พค 58 อดทนเวลาที่ฝนพรำ

[O'Pern]

1 พค 58
   วันแรงงาน คนอื่นหยุด แต่ร้านผมไม่หยุด แถมปิดร้านราวสี่ทุ่ม ฮ่วยยยย
   ช่วงนี้เห็นลูกเฉพาะตอนเขานอนหลับแล้ว นี่แม่งไม่ใช่ชีวิตกูเล้ยยยย

[O'Pern]

2 พค 58
   เพื่อนสิงคโปร์มาขี่จักรยานกันที่หาดใหญ่ตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้ว ขึ้นมาเที่ยงกรุงเทพฯสองคืน ผมยังไม่มีโอกาสไปพบ
   กูล่ะเซ็งกับชีวิตจริงๆ
   เพื่อนๆ มิวแก๊งเรือใบก็ไปแข่งกันที่งานพัทยา ขาดมิวที่ไม่ได้ไป แถมช่วงหนึ่งเดือนมานี้ผมเห็นลูกนานๆ ก็แค่เฉพาะตอนเขานอนหลับ !
   เฮ้อออ ชีวิต ชีวิต ชีวิต

[O'Pern]

3 พค 58
   เบื่อโลกสุดขีด ต้องหาอะไรโหดๆ ทำมากกว่าเดิม ปีก่อนโน้นก็ขี่จักรยานไประยองมาครั้งหนึ่งแล้ว คราวนี้อยากลองเรือคายัคดูบ้าง อยากรู้เหมือนกันว่าจะไปได้ถึงไหน
   อาจได้แค่คิดแหละมึง จะได้ไปตอนไหนหรอ

   อาทิตย์หนึ่งได้ว่างแค่วันเดียว ต้องทำเรื่องที่อยากทำทุกเรื่องภายในวันนี้
   โหห แล้วกูจะทำได้ไหมวะนี่ มีเรื่องที่อยากทำอีกมากมายในชีวิต
-   งานสถาปนิก 58 ที่อิมแพค แถมพ่วงงานจักรยานอีกนิด ไอ้งานจักรยานนี่ไม่ได้สนใจมากนักหรอก เพราะไปงานของ a Day แทนอยู่แล้ว แต่ถ้าไปงานสถาปนิกอยู่แล้วก็อาจจะแว๊บๆ ไปชมสักหน่อย
-   ไปฝึกพายเรือที่บึงหนองบอน
-   ไปงานแข่งเรือใบงาน Top of the gulf ที่พัทยา

ตื่นเช้ามาแบบอารมณ์เบื่อโลก ไม่ขี่จักรยาน ไม่วิ่ง ไม่ทำห่าไรเลย แบบแม่งเบื่อเหี้ยๆ แล้วน่ะ รู้สึกตัวเองแม่งไร้ค่าว่ะ ชีวิตนี้มีอีกมากมาย แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ที่ผ่านมาตั้งเป้าหมายมากมายแม่งก็ทำไม่ได้สักอย่าง
ไม่ได้โทษใคร ผมโทษตัวเองล้วนๆ
ลูกเริ่มโต ขยันเรียนก็จริง แต่ก็ติดโทรศัพท์แบบงอมแงม ไม่โทษใครครับ ภรรยาเป็นคนหาไอโฟนมาประเคนให้เขาเอง แถมพ่อผมตั้งบอกให้ไปติดตั้ง wifi ที่บ้าน ทีนี้ล่ะมึงเอ๋ยยย เรื่องเหี้ยๆ ในโทรศัพท์ก็เข้าสู่ลูกได้โดยตรงแบบง่ายดาย
น่าเสียดายนะที่ผมรู้เรื่องพวกนี้แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่มีสิทธิ ไม่มีเสียง อยู่บ้านก็ทำตั้วเล็กๆ ลีบๆ ไปวันๆ ตอนอยู่ที่ทำงานก็ทำตามคำสั่งทุกอย่าง ให้ไปยก แบก อะไรก็ทำตามเขาบอกไป หลังหายเจ็บแล้วก็กลับมายกของหนักๆ ได้แบบเดิม
นี่ชีวิตกูต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดเลยหรอ

คิดอะไรไม่ออกกับชีวิต Ukulele ช่วยท่านได้ เช้านี้เล่นเพลงฝรั่งเศส la vi en rose แหกปากตะโกนร้องไปก้องบ้าน เล่นแม่งตั้งแต่ 0600 จนถึงเกือบจะ 0900
พอหยุดเล่น ก็นึกถึงความเบื่อโลกอีกครั้ง และเบื่อตลอดเวลาที่อยู่บ้านตั้งแต่เช้าจรดเข้านอน
เฮ้ยย อย่าไปฆ่าตัวตายนะมึง

[O'Pern]

4 พค 58
5 พค 58
   แอร์รถรวนๆ มาหลายวัน เป็นๆ หายๆ คือกดปุ่มเปิดแอร์แล้วมันไม่มีลมออกมา แต่ว่าคอมทำงานนะ เครื่องยนต์มีแรงโดนดึงไปหน่อยๆ คอมแอร์ก็ตัดต่อตามปกติ แค่ไม่มีลมออกมาอย่างเดียว
   ผมทนได้สบายมาก ผมชอบทำให้ตัวเองทนอยู่ได้ในทุกสภาวะ ยิ่งโหดยิ่งชอบ เลยยังไม่ไปซ่อม ก็เพราะว่ามันเป็นบ้างไม่เป็นบ้างนี่แหละครับ
   จนมาเย็นวันนี้ตอนจะกลับบ้าน ฝนตก แอร์เสือกมาเสียตอนนี้พอดี หึหึงานเข้าสิครับมึง ปิดแอร์ขับตอนฝนตกนี่ฝ้าจะขึ้นเต็มกระจกรอบคัน
6 พค 58
   วันนี้ไปโรงเรียนกับมิวในงานมอบตัวและลงทะเบียนเรียนมัธยม 2 ไปกันแต่เช้าครับ คราวนี้ไม่วุ่นวายเหมือนตอน ม1 แล้ว แต่ตัดผมสั้น แต่งเครื่องแบบเรียบร้อย ส่วนผมก็เตรียมเงินไปจ่ายค่าเทอมและค่ากิจกรรม เออ เขาไม่ให้ใส่กางเกงยีนส์และรองเท้าแตะไปด้วยนะ
   เด็กแยกไปตรวจเครื่องแต่งกาย ส่วนผู้ใหญ่เข้าหอประชุม สักพักใหญ่ก็มาเจอกันที่จุดชำระเงินลงทะเบียนเรียน ม2 ปีนี้มิวอยู่ห้อง 9 ที่โรงเรียนนี้เขาเรียกกันว่า 209 คือ ม2 ห้อง9 มีเพื่อนจากชั้นเก่ามา 6-7 คน
   ขากลับแวะสมัครเรียนพิเศษช่วงเย็นหลังเลิกเรียนในวันธรรมดาที่ 152 เชิงสะพานพุทธ แล้วก็จูงมือกันเดินกลับร้านขายของ มิวแวะซือต้มเลือดหมูร้านโปรดมากินเป็นมื้อกลางวันแล้วก็ขอกลับบ้านไปก่อน
7 พค 58
   ข่าวชาวจักรยานโดนรถชนเกิดขึ้นแบบวันเว้นวัน กระแสมาแรงมากๆ ผมเองที่ไม่เคยกลัวเรื่องพวกนี้พอเห็นภาพข่าวบ่อยๆ เข้าเริ่มชักหวั่นไหวกับเขาไปเหมือนกัน เพราะรถยนต์มันพุ่งมาจากด้านหลังไง เรามองไม่เห็น เราเป็นเป้านิ่งคอยถูกกระทำอย่างเดียว เฮ้ยย แบบนี้ไม่เวิร์คว่ะ
   ในอินเทอร์เนทก็ด่ากันไปมา โดยมากก็จะเป็นพวกเด็กซัดกับเด็ก อาจมีบางคนอายุมากแล้ว แต่ผมยังคงเรียกว่าเด็กอยู่ เพราะผมดูจากพฤติกรรมการแสดงออกของเขา
   
8 พค 58
   อากาศร้อนมาก แอร์พัง รถไม่ติดฟิล์ม หูยยยย สุดยอดไปเลย เดินอยู่กลางถนนยังเย็นกว่าผมนั่งในรถเสียอีก
   เช้านี้เอารถไปทิ้งไว้ที่ร้านแอร์ เขาบอกตัวมอเตอร์โบลวเวอร์ตัวนอกเสีย หาอะไหล่อยู่นาน กว่าจะเสร็จก็บ่ายแก่ๆ ทำเสร็จผมคิดว่ามีแต่ค่าเปลี่ยนมอเตอร์ แต่ยังเจอค่าน้ำยาแอร์อีกด้วย เฮ้ยย แม่งเหมือนพวกล้างแอร์บ้านที่แม่งหลอกแดกเลยว่ะ
9 พค 58   
10 พค 58
   ไปวิ่งที่ศูนย์เยาวชนบางมด 30 นาทีแรกวิ่งเบาๆ ที่เหลืออีก 30 นาทีวิ่งแบบสลับช่วงความเร็ว วิ่งเร็วครึ่งรอบ ผ่อนครึ่งรอบ แม่งเหนื่อยฉิบหายเลย
   ไม่ได้วิ่งมานานหลายวัน แรกๆ ก็ออกขี้เกียจนิดๆ แต่นึกถึงเพื่อนที่เมื่อวานเพิ่งเข้าโรงพยาบาลด้วยการอาการชาทั้งตัว !!! เขาสุขภาพร่างกายปกติดี แข็งแรงตลอด เดินทางโน่นนี่ประจำ แต่จู่ๆ เมื่อวานบอกว่าลุกไม่ขึ้น ขยับตัวไม่ได้ เฮ้ยย ฉิบหาย เกิดอะไรขึ้นวะนี่
   ฟังเขาเล่าแล้ว ผมงี้อึ้งไปเลย
   วันนี้เรายังมีแรง มีขาอยู่ ก็วิ่งมันไปครับ ที่ผ่านมาเดือนก่อนน้ำหนักตัวค่อยๆ ตีขึ้นมาทีละน้อยๆ แรกๆ ก็นึกกะว่าจะอ้วนเล่นๆ ที่ไหนได้ ไอ้สัส เริ่มอ้วนถาวร
   แดดร้อนแรงมาก เลยขี้เกียจแวะซื้อของกิน โชคดีที่บ้านทำก๋วยเตี๋ยวกินกัน เลยจัดบะหมี่ไปสองชาม

11 พค 58
12 พค 58
   เช้ายกของจากโกดังเอามาขาย สายขับรถไปซื้อของจากร้านอื่นมาเข้าร้านเรา เจ้าของร้านสั่งให้ทำอะไรก็ทำไป แต่การไปขนของมาขายเองนี่ต้องคิดต้นทุนของเราด้วยนะ ค่ารถ ค่าน้ำมัน ค่าแรงงานแบกยกขึ้นลง ฯลฯ แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีใครคิด และต่อให้คิดก็คิดแบบลวกๆ แล้วก็สรุปเอาเองว่าไปขนเองถูกกว่า แต่ที่จริงแล้วบางทีก็คิดถูกแค่เพียงส่วนเดียว
   “เวลา” คิดถึงคำนี้กันบ้างหรือเปล่าครับ เวลาคือของมีค่ามากสุดของผม ทีทำอยู่ทุกวันนี้นี่ผมโคตรเสียดายเวลาเลย
   
   
   
   กลางวัน แผ่นดินไหวที่เนปาลซ้ำอีกครั้ง โหห เพิ่งเจอหนักๆ ผ่านมาแค่สองสัปดาห์ วันนี้โดนอีกแล้วแรงถึง 7.3 โหห สุดๆ ว่ะ ยังไม่รู้ความเสียหายว่ารุนแรงแค่ไหน จะเขย่าพิกัดเดิมหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
13 พค 58
   หลังจากยกแบกของออกมาจากโกดังเสร็จก็แอบแว๊บขี่จักรยานเข้าไปตลาดหาซื้อของกินหน่อย ที่ซื้อประจำคือน้ำเต้าหู้ แต่วันนี้เห็นมีพ่อค้าเข็นมันเทศนึ่ง ถั่วต้ม มาขาย ผมซื้อมันเทศมา 10 บาท ขี่รถวนรอบตลาดเล่นสักหน่อย อากาศดีลมพัดเย็นฝนใกล้จะตกแล้ว
   ขี่เพลินๆ ไปเจอขอทานที่เคยเล่าไปเมื่อหลายวันก่อนโน้น เลยหยุดรถถามเขาว่ากินอะไรหรือยัง เขาบอกกินแล้ว
   “เอามันเทศนึ่งไหม”
   “เอา” ตอบสั้นๆ ห้วนๆ แต่ผมไม่ถือสาอะไรหรอก
   หยิบมันเทศที่เพิ่งซื้อมาให้เขาแล้วผมก็ขี่รถกลับร้านอย่างสุขใจ
14 พค 58
   แผ่นดินไหวที่เนปาลซ้ำอีกรอบ โดนจัดไป 3 ครั้งแล้ว ยังไม่นับ After Shock อีกเป็นร้อยๆ ครั้ง
15 พค 58
   มิวเปิดเรียนวันแรก แต่ไม่ตื่นเต้นเท่าตอน ม1 แล้วล่ะ แต่ก็เป็นวันที่น่าประทับใจเช่นเคย ผมอยากไปดูเขาที่โรงเรียนนะ เพราะวันนี้มีกิจกรรมต้อนรับน้อง ม1 ที่เพิ่งเข้าใหม่อย่างน่าประทับใจ (จัดแบบนี้ทุกปี)
   ผมไม่ได้เข้าไปร่วมชมงานเหมือนปีที่แล้ว เพราะต้องอยู่เฝ้าร้านขายของตลอดวัน งานวันนี้มี OSK84 มาต้อนรับน้อง SK139 ที่เพิ่งเข้า ม1 ในวันนี้ ก็แปลว่าวันนี้ในอีก 20 ปีข้างหน้าก็จะเป็นวันของรุ่นผมบ้างที่จะไปต้อนรับ SK159
   พบกันอีกที 15 พค 2578/2035
รักษาสุขภาพไว้นะ จงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขทุกลมหายใจ
16 พค 58
   หลวงพ่อคูณละสังขาร ทุกสำนักข่าวเน้นว่าท่านละไปเวลา 11.45 น หึหึ ไม่ต้องบอกก็รู้นะว่าสื้อเขาเน้นเรื่องอะไร
   คนโง่ ก็เพราะมีสื่อโง่ๆ
   ฉะนั้น ถ้าอยากฉลาด จงหาสื้อที่ฉลาดๆ แล้วเสพครับ
17 พค 58
   วิ่ง 1.30 ชม วันนี้ซัดได้นานหน่อยก็เพราะไปถึงสนามตั้งแต่ 0500 โน่นเลย ไม่น่าเชือว่าแค่ 0600 แดดก็ร้อนแรงเหมือนยังกับตอน 0800 แล้ว เฮ้ยยย ไม่น่าเชื่อ โดนแป๊บเดียวแสบแขนเลย
   ขณะวิ่งก็พยายามปล่อยสมองให้ว่างเปล่า แต่กลับทำให้คิดออกแบบเต้นท์สำหรับจักรยานแข่ง Audax มาได้ 1 อัน และเรือ Sea Kayak แบบแนว Camping อีกอัน
   ขากลับจะแวะซื้อข้าวกิน ก็เจอคิวยาวมาก เลยขับกลับบ้านมาเลย ความหวังสุดท้ายก็ที่บ้านเรานี่แหละ เผื่อจะมีของกิน แต่ก็ฝันสลาย พ่อแม่ขับรถไปต่างจังหวัดแต่เช้า ไม่รู้ไปบ้านที่มวกเหล็ก หรือที่ระยอง มิวก็ออกไปเรียนพิเศษอีกเช่นเคย ภรรยาจัดการพาไปแต่เช้า อยู่บ้านคนเดียวอีกแล้ว
18 พค 58
   เปิดเทอมอย่างเป็นทางการแล้วสินะ มิวอยู่ห้อง 209 คือชั้น ม2 ห้องที่ 9 มีเพื่อนเก่าจาก ม1 ตามมาด้วยกัน 7 คน ได้เพื่อนใหม่อีกเพียบ
   ฟิตจัดก่อนนอนบอกให้รีบปลุกแต่เช้า เลยไปถึงโรงเรียนรอนหกโมงกว่าๆ เร็วเว่อร์ เลยไม่ได้กินอาหารเช้าที่บ้าน ระยะหลังมานี้ตั้งแต่ ม1 เทอม 2 เขาก็ไปกินมื้อเช้าที่โรงเรียนบ่อยๆ ก็ได้แต่กำชับว่าให้เลือกกินของดีๆ
   ไอ้ของดีทีว่าก็คือมีผักหลากหลาย ไม่ทอดมาก ไม่แป้งมาก ไม่หวานมาก ไม่ใช่ชูรส ถ้าได้ตามก็โอเคแล้วล่ะ อยู่นอกบ้านนี่เราควบคุมอะไรไม่ได้เลย บางร้านขนาดสั่งแล้วบอกว่าอย่าใส่ผงชูรสก็ยังไม่เชื่อ ทวงถามก็บอกว่าลืม เคยมือ ฯลฯ แถมผงชูรสยุคใหม่ๆ นี้มันมาทำเป็นรูปเครื่องปรุงรสเข้าให้อีก อันนี้แย่เลย เริ่มจากซุปก้อน รสดี ล่าสุดมีชื่อเท่ๆ ให้เรียก อูมามิ
   มิวเลิกเรียนตอนเย็นวันแรก ก็จัดคอร์สเรียนพิเศษต่อเลย สุดยอดจริงๆ ปิดเทอมนี้เขาอยู่บ้านไม่เกิน 5 วัน นอกนั้นเรียนตลอด
   จะน่าเสียดายตรงที่เขาไม่เอากีฬาเรือใบแล้วนี่แหละครับ

[O'Pern]

19 พค 58
   ยกแบกของจากโกดังรอบเช้าเป็นประจำแทบทุกวัน แต่วันนี้จัดรอบบ่ายด้วย ร้อนเหี้ยๆ เลย อยู่ใต้หลังคาสังกะสีตอนบ่าย ก็อดทนกันไปครับ ได้หยุดพักยกของมาหลายเดือนช่วงหลังเจ็บ คงเห็นผมปกติดีแล้วมั้ง เลยให้มายกต่อ
   ยังคงมองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์

[O'Pern]

20 พค 58
   พังรายการทางวิทยุ เจอเสียงของ “ดร วิทย์ สิทธิเวคิน” กำลังเล่าประวัติของตัวเองเป็นซีรี่ส์ยาว
   เฮ้ยย คนนี้ผมรู้จัก สมัยผมทำ Racing Club แล้วไปที่ตึก All Season ถนนวิทยุ เจอกันโดยบังเอิญก็เลยรู้จักกันวันนั้นแหละ พี่วิทย์ทำหน้าที่สื่อสารองค์กร คุยกันแป๊บเดียวก็ชวนผมไปกินข้าว แถมเลี้ยงผมอีกด้วย ก็เลยประทับใจในความเป็นกันเอง
   แต่น่าเสียดายที่หลังจากนั้นไม่นาน Racing Club ก็ต้องหยุดพักการผลิตไป ด้วยเหตุที่ผมโดนขโมยของแบบยกเค้าในงานเปิดตัวรถฮอนด้าที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติ แม่งเป็นวันที่โคตรเศร้าของผมแบบไม่มีวันลืมเลย
   กลางคืนเปิดหาเฟซบุ๊คของพี่วิทย์แล้วส่งข้อความไปคุย เขาจำผมไม่ได้หรอก ผมมันโนเนม แต่ก็คุยโต้ตอบกันไปมาอยู่พักหนึ่ง
   เปิ้ลไว้เรามาเจอกันหน่อย
   ยินดีครับพี่ คราวนี้ผมขอเลี้ยงพี่คืนนะ

[O'Pern]

21 พค 58
   วันนี้มาถึงร้านแต่เช้า มีเวลาว่างเยอะ ขี่จักรยานไปซื้อข้าวหมูแดงมากิน และศาลเจ้ากวนอู เป็นศาลเจ้าเล็กๆ ริมน้ำ บริจาคให้ศาลและขอพรให้พ่อ แม่ ภรรยา ลูก แต่วันนี้แปลก จู่ๆ ผมก็นึกถึง พี่วิทย์ สิทธิเวคิน และภรรยาเขา วีณารัตน์ เลาหภัคกุล ขึ้นมา ก็เลยอฐิษฐานขอพรเผื่อไปด้วย และเช่นเคย ผมไม่เคยขออะไรให้กับตัวเอง
   เปิดตัว Toyota Hilux Revo แบบยิ่งใหญ่ระดับโลกที่ไบเทค ผู้คนไปกันมากมาย ผมไม่มีบัตรเข้างาน เลยดูตามหน้าเฟซบุ๊คแทน
   กลับบ้านมืดเหมือนเดิมครับ แวะกินมื้อเย็นกันในศูนย์อาหารของเดอะมอลล์ ผมกินบะหมี่แห้ง ภรรยากินข้าวหมูเกาหลี มิวบอกเขากินมาจากโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว เลยขอตัวไปเดินเล่น

[O'Pern]

22 พค 58
   ฟังประวัติพี่วิทย์เป็นวันสุดท้าย เขาให้ข้อคิดสอนใจดีมากๆ คนนี้รู้จักส่วนตัวด้วยน่ะ ก็เลยรู้สึกอินเป็นพิเศษ
   กลุ่ม Strida Club จัดทริปไปขี่ที่จันทบุรีกัน เล่นพิกัดไฮไลท์คือคุ้งกระเบนเสียด้วย ผมเองก็อยากไปนะ แต่ไม่มีรถ Strida เหมือนกัน จะว่าไปกลุ่มนี้ผมก็โพสแจมและแซวกันมาเป็นปี เขาจัดมาสารพัดทริป ผมไม่เคยไปสักครั้ง ด้วยเหตุผลดังกล่าว
   แต่วันนี้ “พี่นัด” รุ่นพี่กลุ่มขี่จักรยานและเป็นคนนำเข้า Strida ส่งข้อความมาชวน และบอกว่าจะเอารถมาให้ยืม
   เฮ้ยย พี่ ผมเกรงใจ ผมเอา MTB ของผมไปแทนจะได้หรือเปล่า
   คือเราก็เกรงใจเขาด้วยไง รถเรามันแปลกแยกกว่าคนอื่น กลัวภาพที่ทางกลุ่มเขาวางไว้จะออกมาไม่สวย แน่ล่ะ ถ้ามีการถ่ายภาพหมู่นี่ผมต้องเอารถของผมไปอยู่นอกเฟรมไว้ก่อน
   พี่นัดบอกเขามีรถเหลือเยอะ ไม่ต้องเกรงใจ จะเอามาให้ยืมขี่เล่นตอนออกทริป (ผมเข้าใจเอาเองว่า เขาอยากให้ผมขี่รถเหมือนเพื่อนๆ ที่ไปร่วมงานกัน)
   ผมเลยตอบตกลงเขาไปอย่างง่ายดาย

[O'Pern]

23 พค 58
   ขี่จักรยานตอนเช้านิดหน่อย แค่พอขำๆ มีเวลาไม่มาก ต้องรีบออกไปทำงานที่ร้าน มิวติดรถออกไปด้วย เขาเรียนพิเศษเหมือนเดิม จัดเต็มตลอดวันถึงเย็น แต่ไม่ได้เริ่มเช้า 0800 เหมือนตอน ม1 แล้วนะ
   อยู่ร้านขายของก็แบบเดิมๆ ครับ

[O'Pern]

24 พค 58
   วิ่งไป 2.30 ชม วิ่งได้นานกว่าปกติก็เพราะวิธีคิดครับ จากเดิมวิ่งแค่ 1 ชม หรือไม่ก็ 1.30 ชม วันนี้ไปเช้ากว่าปกติ แต่เหตุผลหลักก็คือวิธีคิดของผมเอง ตอนวิ่งครบไปแล้ว 1.30 ชม ก็ว่าจะเลิกแล้ว แดดแรงแล้ว ร้อนมากด้วย
   แต่แล้วจู่ๆ ก็นึกทริปพายเรือข้ามเกาะที่อยากลองมานานแล้วแต่ยังไม่เคยสักที เฮ้ยย พายเรือนี่แม่งร้อนกว่าวิ่งแบบนี้อีกนะ ไหนๆ มึงลองซิ ถ้ามึงอยากพายเรือได้ตลอดรอดฝั่ง มึงก็ต้องวิ่งกลางแดดนี้ไห้ได้ ถ้าทนแค่นี้ไม่ได้ มึงก็พายเรือไม่ไหวหรอก
   โหห คิดแบบนี้ปุ๊บ ผมงี้วิ่งไปถอดเสือแขวนไว้ริมรั้วเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ถอดเสื้อวิ่ง แล้วก็ซัดแบบนีต่อไปอีก 1 ชม
   เข้ามาวิ่งเป็นคนแรกตั้งแต่ 0515 ฟ้ายังไม่สว่าง และออกจากสนามไปเป็นคนสุดท้าย เหนื่อยสะใจดีครับ
   ขากลับแวะซื้อข้าวหมกไก่กลับมากินที่บ้าน พร้อมโรยผงอบเชยป่นไปด้วย ไม่ค่อยเข้ากันนักหรอก แต่อะไรที่มีประโยชน์ก็กินๆ มันเข้าไป
   
   อยู่บ้านตลอดวันอีกเช่นเคย

[O'Pern]

25 พค 58
   จันทร์ที่สองของการเปิดเทอม ช่วงเดือนสองเดือนมานี้ผมมีเวลาในวันธรรมดาน้อยมาก แทบไม่ได้เปิดคอมฯทำงานเขียน งานออกแบบนี่ก็ใช้สเกชบนเศษกระดาษแล้วก็ขยำๆ ไว้ในกระเป๋า ต่างจากสมัยก่อนที่ทำเป็น Year Book เลย
   ก็อดทนกันต่อไปครับ ผมยิ่งลำบากเท่าไหร่ พ่อแม่ยิ่งสบายมากเท่านั้น คิดแค่นี้แหละ คิดให้มันเป็นสุข แต่พอเผลอๆ ก็มีแอบท้อเหมือนกันนะ
   ก็ชีวิตเรามันไม่เห็นจะเดินหน้าไปไหนเลย

   น่าแปลกมากที่วันนี้ไม่เจ็บขาเลย ทั้งๆ ที่ไม่ได้วิ่งยาวๆ มานานหลายเดือน แล้วจู่ๆ เมื่อวานก็ซัดไป 2.30 ชม เป็นเมื่อก่อนนี่วันรุ่งขึ้นจะเดินแทบไม่ไหว ขึ้นลงบันไดนี่แทบคลาน
   แต่วันนี้รู้สึกเฉยๆ มาก เฮ้ยย เกิดอะไรขึ้น !!!
   งงสิ
   หรือว่าร่างกายเราจะเริ่มคุ้นชินกับการเจ็บปวด
   ถ้ามันเป็นเช่นนั้นจริง เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับจิตใจของเราได้ไหมนะ

[O'Pern]

26 พค 58
   โรงเรียนเปิดเทอมแล้ว ผมรู้สึกว่าออกจากบ้านสายๆ หน่อยรถจะติดน้อยกว่าตอนออกช่วง 0700 มากเลย พฤติกรรมเปลี่ยน สภาวะเปลี่ยน เราก็ต้องปรับตัวตาม บ๊ะ แม่งเหมือนโลกธุรกิจ เหมือนการใช้ชีวิตเป๊ะเลย
   และเหมือนเช่นเคยครับ วันนี้สาละวนอยู่กับการเข้าออกโกดัง มีสินค้ามาลงหลายอย่าง ผมก็ช่วยเขายกบ้าง เข็นบ้าง จะให้นั่งดูเฉยๆ ก็กระไรอยู่ ก็คิดบวกครับ ช่วยยกก็เท่ากับได้ออกกำลังกายไปด้วย ถ้าผมไม่เจ็บหลัง ผมไม่มีบ่นเรื่องเหนื่อยยากเลยแม้แต่น้อย
เย็นพี่นัด Strida โทรมาบอกให้ช่วยตั่งชื่อร้านและออกแบบโลโก้ให้หน่อย เขากำลังจะได้เป็นตัวแทนขายรถ Strida ที่นำเข้าโดยตัวแทนใหม่ของไทยคือร้าน Nava Bike ของหวาน
   ได้ยินแว๊บแรก ผมเข้าใจว่าพี่นัดได้เป็นตัวแทนนำเข้าแต่เพียงผู้เดียวในไทย แต่ไม่ใช่ ทาง Nava Bike ได้ไปต่างหาก อ้าว แบบนี้ก็ผิดแผนสิ
   เพราะ Nava Bike เขาขายรถ Dahon อยู่ ตอนนี้ได้ Strida มาอีก ตัวเองก็ต้องทำยอด ก็จะต้องมีการบังคับให้ดีลเลอร์ของตัวเองช่วยซื้อ Strida ไปด้วย ผลที่ตามมาก็คือราคาจะเสีย (แต่ก็เป็นผลดีต่อผู้ซื้อที่จะได้ของราคาถูกลง)
   พี่นัดคุยกับผมเรื่องนี้มาแล้วหลายปี พี่นัดมีศักยภาพเป็นตัวแทนนำเข้าแต่เพียงผู้เดียวได้เลย ซึ่งผมคิดว่าเขาเองก็ต้องการเช่นนั้น เพียงแต่ยังคงติดปัญหาด้านการบริหารจัดการบางอย่าง เอาเป็นว่าพี่นัดต้องมีทีมครับ ทำคนเดียวแบบผมเหนื่อยโฮก
   โชว์รูมจะใช้บ้านของตัวเองย่านห้วยขวางเป็นกองบัญชาการ โอเคครับ รับปากเขาไปแล้วว่าจะช่วยก็ต้องทำให้ออกมาดีเต็มที่
   ตลาดจักรยานปีนี้รถ Strida จะมาแรงครับ เพราะหวานเขาก็ต้องเร่งสร้างยอดขายเพื่อเอาใจ Ming Cycle ที่ไต้หวันเพื่อปีหน้าจะได้ต่อสัญญาอีก ส่วนพี่นัดก็จะกลายเป็นทหารเอกคนสำคัญของหวาน ส่งผลให้ผมกลายเป็นที่ปรึกษาของพี่นัดอีกทอดหนึ่ง เห็นแววตัวเองว่าน่าจะมีโอกาสทำอะไรเล่นได้อีกมากมาย

[O'Pern]

27 พค 58
   จะว่าเว่อร์ก็ยอมล่ะวะ ผมตื่นมาตอน 0300 พร้อมกับโปรเจค Strida หลับๆ ตื่นๆ จนถึง 0500 ลุกขึ้นมาขี่จักรยานก็คิดชื่อร้านให้พี่นัดได้ หึหึ แต่ไอเดียแรงนะ ชนิดที่ว่าถ้าไม่ชอบก็เกลียดกันไปเลย
   เช้านี้เจอแมลงเข้าตาอีกแล้ว เป็นแมลงหวี่ตัวเล็กจิ๋วนิดเดียว แต่เล่นเอาชะงักเกือบล้ม รีบล้างตา พยายามไม่ขยี้กลัวตาแดง แต่ก็ไม่รอดครับ เคืองตาชะมัด น้ำตาไหลตลอดเวลา จนอีก 30 นาทีถัดมาก็ลองล้างตาอีกครั้ง แต่ก็ไม่ดีขึ้น จนอีกพักใหญ่ หาแมลงเจอ เขี่ยมันออกแล้วน้ำตาถึงหยุดไหล แต่ก็ทำเอาตาเจ็บไปจนถึงบ่าย
   จากเดิมเบื่อๆ ชีวิต ตอนนี้มีงานใช้สมองโหดๆ เข้ามาก็รู้สึกสนุกทันที ยกของไปก็คิดงานให้พี่นัดไปด้วย จัดเรียง แบก หรือทำสิ่งใดสมองเราก็จดจ่อกับไอ้รถ Strida แล้วก็ปิ๊งสารพัดไอเดียจนต้องจดบันทึกเอาไว้
   รู้สึกเกิดมาคุ้มค่ากว่าเดิมหน่อย

[O'Pern]

28 พค 58
   เอารถพ่อออกมาใช้ ไอ้คันนี้เป็นรถที่ไม่คุ้นมือมากที่สุดในบ้าน ขับแทบจะนับครั้งได้ ขับในเมืองก็จะแค่เปิดเพลงฟัง แต่ถ้าถนนว่างก็ต้องทดลองใช้ฟังชั่นไฮเทคต่างๆ เพื่อให้คุ้นมือ เช่นระบบ Adaptive Cruise Control อันนี้ชอบมาก รถยี่ห้อนี้เขาทำก่อนใคร แต่ช่วงหลังมานี้รถญี่ปุ่นรุ่นสูงๆ อย่าง Honda Accord ก็มีมาให้บ้างแล้ว
   บ่ายเอารถพ่อคันใหม่ไปเข้าศูนย์ ไปที่นครปฐมอีกเช่นเคย ทั้งๆ ที่เข้าศูนย์ไหนก็ได้นะ แต่ผมชอบการบริการของที่นี่ มันไกล คนน้อย เลยจู้จี้จุกจิกได้หมด อย่างเช่นตรวจเช็คแต่ละครั้งก็จะมีการอัปเดทซอฟแวร์สิบกว่าตัว ปกติไม่มีใครมาบอกลูกค้ากันหรอก อย่างอย่างเก่งก็บอกผ่านๆ แต่พอผมรู้ว่ามีการอัปเดท ผมขอให้เขาพรินท์ออกมาให้ผมว่าอัปตัวใดบ้าง โหห แม่งออกมาเกือบ 20 จุด หึหึ นึกแล้วเสียวนะ เพราะหลังจากหมดประกันนี้ล่ะ การเข้ามาแต่ละครั้งจะต้องเสียเงินค่าอัปเดทซอฟแวร์กันเท่าไหร่ แล้วรถที่ไม่ได้เข้าศูนย์ล่ะ พวกที่ไม่ได้อัปเดทล่ะ ฯลฯ
   ใช้เวลานานครับ ก็นั่งรอกันไปพร้อมกับซ้อมอูคูเลเล่ที่เอาติดไปด้วย ปีก่อนที่เข้ามารับบริการผมก็ทำแบบนี้ ได้ซ้อมมือเพลินมากๆ ในโชว์รูมมีผมเป็นลูกค้าอยู่คนเดียวเอง ฮ่าๆ ซัดกันเพลินไปเลย
   พักใหญ่ก็มีข่าวร้าย แบตฯเริ่มเสื่อม เหลือแค่ 72% คือยังใช้ต่อได้อีกสักพัก แต่ไม่รู้ว่าอีกแค่ไหนถึงจะสตาร์ทไม่ติด ท่อฉีดน้ำกระจกหน้าโดนหนูกัดขาด อันนี้เคลมไม่ได้ แต่ยังดีที่ราคาไม่แพงมาก เป็นท่อทนแรงดันสูง ราคาสี่ร้อยกว่าบาท
   มีข่าวกึ่งดีกึ่งร้าย นั่นคือคอมฯแอร์เริมเสื่อม ข่าวร้ายคือแอร์เย็นบ้างไม่เย็นบ้าง ข่าวดีก็คือรถยังอยู่ในประกัน เคลมได้ แต่ของยังไม่มา ทางศูนย์จะทำเรื่องไว้ อาทิตย์หน้าจะโทรแจ้ง
   ปิดท้ายด้วยท่อยางน้ำฉีดกระจกหน้าโดนหนูกัดขาด นี่เป็นครั้งที่สองแล้วนะ เป็นท่อยางแบบแข็งทนแรงดันสูง ไม่ใช่ยางธรรมดาเหมือนรถบ้าน ชุดนี้ราว 400 บาท ต้องจ่ายเอง เคลมไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นความผิดปกติของรถ
   ทำเสร็จสิ้นตอน 0530 ขับรถกลับบ้านด้วยเส้นทางผ่านบ้านแพ้ว สมุทรสาคร ระยะทางไกลครับ ยอมอ้อม ดีกว่าไปขับรถติดในเมือง ผมคิดแบบนั้นนะ เพราะนี่เป็นช่วงเปิดเทอมแล้วอีกด้วย ขับเข้าไปในเมือง มีแต่ติดกันแทบทุกจุด
   แต่พอถึงช่วงเข้าพระราม 2 ก็รู้ตัวว่าคิดผิดถนัด รถแม่งติดหนักจนเกือบถึงบ้าน หึหึ เรียกว่าต้องคลานกันมาตลอดราว 25 กม รู้งี้ขับทางเดิมกลับเสียยังดีกว่า

[O'Pern]

29 พค 58
30 พค 58
   เช้านี้มีงานหมั่นหลาน (ลูกพี่สาว) งานระดับไฮโซ จัดที่ดุสิตธานี ผมไม่คุ้น ไม่ชอบพิธีรีตอง พอดีทางโรงเรียนมิวมีงานพบกับครูของลูกพอดี เลยอาสาไปประชุมซะ
   อ้อ วันนี้ปิดร้านไปงานกันเลยนะ ร้านผมนี่หาโอกาสปิดยากมากๆ เจ็บป่วยอย่างไรก็ต้องรีบหายให้ทันวันจันทร์ วันอื่นห้ามป่วย
   ไปถึงโรงเรียนสวนกุหลาบแต่เช้า นั่งดื่มด่ำบรรยากาศของ “ตึกยาว” สักพักใหญ่ก็เตรียมตัวเข้าประชุม มิว ม2 แล้วนะ อยู่ห้อง 9 เรียกเป็นรหัสว่า 209 และเช่นเดียวกับปีที่แล้วครับ เขาให้ผู้ปกครองนั่งที่โต๊ะเรียนหนังสือของลูก
   เริ่มคุ้นแล้ว ปีแรกงงๆ หน่อย มาปีนี้เลยรีบเข้าห้องก่อนเวลามากหน่อย จะได้มีเวลาทำความรู้จักกับผู้ปกครองคนที่มาเช้าๆ เหมือนกัน พอสายคนเริ่มมาเยอะ เจอคนคุ้นหน้าบ้าง ไม่คุ้นบ้าง เจอเพื่อนนักเรียนผมก็มีครับ ศิษย์เก่าสวนกุหลาบเหมือนกัน รุ่นเดียวกันนี่แหละ คุ้นหน้า แต่จำชื่อไม่ได้ ไม่ค่อยได้เรียนด้วยกัน แต่เขาใส่เสื้อของงานเลี้ยงรุ่นมา มีชื่อปักไว้ด้านหลังชื่อว่า “โอม”
   โชคดีไม่มีใครจำผมได้ เลยไม่ได้รับเลือกเป็นคณะทำงาน ก็น่าละอายเหมือนกันนะ ตัวเองเป็นศิษย์เก่าแท้ๆ แต่ขนาดงานที่บ้านนี่ผมยังทนฝืนใจทำจนต้องละทิ้งความฝันของตัวเองไปแล้ว หากรับตำแหน่งหน้าที่ไป ผมอาจไม่สะดวกเข้าไปร่วมทำกิจกรรม
   เย็นไปร่วมงานแต่งงานของหลาน ผมมีชุดสูทแบบทักซิโด้ (ไม่มีหาง) ชุดนี้ใส่ประจำ แต่สูทแนวนี้มันมีแต่สีดำ เจ้าของงานเขาไม่ชอบ ไม่อยากให้ใส่ อ้าว งงสิ เลยจัดชุดสูทลำลองไปแทนก็แล้วกัน เล่นกางเกงยีนส์สีขาว สูทลำลองน้ำเงินเข้ม เนคไทสีทองเอาใจเจ้าภาพสักหน่อย
   จัดแบบหรูหรา ผมทำตัวไม่ถูก แต่ละคนแต่งตัวกันอย่างหรู แล้วมันก็เป็นไปแบบที่ผมคิด นั่นคือผู้ชายส่วนใหญ่กว่า 80% ใส่ชุดสูทสีดำ ฮ่าๆ