กรก 58 6 !

[O'Pern]

1 กรก 58
   เมื่อคืนมิวกลับมาบ้านพร้อมกับ Dell Core i7 ถือมาอวด แล้วพูดเองว่า
“พ่อ มิวจะไม่ติดเครื่องนี้นะ”
“แล้วไอโฟนล่ะ” ผมถามกลับ
“อ๋อ อันนั้นติดอยู่แล้ว”
   จบข่าวสั้นประจำวัน

   วิ่งไปอีก 1 ชม ครับ ถ้าวันไหนขี้เกียจ ก็นึกถึงภาพคนที่เขาเดินไม่ได้ แค่นี้แหละ พลังใจมาเพียบเลย ใจมันคิดว่า “มึงจะวิ่งตอนนี้ในวันที่มึงมีขา หรือต้องรอให้เดินไม่ได้แล้วถึงมานึกอยากวิ่ง”
   อาหารเช้าวันนี้คล้ายของเมือวานเลยนะ แค่เปลี่ยนจากผักบุ้งเป็นผั้กคะน้า และเปลี่ยนจากไข่เจียวเป็นไข่ดาว
   Pop P Style (รุ่นน้องที่ดริฟท์ด้วยกัน) กรามหัก ผมเดาว่าน่าจะเกิดจากการโดดเนินของมอเตอร์ไซค์วิบากนะ ชีวิตของป๊อบน่าอิจฉามากๆ เห็นเดินทางและเล่นกีฬาผาดโผนที่เขาชอบบ่อยเหลือเกิน ทั้งเจทสกี มอเตอร์ไซค์ รถยนต์ ฯลฯ ติดตามในเฟซบุ๊คก็เจอเขาเดินทางไปแทบทุกหนแห่ง เด็ดสุดคือเอาลูกชายไปด้วย
   เขาเอาภาพโดดเนินมาลง ผมก็แซวว่าให้เล่นท่า Superman Seat Grab ทุกที รู้สึกผิดเลยว่ะ ไม่รู้มันคิดอยากจะเล่นท่าผาดโผนอวดผมหรือเปล่าถึงได้มาพลาดเช่นนี้ แต่ล่าสุดก็ผ่าตัดออกมาเรียบร้อยดีแล้วนะ คงต้องพักพื้นอีกหน่อย แนะนำให้เลิกเลยนะครับน้อง อายุเริ่มมาก กระดูกมันต่อกันติดได้ยากกว่าสมัยเด็กหรือวัยรุ่น
   วันนี้เป็นวันหยุดกลางปีของธนาคาร เฮ้ยย แปลกดีว่ะ มีวันหยุดแบบนี้ด้วยน่ะ ปกติมึงก็โคตรจะหยุดอยู่แล้ว เสือกมีกลางปีด้วย เท่สัสสส
   จะทำธุระก็เลยต้องเข้าไปในห้างแทนครับ บ่ายบริษัท LG โทรมาบอกว่าแบตที่สั่งไว้ได้แล้วนะ ราคา 217 บาท อิอิ
   ผมใช้โทรศัพท์รุ่นเก่ามากน่ะครับ สไตล์ผมคือไม่พัง ไม่เสีย ไม่เปลี่ยน นี่เล่นจนใช้แบตฯแท้ชิ้นที่ 3 แล้ว หาซื้อตามร้านทั่วไปก็ไม่มีของ ขนาดเข้าศูนย์ก็ยังบอกไม่มี เลยต้องโทรเข้า Call Center แล้วสังไว้ พอของมาก็จะมีเจ้าหน้าที่ติดต่อโทรมาบอกให้เราไปรับของได้
   ค่ายเกาหลีนี่ผมชอบ LG มากกว่า Samsung ครับ จำได้แม่นเลยนะ ฝังใจโคตรๆ ผมใช้แอร์ของ Samsung ได้แค่ปีครึ่ง คอมฯแม่งพังแล้ว ต้องทิ้งเลย ค่าซ่อมเกือบหมื่นน่ะ ในขณะที่แอร์ทั้งตัวหมื่นกว่าบาท
   แอร์ทุกตัวในบ้านใช้กันเกินสิบปีขึ้นไป แต่ไอ้ห่านี่ใช้แป๊บเดียวพังแล้ว ลูกกูยังไม่ทันโตเลย จำฝังใจกับผลิตภัณฑ์ของ Samsung ทุกอย่างครับ จะเรียกว่าอคติก็ย่อมได้เลย ไม่เถียงสักนิด

   ศูนย์ทดสอบยางล้อระดับมาตรฐานโลกจะเกิดขึ้นแล้วนะที่ฉะเชิงเทรา เห็นรูปแบบสนามนี่ผมชอบมากๆ เลย อยากเข้าไปทำงานข้างในเลยนะ สร้างเสร็จ 2561 ครับ



ภาพวิวจากคอนโด ถ่ายจากมือถือกาๆ ตัวปัจจุบันนี่แหละ

[O'Pern]

2 กรก 58
   ออกวิ่งไป 55 นาที พักนี้ไม่ขี้เกียจแล้วนะ แม้น้ำหนักตัวจะไม่ลดลงเลย แต่การวิ่งมันช่วยทั้งระบบร่างกายให้ทำงานสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเรื่องของฮอร์โมน ผลดีอีกอย่างที่ไม่ค่อยมีใครเอ่ยถึงก็คือพวกหลอดเลือดทั้งระบบจะแข็งแรงขึ้น ลดอาการหลอดเลือด ตีบ ตัน แตก ไปได้มาก
   ติดตามข่าวรถ Subaru BRZ ที่เขาประกาศลดราคามา 5 แสน เล่นเอาหูผึ้ง แต่พอสอบถามก็บอกรถที่นำเข้ามา 100 คันแรกขายหมดแล้ว เลยไม่ต้องฝันต่อ แต่สองวันก่อนได้ข่าวว่าจะมีรถล็อตใหม่เข้ามาอีก แถมขายราคาเดิม !!!
   เฮ้ยยย ไม่นะ ข่าวนี้เล่นเอาผมใจสั่น คนเคยเล่นรถยังไงมันก็ชอบอยู่ล่ะนะ ที่ผ่านมาไม่เคยมีรถคันใดเข้าตาเลย มีพวก mini แต่มันก็ออกแนวเกย์ๆ ตุ๊ดๆ หน่อย แถม FF อีกด้วย ไม่ชอบเลย หน้าตารถก็ดูไม่แมน มาเจอ 86 / BRZ นี่แหละพี่พอได้ แต่ก็ติดที่ราคา 2.7 ล้าน (ประมาณ) แต่พอ BRZ ลดลงเหลือ 2.08 ล้าน เฮ้ยๆ ๆ ๆ รอกูแพร๊บบบบ
   หาข้อมูลเพิ่ม มาเจอคู่รักเก่า Mazda MX-5 จะมาปีหน้า เฮ้ยยย ไอ้นี่เพื่อนสนิทเลยนะ ผมขับตัว NA (MK I) ตัวแจ้งเกิดของเขาเลย หลังจากนั้นก็มีตัว NB ที่ใหญ่ขึ้นมานิด และ NC ที่เริ่มใหญ่ขึ้นเยอะ ผมไม่ชอบครับ รถแนวนี้มันต้องคันเล็กๆ คล่องๆ ปราดเปรียว จนตัวล่าสุดที่จะออกขายปีหน้าคือ ND มันกลับมาเล็กลงแล้ว ดูด้านข้างคล้าย BMW Z4 ตัวแรกเลย รุ่นนี้ออกแบบโดยค่าย Lancia ที่อิตาลี ปรับปรุงด้วยการใช้คอนเสปเดิมของตัว NA ก็เลยต้องมีการลดน้ำหนักของหลายๆ ชิ้นส่วน แต่ผมว่าถ้าไอ้ชิ้นที่มันน้ำหนักเพิ่มขึ้นน่ะ ทางโรงงานเขาคงไม่เอามาคุยบอกเราหรอกนะ
   ตอนนี้เลยมีรถ 2 คันที่ผมสนใจ คือ BRZ และ MX-5 แต่ก็อาจได้แค่สนล่ะนะ เพราะยังไงแล้วก็ต้องเก็บเงินไว้ให้มิวเรียนนักบินในอนาคต
   ความฝันของผมมันพังทลายไปหมดแล้ว เหลือแต่ฝันของลูกที่ผมยังพอจะช่วยผลักดันให้เขาถึงที่สุดได้
   ขอให้เขาเอาจริง และทำให้ถึงที่สุดก็แล้วกัน

[O'Pern]

3 กรก 58
   วิ่งเข้าไปอีกสินะ วิ่งไปเรื่อยๆ ถ้ายังอยากที่จะใช้ชีวิตอย่างแข็งแรงอยู่เช่นนี้ ก็ต้องวิ่งมันเป็นประจำ แต่ถ้าเบื่อก็ไปทำอย่างอื่นบ้างก็ได้นะ จักรยาน เรือ ฯลฯ แต่สำหรับผมแล้ว ถ้ามีเวลาแค่ 1 ชม ไอ้การวิ่งนี่แหละครับ สะดวกสุดแล้ว แถมได้ออกแรงเยอะกว่ากีฬาอื่นอย่างมากเลย
   ขี่จักรยาน 1 ชม นี่แม่งเสื้อแทบไม่เปียกสักนิด แถมระหว่างทางก็ต้องลุ้นกับหมา เสี่ยงคนและรถตัดหน้า ฯลฯ ส่วนเรือนี่ถ้าไม่ได้ไปริมน้ำก็หมดสิทธิ์
   เช้านี้จัดไป 1.05 ชม แปลกใจมากที่น้ำหนักตัวไม่ลดลงเลย เฮ้ย นี่วิงกันเป็นเดือนแล้วนะ แถมวิ่งต่อเนื่องประจำ หรือเป็นเพราะยังคุมอาหารได้ไม่ดีพอ
   ผมชอบคิดค้นสูตรของตัวเองครับ เชื่ออีกอย่างว่าร่างกายคนเราสภาพไม่เหมือนกัน ก็จะเหมาะสมกับการออกกำลังไปคนละแบบ ยกตัวอย่างเป็นพวกจักรยานจะเห็นได้ชัดมาก บางคนซ้อมตามตารางเป๊ะเลย ขี่ให้หัวใจเต้นอยู่ในโซนนั้นโซนนี้กี่นาที แล้วมีการเร่งสลับผ่อนกี่นาที ฯลฯ ฟังดูดีใช่ไหม แต่จะบอกให้นะว่า ผมไม่เชื่อแม่งเลยสักนิด
   ส่วนใหญ่จะเป็นการไปแปลตำราของฝรั่งเขามาครับ ไอ้พวกฝรั่งนี่ก็ตัวมั่วเลย โดยมากสูตรนี้จะเป็นของพวกนักกีฬาอาชีพ ทำเพื่อรีดประสิทธิภาพของร่างกายออกมาให้ถึงที่สุด คือถ้ามึงหวังจะขี่ให้ได้อย่างเขาก็โอเคนะ แต่ผมเน้นสุขภาพไง มันมากันคนละทาง
   อีกเรื่องที่หลายคนพลาดกันเยอะ นั่นคือการออกกำลังกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขี่จักรยานนี่แหละ ไอ้ขี่ออกทริป ขี่เล่นนี่ไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นพวกแก๊งเสือหมอบนี่สิ ที่การขี่ของเขามักจะซ้อมกันแบบเป็นทีม มีผลัดกันนำ (เรียกว่าหัวลาก) คนหลังทำ Drafting (เรียกว่าดูดมั้ง) ถ้าเป็นวัยรุ่น วัยหนุ่มก็ไม่เท่าไหร่ ปัญหาจะมาเกิดกับวัยกลางคนที่บางคนสุขภาพไม่ดีแต่ไม่รู้ตัว
   ไปซัดอัดตามกลุ่มเด็กนานเข้าก็เลยช็อคกลางถนนเสียชีวิตไป มันคือเรื่องจริงที่เกิดบ่อยมาก มีปีละไม่ต่ำกว่า 2 ราย แรกๆ ก็ตกใจ แต่ทุกวันนี้ได้ยินคำว่า “หัวใจวาย” จนเป็นเรื่องปกติแล้ว 
   บ่ายไปศูนย์ LG ไปรับแบตฯโทรศัพท์ที่หาซื้อไม่ได้แล้ว เขาเพิ่งย้ายออฟฟิซมา จอดรถยากมาก แบตฯราคา 217 บาท รวมแวตแล้ว รับประกัน 6 เดือน เปลี่ยนใหม่ฟรี
ไอ้แบตฯชิ้นนี้มันผลิตเมื่อปี 2014 ส่วนโทรศัพท์นี่เก่ากว่านั้นเยอะเลย
   กลับมาบ้านก็รีบชาร์จแบตทิ้งไว้ ไม่รู้ว่าของเดิมมันจะเก็บไฟได้ดีอยู่ไหม ยังมาใหม่ๆ ต้องอัดไฟเข้าไปให้เต็มเสียก่อน เทียบกับก้อนเก่านี่ต้องชาร์จกันทุกวันเลยนะ ทั้งๆ ที่ไม่ได้คุยอะไร ข้ามวันแบตก็ค่อยๆ ลดลงไปเอง มันคงเสื่อมนานแล้วล่ะ
   มี่ข่าว คสช จะอนุมัติซื้อเรือดำน้ำจากจีน
   ผู้คนต่างตำหนิกันไปต่างๆ นานา อย่าเพิ่งตามน้ำกันไปครับ ลองหาเหตุผลของทางฝั่งกองทัพแล้วพิจารณาดูกันก่อน ฟังความทั้งสองด้าน 
   เห็นข่าวอะไรก็อย่าเพิ่งไปด่าตามเขากันเสียหมดครับ ออนไลน์อย่างฉลาด เลือกเสพเฉพาะข่าวจริง และแสดงความคิดเห็นด้านสร้างสรรค์เท่านั้นครับ

[O'Pern]

4 กรก 58
   มิวเล่นคอมฯ นอนดึก เป็นตามที่ผมคาดการณ์ ทำเอาผมนอนดึกไปด้วย ส่งผลให้ตื่นสาย เช้านี้วิ่งไปได้แค่ 40 นาทีเท่านั้นเอง เนื่องจากมีเวลาน้อย เลยวิ่งแบบอัดซะ ได้เหงื่อเพียบดี
   ปกติผมจะวิ่งแบบเบาๆ ให้หัวใจเต้นปานกลาง ร่างกายจะเผาพลาญไขมัน แต่ถ้าวิ่งแบบโหมอัดร่างกายจะอยู่ในโหมดไม่ใช้อ๊อกซิเจนในการเผาผลาญ พวกนักจักรยานจะรู้ดี พวกขี่แบบบ้าพลังร่างกายจะบึกหนาตัวยิ่งโต พวกขี่ปานกลาง ลากยาว ไกลๆ นานๆ จะผลาญไขมันได้ดีกว่า
   อันนี้นับเฉพาะการขี่นะ แต่ปัจจัยหลักนั่นคือเรื่องของการกินนี่แหละครับ ขี่อย่างไรก็แล้วแต่ หากกินไม่เลือกมันก็ลดแทบไม่ลง
   สิ่งที่นักออกกำลังกายมือใหม่พลาดกันเยอะนั่นคือคิดว่าควรจะต้องออกกำลังระดับปานกลาง ยาวๆ ต่อเนื่องนานๆ โดยคิดว่าพวกที่โหมอัดเร่งนั้นทำผิดวิธี
   ไม่ใช่นะครับ ไม่ได้ผิดอะไรเลย มันแค่ผลาญไขมันได้ช้ากว่าเท่านั้นเอง แต่ข้อดีของมันล่ะ
   กล้ามเนื้อแข็งแรง ทรงพลังขึ้น ทนทานขึ้น
   กล้ามเนื่อดีก็ส่งผลให้ปกป้องคุ้มครองกระดูกและข้อต่อได้ดีกว่าคนกล้ามเนื่อเล็กๆ
   ระบบหายใจดีขึ้น (ถ้าเขาฝึกหายใจอย่างถูกต้องไปด้วยขณะออกกำลังนะ)
   ปอดแข็งแรงขึ้น จุอากาศได้มากขึ้น สูดออกซิเจนได้มากขึ้น
   หัวใจแข็งแรงขึ้น บีบอัดแต่ละครั้งได้ปริมาณเลือดมากกว่า ทำให้ในสภาวะปกติหัวใจจะเต้นช้ากว่าคนทั่วไปมาก
   ยังดีข้อดีของการออกกำลังแบบสายโหดอีกมากนะ แต่สิ่งที่ผมชอบและคนกล่าวถึงกันน้อยมากๆ นั้นคือเรื่องของ “หลอดเลือด”
   พวกสายโหดหลอดเลือดจะแข็งแรงมากกว่าคนปกติ (แต่ก่อนจะเป็นสายโหด ต้องแน่ใจว่าร่างกายเราสภาพแข็งแรงดีก่อนนะ ไม่งั้นอาจน็อคคาเวที) ปัญหาเรื่องหลอดเลือด ตีบ ตัน แตก ก็จะลดลงไปได้มาก
   ขณะร่างกายอยู่ในโหมดบ้าพลัง หลอดเลือดจะขยายตัวมาก เช่นนี้ก็เท่ากับเรากำลังออกกำลังกายหลอดเลือดไปในตัว
   เห็นไหมว่าสายโหดก็มีข้อดีเยอะแยะ อ่านในเวปจักรยานแล้วกูจะอ๊วก ไปจำขี้ปากคนอื่นแล้วมาเล่าต่อกันอีกแล้ว แถมใส่ความคิดเห็นแบบเว่อร์มาก เช่น บอกว่าปั่นผิดวิธียังไงก็ไม่ผอม
   เฮ้ย พี่ครับ ผอม ไม่ผอม มันอยู่ที่วิธีการกิน และเรื่องของวัยก็มีส่วนสำคัญมาก
   เด็ก วัยรุ่น หนุ่มสาว พวกนี้ลดได้เร็วมากครับ แต่ถ้าลองเป็นพวกอายุมากๆ สิ ต่อให้ขี่เหมือนกัน กินเหมือนกัน รับรองว่าลดโคตรยาก เพราะกระบวนการเผาผลาญในร่างกายของแต่ละคนนั้นแตกต่าง อายุยิ่งมากการเผาผลาญก็สู้เด็กหรือหนุ่มสาวเขาไม่ได้

[O'Pern]

5 กรก 58
ตื่นสายหน่อย แต่ก็ออกวิ่งไป 1 ชม ตอนแรกอยากเอาจักรยานออกขี่บ้าง แต่เปลี่ยนใจ เพราะมีเวลาน้อย ขี่แค่ 1 ชม นี่ กลับมาเสื้อยังไม่เปียกเลย
   เออ ผมไม่ได้จับจักรยานขี่แบบเป็นทางการมาเป็นเดือนแล้วนะ ไปดูอีกทีลมยางอ่อนยวบเลย ปีก่อนๆ โน้นสนใจ Fixy กะจะมาเล่นผาดโผน ฮ่าๆ (ยังไม่เจียมนะ คิดว่าตัวเองพอมีพื้นฐานจาก BMX มาบ้าง) แต่ก็ไม่ได้ซื้อหรอกครับ มันแค่อยากได้เฉยๆ ผมแยกคำว่า “จำเป็น” กับ “อยากได้” ออกจากกันชัดเจน
   มาปีนี้คิดอยากได้รถเดินทางไกลแนว Audax กับเขาบ้าง แบบเอาเท่ไง ไอ้แรงปั่นน่ะไม่มีหรอก แต่อาศัยรถหรูดูดี ทั้งๆ ทีรู้นะว่าไม่มีทางทำได้วันละเป็นร้อยๆ กม อย่างพวกที่เขาขี่กัน
   คิดเล่นๆ ขำขำครับ ผมไม่ซื้อรถจริงหรอก และถ้าซื้อจริง ก็คงจะเป็นพวกรถทัวริ่งเสียมากกว่า อ้อ ผมออกแบบรถทัวริ่งในสไตล์ของตัวเองไว้แล้วนะ หางยาวปรี๊ดในสไตล์ที่ผมชอบเลย ว่างๆ ก็ขีดเขียนเล่นเก็บไว้ รถแบบนี้ไม่มีขายหรอก ถ้าอยากได้ก็ต้องหาคนสร้างให้
   ไอ้รถคันนี้พอจะเป็นจริงได้นะ เพราะอย่างไรแล้วในอนาคตผมก็คงต้องใช้ชีวิตกับจักรยานเดินทางไกลเข้าสักวัน ก็สร้างมันขึ้นมาวันนี้เลยไม่ดีหรอ นี่ก็เหลือแค่เก็บรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในการออกแบบ เช่นตำแหน่งจุดยึดกระติกน้ำ จุดยึดกระเป๋า ฯลฯ
   ไม่เคยคิดเลยนะว่าตัวเองจะต้องมาออกแบบจักรยาน ราวปี 2003 ผมคุยกับ “พี่ภูมิ” ที่ทุกวันนี้เขาทำร้าน Tiny Wheels ขายรถ Brompton เขาบอกว่าผมทำงานออกแบบมาหลายอย่าง ทำไมไม่ลองออกแบบจักรยานดูบ้าง
   ผมฟังแล้วก็เฉยๆ มาก ไม่ได้สนใจจะต่อยอดเสียด้วยซ้ำ เพราะไม่ถนัดงานสเกลเล็กๆ เลย เราจับแต่งานด้านรถยนต์มาตลอดจนมันอยู่ในสายเลือดไปแล้ว ที่มาสนใจจักรยานก็เพราะมันเชื่อมโยงถึงเรื่องการเขียนหนังสือ และด้านสุขภาพ เท่านั้นเอง
   หลายคนที่เริ่มมาขี่แล้วบอกสนุกมาก คืนชีวิตวัยเด็ก ได้ออกกำลังกาย ได้พบเพื่อนใหม่ ฯลฯ ไอ้พวกเหล่านี้มันอยู่ในตัวผมมาตลอดเวลานานมากแล้ว ผมเลยไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรกับจักรยานมากไปกว่านี้ ที่ขี่ก็เพราะสนุก ถ้าไม่สนุกก็หยุดขี่
   
   เช้านี้กินต้มเลือดหมู ใส่ใบตำลึงเพียบๆ รสชาติกลางๆ ครับ แต่เห็นผักก็ซัดเรียบจานแล้ว สายๆ ซ้อม Uke พักหนึ่ง นี่เล่นไปแล้วรู้สึกฝีมือมันจะไม่ค่อยพัฒนาเลย ไม่ใช่ถึงระดับเทพแล้วล่ะ เรียนรู้แบบมั่วเองน่ะ
   กลางวันกินสลัดแขก ผักเพียบๆ อีกแล้ว แต่ไม่อิ่มว่ะ เลยกินข้าวเหนียวปิ้งไปอีกชิ้น หึหึ จะอ้วนก็เพราะไอ้ตัวนี่แหละนะ
   เย็นกินข้าวโพดต้ม 3 ฝัก กะว่าจะไม่กินอะไรอีกแล้ว แต่หัวคค่ำแม่เข้าบ้านมาพร้อมกับอาหารเพียบ เลยกินร่วมวงไปอีกหน่อยหนึ่ง
   ดูรายการ Thailand Got Talent ผมเริ่มมั่นใจแล้วครับว่ามันเป็นเวทีการแจ้งเกิดของพวกกระเทย ทั้งนี้ก็เพราะมีกรรมการเป็นกระเทย แล้วแสดงพฤติกรรมอย่างออกหน้าออกตาว่าชื่นชอบในกลุ่มคนสปีชีเดียวกัน
   กระเทยมาทีไร กูได้เปลี่ยนช่องหนีทุกที
   ไม่ได้แอนตี้อะไรนักหรอก แต่การแสดงออกของกรรมการอย่างออกนอกหน้าว่าชื่นชมกระเทยนี่สิ ผมว่ามันเป็นเหมือนว่าจะส่งเสริมให้คนรุ่นหลังเป็นกระเทยกันมากขึ้น

[O'Pern]

6 กรก 58
   
   วันนี้น่าจะเป็นวันที่น่าจดจำของผมอีกวัน ผมทะเลาะกับภรรยาเป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมา

   รู้สึกแย่มากๆ

   ผมคงจะแสดงความคิดเห็นน้อยลง ๆ ๆ ๆ ๆ

รู้สึกว่าตัวเราจะค่อยๆ
เล็กลงๆ
ทุกวันๆ
เรื่อยๆ

นานเข้า ก็คงจะกลายเป็นฝุ่นผงแล้วปลิวหายไป

[O'Pern]

7 กรก 58
   ออกวิ่งไป 45 นาที เดินอีก 10 นาที วันนี้ลองเพิ่มความเร็วขณะวิ่งช่วง 30 นาทีสุดท้าย เหนื่อยสะใจดีครับ เอาไว้พรุ่งนี้ลองใหม่
   เช้านี้กินแกงจืดเต้าหู้หมูสับ ใส่เห็ดเข็มทอง แครอท เอารถพ่อออกไปขับใช้งานบ้าง กลัวแบตฯมันจะพังเสียก่อน
   วันก่อน “ไผ่” โทรมาคุยบอกว่ามีงานใช้สมองมาให้พี่เล่น เกริ่นไว้หน่อยเดียวก็วางสายไป วันนี้ “หมวย” ลูกน้องของไผ่โทรมาคุยรายละเอียดเพิ่มเติม
   มันคือผลิตภัณฑ์เสริมอาหารชื่อ Neya Cavi สไตล์เดียวกับพวกที่กินแล้วผิวสวยใสนั่นแหละครับ ของแนวนี้แต่ละค่ายก็จะใช้ของต่างกันออกไป กลูต้าไทโอนบ้าง โคเอนไซม์ Q10 บ้าง สเตมเซลบ้าง รกแกะบ้าง แล้วแต่กระแสว่าตัวใดจะมาแรง
   สินค้าแนวนี้หลอกขายผู้หญิงง่ายครับ ผู้หญิงส่วนใหญ่ยินดีจ่ายเพื่อให้ตัวเองสวย ดูดี ขาว เนียน ใส ฯลฯ
   อีกอย่างคือ ผู้หญิงกล้าลอง ชอบลอง ได้ผลหน่อยก็โคตรดีใจเลย อันไหนไม่ได้ผลก็จะเงียบๆ ไป คิดเสียว่ากูเสียค่าโง่ แต่ก็มักจะไม่เข็ดหรอก เจอการตลาดใหม่ๆ ก็หลงกลเข้าให้อีก
   ลูกค้าอยากให้ทำโฆษณาออกมาเป็นซีรี่ส์ 5 ตอน โจทย์มีให้มาแค่นี้แหละ ที่เหลือให้ผมไปจัดการ แล้ววันพฤหัสนี้เอาไอเดียมาเสนอพร้อมกับค่าใช้จ่ายด้วย
   เฮ้ยยย เร็วไปเปล่าพี่
   งานโหดๆ ก็เจอมาพอควร แต่แบบกระชั้นชิดนี่ไม่คุ้นเลยนะ
   งานใช้สมองล้วนๆ เลยนะครับ ยากนะครับ
   วางสายจากหมวยแล้วรีบโทรหา “ไอ้อาร์ต” เลย
   อาร์ตเป็นเพื่อนสนิทที่ทำงานร่วมกลุ่มกับผมมาตลอดตอนเรียน งานด้านศิลปะทุกอย่างไว้ใจอาร์ตได้เลย มันทำออกมาได้เจ๋งกว่าที่ผมคิดเยอะ ขอแค่ให้โจทย์มันไปเท่านั้น
   มีเพียงไม่กี่คนที่ผมสามารถปล่อยให้เขาคิดงานได้เต็มที่ โดยมากผมจะต้องให้ไกด์ไลน์ไปก่อน บางคนถึงขนาดต้องถึงขั้นแบบสั่งให้ทำ เจอแบบนี้ไม่อยากเรียกว่าเป็นทีมงานเลย มันเหมือนผมไปจ้างคนนอกมารับช่วงต่อเลย (out source)
   รับงานมาแล้วหัวสมองก็ทำงานทันที คิดโฆษณาออกมาเป็นตอนๆ แต่ละตอนมีคอสเสปต่างกันไป แต่ก็สามารถอธิบายในตัวผลิตภัณฑ์ได้ครบ
   กลับมาบ้านนี่รีบส่งข้อมูลทั้งหมดให้ไอ้อาร์ตเลย แล้วก็รอช่วงเย็นให้อาร์ตโทรมาฟรีเซนต์
   หึหึ ไม่ผิดหวังครับ ปล่อยมันทำงานได้เต็มที่จริงๆ แม่งคิดงานได้เจ๋งมากกว่าผมเสียอีก สุดยอดมากๆ
   แต่ปัญหาคือลูกค้าใจร้อนนัดคุยงานวันพฤหัสที่ 9 นี้เลยสิ โห เร็วเว่อร์เลยนะ ไอ้งานเร่งๆ น่ะเจอมาเยอะ แต่อันนี้ให้เวลากูแค่สองวันเองกับโฆษณา 5 ซีรี่ส์ และให้คิดค่าใช้จ่ายออกมาด้วย ฮ่าๆ
   ไอ้ค่าใช้จ่ายนี่แหละครับตัวบอกยากเลย จะถ่ายในสตูดิโอ หรือถ่ายนอกสถานที่ จะใช้ดาราดังหรือดาราหน้าใหม่ จะใช้กล้องเทพฯ หรือแค่ปานกลาง ตัดต่อเทคนิคพิเศษหรือแค่พื้นๆ ฯลฯ
   “เฮ้ย มึงไปนัดเพื่อนมึงที่รับงานมาคุยกันก่อนนอกรอบดีไหมวะ กูจะได้รู้ว่ากูมีอะไรอยู่ในมือบ้าง มีทีมงานลูกน้องอะไรให้กูบ้างไหม อะไรทำนองนี้” อาร์ตมันบ่นออกมา
   โอเค รับทราบ จัดไปครับ

[O'Pern]

8 กรก 58   
   วิ่ง 50 นาที เดิน 10 นาที ขณะวิ่งก็คิดแต่เรืองงานโฆษณาของ Neya Cavi นี่แหละครับ
   อาหารเช้ามีผัดผักบุ้ง ไข่เจียวใส่มะเขือเทศ ข้าวกล้องสีน้ำตาลอ่อน
   ตลอดวันนี่คิดงานกันหัวปันเลย ไม่เคยทำโฆษณาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารมาก่อน แต่ผมเป็นคนชอบทำงานยากๆ ไอ้ที่หาใครทำไม่ได้ ใครๆ ก็หนี เอามาๆ ผมชอบ
   งานง่ายๆ ใครๆ ก็ทำได้ ทำไปก็เท่านั้นครับ ไม่มีอะไรเด่น หากอยากแจ้งเกิด ต้องจับงานยากๆ โหดๆ
   ว่างก็คิดพลอทเรื่องมาตามโจทย์ที่ลูกค้ามอบหมายมา เพราะวันพรุ่งนี้ดันไปรับปากเขาไว้ว่าจะไปพรีเซนต์งาน จัดแจงให้อาร์ตเตรียมไฟล์งานของเก่าๆ ไปด้วย เพื่อนำเสนอตัวเองว่าเขาคือใคร ส่วนผมไม่ต้องเปิดเผยอะไรมาก ไม่ชอบเปิดเผย ชอบงานเบื้องหลัง ยินดีเป็นครีเอทีฟแบบเงียบๆ
   เย็นไผ่โทรมาคุยเรื่องงาน คงได้รับฟังพรีเซนต์จากหมวยต่ออีกที และแล้วเจ้าไผ่ก็เปิดเผยสิ่งที่ผมอยากรู้และสอบถามหมวยมานาน นั่นคือเรื่องของงบประมาณ
   “ผมมีงบมา 3 แสน แต่กันไว้ซื้อสื่อ 1 แสน เลยเหลือให้พี่ทำงาน 2 แสนครับ”
   !!! ฟ้าผ่าเปรี้ยง เฮ้ยยย ทั้งโปรเจคมีให้ 2 แสน แบบนี้ฝันที่คิดมาตลอดสองวันนี่สลายไปกับตาเลยนะ
   แว๊บแรกคิดว่ามีให้ตอนละ 2 แสน ก็ยังจะถัวเฉลี่ยไปกับตอนอื่นๆ บ้าง เพราะมี 5 ตอน แต่ถ้ามีให้มาน้อยขนาดนี้ทำงานลำบากนะ
   ทำน่ะทำได้ครับ แต่งานออกมาจะเสียของ เสียมือ
   ไผ่ก็เกรงใจผม เพราะผมคิดงานออกมาแล้ว
   ผมก็เกรงใจไผ่ เพราะรับบรีฟงานมาแล้วปิดงานไม่ลงตัว
   ผมก็เกรงใจอาร์ต ที่เรียกมันมาคิดงานให้
   ในเมื่อทุกอย่างไม่ลงตัว ก็เลยส่งข้อความไปยกเลิกนัดกับหมวยและทางลูกค้าเจ้าของผลิตภัณฑ์
   
   ดราม่าสุดๆ ที่พักใหญ่เจ้าไผ่โทรกลับมาหาพร้อมบอกว่าแม้จะร่วมงานกันไม่ได้ แต่ผมยังชอบงานของพี่ ผมขอซื้องานพี่ ขอให้พี่เป็นที่ปรึกษา ผมจะหาทีมงานผลิตรายใหม่เข้ามา
   โหห แม่งแมนโคตรๆ ครับ ปกติถ้าลาจากกันไปเขาก็จะเอางานไปทำกันเอง ต่อยอดกันเอง แต่เจ้าไผ่นี่แมนมากที่ยังโทรมาบอก
   ผมโดนขโมยไอเดียมาเยอะ พอมาเจอแบบนี้ก็รู้สึกดีนะ รู้สึกว่าไอ้เด็กคนนี้มันคบได้ว่ะ
   ก็เลยเสนอไอเดียอีกอันที่ผมคิดไว้เมื่อสองปีก่อน แต่ยังไม่มีโอกาสทำ ผมคิดว่าไผ่เขามีศักยภาพที่จะทำนะ อยู่ที่ว่าเขาอยากจะทำหรือเปล่าเท่านั้นเอง 

[O'Pern]

9 กรก 58
   วิ่งไป 1 ชม เดินอีก 10 นาที ซดน้ำกระชายก่อนอาหาร 15 นาที
   อาหารเช้าโคตรคลาสสิค กระเพราไก่ ไข่ต้ม แครอท กระเทียม ขิง ข้าวกล้อง อร่อยมากนะ แต่กินแบบเกือบอิ่ม ลองหัดกินน้อยๆ ดูบ้าง
   กลางวันไปประชุมแถวสุขุมวิท ไอ้ย่านนี้ไปกีทีก็ไม่คุ้น รีบไปรีบกลับครับ ออกจากตึกก่อน 0400 รถจะยังไม่ติด นาทีทอง ต้องรีบชิ้งกลับก่อน
   ระหว่างพัก โทรคุยกับหมวยถึงเรื่องงานขั้นต่อไปที่ผมจะรับหน้าที่ “ครีเอทีฟ” และ “ที่ปรึกษา” ผมบอกสิ่งที่ควรทำให้หมวยทั้งหมด และขอนัดประชุมทีมงานใหม่ในบ่ายวันจันทร์
   ผมยังคงต้องทำงานต่อทั้งหมด เพียงแต่ไม่ต้องเป็นคนลงมือ แต่ต้องคิดให้หนักกว่าเดิม คิดใหม่ทั้งหมด เพราะงบน้อยเลยลดขนาดของการถ่ายทำลงมามาก
   ไอ้ที่คิดมาไว้แล้วคร่าวๆ ก็ต้องมาไล่ทำใหม่หมด เพราะทีมงานใหม่จะใช้กล้องขนาดเล็กลง ลดงบประมาณในการผลิตเกินครึ่ง ผมเลยออกแบบให้ถ่ายนอกสตู แสงธรรมชาติ บางช็อทใช้ Action Cam
   เรื่องการตัดต่อก็ออกแบบให้ทำได้ง่ายๆ ไม่ต้องใช้เทคนิคการเล่าเรื่องมากนัก
   เหนื่อยแบบแปลกๆ ดีครับ

   กลับมาบ้านเจอเจ้าเอกโพสขอเปลี่ยนแปลงกำหนดการงานดริฟท์ทั้งหมด !!!
   เฮ้ยยย เกิดอะไรขึ้น

[O'Pern]

10 กรก 58
   วิ่งเข้าไปๆ วันนี้ตื่นเช้ากว่าปกติ วิ่งไป 1.20 ชม เดินถอยหลังอีก 10 นาที เหงื่อออกเพียบแบบที่เสื้อไม่เคยเปียกแบบนี้มานานมาก
   เออ เมื่อคืนฝันถึงเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แล้วภาพในฝันคือพวกเราหน้าตารูปร่างยังเป็นเหมือนสมัยนั้นเลยนะ เหมือนฝันแบบใช้ Time Machine ย้อนเวลาได้ แอบมีดราม่านิดๆ ที่ไปเจอกับคนที่ผมชอบเขาอีกด้วย
   วันนี้มิวหยุดเรียน ทางโรงเรียนมีประชุมครู เมื่อวานบอกว่าจะออกไปเรียนพิเศษช่วงบ่าย แต่พอมาวันนี้บอกว่าไม่ไปแล้ว อยากจะอยู่บ้าน โอเค จัดไป
   เช้านี้กินลาบเห็ด ใช้เห็ดหลายๆ อย่างรวมกันเอามาทำลาบ กินกับไข่ดาวที่ทอดในน้ำมันน้อยๆ ใช้กระทะเทฟลอน ใบสะระแหน่ ขิง กระเทียม แครอท ข้าวกล้อง
   ผมมีความรู้สึกว่าตั้งแต่ดูแลร่างกายอย่างดีมานี้ มันทำให้สมองเราทำงานได้ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมสามารถคิดงานใหม่ๆ ออกมาได้ตลอดเวลา แถมยังทำงานยากๆ ได้ดีขึ้นมาก ทำงานในสภาวะกดดันได้ดี ล่าสุดคิดงานโฆษณา 5 เรื่อง ได้ในเวลา 2 วัน แถมฟรีเซนต์ปากเปล่าแล้วเขาก็ซื้องานแล้ว โหหห สุดตีนว่ะ
   แต่เนื่องจากงบลูกค้าจำกัดมาก ทำให้ต้องยุบหนัง 5 เรือง ลงมาเหลือแค่ 3 ตอน แต่เนื้อหาทั้งหมดยังอยู่ครบตามเดิม
   เมือวานคิดได้ 1 เรื่อง เช้านี้คิดได้อีกเรื่อง พิมพ์พลอทเรื่องเก็บไว้ในไอแพด ทำเป็นไฟล์ pdf เอาไว้พรีเซนต์งานในวันจันทร์ที่ผมนัดประชุมตอนบ่าย
   ส่งข้อความไปนัดประชุมเลยดีกว่า เมื่อวานนัดกันแบบยังไม่ยืนยัน นัดกันที่ร้านกาแฟอาร์ตเหมือนเดิมนี่แหละครับ แม้จะไกลจากบ้านผมพอควร แต่มันสะดวกคนอื่น หมวยอยู่แค่ทองหล่อ วอไม่รู้อยู่ไหน แต่คงไม่ลำบากนัก ส่วนอาร์ตนั้นสบายสุดเลย นัดที่ร้านมันเอง
   คิดและทำแบบผม คือคิดแบบที่เห็นประโยชน์แก่คนอื่นมากๆ คิดถึงตัวเองลำดับท้ายๆ ใช้ชีวิตแบบนี้ผมมีความสุขดีนะ เราได้ทำเพื่อให้คนอื่นเขาทุกวันๆ
   ขับรถก็หยุดให้รถจากในอาคารเขาออกมาก่อนบ้าง ทางม้าลายนี่ผมหยุดประจำมานานมากแล้ว เจอทางร่วมทางเบี่ยงก็สลับกันไปซ้ายคันขวาคัน ไม่ใช่ขับแบบพวกรถตู้ที่กูต้องไปก่อนพวกมึงทุกคน
   ขับเหี้ย หน้าด้าน เบียด แทรก ปาด แล้วคิดว่านั่นคือฝีมือ อ้างว่าทำมาหากิน เอาเหตุผลถ่อยๆ เข้าข้างตัวเองล้วนๆ มาอธิบายว่าตัวกูทำถูกแล้ว

[O'Pern]

11 กรก 58
   วิ่งเพื่อชีวิต นี่วิ่งมาเป็นเดือน น้ำหนักแทบจะไม่ลดลงเล้ยยย มันช่างแสนจะยากเย็นกว่าปีที่แล้วที่ว่ายากอีกนะนี่ ตามคิดผมคิดไว้มันถูกต้องจริงๆ คือ “ยิ่งอายุเยอะ ยิ่งลดยาก”
   ฉะนั้น จงเริ่มออกกำลังกายเสียแต่วันนี้ครับ แล้วมันจะส่งผลดีต่อร่างกายตัวเองชั่วชีวิต
   ซัดจัดไป 1.20 ชม เดินอีก 10 นาที ขณะวิ่งเจองูนอนอยู่ริมถนน ไล่ก็ไม่ยอมไป เลยวิ่งไปเอาไม้เขี่ยให้มันกลับเข้าพงหญ้าข้างทาง ไม่งั้นโดนรถเหยีบทับตายแน่ๆ วันนี้ช่วยได้ 1 ชีวิต แต่วันก่อนๆ ก็มีวิ่งแล้วเหยียบหอยตัวเล็กจิ๋ว กิ้งกือจิ๊ว ตายไปบ้างก็มี ทำอะไรไม่ได้ ก็ยกมือไหว้ขอโทษมัน บอกว่าผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ไปเกิดใหม่ในภพภูมิที่ดีนะ
   ช่วงนี้หัวสมองมีแต่เรื่องคิดพลอทโฆษณาของ Neya Cavi จากเดิมที่คิดไว้แล้ว นึกว่าจะแค่เอามาปรับแต่งใหม่ แต่เปล่าเลย คราวนี้ต้องคิดใหม่หมดอีกครั้ง เพราะต้องทำงานในโจทย์ใหม่ที่มีงบประมาณจำกัด
   ยากครับ ยากกว่าเดิมอีก ของเดิมที AE – Account Executive ไม่ยอมบอกงบลูกค้ามาตั้งแต่แรก ทำให้ผมคิดงานอิสระมาก พอเปิดราคาไปล้านกว่าบาทเขาถึงกับอึ้ง และบอกว่ามีให้แค่ 2 แสน นี่เขายังไม่รู้นะว่าล้านกว่าบาทน่ะ ยังไม่รวมค่าตัวค่าแรงของผมและทีมงานเลย มันเป็นแค่เรื่องของการผลิตล้วนๆ
   ในเมื่อมีงบแค่ 2 แสน ก็ต้องลดขนาดกล้องลงครับ จากเดิมอยากให้ภาพสวยใสออกมาเหมือนแนวหนังสั้นเท่ๆ ตอนนี้แม่งไม่ใช่แล้วล่ะ แม้คุณภาพของภาพจะเปลี่ยนไป แต่หนังโฆษณายังคงต้องทำออกมาให้มันดูดีอยู่ครับ อย่าคิดว่างบน้อยแล้วจะทำงานไม่ได้นะ ทุกปัญหามีทางออกเสมอ
   งบขนาดไหนก็ทำโฆษณาได้ครับ แต่มันจะออกมาดูดีมากน้อยเพียงใด ดึงดูดคนให้ดู หรือชวนกันดูบ้างไหม คนดูแล้วเขากล่าวถึงมันกันในวงสังคมหรือเปล่า (เช่นโฆษณาเรียกน้ำตาของไทยประกันชีวิต) ดูแล้วเขารู้สึกดีต่อแบรนด์ไหม (เช่น บัตรอิออน) ดูแล้วเขาอยากทดลองใช้ไหม (เช่น โฆษณาส่วนใหญ่ที่ใช้พรีเซนเตอร์ดารา)
   จากหนังโฆษณา 5 ตอน ผมยุบรวมลงมาเหลือ 3 ตอน หั่นลงเป็นตอนสั้นๆ ราวๆ 1 นาที เพราะไม่แน่ใจในทีมผลิตว่าจะฝีมือขนาดไหน กลัวทำออกมายาวแล้วคนไม่ดูจนจบ ทีนี้เซ็งเลยนะ บางสิ่งบางอย่างเราเล่าเรื่องตามลำดับเวลามา บางทีอยากทิ้งท้ายคำพูดเท่ๆ แต่ถ้าคนไม่ดูจนจบ ไอ้ที่ทำมาก็สูญเปล่าเลยนะ
   เราน่ะคนทำ ทำแล้วก็รับเงินแล้ว แต่เจ้าของงานเขาคือลูกค้าน่ะสิ เขาใช้โฆษณาชิ้นนี้อีกนานเท่าไหร่เราก็ไม่รู้ ทำอะไรต้องคิดถึงใจคนอื่นเขาให้มากๆ คิดถึงตัวเองน้อยๆ เอาผลประโยชน์ของตัวเองไว้ท้ายๆ
   ให้คนอื่นมากๆ เข้าไว้ครับ

[O'Pern]

12 กรก 58
   ออกวิ่งสายกว่าเดิมหน่อย แต่ก็จัดไป 1.20 ชม และเดินถอยหลังสลับเดินหน้าอีก 15 นาที
   กลับเข้ามาบ้านกินต้มเลือดหมูอีกแล้ว เฮ้ยย ซ้ำ 3 สัปดาห์แล้วนะ ภรรยาซื้อมาฝาก ผมก็กินมันเข้าไปเพราะเห็นแก่ผักกำใหญ่ในจานที่เป็นใบตำลึง ไอ้ตำลึงนี้ผมจะได้กินก็เฉพาะต้มเลือดหมูนี่แหละครับ ปกติไม่ค่อยได้กินเลย
   เอาข้าวกล้องมาอุ่นกินกับต้มเลือดหมู เติมกระเทียมสดอีกสิบกว่าหัว ยังกินไม่ทันเสร็จดี แม่ซื้อของจากตลาดมาเสริม มีซาลาเปา และกุยช่าย อืมม เก็บไว้กลางวันก็แล้วกันนะ
   เปิดคอมทำงานต่อครับ ช่วงนี้มีงานเร่งด่วนเข้ามาแทรกเป็นงานโฆษณา ผมนัดคุยงานเบื้องต้นไว้พรุ่งนี้ แต่ทางหมวย (AE) ยังไม่แจ้งยืนยันกลับมา ก็รอกันต่อไปครับ
   ยามว่างซ้อมเล่นเพลง Redemption Song ของ Bob Marley คนดังชาวจาไมก้า
   กลางวันกินกูช่ายทอด 5 ชิ้น ทอดในกระทะเทฟลอน จะได้ไม่ต้องใช้น้ำมันมากเกินไปนัก กินกับผักแกล้มจานใหญ่เว่อร์ หยิบเอาสารพัดผักที่ปลูกไว้เองในกระบะดิน มีพักแพว ต้นหอม โหระพา แถมด้วยกระเทียมสด
   ว่างเป็นต้องคิดงานโฆษณาเวอร์ชั่น Low Budget ต่อ ยากดีครับ ที่ว่ายากก็เพราะต้องมาทำมันรอบสองนี่แหละ และต้องกดให้อยู่ในงบ 2 แสนบาท โดยที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนจับอุปกรณ์ใดๆ เลยสักชิ้น
   ผมรับเป็นครีเอทีฟ และขาย Story Board ให้กับทีมผลิตอีกทีมที่เป็นเด็กรุ่นน้องชื่อ “วอ” เขาเป็นช่างภาพตามงานรถดริฟท์ ผมรู้จักเขา แต่เราไม่เคยคุยกัน
   เย็นโทรคุยกับอาร์ต มันเลยเตือนสติผมว่า “เฮ้ย เขาตอบตกลงเรื่องค่าใช้จ่ายที่เราแจ้งไปหรือยัง”
   เออว่ะ จริงด้วยสิ หมวยเขารับฟังแล้วก็คุยเรื่องอื่นต่อเลยนี่หว่า
   ว่าแล้วก็ส่งข้อความไปบอกหมวยว่าจะให้คำตอบว่าอย่างไร
   Say Yes ผมและอาร์ตก็จะได้คิดงานต่อในระดับที่ลึกลงไปอีก
   Say No ก็จบกันไป ผมได้ฝึกสมองเล่นๆ และไปขอโทษไอ้อาร์ตมัน

   รายการโปรดตอนเย็นวันอาทิตย์ช่วงนี้คือ Thailand Got Talent แต่ดูๆ ไปก็เบื่อเหมือนกันนะ อย่างที่เคยบ่นแหละครับ ของประเทศอื่นเขาก็โอเคดี แต่ของไทยเรานี้แม่งกลายเป็นที่ปลดปล่อยของกระเทยเก็บกด โชว์ดีๆ ก็มี นักร้องก็เยอะ แต่ผมอยากให้แยกนักร้องไปประกวดเวทีอื่นจะดีกว่า เช่นพวก The Voice ส่วนรายการอื่นที่เอาพวกดาราเอ้าท์แล้ว ตลก หรือคนไม่มีความรู้มาเป็นกรรมการนี่ บอกตามตรงนะครับว่า ดูแล้วเสียเวลาชีวิตครับ

[O'Pern]

13 กรก 58
   วิ่งไป 45 นาที เดินอีก 15 นาที ช่วงวิ่งนี้สมองผ่อนคลายมาก ผมสามารถคิดงานต่างๆ ได้หลายชิ้นเลยนะ ขนาดโฆษณาของ Neya Cavi ยังไม่ได้เริ่มลงมือทำ แต่ผมคิดถึงชิ้นงานโฆษณาของปีหน้าไปแล้ว
   เว่อร์ดีไหมครับ นี่ถ้าเจ้าของผลิตภัณฑ์รู้นี่คงจะคิดว่าไอ้หมอนี่มันจะมาแนวไหนกับกูวะ
   หมวย AE ส่งข้อความตอบตกลงว่าจ้างแล้ว โอเคๆ ๆ แบบนี้ค่อยมันส์หน่อย
   ที่ว่ามันส์หมายถึงเราจะได้คิดงานแบบเต็มที่ฟูลสเกลกันไปเลย
   อาร์ตโทรมาอัปเดทงานตอนเช้า เพราะพรุ่งนี้จะนัดประชุมกันตอนบ่าย ผมให้เขาทำเป็น Story Board แบบคร่าวๆ มาเสนอทีมงานใหม่ที่เราจะต้องประสานงานด้วย ส่วนผมจะเน้นทางด้านการวางแนวคิดและรูปแบบการนำเสนอ อาร์ตจะถนัดพวกขั้นตอนการผลิตทุกอย่าง เราทำงานกันมาแนวนี้ตั้งแต่ตอนเรียนแล้วนะ ไม่น่าเชื่อว่าจบมาแล้วเกือบ 30 ปี จะได้มาทำงานสนุกๆ เหมือนตอนทำงานกลุ่มสมัยเรียนกันอีก
   ใช้อินเทอร์เนทให้เป็นประโยชน์ มันก็จะมีคุณสูงมาก ผมหาเจอผลิตภัณฑ์คู่แข่งของ Neya Cavi แล้วดูจากที่เขานำเสนอ เพื่อทำโฆษณาของเราให้ออกมาเหนือกว่า
   ผมทำแผนร่างการพรีเซนต์งานพรุ่งนี้เป็น 2 เรื่อง 1 วัตถุประสงค์หลักของงานโฆษณาชุดนี้ 2 แนวทางการผลิตงานโฆษณา เอาแค่หัวข้อนี้ทีมงานใหม่หากไม่เป็นมืออาชีพจริง มีสิทธิจุกได้
   มาตรฐานการทำงานของผมสูงครับ ทำอะไร ซัดเต็มที่ และเหมือนเดิมที่ผมทำมาตลอดก็คือ “ทำให้เกินกว่าที่ลูกค้าคาดหวัง”

[O'Pern]

14 กรก 58
   นี่ผมวิ่งแบบต่อเนื่องมานานเท่าไหร่แล้วนะ เกินเดือนแล้วแน่ๆ ล่ะ น้ำหนักตัวช่างลงยากลงเย็นเสียจริง แต่ไม่ได้วิ่งเพื่อเน้นลดน้ำหนักล่ะ ผมชอบอารมณ์ความรู้สึกขณะวิ่งมากกว่า มันเกิดสมาธิอย่างบอกไม่ถูก และมักจะได้ไอเดียแปลกๆ บ้าๆ บอๆ ตอนสมองโล่งเช่นนี้แหละ จัดไปอีก 1.15 ชม เดินอีก 15 นาที
   เช้านี้กินแกงจืดหมูสับใส่ใบตำลึง เอ๊ะ รสชาติเหมือนต้มเลือดหมูเลยนี่นา สองวันก่อนมีข่าวหน่วยงานไหนไม่รู้บอกว่าต้มเลือดหมูคืออาหารเช้าที่ทรงคุณค่าที่สุด ผมเห็นด้วยนะ เพราะมีผักใบตำลึง แถมกินกับข้าวกล้อง โอ้โห สุดยอดมากๆ

   บ่ายไปประชุมที่ร้านกาแฟอาร์ต RCA ได้กลับมาย่านนี้อีกครั้ง สมัยก่อนก็มีโปรเจคจะทำงานร่วมกันในกลุ่มเพื่อนอีกคนหนึ่งนะ แต่ก็คิดงานจนเสร็จแล้วเขาก็เงียบหายไป เราเลยไปต่อกันไม่เป็นเลย เดาๆ เอาว่าคงจะไม่ได้ทำแล้วล่ะ หรือถ้าโหดร้ายกว่านั้นคือเขาเอางานของกลุ่มเราไปทำเองเรียบร้อยแล้ว
   กลับมาตรงนี้อีกครั้งในรอบหลายเดือน ผมไปถึงก่อนเวลานัดหมายนานมาก นัดกับทีมงานไว้ตอน 0300 ผมไปถึงตั้งแต่ 1245 ก่อนเวลาถึงหลายชั่วโมง ก็เพราะอยากเห็นงานของอาร์ตก่อนที่จะนำเสนอในที่ประชุม 
   ให้อาร์ตลองพรีเซนต์งานให้ดูสักรอบ ฟังดูแล้วโอเค ผ่านครับ อาร์ตเป็นไม่กี่คนที่ผมสั่งงานแล้วสามารถ “ทิ้ง” ได้เลย คือมันทำงานออกมาได้ดีมาก เราไม่ต้องไปตามประกบ หรือคอยเช็คความเรียบร้อย เรียกว่าหากมีลูกน้องแบบนี้นะ คุณสั่งงานแล้วออกไปเที่ยวได้อย่างสบายใจ พบกันอีกทีวันพรีเซนต์งานต่อหน้าลูกค้าแล้วก็นั่งยิ้มรอเซ็นสัญญาได้เลย
   นั่งทีร้านกาแฟอาร์ตดูงานไปเรื่อยๆ พอใกล้เวลานัดหมายค่อยเดินไปที่ร้านกาแฟติดๆ กันชื่อ “เฌอแตม” อ้าว ร้านใหม่แล้วหรอ สมัยก่อนตรงนี้ชื่อร้าน “Fx” ยังคงเป็นร้านกาแฟแนวๆ เดียวกัน แก้วละ 50 กว่าบาท ติดแอร์อย่างดี มี wifi แต่อยู่ได้ไม่นานก็ต้องปิดตัวไป ในขณะที่ร้านกาแฟอาร์ตแก้วละ 30 บาท ไม่มีแอร์ แม้กระทั่งโต๊ะนั่งยังต้องคอยลุ้น เพราะอยู่ในดงร้านอาหาร ส่วนใหญ่จะซื้อแล้วรีบเดินเข้าตึกไปทำงาน ขายได้วันละเป็นร้อยแก้ว และส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าประจำที่เป็นพนักงานในตึกประกันภัยฝั่งตรงข้าม
   นั่งรออยู่หน้าร้าน เห็นผู้หญิงยืนเก้ๆ กังๆ ผมคิดว่าเป็น “หมวย” แน่ๆ เลยตะโกนเรียก แล้วก็ใช่จริงๆ อีกสักพักมีผู้ชายมายืนแนวๆ เดียวกันเลย มั่นใจอีกแหละว่าเป็น “วอ” คนนี้เคยเห็นกันมาแล้วในสนามดริฟท์
   ตั้งใจรีบขึ้นไปยึดกองบัญชาการชั้น 2 เลยทันที แต่ชั้นสองไม่มีโต๊ะให้นั่ง อ้าว เงิบเลย ลงมานั่งข้างล่างแทน ตอนนี้มากัน 4 คน ไผ่โทรมาบอกว่ากำลังจะเดินทางมาถึง สั่งเครื่องดื่มกินกันไปก่อน ผมจัดแบบเดิมครับ คลาสสิคสุดๆ แล้ว โกโก้เย็นนี่แหละ บอกว่าขอแบบเข้มๆ หวานน้อย
   สูดคำแรก มึงเอ๋ยยย น้ำตาแทบไหล
   รสชาติแม่งเหี้ยมากเลย อ่อนแก่เราไม่ว่ากัน แต่นี่แม่งขาดความอร่อย เหมือนคนชงไม่เป็น ทุกอย่างผิดสัดส่วนไปหมด อธิบายไม่ถูก รสชาติมันอ่อน จาง บาง เหมือนเอาโกโก้ทีคนกินเหลือแล้วมาเทน้ำเติมใส่
   ไอ้อาร์ตสั่งกาแฟร้อนอะไรสักอย่าง มันก็จิบไปคำเดียวแล้วก็วางจนประชุมเสร็จ เหลือไว้เกือบเต็มแก้ว
   ระหว่างรอไผ่ ผมขอดูผลงานของวอที่เคยทำ เปิดมาก็ทำเอาอึ้งเหมือนกันนะ ฝีมือใช้ได้เลย แถมมี Drone บินถ่ายอีกด้วย เจ๋งดีๆ ดูไป 3-4 อันก็เริ่มมั่นใจแล้วล่ะว่าทางกลุ่มนี้เขาเลือกถูกคนแล้ว ผมทำงานด้วยไม่ลำบากแน่
   จากนั้นก็เอางานของอาร์ตให้ทางกลุ่มเขาดูบ้าง เอางานของ Car Show ที่บุมไบ และงานประจำปีที่ Goodwood ประเทศอังกฤษ ให้ดู
   ให้พวกเขาทำความรู้จักกันผ่านงานที่ทำ แบบนี้ต่างคนก็ต่างพอจะรู้ฝีมือกันและกัน ผมทำหน้าที่ครีเอทีฟล้วนๆ มีเสนอมุมกล้องหรือเทคนิคบ้าง แต่ลึกๆ แล้วผมสู้คนที่เขาอยู่กับเครื่องมือไม่ได้หรอกครับ
   พอไผ่มาถึงผมก็เริ่มเปิดประชุมด้วยการนำโจทย์ของลูกค้ามาตีแบ่งเป็นประเด็น หัวใจหลักลูกค้าเขาต้องการอะไร ทำไมถึงอยากจะผลิตงานโฆษณา และทำไมเขาถึงมาจ้างเรา
   จากนั้นนำเสนอคอนเสปของภาพยนตร์โฆษณาชุดนี้ว่าภาพรวมต้องการนำเสนออะไร แต่ละตอนที่เขียนเป็น Story Board มานั้น นำเสนออะไร โดยที่ทั้งหมดมันเกื้อกูลกัน และแต่ละตอนล้วนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
   จากนั้นผมยกให้อาร์ตพรีเซนต์แต่ละตอนอย่างละเอียดโดยเรียงกันไป 1-4 ใช้เวลาไปกว่า 1 ชม โดยผมจะพูดเสริมในแต่ละจุดที่อาร์ตมันไม่ได้ขยายความ
   มีจุดหนึ่งทั้งกลุ่มหัวเราะ เพราะผมหยิบผลิตภัณฑ์ของคู่แข่งขึ้นมาทีละชิ้นๆ วางกองบนโต๊ะทั้งหมด 3 ชิ้น และผลิตภัณฑ์อื่นอีก 2 ชิ้น หมวย AE คงนึกไม่ถึงว่าผมจะหาของเหล่านี้ผมให้ดู ถึงกับขำก๊าก
   คือเราต้องรู้เขารู้เราไง ผลิตภัณฑ์ของคู่แข่งสวยและดูดีกว่าของเราอีก แถมถูกกว่าอีกด้วย (แต่ส่วนผสมคนละอย่างกัน)
   เป็นเพราะจังหวะที่ผมหยิบออกมาพร้อมกับเล่าเรื่องราวของแพ็คเก็จจิ้งน่ะครับ ผมบอกว่าเบื่อสีชมพู ของกินแนวนี้ทุกอย่างในท้องตลาดเป็นสีชมพูไปหมดเลย พูดพร้อมกับหยิบออกมาจากเป้ทีละอันๆ
   ติแล้วก็ต้องช่วยแนะนำครับ สไตล์ผมเป็นแบบนี้ ผมแนะนำทำแพ็คเก็จสีขาวคาดทอง (ถ้ายังคงทำด้วยกระดาษนะ) แต่ถ้ามีงบมาก อยากหรู แนะนำกล่องไม้แม่งเลย คราวนี้ล่ะมึง จะเป็นอาหารเสริมของเทพชัดๆ ขายกล่องจะ 3000 ยังได้
   มาแนวเดียวกับกล่องซิการ์เลย แม่งแพงจนต้องเก็บกล่องเอาไว้เป็นที่ระลึก
   มาวันนี้ผมมาในฐานะของนักโฆษณาและนักการตลาด จะว่าสร้างภาพก็ไม่เถียงล่ะนะ ผมทำงานเกินกว่าที่ลูกค้าคาดหวังเสมอ ลูกค้าที่ว่านี้ก็คือเจ้าไผ่ และทางเจ้าของผลิตภัณฑ์
   คุยกันจนจบแล้วก็สรุปเสริมพร้อมดูภาพตัวอย่างของมุมกล้องกันไปเรื่อยๆ โดยงานทั้งหมดนี้หมวยจะกลับไปนำเสนอลูกค้าว่าชอบตอนใดเป็นพิเศษหรือไม่ อยากผลิตตอนใด แต่ผมบอกว่าอย่าไปถามเขา ให้เราเสนอไปเลยว่าอยากทำตอนแรกเป็นเรื่องของ “หวานๆ กับจักรยาน”
   ผมมีหน้าที่คิด ผมก็จะคิดสิ่งที่ดีสุด เหมาะสมที่สุดให้แก่ลูกค้า เรียกว่าใช้ผมทำงานแล้ว สามารถไปทำงานอย่างอื่นได้เลย ผมเคลียร์ทุกอย่างให้จบอย่างสมบูรณ์
   นี่คือวิถีของคนฟรีแลนซ์ครับ งานธรรมดา งานง่ายๆ ผมไม่ทำ งานที่รับมาต้องเป็นงานที่สร้างปรากฏการณ์ใหม่

ข่าวเด่นค่ำนี้ เกรียนไทยไปป่วนใน You Tube ตอนที่ NASA ถ่ายทอดสดภาพจากดาวพลูโต ระยะทางเป็นหมื่นล้านกิโลเมตร ภาพยังต้องใช้เวลาเดินทางถึง 4.5 ชั่วโมงกว่าจะมาถึงสถานี งานนี้ไทยแม่งเอาฮาล้วนๆ ป่วนระดับโลกกันเลยมึง คนทั่วโลกเขารอข่าวจาก NASA เป็นต้องเงิบกับพวกมึง

[O'Pern]

15 กรก 58
   ออกวิ่งไป 1 ชม เดินอีก 15 นาที วันนี้กินน้ำ ACV ตอนวิ่งไปแล้ว 30 นาที เริ่มเห็นได้ชัดเจนว่าอีก 15 นาทีต่อมารู้สึกเหมือนจะมีพลังมากขึ้น วิ่งได้เร็วขึ้น ใจฮึกเหิมขึ้น คงไม่อุปทานนะ เพราะจับสังเกตตัวเองมาตลอด
   เริ่มหายใจตามจังหวะการก้าวเท้า สูตรนี้ผมคิดเอง มีทั้งแบบ 4 และ 6 ก้าว ลอง 8 แล้ว แต่มันโหดเกิน
   ตอนสูดลมหายใจลึกๆ เราก็นึกภาพห้องในหัวใจทั้ง 4 ที่มันปั๊มจากห้องบนลงห้องล่าง อัดผ่านเข้าปอดเพื่อฟอกเลือดดำให้เป็นเลือดแดง แล้วส่งต่อมายังหัวใจห้องบนอีกซีก อัดผ่านลงมาหัวใจห้องล่าง ไอ้ห้องนี้จะมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรงมาก เพระจะปั๊มเลือดส่งผ่านเส้นเลือดใหญ่ ฝอย ส่งไปเลี้ยงทั่วร่างกาย
   มันคือช่วงเวลาสำคัญในการฝึกจิต สมาธิ ผมไม่เอาเวลาช่วงนี้มาฟังเพลงเหมือนนักวิ่งหลายๆ คนแน่นอน
   ทุกคนมีวัตถุประสงค์แตกต่างกันไงครับ สำหรับพวกเขาก็แค่การออกกำลังร่างกาย แต่สำหรับผมมันคือทั้งร่างกาย จิตใจ วิญญาณ สมาธิ ฝึกจิต และค้นหาคำตอบของชีวิต
   อย่าว่าเว่อร์นะ ผมอยู่คนเดียวมากๆ จนลึกซึ้งกับเรื่องของชีวิต รู้ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร และเราควรทำอะไรในชีวิตที่เหลือ 
   สมัยก่อนมีเพื่อนบางคนเรียกว่าเป็นพระนอกเครื่องแบบ เปรียบเปรยอย่างนั้นบางทีก็เกินไป แต่คงพูดเอาขำ ลองย้อนมานึกดูแล้วผมปฏิบัติตามศีล 5 ได้มากว่า 20 ปี จนทุกวันนี้ขยับเป็นศีล 8 แต่ติดอยู่สองข้อก็คือผมยังเล่น Uke อยู่ และกินอาหารหลังเที่ยงอยู่
   เช้านี้กินผัดผักโขม ไข่เจียว ข้าวกล้อง กระเทียมสด
   ที่ทำงานมีการยกแบกของเล็กน้อยแบบขำขำ ก็จัดกันไป ปรับตัวให้ได้กับทุกสถานการณ์ เราก็จะสุขใจเอง
   ภรรยาซื้ออาหารมาฝาก ผมไม่รู้จะเรียกชื่อว่าอะไรดี ลักษณะเป็นเหมือนผักสลัด เทราดคลุกรวมกับน้ำจิ้มของก๋วยเตี๋ยวลุยสวน มีโรยหมูสับด้วย เด็ดสุดคือมีเส้นบุก (คอนยัคกุ) ถั่วคั่ว
   กินตอนใกล้ๆ เที่ยง รสชาติแปลกๆ ดีครับ ได้กินผักสดๆ ก็โอเคแล้ว วัยรุ่นคงเรียก “คลีน” ผมโคตรจะเลี่ยนกับคำพวกนี้เลย แสดงว่าปกติพวกมึงกินแบบ “เดอตี้” หรอ
   เข้าบ้านตอนบ่ายมาจัดระบบงานต่อ ก็งานของ Neya Cavi นี่แหละครับ จากเดิมที่พรีเซนต์จบแล้ว แต่ผมนี่คิดข้ามช็อทถึงปีหน้า และผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ๆ ของเขาไปเรียบร้อยแล้วนะ
   อย่างที่บอกไงครับ “ทำมากกว่าที่ลูกค้าคาดหวัง”
   ถ้างานแรกเขาประทับใจเราแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีงานหลังๆ ตามมา เมื่อวานหมวยนั่งคุยกับผมตอนก่อนจะแยกกัน บอกว่าอยากให้ผมไปพบกับลูกค้าสักครั้ง ลูกค้าน่าจะชอบผมนะ
   จัดไปครับน้อง อะไรที่ผมทำแล้วเป็นประโยชน์ ผมยินดี