองก็ไม่รู้ว่านอนราบแล้วจะให้ผลเป็นอย่างไรเหมือนกัน แต่พ่อบอกทรมานมาก ขอนอนเอนๆ สักหน่อยก็แล้วกัน
   หลังผ่าตัด จะมีคนมาวัดความดันทุกๆ 15 นาที คือชั่วโมงหนึ่งจะมา 4 ครั้ง จนถึงหลังเที่ยงคืนจะมาวัดชั่วโมงละ 2 ครั้ง
   อีกแผนกก็คือให้น้ำเกลือ วัดออกซิเจนในเลือด
   มีมาให้ยาก่อนและหลังอาหาร
   แผนกทำความสะอาดห้องจะมาถูห้อง เช้า เย็น มาเก็บขยะ เปลี่ยนผ้าเช็ดตัว ปลอกหมอน ฯลฯ
   แผนกอาหารก็มา เช้า กลางวัน เย็น
   โอ้ เยอะน่ะ กลางวันวันนี้พ่อได้นอนบ้างแล้ว ผมเองจะแอบงีบบ้างก็นอนไม่หลับนะ ได้แต่เอนตัว หลับตา แต่ทำได้แป๊บเดียวก็ตื่น มานั่งทำรายงานให้กับ maruti ต่อ
   สายๆ ภรรยามากับแม่อีกรอบ พูดคุยกันแก้เบื่อ กลางวันผมพาไปกินบะหมี่ร้านเดิมที่เมื่อคืนกิน แต่พอมาซ้ำวันนี้แล้วเริ่มรู้สึกเฉยๆ ละ แม้จะยังอร่อยแบบเดิม แต่มันเบื่อไง
   แวะซื้อ มนต์ นมสด ไปฝากพ่อ มีนมแค่ขวดเดียว ที่เหลือเป็นขนมปังจิ้มสังขยา แต่พอถึงห้องหมอบอกให้งดของหวาน ยังอยากให้ความดันอยู่ในเกณฑ์ปกติก่อน เป็นอันว่าพ่ออดกิน ปัดโธ่…
   จากเดิมคิดว่าจะกลับบ้านได้วันนี้ตอนสายๆ เป็นอันต้องผิดแผน กลายเป็นค้างอีกคืน แต่ตอนเย็นหมอสั่งถอดสายน้ำเกลือ พ่อเลยเดินไปมาได้ บอกว่าให้ผมกลับไปนอนบ้าน เขาอยู่เองคนเดียวได้สบายมาก เดินได้คล่องแล้ว
   กลับมาดู The Voice แบบเพลียๆ รีบอาบน้ำเตรียมเข้านอน แต่ก็ขอเล่น Uke สักหน่อยนะ

[O'Pern]

28 กย 58
   หลับโคตรสบาย ซัดรวดเดียวถึงเช้า เข้านอนหัวค่ำเลยตื่นเช้า แต่เพลียสะสม เลยขอพักการวิ่งสักหน่อย
   เช้าออกไปร้านตามปกติ ยกของบ้างเล็กน้อย สายหน่อยก็ไปธนาคาร เออ วันนี้ครึ้มๆ สลับกับแดดแรง ช่วงเช้าฝนโปรยบางๆ ไม่หนักเท่าไหร่
   บ่ายไปรับพ่อกลับจากโรงพยาบาล ระหว่างอยู่บนตึกจอดรถ คันหน้าเจอที่จอดก็กระทืบเบรกแล้วถอยหลังทันที ผมเบรกทัน ไม่ชนเขา แต่เขาดันถอยมาชนผมแทน เฮ้ยย งงโคตร ชนแบบนี้รถไม่เป็นไรหรอก แต่จะดีกว่าไหมหากไม่ชน
   ผมนั่งอยู่ในรถจะดูว่าเขาจะทำอย่างไร แล้วเขาก็เปิดประตูลงมา ดีนะ ตอนแรกผมคิดว่าจะขับไปเลยเสียอีก
   เจรจากันนิดหน่อยแล้วก็แยกย้าย ก็ขอให้ลุงระมัดระวังมากกว่านี้ครับ เกิดเจอคนขับขี้โมโห แม้รถเขาไม่เป็นไร แต่ลุงก็โดนเขาด่าได้
   พ่อเดินกระเผลกๆ หน่อย แผลผ่าตัดอยู่ที่โคนขาด้านซ้าย ก้าวย่างแต่ละครั้งแผลก็ขยับทำให้เจ็บ ขึ้นรถลงนี่ลำบากมาก ช่วงนี้พ่อต้องอยู่บ้านเฉยๆ รอแผลหายสนิทแล้วค่อยว่ากัน
   เปิดคอมพ์ทำงานเขียนต่อ เจอโปรเจครายการทีวีที่คิดไว้ตั้งแต่ปีก่อนโน้นสมัยทีวีดิจิตอลยังไม่ออกอากาศ เป็นพวกรายการเดินทางท่องเที่ยว และรายการรถยนต์ แน่ล่ะ ไม่เหมือนใครที่เขาเคยทำมาก่อนแน่นอน
   ถ้ามีคนเอาไปทำจริงนี่มันมากๆ นะ แต่น่าจะต้องเป็นช่องที่มีพลังเยอะๆ หน่อย เพราะต้องใช้ทุนสูงพอควร มันไม่ใช่รายการติ๋มๆ ที่ถ่ายในสตู หรือใช้เงินจ้างดาราดังมาแสดง แต่ใช้พลังของทีมงานทุกขั้นตอนในการผลิตกันเลย
   แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว เราหาทีมงานแบบนี้ได้ยากมากครับ จะมีคนเก่งก็แค่สัก 2-3 แผนก เท่านั้นเอง กล้องเก่ง ตัดต่อดี สคริปห่วย บทห่วย พิธีกรงั้นๆ ทำไปก็เสียเวลา เสียเงินเปล่า ทำแล้วตัวเองยังไม่อยากดูเลย ผมจิตนาการก็เห็นภาพแล้ว ไม่ต้องไปถ่ายให้เสียเวลา
   แต่ก็ยังชอบคอนเสปของตัวเนื้องานนะ ตอนนี้ยังไม่ได้ทำก็เพราะผมไม่รู้จะไปเสนอใคร อย่างพลอทหนังที่ตอนแรกผมอยากเสนอค่าย GTH แต่ดูๆ แล้วอาจต้องพิจารณาใหม่ เพราะหนังของเขาช่วงหลังมานี้เน้นตลกติงต๊องอย่างเดียวเลย ไม่เน้นพลอทเรื่อง ไม่เน้นการให้อะไรแก่สังคม เน้นแต่ทำเงินอย่างเดียว อืม มันก็ไม่ผิดหรอกนะ เขาทำธุรกิจนี่นา แค่ทางของเขาและผมมันไม่ใช่วิถีเดียวกันเป๊ะๆ
   ผมเอาเรื่องเงินไว้เป็นลำดับสุดท้ายของผลตอบแทน คนเราก็ต้องการเงินก็จริงครับ แต่ต้องการเพียงแค่จำนวนหนึ่งเท่านั้นที่พอใช้ยังชีพและซื้อความสะดวกสบายเล็กๆ น้อยๆ ถ้ามีเงินเยอะแถมโลภ อันนี้หายนะเลย
   เอาถั่วของโก้ Maruti มากินต่อ พร้อมกับให้คำวิจารณ์ แต่คนอย่างผมไม่ให้ปากเปล่าหรอกนะ ผมทำงานเกินกว่าความคาดหมายของโก้แน่นอน กำลังเรียบเรียงบทวิจารณ์แบบตรงๆ แรงๆ อย่างละเอียด ดี ไม่ดี ตรงไหน อย่างไร ผมซัดตรงๆ แบบไม่เกรงใจกัน ใครอยากได้ข้อมูลแบบนี้ก็เข้ามา ใครรับไม่ได้ก็ทีเดียวไป
   ถั่วมี 5 รสชาติ ผมชมแค่ 2 ที่เหลือให้คะแนนระดับกลางและค่อนไปทางลบ และวิเคราะห์ว่าจะเหลือรสชาติที่ขายดีอยู่แค่ 3-4 แบบ
   ว่าจะกินอีก 2 รสที่เหลือ แต่ไว้ก่อนดีกว่า ตอนนี้ค่อนข้างอิ่ม กินมันต้มน้ำขิงมาจากโรงพยาลแล้ว ตอนอิ่มๆ นี่กินอะไรก็เฉยๆ งั้นๆ แต่ตอนหิวๆ หน่อยนี่กินอะไรก็จะอร่อยได้ง่าย
   แค่วิจารณ์นั้นยังไม่เท่าไหร่ ผมแถมความคิดเห็น ข้อเสนอแนะ สิ่งที่ควรปฏิบัติ แนวทางการตลาด ผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ที่สามารถแตกยอดไปได้ ปิดท้ายด้วยการสร้างแบรนด์

[O'Pern]

29 กย 58
   ออกวิ่งได้แล้วนะ จัดไป 1 ชม มีฝนปรอยๆ นิดหน่อย ก็วิ่งแม่งลุยไป ไม่สนใจหรอก เราออกกำลังกายเหงื่อก็ออกเพียบอยู่แล้ว
   ไผ่ไปสนามบุรีรัมย์ถ่ายรูปสนามดริฟท์และห้องกรรมการมาให้ดู โห สุดยอดไปเลย ติดแอร์ด้วย แต่ผมเป็นห่วงอย่างเดียวก็คือ เราจะมองเห็นนักแข่งได้ชัดเจนเหมือนงานที่ผ่านๆ มาไหม เพราะปกติเราจะนั่งบนเวทียกพื้นสูงราว 2.5 เมตร แต่ห้องกรรมการที่นี่อยู่ระดับพื้นดินเลยน่ะ
   มิวปิดเทอมแล้ว แต่ยังคงไปเรียนพิเศษอย่างสม่ำเสมอ ขยันโคตรๆ นี่เรียนกันแบบถึงขั้น วิชาเดียวกันแต่ลงเรียนหลายสถาบันเลยนะ หนังสือตำราเต็มล้นบ้านไปหมดแล้ว

[O'Pern]

30 กย 58
   สู้เข้าไป อย่าได้ถอย ปีที่แล้ววิ่งรู้สึกน้ำหนักลดตัวลดยากเหลือเกิน พอมาปีนี้วิ่งแบบเดิมเลย เห็นชัดครับว่าแม่งยากกว่าปีที่แล้วอีก หึหึ เข้าใจตรงกันแล้วนะว่าจะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออย่างไร
   ซัดไป 1.20 ชม วิ่งไปสวดมนต์ไป หายใจยาวๆ ลึกๆ ทำสมาธิไปด้วย เอาแม่งหลายๆ อย่างเลย ช่วงวิ่งนี่จิตใจสงบนิ่งมาก แม้หัวใจจะเต้นแรงแต่กลับรู้สึกเหมือนอยู่ในภวังค์ เป็นความรู้สึกที่แปลกๆ ดี
   อากาศเหมือนมีหมอกลงนะ อบอ้าวน่าดู เหงื่องี้ออกเพียบเลย วิ่งแล้วหายใจไม่คล่องเหมือนปกติ
   เช้ากินผัดมะเขือยาวใส่ใบโหระพา ไข่ดาว ข้าวกล้องโรยงาดำคั่วบด ไปส่งมิวที่รถไฟฟ้า ช่วงนี้ไปเรียนพิเศษแถวพญาไท เดินทางเองด้วยรถไฟฟ้าอย่างคล่องแคล่วแล้ว
   สายๆ จนถึงบ่ายกินกล้วยหอมไป 3 ผล ไปธนาคารแล้วก็รอมิวที่จุดนัดพบในห้าง แน่ล่ะ นัดกันที่ร้านหนังสือเช่นเคย
   มิวขอซื้อข้าวเหนียวหน้าสังขยาในห้างมากิน เขาบอกเห็นคนต่อคิวกันเยอะ เลยอยากลองบ้าง อยากรู้ว่าอร่อยแค่ไหน แต่ที่ไหนได้ มันก็แบบธรรมดาๆ งั้นๆ ดีตรงแค่ห่อละ 10 บาท ไม่แพงมาก