มิย 58 12-15 Ohana ระยอง 28 บ่น

[O'Pern]

16 มิย 58
   ฝนตกอีกแล้ว อดวิ่ง นี่ตื่นเช้ามาเพื่อสิ่งนี้เลยนะ
   เช้านี้กลับมาได้กินของดีอีกครั้ง เป็นแค่อาหารถูกๆ ครับ แกงจืดเห็ดเข็มทอง หมูสับ บางทีก็ใส่เต้าหู้บ้าง วุ้นเส้นบ้าง กินกับไข่เจียว ข้าวกล้อง แกล้มด้วยแครอท ขิง หรือสมุนไพรอะไรที่แล้วแต่จะหาได้
   ได้ขับรถ 180SX อีกครั้งในรอบ 4 วัน สตาร์ทชึ่งเดียวติด ขับสนุกเพราะมันเล็กและคล่อง ช่วงล่างและยางไม่ค่อยดี ยังหาช้อคฯเปลี่ยนไม่ได้เลย ไม่รู้จะใช้ยี่ห้ออะไรดี ไม่อยากให้มันเตี่ยและแข็ง ผมชอบให้มันสูงเท่าเดิม หรือสูงกว่าเดิมก็ได้นะ ยิ่งดี เอาไว้ลุยน้ำท่วมสบายเลย ฮ่า ๆ
   กลับมาทำงานร้านขายของ วันแรกก็ไม่คุ้นเสียแล้ว มีแต่ยกแบกของ เข้าออกโกดังเหมือนเดิมเป๊ะเลย
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายแก่ๆ หิวจัด มีหมี่กรอบอยู่ 1 กล่อง หั่นต้นหอม หอมแดง บีบมะนาว 1 ลูก หั่นเปลือกมะนาวเป็นชิ้นบางๆ เทลงไปในจาน กินแม่งให้หมดเกลี้ยง หลายวันที่ผ่านมา ไม่เคยเจออาหารดีๆ สักมื้อเลย อ้อ มีมื้อแรกก๋วยเตี๋ยวเรือระยอง อันนี้ดีสุดเพราะผมกินผักแกล้มคือโหระพาไปหลายช่อ รวมถึงถั่วงอกอีกกำมือใหญ่
เขียน (พิมพ์) ความคิดเห็นเกี่ยวกับที่พัก Ohana ให้กับน้องอัฐ ก็บอกเขาไปตามตรง ชี้ข้อบกพร่อง และวิธีการปรับปรุง แนวทางการบริหาร ฯลฯ เช่นปรับปรุงโครงสร้างของครัวใหม่ สร้างเมนูที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ ผมใช้คำว่า Signature หมายถึงเห็นปุ๊บก็รู้เลย จำได้ ติดตรึงใจ ไม่จำเป็นต้องเป็นอาหารเลิศหรูนะ จะเป็นผัดกระเพราธรรมดาๆ ก็ยังได้ แต่ต้องเด่นกว่าผัดกระเพราใดๆ ที่ลูกค้าเคยกินมา แต่ไอเดียแรกที่ผมแนะนำเขาไปคือข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง
   เขียน (พิมพ์) ไดอารี่ชีวิตย้อนหลังตอนไประยอง จันทบุรี

[O'Pern]

17 มิย 58
   ฝนตกอีกแล้ว เฮ้ยย ตกทุกเช้าแบบนี้ก็ไม่ได้วิ่งสิ
   ซ้อมมือเล่น Uke แทนครับ พอมีแสงหน่อยก็หันไปกวาดใบไม้ลานหน้าบ้านแทน พอได้ขยับร่างกายบ้างนิดหน่อย
   เช้านี้ขับรถไปซื้อของที่แมคโคร ไม่ได้มาตั้งนานเป็นเดือน สินค้าขาดตลาด เลยต้องมาขนเอาเอง จัดไปเกือบเต็มลำรถ ไม่ค่อยคุ้นครับ รถมันขับแบบไม่มีแรง หนัก ควบคุมยาก นานๆ ขับที ไม่ถนัดเลยสักนิด
   หัวค่ำฝนตกแบบไม่ลืมหูลืมตา แสนสงสารคนที่อยู่บนท้องถนน หนักกว่านั้นคือคนหาเช้ากินค่ำ พวกพ่อค้าแม่ค้าตลาดกลางคืน เจอแบบนี้จบข่าวเลยนะ ผมเปิดแผนที่ในอินเทอร์เนทดู โอ้โห ตกใจมาก ถนนหลักทุกสายที่ฝั่งธนฯเป็นสีแดงเข้มทุกเส้น !!!

[O'Pern]

18 มิย 58
   ไม่ได้วิ่งอีกเช่นเคย นี่ทิ้งห่างไปหลายวันแล้วนะนั่น
   ไม่ได้ออกวิ่ง ก็ซ้อม Uke แทนครับ แต่เล่นไปแล้วเริ่มเบื่อ เหมือนจะท้อๆ ฝีมือไม่ค่อยพัฒนาไปไหนเลย
   ตอนกลางวันเข้าไปทำความสะอาดโกดังเตรียมรับสินค้าล็อตใหญ่ หึหึ มันเป็นโกดังที่ไม่เคยรื้อของมาจัดเลยมากว่า 10 ปี ทำความสะอาดกันยกใหญ่ ฝุ่นเต็มตัวไปหมด กว่าจะเสร็จก็ตอนบ่าย เหงื่อโทรมทั้งตัว
   บ่ายไปเอาทุ่นลอยของ SBK ที่ส่งซ่อมไว้กับช่างอุ๋ยที่แถวพุทธมณฑล งานออกมาใช้ได้ดีครับ ค่าแรงซ่อม 2500 บาท รับประกัน 1 ปี
   ขากลับแวะห้างเซ็นทรัลเข้าไปในร้านโทรศัพท์แจ้งอาการเครื่องผมไม่มีสัญญาณใดๆ โทรเข้าออกไม่ได้มา 2 วันแล้ว ตอนแรกนี่คิดว่าเป็นที่ระบบ ก็เลยทนรอ แต่พอข้ามวันแล้วเริ่มรู้สึกผิดปกติ ลองเอาซิมไปใส่อีกเครื่องก็โทรไม่ได้ เฮ้ยย แบบนี้ผิดปกติชัวร์
   วันนี้มีโอกาสผ่านพอดีเลยจัดการซะ พนักงานแจ้งว่าซิมของผมยังเป็นแบบ 2G อยู่เลย ฮ่าๆ ล้าหลังก็ไม่เห็นเป็นไรนี่นา ใช้แค่โทรเข้าออกอย่างเดียว
   แวะร้านโทรศัพท์อีกร้าน ขอซื้อแบตฯ พอเขาเห็นรุ่นก็ตกใจเพราะแม่งเก่าสัสส บอกให้ผมโทรเข้า Call Center แล้วติดต่อเอง เออ เล่นง่ายดีจังเลย ยื่นหมายเลขให้เสร็จเขาก็เล่นเกมต่อ โอ้โหห เจ๋งสาสสส
   ในห้างมีรถยนต์มาจอดโชว์ด้วย ชอบๆ ปรี่เดินเข้าไปเหมือนโดนสะกดจิตเลย มี MG3 คันนี้น่าสนใจมาก ท่าทางขับสนุก ร่องเกียร์หน้าตาแปลกๆ คล้ายระบบเกียร์แบบ Semi Auto เลย วัสดุก๋องแก๋งไปหน่อย แต่ราคาไม่ถึง 6 แสนบาท ถ้าขับดี รถไม่รวน ศูนย์ดี ผมว่ามีโอกาสแจ้งเกิดได้
   เข้าไปดู Honda HR-V ด้วย ไอ้คันนี้เคยดูมาแล้ว แต่อยากดูอีก พนักงานขายมาคุยด้วย ถามว่าดูไว้ใช้เองหรือ ผมตอบว่าใช่ครับ จู่ๆ พนักงานก็เดินกลับเข้าบูธของเขา เออ แปลกดี หรือว่าชุดทำงานของผมมันโทรมมากขนาดนั้นนะ
   เจอ Mercedes Benz GLA เฮ้ยย ถูกใจๆ คันกะทัดรัดดี นั่งสบาย แต่ราคา 2.47 ล้าน ได้เครื่อง 1.6 Turbo ขับหน้า พร้อมกับภายในอย่างหรู ดูดี สมศักดิ์ศรีคนมีเงิน
   และมาจบที่รถฮอทฮิต Toyota Revo คันที่มาโชว์เป็นรุ่นขับสองยกสูง ใหญ่โตดีครับ ภายในอย่างหรู

[O'Pern]

19 มิย 58
   ได้ฤกษ์วิ่งเสียที พักมาหลายวันจนพุงเริ่มออก จัดไป 1 ชม ครับ
   มื้อเช้ากินกระเพราเนื้อปลาทะเล ไข่ดาว กระเทียมสด ขิงสด ข้าวกล้องมีม่วงอ่อน จะดีก็แค่มื้อแรกนี้แหละครับ ที่เหลือตลอดวันก็ลุ้นเอาตามดวง ได้กินแย่บ้าง ไม่ได้กินบ้าง กินผลไม้แทนบ้าง ฯลฯ
   ยังคงเข้าออกโกดังตลอดวันครับ มีสินค้ามาลง 450 ลัง ก็ต้องคอยบริหารจัดการให้กองสินค้ามันวางอยู่รวมกันเป็นหมวดหมู่
   บ่ายเอารถพ่อไปเข้าอู่ซ่อมตัวถัง ไปโดนชนท้ายมาหลายเดือนแล้ว เพิ่งมารู้นะว่าไอ้ฝาหลังนี่มันทำด้วยไฟเบอร์กลาส ชนจนแตกยุบทะลุเลย ยังดีที่กระจกหลังไม่แตก เริ่มรุ้สึกแปลกๆ นะเพราะรถที่พ่อใช้ทุกคันโดนชนท้ายเหมือนกันหมดเลย ไม่รอดแม้แต่คันเดียว ขนาดรถคันใหม่ก็ยังจัดมาแล้ว
   ส่งรถที่อู่เสร็จก็เอาจักรยานลงออกขี่กลับบ้าน มีจักรยานไปด้วยมันก็สะดวกแบบนี้แหละครับ ระยะทางแค่ราว 4-5 กม แต่คดเคี้ยวในเส้นทางสวนเลยดูนานหน่อย
   พอถึงบ้านนี่รีบเปิดน้ำอาบทันที มีเวลาแค่แป๊บเดียวที่จะรับความสดชื่น ก่อนที่ทาง กทม จะบริการจัดส่งน้ำอุ่นมาให้ฟรีๆ

[O'Pern]

20 มิย 58
   ตื่นสายไปนิด วิ่งได้แค่ 45 นาที อาศัยวิ่งแบบเร็วหน่อยก็ทำเอาเหนื่อยหอบได้เช่นกัน
   บ่ายไปธนาคาร ไปต่อทะเบียนรถ แล้วก็เข้าไปคอนโด ไปทำความสะอาดอีกเช่นเคย ไม่ได้มาพักเป็นปีๆ แล้วนะนี่ ไปถึงก็เปิดกระจกรับลม สักพักก็ล้างระเบียงทั้งสองด้าน เปิดแอร์ไปสัก 1 ชม กลัวมันพังจริงๆ เลยนะนี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกของที่ไม่ค่อยได้ใช้ ไม่ได้อยากดูหนังแต่ก็ต้องเปิด DVD เปิดทีวี เรียกว่าเปิดใช้งานของทุกอย่าง
   แวะรับมิวที่รถไฟฟ้า แล้วก็กลับเข้าบ้าน หมดวันที่เรียบง่ายไปอีกหนี่งวัน

[O'Pern]

21 มิย 58
   ออกวิ่งไป 1.45 ชม เดินเร็วอีก 15 นาที กลับมาบ้านกินกูช่ายทอด หึหึ จะอ้วนกว่าเดิมไหมนะ
   มีเวลาว่างเต็มๆ ก็แค่วันอาทิตย์นี่แหละครับ ตะลุยงานเขียนต่อ ค้างคามาเยอะมาก
ไม่ต้องไปไหนกันล่ะมึง ไล่เก็บงานเก่าๆ เฉพาะไดอารี่ชีวิตก็ค้างไปเกือบจะ 10 วันแล้ว
   ดู Thailand Got Talent แล้วอนาถใจมาก แม่งเหมือนเป็นเวทีปลดปล่อยของพวกกระเทย แถมกรรมการแม่งเสือกชอบอีกด้วย โห ไปกันใหญ่เลย เป็นครั้งแรกที่ทนดูไม่ไหว ต้องเปลี่ยนช่องครับ

[O'Pern]

22 มิย 58
   จัดไปอีก 1 ชม ขำขำ นี่ผมวิ่งบ่อยมากแล้วนะ จักรยานแทบไม่ได้แตะเลย อย่างเก่งก็ขี่เล่นวนๆ ไม่ได้ออกขี่จริงจังมานาน ซดน้ำกระชาย 1 แก้ว วิ่งวอร์ม 20 นาที เพิ่มความเร็วอีก 20 นาที และวิ่งแบบสลับช่วงความเร็วอีก 20 นาที เหนื่อยกำลังดีครับ เดิน Cool Down อีก 15 นาทีแถมปิดท้าย
   วันนี้งานไม่เยอะ เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่ไม่ต้องไปยกแบกของที่โกดัง วิ่งติดๆ กันหลายวัน ขาเริ่มตึงๆ หน่อย ไม่รู้เพราะว่าเร่งมากไปหรือเปล่า
   เขียนแผนธุรกิจปรับโครงสร้างการตลาดใหม่ให้กับ Ohana แต่ไม่รู้ว่าเขาจะชอบหรือเปล่านะ อาจจะเป็นการนำมะพร้าวห้าวไปขายสวนก็เป็นได้ เพราะทางครอบครัวของน้องอัฐมีพื้นฐานทางการทำธุรกิจโรงแรมกันมาเก่าแก่แล้ว แถมเครือญาติก็มีโรงแรมอีกหลายแห่ง
   ก็แสดงความเห็นในแง่มุมคนนอกวงการโรงแรมก็แล้วกันครับ แต่ว่าผมไม่ใช่มาตรฐานของนักท่องเที่ยวทั่วไปนะ ผมมันสไตล์เอกเทศ ชอบบรรยากาศเงียบๆ นิ่งๆ ภาษานักการตลาดเรียก Slow Life มั้ง แต่ของผมต้องแถมพวกดนตรีและการออกกำลังกายเข้าไปด้วย
   แต่สำหรับผมไม่เรียก Slow Life หรอกนะ ไอ้ของพวกนี้มันเป็นธรรมชาติของผมติดตัวมานานมากแล้ว
   เขียน (พิมพ์) ให้ Ohana แล้วก็ทำให้กับทาง “พี่นัด Strida” ต่อกันไปเลย ต้นปีหน้าพี่นัดจะเป็นตัวแทนจำหน่ายรถ Strida แต่เขารับรถมาจาก “หวาน Nava Bike” อีกทอดหนึ่ง
   ก็วางแผนการตลาด ประชาสัมพันธ์ กิจกรรม การออกบูธ โปรโมชั่น ฯลฯ คิดแล้วเก็บหัวข้อของมันไว้ก่อนครับ ว่างแล้วค่อยมาเติมในรายละเอียดของแต่ละหมวดหมู่

[O'Pern]

23 มิย 58
   มีขาอยู่ครบทั้งสองข้างก็ออกวิ่งมันต่อไปครับ ซัดไปอีก 1 ชม วันนี้วิ่งช้าลงนิดหน่อย เพราะเมื่อวานรู้สึกเจ็บตึงกล้ามเนื้อนิดๆ เกรงว่าจะเกิดบาดเจ็บ วอร์มแบบช้าๆ แต่พอช่วงหลังก็เผลอวิ่งเร็วอีกแล้ว เอ๊ะ ยังไงกันนะ
   เช้านี้กินทั้งน้ำกระชาย และ ACV -  Apple Cider Vinegar อะไรดีมีประโยชน์ก็ซัดมันเข้าไปครับ ซดแล้วออกวิ่ง จิบน้ำระหว่างวิ่งไปเกือบครึ่งลิตร เข้ามาบ้านก็เจออาหารเช้าทรงคุณค่าเช่นเคย เนื้อปลาเก๋าทอด กินกับยำมะม่วง เห็ดหอมสดชุบแป้งทอด มีผักแพว ขิงซอย กระเทียม เป็นเครื่องเคียง กินกับข้าวกล้องมีม่วง
   ขี่จักรยานไปตลาดซื้อน้ำเต้าหู้ เจอชายพเนจรคนที่ผมเคยซื้ออาหารให้อีกแล้ว วันนี้เขานั่งกินอะไรสักอย่างริมถนน ใช้ช้อนตักเอาแต่เนื้อๆ กิน ผมเลยขี่จักรยานไปซื้อข้าวเหนียวหมูย่างในซอยใกล้ๆ กันแล้ว
   “อ๊ะพี่ ผมให้”
   หันหน้ามามอง แล้วยกมือไหว้ ตอนรับของเขาเทินไว้เหนือหัวแล้วพูดพึมพำๆ
   ผมยิ้มให้แล้วขี่จักรยานกลับมาร้านอย่างมีความสุขใจ
   ชาวบ้านคนอื่นใส่บาตรพระ ส่วนผมให้ขอทาน อืมม ผมนี่มันแนวไปไหมนะ

   ว่างเว้นจากการยกของได้วันเดียว เช้านี้ก็เป็นแบบเดิมอีกแล้ว ฮ่าๆ แต่ยกนิดหน่อย ราวๆ 50 ลัง ขำขำ วันนี้งานไม่เยอะมากครับ อากาศครึ้มๆ เหมือนฝนจะตกอีกด้วย
   บ่ายส่งข้อความไปคุยกับคนในกลุ่มของ 200SX and Silvia Club เขาสั่งของมาเยอะ เลยติดต่อขอซื้อถังพักน้ำหม้อน้ำไป ของผมอันเก่าเหลืองกรอบใกล้จะผุพังแล้ว หาซื้อที่ศูนย์ก็ไม่มีของ ร้านอะไหล่ต่างๆ ก็ไม่มี ไปวรจักรเขายังบอกต้องสั่งญี่ปุ่น ก็เลยมาจบลงที่คนนี้ นัดรับของกันพรุ่งนี้ที่โลตัสพระราม 3 ราคา 3886 บาทครับ แพงเอาเรื่อง แต่หาของไม่ได้ ไม่งั้นก็ต้องแปลงเอา ส่วนของมือสองนี่เรียกว่าต้องงมหา ถ้าเป็นเด็กเดินเชียงกงแบบสมัยก่อนก็คงไม่ยาก เออ เชียงกงปทุมวันเขาใกล้จะรื้อแล้วนะ ทางจุฬาเอาที่คืนไปสร้างอะไรสักอย่าง
   เย็นกินน้ำมะม่วงหาวมะนาวโห่ ทำเองครับ คั้นแยกกาก กินแบบไม่เติมน้ำตาลเลยนะ ผมสายโหด กินได้ น้ำกระชายกลิ่นแรงๆ ยังกินได้สบาย เพื่อสุขภาพแล้ว ทำได้หมดครับ
   อีก 30 นาทีถัดมา กินแตงโมสดๆ แต่ต้องหั่นให้ติดผิวสีขาวๆ ใกล้เปลือกด้วยนะ ผมว่าผลไม้แทบทุกชนิดจะมีส่วนที่ให้ประโยชน์สูงสุดก็ตรงเนื้อติดกับเปลือกนี่แหละครับ ยกตัวอย่างให้เห็นชัดก็คือแอ๊ปเปิ้ล เลยมีบางคนบอกว่าให้กินทั้งเปลือกไปเลย เพื่อประโยชน์สูงสุด ก็เพราะมันปอกลำบากน่ะครับ หรืออย่างข้าวโพด ประโยชน์อีกอย่างของมันก็คือไหมข้าวโพดที่ชอบดึงทิ้งกันไป หรือถ้ากินส้มเขียวหวานก็ไม่ต้องดึงเส้นใยที่ติดกับเปลือกมันทิ้งนะครับ กินได้ก็กินเข้าไปครับ ของดี มีประโยชน์แท้ๆ

[O'Pern]

24 มิย 58
   วิ่งไป 1.30 ชม ตื่นเช้าหน่อยก็มีเวลาเหลือเยอะครับ วิ่งแทบทุกวัน แต่น้ำหนักก็ไม่เห็นมันจะลง นี่มันยากกว่าตอนปีที่แล้วอีกนะนี่ อายุมากขึ้นยิ่งลดยากมากตามไปด้วย
   อาหารเช้าทรงคุณค่า ผัดผักคะน้า ไข่เจียวมะเขือเทศ ข้าวกล้อง กระเทียม ขิง
   เช้ามียกของโกดังเล็กน้อยแบบขำขำ วันกลางสัปดาห์ ร้านงานไม่ยุ่งมาก แต่จะวุ่นวายสุดๆ ถ้ามีคนมาส่งสินค้าหลายเจ้าพร้อมๆ กัน คือต้องแบ่งแยกช่วยกันตรวจเช็คของ
บ่ายไปโลตัสพระราม 3 ตามนัดหมายที่จะไปรับถังพักน้ำของรถ 180SX ไม่ได้มาแถวนี้หลายปีเลยครับ เหมือนบ้านนอกเข้ากรุงเลย อันที่จริงผมเป็นคนกรุงเทพฯที่ไม่ชอบชีวิตในเมืองอย่างมาก อยากอยู่ต่างจังหวัดเงียบๆ ทะเล ป่า แนวนี้จะชอบมาก
   ก่อนออกจากร้านเลยส่งข้อความไปบอกเขาก่อน เพราะนัดกันแบบคร่าวๆ กว้างๆ ว่าเป็นช่วงบ่าย พอขับไปถึงก็รีบจอดพร้อมเตรียมส่งข้อความ แต่กลายเป็นว่าเขาส่งข้อความมามากมายพร้อมโทรอินเทอร์เนทมาหลายหน บอกว่าตัวเองติดภารกิจด่วน
   ผมเลยรีบโทรกลับไป เขาขอโทษใหญ่ บอกมีธุระด่วนจริงๆ เดี๋ยวเลิกงานค่ำๆ จะไปส่งให้ถึงบ้าน
   ผมเกรงใจ ของไม่ได้ถึงขั้นรีบใช้ขนาดนั้น วันนี้ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ไว้นัดกันใหม่ สบายๆ ครับ จัดการธุระของคุณให้เรียบร้อยก่อนแล้วว่างๆ ค่อยโทรนัดกันใหม่ได้
   กลายเป็นว่าไปเก้อ แต่ไม่เป็นไรหรอก นานๆ ได้ขับรถเส้นทางใหม่ๆ สักที ไม่คุ้นเลยจริงๆ ว่ะ โดยเฉพาะแถวหน้าเซ็นทรัลพระราม 3 ที่มีตอม่อทางด่วนพาดกลางถนน ขับแล้วกลัวเข้าเลนผิดจริงๆ เลย เกิดนำพาไปทางด่วนนี่แย่เลยนะ
   จอดติดไฟแดงแยกสาธุประดิษฐ์ แล้วก็มีผู้หญิงหน้าตาดีเลย ขับมาเทียบข้าง เปิดกระจกลง ผมหันไปมอง เลยเปิดกระจกลงบ้าง คิดว่าเธอคงจะถามทาง หึหึ ผมก็มือใหม่ย่านนี้เหมือนกันว่ะ
   พนมมือ ยกมือไหว้
   “พี่คะ หนูขอเข้าข้างหน้าพี่หน่อยนะคะ หนูจะขึ้นทางด่วน แต่เข้าเลนผิดมา”
   โห ใครหน้าไหนจะใจร้ายล่ะครับ โดนรถตู้ แท็กซี่ สามล้อ เบียดปาดออกบ่อยไป นี่มาขอกันแบบซื่อๆ จริงใจซะขนาดนี้
   “ตามสบายเลยครับ” ผมตอบ พร้อมกับส่งยิ้มคืนให้
   ขับเส้นพระราม 3 กลับบ้าน ไม่คุ้นกับเลน BRT เลย ไม่รู้ว่าเขาห้ามเข้าจริงๆ หรือแกล้งๆ เพราะเห็นมีรถมากมายเข้าไปขับเหมือนกับเลนทางด่วนพิเศษ เราก็อิจฉาสิ ถ้ามันไม่ผิด ผมก็อยากไปเร็วเหมือนคนอื่นเขาบ้าง
   กลับมาบ้านกินสลัดแขก แม่ซื้อมาฝากไว้ตั้งแต่เช้า ผักเพียบๆ มีประโยชน์ครับ จัดไปเต็มที่
   เย็นขี่จักรยานไปรับรถพ่อที่อู่ซ่อมตัวถัง หวังว่าพ่อคงขับระวังมากกว่านี้แล้วนะ โดนซ้ำอีกทีนี่ไม่เอาแล้วนะ เกิดกระจกฝาท้ายแตกนี่โคตรซวยเลย เฉพาะบานฝาท้ายผมเช็คราคามาราว 3.5 หมื่นบาท ไม่รวมทำสี
ขี่รถ Neobike 16 ไปครับ อากาศกำลังดี ครึ้มๆ ฝนปรอยบางๆ ไม่หนาเม็ด ขี่ไปสัก 20 นาทีก็ถึงแล้ว ตรวจดูสภาพโดยรวมเบื้องต้นก็โอเคดีครับ (เท่าที่มองเห็นตอนนี้นะ) รับรถกลับมาก็แวะเติมลมให้พ่อ
ตอนไปเปลี่ยนยางคู่หน้าที่ร้านของเพื่อนที่เคยเป็นสปอนเซอร์รถแข่งให้เรา ผมบอกพนักงานในร้านว่า เติมลมล้อหน้า 35 หลัง 39 แต่พอมาวัดดูวันนี้ ล้อหน้าข้างหนึ่ง 33 อีกข้าง 40 ส่วนล้อหลังยังคงเป็นค่าเดิมคือ 33 ไอ้คนที่ร้านยางไม่ได้ยุ่งอะไรกับยางหลังเลย
หึหึ แล้วไอ้ที่ผมเพิ่งซัดไปจันทบุรีมาเมื่อสัปดาห์ก่อนล่ะ ยางคู่หน้าลมยางต่างกันซะขนาดนั้น เบรกกะทันหันไม่หมุนปัดก็โชคดีมหาศาล แถมเจอฝนตกหนักต่อเนื่องนาน ถนนเป็นคลื่นลอน ฯลฯ
เรื่องที่เล่ามานี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจใครนอกจากตัวคุณเองครับ

[O'Pern]

25 มิย 58
   เมื่อคืน “โอ๊ต” คนที่ผมนัดซื้อถังพักน้ำเมื่อตอนบ่าย ขับรถมาส่งของให้ถึงบ้าน มากับแฟนเขา บอกว่าเกรงใจที่ผิดนัดผมตอนบ่าย เลยเอาของมาให้ถึงบ้าน
   ผมบอกไม่ต้องเกรงใจ ไม่เป็นไร คนเรามีธุระด่วนกันได้ ผมยังไม่รีบใช้หรอก แต่โอ๊ตบอกจะมาแถวนี้อยู่แล้ว ให้ผมส่งแผนที่ไปให้ และอีก 30 นาทีถัดมา เขาก็มาถึงหน้าบ้านแล้ว
   เอาถังพักน้ำมาให้ แล้วก็คุยกันสักพัก เขาเดินมาดูรถผมทีนี้แหละครับ คุยกันต่ออีกยาวมากๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จนถึง 1030 โน่นเลย ผมเดินขึ้นบ้านอีกที มิวหลับปุ๋ยเรียบร้อยแล้ว

   วันนี้ไม่วิ่งครับ ตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนสวนกุหลาบกับมิว วันนี้มีงานฉลองตึกยาว (ตึกที่เป็นสัญลักษณ์ของโรงเรียนสวนกุหลาบ) ครบรอบ 104 ปี เลยให้ศิษย์เก่ารุ่น 104 เป็นฝ่ายจัดเลี้ยง
   ไปถึงโรงเรียนแบบเขินๆ หน่อย ต้องเท้าความสักนิดว่าผมเป็นศิษย์เก่า แต่ก็รู้จักเพื่อนต่างห้องน้อยมาก เพราะเรามาเข้า ม ปลาย และช่วง ม4 – ม6 นี่ เรียนกันแบบไม่เคยแยกห้องเลย จึงรู้จักแค่เพื่อนในห้องเดียวกันเท่านั้น ต่างจากคนส่วนใหญ่ที่เขาจะเรียนตั้งแต่ ม1 – ม6 พวกนี้เขาจะสนิทสนมกลมเกลียวกันมากกว่า
   เรียกว่าไปมันคนเดียวเลยครับ เท่โคตรเลย คนอื่นเขาใส่เสื้อรุ่นกัน กูไม่ได้ไปงานเลี้ยงรุ่นอะไรกับเขา (เพราะไม่ค่อยรู้จักใคร) เลยไม่ได้มีเสื้อ ก็เล่นเสื้อขาวพื้นๆ นี่แหละวะ อาศัยตีเนียนพอไปได้อยู่
   หยิบเอา Wrist Band มาใส่ข้อมือสักหน่อย แบบเอาเท่ ขอกูมีสัญลักษณ์ของ “สวนกุหลาบ” กับเขาบ้าง โห คนอื่นนี่แม่งมาแบบจัดเต็มเลยนะ เสื้อรุ่น กำไลข้อมือ สร้อยคอ แหวน บ้างก็หาแว่นตาสีโรงเรียน (ชมพู-ฟ้า) มาใส่ เข็มขัด นาฬิกา เรียกว่ามึงหาอะไรที่มีสีชมพูตัดฟ้ามาได้ มึงเกิด !!!
   ในใจลึกๆ ผมคิดว่าคงจะต้องมีบางคนใส่กางเกงในชมพู-ฟ้ามาบ้าง จริงๆ นะ
   ไปถึงแต่เช้าพร้อมมิว เดินเข้าโรงเรียนแล้วก็แยกกันเลยครับ มิวเป็นรองหัวหน้าห้อง รับภาระเป็นคนไปเปิดประตูห้อง หวังว่าเขาคงจะไปหาอาหารดีๆ กินเป็นมื้อเช้านะ
   ส่วนผมไปห้องรับรองที่มีอาหารว่างเตรียมไว้ พร้อมลงทะเบียนรับของที่ระลึกเป็นรูปตึกยาวสัญลักษณ์ของโรงเรียนสวนกุหลาบ
   บรรยากาศแบบงงๆ หน่อย ก็ไม่รู้จักใครเลยไง คนอื่นเขาเจอกันก็เฮลั่น ผมนี่ได้แต่ยิ้มๆ ไปเรื่อย เห็นใครก็ยิ้มแม่งหมดเลย คุ้นหน้าบ้าง ไม่คุ้นบ้าง ไม่เป็นไร กูยิ้มอย่างเดียว ยิ้มเท่านั้นที่ครองโลกกกก
   ยิ้มนานเข้าชักแปลกๆ กับตัวเอง คนอื่นเขามีเพื่อนคุย แต่ผมนี่แม่งไม่มีเลยว่ะ ทำไงดี ไม่เป็นไร อาศัยแอบอยู่ข้างๆ กลุ่มใหญ่เข้าไว้ มองเผินๆ เหมือนมาด้วยกัน ฮ่าๆ
   “โป้ง” เห็นผมใส่เสื้อขาวธรรมดา เลยหยิบเอาเสื้อรุ่น 0SK104 มาให้ใส่ ก็โอเคครับ ตามน้ำกันไป ผมนี่เจอใครก็ส่งยิ้มให้ตลอดเลย เจอคนมาทักด้วยนะ แต่ผมจำเขาไม่ได้ ฮ่าๆ
   มีอาหารเช้าง่ายๆ ไว้บริการ เป็นพวกข้าวต้ม และกาแฟ ปาท่องโก๋ แน่ล่ะ ผมเลือกข้าวต้มหมูครับ แต่เขาใช้ถ้วยโฟมนี่สิ แล้วตักน้ำซุปร้อนๆ เทราดลงข้าว โหห อันตรายนะนั้น แต่ไม่กล้าบอกใคร กลัวเขาจะหาว่าเรื่องมาก
   โฟมไม่ถูกกับความร้อนนะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารประเภทน้ำที่มีความร้อนสูงมากๆ สารพิษจากในภาชนะโฟมจะละลายออกมาอยู่ในอาหารที่เรากิน
   กินไประแวงไป สุดท้ายกินไม่หมด เหลือเศษที่ตักยากๆ ไว้ กินปาท่องโก๋ไปครึ่งตัว จากนั้นคนเริ่มมากันเยอะ อาจารย์เกษียณก็ยังมาร่วมพิธีด้วยเลยนะ แถมแต่งชุดสีฟ้า ผ้าพันคอชมพู สุดยอดๆ
   เริ่มเจอเพื่อนที่รู้จักกันบ้างแล้ว ก็คุยกันไปตามเหมาะสมครับ บอกตามตรงว่าไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ ช่วงนี้คนเริ่มมากันเยอะแล้ว กินข้าวกันเรียบร้อยหมด
   มีคนเริ่มลงทะเบียนกันแล้ว ผมก็ไปต่อคิวกับเขาด้วย ลงชื่อพร้อมรับของที่ระลึกคือภาพของตึกยาวที่ชนะการประกวด สวยงาม และน่าสะสมมากๆ แผ่นใหญ่โตแบบโปสเตอร์เลย
   พอถึงคิวผม เจ้าหน้าที่สตาฟประกาศให้ไปเข้าแถว บอกว่าให้เลิกแจกภาพ ไว้พิธีการช่วงเช้าเสร็จค่อยมารับภาพต่อ โอเค ไม่ดื้อดึง พูดคำเดียวรู้เรื่อง เข้าใจ ผมเดินออกมา แต่แปลกนะ ที่คนด้านหลังผมกลับเข้าไปลงชื่อขอรับภาพต่ออีกหลายคน เฮ้ยย งงว่ะ
   นักเรียนเข้าแถวกลางสนามหญ้า ส่วนศิษย์เก่าเข้าแถวหน้าตึกยาว เคารพธงชาติพร้อมเด็กๆ รุ่นน้อง สวดมนต์ ร้องเพลงโรงเรียน ส่งตัวแทนรุ่นไปพูดบอกความสัมพันธ์ของชีวิตเรากับตึกยาวในสมัยก่อน มอบเสื่อที่ระลึกให้ครู มอง Thumb Drive เกี่ยวกับตึกยาวให้แก่น้อง ม1
   อาจารย์เกษียณมาถ่ายรูปร่วมกับพวกเราด้วยนะ อาจารย์ท่านมาเพื่องานนี้ล้วนๆ เลย บางคนเดินไม่ค่อยไหวต้องช่วยกันพยุง เป็นภาพที่น่าประทับใจมากๆ
   ถ่ายภาพรวมเสร็จก็เป็นการถ่ายภาพเล่นกันเองในกลุ่ม ขั้นตอนนี้ยาวนานมากๆ แต่ละคนก็หยิบขึ้นมากดๆ ไปขอถ่ายกับครูเก่าๆ ของเราแบบใกล้ชิดบ้าง ภาพคู่บ้าง ฯลฯ
   จากนั้นก็เดินเข้าชมพิพิทธภัณฑ์ความเป็นมาของโรงเรียน เพื่อนๆ หลายคนไม่เคยเข้าชมมาก่อนเลย แต่ผมน่ะ เคยมาแล้ว 2 ครั้ง เลยทำหน้าที่เป็นไกด์อธิบายบางอย่างที่พอจะจดจำได้ให้ไป เพื่อนบอกรู้สึกทึ่งในความเป็นมาของโรงเรียนเราอย่างมาก จารึกหลายเรืองราวไว้ในประวัติศาสตร์ชาติไทย เป็นต้นแบบของหลายสิ่งหลายอย่าง
   มานั่งคุยกันเล่นต่อที่ “ลานธรรม” เป็นม้าหินขนาดใหญ่ อยู่ใต้เงาร่มไม้ บรรยากาศดีมาก มีขนมของว่างเลี้ยงกันตลอดเวลา แต่ผมไม่อยากกินเยอะ มันอ้วน
   นั่งคุยกันตรงนี้กับเพื่อนเก่าหลายๆ คนที่อยู่ห้องเดียวกัน กลุ่มนี้ก็จะคุ้นเคยกันมากหน่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่เข้าตอน ม4 เหมือนผม เราก็จะมีเพื่อนอยู่เท่าๆ กัน
   ใกล้เทียงก็มีการเลี้ยงอาหารต่อ เชิญชวนเด็ก ม1 ที่เขาพักก่อนรุ่นพี่มากินด้วย เราก็ปล่อยให้เด็กกินกันไปก่อน มีบางคนไม่กล้ามากินก็ต้องเชิญชวน แถมตักไปส่งให้ถึงที่ คือเด็กใหม่บางคนเขายังอาย ไม่คุ้น ฯลฯ
   เห็นคนน้อยเลยไปต่อคิวบ้าง มีก๋วยเตี๋ยวดูน่ากิน แต่เอาน้ำร้อนๆ ราดลงในถ้วยโฟมนี่ผมไม่เอา เลยไปดูพวกข้าวบ้าง เฮ้ยย เจอร้านข้าวหมูแดงของ “ย้อย” คนที่เปิดร้านอยู่แถวหนองมน ตอนที่ผมขับรถพามิวไปเรียนเรือใบเมื่อสองปีก่อน ชื่อร้าน “โภชนากรหนองมน” เขาจัดอาหารมาแจกฟรีล้วนๆ แถมต้องปิดร้านที่หนองมน ขับขนข้าวของทุกอย่างมาเอง
   สุดดดด ตีนนนน มาก
   จัดข้าวหมูแดง 1 จานใหญ่ ไอ้ย้อยเห็นหน้าผมก็ร้องทัก จัดให้เสียพูนจานเลย รสชาติกลางๆ ครับ ชอบตรงมีผักบุ้งลวกมาให้ด้วยนี่แหละ แปลกดีไหมครับ ปกติข้าวหมูแดงจะมีแค่แตงกวา ต้นหอม แต่ตอนไปกินที่ร้านเขาผมเห็นมีผักบุ้งลวกที่ให้เป็นเครื่องเคียงของข้าวหน้าเป็ด ผมเลยขอมาใส่ข้าวหมูแดงด้วย จะได้มีผักมากๆ หน่อย แถมผักบุ้งนี่มีประโยชน์มากเสียด้วยสิ ผมบอกเขาลอยๆ แค่วันนั้น ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเอามาเป็นเครื่องเคียงในข้าวหมูแดงด้วยจริงๆ แจ๋วมากๆ เลย
   รอเจ้าหน้าที่ลงทะเบียนอยู่นาน ไม่รู้เขาไปไหน ผมอยากจะได้ภาพตึกยาวเป็นที่ระลึกกับเขาบ้าง เขาแจกคนละภาพ แต่เห็นมีบางคนได้มาถึง 4 ภาพ ผมแอบได้ยินเขาคุยกัน
   “เฮ้ยย มันต้องใช้เทคนิคโว๊ยยย กูมาแต่เช้า ก็เซ็นชื่อกับคนหนึ่งก็หยิบมาแผ่นหนึ่ง ทำแบบนี้ไปสีรอบ เลยได้มาสี่แผ่น”
   โหห พี่เรียกเทคนิคหรอ ผมเรียกเหี้ยเลยนะนั่น
   เหมือนพวกขับรถแล้วปาด เบียด แทรก มุด แล้วมาบอกว่านั่นคือฝีมือน่ะ มันไม่ใช่หรอก มึงมันคิดไปเอง เขาเรียก “หน้าด้าน” ต่างหาก
   นั่งคุยกับเพื่อนๆ ที่เดินผ่านไปมาตรงม้าหินนี่แหละครับ นั่งสบายสุดแล้ว บรรยากาศดีมาก ใครเดินผ่านก็ยิ้มทักทายให้หมด เจอเด็กนักเรียนก็ยังยิ้มเลย
   มีเด็กนักเรียนเดินมาก้มๆ เงยๆ แถวโต๊ะที่นั่ง เลยถามเขาว่าหาอะไรหรือ
   “ลุงเห็นลูกบอลไหมครับ”
   ห๊ะ ว่าไงนะ

[O'Pern]

26 มิย 58
   ช่วงชีวิตยามเช้าของผมนี่ถ้าไม่ออกกำลังกายก็คงเล่นแต่ Uke แต่ชอบออกกำลังกายมากกว่านะ วิ่งมันนอกจากบริหารร่างกายแล้ว สำหรับผมมันยังเป็นการฝึกจิต สมาธิอีกด้วย
   เช้านี้มิวไปทัศนะศึกษาที่อยุธยา งานย้อนรอยประวัติศาสตร์ ไปแต่เช้า กลับก็เย็นค่ำกันเลย ดูตารางที่เขาไปแล้วน่าติดตามจริงๆ ไปวัด วัง พักกินข้าวตลาดน้ำอโยธยา ฯลฯ อิจฉาว่ะ
   ส่วนผมก็ไปใช้ชีวิตที่ร้านขายของเหมือนเดิมครับ มีความสุขไปตามวิธีคิดของเรา คิดว่าได้ช่วยแม่ แบ่งเบาภาระแม่ คิดมันแค่นี้แหละถึงจะเป็นสุข
   วันนี้อยู่เฝ้าร้านตลอดวันครับ แม่กับพ่อไปเที่ยวเกาะช้าง ไปกับกลุ่มเพื่อนๆ เขาหลายคน น่าสนุกนะ ผมนึกถึง “นุ” รุ่นน้องสวนกุหลาบรุ่น 110 ที่เจอกันตอนเรียนเรือใบที่สัตหีบ นุทำธุรกิจโรงแรมและสโมสรเรือใบเล็กๆ ที่นั่น ผมว่าจะไปหาเขาบ้าง ยังไม่มีโอกาสเลย
   มิวกลับมาตอนเย็น ชวนกันไปกินกันในห้าง มิวพาไปดูคอมพิวเตอร์ Dell ที่เขาอยากได้ เด็กๆ ดูอะไรไม่เป็น ก็ดูดีไซน์ ชอบแบบบางๆ ดูเพรียว ไส้ในเป็นอย่างไรไม่รู้เรื่องหรอก ใช้เลือกตั้วแพงๆ เข้าไว้ เป็น CPU Cori i7 เลย นี่ผมยังใช้คอมฯเก่าๆ อายุเกือบ 10 ปีอยู่เลย ผมมันสไตล์ไม่พังไม่เสียไม่เปลี่ยน ซื้อแล้วใช้มันจนชีวิตจะหาไม่กันไปข้าง

[O'Pern]

27 มิย 58
   เช้านี้ออกจากบ้านรถคันเดียวหมดเลย พ่อ แม่ ลูก ส่งมิวที่รถไฟฟ้า แล้วก็เลยไปร้านขายของ ชีวิตมีแค่นี้แหละมั้ง ฮ่าๆ
   มิวเรียนตอน 1000 ก็นั่งเล่นเกมรอไปก่อนแบบยาวไกลเลยครับ ไปเอง กินเอง กลับเอง วันนี้มิวก็ต้องเป็นแบบนี้แหละนะ เพราะผมเองก็ต้องอยู่เฝ้าร้านแบบเต็มๆ อีกวัน
   ตอนค่ำไปรับมิวในห้าง ในมิวยังคงติดอยู่กับคอมพิวเตอร์ Dell รุ่นที่เขาอยากได้ ซึ่งตัดสินใจเอารุ่น Core i7 ไปเรียบร้อยแล้ว ผมให้เขาไปหาข้อมูลเพิ่ม อยากรู้ข้อมูลด้านไหน อย่างไร ก็ไปเสาะแสวงหามาให้ได้
   เขาคิดอยากจะให้ซื้อในวันนี้เลย แต่ผมอยากซื้อให้เขาหลังสอบเสร็จเดือนหน้ามากกว่า
   มิวทำหน้าเซ็ง ผมบอกถึงเหตุผล แล้วบอกให้เขาคิดเอง คิดให้รอบคอบ ถ้ายังคงยืนยันว่าอยากได้ในคืนนี้ก็จะซื้อให้
   สักพักมิวมาบอกว่าซื้อหลังสอบก็ได้

[O'Pern]

28 มิย 58
   ตื่นเช้ามาแบบอัตโนมัติ ร่างกายเราตื่นเอง แต่ตาแม่งยังปิดอยู่เลย ไม่อยากลุก เพลียครับ แม้จะไม่ได้ออกแรงอะไรนัก แต่มันเหนื่อยล้ายังไงไม่รู้ ในทางกลับกันหากไปขี่จักรยาน หรือวิ่งโหดๆ วันรุ่งขึ้นผมกลับสดชื่น มีพลังมากกว่าเดิมเสียอีก แปลกมาก
   เช้านี้เอารถ Neobike16 ออกขี่เล่นแถวบ้าน ขี่ไปราว 1 ชม แม่ง เอ๊ยย ไม่ได้เหนื่อยอะไรสักนิดเล้ยยย กลับมาบ้านเล่น Uke ไปอีกเกือบชั่วโมง เจ็บนิ้วก็เลยพัก
   เช้านี้กินต้มเลือดหมู ใส่ใบตำลึงกำมือใหญ่ๆ กินกับข้าวกล้อง ได้มื้อเช้าดีๆ ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่ได้ไปไหนก็อยู่บ้านเขียน (พิมพ์) หนังสือต่อครับ คิดอะไรได้ก็บันทึกมันไว้เรื่อยๆ
   กลางวันมีหมี่กรอบ ไอ้นี่ซื้อไว้ตั้งแต่เมือวานตอนบ่าย เป็นหมีกรอบห่วยๆ ข้างถนนถุงละ 20 บาทแบบสีส้มรสชาติหวานๆ น่ะ แต่ผมเอามาใส่ต้นหอม ผักชี หอมแดง แล้วบีบมะนาวไปอีกลูก แถมเอาเปลือกมะนาวมาซอยบางๆ กินมันเข้าไปอีก ผักแม่งเยอะกว่าหมี่กรอบเสียอีก ฮ่าๆ ต้องแบบนี้สิ ถึงจะเรียกว่าอาหารมีคุณค่า
   บ่ายมิวกลับมาบ้าน พร้อมกับมาพูดเกลี้ยกล่อมเรื่อง Dell ไม่แปลกใจ ไม่สงสัย มันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าจะต้องเกิดขึ้น ก็ถึงบอกไงว่าให้คิดให้ดีตั้งแต่เมื่อคืน คนมันอยากได้ มันเคยได้สิ่งทุกอย่างที่อยากได้ ไม่เคยผิดหวัง ไม่เคยต้องรอคอย แค่เอ่ยปากเท่านั้น สิ่งที่อยากได้มันก็จะลอยมาถึงมือ
   นับประสาอะไรกับเครื่อง Dell ตัวนี้ล่ะครับ แค่พูดว่าจำเป็นต้องใช้เพราะใช้ทำรายงาน แค่นี้พ่อแม่ก็ต้องไปหาเงินมาให้แล้ว
   คือถ้ามันถึงขั้นจำเป็นต้องใช้งาน มันก็คือต้องใช้ (แต่ที่บ้านก็มีคอมฯอยู่แล้วนะ ปกติมิวทำงานก็มาขอใช้เครื่องของผมนี่แหละ)
   งานนี้ของมิวเรียกว่า “อยากได้” ถึงจะถูก แต่เขามาอ้างเหตุผลว่าต้องใช้ทำรายงาน
   เขาบอกที่ไม่ซื้อตั้งแต่เมื่อคืนเพราะกลัวพ่อว่า หึหึ แสดงว่าตอนนี้ไม่กลัวแล้วสินะ
   ผมมันเป็นคนตัวเล็กๆ ไม่มีสิทธิ ไม่มีเสียงอะไรสักนิดในบ้านครับ ออกความเห็นอะไรไปก็ไม่ค่อยมีใครเห็นด้วย คิดเห็นสิ่งใดก็มักจะขัดแย้งกับคนที่บ้านไปเสียหมด งานนี้ผมว่า “ผมควรจะตามน้ำไปดีกว่าไหม” เพื่อลดผลกระทบในสิ่งที่จะตามมา

   นี่มานั่งนึกย้อนหลังก็ยิ่งพบว่า “ผมแม่งเป็นแกะดำในบ้านหลังนี้” ขอยกตัวอย่างเรื่องเด่นๆ เร็วๆ นี้ ที่เพิ่งเกิด
   แม่อยากสร้างบ้านใหม่ ผมอาสาออกแบบให้ แต่ก็ไม่เอา จนต้องไปจ้างคนอื่นมาทำแทน แล้วสุดท้ายก็ให้ผมเป็นคนไปคุย ไปแก้แบบ เปลี่ยนแปลง เพิ่มเติมอีกหลายจุด
   บอกว่าอย่าเอา iPhone ให้ลูกใช้ หึหึ พูดไปเถอะมึง แป๊บเดียวภรรยาเอา iPhone มาให้มิวแล้ว ผมบอกเขานะว่ามันเป็นเรื่องที่ผมโมโหมากที่สุดเลย
   บอกว่าอย่าติดตั้ง wifi ในบ้าน อีกสองเดือนถัดมาพ่อสั่งให้จัด 3BB มาแบบเรียบร้อยเลย
   
   ผมรู้ไงว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ให้ลูกใช้ iPhone แล้วผลจะเป็นยังไง สิ่งชั่วร้ายก็จะส่งตรงถึงมือลูกคุณได้อย่างง่ายดาย และเสพได้เร็วขึ้นด้วยระบบ wifi จนทุกวันนี้กลายเป็นติดมือถือ ติด wifi นี่ถ้ามีคอมฯ ก็จะทำให้ระบบของเขาสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น ใช้ IOS คล่องแล้ว ก็จะมาหัด Window 8.1 อีกตัว
   มันไม่ใช่ปัญหาหรอกนะ ถ้าฝันของเขาไม่ใช่เป็นนักบิน
   ก็เลยรู้สึกเก็บกด อยู่บ้านนี่เราเป็นคนไม่มีคุณค่าอะไรสักนิด แต่พออยู่นอกบ้านแล้วตรงกันข้ามเลย ผมสามารถเป็นได้ทุกอย่างที่ผมฝันเลย
   ก็แล้วแบบนี้ใครมันจะอยากอยู่ทำงานบ้านล่ะครับ แถมผมเป็นคนที่ไม่ได้ยึดติดกับเงินเป็นสาระอยู่แล้วด้วย เลยไปกันใหญ่เลย เอาเงินมาล่อผมก็ไม่สน เพราะผมไม่เคยรับเงินเดือนมาหลายปีแล้ว
   ยิ่งตอกย้ำเข้าไปใหญ่ว่ายังไงผมก็ไม่เอาธุรกิจของที่บ้าน แต่ที่ยังอยู่ช่วยอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเพียงคำคำเดียว
   “กตัญญู”
   เห็นเขาว่าคนกตัญญูพ่อแม่แล้วจะเจริญ ผมแม่งเป็นคนทีทำเหี้ยอะไรก็ล้มเหลวมาทั้งชีวิต ทำหนังสือก็เจ๊ง ทำภาค 2 ก็โดนเอาไปโยนทิ้ง สู้ต่อภาค 3 แม่งก็จบเหมือนภาค 2 เป๊ะเลย
   เสนอขายไอเดียเจ๋งๆ ก็โดนบริษัทใหญ่เขาเอาไปทำเองทั้งค่ายกรังปรีด์ และค่ายกระทิงแดง ทั้งๆ ที่ฟรีเซนต์กับลูกชายเจ้าของบริษัทเองโดยตรงแท้ๆ
   
   เก็บกดมามาก ก็เลยบ่นเยอะ แต่ก็มีทางระบายเยอะนะด้วยการวิ่งและเล่น Uke ถึงบอกไงว่าผมมีความสุขมากที่สุดก็ตอนอยู่กับสองอย่างนี้แหละ
   ทำประโยชน์ให้กับครอบครัวไม่ได้เลยสักนิด ก็เลยหาทางทำประโยชน์ให้กับทุกคนที่ผมเจอ ไปพักที่ Ohana ระยอง ก็เขียนความคิดเห็นให้เขา รวมถึงแผนธุรกิจ ไปขี่จักรยานกับกลุ่ม Strida ก็วางแผนธุรกิจพร้อมตั้งชื่อร้านให้เขาอีกด้วย
   เมื่อวานกินถั่วยี่ห้อเปเล่ ผมยังไปเขียนคอมเมนท์ให้เฟซบุ๊คให้เขาเลย มีทั้งติ ชม ข้อควรแก้ไข และสิ่งที่ควรเพิ่มเติม
   ขับรถบนท้องถนนนี่ผมจะหยุดให้คนข้ามประจำ หยุดให้รถในซอยออกมาบ้าง ไม่ใช่กดตามคันหน้าแม่งอย่างเดียวเลย จะเบรกก็คือตอนเขาจี้จนไปไม่ได้นั่นแหละ แบบนี้ไม่เอา ไม่แมน ใช้ชีวิตให้มีคุณค่าก็คือต้องทำดีกับทุกๆ คนที่พบเจอ
   
   เย็นพ่อแม่กลับมาแล้ว ซื้อปลาหมึกหวานแบบที่ผมชอบมาด้วย แต่เป็นคนละรุ่น เลยออกหวานไปหน่อย นอกนั้นเป็นพวกทุเรียนที่ผมไม่สนใจกินเลยแม้แต่น้อย อ้อ เคยกินทุเรียนทอด อันนี้พอได้ เพราะมันไม่มีกลิ่นทุเรียน

[O'Pern]

29 มิย 58
   ออกวิ่งยามเช้านี้มันแสนจะวิเศษสุดสำหรับผมแล้วนะ ห่างหายไป 4 วันเต็มๆ ที่เหงื่อไม่ได้ออก วันนี้ตื่นเช้าก็จริงนะ แต่แอบนอนต่ออีกนิด หึหึ เพลินไปหน่อยครับ เลยเลทไปเยอะ ทำให้ออกวิ่งไปได้แค่ 45 นาทีเอง แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
   เช้านี้กินไก่ผัดขิง ผมกินเนือไก่นิดเดียว หนักไปทางขิง และเครื่องเคียงที่มีไข่ต้ม แครอทลวก กระเทียมสด กินกับข้าวกล้องเหมือนเดิม
   ตอนเช้าออกจากบ้านสายนิดๆ รถจะได้ไม่ติด พวกที่เขาไปส่งเด็กนักเรียนคงถึงจุดหมายกันเรียบร้อยแล้ว ออกสายหน่อยขับสบาย แต่ก็ไม่ได้ถึงกับสายเว่อร์นะ
   วันเสาร์มีลูกค้าจ่ายเงินเกินมา 2000 บาท ผมตรวจสอบแล้วเห็นว่าจ่ายเกินแน่ๆ เลยโทรไปบอกเจ้าของร้านเขา ลูกค้ารายนี้จ่ายเงินเกินประจำ ผมก็โทรแจ้งตลอดทุกครั้ง แต่ถ้าเป็นคนอื่น ส่วนใหญ่เขาก็จะเม้มเก็บเอาไว้เอง
   แต่วันนี้กลับกลายเป็นว่าเงิน 2000 บาทนั่นน่ะคือเงินที่เขาค้างชำระจากงวดก่อน ซึ่งเขาต้องจ่ายบวกเพิ่มมาให้ทีหลัง 2000 บาท
   เรียกว่าฝ่ายบัญชีกับผมไม่รู้กัน และลูกค้าก็เลย “ตามน้ำ” ไป
   เสียความรู้สึกนิดหน่อยตรงที่เขารู้อยู่แล้วว่าผมคิดเงินผิด แต่กลับไม่ทักท้วงแจ้งอะไรเลย ร้านนี้ซื้อสินค้าเป็นเงินเชื่อ ร้านเราก็ให้ติดเพราะเห็นว่าเขาเป็นร้านเล็ก ยังต้องใช้เงินหมุน
   เข้ามาบ้านตอนบ่ายด้วยอารมณ์หิวโฮก ไม่มีอะไรกิน นอกจากผลไม้และปลาหมึก ฮ่าๆ จัดมังคุดไปทั้งกระจาดเลย มังคุดนี่กินได้ทั้งเมล็ดนะครับ ไม่แข็ง ไม่ขม มีกลูโคซามีธรรมชาติช่วยบำรุงข้อต่อ คนปวดเข่ากินมังคุดพร้อมเมล็ดต่อเนื่องกัน 7 วัน ยังอาการดีขึ้นจนหายได้เลย (อันนี้ผมจำเขามาเล่าต่อนะ แต่คิดว่าน่าจะจริง)
   เข้าเวป trekking เจอคนลงขายเทปลายพรางเลยรีบสั่งซือไป 2 ม้วน ผมมองหามานาน กะจะมาพันจักรยานไม่อยากให้ใครเห็นยี่ห้อ สมัยก่อนผมใช้เชือกพัน มันก็โอเคดีนะ เสียตรงอมน้ำ เดี๋ยวจะลองผ้าเทปดูบ้าง
   เขาขายไม่แพงด้วยน่ะ ม้วนละ 250 บาท ความยาว 10 เมตร มีลายพราง 2 แบบ เลยจัดมาทั้งคู่เลย ปกติร้านพวกแคมปิ้งขายกัน 300-350 บาท นี่ซื้อออนไลน์ แถมฟรีค่าส่งอีกด้วย
   เย็นกินน้ำเต้าหู้ใส่เม็ดแมงลัก อาบน้ำ ซ้อม Uke เพลงฮิตวันนี้คือ “แด่คนเคยรัก”

[O'Pern]

30 มิย 58
   ออกวิ่งยามเช้าอีกครั้ง วันนี้จัดไปอีกแค่ 45 นาที ทำไมนอนเพลินได้นะ ขนาดเข้านอนตั้งแต่ 0900 แล้วนะ
   เช้านี้อาหารสุดวิเศษ ผัดผักบุ้งไฟแดง ไข่เจียว ไม่มีเนื้อสัตว์สักนิด (แต่มีไข่นะ) มีขิงซอยถ้วยเล็กๆ และกระเทียมสดสิบกว่าหัว ข้าวกล้องสีม่วงเหมือนเดิม
   เข้าสู่เทศกาลสต็อคสินค้าอีกแล้ว เช้านี้เข้าโกดังไป 2 รอบ ขนถ่ายสินค้าเข้าออกเต็มคันรถไปสองเที่ยว แต่ยังดีมีลูกน้องมาช่วยหลายคน ไอ้เหนื่อยน่ะไม่เคยกลัวหรอกครับ พักก็หาย แต่ที่กลัวก็คือการเจ็บหลังต่างหาก อ่านหนังสือหรือเวปทุกอันต่างบอกให้เลี่ยงการยกของหนัก แต่งานแบบนี้ของผมมันเลี่ยงได้เสียที่ไหนกันเล่า เรียกว่ายังไงมึงก็ต้องยก แก่ขนาดไหนก็ต้องยก ตราบใดที่ยังคงทำงานอยู่ร้านแบบนี้ ถ้าขายรถยนต์ ขายทอง ก็ว่าไปอย่าง
   กลางวันไปธนาคาร แล้วก็โอนเงินจ่ายค่าซื้อเทปลายพราง ในเวปเขาขาย 250 แต่เช็คราคากับเพื่อน เขาบอกร้านแถวลาดพร้าวขาย 180 โห ตกใจเลยสิ ต่างกันตั้ง 70 บาท ดีนะที่ซื้อไปแค่ 2 ม้วน (ลายพราง 2 แบบ)
   ด้วยความสงสัยเลยหาข้อมูลเพิ่ม ปรากฏว่าเป็นผ้าแบบคนละรุ่นกัน เลยเก็บความสงสัยไว้ในใจ รอได้รับสินค้าแล้วค่อยมาว่ากันอีกที
   เปิดเวปส่งข้อความไปบอกพ่อค้าว่าโอนเงินให้แล้วนะ แต่มีข้อความส่งมาก่อนหน้าบอกว่า ส่งของไปก่อนเลยนะ จะโอนเงินให้เมื่อไหร่ก็ค่อยบอกเขา
   เฮ้ยย แมนโคตร ไม่กลัวผมโกงหรอ
   แต่คิดอีกทีก็เริ่มเข้าใจ มันคือการตลาดของเขาอีกรูปแบบหนึ่ง เขาทำงานคล้ายผม นั่นก็คือ “ทำให้เกินกว่าที่ลูกค้าคาดหวัง”
   ธุรกิจขายของออนไลน์ หากขายสินค้าเหมื้อนกัน ราคาพอๆ กัน แบบนี้ก็จะต้องมาแข่งกันที่ใครมีฐานลูกค้ามากกว่ากัน ใครบริการดีกว่ากัน ใครมัดใจลูกค้าได้ดีกว่ากัน
และถ้าเขาทำแบบที่ผมคิดจริง ตอนได้รับสินค้า อาจมี “เซอร์ไพร์ส”
   กลางวันไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ เพราะตอนสายซดน้ำเต้าหู้ไปครึ่งลิตร กลับมาบ้านตอนบ่ายๆ ซัดมังคุดที่เหลือจนหมดเกลี้ยง กินทุเรียนทอดไปอีกนิดหน่อย ตามด้วยปลาหมึกบดแบบสามรส
   ข่าวเด่นวันนี้
   C130 ตกในย่านชุมชนชนโรงแรมที่อินโดนีเซีย
   ชายนิรนามเผาตัวเองบนรถไฟชินคันเซนที่ญี่ปุ่น