Author Topic: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok (Read 13379 times)

O'Pern · « **on:** August 02, 2015, 11:30:49 am »

1 สค 58
   ออกวิ่งอีก 1 ชม
   ไปส่งมิวที่รถไฟฟ้า ผมไปอยู่ร้านขายของเหมือนเดิม การเดินทางใน กทม ช่วงนี้สบายๆ คล้ายตอนสงกรานต์ ถนนโล่งมาก เด่นตรงที่ไม่มีขี้เมามายืนปิดถนนตามชุมชน
   บ่ายไปต่อทะเบียนรถใน Big C แต่ฝันสลาย เพราะเขาปิดทำการวันที่ 1-2 สค เลยทำธุระแค่ในธนาคาร แวะกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำใน Food Center และเข้าคอนโดไปทำความสะอาด เปิดแอร์ สักหน่อย
   เดินผ่านร้าน Chester’s Grill เห็นมีโปรโมชั่นเบอร์เกอร์ปลา หน้าตาคล้าย McFish เลย ราคา 35 บาท เลยจัดมา 1 ชิ้น เอาไปกินตอนอยู่คอนโด
   ล้างทำความสะอาดระเบียงทั้งสองด้าน เสร็จแล้วก็นั่งพัก ทดลองเปิดเครื่องใช้ไฟฟ้า เปิด DVD ทีวี แอร์ ฯลฯ ให้เครื่องมันทำงานบ้าง ให้ไฟเข้าผ่านบ้าง กลัวตอนจะมาพักนอนจริงแล้วพังนี่จะเซ็งมาก
   เย็นนัดเจอกับมิวในห้าง รีบไปรีบกลับ เข้ามาบ้านพักผ่อน คิดงานใหม่ๆ ต่อ
   ช่วงนี้ใช้งานสมองแบบคุ้มจริงๆ เหมือนกับว่าเราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้เลยนะ

O'Pern · « **Reply #1 on:** August 03, 2015, 06:02:27 pm »

2 สค 58
   เช้านี้ซัดไป 2 ชม ขำขำ เดิน Cool Down อีก 10 นาที กลับเข้ามาบ้านกินโจ๊ก ปาท่องโก๋
   น่าแปลกใจหน่อยตรงที่วิ่งหนักขนาดนี้แต่กลับมาแล้วน้ำหนักยังเท่าเดิม ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนหากวิ่งแบบนี้กลับมาบ้านน้ำหนักจะลดลงทันที 1-2 กก (ลดเพราะเสียเหงื่อไปมากขณะวิ่ง)
   เฮ้ย งงดิ วันนี้เหงื่อก็เพียบนี่หว่า เสื้อเปียกแฉะชุ่มโชกแบบไม่มีจุดไหนที่แห้งเลย ตอนวิ่งก็กินน้ำไปเกือบๆ 1 ลิตร (ทุกทีก็เป็นแบบนี้)
   นั่งทำงานเขียนเล็กน้อย จัดเตรียมอุปกรณ์ ตัวอย่างสินค้า ไปคุยงานแบบสมองว่างเปล่า เพราะผมไม่รู้ว่าเขาอยากให้ผมช่วยในจุดใดบ้าง แต่จะไปแบบสมองเป็นศูนย์ 100% เลยก็ใช่ที่ ในเมื่อโจทย์ไม่เคลียร์ ผมก็เลยคิดว่าไอ้ธุรกิจของเขานี่แหละเป็นของผมซะเลย
   จากเดิมที่เป็นอาหารเสริมบำรุงผิวสวย ก็เลยปรับให้มันเป็นอาหารเสริมบำรุงสุขภาพ ก็ถ้าหากสุขภาพดี ผิวและร่างกายเราก็จะดีตามมาเองแหละ
   ได้ไอเดียดีๆ ขณะวิ่งเต็มไปหมด กลับมาบ้านรีบจดไว้ กันลืม

   บ่ายมีประชุมกับกลุ่มของเนญ่าอีกแล้ว ตอนแรกว่าจะไม่อยากไป แต่เกรงใจเห็นหมวยเรียกมาหลายครั้ง บอกว่าจะคุยเรื่องสคริปต์ในบทโฆษณา และทางเจ้าของอยากให้ผมเป็นที่ปรึกษาด้านกลยุทธการตลาด
   สุดท้ายเขาก็เลื่อนการเปิดกล้องนะ จากเดิมที่เร่งรีบจะถ่ายวันพฤหัสที่ผ่านมาให้ได้ แต่ “วอ” ไปดูสถานที่แล้วบอกว่าไม่ผ่าน เลยเสนอเป็นสตูดิโอที่เขาเคยถ่ายงานเก่าๆ มาก่อนเสนอให้ทางหมวยพิจารณา
   ก็ดีครับที่กล้าบอก วอเป็นรุ่นน้องที่จะมาเป็นทีมผลิตโฆษณาชุดนี้ ฝีมือดีไม่เบา เด่นที่ตัวเขาสามารถคิดงานได้ ถ่ายภาพได้ ตัดต่อเองก็ยังได้ มีสตูดิโอย่อยๆ อยู่ที่บ้าน น่าอิจฉาจริงๆ
   วันนี้พบกันที่ “นวมินทร์ ซิตี้ อเวนิว” แถวเลียบทางด่วนรามอินทราครับ พอจะคุ้นเคยมาหน่อย ใกล้บ้านพี่สาว แต่ก็ยังห่างไกลบ้านผมเยอะอยู่ดี หวังว่าคงไม่ผิดที่เหมือนคราวก่อนอีกนะ
   นัดกับทางเนญ่าไว้ตอน 0200 แต่หมวยนัดผม 0130 นัดคุยกันก่อนนอกรอบที่ร้าน McDonald ผมออกจากบ้านตอน 1200 เผื่อเวลาไว้เยอะๆ ไปรอเขา ดีกว่าให้เขามารอเรา
   ถนนโล่งจัด เวลาเหลือเพียบ ผมไปถึงจุดนัดพบตั้งแต่ยังไม่ถึงบ่ายโมง วนหาที่จอดรถในลานเล็กๆ สองรอบแล้วรู้สึกว่าไม่รอดแน่ๆ เลยเปิดกระจกถามเจ้าหน้าที่ว่ามีที่อื่นให้จอดอีกไหมครับ ผมเพิ่งเคยมาครั้งแรก เขารีบวิ่งนำหน้ารถ ให้ผมตามมา พอถึงใกล้ๆ ป้อมยามก็ยกรั้วกั้นออกแล้วโบกให้จอด โหห งงเลย จอดรถเสร็จยกมือไหว้ขอบคุณเขาไป
   หมวยเองก็มาก่อนเวลาเช่นกัน นั่งคุยกันนอกรอบถึงเรื่องโฆษณาที่ลูกค้าอยากจะถ่ายทำเร็วๆ แต่คิวของทีมงานเต็มแน่นไปหมด หมวยให้ผมช่วยพูดให้ลูกค้าเข้าใจให้ที เพราะดูเหมือนลูกค้าจะเชื่อที่ผมพูดมากกว่า
   ลูกค้าทยอยกันมาตามนัด แต่ทีมงานอีกกลุ่มทีทำการตลาดออนไลน์เขาเปลี่ยนจุดนัดพบใหม่ แล้วบอกให้เราไปหาเขาที่ The Walk (อยู่ห่างกันราว 1 กม) อ้าว เราก็งงสิ ผมนี่เงิบแดกเลย เฮ้ยย นัดกันแล้วเปลี่ยนสถานที่ทำไม ลูกค้าก็ยังงง
   เขาบอกว่าส่งข้อความบอกไปในไลน์กลุ่มแล้วไง
   โหห นี่เป็นอีกครั้งมั้งที่การสื่อสารผ่านโปรแกรมไลน์ทำให้เกิดการผิดพลาด
   คุยธุระ คุยงาน คุยสาระ โทรคุยกันเลยดีกว่าครับ ไลน์มันเอาไว้คุยแบบเล่นๆ คุยไม่จริงจัง
   ยกขโยงกันไปที่ The Walk ครับ ยังดีที่จอดรถง่ายหน่อย แถมจอดฟรี ไม่ต้องรับบัตรจอดรถอีกด้วย
   นัดกันในร้านน้ำชา (เท่โคตร อย่างหรู) ถ้าสั่งชาร้อนมาดื่ม พนักงานจะนำตัวอย่างใบชามาให้เราเลือกกลิ่นก่อน มีสิบกว่ากลิ่น ดมไปเถอะมึง มึนสัสเลย แม่งไม่ใช่แนวผมเลยว่ะ เลยสั่งแค่น้ำเปล่า ส่วนอาหารผมเลือกสลัดผักย่าง
   กินกันไป คุยกันไป นั่งฟังทีมงานต่างๆ นำเสนองาน และโปรเจคที่จะจัดแคมเปญวันแม่ หมวยก็เล่าสรุปเรื่องงานวันถ่ายโฆษณาอีกครั้ง แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผมเลยไม่ต้องช่วยพูดเสริม
   หมวยคุยเรื่องภาพรวมของโฆษณาทั้งหมด เป็นเรื่องโฆษณาตอนที่ 1 ที่ผมตั้งชื่อว่า myneya ทำเป็นเหมือนละครฉากสั้นๆ เป็นบทสนทนาระหว่างสาวญี่ปุ่นสองคน มิมุ กับ มิซากิ ใช้ภาษาญี่ปุ่นล้วน แล้วใส่ซับไทย เวอร์ชั่นแรกที่ผมทำออกมาโดยไม่รู้งบประมาณที่เขามี เลยทำเสียเต็มที่ แต่พอรู้งบแล้วก็เลยตัดหั่นฉากและขั้นตอนลูกเล่นที่ยุ่งยากออก เหลือแต่ตัวเนื้อเรื่องโดดๆ เลย ถึงจุดนี้ต้องพึ่ง “ผู้กำกับ” คือเจ้าวอแล้วล่ะครับ

   สุดท้ายก็วกกลับมาถึงตาผมบ้าง ไม่รู้ว่าเขาจะให้ผมช่วยอะไร ก็เลยคิดเหมาเอาเองว่าไอ้ธุรกิจนี้มันเป็นของผมมันซะเลย
   ถ้าเป็นของผม ผมจะเริ่มด้วยการ “สร้างแบรนด์” พร้อมกับทำโฆษณาประชาสัมพันธ์ ตามด้วยเปิดช่องทางจำหน่ายสินค้า มี 3 เรื่องหลักๆ ที่ต้องทำอย่างเร่งด่วน
   แต่ผมจะเน้นเรื่องการสร้างแบรนด์มากกว่า เพราะมันต้องทำอย่างต่อเนื่อง และปรับเปลี่ยนไปตามยุคสมัย ผมดูแลแบรนด์เหมือนกับเป็นเด็กคนหนึ่งที่เขาจะต้องมีพัฒนาการ และเติบโตไปตามวัย
   ตั้งแต่เริ่มทำโฆษณาให้เนญ่าคาวี่ ทำให้ผมมองภาพรวมของธุรกิจนี้ไปไกลกว่าเจ้าของผลิตภัณฑ์เขาอย่างมาก มูลค่าเงินหมุนเวียนในตลาดนี้ปีละหลายหมื่นล้านบาท ผมงี้ตาโตเลย เฮ้ยย ผมมองข้ามธุรกิจแนวนี้ไปได้ไงวะนั่น
   ผมพรีเซนต์ผลิตภัณฑ์ในอนาคตอีก 6 ตัว แต่ละตัวล้วนมีบุคลิกโดดเด่นต่างกันออกไป แน่นอนครับว่าผม “เผื่อเจ๊ง” เอาไว้ด้วย แต่จะว่าเจ๊งก็ไม่เชิง เรียกว่าขายไม่ดีเท่าตัวอื่นจนเราไม่อยากทำตลาดจะดีกว่า
   สบโอกาส ผมเลยถามเจ้าของเขาว่าต้องการให้ผมช่วยทางด้านใดบ้าง เขาเองก็ตอบมาอย่างจริงใจว่าเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน
   เข้าใจครับ เพราะเขาเองก็ยังจับทิศทางไม่ถูก ช่องทางจำหน่ายสินค้าทุกวันนี้ก็มีแค่เพียงแค่ซื้อขายผ่านการออนไลน์อย่างเดียว แต่จะมาดีหน่อยตรงที่มีตัวแทนนำสินค้าไปเปิดยังประเทศเพื่อนบ้านคือพม่าและลาวไว้ให้บ้างแล้ว
   เลยสรุปเอาเองว่าเขาต้องการให้ผมช่วยดูแลทุกเรื่องเท่าที่ผมจะทำได้ แต่ที่เห็นชัดๆ ก็คือเรื่องของแบรนด์ และการตลาด รวมไปถึงงานออกแบบ งานโฆษณา ลูกเล่น ไอเดียแปลกใหม่ ฯลฯ
   การบ้านของผมวันนี้คือคิดค่าใช้จ่าย ค่าตัว ค่าแรง จะเรียกอะไรก็แล้วแต่ รีบคิด แล้วไปบอกเขา
   คุยกันในร้านหรูจบตอนหัวค่ำ หมวยและทีมการตลาดออนไลน์ชวนผมไปกินข้าวและคุยงานต่อ เอ้า ไปก็ไปครับ ไหนๆ ก็มาถึงนี่กันแล้ว
   กินกันในร้านส้มตำ รสชาติโอเคดีนะ คุ้นปากมากกว่าร้านอิตาลีหรู แยกย้ายกันตอน 0830 ผมกลับถึงบ้าน 0930 มาถึงมิวก็นอนหลับเรียบร้อยแล้ว
ข่าวเด่นวันนี้คือมีนักท่องเทียวโดนแมงกะพรุนกล่องแล้วถึงขั้นเสียชีวิตที่เกาะพงัน

O'Pern · « **Reply #2 on:** August 03, 2015, 06:10:21 pm »

3 สค 58
   เมื่อคืนก็นอนไม่ดึกนะ แต่สงสัยจะเพลียเพราะใช้สมองเยอะมาก ตื่นสายไปนิด เลยไม่ได้ออกวิ่ง เปลี่ยนเป็นเล่น Uke แทน
   เข้าสู่วงจรชีวิตปกติตามสไตล์คนเมือง เช้าวันจันทร์ของวันหยุดยาว หึหึ ไม่ต้องบอกหรอกนะว่ารถจะติดแค่ไหน ก็ตามน้ำไหลๆ ไปเรื่อยๆ ครับ
   ยกแบกของจากในโกดังอีกเช่นเคย แต่วันนี้มีคนงานมาช่วยเยอะหน่อย ผมเลยแค่ช่วยเข็นมากองไว้ที่ท้ายรถให้ คนงานก็รับหน้าที่ยกขึ้นจัดเรียงในรถกันเอง
   เข้ามาบ้านนี่บ่ายๆ เกือบเย็นเลย แล้วเซลล์สมองก็ทำงานต่อทันที วันนี้ผมคิดเรื่องแบรนด์และการตลาดแนวใหม่ๆ เอาแบบที่ยังไม่เคยมีใครทำมาก่อน

   จากเป็นคนที่พูดอะไรไปคนที่บ้านก็ไม่เคยเห็นคุณค่า แถมต่อต้าน อ้าปากอะไรก็มักจะผิดตลอด แต่มาวันนี้มีคนมาจ้างให้ผมพูดเพื่อแนะนำธุรกิจเขา ขอให้ผมช่วยดูแลด้านการตลาด อยากให้ผมช่วยเขาสร้างแบรนด์ ทั้งหมดนี้มันเกิดจากการที่ผมไปพรีเซนต์งานโฆษณา

O'Pern · « **Reply #3 on:** August 04, 2015, 05:32:31 pm »

4 สค 58
   วันนี้ประกาศใช้กฎหมายลิขสิทธิ์ หากคุณเอาภาพ วีดีโอ หรืองานของใครไปเผยแพร่ต่อ จะต้องให้เครดิตที่มาของงานชิ้นนั้นๆ ด้วย ครอบคลุมถึงการแชร์ ส่งผ่านใน Social Network ทุกโปรแกรม โทษจำคุก 6 เดือน ปรับ 2 แสนบาท
   จึงประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน

   ก็ถือเป็นข่าวดีนะ ต่อไปนี้ใครจะก็อปงานใครไปง่ายๆ ไม่ได้อีกแล้ว โดยเฉพาะพวกสื่อทีวีที่ชอบเอาเฟซบุ๊คของชาวบ้านไปออกข่าวตัวเอง แหม เล่นง่ายเชียวนะมึง ไม่ต้องลงทุนอะไรเลย
   เช้านี้วิ่งไป 1.10 ชม เดินต่ออีก 5 นาที หัวสมองมีแต่เรื่องการตลาดของ neya อย่างเดียวเลยครับ จนผมคิดว่าตัวเองใช้สมองมากกว่าเจ้าของผลิตภัณฑ์เขาเสียอีกนะ
เช้านี้กินผัดผักบุ้ง ไข่เจียว ข้าวกล้อง กินเยอะหน่อยครับ ผักเกือบหมดจาน อิ่มยาวไปถึงกลางวันแน่ๆ
   ตอนเช้าก็ยกของในโกดังแบบเดิมๆ ครับ ว่างเป็นไม่ได้ คิดถึง neya ตลอดเวลาจริงๆ จนในที่สุดก็คิดไปถึงรูปแบบการบริหารงานได้ รีบบันทึกเอาไว้ เผื่อตอนเจ้าของเขามีปัญหา เราจะได้เสนอทางออกใหม่ได้ทันท่วงที
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายมีสลัดแขก จัดไป 1 ชาม ผักล้วนๆ เลย อร่อยดีนะ เน้นสุขภาพครับ แต่ผมก็ไม่ได้กินแนวนี้ตลอดหรอกนะ ว่างๆ ก็มีขนมบ้าง ช็อคโกแลตบ้าง ยิ่งเจอขนมไทยนี่สุดยอดมาก กินแล้วเพลินเลย ฝอยทอง ทองหยิบ ทองหยอด ฯลฯ
   อย่างช็อคโกแลตนี่ ล่าสุดผมไปเสาะหาช็อคโกแลตแบบทำอาหาร ทำขนม เอามากินแทนช็อคโกแลตแบบทั่วไป ถูกกว่าอีกด้วยนะ แต่มันมีให้เลือกไม่มานัก โชคดีไปเจอของ Ghiradelli ของ USA เป็นแบบ Dark 70% มีน้ำตาลราว 20% สุดยอดๆ
   เลือกแบบน้ำตาลน้อยๆ เข้าไว้ครับ ผมวิเคราะห์ดูแล้วเห็นว่าตัวอันตรายต่อสุขภาพเราที่แท้จริงก็คือน้ำตาลนี่แหละครับ แป้ง หรือ ไขมัน มันก็ยังมีแป้งแบบดี ไขมันดี แต่ยังไม่เคยเห็นมีแบบน้ำตาลดีเลย ต่อให้เป็นน้ำผึ้งก็ยังให้พลังงานเยอะมากอยู่ดี
   ส่งเมลล์ไปหาเจ้าของ neya บอกให้เขาขึ้นข้อความในเฟซบุ๊คให้กำลังใจเมียนมาที่โดนน้ำท่วมใหญ่ เพราะตอนนี้ผลิตภัณฑ์ของเขามีตัวแทนอยู่ที่ลาว และเมียนมาด้วย แต่แผนของผมก็คือจัดไปให้ครบ 10 ประเทศรอบตัวเราหมดเลย
   เมียนมาโดนหนัก จีนก็ไม่เบาเช่นกัน กู้ภัยกันไม่หวาดไม่ไหว ตามมาด้วยอินเดีย ทางเชียงรายเราก็จัดเตรียมกำแพงกันน้ำที่จะมาจากทางเมียนมา ดูจากสภาพแล้วผมว่าน้ำอีกปริมาณมากกำลังเดินทางลงมาครับ ที่จะสาหัสอาจเป็นพื้นที่ริมน้ำ เช่น แม่น้ำโขง


   7-11 เปิดเมนูใหม่ของเครือ CP Easy Sanck เป็นเนื้อ่อกไก่อบ โฆษณาว่าให้พลังงานชิ้นละ 80 Kcal การตลาดแม่งสุดตีนจริงๆ เลย ทำให้คนที่ไม่เข้า 7 อย่างผมหันไปมองจนได้

O'Pern · « **Reply #4 on:** August 05, 2015, 06:18:32 pm »

5 สค 58
   เช้านี้จัดไปอีก 1 ชม วิ่งเพื่อชีวิต คิดอะไรไม่ออก ก็ออกวิ่งซะ ขณะวิ่งสมองจะโล่ง โปร่ง คิดงานต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย แถมเป็นไอเดียที่มีคุณภาพเสียด้วยสิ ใครไม่เคย ผมอยากให้ลองครับ
   เช้ากินเต้าหู้ราดพริกใส่เห็ดเข็มทองด้วย มีไข่ต้มอีกฟอง ข้าวกล้อง กระเทียมสด
   ยกแบกของเล็กน้อยพอขำๆ ที่โกดัง สองรอบ
   บ่ายไปงานแถลงข่าวเปิดตัวงานแข่ง M Max Drift Competition 2015 โหห กว่าจะเปิดตัวแข่งสนามแรกนี่หาเข้าไปเดือน 8 สุดยอดจริงๆ เลย
   เขาจัดกันที่ร้านของเล็กครับ ชื่อร้านเท่โคตร “หมาข้างถนน” อยู่แถวเลียบทางด่วนรามอินทรานี่เอง ใกล้ๆ กับบ้านพี่สาวผม บรรยากาศก็เป็นร้านแนวผับ บรรยากาศกันเองสุดๆ แล้ว
   ปีก่อนเปิดตัวงานแข่งที่ร้าน “บ้านต้นซุง” ผมไปแบบไม่รู้จักใครสักคนเดียวนอกจากเล็กและทางผู้จัด แต่มาปีนี้เริ่มรู้จักคนมากมาย ยกมือไหว้และรับไหว้กันตลอดเวลา
   รู้สึกยินดีและน่าทึ่งกับฝีมือนักแข่งเป็นอย่างมาก ยุคผมเล่นสมัยก่อนนี่ขับแค่ให้รถสไลด์แล้วสาดลากยาวเข้าเต็มตลอดโค้งได้นี่แม่งก็สุดยอดหาสิ่งใดมาเปรียบแล้ว แต่นั่นมันคืออดีตที่ผมคิดไปเองคนเดียว
   โลกทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปแล้วครับ ขนาดเด็กที่เพิ่งขับได้แค่ปีกว่าก็สามารถยืนแป้นได้สบายๆ ฝีมือพวกเขาเทพฯโคตรๆ ชนิดที่เรียกว่าหากให้ผมกลับมาขับใหม่ในยุคนี้ก็ยากที่จะตามพวกเขาทัน
   ไปถึงตามเวลานัดก็มีผู้คนมากันก่อนล่วงหน้ากันแล้ว นัดตอน 0100 นี่รถยังไม่ค่อยติดมาก ขากลับก็น่าจะพอไหวนะ เพราะใกล้ทางด่วน อย่างเก่งก็ขึ้นไปติดกันบนทางด่วนแหละวะ
   เด็กๆ นักแข่งย้ายทีมกันเยอะเลยครับ เริ่มจาก PTT นี่เหมือนทีมแตกเลย เจ้า Dre ไปอยู่ True Vision เจ้า เก่ง ก็ได้ข่าวว่าย้ายทีม มีทีมเกิดใหม่ก็คือทีมสิงห์ มีระดับเทพล้วนๆ ไปจุติอยู่ในนั้น มีอีกหลายคนที่เริ่มคุ้นหน้า แต่ก็ยังจำชื่อไม่ได้อยู่ดี
   บรรยากาศแบบกันเองมากครับ เจ้า “จอห์น” รับหน้าที่พิธีกรตามเคย คนนี้น่าจะเหมาหมดทั้งวงการรถยนต์แล้วมั่ง ล่าสุดสองอาทิตย์ก่อนยังไปพากย์เรือยาวอีกด้วย สุดตีนมาก ดังตั้งแต่อายุยังไม่มากนัก จะมีชื่อเสียงในวงการนี้อีกยาวนาน
   “ไผ่” กล่าวเปิดงาน ตามด้วย “เล็ก” ไปพูดเรื่องกฎ กติกา และเกณฑ์การให้คะแนนแบบใหม่ ที่ให้กรรมการแต่ละคนเป็นอิสระต่อกัน จากเดิมที่จะสุมหัวคุยกันแล้วหาข้อสรุปออกมา
   เล็กมีไอเดียหลายๆ อย่างดีมาก เขามีประสพการจัดงานแข่งแดร็กมาตั้งแต่ยุคบุกเบิก ส่วนผมไม่ได้พูดอะไรสักคำ ขึ้นไปยืนเท่ๆ ให้ถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอ พอถ่ายเสร็จบอกออกช่อง 5 ด้วย
   อ้าว เฮ้ยย แบบนี้ให้กูมีพูดบ้างก็ได้นะ นี่แม่งยืนทื่อเป็นศาลพระภูมิเลย
   คนมากันน้อยมากครับ งานเลยจบเร็ว ผมรีบกลับบ้านเลย กลัวรถติด ร้านเล็กมีช่องให้ปาดเข้าทางด่วนได้เลย แต่ผมตั้งลำไม่ถูก ออกไปแล้วไม่กล้าเบียดเข้า กลัวรถชน เลยจะไปขึ้นทางขึ้นข้างหน้า แต่ก็เจอรถติดแบบสาหัส งงโคตรเลย แค่ 0330 เองนะ รถติดแล้วหรอ เลยต้องกลับรถ วนไปทางเกษตร-นวมินทร์อีกครั้งเพื่อขึ้นทางด่วนหน้าร้าน “หมาข้างถนน” นั่นแหละ
   อัด ซัด ยาว แต่ไม่ได้ขับเร็วล่ะ แช่ไปที่ 100 พอ เอารถคันใหม่ของพ่อไป ทดลองฟังชั่นลูกเล่นต่างๆ ไปตลอดทาง
   ถึงบ้านพร้อมกับความหิวโหยเช่นเคย อยู่ในงานมีแต่ถั่วอบ และข้าวเกรียบให้กิน อ้อ มี “หญิง” แฟนของ “ต้น Tunespeed” เอาหมูกรอบทำเองที่กำลังเริ่มดังในวงการมาให้กิน
   “หมูกรอบซิ่งของน้าหญิง” เห็นโอกาส เลยแนะนำชี้ทางต่อยอดธุรกิจให้เขา ดูเขาก็รับฟังดีนะ ถ้านำไปประยุกต์แล้วทำจนมันดีเลิศจะสุดยอดมาก
   เห็นใครเขาทำอะไรแล้วดี เราก็อดที่จะภูมิใจไปกับเขาด้วยไม่ได้
กลับมาบ้านก็คิดงานของ neya ต่อ ที่ต้องคิดมากก็เพราะผมมองแต่แนวทางใหม่ๆ ที่ยังไม่เคยมีใครทำมาก่อนเท่านั้น การตลาดเก่าๆ ผมเอาไว้ทีหลัง
หวังว่าทางเจ้าของเขาคงเข้าใจ

O'Pern · « **Reply #5 on:** August 06, 2015, 05:39:57 pm »

6 สค 58
   ออกวิ่งไปแค่ 45 นาที ตื่นสายไปนิด เวลาเลยเหลือน้อยลง
   เช้านี้กินไก่ผัดขิง ใส่เห็ดหูหนู ไข่ต้ม ผมกินไก่ไปแค่ 4-5 ชิ้นเองมั้ง แต่เก็บเห็ดและขิงกินเกือบหมดจาน มีข้าวกล้อง กระเทียมสด เช่นเคย
   สายๆ “คุณนนท์” เจ้าของเนญ่าโทรมาคุยหารือว่าควรจะลงสื่อวิทยุไหม พอรู้ราคาผมก็บอกให้รีบถอย แต่ให้รักษาความสัมพันธ์เอาไว้ก่อน อย่าไปตัดเยื่อใย เขาจะตื้อเราก็บ่ายเบี่ยงไปก่อน ตอนนี้เรายังไม่พร้อม แต่ในอนาคตนี่ไม่แน่
   คุยกันเรื่องทั่วไป ผมกับทางเจ้าของยังมองทิศทางของผลิตภัณฑ์ไปกันคนละทาง ด้านการตลาดผมอาจจะคล่องกว่า แต่ถ้าเป็นข้อมูลด้านลึกของผลิตภัณฑ์นี่ผมเทียบเขาไม่ติดเลย
   เพื่อให้เราเดินไปในแนวทางเดียวกัน ผมเลยนัดเขาคุยเรื่องมุมมองการตลาด เรื่องแบรนด์ และแผนดำเนินการของผมจากนี้ไปจนถึงปีหน้าตลอดปี แต่เขายังไม่รู้แนวทางชีวิตของผมอีกอย่างที่ชอบเอาเงินที่ได้จากกำไรไปแบ่งปันช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาสกว่าเรา ตรงนี้ละเอียดอ่อนนะ คนส่วนใหญ่จะคิดว่ารอรวยแล้วค่อยบริจาค แต่ผมจะให้ได้เท่าที่เรามี ให้ได้ทุกที
   อ้อ ไม่จำเป็นต้องให้แล้วประกาศให้โลกรู้นะครับ ให้ก็คือให้ ให้แล้วก็จบ เรารู้เองกับตัวคนเดียวก็พอแล้ว ผมว่าจุดนี้เราคงต้องคุยกันยาวหน่อย
   วันนี้ที่ร้านงานเยอะ มีรถมาส่งของกันตลอดเวลา ผมเข้าออกโกดัง 2 รอบ คนงานเขามาไม่พอ เราก็ช่วยเข็นส่งเข้าที่ ยกของจนหิว กลางวันซัดก๋วยเตี๋ยวราดหน้าใส่ผักเพียบๆ แถมด้วยหมี่กรอบอีกถุง เอามากินแกล้มกัน ฮ่าๆ
   กลับเข้าบ้านเกือบเย็น แถมต้องขับรถคนงานกลับไปรับสินค้าต่ออีก ไม่คุ้นรถแนวนี้เลย มันโทรมจนคิดไม่ถึงว่าเขาขับใช้งานกันอย่างไร ทำไมรถมันถึงได้สภาพเป็นเช่นนี้
   เลื่อนเบาะเดินหน้าถอยหลังไม่ได้
   ปุ่ม สวิทช์ เกือบทุกอันบนแผงคอนโซล แตก หัก หาย
   ด้ามล็อคเกียร์ชนกับนิ้วมือตอนเข้าเกียร์ 1 และจังหวะลากลงมา 2
   ปุ่มจับคันโยกปรับช่องแอร์หัก
   แอร์จะเย็นเฉพาะตอนกดคันเร่งถึงรอบปานกลาง และถ้ารอบสูงๆ ความเย็นก็จะโดนตัดไปอีก ส่วนตอนเดินเบารถติดนี่จะมีแต่ลม
   มันช่างพังได้แบบน่าทึ่งจริงๆ
   ผมงี้อึ้งไปเลย

   กลับมาถึงบ้านก็รีบทำงานต่อเลย ต้องจัดระเบียบความคิดเยอะหน่อย โดยมากก็เป็นเรื่องงานของเนญ่านี่แหละครับ
   เจอไปรษณียบัตรนัดทำฟันที่ร้านหมอฟังส่งมาเตือนว่ามีนัดวันเสาร์ที่ 15 สค
   อ้าว เสาร์ 15 นี่วันงานแข่งดริฟท์ของ DC สนามแรกเลยนี่ ผมงี้รีบโทรไปเลื่อนนัดหมอเลย
   เฮ้ออ งานดริฟท์ไม่น่าเลื่อนเลยนะ กำหนดการเดิมก็วันที่ 1-2 สค ที่บุรีรัมย์ แต่โดนขาใหญ่มาขอสนามใช้ทั้งๆ ที่กลุ่มเราจองไว้ล่วงหน้าแล้ว ทางสนามก็ใจดีกับทางนั้น แต่มายกเลิกงานเราแทน บริหารงานแบบโคตรมืออาชีพเล้ยยย
   ผลก็เลยผมอดไปขี่จักรยานงาน Bike For Mom วันที่ 16 สค นี้เลย

   ชิ้นส่วนเครื่องบินที่เจอที่เกาะเล็กๆ ใกล้ฝรั่งเศสเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ยืนยันแล้วว่าเป็นของ MH370 ที่หายไปเมื่อปีก่อน
   เฮ้ย ผมสงสัยนะว่าปีกอันเบ้อเริ่ม ไม่จะลอยมาเกยตื้นที่เกาะได้ไง มันน่าจะจมลงใกล้จุดเกิดเหตุ หรือถ้าโดนน้ำพัดพา ก็ไม่น่าจะมาถึงจนเกยตื่นได้

O'Pern · « **Reply #6 on:** August 07, 2015, 06:12:26 pm »

7 สค 58
   ออกวิ่งยามเช้า เมื่อก่อนนี้ผมเรียกว่าวิ่งออกกำลังกายนะ แต่ระยะนี้ผมเรียกว่าวิ่งเพื่อสร้างสมาธิ วิ่งเพื่อใช้ความคิดน่าจะตรงกว่า เพราะได้ความคิดเจ๋งๆ ขณะวิ่งแทบทุกวัน จนบางทีต้องหยุดวิ่งแล้วรีบไปจด กันลืม
   ใช้สมองมากๆ แล้วร่างกายเพลียจริงๆ ด้วยนะ เห็นได้ชัดเลยว่าตื่นสายบ่อย วันนี้วิ่งไปได้แค่ 40 นาทีเท่านั้นเองก็ต้องกลับเข้ามาบ้านเสียแล้ว
   อาหารเช้า เนื้อปลาเก๋าผัดกับใบโหระพา ทำเหมือนผัดหอยลายแหละ แต่ใช้เนื้อปลาแทน อ้อ เอาปลาไปชุบแป้งบางๆ แล้วทอดเป็นชิ้นๆ ก่อนล่ะ จะได้รสชาติที่ดีกว่าใช้เนื้อปลาสดๆ ลงไปผัดเลย
   อากาศครึ้มๆ ตลอดวัน ได้ข่าวว่าจะมีพายุเข้าไต้หวันอีกด้วย ข่าวว่าจะขึ้นฝั่งตอนพรุ่งนี้เช้า ได้แต่ภาวนาให้ปลอดภัยกันนะ
   สายกินแอ๊ปเปิ้ลเขียวแบบไม่ปอกเปลือกไป 3 ผล อิ่มอยู่ยาวจนถึงกลางวันเลย
   บ่ายฝนเทโครมลงมาพักเดียวก็หายเลย มาเร็ว ไปเร็ว แบบนี้ทำงานกันง่ายหน่อย มาถึงบ้านก็รีบทำงานเอกสารของ neya เลยครับ แบ่งเป็นหัวข้อๆ ออกมาเป็นเรื่องของ branding, marketing, strategy & tactic ปิดท้ายด้วย packaging
   นั่งพิมพ์เองก็ทึ่งกับความช่างคิดแบบหลุดโลกของตัวเอง บางไอเดียมันดูไม่เกี่ยวอะไรกับงานเล้ยยย แต่ผมมองว่ามันเป็นการสร้างแบรนด์ไง ทางเจ้าของเขาจะโอเคกับผมหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ

O'Pern · « **Reply #7 on:** August 09, 2015, 04:12:00 pm »

8 สค 58
   เช้านี้จัดไป 1 ชม เพลินๆ ครับ วิ่งไปก็คิดงานไป สนุกโคตร จนผมเริ่มอยากได้เครื่องบันทึกเสียงแล้วนะ จะได้พูดไอเดียมันๆ เก็บไว้ได้ทันที
   ส่งมิวที่รถไฟฟ้าเหมือนเดิม ผมเลยไปที่ทำงานต่อ เช้านี้งานเพียบ งานใช้แรงงานเหมือนเดิมครับ ไม่มีอะไรมากไปกว่า ยก แบก เข็น ดีตรงไม่ต้องใช้สมองคิดเลยสักนิด
   กลางวันกินก๋วยเตี๋ยวราดหน้าพ่วงด้วยหมี่กรอบ กินไปจนน้ำหมด เดินถือชามไปขอน้ำราดหน้าเติมใหม่ ฮ่าๆ ร้านนี้กันเองครับ เลยกล้าขอ เพราะเมื่อเช้านี้แม่ผมก็เพิ่งเหมาร้านเขาไปแจกฟรีให้คนในสวนธนบุรีรมย์กินฟรีกันไป 200 ชาม แม่กับกลุ่มเพื่อนๆ ในสวนจะเลี้ยงแจกอาหารทุกๆ วันเฉลิมฯ ปีหนึ่งๆ ก็มีงานใหญ่ 2 งาน คือวันพ่อ และวันแม่ แต่ก็มีงานเล็กๆ คือพวกงานวันเกิดของพรรคพวกในสวนฯ กลุ่มของแม่ก็จะจัดเหมาร้านอาหารมาแจกเลี้ยงให้แก่คนทั่วไปกินเป็นประจำ
   บ่ายยังมีเข้าไปลงของในโกดังอีกรอบ ออกมาอีกทีเกือบเย็นเลย รีบไปหามิวที่จุดนัดพบ สำรวจร้านขายยาและพวกแนวอาหารเสริมอาหาร ใจอยากได้รูปถ่ายบรรยากาศในร้าน แต่ไม่กล้าถ่ายรูปในร้านเขา เลยใช้เมมโดยสายตาตัวเองไปแทน
   ตอนมิวยังไม่มาก็เดินสำรวจห้างหาไอเดียใหม่ๆ แต่มันเป็นห้างที่มาบ่อยมากแล้วไง สมองเลยไม่ค่อยแล่น สู้ตอนไปที่ Ikea ไม่ได้ ห้างสวยมาก เดินสบาย นั่งสบาย จอดรถก็สบาย เสียตรงไกลจากบ้านผมเยอะมากเลย

O'Pern · « **Reply #8 on:** August 10, 2015, 06:01:04 pm »

9 สค 58
   ซัดไปอีก 2 ชม แต่สงสัยว่าทำไมวันนี้เหงื่อออกไม่มากเหมือนวันก่อนๆ หรือว่าเราวิ่งจนอยู่ตัวแล้ว หรือว่าอากาศเย็น หรือว่าเราวิ่งช้า ฯลฯ
   น้ำหนักตัวนี่แทบไม่ลงเลยทั้งๆ ที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ กินก็ไม่เยอะ ไม่บ่อย อายุมากขึ้นนี่ลดยากกว่าพวกหนุ่มสาวอย่างเห็นได้ชัด ไม่ต้องอะไรมาก เอาแค่เทียบกับปีที่แล้วที่ผมวิ่งแค่ 8 เดือน ลดลงมาถึง 10 กก (แต่มีช่วงหยุดพักวิ่ง น้ำหนักก็เริ่มขึ้น) แต่ปีนี้สิ วิ่งตั้งหลายเดือนแล้ว ลดมาแค่ 2 กก เอง
   ตอนวิ่งสมองโล่งโปร่งสบาย คิดงานได้สารพัดอย่าง เดิมทีแรกวันนี้มีนัดกับ “คุณนนท์” เจ้าของเนญ่า แต่เลื่อนนัดไปแล้ว ก็เลยว่างเหมือนเดิม แม้ตัวจะว่าง แต่สมองผมก็คิดงานให้กับเนญ่าเขาตลอดเวลา
ลำพังแค่คิดงานออกมาให้ดี ทำตามลำดับขั้นตอน แค่นี้มันไม่มีอะไรยากหรอกครับ ธุรกิจส่วนใหญ่ก็จะมีสเตปในการเดินตามขั้นตอนอยู่แล้ว แต่ผมอยากหาวิธีการใหม่ๆ มาเล่นไง ก็ในเมื่อตัวผลิตภัณฑ์เองมันน่าสนใจและมีคุณภาพดีขนาดนั้น จะทำแบบธรรมดาๆ มันก็ดูจะเรียบง่ายไปหน่อย และถ้าจะทำอย่างนั้นก็คงไม่ต้องมาให้ผมทำก็ได้ ไปให้พวกนักการตลาดทั่วๆ ไป ใครๆ เขาก็ทำได้ ยิ่งเจอผลิตภัณฑ์ที่ดี แบบนี้ยิ่งทำง่าย จุดแป๊บเดียวก็ติด
ผมคิดมันไปไกลกว่านั้น คิดให้ซับซ้อนขึ้นกว่านั้น ทำสินค้าให้ขายดี ขายได้น่ะ สำหรับตัว neya cavi ผมว่าไม่ใช่เรื่องยาก ที่ผมมองไปลึกๆ ก็คือเรื่องของการสร้างแบรนด์ และสิ่งที่ผมอยากจะให้แก่สังคม หรือคนที่ด้อยโอกาสทางสังคม
จำกันได้ไหมครับว่าผมเคยบอกสิ่งต่างๆ 6 ข้อ อันเป็นองค์ประกอบในการทำงานของผม
1 ทำแล้วต้องฉลาดขึ้น
เช่น พวกงานใช้สมอง วางกลยุทธ งานโฆษณา
2 ทำแล้วต้องพัฒนาทักษะตัวเองมากขึ้น
   เช่น งานด้านวิชาชีพที่เราทำแล้วฝีมือแก่กล้าขึ้น ได้จับงานเกรดสูงๆ มากขึ้น
   3 ทำประโยชน์แก่สังคม ประเทศชาติ
   เช่น งานด้านการเมือง
   4 ทำแล้วมีโอกาสฝึกเรื่องของภาษา
   เช่น ทำงานกับบริษัทต่างประเทศ
   5 มีโอกาสรู้จักผู้คนมากขึ้น
   เช่น เป็นไกด์ หรือเจ้าหน้าที่ประสานงาน
   6 เงิน
   มีรายได้ตอบแทนเหมาะสมตามงานที่ตัวเองรับมอบหมาย
   ผมเอาเรื่องเงินไว้ข้อสุดท้ายเลยนะ เพราะมันสำคัญน้อยสุดจริงๆ เราต้องการเงินในการยังชีพในชีวิตประจำวันน่ะจริงครับ แต่เราต้องการแค่เพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น (สำหรับการใช้ชีวิตพืนฐานนะ ไม่นับชีวิตฟุ่มเฟือย และนิสัยโลภ ไม่รู้จักพอ)

   อยู่บ้านจนถึงสายๆ ก็ไปต่อทะเบียนรถที่ Big C แวะเติมลมในปั๊มแล้วก็เข้าบ้านเลย ออกไปแค่ไม่ถึง 30 นาทีเลยมั้ง รู้สึกว่าอยากอยู่บ้าน เอาเวลามานั่งคิดงานมันๆ ดีกว่า
   กลางวันไม่มีอะไรกิน เอาเห็ดเข็มทองที่ซื้อมาเมื่อวานห่อหนึ่ง นำมาชุปแป้งทอด กินกับน้ำจิ้มสัปปะรดของแม่ประนอม อร่อยดีนะ มื้อนี้ดูออกจะอ้วนไปสักหน่อยเพราะกินของชุปแป้งทอดจานใหญ่ แต่ถ้ามองถึงประโยชน์ของเห็ดเข็มทองก็น่าสนใจเหมือนกันนะ
   หัวสมองมีแต่งานของเนญ่า แต่ก็มีงานผลิต DVD ฟรีเซนต์โปรไฟล์ของบริษัทผลิตจอ LED แทรกเข้ามา แต่คุยกันแบบเลื่อนลอย ไม่รู้จะอยากให้เราทำจริงไหม ผมเลยยังไม่กล้าลงรายละเอียดมาก เอาเวลามาเทในงานของเนญ่าดีกว่า
   เย็นภรรยาชวนไปกินข้าวกันนอกบ้าน นี่เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันมานานเลย ใช้ชีวิตอยู่บ้านเดียวกัน แต่เวลาไม่ค่อยตรงกัน กระทั่งวันธรรมดาที่อยู่ด้วยกันก็ยังกินไม่พร้อมกันเลย ภาระหน้าที่การงานมันบังคับไม่เท่าไหร่ แต่เราปล่อยให้มันมาควบคุมชีวิตเราต่างหาก
   ชวนกันไปห้างใกล้บ้านที่ผมไม่ได้ไปเป็นปี นั่นคือเซ็นทรัลพระราม 2 ตั้งแต่ลูกจบ ป6 ก็ไม่ได้ไปเยือนย่านนั้นอีกเลย กินกันที่ร้านคลาสสิคของห้างคือ Terrace ครับ มิวชอบเมนูเดิมๆ กินตั้งแต่เด็ก ข้าวผัดอเมริกันคุณหนู สั่งตั้งแต่ตอนเรียนประถมตัวเล็กๆ จนตอนนี้ตัวมันโตกว่าผมแล้ว ยังสั่งเมนูคุณหนูอยู่เลย
   ส่วนผมสั่งสเต๊กปลากะพงย่าง ภรรยาสั่งน้ำพริกลงเรือ กินเสร็จก็เดินดูเสื้อผ้าร้าน Uniqlo ต่อ ผมเพิ่งเคยไปร้านนี้ครั้งแรก โคตรเชยเลย คนอื่นเดินดูเสื้อผ้า ส่วนผมดูการออกแบบโดยรวมทั้งหมด การบริหารจัดการ การจัดแสงไฟ ส่วนตัวสินค้าผมดูอันดับสุดท้ายเลย แล้วก็ไปถูกใจเสื้อกันหนาวตัวหนึ่ง ราคา 2990 มันเป็นเสื้อที่ผมชอบมานาน แต่ไม่ได้ซื้อหรอกนะ คงไม่มีโอกาสได้ใส่
   เดินผ่านแผนกของเล่น มิวขอซื้อโมเดลเครื่องบิน Boeing 767 1 ลำ ราคา 150 บาท มาแอบขอผมก่อนนะ แถมยังบอกอีกว่า ถ้าพ่อผ่าน แม่ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

O'Pern · « **Reply #9 on:** August 10, 2015, 06:10:47 pm »

10 สค 58
   นอนเร็วแต่ตื่นสาย แปลกมาก สงสัยนอนไม่เต็มอิ่ม หมาเห่าตอนกลางดึก แถมยังฝันอีกด้วย เป็นฝันที่จำได้แบบเลือนรางมาก
   ผมมีรถ Supra แต่ดันเป็นรุ่นแบบเปิดประทุน ใช้หลังคาผ้าใบเหมือน MX5 จะเอาออกขับ แต่หากุญแจรถไม่เจอ คิดว่าน่าจะอยู่ที่บ้านอีกหลัง ผมเสือกใช้วิธี “เข็น” มันไปบ้านหลังนั้น (ฉลาดสัสๆ )
   เข็นด้วยความมุ่งมั่นมากๆ ในฝันไม่รู้หรอกว่าบ้านอีกหลังอยู่ไหน แต่เข็นเรื่อยๆ มาจนถึงสะพาน ฉิบหาย งานเข้า
   ก็ยังมีความพยายามอีกนะ ดันเข็นมันขึ้นเนินไปได้อีกด้วย แต่ไม่ไกลนักก็หมดแรง รถไหลกลับลงมาพื้นราบ ลองอีกหลายทีจนท้อ สุดท้ายก็จอดมันไว้ตรงเชิงสะพาน
   จำได้แค่นี้แหละ จบแล้ว
   ตื่นตอน 0530 เลยวิ่งไปได้แค่ 40 นาทีเท่านั้นเอง เหงื่อเพิ่งจะเริ่มออกก็ต้องกลับเข้าบ้านเสียแล้ว
   จัดไป 1 ชม ขำขำ วิงไปขำไป นี่ผมไม่เคยคิดงานอะไรทรหดขนาดนี้มาก่อนเลยนะนั่น แม่งแบบว่างเป็นต้องคิดๆ จนดูตัวเองออกแนวเว่อร์อะไรขนาดนั้น มันเหมือนกับที่ผมบอกกับทางเจ้าของเขาเลยนะว่า ผมไม่รู้ว่าทางเขาขาดอะไรบ้าง ก็เลยทำกับเนญ่าเหมือนกับว่าผมเป็นเข้าของมัน
   นี่ตอนแรกรับแค่ทำโฆษณา ตอนนี้วางแผนต่างๆ จนจะเป็นเจ้าของมันเสียแล้วนะ แต่ก็สมสโลแกนของผมแหละครับ “ทำให้เกินกว่าที่ลูกค้าคาดหวัง”
   ตอนสาย “คุณนนท์” เจ้าของเนญ่าส่งข้อความมาหารือว่า ทำอย่างไรดี สินค้าคู่แข่งของเนญ่า ทำภาพโฆษณาว่าสินค้าของเราเป็นของเลียนแบบ
   ผมก็งงสิ เฮ้ยย มาไม้ไหนกันแน่
   อ๋อ มีสินค้าแนวเดียวกันชื่อ Aniya Asta Cavi เพิ่งผลิตวางตลาด ไลน์สินค้ามันชนกัน ก็เลยคิดมุขบอกว่าไอ้สินค้าชื่อ Neya น่ะเป็นของเลียนแบบ
   ผมดูแล้วโคตรขำเลย การตลาดแบบนี้มันคือการขุดหลุมฝังตัวเองแท้ๆ ก็ของ Neya เขาวางขายออกมานานหลายเดือนมากแล้วตั้งแต่ต้นปี 58 โน่นเลย มีตัวแทนจำหน่ายหลายจังหวัด และไปยังประเทศเพื่อนบ้านทั้ง เมียนมาร์ และลาวอีกด้วย (จะตามมาด้วยเวียดนามในไม่ช้า)
   ส่วนไอ้ที่อุปโลกน์ว่าตัวเองเป็นของต้นแบบนั้นมันเพิ่งทำแพ็คเก็จจิ้งเสร็จเมื่อต้นเดือนมานี้เอง !
   ผมเลยบอกคุณนนท์ว่าไม่ต้องไปโต้ตอบอะไร ปล่อยมันผ่านเลยไป และอย่าไปใส่ใจ เราทำงานของเราต่อไปตามแผนเดิม
   บอกไปให้เขาสบายใจ และไม่วอกแวก แต่ผมรีบโทรหาเพื่อนที่เป็นทนายว่ากรณีแบบนี้ เราจะสามารถฟ้องเรียกร้องค่าเสียหายได้ไหม
   ต่อสู้กันในเกมธุรกิจนี่ผมโอเค แต่นี่เล่นวิชามารแบบถ่อยสถุล ทำอะไรไม่แมนเอาเสียเลย

O'Pern · « **Reply #10 on:** August 11, 2015, 06:13:50 pm »

11 สค 58
   วิ่งเข้าไป วิ่งแล้วคิดงานแปลกๆ ได้ง่าย ได้เร็ว สารพันไอเดียบ้าๆ บอๆ ก็มักจะมาจากตอนวิ่งนี่แหละครับ
   ซัดไป 1.15 ชม ตอนวิ่งนี่ต้องสูดลมหายใจเข้าปอดเต็มๆ ลึกๆ ด้วยนะ อารมณ์เหมือนกับเรากำลังฟอกปอด (ผมคิดเอาเอง) หายใจตามจังหวะการก้าวเท้า 4 ก้าว สูด 1 ครั้งบ้าง หรือ 6 ก้าว สูด 1 ครั้งบ้าง
   อ้อ ก่อนวิ่งนี่ดื่มน้ำไปก่อน 500 cc ด้วยนะ ตอนวิ่งก็จิบๆ เบ็ดเสร็จเช้านี้ซดไปแล้วราว 1 ลิตร ตามด้วยอาหารเช้าคุณภาพสูงอีก อัดเข้าไปครับ ผัก ผลไม้หลากสี ของดีๆ ทั้งนั้น เติมด้วยสมุนไพรใกล้ตัวทุกรูปแบบ ดีหมดทุกตัว
   ทว่าอาหารเช้าวันนี้ออกจะแย่สักหน่อย “ดี” (แม่ครัว) บอกว่าไม่รู้จะทำอะไรให้กินดี เลยลองทำ “หมูทอดกระเทียมพริกเหลือง” ให้กิน
   เขาก็หวังดีน่ะครับ กลัวผมจะเบื่ออาหารแนวเก่าๆ แต่คงไม่รู้ว่าผมไม่ค่อยชอบกินเนื้อสัตว์ ยังดีที่มีไข่ต้ม แครอทลวก ใบโหระพาสด ยอดพักแพวสด (ปลูกเอง)
   เน้นผักหลากหลาย เลยกินเนื้อหมูเข้าไปไม่กี่ชิ้น แถมหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ เคี้ยวกับคู่ผัก เลือกตักกินน้ำๆ และเศษกระเทียมและพริกเหลืองแทนเนื้อหมู (นี่มีใครเป็นแบบผมบ้างไหมนะ)
   วันนี้อากาศครึ้มๆ อีกแล้ว มีแดดแค่เป็นช่วงๆ แป๊บเดียวเอง นี่ไทยเราคงไม่แล้งเหมือนที่คิดกันแล้วสินะ อยากให้ฝนตกทั่วถึงชาวบ้านที่ทำเกษตรนะ พื้ชผลจะได้เจริญงอกงามมีรายได้ดีกันทั่วหน้า
   มียกของโกดังพอขำๆ กลางวันแม่เดินไปตลาดซือผัดไทยมา แต่กินไม่หมด ยกให้ผมกินต่อ แม้ไม่อยากกินเพราะมันอ้วนมากพอๆ กับเส้นใหญ่ผัดซีอิ้ว แต่มันคือของเหลือจากแม่ ของสิริมงคลสำหรับผม เลยกินหมดเกลี้ยง
   บ่ายไปธนาคารแล้วถึงกลับเข้ามาบ้าน ช่วงนี้แหละที่จะพอมีเวลาทำงานส่วนตัวบ้าง แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ ได้รับเมลล์จากหมวย เป็นงานโฆษณาอีกแล้ว
   คราวนี้มาแรงมากเพราะเป็นโฆษณาของ “ผ้าเย็นทับทิม” ไม่ใช่ผ้าเย็นธรรมดาทั่วไป แต่ใส่สารสกัดจากใบทับทิม
   อืม แล้วไงวะ ใบทับทิมมันมีอะไรวิเศษขนาดนั้นเลยหรอ เขาส่งคุณสมบัติของผ้าเย็นตัวนี้มามากมาย แบบอ่านแล้วเคลิ้มเลย เฮ้ยย นี่แค่ใช้ผ้าเย็นเช็ด มันได้ขนาดนี้เลยหรอ
   บอกตามตรงนะว่า “ไม่เชื่อ” แถมมาเจอผมอีกด้วย ผมเป็นคนที่รับข่าวสารอะไรแล้วจะตั้งป้อมว่า “ไม่เชื่อ” ไว้ก่อน โดยเฉพาะไอ้พวกแชร์มาทางเฟซบุ๊ค
   อ้อ แต่ก็มีหลงเงิบกับเขาไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเป็นเรื่องของการกินเมล็ดมังคุด ที่บอกว่ามีประโยชน์ มีกลูโคซามีนตามธรรมชาติ ผมก็ไปคุยบอกต่อบ้างนะ แต่หลังๆ มีหมอออกมาบอกว่าเป็นผลที่ยังไม่มีข้อสรุป
   ในเมื่อใจเรายังไม่ไปกับผลิตภัณฑ์ ผมเลยคิดว่ามันยากมาก ยากกว่าทำตัวเนญ่าเยอะเลย เพราะไอ้นี่กินแล้วบำรุงผิวพรรณจริง ติดตรงราคาแพงกว่าชาวบ้านเยอะ ก็เพราะทางผู้ผลิตเขาใช้วัตถุดิบจากสวิสเซอร์แลนด์ ไม่ได้ใช้จากจีน เกาหลี ญี่ปุ่น ฯลฯ
   บอกหมวยว่าขอดูตัวอย่างผลิตภัณฑ์ 2 ชิ้น ผมจะนำมาแกะ 1 ชิ้น และเก็บไว้ในแพ็คอีก 1 ชิ้น ให้ฝากใส่ซองมาทาง “เจ้าไผ่” ที่เราจะต้องพบกับในงานดริฟท์สุดสัปดาห์นี้ที่พัทยา
   หาข้อมูลผ้าเย็นต่อ กลายเป็นในเวปเขาบอกใช้ส่วนผสมจากผลทับทิม แต่ในเฟซบุ๊คบอกว่าใช้จากใบทับทิม เฮ้ยย มันคนละเรื่องกันเลยนะ ถ้าข้อมูลตัวผลิตภัณฑ์เองยังไม่ชัดเจน ผมทำโฆษณาไม่ได้แน่ๆ

   สารพันค่ายทำโฆษณาเรียกน้ำตาหาความซึ้งจากความรักของแม่กันใหญ่ ที่ทำได้ดีสุดคือค่ายของ Tesco Lotus ตอนแท็กซี่ แต่ที่ดังสุดก็คือของ Bar B Gon ที่ให้พนักงานพาแม่กินข้าว มีค่าย Knorr ค่ายเดียวที่ทำลง TVC – Television Commercial แต่ทำออกมาได้ไม่ดีเอาเสียเลย คือคอนเสปน่ะดี พลอทเรื่องก็ดี แต่พอนำมาผลิตแล้วมันออกมาแบบ “ยังไม่โดน” ดูแล้โคตรเสียของเลย
   มาจากหลายองค์ประกอบครับ เริ่มจากตัวแสดงทั้งแม่และลูก มัน “ยังไม่ใช่”
   ลำดับภาพ ตัดต่อ ฝีมือแบบ “ยังไม่ถึง” ไม่สามารถกระชากอารมณ์คนดูได้
   การเล่นกับอารมณ์และความรู้สึกนั้น มันละเอียดอ่อนมาก เสียง แสง เงา ทุกอย่างที่รับรู้จากหน้าจอ ล้วนมีผลอย่างมาก
   สรุปว่าผมให้คะแนน “Fail” กับโฆษณาของ Knorr

   ข่าวเด่นวันนี้ ขนส่งบอกติด “ตัวไขลาน” บนรถมีสิทธิ์โดนจับปรับได้ หากมันชิ้นใหญ่และบดบังทัศนะวิสัย อาจก่อให้เกิดอุบัติเหตุได้
   “เจ๊เกียว” ตัวแม่แห่งวงการรถโดยสารครวญ สายการบิน Low Cost แย่งลูกค้ารถโดยสารสายไกล

O'Pern · « **Reply #11 on:** August 18, 2015, 05:33:20 pm »

12 สค 58
   วันแม่แห่งชาติ วันแม่นี้เพิ่งจะมีไม่กี่ปีเองนะ สมัยก่อนตอนผมเด็กๆ จะเรียกวันเฉลิมพระชนม์พรรษามหาราชินี ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังคงเรียกกันอยู่ แต่มีการจัดอีเวนท์วันแม่เข้ามาพ่วงด้วย จนกลายเป็นวันแม่แห่งชาติ
   ถ้าใครจำวันเกิดแม่ตัวเองไม่ได้ ก็ยึดเอาวันนี้แหละครับเป็นวันแม่ของตัวเอง ไม่ผิดกติกาใดๆ
   ออกวิ่งเหมือนเดิม แต่ในสมองวันนี้เปลี่ยนไปจากเดิมคิดการตลาด คิดงานของเนญ่า วันนี้คิดงานของผ้าเย็นทับทิมแทน นี่ยังไม่นับงานของ Prisma ที่รอคิวอยู่นะ
   งานโฆษณาก็ยากหนึ่งล่ะ แต่หมวยเปรยๆ ไว้อีกว่า อาจให้ผมไปช่วยดูแลด้านแบรนด์และการตลาดให้ค่ายทับทิมนี่อีก
   ห๊ะ ว่าไงนะ
   อาหารเช้าวันนี้ดีสุดยอด ปลาเก๋าราดพริก ทอดมาแบบทั้งตัวเลย ผมเป็นคนแคะแกะปลาไม่ค่อยเป็นยังกินเสียเกือบเกลี้ยง เหลือตรงขอบๆ หาง หัว และครีบไว้นิดหน่อย ตรงกลางกินเรียบเลย กินกับไข่ต้ม แครอทลวก กระเทียมสด ข้าวกล้อง
   ออกไปที่ร้านขายของ ภรรยาซื้อเปาะเปี๊ยะสดขาหมูมาฝากอีก โห อิ่มมาก เลยเก็บไว้กินกลางวัน
   วันนี้มิวมีเรียนพิเศษตอนบ่ายจนถึงเย็น เรียนที่สยามเหมือนเดิม แต่งตัวชุดหล่อที่เพิ่งซื้อเมื่อวันอาทิตย์เลย
   ผมไปรอมิวตั้งแต่บ่าย ตั้งใจไปรอก่อนเวลาเว่อร์ๆ เพราะจะได้อ่านหนังสือในร้านนานๆ น่าแปลกนะที่ผมไม่ได้เรียน marketing หรือบริหารธุรกิจอะไรมาเลย แต่พออ่านหนังสือแนวนี้แล้วรู้สึกว่า “เฮ้ยย นี่มันก็คือสิ่งที่มันเป็นแนวทางของเราอยู่นานแล้วนี่นา”
   เช่น คิดนอกกรอบ คิดมุมใหม่ๆ มองหลายๆ ด้าน เอาใจเขามาใส่ใจเรา ทำสิ่งแปลกใหม่ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ฯลฯ
   หนังสือแนวนี้มักจะยกตัวอย่างการตลาดที่ประสพความสำเร็จมาเล่า แต่แทบจะไม่มีเล่มไหนเลยที่เอาตัวอย่างความล้มเหลวมาบอก ยกเว้นแต่จะเป็นเรื่องของแบรนด์ใหญ่ มากๆ เท่านั้น
   มิวมาช้ากว่ากำหนดไป 1 ชม เขาบอกครูปล่อยช้า คงจะหิวโหยเลยชวนกินร้าน Santa Fe อีกแล้ว
   เย็นนี้จะเป็นอีกวันที่น่าจะเป็นวันรถติดแห่งชาติ ผู้คนต่างพาครอบครัวไปกินข้าวตามร้านอาหารโดยมิได้นัดหมาย

O'Pern · « **Reply #12 on:** August 18, 2015, 06:05:27 pm »

13 สค 58
   ตื่นกลางดึกเพราะเสียงรถมอเตอร์ไซค์ซิ่งคันเดียว บิดลากยาวเสียงดังก้องสนั่นตอน 0230 แล้วผมก็นอนหลับๆ ตื่นๆ แบบไม่สบายตัว ลุกอย่างเป็นทางการตอน 0530 เลยออกวิ่งไปได้แค่ 45 นาทีเท่านั้นเอง
   ไปถึงร้านขายของก็ไปยกของในโกดังต่อเลย วันนี้ค่อนข้างจะขายดี รับโทรศัพท์กันให้วุ่น กลางวันไปขูดเลขเครืองรถเวสป้า ผมเองก็ไม่รู้มาก่อนว่าเลขมันอยู่ตรงไหน ก็ต้องหาศัยเปิดหาจากเวปเอา มือ แขน เลอะคราบน้ำมันเต็มไปหมด เห็นรถจอดทิ้งแล้วก็เสียดายเหมือนกันนะ นี่ถ้าบ้านมีที่เยอะหน่อยคงดี เอามาทำให้มันเป็นรถแนวทัวริ่งทีผมชอบซะเลย
   นั่งอยู่ร้านขายของ แต่ใจมันไปกับค่ายทับทิม คิดโฆษณาให้มันออกมาเวิร์คได้ยากมากๆ เลยนะ ผลิตภัณฑ์บ้าบออะไรของมัน “ผ้าผสมสารสกัดจากใบทับทิม”
   นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าจะนำเสนออย่างไร แต่นึกแตกยอด แตกไลน์สินค้า ออกมาได้หลายตัว มาแนวเดียวกับค่าย neya น่ะครับ ตัวที่ผมทำโฆษณาให้เขาก็คือ cavi แต่ผมเห็นว่าตลาดมันแคบ เลยคิดผลิตภัณฑ์ไลน์อื่นๆ ที่ใกล้เคียงกันออกมาให้เขาอีกหลายตัว (อันนี้เอาไว้นำเสนอปีหน้า)
   บ่ายเข้ามาบ้าน แม่ซื้อ “ขนมจีนเวียดนาม” มาฝาก ซัดทีเดียวเกลี้ยง ผักเยอะๆ กินแล้วอร่อยมาก
   เย็นจัดข้าวของเตรียมขึ้นรถ แน่ล่ะ เอาจักรยานไปด้วย ครั้งนี้ขอเอารถเล็กๆ พกสะดวกไปแทนก็แล้วกัน เป็นคิวของ Neobike 16 ครับ นี่ถ้าผมมี Strida ก็ดีสินะ ประหยัดพื้นที่และพกพาสะดวกสุดๆ กว่ารถใดๆ เลยล่ะ
   เอาน้ำอัดลม Mountain Dew ไปแจกเด็กๆ 2 แพ็ค กะว่ากินกันวันละแพ็คน่าจะพอนะ เพราะที่หน้างานก็จะมีพวกน้ำ ขนม จากส่วนกลางมาเสริมอีก
   ท้องฟ้าครึ้มๆ นะ ตอนวันงานจะมีฝนไหมหนอ

O'Pern · « **Reply #13 on:** August 18, 2015, 06:36:01 pm »

14 สค 58
   ออกจากบ้านแต่เช้าเลยนะ ทั้งที่งานจริงเริ่มวันพรุ่งนี้ แอบโอ้เอ้ทำธุระกลางทางที่เมืองชลฯ แวะหา “พี่แก้ว” เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานเป็นปี รู้จักกันตอนสมัยก่อนทำอู่รถ kit car
   พี่แก้วบอกให้ไปรอที่ J Park ศรีราชา แล้วโทรหาเขา ผมไปถังตรงนั้นตอนเจ็ดโมงกว่า โทรทันที แต่พี่แก้วไม่รับสาย เลยเลี้ยวเข้าไปจอดด้านในมีร้าน Max Value อยู่ สักพักพี่แก้วโทรกลับมา และบอกทางให้ผมขับไป แต่บอกแบบกว้างๆ ถามซื้อซอย เลขที่ซอยก็บอกไม่รู้ ถามชื่ออู่ก็บอกไม่มีชื่อ บอกแค่ปากซอยมี 7 เลี้ยวไปแล้ว 200 เมตร จะเจออู่เลย มีรถแปลกๆ จอดหน้าร้าน
   เอาวะ ไปตามนั้น เห็น 7 ทีไหนก็ชะลอรถตลอด เจอซอยหนึ่งโหวงเฮ้งดี เลี้ยวเข้าไปแล้วหาไม่เจอ เลยกลับรถออกมา ไม่น่าเชื่อว่าผมจะทำสิ่งที่ผิดพลาดอันใหญ่หลวง
   กลับมาถนนใหญ่ก็มองแต่ 7 ตลอดทาง แต่ไม่มี 7 ที่อยู่ปากซอย แล้วรถก็เริ่มติดหนักมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะมันเข้าใกล้เขตชุมชน จนในที่สุดก็ไปไหนไม่ได้ ติดแหง็ก ติดนาน หลุดออกมาได้อีกทีก็รู้ว่าตัวเองไปผิดทางเสียมากแล้ว แต่ผมไม่ใช่คนแถวนี้นี่นา โทรหาพี่แก้ว เขาบอกให้จอดอยู่ตรงนั้น เดี๋ยวจะขี่มอไซไปหา ถามสีรถ ทะเบียนรถที่ผมขับมา
   รออยู่นานพักใหญ่เลยครับ แล้วเราก็ได้เจอกัน เพื่อนที่ไม่สนิทกันสักนิด แต่มีความรู้สึกดีๆ ให้เสมอ เรารู้จักกันที่อู่รถของเขาที่ “ผาแดง” ศรีราชา และเรื่องราวที่คุยกันมาตลอดก็คือเรื่องรถ
   สมัยนั้นร้านเขาอยู่ริมถนนทางไปพัทยาเลยครับ ทำเลดีมากๆ รถจอดโดดเด่น ใครขับไปพัทยาก็ต้องมอง จนเจ้าของที่เอาคืน เลยต้องย้ายร้านมาอยู่ด้านใน ผมเองก็เพิ่งจะมารู้จักร้านเขาวันนี้เองแหละครับ
   เดินดูรถลูกค้าเขาก็เพลินแล้วล่ะครับ ที่นี่คืออู่บูรณะรถอเมริกันและรถโบราณ แต่แปลกที่งานส่วนใหญ่มักจะเป็น “งานแก้” ที่อู่อื่นทำไม่จบ แล้วเจ้าของตัดสินใจมาจบลงที่ร้านนี้
   ก็คงเพราะหน้าตาร้านเก่าโทรม กระทั่งชื่อร้านก็ยังไม่มี เลยไม่มีใครกล้านำรถแพงๆ ของตัวเองมาทำ หารู้ไม่ว่าพี่แก้วนี่ทำรถอเมริกันมานานเป็นสิบๆ ปีแล้ว ไม่ใช่แค่รับซ่อมหรือบูรณะ แต่เขายังสั่งของโดยตรงจาก USA ได้เองอีกด้วย เครื่อง Chevy, Ford จะถนัดมาก
   ตอนคุยกันเขาก็ถามถึงมอเตอร์ไซค์ของผมว่าพร้อมเมื่อไหร่ เขาจะเอารถไปขนมาให้ ผมจะได้มีรถขี่เสียที
   นั่งคุยกันอยู่นานมากจนถึงบ่ายสอง เริ่มหมดมุขคุย เกรงใจเขาด้วยที่ต้องไปทำธุระที่โรงกลึง เลยขอแยกตัว คราวหน้าคงพบกันใหม่ได้ไม่ยากแล้วล่ะ ผมรู้จักบ้านเขาแล้ว
   ขับต่ออีกราว 50 กม ก็จะถึงสนามแข่งครับ จัดกันที่เดิมคือสนามกีฬาแห่งชาติภาคตะวันออก ผมเปิดให้ GPS นำทาง เลยพบทางเข้าใหม่ที่เป็นทางทรายผสมลูกรังช่วงสั้นๆ ไม่ถึง 100 เมตร เป็นแปลกดี น่าสนใจ เลยลองเข้าไปดู
   ผมชอบทำอะไรแปลกใหม่ เพราะเป็นการฝึกสมองไปด้วยในตัว แต่การมอง GPS และขับไปด้วยในซอยเล็กๆ ย่านชุมชนนี่อาจไม่ใช่สิ่งที่ควรทำนัก ผมขับช้าๆ เพราะกลัวเลี้ยวผิดซอย ถนนแคบๆ แบบนี้กลับรถลำบากมาก
   ในที่สุดก็พามาออกที่ด้านหลังของสนามกีฬาครับ เจ๋งดีว่ะ มันเหมือนเป็นเส้นทางลับอะไรแนวๆ นั้น คือไม่มีใครกลับออกทางนี้สักคน ถนนก็ไม่มีไฟ กลางคืนนี่คงมืดสนิท
   มาถึงสนามตอน 0300 มองเห็นเวทีสูงๆ แล้วรู้สึกสยอง นั่นมันคือเวทีของกรรมการแน่ๆ แต่มันอยู่ด้านใต้ลมเฉียงๆ นิดๆ แปลว่าผมจะต้องสูดควันยางจนมึนแน่นอน
   มองไลน์สนาม แต่ไม่เห็น Apex เลยมองหา “เอก” แต่ไม่เห็นรถเขาจอด ถามใครก็บอกว่าเอกยังไม่มา
   สักพักเจอ “เล็ก” และน้องๆ อีกหลายคน บางคนมายกมือไหว้สวัสดีทักทาย ผมเองกลับไม่รู้จักเขา ผมงี้โคตรอายเลย
   แดดร้อนแรงโคตรเลย นึกถึงผมต้องนั่งอยู่บนเวทีนี้สองวันเต็มๆ โอ้โห ไม่มาได้ไหมเนี่ยะ ร้อน อบ และต้องดมควันตลอดวัน รถแข่ง 70 คัน เอาแค่รอบ Qualify ขับคันละ 2 รอบ ก็ 140 เที่ยวไปแล้ว ยังไม่นับพวกเข้ารอบอีก 32 คันใน A Class และอีก 32 คันของ B Class แถมสนามนี้มี C Class อีกด้วย แต่เอาแค่ 8 คัน (จากนักแข่ง 19 คัน)
   คิดคร่าวๆ ผมก็ต้องดมควันไม่ต่ำกว่า 300 เทียวครับ !!!
   ผมเดินป้วนเปี้ยนแบบเขินๆ เพราะแทบไม่รู้จักใครสักคน คนไหนพอคุ้นหน้าบ้างก็ทักทายกันไป แต่ลำบากใจนิดตอนพูดคุยกับนักแข่งบางคน เพราะผมกลัวคนอื่นมองว่าถ้าสนิทกันแล้วผมอาจจะลำเอียงในการให้คะแนนได้ ตรงนี้ผมต้องรักษาภาพลักษณ์เอาไว้ให้ดี
   “เต้ย” รุ่นน้องที่เป็นกรรมการร่วมกันเดินมาทัก คุยกันนิดหน่อย แล้วเล็กก็โทรคุยกับเอกและเป็นคนเดินไปวางไพลอนที่จุด Apex เอง พอวางเสร็จก็กลับไป ผมดูนักแข่งซ้อมขับ แต่คุยกับเต้ยแล้วรู้สึกว่าไลน์มันแปลกๆ ไป นี่เจ้าเอกเขาต้องการอย่างนี้จริงๆ หรือ
   เส้น Start Drift อยู่เลยถัดมาจากจุด Start แค่นิดเดียว และห่างโค้งแรกพอควร ผมกลัวว่ารถจะไม่มีแรงส่ง ผมคิดในใจว่าอาจต้องมีการปรับแน่ๆ แต่ก็ไม่กล้าเลื่อนจุดตั้งไพลอน
   เริ่มมีนักแข่งมาบ่นใกล้ๆ ว่ามันแปลกๆ ขับยาก ไอ้ยากน่ะผมไม่กลัว กลัวเรื่องอันตราย สนามนี้มันแคบ และวางแท่งปูนห่างแทร็คแค่นิดเดียวเอง
   แดดก็แสนจะแรงตลอดวัน ช่วง 0400 เป็นต้นมาก็จะต้องนั่งย้อนแสง แดดส่องเข้าหน้ากรรมการโดยตรง โหห ไอ้นี่สาหัสมากๆ ผมนึกไม่ออกจริงๆ ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เริ่มคิดอยากได้ออกซิเจนกระป๋องมาใช้
   มันคือช่วงเวลาที่สาหัสมาก นั่งย้อนแสงและกลางสนามมีแต่ควันยาง เห็นแสงอาทิตย์ส่องผ่านลอดกลุ่มควันเป็นเส้นแสงสวยมากๆ แต่ทว่า มันมองไม่เห็นรถแข่งในสนามแม้แต่น้อยเลยนะ โหดสัสเลยล่ะ
   ผมอยู่จนเย็นๆ ก็กลับเข้าห้องพัก ครั้งนี้พักที่ LK Crystal เหมือนเดิมครับ เคยพักแล้ว เริ่มคุ้นเคยกับสถานที่ เป็นโรงแรมไม่ใหญ่มาก ที่จอดรถน้อย เพราะส่วนใหญ่จะรับลูกค้าทัวร์จีน มาพักตอนเย็น แล้วก็ออกไปตอนเช้า
   สองจิตสองใจว่าจะหาอะไรกินดี แต่นิสัยผมขับรถแล้วขี้เกียจจอดแวะ เว้นเสียแต่มีที่จอดรถดีๆ ยิ่งเอารถพ่อไปด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ไม่กล้าจอดซี้ซั้วเลย เน้นแบบเรียบร้อยมากๆ เดินไกลก็ยอม
   กะว่าจะมาจอดที่โรงแรมแล้วขี่จักรยานออกหาของกิน แต่พอเอาของเก็บในห้อง อาบน้ำเสร็จก็ขี้เกียจออกไปแล้วล่ะ เปิดแอร์นอนพักดูทีวีสบายมากๆ เลย หิวก็กินถั่วอบ ปลาเส้น ที่เอาติดมาด้วย
   กลางคืนดูสารคดีผจญภัย ชอบมากๆ นอนดึกกว่าปกตินิดหน่อย เห็นโฆษณาโรงเรียนกำเนิดวิทย์ที่ค่าย PTT ทำการสนับสนุน ขอชมจากใจว่าทำออกมาได้ดีมากๆ ครับ

O'Pern · « **Reply #14 on:** August 18, 2015, 06:46:41 pm »

15 สค 58
   มาพัทยาก็เอาจักรยานออกขี่สินะ ไม่มีอะไรดีไปกว่าการขี่เลียบเลาะชายหาดพัทยา ปีก่อนโน้นก็มาครั้งหนึ่งแล้ว วันนี้มาก็เจอชายหาดที่จัดทำใหม่จนดูดีกว่าเดิมเยอะมาก แต่ก็แลกกับความโล่งโปร่งสบายริมชายหาดที่หายไป
   เช้านี้ขี่ไปแหลมบาลีฮาย เออ มึงก็อยู่ประเทศไทยนะ ทำไมต้องตั้งชื่อออกมาแนวนี้ด้วยนะ งงโคตรเลย
   ขี่ออกไปทางถนนพัทยาใต้ เห็นรถชะลอตัวกัน โอ้โห มีถุงขวดเบียร์หล่น แตกไปหลายขวดแล้ว (ขวดเปล่า) ผมรีบจอดจักรยาน โบกมือให้รถจอด เดินไปเก็บขวดออกมา แต่มันก็ยังมีเศษแก้วเกลื่อนอีกเพียบ เลยเดินไปหยิบ แต่ก็หยิบได้แค่ชิ้นใหญ่ๆ เลยตัดสินใจถอดรองเท้าแตะเอามากวาด แต่ก็นั่นแหละนะ ทำได้แค่เพียงเล็กน้อย ถามหาไม้กวาดจากชาวบ้านที่อยู่ตรงนั้นเขาก็บอกไม่มี
   เฮ้ยย งงจริงๆ เลย ผมจะมาช่วยเก็บกวาดให้ แต่ตัวเองอยู่ในบ้านบอกไม่มีไม้กวาด สุดตีนมากๆ
   ไม่เป็นไร ผมเดินหาแถวๆ ข้างทาง เผื่อเจอเศษวัสดุแข็งๆ หน่อย ผมก็สามารถกวาดโกยได้แล้ว เดินไปจนถึงศาลพระภูมิเจอไม้กวาดวางอยู่เป็นกองเลย น่าจะเป็นของเจ้าหน้าที่รักษาความสะอาด เลยหยิบมาใช้
   ทีนี้ไปยืนกลางถนนกวาดอย่างเป็นทางการเลยครับ ตอนเช้ารถน้อยๆ พวกเขาก็อ้อมหลบผมไป ตัวผมเองยืนกวาดก็คอยมองรถไปด้วย คันไหนท่าทีมาเร็วๆ ผมก็ยกมือโบกให้หลบ
   กวาดอยู่ราว 1 นาทีเศษ เอาไม้กวาดไปเก็บเข้าที่ โกยเศษแก้วไว้ข้างขอบทางเท้าแล้วก็ออกขี่จักรยานต่อ จังหวะบีบเบรกรู้สึกเจ็บจี๊ด รู้ทันทีว่านิ้วผมโดนเศษแก้วเข้าแล้ว
   จอดแคะนิ้ว แต่ก็ไม่มีของแหลมๆ มาบ่งมันออก เลยเลี่ยงไม่ใช้นิ้วนั้นซะ เอาไว้กลับห้องพักค่อยจัดการ
   ขี่ไปจนถึงสุดทางเลยท่าเรือเข้าไปอีก พบว่าบริหารจัดการพื้นที่ได้แย่มาก ถนนสวยๆ กลายเป็นที่จอดเรือขนาดใหญ่ เชิงเขาสวยๆ นี่เรือเขาจองกันตลอดแนวไปหมดแล้ว รถยนต์ยังขับเข้าไปแทบไม่ได้เลย ผมไปช่วงที่พวกเขาทยอยเอาเรือลงน้ำพอดี ใช้รถแทร็คเตอร์ลากเรือไปหย่อนลงใน ramp อลหม่านพอดู
   ขี่ขึ้นเขาไม่ไหวครับ รถคันนี้ GI โหดมาก บนพื้นราบนี่ตอนออกตัวยังหนักเท้าเลย ตัดสินใจขี่กลับทางเดิม ผ่านจุดที่เพิ่งกวาดขวดมา แต่ไม่มีเศษขวดที่ริมขอบทางเท้าแล้ว คงจะมีเจ้าหน้าที่มาเก็บไปเรียบร้อยแล้ว
   ถึงที่พักก็หิวเลยครับ เก็บจักรยานก็นั่นกินมื้อเช้า โรงแรมนี้ทำอาหารใช้ได้ครับ แม้จะมีแค่ไม่กี่อย่าง แต่ก็รสชาติดี เช้านี้ผมกินข้าวผัด ไข่ดาว ผัดผัก แฮม ไส้กรอก ที่อร่อยสุดก็คือปีกบนไก่ทอด (ไอ้ชิ้นนี้บางคนเรียก “น่องเล็ก”)
    กินเสร็จก็อาบน้ำแต่งตัว ไม่ลืมใช้มีดปลายแหลมสะกิดเศษแก้วเล็กจิ๋วนิดเดียวที่ปลายนิ้วชี้ขวาออก เขี่ยอยู่นานมากเลยนะ ทำงานไม่ถนัดเลย จับมีดมือซ้ายด้วยน่ะ
   ขับต่อไปทางจอมเทียนจนถึงซอยชัยพฤกษ์ระยะทางราว 6 กม สนามร้อนมากครับ ผมเล็งทำเลที่รถปลอดภัยไว้แล้ว คือจอดในพื้นที่ของสวนสาธารณะที่อยู่ติดๆ กันนี่แหละครับ ตอนเช้าร่มหน่อย แต่ตลอดบ่ายถึงเย็นก็ตากแดดตลอด
   และแล้วสนามแรกของงาน Drift Competition 2015 ก็มาถึง แหม สนามแรกของปี เล่นซะเดือน 8 เชียวนะ
   กว่าจะเริ่มควอลิฟาย C Class ได้ก็ตอน 0100 ครับ สูดควันกันไปแบบเพลินๆ ผมรับหน้าที่ดูในจุด Apex ที่มีทั้งหมด 100 คะแนน แบ่งเป็น 30 40 30 ดูกันแบบตาเขม็งเลยครับ เหนื่อยดี แต่ผมชอบงานยาก งานท้าทายไง ก็เลยสนุกกับมัน
   ควอลิฟาย C เสร็จแล้วก็ตามด้วย B และ A ครับ พักเบรกนิดหน่อย พอให้เราได้เข้าห้องน้ำบ้าง หาของกินบ้าง
   แข่ง C Battle กันเลย ซัดกันไปเรื่อยๆ แสนจะโชคดีที่วันนี้ท้องฟ้ามีเมฆมาก แดดเลยไม่แรงเหมือนเมื่อวาน ลมก็ช่วยพัดควันไปยังด้านทิศเหนือ (เวทีอยู่ทิศตะวันออก) ท้องฟ้าเป็นใจจริงๆ
   ทางค่าย PTT ก็ขยันเอาน้ำ เอามาม่ามาเสิร์ฟให้ทุกงานเลยครับ ขอบคุณอีกครั้ง จัดมาม่าหมูสับไป 1 ถ้วย แต่กินแล้วแทนที่จะอิ่ม กลายเป็นอยากกินโน่นนี่ต่อ เฮ้ย แปลกมาก เดินไปร้านค้าหาไอติมมากิน 1 ถ้วย สักพักก็หยิบเลย์ของเด็กๆ ที่เขาซื้อมาเป็นของกองกลางกินอีกด้วย โหห โหดมาก
   ช่วงเย็นเริ่มมีครึ้ม แต่ไม่มากนะ ลมเย็นพัดโชย สบายดีจริงๆ เลย โชคดีมากๆ คิดว่าจะต้องเจอแดดร้อนแรงเหมือนเมื่อวานเสียแล้ว เจอรถไอติมของเนสเล่มา ผมงี้รีบไปหามากินอีกแท่ง เฮ้ย วันนี้กินโหดว่ะ
   ต่อด้วย B Battle จนเหลือแค่คู่ชิง เอาเก็บไว้แข่งต่อพรุ่งนี้

   ผมเข้าที่พักทันที แล้วก็คิดแบบเดิมอีกนะว่ากะจะเอาจักรยานออกขี่หาของกิน คิดไว้คงเป็นพวกบะหมี่ข้างทางนี่แหละ แต่พอเข้าห้องพักแล้วก็เกิดอาการขี้เกียจแทน อาบน้ำแล้วก็ไม่อยากไปไหนแล้วล่ะ หยิบถั่ว และปลาเส้นที่เตรียมสำรองมากินต่อแทนเป็นอาหารมื้อเย็น
   กลางคืนซ้อม Uke ที่หอบหิ้วเอามาด้วย เล่นเสียเพลินเลย จัดไปซะเกือบชั่วโมง ไม่รู้ว่าจะหนวกหูรบกวนคนข้างห้องบ้างไหมนะ

racing-club.net

News:

Author Topic: สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok (Read 13379 times)

O'Pern

สค 58 15-16 DC สนาม 1 17 Bomb Bangkok

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58

O'Pern

Re: สค 58