Author Topic: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok (Read 13385 times)

O'Pern · « **Reply #15 on:** August 18, 2015, 07:29:01 pm »

16 สค 58
   ตื่นเช้ามาเจอแดดแล้วตกใจมาก เฮ้ย นี่แค่ 0630 เองนะ ยืนลังเลๆ อยู่ที่ริมระเบียง วันนี้กะจะไปทางหาดจอมเทียนไง เจอแดดแรงจัดแบบนี้กลัวจะท้อเสียก่อน เพราะผมต้องโดนแดดร้อนแรงตลอดวันที่สนามอยู่แล้ว เก็บผิวไว้สู้แดดในงานเราดีกว่านะ
   อาหารเช้าก็แนวๆ เดิมครับ ข้าวผัด ไข่ดาว ผัดผัก ตามด้วยขนมปังปิ้งทาแยม เสร็จแล้วก็ออกเดินทางไปสนามเลยครับ ไปถึงก่อนเวลา ไม่มีใครนัดผมหรอก แค่ผมไม่อยากให้ใครว่าเท่านั้นเอง
   เช้านี้ตามกำหนดการจะมีประชุมนักแข่งตอน 1030 ผมไปถึงตอน 1000 ก็ดูแลความเรียบร้อยทั่วไป แต่พอถึงเวลานัดแล้วกลับยังไม่มีทีมงานของฝ่ายเรามาสักคนเดียว ยกเว้นเจ้าเต้ย
   งานนี้ได้ “จอห์น” รุ่นน้องที่รู้จักกันมาเก่าแก่ แต่เพิ่งจะมาสนิทสนมกันก็ตอนงานแข่งนี่แหละครับ จอห์นเป็นพิธีกรในงานที่คล่องมาก พูดเก่ง เล่าเรื่องโน่นนี่ถ่วงเวลาไปได้จนถึง 1230 โน่นเลย
   ไม่น่าเชื่อจริงๆ เลย ว่า
    1 ทีมงานของผู้จัดเองจะเลทกันเกินครึ่งทีม
   2 เจ้าจอห์นจะชวนพูดคุยแซวถ่วงเวลาไปได้ถึง 2 ชม
   เลทก็เพราะทีมฝ่ายของเราเองนี่แหละครับ นักแข่งเขาพัฒนากันไปเยอะมากแล้ว มากันเป็นทีมขนาดใหญ่ เอารถบ้านมาจอดกัน เอาเต้นท์ติดแอร์มาวางกัน ผมงี้เห็นแล้วอิจฉาเลย

บ่ายมีเรื่องดราม่าโคตรๆ งานแข่งที่ผ่านมาก็ดราม่ากันหลายคู่แล้ว เช่น รันแรกได้ 10-0 คิดว่ายังไงก็ต้องชนะ พอรันสองตัวเองขับหลุดแทร็คเสียเอง กลายเป็นให้ 10-0 กลับคืน ผลก็คือเจ๊า ต้องแข่งใหม่
   ไอ้ดราม่าที่ผมกำลังจะบอกก็คือ จู่ๆ คนปล่อยตัวรถแข่งก็ไม่รู้หายตัวไปไหน ทุกคนงงกันหมด ผ่านไปนานก็หาไม่เจอ ติดต่อวิทยุก็ไม่มีใครตอบ ตรงเส้นสตาร์ทไม่มีเจ้าหน้าที่สักคน ให้ “เจ้าต้น” ลองเดินไปดู มันก็หายหัวไปอีกคน เฮ้ยยย เหลือผม กับกลุ่มกรรมการ และโฆษกสนาม “เจ้าจอห์น” นั่งคุยกันผ่านไมค์เรื่อยเปื่อยถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ
   สักพักมีข่าวออกมาว่าการล่าช้าทั้งหมดเกิดเพราะสายสัญญาณของกล้องถ่ายทอดมีปัญหา พูดปุ๊บ หน้าจอดับทันที เฮ้ย ผิดปกติมาก ผมรู้ทันทีว่าเกิดเรื่องอะไรบางอย่างเข้าแล้ว
   เวลาล่วงเลยไปกว่า 30 นาที ผ่านไปแบบงงๆ ทำอะไรไม่ถูก ทีมกล้องเองก็คงอาย เลยเปิดหน้าจอขึ้นมา ผมเลยให้จอห์นประกาศเรียกรถแข่งเข้า Grid ทันที
   แต่มีรถเข้ามาคันเดียวน่าจะเป็นรถของทีม Kenda ส่วนรถของคู่แข่งยังเซอร์วิสไม่เสร็จ จนต้องขอเวลานอก 5 นาที ใช้เวลาของตัวเองหมดไปแล้วยังไม่เสร็จ เลยไปขอให้ทีม Kenda ขอเวลานอก 5 นาทีให้ทีมเขา
   เฮ้ยย งงโคตรเลย มีงี้ด้วย กรรมการต่างงงกันหมด
   จนในที่สุดผ่านไป 5 นาที ก็ขอยอมแพ้บาย มาเฉลยทีหลังคือว่าทั้งหมดคือการถ่วงเวลาเพราะรถของทีมตัวเองไปยกเกียร์อยู่ข้างนอก ยังทำไม่เสร็จ
   ป๊าดดดดด โธ่
   ช่วงเย็น “เอส” ทีม west lake มาประท้วงผลการตัดสิน เขาสงสัยว่าทำไมกรรมการตัดสินให้เสมอ เขามั่นใจว่าตัวเขาขับได้ดีกว่า
   เออ ลืมเล่าไปว่า งานนี้คือครั้งแรกที่กรรมการแต่ละคนให้คะแนนเป็นอิสระต่อกัน ใครจะให้ใครเท่าไหร่ก็จัดไปเลย ต่างจากปีก่อนๆ ที่พวกเราสุมหัวคุยกันเพื่อหาข้อสรุปเป็นคะแนนออกมาเลย
   ปีนี้ให้คะแนนแยกกันแล้วเอามารวมแล้วก็หารด้วยสาม แต่มันมีเศษทศนิยม “เจ้าปอ” แนะนำว่ามีเศษนักแข่งจะสับสน และจะเฉือนชนะกันแค่นิดเดียว เราปัดเศษดีไหม ผมยังไงก็ได้ครับ แล้วแต่ทางผู้จัด
   คะแนนดิบของน้องเอสเป็นฝ่ายชนะ แต่ชนะแค่ 5.3 ต่อ 4.7 ผู้ชนะโดนปัดเศษลง ผู้แพ้โดนปัดเศษขึ้น ผลเลยออกมาเป็นเสมอ 5:5 สรุปคือแข่งใหม่
   ต้องอธิบายเอสอยู่ราว 30 นาที ลำบากใจทั้งสองฝ่ายพอควรครับ ผมเองก็เกรงนักแข่งจะเข้าใจผิดและมองว่ากรรมการไม่เป็นกลาง แม้เอสจะขับได้ดี แต่ “พี่ตี๋” คู่แข่งเขาก็มีดีตรงที่ความเร็วสูงมากเช่นกัน การตัดสินรอบ Battle นอกจากเรื่องไลน์แล้ว ยังมีความลื่นไหล ความเร็ว มุมของรถขณะดริฟท์ ความยืดหรือชิดคู่แข่ง และอีกสารพัดปัจจัย ซึ่งกรรมการแต่ละคนก็จะมีจุดพิจารณาของตัวเองต่างกันออกไป
   อธิบายจบ เข้าใจกันดีก็เริ่มงานแข่งต่อครับ ทำเอาล่าช้าไปมากจริงๆ เป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดเลย นี่ถ้านักแข่งขยันประท้วง กรรมการคงไม่ต้องทำอะไรกันล่ะ เพราะมันตัดสินกันเหมือนยิมนาสติคลีลา เหมือนตัดสินแข่งกระโดดน้ำ และกีฬาดังๆ ทั่วไป ที่นักแข่งต้องเคารพการตัดสินของกรรมการ
   เสร็จสิ้นงานกันตอน 0830 ผมรับหน้าที่มอบรางวัลให้นักแข่ง B Class ปิดท้ายด้วยการถ่ายรูปหมู่รวมกัน
   ก่อนเก็บของกลับเห็นถุง KFC ที่วางไว้ข้างหน้ายังเหลืออีก 2 ชุด มันไม่มีใครกินเพราะเป็นเบอร์เกอร์ชิ้นใหญ่ ไก่ทอดชิ้นใหญ่ กินยาก กินลำบาก กินแล้วมือเลอะ ทำงานยาก มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น คือเหลือไว้เพียบ
   เสียดายของครับ เลยเก็บไว้ชุดหนึ่ง แล้วเอาอีกชุดหนึ่งให้ทีมงาน บอกว่าให้ช่วยๆ กันกินหน่อย เสียดายของ “เจ้าปอ” น้องไผ่อุตส่าห์ซื้อมาฝาก
   ผมยืนดูสภาพงานและสถานที่อีกพักใหญ่กว่าจะกลับ นึกถึงสภาพลานแล้วเล็กกว่าลานของห้างซีคอนที่ผมจัด Autocross ตั้งเยอะ ขนาดเล็กกว่ากันเป็นเท่าตัว แต่ยุคนั้นดริฟท์มันไม่ได้เป็นเหมือนทุกวันนี้นี่นา
   ขับรถกลับที่พักด้วยความสบายใจที่เสร็จสิ้นภารกิจแล้ว แต่ก็มีข้อคิดจาก “น้องเอส” ให้ผมทำการบ้านต่อ แล้วเขาก็คงจะมาตรวจการบ้านอีกครั้งในสนามหน้า เดือนหน้า ทีพัทยาแห่งนี้เหมือนเดิม
   ถึงห้องพักอย่างเหนื่อยเลย อาบน้ำเสร็จก็กิน KFC ทั้งชุดใหญ่ เฮ้ย ผมงงตัวเอง ไม่เคยกินเยอะมื้อดึกเลยนะ แต่วันนี้จัด Zinger Burger 1 ชิ้น น่องไก่ 1 ชิ้น วิงแซ่บ 2 ชิ้น
อิ่มโคตรเลยมึง กินแบบอยากกิน กินเพราะเสียดาย ไม่ได้รู้สึกหิวเลยสักนิด แถมกินเสร็จแล้วก็นอนเลย

O'Pern · « **Reply #16 on:** August 20, 2015, 05:32:15 pm »

17 สค 58
   ไม่น่าเล้ยยย ผลของการกินเสียแน่นพุงก่อนนอน ทำให้ผมตื่นมาถ่ายตอน 0230 เสร็จแล้วก็นอนต่อหลับๆ ตื่นๆ จนถึง 0400 ก็ถ่ายอีกครั้ง กลับมานอนต่อก็นอนไม่หลับ ได้แค่หลับตาเฉยๆ
   มาตื่นอีกทีอย่างเป็นทางการตอน 0600 เปิดม่านออกมา ตกใจเหมือนเมื่อวานเลย เฮ้ยย แดดโคตรแรงเลย
   ตั้งใจจะขี่ไปชมทางหาดจอมเทียน เห็นแดดแล้วถอดใจเหมือนเมื่อวานเป๊ะเลย ถ่ายแล้วพุงยุบลงไปหน่อย ผมกินก่อนนอนบ่อยนะ แต่ก็มักจะกินแค่ผลไม้ ถั่ว น้ำเต้าหู้ ไม่เคยกินหนักและเยอะเหมือนเมื่อคืนมาก่อนเลย ไม่น่าตะกละเล้ยยยกู
   อยู่ห้องพักก็เปิดดูทีวี และดู facebook หลังจบงานแข่ง แต่ละคนก็ทยอยกันลงภาพ ผมเพิ่งรู้จักกับน้อง “วอ” อย่างเป็นทางการเมื่อเดือนก่อน ครั้งนี้ตัวเองเลยมีภาพสวยๆ กับเขาบ้าง
   ผมมีเพื่อนเป็นนักถ่ายภาพเทพๆ หลายคน แต่ไอ้น้องคนนี้มันมีอะไรดีมากกว่านั้น คือสามารถผลิตงานภาพยนตร์ได้ด้วย ได้ทั้งภาพนิงและภาพเคลื่อนไหว แถมมีห้องตัดต่อเองอยู่ที่บ้าน สุดตีนจริงๆ
   ว่างอย่างเป็นทางการ เลยนั่งคิดงานผ้าเย็นทับทิม แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ลองวิเคราะห์ตัวเองดูแล้ว พบว่าเหตุผลก็คือผมยังไม่รู้จักผลิตภัณฑ์ของเขาดีพอ
   ไม่เข้าใจว่าผสมสารสกัดจากใบทับทิมแล้วดีอย่างไร เคยรู้แต่ประโยชน์จากผลทับทิม จากน้ำ แบบนี้โอเค แต่สารสกัดจากใบนี่ผมหาข้อมูลอย่างไรก็หาไม่เจอ
   เป็นงานแรกเลยนะนี่ผมคิดไม่ออกจริงๆ กูล่ะงงโคตรเลย
   คิดไปคิดมาก็หาข้อผิดพลาดของตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไร ผมจะมองเป็นความผิดของตัวเองไว้ก่อน ไม่อยากโทษคนรอบข้างหรือคนที่ข้องเกี่ยวด้วย ผมมันเป็น “กบฏ” ของคนฟรีแลนซ์ คิดเห็นและทำหลายอย่างแตกต่างจากพวกฟรีแลนซ์
   อย่างแรกที่เห็นชัดคือผมชอบงานยากๆ ผมชอบเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่ อย่างไอ้ผ้าเย็นทับทิมนี่นั่งคิดมาหลายวันนี้แม้จะยังคิดไม่ออก แต่ถ้าผมเข้าไปพบกับทางเจ้าของผลิตภัณฑ์เขาสักครั้งก็น่าจะมีข้อมูลอะไรเพิ่มเติมมาบ้าง
   รายการทีวีของในโรงแรมมีเคเบิ้ลของ True Vision เลยดูถ่ายทอดแข่งแบดมินตันจนเพลิน ลงมากินข้าวตอน 0930 อาหารเขารสชาติใช้ได้นะ แต่ว่ามันเย็นชืดไปหน่อย (ก็แหงล่ะ ทำแต่เช้าแล้ววางในถาดไว้นี่หว่า) วันนี้ผมกินข้าวผัด ไข่ดาว หมูผัดพริกหยวก ตักเน้นพริกมากกว่าหมู ผัดถั่วแขกกับแครอท
   กินเสร็จก็ขึ้นห้องไปดูแบดฯต่อ ออกจากที่พักตอน 1130 ตอนแรกคิดจะแวะไปหา “พี่แก้ว” แต่เกรงใจ ไม่รู้เขาจะต้องมีธุระไปไหนหรือเปล่า ขับไปลังเลไป พอใกล้ถึงก็ตัดสินใจกลับบ้านเราก็แล้วกันวะ
   ขับกลับกลางวันรถน้อยดีมากๆ ครับ ใช้เวลาราว 1.45 ชม ก็มาถึงบ้าน ขับแค่ 100-120 ตามกฎหมายกำหนดตลอดทาง
   ถึงบ้านก็รีบทยอยเอาข้าวของลง งานนี้เอาจักรยานไปตลอด 4 วัน แต่ได้ขี่แค่ชั่วโมงกว่าๆ เอง ไม่คุ้มค่าแบกเลยว่ะ เฮ้อออ
   จอดรถเข้าที่เตรียมล้างตอนเย็น เสร็จแล้วรีบเปิดคอมฯทำงานต่อทันที เริ่มคิดงานโฆษณาตอนใหม่ชิ้นใหม่ของเนญ่าต่อ นี่เป็นงานที่ 2 ใน 4 ชิ้นที่รับมา โดยงานตอนแรกเจ้าวอได้ถ่ายจนเสร็จไปแล้วเมื่อวันที่ 13 ที่ผ่านมา เจอกันที่งานก็บ่นให้ผมฟังพอควรถึงความไม่พร้อมของทางนักแสดง ทำให้งานล่าช้าไปมาก จนต้องจ่ายเงินค่าล่วงเวลาแก่ทางสตูดิโอ
   งานชิ้นที่ 2 นี้เป็นตอนเกี่ยวกับจักรยาน ต้องถ่ายนอกสถานที่ และใช้ Drone และนักแสดงมืออาชีพ คนที่ผมเลือกไว้คือ “หวาน หวาน” เออ ทำไมต้องเรียกซ้ำกันสองครั้งด้วยนะ นี่ถ้ามีใครเรียกผม “เปิ้ล เปิ้ล” กูคงทำหน้าไม่ถูกเลยจริงๆ ว่ะ
   เรื่องราวเสร็จหมดแล้วล่ะ เหลือแค่ให้อาร์ตสเกชเป็นสตอรี่บอร์ดออกมาให้ นี่คือการทำงานแบบมืออาชีพครับ คุยแล้วจะเห็นภาพตรงกัน ไม่ได้พรีเซนต์งานปากเปล่า
   เย็นดูวอลเล่บอลสาวไทยชุดเล็ก แข่งกับโดมินิกัน เป็นรองเขา 100% ตัวเตี้ยกว่ากันฟุตกว่า แถมมีดราม่าแบบสุดยอด
   แข่งที่ประเทศเขา แต่เขาให้เวลากินอาหารเช้า 0830-1030 และในช่วงเวลาดังกล่าวเป็นเวลาซ้อมของทีมไทย พอเราจัดทีมไปซ้อม กลับมาตอน 1100 โรงอาหารเขาเก็บเรียบร้อยแล้ว คือไม่มีอะไรกิน โคชไทยติดต่อสถานทูต สถานทูตทำอาหารมาให้ และกองเชียร์ทีมไทยก็รีบช่วยกันทำอาหารมาให้นักกีฬา สุดยอดประทับใจเลย

   มิสไทยแลนด์เวิร์ดปีนี้ชื่อ “เฟรนช์ ฟรายด์”
   ป๊าดดดดด
   ลองนึกตอนฝรั่งประกาศชื่อบนเวทีก็แล้วกัน รับประกันความฮาระดับโลกเลยมึง

   ข่าวใหญ่วันนี้ – มีการวางระเบิด TNT ที่ศาลเท้ามหาพรหมสี่แยกราชประสงค์ เสียชีวิตสิบกว่าคน เจ็บอีกเกือบร้อย มอเตอร์ไซค์ไฟไหม้ไป 2 คัน รถเก๋งอีกราว 40 คัน

O'Pern · « **Reply #17 on:** August 20, 2015, 05:44:41 pm »

18 สค 58
   ไม่ได้วิ่งมา 4 วัน เช้านี้จัดไป 1 ชม วิ่งไปคิดงานไป แต่แปลกมากที่ผมคิดงานให้กับทางผ้าทับทิมไม่ออกเลย คงเป็นเพราะผมยังไม่รู้รายละเอียดของตัวผลิตภัณฑ์มากนักน่ะครับ ยังไม่เข้าใจจริงๆ ว่าสารสกัดจากใบทับทิมมีประโยชน์ต่อผิวขณะเช็ดได้อย่างไร
   คิดไม่ออก ก็สวดมนต์ไปแทนครับ ขณะวิ่งก็ช่วยพวกหอย กิ้งกือ ที่อยู่กลางถนนไปหลายตัว เพราะสายๆ จะต้องโดนรถเหยียบทับแน่ๆ ช่วยอะไรได้ก็ช่วยกันไปครับ เขาก็คืออีกหนึ่งชีวิตเหมือนกัน
   รถ 180SX จอดมา 4 วัน สตาร์ทแล้วเริ่มมีลากยาวกว่าปกตินิดๆ นี่คือสัญญาณเตือนเรื่องแบตฯแล้วกระมัง แต่ยังไม่ชัวร์นะ ถ้าหากใช้รถต่อเนื่องกันสักพัก ระบบไฟชาร์จเข้าแบตฯได้เต็มที่ ไฟก็จะเต็มตามปกติ
   เช้านี้แถวบ้านผมรถติดมาก มีการปิดถนนเพิ่มบริเวณจุดก่อสร้างสี่แยกมไหศวรรย์ จากเดิม 2 เลน วันนี้เหลือแค่เลนเดียว หึหึ ท้ายแถวยาวมากๆ
   ไม่ได้เข้าร้านขายของมา 4 วัน เช้าวันนี้มาถึงก็เจอบรรยากาศเดิมๆ เป๊ะ เข้าไปยกของในโกดังมา 2 รอบ เหนื่อย เพลีย ตอนกลางวันไปธนาคารมียืนหลับด้วย โคตรงงเลย จำได้ว่าเคยยืนหลับครั้งล่าสุดตอนสมัยเรียน รด ที่ต้องโหนรถเมล์กลับบ้านจากสนามเป้ากลับบ้านที่พระราม 2 ไม่ได้ต่อเดียวนะ ต้องไปต่อรถที่ดาวคะนองอีกครั้งหนึ่ง
   0130 คนร้ายปาระเบิดลงมาจากสะพานสาทร แต่พลาดตกน้ำ เกิดระเบิดในน้ำ มีผู้บาดเจ็บเล็กน้อย โห นี่เล่นไม่เลิกเลยนะมึง
   มีการเผยแพร่ภาพชายมือระเบิดสะพายเป้เข้าไปในศาลพระพรหมแล้ววางเป้ทิ้งไว้ เดินออกมาพร้อมกับถุงพลาสติก
   เข้ามาบ้านตอนเย็น คิดงานของผ้าทับทิมต่อ รู้ว่ายาก คิดมานานหลายวันแล้ว แต่ก็ยังต้องเค้นคิดต่อไป ให้ศักยภาพของมันสมองให้เต็มที่จริงๆ
   ผมไม่ยอมแพ้หรอกน่า แม้ว่าเซลล์สมองของคนเราจะหยุดพัฒนาไปตั้งแต่ตอนอายุ 15 ปีไปแล้ว แต่มันยังมีเรื่องของ “วิธีคิด” เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
   เซลล์สมองมนุษย์พัฒนาสูงสุดตั้งแต่อยู่ในท้องจนถึง 2 ปีเองนะครับ หลังจากนั้นก็ยังคงพัฒนาต่อ แต่ไปแบบช้าๆ และช้าลงเรื่อยๆ จนถึงประมาณอายุ 15 ปี

O'Pern · « **Reply #18 on:** August 20, 2015, 05:51:30 pm »

19 สค 58
ออกวิ่งได้หน่อยเดียวเองนะ แค่ 45 นาทีเท่านั้น วันนี้ผมต้องเฝ้าร้านเช้าจรดเย็น ต้องรีบออกจากบ้าน
วันแห่งความน่าเบื่อได้มาถึงอีกแล้ว ก็อดทนกันไปครับ
เย็นภรรยาชวนไปกิน Bar B Gon เพื่อนรัก ผมกินแต่เห็ดผัดเนยชามเดียว แล้วคีบเนื้อหมูกินไป 3-4 ชิ้น ภรรยากับลูกกินกันเยอะหน่อย

O'Pern · « **Reply #19 on:** August 20, 2015, 05:52:42 pm »

20 สค 58
   ออกวิ่งไปได้ 50 นาที เท่านั้นเอง ตื่นสายครับ อาหารเช้าวันนี้ก๊อปมาจากที่กินมื้อเช้าในโรงแรม LK Crystal พัทยาเมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นหมูผัดพริกหยวก แต่แม่บ้านใส่ใบกระเพราเพิ่มเข้าไปอีก เป็นใบกระเพราแดงน่ะครับ กลิ่นรุนแรงมากกว่ากระเพราปกติ
   แต่แต่พริกกับเนื้อหมูแค่ไม่กี่ชิ้น ผักหมดเกลี้ยง เหลือแต่หมูเพียบเลย ไข่ดาว ข้าวกล้อง ตามระเบียบ

   บ่ายไปรับช้อคสปริงของรถ 180SX จาก “โอ๊ต” คนในกลุ่ม 200SXandsilvia club คนที่ผมเคยซื้อถังพักน้ำจากเขานี่แหละครับ ไอ้อะไหล่ชิ้นนี้ผมตามหามานานหลายปี เราอยากได้ของเดิมๆ ไง ถ้าเป็นของแต่งล่ะก็ หาง่ายโคตรๆ ทั้งของเก่าของใหม่
   ต้องการช้อคสปริงเดิมๆ สภาพดี ยางกันฝุ่น ยางกันกระแทกครบหมด ช้อค สปริง ไม่เคยตัด
   อันที่จริงมันก็หาไม่ยากนักหรอกนะ เพราะมีคนถอดทิ้งเยอะแยะมากมาย ผมเริ่มจากสอบถามรุ่นน้องที่เปิดอู่รถ เขารับปากว่าจะดูให้ หายไปครึ่งปี ยังไม่มีคำตอบกลับมาสักนิด
   ไปเจอคนในสนามดริฟท์เขาใช้ 200SX บอกมีพรรคพวกเยอะมาก เดี๋ยวหาให้ ผ่านไปอีกเกือบปี เงียบสนิท
   มาเจอโอ๊ต ผมบอกอยากได้ของเดิมๆ เขาบอก รอหนึ่งเดือนครับพี่ แล้วพอของมา เขาก็โทรมาบอกให้ผมไปรับ อึ้งกว่านั้นคือ “ฟรี”
   เฮ้ยย ผมเกรงใจ แม้ของจะไม่มีราคา แต่เขาก็มีค่าขนส่ง ค่าเดินทาง ฯลฯ
   ผมยืนยังจะให้ โอ๊ตก็ยืนยันจะไม่รับ
   เอาแล้วสิมึง
   วันนี้นัดเจอกันที่คอนโดของเขาใกล้พระราม 3 ครับ ยืนคุยกันอยู่พักใหญ่ราว 30 นาที อัปเดทข่าวสารกันและกัน โอ๊ตหารือผมเรื่องรถอเมริกัน บอกว่ามีลูกค้าชวนเขาทำอะไหล่จาก USA ผมเลยนึกถึงพี่แก้วขึ้นมา บอกว่าลองไปศึกษาดู ถ้าจะทำจริงจัง ผมจะแนะนำให้สองคนรู้จักกัน พี่แก้วเล่นรถอเมริกัน และสั่งของจาก USA โดยตรงมานานนับสิบปี เชี่ยวชาญรถแนว Chevy Ford
   โอ๊ตไปทำงานต่อ ผมก็กลับบ้าน แต่รถติดโคตรๆ ไม่เคยเจอแบบนี้มานานเป็นปี ก็ได้แต่ทนๆ ไปครับ
   กลับมาบ้านก็คิดงานต่อ งานด่วนช่วงนี้ก็คือผ้าทับทิมนี่แหละครับ จนผมสองจิตสองใจว่าจะรับงานเขาดีไหม บอกตามตรงนะว่าผมไม่เคยคิดงานใดไม่ออกเลย นี่เป็นงานแรก
   ลำพังแค่คิดโฆษณาน่ะ คิดได้ครับ แต่ผมอยากให้ทำออกมาแล้วมันเวิร์ค ไม่ใช่ทำแล้ว “เสียของ” เหมือนกับที่ผมเคยว่าคนอื่นๆ เขาไว้
   เรียกว่าถ้าทำแล้วรู้ว่ามันออกมาไม่ดี ไม่เต็มที่ ผมไม่อยากทำ

   ข่าวลือ ข่าวลวง ออกมาไม่เว้นแต่ละชั่วโมง เริ่มตั้งแต่จับมือระเบิดได้แล้วที่ชลบุรี สะพานลอยข้ามแยกงามวงศ์วานถล่ม ฯลฯ
   คนส่งต่อแม่งก็สติปัญญาน้อยฉิบเป๋งเล้ยยยย
   เปรียบเทียบก็คงคล้ายกับ Fw Mail สมัยก่อนน่ะครับ
   อยู่ในโลกไซเบอร์ ถ้าใช้ชีวิตแบบโง่ๆ มันก็จะยิ่งโง่มากขึ้นนะ

O'Pern · « **Reply #20 on:** August 21, 2015, 05:36:42 pm »

21 สค 58
ตื่นสายอีกแล้ว วิ่งไปได้แค่ 30 นาทีเท่านั้นเอง น้อยโคตรๆ เหงื่อยังไม่ออกเลยมั้งนี่
เช้านี้มีปลาทอดราดพริก ผัดผักกระสัง ผักที่ขึ้นเองตามริมรั้วนี่แหละครับ แต่วันนี้เป็นปลาแดง อร่อยสู้ปลาเก๋าไม่ได้ ตัวเล็กกว่า ยิ่งเลาะก้างยากเข้าไปใหญ่
เอารถพ่อคันเก่าออกไปใช้สลับบ้าง กลัวแบตฯเสื่อมเร็ว ถึงทีทำงานก็ต้องขับกระบะไปซื้อของที่แมคโคร ฝ่าดงรถติดที่แยกไฟฉายทั้งขาไปและขากลับ ขนของมาถึงร้านก็เกือบจะบ่าย เหนื่อยดี
“น้องวอ” ส่งงานของเนญ่าตอน my neya มาให้ผมดู ถ่ายออกมาได้ดี จัดแสงสวย แต่ตัวนักแสดงยังไม่เต็มที่ ตัดต่อออกมาแล้วคลิปยังยาวถึง 4 นาที ผมรีบโทรบอกวอ บอกให้หั่นจนเหลือสัก 2 นาทีพอ เราทำโฆษณา มันต้องกระชับ ดูแล้วเก็ท ตัวนักแสดงของเรายังไม่พริ้วมากนัก ดึงลากยาวไปถึง 4 นาที ช่วงหลังๆ นี้ดูไปจะไม่ค่อยรู้สึกดีต่อตัวผลิตภัณฑ์
ลองเพิ่มเติมให้ใส่กราฟฟิค กุ๊กกิ๊กๆ น่ารักๆ เข้าไปในเฟรมภาพเพื่อเป็นลูกเล่นแบบแก้เลี่ยน
บ่ายไปธนาคาร เห็นเจ้าหน้าที่คุยกันถึงเรื่องแบงค์พันใหม่ เลยขอเขาแลกมา 3 ใบ (มีเงินติดตัวมาแค่นี้) ก็ดูสวยดีนะ ด้านหลังเป็นภาพของรัชกาลที่ 5 ด้านหน้าเป็นรัชกาลที่ 9 โทนสีออกน้ำตาลนิดๆ
มันใหม่มากจนยังเสิร์ชหาภาพในอินเทอร์เนทไม่เจอเลย แปลกมากๆ เรียกว่ายังไม่ได้เปิดตัวน่ะครับ แต่ทางธนาคารบางแห่งเขาเปิดให้ลูกค้าแลกไปเก็บสะสมแล้ว

O'Pern · « **Reply #21 on:** August 24, 2015, 05:40:18 pm »

22 สค 58
   ถ้าวันไหนเข้านอนเร็วก็จะตื่นเช้าหน่อย นอนดึกก็จะตื่นช้าไปนิด ทำให้มีเวลาวิ่งน้อยลง เช้านี้ได้แค่ 45 นาที

   มิวออกไปกับผมตอนเช้า ส่งเขาที่รถไฟฟ้า ช่วงเวลาที่อยู่ในรถเราก็จะพูดคุยกันได้นานหน่อย ทุกครั้งก็จะมีการพูดให้เขาคิดถึงอนาคต ตั้งเป้าหมายในชีวิต ใช้ชีวิตอย่างมีความมุ่งมั่น ยอมลำบาก ยอมเหนื่อย ต้องอดทนเพื่ออนาคต
   วันนี้ผมอยู่เฝ้าร้านตลอดวัน กลับดึกเลยล่ะ มิวเรียนพิเศษแล้วก็กลับบ้านเอง
   TSL ประกาศนำ Mazda MX5 ตัวใหม่ รหัส ND มาขายเป็นรายแรกในไทย เอาตัว 1.5 AT มานะ ข่าวบอกแค่ว่าราคาสองล้านกว่าบาท (กว่าแค่ไหนไม่รู้) แต่เขาแถมแพ็คเก็จทัวร์ญี่ปุ่น และพาชมงาน Tokyo Autosalon 2016 จำนวน 2 ที่ ต่อการซื้อรถ 1 คัน
   ส่วนทาง Mazda Thailand จะเอาตัว 2.0 AT เข้ามา ราคาอยู่ที่ราว 2.6-2.7 ล้าน หึหึ
   “โยนหิน” ถ้าผมเอาตัว 2.0 MT เข้ามาที่ 2 ล้าน แล้วขายกันแบบไม่มีเซอร์วิส จะมีคนซื้อไหมนะ

O'Pern · « **Reply #22 on:** August 24, 2015, 05:45:28 pm »

23 สค 58
   ตื่นเช้ามาเตรียมข้าวของใส่บาตร ไปกับภรรยา ใส่ที่ริมถนนแถวบ้านนี่แหละครับ
   วันนี้มีงานที่โรงเรียนมิว ยุคนี้เขาให้ผู้ปกครองไปรับผลสอบของลูกด้วยตนเอง จากเดิมสมัยผมนี่พ่อแม่ไม่เคยไปเหยียบโรงเรียนเลยสักครั้ง แต่ทุกวันนี้ผมไปปีละหลายครั้งมาก
   เช้าไปส่งมิวขึ้นรถไฟฟ้า ผมกับภรรยาเอารถไปจอดที่ร้านขายของแล้วก็เดินไปโรงเรียน ลงทะเบียนกันที่หน้าห้องเรียนของลูกเหมือนเคย ผมใช้ภรรยานั่งที่ลูก ส่วนตัวเองรอขอเก้าอี้เสริมแล้วไปนั่งหลบอยู่หลังห้อง
   บรรยากาศก็กันเองดีครับ ได้พบปะผู้ปกครองและครูก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ พูดคุยสารพัดเรื่อง ปิดท้ายด้วยการแจกผลการสอบให้ไปชื่นชมผลงานของลูกตัวเองกันแบบส่วนตัว
   เสร็จงานตอนใกล้ๆ เที่ยง บางกลุ่มนัดกินสังสรรค์กันต่อ บางห้องก็จัดอาหารมาเลี้ยงกินกันเองในกลุ่ม บรรยากาศโอเคดีนะ สมัยผมเรียนไม่เห็นมีแบบนี้เลย
   ภรรยาบอกอยากกินข้างนอก เลยพาไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านเก่าแก่ทีตลาดพาหุรัด เก่าแก่มากจนขนาดไม่เคยเห็นลงหนังสือหรือในเวปไซต์ใดๆ เลย ร้านสภาพโทรมเก่า ไม่น่าเข้า แต่คนแน่นตลอดครับ เอาแค่เฉพาะคนในย่านนี้ก็เดินเข้ามานั่งกินกันจนแน่นแล้ว
   คนขายเป็นหญิงชราแก่มากๆ อายุเกิน 80 ปีแน่ๆ ในใจเดาอาจถึง 90 เลยด้วยซ้ำ คนหนึ่งลวกเส้น อีกคนคอยเก็บเงิน มีลูกมือคอยปรุงเครื่อง ใส่หมู ลูกชิ้น ฯลฯ ชามละ 50 บาท รสชาติดีแบบไม่เสียดายเงิน
   อีกมุมของหน้าร้านเป็นไอติมตักอยู่ในถังโลหะบุบๆ มีโหลแก้วใส่ ข้าวเหนียว ลูกชิด สัปปะรด ถั่วแดง ลูกบัว ฯลฯ ดูยังไงก็ไม่มีความน่ากินเลยสักนิด แต่ก็เห็นคนสั่งกินเรื่อยๆ บางคนมาเพื่อกินไอติม ไม่กินก๋วยเตี๋ยว เลยชักเอะใจ
   เผ็ดๆ ปากอยู่แล้วด้วย เลยชวนภรรยากินด้วยกัน บอกจะสั่งมาถ้วยเดียว แบ่งกันกินนะ
   ตักชิมเข้าปากคำแรก น้ำตาแทบไหล
   นี่มันไอติมน้ำชัดๆ ไม่เคยกินแบบนี้มากว่า 20 ปีแล้ว
   ไอติมแบบนี้จะไม่ใส่ครีม นม เหมือนพวกไอติมฝรั่งแบบสเวนเซ่น มันจึงกินแล้วไม่เหนียวคอ ตักกินได้เพลินมาก เป็นไอติมกะทิ ที่ไม่ใช่ไอติมมะพร้าวนะ คนละแบบกัน
   ตักกินแป๊บเดียวหมดเกลี้ยงเลย ติดใจๆ ไว้ไปกินอีก ถ้วยละ 20 บาท อร่อยกว่าของแบรนด์เนม แถมอ้วนน้อยกว่ากันเป็นเท่าตัวอีกด้วยนะ
   เดินกลับมาขึ้นรถ ผ่านคาราวานธงฟ้า ขายสินค้าราคาประหยัดให้แก่ประชาชน จัดมันฝรั่งรส Salt & Vinegar ผมชอบรสชาตินี้มาก มันออกเปรี้ยวๆ สมัยหนุ่มๆ กินบ่อย ตอนนี้ไม่ค่อยเห็นค่ายไหนทำขายแล้ว
   ไปรอมิวที่เดอะมอลล์ต่อ ยังเหลือเวลาอีกเพียบ ภรรยาไปทำผม ส่วนผมก็อยู่ร้านหนังสือตามเคย อ่านมันไปวันละนิดละหน่อย จนวันนี้เคลียร์จนจบเล่มเลย อิอิ
เย็นมิวสั่งพิซซ่ามากิน รีบกินแบบยัดเข้าปากคำใหญ่ จนต้องเตือนว่ากินคำเล็กๆ และเคี้ยวนานๆ ก่อนกลืน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อฟังเท่าไหร่

O'Pern · « **Reply #23 on:** August 24, 2015, 05:49:01 pm »

24 สค 58
   ผลจากการที่มิวกินเยอะตอนเย็น ทำให้ลุกมาเข้าห้องน้ำตอน 0200 ทำเอาผมตื่นไปด้วยนี่สิ
   เช้านี้ออกวิ่งไป 1 ชม เพิ่มความเร็วในช่วง 30 นาทีหลัง เหงื่อออกเพียบ สบายตัวดี
   วันเกิดภรรยา ผมยังคงไม่เคยมีของขวัญอะไรมาให้สักอย่าง ปีก่อนๆ โน้นก็ให้การ์ดแบบทั่วไป หลายปีมานี้ไม่เคยให้อะไรเลย วันนี้ได้แค่บอก Happy Birth Day แค่นั้นเอง
   บ่ายเข้ามาบ้านก็คิดงานโฆษณาของผ้าเย็นทับทิบต่อ ไอ้นี่ผมว่าโคตรยากจริงๆ
   กินมังคุดไป 1 กก ดูเหมือนเยอะนะ แต่ปอกออกมาแล้วก็ได้แค่ 1 จาน กินแป๊บเดียวหมดเกลี้ยง ยังอยากกินต่อ เลยหยิบขนมจุบจิบกินอีกนิดหน่อย ปิดท้ายด้วยช็อคโกแลตดาร์คตามฟอร์ม

   ข่าวเด่นวันนี้ ไอ้ประกันภัยอาวุโสโอเคของค่าย AIA หลอกลวงผู้บริโภค พี่ต้อย เศรษฐา ที่เป็นพรีเซนเตอร์เลยดูภาพลบไปโดยปริยาย เพราะเข้าข่ายหลอกลวงคนแก่ แม่งหลอกแบบเหี้ยๆ เลยนะครับ บอกว่าทำได้เลย ไม่ต้องตรวจสุขภาพ แต่ที่ไหนได้ พอจะเคลมรักษา มันจะมาบอกว่าประกันไม่คุ้มครองโรคที่เราเป็น หรือไม่ก็บอกว่าเราป่วยก่อนที่จะมาซื้อประกันมัน สุดท้ายก็จะบอกยกเลิกสัญญา
   แปลว่าปีที่ผ่านๆ มามึงหลอกแดกกูมาตลอดเลย ไอ้สัสสสส

O'Pern · « **Reply #24 on:** August 25, 2015, 05:56:51 pm »

25 สค 58
   ออกวิ่ง 1 ชม วันนี้วิ่งเร็วกว่าเดิมหน่อย น้ำหนักที่มันแทบจะไม่ลงนั้น มันกลับเริ่มตีขึ้นมานิดๆ ก็คงเพราะกินขนมเยอะมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อวานแอบกินเลย์ไปเกือบครึ่งถุงใหญ่ มันใหญ่แบบเว่อร์เลยนะ แถมเป็นรุ่น made in USA อีกด้วย ขายในงานธงฟ้า ในราคา 2 ถุง 50 บาท ถูกสัสๆ
   เช้านี้กินไก่ผัดขิง เก็บกินขิงเสียเรียบ เหลือไก่ไว้เต็มจาน เช้านี้พิเศษตรงมีงาดำคั่วบด (ทำเอง) มาโรยข้าวกินด้วย
   ไอ้ถุงเงิน ไอ้ถุงทอง สองถุง สองตัวช่วยกันกัดรองเท้าแตะของผมขาด โคตรโมโหเลย ไม่ใช่ครั้งแรกนะ มันไล่กันโน่นนี่ไปเรื่อย อ่านหนังสือดูเขาบอกว่ามัน “เครียด”
   เฮ้ยย มึงเครียดแล้วกัดทำลายข้าวของเลยหรอ กัดรองเท้าผมไปแล้ว 2 คู่ เสียดายนะ เพราะผมซื้อของดีๆ แล้วใช้จนมันพัง คราวก่อนกัดรองเท้าของ Triboard (รองเท้าของพวกวินเซิร์ฟ) คราวนี้กัดของ K Swiss คู่นี้ผมชอบมากเพราะแพ็คใส่กระเป๋าสะดวก แบน บาง เบา แม้จะใส่เดินไม่สบายนักก็ตาม

   ไปถึงที่ทำงานก็แบบเดิมเป๊ะ เข้าโกดังไปยกของ ตอนอยู่หน้าร้านก็รับโทรศัพท์ คิดเงิน ช่วยงานแบบจิปาถะ เจ้าของร้านสั่งให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป จะได้จบๆ วันเร็วๆ ผมเรียกงานแบบนี้ว่า “งานที่ทำแล้วเสียเวลาชีวิต”
   คือเราไม่ชอบไง ใจเราก็ไม่เปิดรับ ฉะนั่น พอใครมาถามว่าทำอะไรดี ผมจะบอกว่าทำให้สิ่งที่คุณรักและชอบมัน ถ้าหลงแบบหัวปักหัวปำ ดื่มด่ำได้ยิ่งดี ผมโคตรมั่นใจว่าคุณจะประสพความสำเร็จ ปิดท้ายด้วยว่า “ผมโคตรอิจฉาคุณเลย”
   “ป๋าโน” โนบิตะ (นิคเนมในเวปจักรยาน) ส่งลิงค์งานขี่ขึ้นอินทนนน์ต้นปีหน้ามาให้ อ่านแล้วโคตรคันเลย อยากไปมาก ชอบบรรยากาศสุดๆ ขึ้นเขาล้วนๆ 50 กม แถม 5 กม สุดท้ายมันชันถึง 1000 เมตร ผมว่ามันสุดยอดตรงนี้มากกว่า เขาหลายๆ ลูกของฝรั่งเองก็ยังไม่มีแบบนี้ มั่นใจครับว่าถ้าพวกฝรั่งมืออาชีพได้มาลอง เขาต้องยกย่องให้เป็นสุดยอดเส้นทางขึ้นเขาแน่ๆ
   เย็นโทรนัด “ช่างจ้อย” ช่างซ่อมรถแถวบ้าน พรุ่งนี้ให้มาเอารถผมไปเปลี่ยนช้อคฯ ให้หน่อย
   ข่าวเด่นวันนี้ – เกาหลีเหนือ เกาหลีได้ ประสพความสำเร็จใจการเจรจา จากเดิมมีท่าทีว่าอาจเกิดสงคราม คนทั่วโลกยินดีหมด ยกเว้น USA ประเทศเดียว ไอ้ห่านี่แม่งยุแยงเขาไปทั่ว เหตุระเบิดในกรุงเทพฯวันที่ 17 ก็มีมันโยงใยอยู่เบื้องหลัง และมีกลุ่มคนขายชาติร่วมมือกันด้วย
   พวกมันทำทุกวิถีทางเพื่อตัวเองจะได้อำนาจ USA ต้องการกีดกันจีนและขยายฐานอำนาจของตัวมันเองในภูมิภาคนี้ ส่วนคนขายชาติก็ต้องการผลประโยชน์ของชาติเอามาแดกกันในกลุ่มพวกพ้อง
   สาหัสสุดก็คือทั้งสองฝ่ายพยายามร่วมกันลบล้างสถาบันกษัตริย์ไทย

O'Pern · « **Reply #25 on:** August 27, 2015, 05:36:14 pm »

26 สค 58
   ตื่นแต่เช้าเหมือนเดิม แต่รีบอาบน้ำแต่งตัว ลงมาซ้อม Uke หยุดวิ่ง 1 วัน เพราะต้องไปส่งภรรยาและลูก ไม่มีอะไรพิเศษนักหรอกครับ ก็แค่ขับรถออกมาด้วยกันคันเดียวนี่แหละ ออกจากบ้านกันก่อน 0600 เสียอีก เพราะมิวรับผิดชอบเป็นคนเปิดประตูห้องเรียน
   เอารถพ่อออกไปใช้สลับบ้าง ถ้าต้องมีขับกลางวันนานๆ แล้ว ไม่อยากใช้รถตัวเองเลย มันไม่ได้ติดฟิล์ม ร้อนมากๆ
มาถึงที่ทำงานแต่เช้า เอาจักรยานออกขี่ไปตลาดหาของกิน ขี่ไปตลาดท่าดินแดง แล้วก็หนีพฤติกรรมมนุษย์ไม่ได้ นันคือกินของร้านเดิมๆ เมนูเดิม อย่างถ้าเป็นตอนเช้าและอยู่ย่านนี้ ผมจะเลือกข้าวหมูแดง เพราะกินสะดวก แต่เสียตรงที่มีผักน้อยไปหน่อย
   รีบกิน รีบทำงาน รีบไปยกของ อยู่ร้านนี้ไม่มีอะไรมากครับ คิดบวกเสมอ เราก็พออยู่ได้
   เช้ากินผักแค่ต้นหอมไม่กี่ต้น กลางวันนี้เลยกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้า จะได้กินผักคะน้าเยอะหน่อย
   บ่ายไป Art Café @ RCA อีกแล้ว วันนี้มารับงานโฆษณาตามโจทย์ที่ผมให้กับเขาไว้ตั้งแต่เดือนก่อนโน้น เป็นโฆษณาของเนญ่าชิ้นที่ 2 ตอน จักรยาน ตามบทเดิมผมเลือก “หวาน หวาน” ให้เป็นตัวละครเอก แต่ทางเอเจนซี่บอกให้ผมใส่บทให้ “มิซากิ” เข้าไปด้วย
   อาร์ทเขียน Story Board สวยมากครับ สเกชมือล้วนๆ ผมชอบงานแนวนี้มากกว่าพวกที่ใช้โปรแกรมเขียนในคอมฯ แม้จะสวยกว่า ไล่สีได้เนียน แต่ผมดูแล้วรู้สึกว่างานมันไม่มีวิญญาณ ความ “ขลัง” มันต่างกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนพรีเซนต์งาน ลูกค้าเห็นอาร์ตสเกชมือแล้วถึงกับอึ้งไปเลย
   เราทำงานร่วมกันตั้งแต่ตอนเรียน แล้วก็ทิ้งขาดหายจากกันไป 25 ปี จนมาเจอกันอีกครั้งก็ยังต่อกันติดนะ ผมยังคงทำเป็นครีเอทีฟคิดงาน อาร์ตจะคอยเสริมเติมเข้าไปอีกที
   วันนี้มี “นก” เพื่อนเก่าสมัยเรียนห้องเดียวกันขอตามไปด้วย นกทำงานจัดอีเวนท์ให้กับทางกระทรวงพานิช เดินทางต่างประเทศประจำ ช่วงนี้อยู่ไทย เลยว่าง ขอมาแจมด้วย บอกคิดถึงเพื่อนๆ
   แต่พอบ่ายนกโทรมาบอกว่ามีธุระด่วนตอนนี้กำลังอยู่สุพรรณบุรี เป็นอันว่าวันนี้นกคงจะไม่มา
   จอดรถที่เดิม ลานของร้าน Office Mate ซื้อกระดาษคิดเลข แล้วเดินไปร้านอาร์ตที่ห่างออกไป
   ไปถึงร้านได้พักเดียว ก็เจอกับ “เก๋” เพื่อนนักเรียนห้องเดียวกันสมัยเรียน งงเลย เก๋ไม่ได้บอกมาก่อนว่าจะมาด้วย เลยนั่งคุยกันอย่างเฮฮามาก คุยอยู่นาน จนแทบลืมเรื่องงาน จนต้องขออนุญาตเก๋คุยเรื่องงานสักหน่อย เก๋ทำหน้างงว่าพวกเราคุยอะไรกัน เลยต้องอธิบายว่าผมรับงานโฆษณามา แล้วให้อาร์ตมาร่วมด้วยช่วยกันทำ
   นั่งคุยกันไปที่หน้าร้านกาแฟของอาร์ต จุดประสงค์ของวันนี้คือมารับงานของเนญ่าตอนที่ 2 ที่ผมลองปล่อยให้อาร์ตซัดคนเดียวดูก่อนบ้าง (จากเดิมงานชิ้นแรกผมทำออกมาเป็นแนวทาง แล้วให้อาร์ตปรับเสริมเติมแต่ง จนออกมาเป็น Story Board) ก็คืออยากดูแนวความคิดของเขาล้วนๆ ก่อนน่ะครับ
   อาร์ตไม่เคยทำให้ผมผิดหวังจริงๆ ทำออกมาได้ดีมากๆ จนผมแทบไม่ต้องเสริมเติมอะไรเลย
สุดท้ายผมให้งานชิ้นใหม่แก่อาร์ต เป็นเรื่องของผ้าทับทิมที่ผมมึนมาหลายวันนี่แหละครับ อยากลองดูว่าอาร์ตมันจะทำออกมาแนวไหนให้ผมประหลาดใจได้อีก
   แยกย้ายกันตอนเย็น ขึ้นทางด่วนพระราม 9 แล้วก็ติดแบบไหลช้าๆ ไปตลอดทาง ตามสไตล์ชีวิตคนเมือง
   ถึงบ้านยังไม่มืดมาก ช่างจ้อยเอารถมาคืนเรียบร้อย พรุ่งนี้จะเอาออกไปขับทดลองดู ของเดิมนี่ขับแล้วร่อนมาก แทบจะไม่อยากอยู่บนถนนแล้ว แต่คิดค่าแรงเปลี่ยนช้อคฯผมถึง 800 บาทแน่ะ (ไม่ได้ตั้งศูนย์) รู้สึกว่ามันแพงไปมากเลยนะ แอบเศร้าใจ

O'Pern · « **Reply #26 on:** August 27, 2015, 05:38:39 pm »

27 สค 58
   จัดไปอีก 1 ชม เต็ม ขณะออกวิ่งก็คิดเสริมงานของอาร์ตที่เพิ่งได้รับเมื่อวานมาด้วย ถ้าผมเกลาเนื้อหาทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ก็จะส่งต่อให้หมวย หมวยก็จะไปนำเสนอแก่ลูกค้าอีกทอด และถ้าลูกค้าโอเค ไม่มีจุดใดแก้ไข ก็จะส่งต่อไปยังทีฝ่ายผลิต “เจ้าวอ” อีกตามเคย
   โฆษณาชิ้นที่ 2 นี้จะนำเสนอภาพด้วยกีฬาจักรยาน ผมเลือกจักรยานก็เพราะมันเป็นกีฬากลางแจ้งที่ฮอทฮิตที่สุดในเวลานี้
   เปลี่ยนช้อคฯ สปริง ใหม่แล้ววิ่งแบบคนละเรื่อง จะให้ดีต้องเปลี่ยนยางอีกหน่อย ทีนี้นุ่มหนึบคล้ายรถใหม่เลย
   ท้ายรถสูงขึ้นมาอีกนิดหน่อย แต่ด้านหน้าพอๆ กับของเดิม ขับผ่านร่องรอยต่อถนนแล้วท้ายรถไม่ร่อนแกว่งแล้ว

   ตอนบ่ายเดินไปขึ้นรถกลับบ้าน เห็นคนจรจัดนั่งอยู่ริมถนน นั่งเฉยๆ นะ ไม่ได้ขอทาน ถามเขาว่ากินอะไรหรือยัง เขาส่ายหัว ผมเอาเงินของที่ร้านให้ไป 50 บาท เขายื่นมือมารับ นึกคิดอฐิษฐานในใจว่าขอเป็นตัวแทนทำกุศลแทนพ่อ แม่ ภรรยา ลูก ก็แล้วกัน
   ไม่เคยเรียกร้องและขอโชคลาภให้ตัวเองเลยสักครั้ง ผมเชื่อในเรื่องของการกระทำของตัวเอง ไม่ค่อยเชื่อเรื่องโชคลาภหรือสิ่งมหัศจรรย์เหนือฝันใดๆ ทุกสิ่งอย่างล้วนเกิดจากการกระทำของตัวเราเองอย่างเดียว
   คิดแบบนี้ ผมเลยไม่โทษอะไรใคร เกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก็คิดเสียว่าเป็นความผิดของเรา
   กลับมาบ้านตอนเย็นด้วยความหิว กินถั่วเขียวต้มไปชามใหญ่ เอางานของเนญ่าอันล่าสุดมาตรวจเช็ค พร้อมกับเตรียมงานชิ้นที่ 3 ที่ถ่ายง่ายมากๆ (จัดในสตูดิโอล้วนๆ) แต่จะมายากตรงต้องให้ตัวนักแสดงพูดบรรยายความรู้สึกออกมาให้ได้อารมณ์ตามที่เราต้องการ

O'Pern · « **Reply #27 on:** August 28, 2015, 06:18:28 pm »

28 สค 58
   ไม่มีอะไรดีไปกว่าการออกกำลังกาย มันคือสิ่งที่มนุษย์เราต้องทำตลอดชีวิตนอกเหนือจากการทำความดี จัดไป 1 ชม
   มื้อเช้ากินผัดกระเพราเนื้อปลาเก๋า ไข่ต้ม งาบดโรยหน้าข้าวกล้อง แครอท กระเทียมสด / โห บำรุงโคตรๆ เลยพี่
   เช้านี้จัดหนัก ยกของในโกดังไป 300 ลัง หึหึ ยกไปก็นึกไปพลาง “หลังกู หลังกู”
หมวยส่งข้อความมาถามว่าจัดเตรียมเอกสารเสร็จหรือยัง
ห๊ะ ผมถึงกับงง เอกสารอะไร ยังนึกว่าเขากดพิมพ์ผิด หรือส่งผิดคน
หมวยบอกเอกสารที่ผมจะนำเสนอทางผู้บริหารเนญ่าเรื่องการที่เขาจะจ้างผมเป็นที่ปรึกษาธุรกิจ
อ้าว นานมากแล้วนะนั่น เคยนัดฟรีเซนต์งาน แล้วทางเขาก็ยกเลิก เลื่อนนัด แล้วก็เงียบหายไป จนผมคิดว่าเขาไม่สนใจแล้ว เลยไปโฟกัสงานด้านอื่นแทน
คิดไว้หลายอย่างเลยล่ะครับ เรียกว่าเจ้าแห่งความคิดก็ย่อมได้ พอมีใครมาคุยด้วย หารือเรื่องธุรกิจ ผมก็มักจะมีมุมมองที่ฉีกออกไปเสมอ ผมไม่มีกฎ ไม่ชอบไปอ่านหนังสือแปลของฝรั่งแล้วมาเล่าต่อ ผมทำทุกอย่างด้วยพื้นฐานความรู้ของตัวเอง รู้น้อยๆ ก็ทำมันไปเท่าที่มันสมองของเรามีนั่นแหละ
ผมจะดูว่าตัวเองมีความสามารถอะไรบ้าง ทำอะไรได้ดีเลิศบ้าง จุดใดที่ไม่มีใครสู้เราได้บ้าง นั่นแหละ ผมจะทำเงินจากจุดนั้น
แต่แปลกอย่างตรงที่ผมดันเป็นคนที่ไม่ต้องการมีเงินมาก ผมทำงานเพื่อความสุข ไม่ได้เพื่อเงิน แน่นอน คนเราต้องการเงิน แต่ก็ต้องการเพียงแค่จำนวนหนึ่งที่พอซื้อความสะดวกสบายเท่านั้น เช่น มีบ้าน มีรถ มี่ของใช้จำเป็นพื้นฐาน ฯลฯ
ถ้ามีครบแล้ว เราก็เพียงพอแล้ว ที่เหลือก็คือทำมาเพื่อแบ่งปันคนที่เขาขาด ชีวิตคนเมืองหรูๆ ล้างรถทีละ 400-500 เอาเงินส่วนหนึ่งของสิ่งเหล่านี้ไปแบ่งคนที่เขาไม่มีจะกินดีกว่าไหม ไม่ต้องคิดอะไรมาก เจอคนจรข้างถนนก็แบ่งปันกันได้เลย ไม่ต้องรอให้เขามาขอเรา เพราะคนจรหลายคนเขาอยู่แบบไม่ร้องขอก็มีถมไป

เข้ามาบ้านตอนบ่ายก็จัดเตรียมข้อมูลเอกสารเรื่องการสร้างแบรนด์ การตลาดยุคใหม่ กลยุทธ ที่ผมวางไว้ให้กับสินค้าของเนญ่า จะเรียกมันว่าคัมภีร์ย่อมๆ ก็ได้เลยนะนั่น ถ้าพวกนักการตลาดมาเห็นเข้าล่ะก็ คงจะมองทะลุปรุโปร่งไปถึงไหนต่อไหน เพราะทั้งหมดนี้มันคือเรื่องของ branding / marketing / strategy & tactic ของธุรกิจทั่วไปเขามีแต่ branding กับ marketing แต่ของผมเติมเรื่องของ strategy & tactic เพิ่มเข้าไปด้วย
ไม่ใช่เรื่องลี้ลับหรือเล่ห์กลอะไรหรอกครับ ผมสั่งให้ทีมงานทุกคน “ทำความดีให้มาก ทำทุกที่ ทุกเวลาที่มีโอกาส” ผมเชื่อว่าผลของการทำความดี จะส่งผลให้งานของเราดีตามไปด้วย
โทรถามคิว “วอ” ว่าว่างวันไหนบ้าง จะนัดพรีเซนต์งานโฆษณาชิ้นที่ 2 ของเนญ่า ถ้าวอมากับหมวยด้วยจะดีมาก จะได้ฟังบรีฟจากปากผมและอาร์ตโดยตรง สงสัยก็ถามกันได้เลย
ปกติผมจะนัดหมวยก่อนนะ แต่ตอนนี้รู้แล้วล่ะว่าวอเขาคิวแน่นมาก วอบอกว่างวันที่ 3-4 กย เลยต้องรีบจองไว้ก่อน รู้คิววอแล้วจึงส่งข้อความไปนัดหมวยทางไลน์ต่อไป ส่วนไอ้อาร์ตไม่ต้องนัด แค่บอกมันล่วงหน้าอย่างเดียวว่าจะไปวันไหน แค่นั้นพอ

O'Pern · « **Reply #28 on:** August 30, 2015, 03:08:21 pm »

29 สค 58
   นอนดึก ตื่นสาย อดวิ่ง ถือเสียว่าเป็นการพักขา 1 วัน
วันเสาร์มาถึงอีกแล้ว เช้าส่งมิวที่รถไฟฟ้า ช่วงอยู่ในรถก็คุยกันมากหน่อย ประเด็นการคุยก็เป็นแบบเดิมๆ คือกระตุ้นแรงบันดาลใจของเขา ให้มีความมุ่งมั่น ไปถึงฝันให้ได้ เริ่มเป็นเด็กโต พูดคุยเล่นเฮฮากับผมน้อยลง เลยต้องชวนคุยในลักษณะใหม่ที่ให้เขาแสดงความคิดเห็น
โฆษณา Samsung note 5 กำลังสร้างภาพให้พวกเราจดไอเดียต่างๆ ในหน้าจอมือถือ หึหึ มึงหลอกได้เฉพาะพวกหน้าใหม่ละมั้ง จดไอเดียนี่ควรเป็นกระดาษในสมุทโน๊ทเท่านั้นครับ
   ดูโฆษณาแล้วอย่าเคลิ้มไปกับมันนะครับ ผมเองเป็นคนทำโฆษณาเอง ผมรู้ดี คือเราสามารถกำหนดเทรนด์ของไลฟ์สไตล์ได้เลย ซัมซุงกำลังพยายามทำอยู่ เมื่อหลายปีก่อนก็ทำมาแล้ว แต่มันก็เงียบหายไปพอหยุดโหมโฆษณา ทั้งนี้ก็เพราะการจดในหน้าจอมันไม่ถนัดสักนิด แถมไอ้ตัวใหม่นี่จดได้ขณะจอดับอีกด้วย นี่คือจุดขายของเขาเลยนะ
   ใช้สมุดโนทเวิร์คกว่าเยอะมากครับ เพราะการจดบันทึกเรื่องราวต่างๆ เก็บไว้นั้น พอเรามาเปิดอ่านทวน เราจะเกิดไอเดียใหม่ๆ เพิ่ม สำคัญตรงนี้แหละครับ เพราะเราจะจดเสริมเติมไว้ใกล้ๆ กับที่เราจดครั้งแรกได้อย่างง่ายดาย
   ไอ้การจดในหน้าจอนั้นอย่างเก่งก็ทำได้แค่จดชื่อร้าน จดเบอร์โทร จดเวป จดอะไรสั้นๆ จดยาวเมื่อไหร่ มึงเสร็จแน่ ไม่ถนัดเลย
   สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด “เราต้องรู้จักเลือกใช้เทคโนโลยี อย่าให้เทคโนโลยีมาใช้เรา”
   เข้าใจประโยคด้านบนหรือเปล่า
   หลายคนกำลังโดนเทคโนโลยีใช้อยู่ แต่พวกเขาไม่รู้ตัว โดนใช้ไปเรื่อยๆ จนเป็นทาสของมันมานานหลายปี
   ลองคิดดูดีๆ ว่าตัวคุณเองเป็นหนึ่งในนั้นหรือไม่
   กลับมาบ้านก็ต้องรีบไปเสียบสายชาร์จไฟตามที่โทรศัพท์สั่งด้วยการโชว์พลังไฟบนหน้าจอ
   รีบเปิดสัญญาณไวไฟ เพื่อเพิ่มพลังของสัญญาณตามที่สัญญาณอินเทอร์เนทมันเรียกร้อง
   ถ้าได้ยินเสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ ก็ต้องรีบวิ่งมากดดูว่า ใครส่งข้อความมาบ้าง ก้มหน้าอ่าน แล้วก็กดตอบกลับ คุยกันต่อเนื่องอีกหลายนาที ละทิ้งภารกิจที่จะต้องทำตอนอยู่บ้าน หันมาเล่นแชท
   หลายครั้งที่มันสั่งให้เราโหลด “แอ๊ป” ใหม่ๆ แน่ล่ะ มันจะครอบงำเราไปเรื่อยๆ จนแทบไม่มีชีวิตส่วนตัว แต่ก็แปลกที่หลายคนทำตามคำสั่งของมันอย่างว่าง่าย โคตรเชื่องเลย ให้ทำอะไรก็ทำ กดอะไรก็กด agree – ok - next อะไรทำนองนี้ กดเร็วๆ กดรัวๆ แบบรีบๆ ข้ามผ่านสเตปนี้ไป เพื่อกูจะได้ใช้แอ๊ปของมึง หึหึ มึงจะใช้แอ๊ปของมันหรอ มันต่างหากที่จะควบคุมชีวิตมึง
   ลองคิดดูดีๆ ครับว่า “ใครใช้ใคร”
   คนเรามีอวัยวะ 32 ชิ้น แล้วทุกวันนี้ล่ะ มีอะไรเพิ่มเข้ามาอีกนอกเหนือจากที่ธรรมชาติสร้างให้
   คนสายตาสั้น ก็ต้องพกแว่นตา มากับซองแว่น ผ้าเช็ดแว่น ถ้าใช้คอนแทคเลนส์ก็ต้องพกตลับ น้ำตาเทียม และเลนส์สำรอง น้ำเกลือ ฯลฯ
   คนแก่ ต้องพกไม้เท้า และยาประจำตัว (ถ้ามี)
   บางคนออกจากบ้านแล้วลืมหยิบมือถือมานี่จะเป็นจะตายให้ได้ ต้องวนกลับไปเอา ยิ่งกว่าลืมกระเป๋าเงินอีก
   ไม่ต้องอะไรมาก แค่ไปต่างประเทศไม่กี่วัน ไม่ได้โทรคุยอะไรกับใคร ไม่ได้ต้องอ่านหรือส่งเมลล์ธุระสำคัญ แต่ก็ยังต้องติดเอาโทรศัพท์ไปเพื่อ “อัปเดทบอกสถานะความเป็นตัวเอง” และแชทคุยเล่นกับเพื่อน
   จุดนี้แหละครับ ที่พวกนักการตลาดจับเอามา “เล่น” ในสื่อโฆษณา ดังตัวอย่างของ Samsung note 5 ที่เล่าไว้ข้างต้น
ปี 2015 นี้ ครบรอบที่ผมออนไลน์มา 21 ปี อยู่กับโลกอินเทอร์เนทตั้งแต่ยุคบุกเบิก ทำให้เราเห็นเรื่องราวต่างๆ ผ่านไปมาเยอะมาก

เย็นไปรอมิวที่จุดนัดพบในห้าง ผมฝังตัวที่ร้านหนังสือ นี่ถ้าเขามีระบบเช่าผมจะนำไปอ่านข้างนอกเลยนะ ยืนอ่านนานๆ เกรงใจ จะให้ซื้อทุกเล่มที่อยากอ่านก็ไม่ไหวเหมือนกัน
หน้าร้าน SE-ED มีซุ้มขายทีวี ผมเฉยๆ มาก ของพวกนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับผมเลย แต่ดันไปเจอยี่ห้อ Prisma Pro นี่สิ ถึงกับชะงัก เดินเข้าไปดูทีละตัวๆ ไอ้ยี่ห้อนี้ไง ที่เขาให้ผมทำ Video Presentation แต่ผมยังไม่ได้รับรายละเอียดโปรไฟล์บริษัทเลยสักนิด
Prisma เป็นมือปืนรับจ้างในการผลิต TV ให้กับหลายแบรนด์ครับ เป็นผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จตัวจริง วันนี้เขาเปิดแบรนด์ของตัวเองออกมาแล้ว ราคาน่าคบหาจริงๆ เทียบกับค่ายดังแล้วถูกกันกว่า 30% เพียงแต่ว่าชื่อยี่ห้อ Prisma ยังไม่เป็นที่รู้จัก คนเลยไม่มั่นใจ หารู้ไม่ว่า นี่แหละครับ คือตัวจริงในวงการนี้ อะไหล่ทุกชิ้นอยู่ที่โรงงานเขาทั้งหมด ยกเว้นหน้าจออย่างเดียวที่ต้องสั่งเข้ามา
แวะซื้อ printer 2 เครื่อง เอาไปให้มิวใช้เป็นรางวัลในการจับสลากงาน “สมานมิตร” ที่โรงเรียนต้นเดือนหน้า
กลับมาบ้านทำกระเพราะไก่กินกันสองคน จบ อิ่ม แต่เข้านอนดึกอยู่ดี เพราะมิวขอดูหนัง the hunger game พร้อมกับโหลดเกม Flight Simulator ตัวใหม่ไปด้วย ไฟล์ใหญ่ โหลดนาน เกมที่เขาชอบก็จะเป็นพวกแนวๆ นี้แหละครับ นอนกันตอนห้าทุ่มกว่าเลย

O'Pern · « **Reply #29 on:** September 02, 2015, 05:35:21 pm »

30 สค 58
   ผลเป็นไปตามคาดครับ นอนดึก ตื่นสาย แถมกินมื้อเย็นจนอิ่ม ผลก็คือ “ฝันอีกแล้ว” คราวนี้ฝันโคตรโหด
   ผมไปกับเพื่อนเก่าแก่มากที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเด็ก (ผู้หญิง) ไปกันด้วยรถ MX5 คันเก่าทีเคยใช้เลย เปิดหลังคาขับ เส้นทางกำลังจะขึ้นเขา แต่เป็นถนนกว้างมากนะ ลักษณะไม่น่าจะใช่เมืองไทย ผมขับตามรถแต่งสองคันไปแบบห่างๆ
   กำลังจะขึ้นเนินเขา จู่ๆ ก็เจอช้างตัวใหญ่เว่อร์แบบ่ใหญ่กว่าไดโนเสาร์วิ่งลงเขามา รถแต่งสองคันแรกตกใจ ถอยหลังชนกันเอง โดนช้างเหยีบบแบนไป ผมเองก็ถอยครับ ถอยยาวตรงลงมาจอดที่เชิงเนิน ปากทางเข้าฟาร์มจระเข้ กะจะเข้าไปหลบด้านใน
   แต่ช้างยักษ์วิ่งมาถึงพอดี ลุยบ่อจระเข้พัง จระเข้ตื่นตกใจกระโดดออกมาด้านนอก ไล่กัดผู้คน ผมกำลังจะลงเลยเปลี่ยนแผนเป็นหลบอยู่ในรถ ด้านนอกโกลาหลมากๆ
   ฝันตื่นเต้นแล้วจู่ๆ ก็จบแบบง่ายๆ อย่างนี้แหละ โคตรงงเลย ตกใจตื่นขึ้นมา พอรู้ว่าเป็นความฝัน ทีนี้ไม่กลัวแล้ว นึกอยากฝันต่อ พยายามหลับ แต่ก็ไม่เห็นฝันสักที ดันเสือกนอนไม่หลับเข้าให้อีก ซวยเลย เพิ่งจะตีสองกว่า
   ได้แต่หลับตา แต่ใจไม่หลับ จนถึงเช้าก็ตื่นเอง แต่ลุกมาแบบไม่มีแรง นอนหลับตาต่อจนถึง 0600 ฟ้าสว่างโร่ ยังแทบไม่อยากลุก แต่ก็นอนต่อไม่หลับ
   เป็นอีกวันที่ไม่ได้ออกวิ่งครับ ซ้อม Uke ไป 1 ชม แทน เล่นจนเจ็บข้อมือกันเลย นี่กูจะเป็นสายโหดไปแล้วหรือนี่
   ช่วงนี้สมองมีแต่เรืองงาน ต้องคิดงานโฆษณาของผ้าเย็นทับทิม และวีดีโอพรีเซนเทชั่นของ Prisma งานของเนญ่าก็มีค้างอยู่อีก สตอรี่บอร์ดทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่รอพรีเซนต์งาน คิดว่าไม่น่ามีปัญหา เพราะผมคิดเนื้อหาไว้ครอบคลุมหมดแล้ว
   คิดโฆษณาก็หนึ่ง แต่ก็อดคิดเรื่องการตลาดเสริมกันไปด้วยไม่ได้ ตามแนวทางของผมที่จะต้องทำงานให้มากกว่าที่ลูกค้าคาดหวังเสมอ มันก็มีบ้างล่ะนะ ที่เจอคนแบบโหด เขี้ยว หิน แต่นั่นมันก็คือเรื่องของเขา เป็นลักษณะเฉพาะตัวของเขา แต่ถ้าผมรับงานมาแล้ว ยังไงก็ต้องทำมันออกมาให้ดีที่สุด
   ไอ้งานที่เข้ามานี่ก็แปลกนะ พอเป็นงานโฆษณาก็ยกขโยงกันมาเต็มไปหมด ช่วงปีก่อนเป็นงานที่ปรึกษาธุรกิจ ก็จะมาแนวๆ นั้นลากตามกันมา ถ้าเป็นสมัยก่อนโน้นก็จะเป็นพวกงานด้านรถยนต์
   ช่วยงานคนอื่นเสียเยอะ จนหลงละลืมการเดินทางของตัวเองไปบ้างเหมือนกัน ไอ้เรือนี่เรียกว่าแทบลืมไปแล้ว จักรยานก็จอดทิ้งจนยางแบน หันมาวิ่งแทน เพราะใช้เวลาน้อย สะดวก เรื่องต่างประเทศที่สมัยก่อนไปปีละ 2 หน ตอนนี้ไม่ได้ไปไหนเลยมานานมากแล้วจนพาสปอร์ทหมดอายุ
   พ่อแม่กลับมาจากไปบ้านมวกเหล็กตอนเย็น มาพร้อมกับซี่โครงหมูอบบาร์บีคิว 4 ชิ้น ผมจัดการเรียบ อิ่มโคตรๆ เลย เพราะมีมันฝรั่ง พริกเขียว พริกแดง และสัปปะรดย่างด้วย
   มี viral ออกมาช่วงนี้คือโฆษณากล้องวงจรปิดของยี่ห้อ vizer ตอน “ความจริงที่ไม่ได้เห็นด้วยตา” ผลงานของค่ายมโนละเมอ ทำออกมาได้ดีครับ ตินิดเดียวที่ยืดเรื่องยาวไปนิด ช่วงกลางดูยืดเยื้อไปหน่อย นอกนั้นโอเคเลย บทและพลอทเรื่องดีมาก ตัวละครเจ๋ง “ไอ้เหม็น” จุดติด Product เกิด ทีมงานเกิด งานนี้ win ทุกฝ่าย ผมเลยอดไม่ได้ที่จะส่งข้อความไปชื่นชมผลงานเขา
   ไม่ได้ดังแค่ไทยนะครับ คืนเดียวไปทั่วโลกแล้วครับ สุดตีนจริงๆ

racing-club.net

News:

Author Topic: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok (Read 13385 times)

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok