racing-club.net
Fiction / Story => เวทีมือใหม่ => Topic started by: R-TONG on May 19, 2004, 12:01:04 am
-
;D ;D ขอเริ่มต้นอินโทรนิดหน่อยก่อนนะครับ เด้วคอมดีจะมาเขียนลงต่อ
เรื่องราวของตัวละครเเละสถานที่ทั้งหมดเป็นเรื่องที่ผู้เขียนสมมุติขึ้นมา
บอย เด็กหนุ่มที่เรียนในระดับมหาวิทยาลัยในสาขา ศิลปกรรมศาสตร์เอกดนตรีสากลเค้าเกิดมาในครอบครัวที่มีพ่อเป็นเจ้าของอู่ชื่อดัง L.T.garage เเต่บอยนั้นไม่เคยสนใจในกิจการของที่บ้านเลย จิตใจของบอยกลับไปหลงใหลในการเล่นดนตรีเเละการร้องเพลง เค้าเลือกเรียน ในสิ่งที่เค้าชอบมากกว่าสิ่งที่พ่อเค้าต้องการ คืออยากไห้เค้าเรียน วิศวะกรรมศาสตร์ วันนี้บอยกลับมาบ้านพบกับภาพชินตา เด็กวัยรุ่นมากมาย เอารถมาจอดทำที่อู่ของพ่อเค้า "เเม่งบ้าชิบเอาเงินมาทิ้งกะรถเป็นหมื่นเป็นเเสนไอ้พวกวัยรุ่นหน้าโง่" บอย บ่น ออกมาขนะเดินเข้าบ้านเมื่อพ่อเค้าได้ยินก็ตะคอกไปว่า " เเล้วไม่ใช่เงินพวกนี้หรือที่ส่งเสียแกไปเรียนดนตรีบ้าบอของแกหนะ" เเต่คำพูดพวกนั้นไม่ได้เข้าไปในความคิดบอยเเม่เเต่น้อยเค้าเดินขึ้นบ้านไปอย่างกับว่าไม่ได้ยินอะไร นี่หละ บอยเค้าไม่ค่อยจะชอบกับงานที่พ่อเค้าทำเลย เพราะเค้ามีใจรักการเล่นดนตรี เเต่พ่อมักจะพุดกับเค้าบ่อยๆๆว่าเค้าเป็นลุกคนโต ต้องสืบทอดกิจการอู่นี้ต่อไป
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ตอนกลางคืนบอยจะออกไปเล่นตนตรีที่ผับย่าน อตก. ตื้ดๆๆๆเสียงโทรสับ บอยรีบรับโทรสับทันที เสียงปลายสายไม่ใช่ใคร เสียงของบัว น้องสาวของบอยนั่นเอง พี่บอยๆ ฑพ่อเรารถคว่ำบนทางด่วนตอนนี้อยู่ที่ร.พ. วิภา.. อาการหนักพี่รีบตามไปเจอกันที่โรงพยาบาลนะ
บอยรีบวิ่งออกมาจากร้านพร้อมเสียงเพื่อนที่ตะโกนตามาไล่หลังเฮ้ยไอ้บอย มึงจะไปไหนใกล้ ถึงเวลา วงเราขึ้นเล่นแล้วนะ แต่คำนั้นไม่ทันที่จะพุดจบ บอย ก้อขึ้นรถรีบไปที่โรงพยาบาลทันที หน้าห้อง I.C.U.ทุกคน กระวนกระวาย บอย รีบวิ่งมาถามอาการของพ่อ ทันทีแต่ไมมีใครตอบทุกคนเอาแต่ร้องไห้ ขณะนั้น บอย เหลือบตามองไปเห็น วิน เพื่อนของเค้าที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก และเป็น มือจูนกล่องของทางอู่ เพราะวินที่ความสนใจด้าน คอมพิวเตอร์ และเครื่องยนต์กลไกมาตั้งแต่เด็ก จึงมาฝึกงานกับอู่ของ พ่อบอย และมีฝีมือด้านคอมพิวเตอร์มากๆพ่อบอยจึงให้ วิน เป็นคนจูน กล่องของทางอู่ ซึ่งลูกค้าต่างชื่นชมในฝีมือ วิน บอยตรงรี่เข้าไปหาวินที่สภาพเลือดท่วมตัว มีผ้าพันแผลที่หัว และแขนเข้าเฝือกไว้ ไอ้วินมึงไปกะพ่อกูไช่ไม้ มันเกิดอะไรขึ้น วินนั่งนิ่งก้มหน้า ด้วยความเสียใจก่อนที่จะค่อยๆเล่าเหตุการณ์ ให้บอยฟังว่า เวลาประมาน 24.00 น. วิน กับพ่อของบอย ได้นัดกันเอารถของลูกค้าไปขึ้น ทางด่วน บางปะอิน เพื่อจูนกล่อง แต่ระหว่างทางได้มีรถ ซู อิม สีดำ3คันวิ่งมา คันนึง วิ่งไล่อีกคันหนึ่ง วิ่งมาปาดหน้าและเบรกอย่างแรงเพื่อวางมิด แต่ด้วยความแก่ประสบการณ์ ของพ่อบอย จึงไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้น แต่เมื่อพ้นตรงนั้นได้ อิมทั้ง3คั ยังตามมาเมื่อ เห็นวางมิดไม่ได้ผลจึง ใช้ปืนยิงใส่ยางรถพ่อบอย ทำให้รถเสีย หลักชนขอบกั้นทางอย่างแรงที่ความเร็วไม่ต่ำกว่า160 กม./ชม. พ่อของบอยเอาข้างตัวเองชนกับข้างทางจึงเป็นหนักกว่า วิน หลังจากนั้นวินยังบอกบอย ด้วยว่า พ่อได้สั่งไว้ว่า พ่ออยากให้บอยเป็นคนดูแลอู่ต่อจากพ่อ
ที่บ้านหลังจากเหตุการณ์รถพ่อบอยคว่ำ3วัน อาการของพ่อบอยยังไม่ดีขึ้น จนค่ำวันนั้นเองก้ได้มีโทรสับมาแจ่งว่าพ่อของบอยเสียชีวิตแล้ว บอยเริ่มสับสนในชีวิต เค้าเริ่มไปคุยกับผู้ใหญ่ในวงการรถหลายๆคนที่เป็นเพื่อนกับพ่อของเค้ามาก่อน ว่าเค้าจะสามารถรักษากิจการของพ่อเค้าไว้ได้อย่างไร เละจะหาตัวคนที่ขับอิม ทั้ง3คันได้อย่างไร
-
ง่า พระเอกเลยเบนเข็มไปเป็นตำรวจมาคอยจับ รถซิ่งแก้แค้น แน่ๆๆ
-
รออ่านต่อ
แอบมาเจอเฉยเลยอ่ะ
;D
-
อยากอ่านต่อ หาเเผ่น word มาลงให้หน่อยดิจอย เเบบว่าอยากเขียนต่อเเต่ดปรเเกรมปฏิบัติการไม่มีอะ :'( :'(
-
น่าติดตามดีคับ...ต่อเรวๆเน้อ ;D
-
ตอน 2 มาเเล้วจ้า ตอน3กะลังจามาต่อเร็วๆนี้เเน่นอน ;D ;D
ไม่ใช่เรื่องเเปลก ที่จะมีคนที่โกรธหรือเกลียดพ่อ พ่อของบอย หรือที่คนในวงการเรียกขานกันว่า ลุงต่อ ได้มากมายขนาดนั้น เพราะในเเวดวง มิดไนท์ เรซซิ่ง มีเงินเดิมพันหมุนเวียนมหาศาล นอกนั้นยังรวมไปถึงศักดิ์ศรี ของเต่ละอู่ที่ต้องการจะเเก่งเเย่งกันเพื่อชื่อเสียง ความดัง เเละเงินทองจากลูกค้าที่จะไหลมาเทมาถ้าสามารถนำรถของอู่ตัวเอง ไปแข่งชนะรถของอู่อื่นๆได้ เเล้วเหตุผลอะไรหละที่ไม่เเข่งขันกันอย่างถูกกฎหมาย ไม่ยากเลยที่จะบอกว่า มาตรฐาน การเเข่งในสนามยังไม่ดีพอ ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองไม่ให้การสนับสนุน ลุงต่อพ่อของบอยก้อคิดเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าเต็มใจไปเเข่งเดิมพันบนถนนโดยผิดกฎหมาย เเต่เมื่ออู่อื่นท้ามา ถ้าไม่ตอบรับ ก้อเหมือนว่าเเพ้ไปเเล้ว หรือบางทีลูกค้าของทางอู่ ถูกท้ามาจากอู่อื่น ถ้าลุงต่อไม่เข้าไปช่วยดูรถเซ็ตรถหรือบางทีถึงกับขอไปขับเเข่งซะเองก้อเพราะเหตุผลที่เเกยังต้องการรักษาศักดิ์ศรี ของอู่เเกไว้นั้นเอง ถ้ารถจากอู่ของแกเเพ้ ก็เหมือนเป็นเครื่องบอกว่าอู่ของแกไม่มีฝีมือ เเล้วอย่างนี้ถึงลุงต่อจะไม่ได้เต็มใจเข้าไปพัวพัน กับเเวดวง การเเข่งรถเถื่อนบนถนน เเต่มันก็เป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ เเล้วเเน่นอนยิ่งเเข่งก็ยิ่งชนะ เหมือนการถลำตัวลึกลงไปเมื่อชนะเเล้วก็ไม่มีใครอยากจะกลับไปเเพ้ ลุงต่อจึงต้องคอยรักษาชื่อเสียงของอู่ไว้ด้วยวิธีเเข่งเเบบผิดกฎหมายนี้ถึงใจจริงๆของแกจะอยากให้มีการเเข่งเเบบถูกต้องก็ตาม เเต่ความหวังนั้นไกลจากความจริงเต็มที กับประเทศที่ผู้นำไม่ได้ให้ความสนใจในเรื่องกีฬา ความเร็วชนิดนี้เลย เเละเเน่นอนเมื่อการเเข่งจบลง น้อยครั้งนักที่รถของอู่ L.T. จะไม่ได้ชัยชนะ เเละเหตุผลนี้หละที่ ต้องมีคนมากมายที่เสียเดิมพันเเละเสียผลประโยชน์ ของตัวเองเมื่อเเพ้กับอู่ ของลุงต่อ จึงไม่ใช่เรื่องเเปลกที่จะมีใครต้องการให้ความโด่งดังของอู่ L.T. ได้จบลงไปโดยเร็ว ซึ่งคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการกำจัดลุงต่อซะ
วันที่10 หลังจากการจากไปของ ลุงต่อ บอยไม่ไปเรียนมา 10วันเเล้ว เค้าเอาเเต่ นั่งมองรถของพ่อเค้า รถที่พ่อเค้าเคยขับพาบอยไปไหนต่อไหนตอนที่บอยยังตัวเล็กจนเหยียบคันเร่งไม่ถึงด้วยซ้ำ รถที่พ่อของบอยใช้สอนบอยขับรถครั้งเเรก รถที่บอยใช้ขับไปจีบผู้หญิงครั้งเเรก รถที่บอยเคยขโมยออกไปเที่ยวกลางคืนจนพ่อจับได้ ด้วยความคิดถึงพ่อบอยไม่มีอะไรที่จะช่วยให้จิตใจเค้าสงบลงได้เลยนอกจากการเก็บตัวอยู่ในอู่เเละนั่งเช็ดรถคันโปรดของพ่อเค้าทุกวัน MR2 AW11 สีเเดงเพลิง มันเป็นรถคันโปรด ที่พ่อของบอยรักเเละ หวงมากที่สุด ตอนนี้ รถคันนี้ดูเหมือนเเฝงไปด้วยความเศร้าเสียใจ เพราะมันเหมือนเป็นตัวเเทนของลุงต่อ เเต่ขณะที่บอยกำลังยืนเช็ดรถ สปอร์ตคลาสสิคคันงามอยู่นั้น มีเสียงหนึ่งทักมาจากข้างหลังบอย "มันยังสวย เเละมีเสน่ห์มากเลยนะเจ้ารถคันนี้" บอยรีบหันไปตามต้นเสียงทันที เจ้าของประโยคนั้นไม่ใช่ใคร ลุงเเดง เพื่อนสนิทของพ่อบอย ลุงเเดงได้พยายาม พุดคุยให้กำลังใจเเละช่วยเหลือบอยในทุกๆอย่างจนมาถึงประโยคสำคัญ ที่ลุงเเดงที่จะเปลี่ยนชีวิตบอยไปอย่างที่เค้าเองก็ไม่รู้ตัวมาก่อน "ถ้าบอยมัวเเต่นั่งอมทุกข์ไปวันๆแบบนี้อู่ของเจ้าต่อ มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น บอยถ้าคิดจะรักษาอู่ของพ่อเราไว้หละก็ลุงช่วยได้บอยต้องไปเริ่มต้นชีวิตไหม่เหมือนที่พ่อเราเคยเริ่มมา ถ้าบอยตัดสินใจได้ว่าจะรักษาอู่นี้ไห้คงอยู่ต่อไปเเล้วลุงจะช่วยเหลือเราเอง" บอยในขณะนั้นไม่คิดอะไรอีกเเล้วรีบตอบรับความช่วยเหลือจากลุงเเดงทันที
สนามบินดอนเมือง 17.00 น. ลุงต่อ บัวเเละเเม่ของบอยรวมทั้งวินเพื่อนรักของบอย มายืนส่งบอยที่กำลังจะไปทำงานที่ญี่ปุ่นอู่เดียวกับที่ลุงต่อ พ่อของบอยเคยไปทำงานที่นั่น ตอนหนุ่มๆ จากความช่วยเหลือของลุงเเดงที่ติดต่อกับทาง เคนซัง เจ้าของอู่เเละเพื่อนเก่าของพ่อบอยสมัยที่พ่อของบอยยังอยู่ที่ญี่ปุ่น ซึ่งตอนนี้เค้าได้รับช่วงอู่มาจากลุงของเค้าซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของพ่อของบอยนั่นเอง บอยในเวลานี้มีความมุ่งมั่นสูงสุดเพื่อจะรักษากิจการที่พ่อเค้ารักไว้ให้ได้นั่นเอง
ที่ญี่ปุ่น 5 ปีผ่านไป "เจ้าลูกชายจะกลับไปเมืองไทยเเล้วจริงๆหรือ "เคนซัง พูดกับบอย ด้วยความขยันเเละตั้งใจจริงของบอย ทำให้เคนซังชอบใจบอยมากจนถึงขนาดเรียกบอยว่า "ลูกชาย" บอยซึ่งในขณะนี้ได้ฝึกงานที่อู่ของเคนซังมาจนมีฝีมือจนได้มาเป็นฟหัวหน้าช่างคู่กับเคนซังเเล้ว ตอบอย่างจำใจว่า "ครับผมต้องกลับไปเพื่อรักษากิจการของพ่อผมไว้ให้ได้ เเล้วผมจะส่งข่าวมาครับ " เคนซังเห็นถึงเเววตาที่มุ่งมั่นใจต่างตากเเววตาของบอยไม่ต่างจากเเววตาของลุงต่อเพื่อนเก่าของเคนซังในอดีต เค้ารู้ดีว่าไม่อาจ เปลี่ยนการตัดสินใจของบอยได้เคนซังจึงทำได้เพียง ยิ้มมุมปากให้กับบอย พร้อมกับ จัดงานเลี้ยงส่งบอยในคืนวันนั้นภายในอู่ของตัวเอง
เช้าวันอาทิตย์ วินกำลังง่านอยู่กับการเตรียมรถไปรับเเม่ของบอยเเละน้องสาว เพื่อเตรียมตัวไปรับบอยที่สนามบิน ทุกคนมีท่าทางตื่นเต้นดีใจอย่างบอกไม่ถูก บอยเดินตามทางของ สนามบินบัวเป็นคนเเรกที่เห็นบอยร้องตะโกนด้วยความดีใจเสียงลั่น "พี่บอยๆ" บอยเดินตรงมาหาทุกคน เเม่ยิ้มไม่หุบ วิน ดีใจถึงขนาดกระโดดกอด บอยอย่างเเรงเหมือนอย่างที่เคยเล่นกันตอนเด็กๆ อย่างไม่อายสายตาคนรอบข้าง จนบอยต้องบอกให้ปล่อยด้วยความอายคนอื่นๆ เเล้วคืนนั้นทุกคนก้ได้ดื่มกินกันอย่างสนุกเพื่อต้อนรับการกลับมาของบอย เมื่อถึงเวลางานเลี้ยงเลิกบอยจับที่ไหล่วินเบาๆ พร้อมกับเอ่ยประโยคสั้นๆได้ใจความว่า " ขอบใจแกมากนะวิน ที่ช่วยดูเเลเเม่กับน้องข้าตอนกข้าไม่อยู่ เเเต่หลังจากนี้ ข้ามีเรื่องให้เเกช่วยอีกเยอะเลยหวะ" วินยิ้มให้บอยอย่างเป็นมิตรพร้อมกับจับไหล่ของบอยกลับเช่วยเดียวกันก่อนจะขับรถกลับบ้านไป
วันศุกร์ เที่ยง มีพัสดุกล่องใหญ่ ที่บอยกำลังขนลงจากรถกระบะ อยู่คนเดียว ในขณะที่วินมาถึงพอดีจึงรีบวิ่งมาช่วยบอยขนกล่องพัสดุนั้นเข้าไปไว้ในอู่ของบอย "หนักชิบหายเลยเเกไปเอาอาไรมาจากไหนวะเนี่ย"วินยิงคำถามใส่บอย บอยไม่ตอบเเต่ยิ้มมีเลศนัย พร้อมกับเปิดกล่องพัสดุใบใหญ่จำนวน5กล่องนั้นออกให้วินดู วินถึงกับอ้าปากค้าง เพราะสิ่งที่อยู่ในกล่องพัสดุ ที่ส่งมาทางเเอรืเทลล์นั้น คืออุปกรณ์ โมดิฟาย เครื่องยนต์ 4a-ge ชุดใหญ่ ทั้งชุดขยายความจุเป็น1,800 c.c. ของ HKS เเคมชาฟ องศาสูง เเละชาฟ ต่างๆของ TRD ชุดเกียโคลส +คลัตช์ ของ OS GIKEN ชุดลิ้นปีกผีเสื้อเเบบ4ลิ้นอิสระ พร้อมกล่องควบคุมเเบบปรับจูนได้จาก MOTEC ของพวกนี้มูลค่านั้นรวมเเล้วซื้อรถไหม่ได้คันนึงเลยดีเดียว ไม่เเปลกใจที่วินจะอึ้งเมื่อพบเห็นของพวกนี้ บอยเอ่ยไปลอยๆตามลม ให้วินได้ยินว่า "ถ้าอยากจะสร้างชื่อเสียงเเละเรียกลูกค้าให้กลับมาหาอู่เรา จะมีอะไรเท่ากับเอาฝีมือของเราออกไปโชว์ให้คนเห็นหละ ข้าจะเอารถของพ่อข้านี่หละเพื่อเเสดงถึงตัวตนของพ่อ ข้าจะต้องสร้างอู่ขึ้นมาใหม่ได้เหมือนตอนพ่อข้ายังอยู่ให้ได้ " วินได้ยินเเบบนี้จึงถามไปด้วยความสงสัย "เห้ยบอย เเต่เเข่งรถอะมันใช้ทุนเยอะนะไหนจะค่าดูเเล ค่าสมัครลงเเข่ง สนามก็ยังไม่ได้มาตรฐานเท่าญี่ปุ่นที่เเกเคยไปอยู่หรอกนะไอ้บอย" จบประโยคนี้บอยตอบกลับทันควัน "ใครบอกว่าข้าจะไปแข่งในสนาม" วินเจ็บเเปล้บในอกทันทีเพราะรู้ว่าบอยหมายถึงอะไร ใช่เเล้วบอยต้องการจะลงไปในวงเวียน ของการเเข่งขันมิดไนท์เรซซิ่ง วงการที่เคยพรากชีวิตลุงต่อพ่อของบอยไปแล้ว เเละวินก้อยังไม่อยากให้เพื่อนต้องมาพบจุดจบเหมือนกับ ลุงต่อ เเต่ก้เกินที่วินจะคัดค้านได้ เพราะเหตุผลที่บอยให้ไว้คือ "ถ้าข้าไม่เข้าไปในวงเวียนนั้นข้าจะรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นยังไง เเละข้าจะหาคนที่ทำให้พ่อข้าตายไปได้อย่างไร ข้าจำเป็นต้องทำเเบบนี้ "
-
;D ;D เอารูป MR2 AW11 มาให้ดูกันครับ ขออนุญาติเจ้าของรถด้วย
-
เขียนต่อด่วนเลยนะพี่ ชักอยากอ่านต่อแล้ว
-
;D ;D VOL. 3 มาเเล้วครับ เชิญอ่านได้เลยคร้าบบบ
ภายในอู่ บอย เเละวิน กำลังช่วยกันทำเครื่องยนต์ของรถตัวเองอย่างขมักเขม่น บอยได้ใช้วิชาความรู้ทั้งหมดที่ได้ไปฝึกฝนมาจากญี่ปุ่น ดินเเดน ต้นตำรับของรถซิ่ง เทคนิคต่างๆที่เค้าเอาออกมาใช้ในการประกอบเครื่องละเอียดละออมากจนวินถึงกับไม่เชื่อตัวเอง ว่าบอยเพื่อนของเค้าจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
บอยที่เคยเป็นคนเเข็งกระด้างกลับใจเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ บอยค่อยๆๆวัดเคลียเเลนซ์ ต่างๆๆของเครื่องยนต์ให้ได้ตรงตามสเปคมากที่สุด ในขณะที่วินเป็นลูกมือให้ วินที่มองบอยในขณะนี้เเต่ในใจกลับมองเห็นลุงต่อ พ่อของบอยซึ่งบอยช่างเหมือนกับลุงต่อในตอนมีชีวิตอยู่เหลือเกินกับความละเอียดลออในการทำงานความใจเย็นความสุขุม วินซึ่งมัวเเต่คิดถึงลุงเเดงจนเผลอเหม่อ "ไอ้วินๆ เห้ยเหม่ออยู่ได้ บอกว่าช่วยประกอบฝาสูบหน่อยเร็วๆๆจะได้ไปกินข้าวกัน" วินผงะเรียกสติกลับมาเเล้ว รีบจัดเเจงช่วย บอยประกอบฝาสูบใส่เข้ากับบล้อคเครื่องยนต์ อย่างชำนาญ จนตกเย็น รถของบอยไกล้จะเสร็จเรียบร้อย เหลือเพียงเก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ บอยจึงบอกให้วินพักเเล้วออกไปหาอาหารกินกัน เนื่องจากทั้งคู่ทำรถมาตั้งเเต่เช้าพึ่งได้กินเเค่ขนมปังกับน้ำเเค่นั้นเอง วินรีบล้างหน้าล้างตาเเล้ว ขอตัวกลับไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้านก่อน "งั้นอีก10นาทีมาเจอกันหน้าอู่นะ" เสียงบอยตะโกนบอกวินที่กำลังวิ่งกลับบ้าน
10 นาทีผ่านไป บอยนั่งรออยู่บนรถเก๋งญี่ปุ่นจ่ายกับข้าวซึ่งเป็นรถใช้งานธรรมดาๆของที่บ้าน นั่งกระดิกนิ้วตามจังหวะเพลงที่เปิดฟัง ทันใด ก็เหลือบไปเห็นวินเดินมากับสาววัยรุ่น หน้าตาขาวหมวย ดูสดใสน่ารัก จนบอยถึงกับมองตาค้าง จนวินต้องทัก " เห้ยยจ้องอะไรนักหนา" "ปล่าวๆ" บอยรีบตอบเเก้เขิน
นี่ สาวน้อยคนนั้นเเอบยิ้มขำๆกับความตลกของบอย พร้อมกับทัหกทายว่า " ไงพี่บอย สบายดีไหมค้ะ " บอยทำหน้า งง " นี่เเวนเอง น้องพี่วินไงโหอะไรอะบ้านติดกันเเท้ๆๆกกลับจำน้องคนนี้ไม่ได้ " เเวนน้องสาวของวิน ซึ่งเติบโตที่จังหวัดเชียงไหม่เนื่องจากที่บ้านของวิน ทุกคนต้องทำงานจึงไม่สามารถดูแลลุก2คนพร้อมกันได้ เเวนจึงถูกส่งไปเรียนที่จังหวัดเชียงไหม่ตั้งเเต่ประถม โดยมีคุณป้าของเเวนเป็นผู้ปกครองคอยรับเลี้ยงดูเเลให้ ทำให้บอยนั้นมีโอกาสเจอกับน้องสาวของเพื่อนตัวเองน้อยมาก ครั้งสุดท้ายที่เจอกันนั้นเเวนยังเป็นเด็ก กะโปโล เดินซนไปซนมา เเต่มาครั้งนี้เเวนโตเป็นสาว อยู่ในวัยมหาลัย สวยจนบอยถึงกับไม่เชื่อว่าเป็นเเวนน้องของวิน จริงๆ " เเวนมันกลับมาอยู่กรุงเทพเเล้ว ตอนนี้มันเข้ามหาลัยเลยย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านอีกหน่อยก็เจอกันบ่อยๆ " วินอธิบายที่มาที่ไปให้บอยฟัง เเล้วทั้ง3คนก็เดินทางไปหาอาหารกินกันไปคุยกันไปถึงเรื่องราวตอนเด้กๆอย่างสนุกสนาน จนเวลาล่วงมาถึง3ทุ่มกว่า บอยจึงชวนวิน กับ เเวนกลับบ้าน เมื่อส่งทุกคนเเล้วบอยจึงนำรถกลับมาจอดเตรียมตัวปิดอู่ เเละเข้าบ้านพักผ่อน เเต่วินวิ่งมาชวนบอยออกไปข้างนอก "เห้ยบอย ออกไปหาหนุกๆทำกันดีกว่า รับรองเเกต้องสนใจเเน่ๆ " บอยรับคำพร้อมกับถอยรถ MR2 สีเเดงเพลิงของเค้าออกมา "ดีเลยจะได้เอารถไปรันอิน สะหน่อยจะๆไก้เช็คด้วยว่า เครื่องสมบูรณ์ดีหรือยัง "
ปั้ม น้ำมันริมถนนใต้ทางด่วนเเห่งหนึ่ง บอยเลี้ยวรถเข้าไปตามคำบอกทางของวิน บอยสังเกตุ เห็นว่ามีรถเเต่งมากมายจอดอยู่ในปั้ม เเละริมฟุตบาทข้างหน้าปั้ม จึงเอ่ยปากถามวิน " ทำไมรถเเต่งมันเยอะจังวะ มันมาทำอะไรกันเนี่ย " วินไม่ตอบเเต่ชวนบอยจอดรถเเละเดินไป ดูบรรยากาส บอยไม่เกี่ยงรีบจอดรถทันที ทั่งคู่เดิน ไปสู่ริมถนนใหญ่ เพื่อดูรถที่วิ่งเชงกันเป็นคู่บ้างเป็นกลุ่มบ้าง วินเริ่มอธิบาย " วันนี้ที่คนมาเยอะเพราะเมื่ออาทิตย์ก่อน มีรถของทีม
WAR ได้เเข่งกับ ทีม APRIL ปรากฏว่าทีม WAR ชนะไปได้เงินเดิมพันหลักเเสนไป เเถมคนของทีม WAR ยังเที่ยวไปคุยโวว่า ทีม APRIL ไม่มีฝีมือสู้ทีมของตัวเองไม่ได้ คนในทีม APRIL รู้ข่าวเลยยอมไม่ได้เลยมานัดล้างตากันในวันนี้อะหละ" บอยถึงกับร้องอ๋อ " เเหมทีมใหญ่เจอทีมใหญ่ คงกะเเย่งความเป็นที่หนึ่งกันเลยนะเนี่ยเเล้วเดิมพันกันยังไงหรอไอ้วิน " บอยพูดพร้อมกับมองหน้าวินเพื่อรถคำตอบ " คู่เเรก R32 เเข่งกับ RX7 คู่2 EVO2 เจอกับ EVO3 ส่วนคู่สุดท้าย เป็นฮอนด้าซีวิค 3ประตู เครื่อง B16 เซ็ทโบ เจอกับ ซีวิค 4ประตู เครื่อง B20 ทำทั้งตัว " เมื่อพูดจบบอยทำหน้า งง"ซีวิค 4ประตู เครื่องB20 นี่มันรถเอ็งไม่ใช่หรอไอ้วิน " วินยิ้มๆก่อนตอบ " ไม่ต้อง งง ใช่เล้ว รถข้าเองเเหละ เเต่ข้าคุยกับพี่โก้(หัวหน้าทีม APRIL) เเล้วว่ารถข้าไม่พร้อม ข้าขอเวลาเลื่อไปเป็นอาทิตย์หน้า พี่โก้ ก็โอเค วันนี้เลยจะเเข่งเเค่ 2 คู่ก่อน "อืม" บอยพยักหน้ารับพร้อมกับมองไปข้างนอกถนน ที่ยาวไกล เหมือนกำลังมีความคิดอะไรในใจอยู่
เวลา 24.00 น. "เห้ยได้เวลาเเล้ว" เสียงตะโกนดังมาจากข้างหลัง ขณะนี้ รถจากทั้ง 2 ทีมจอดเเยกกันอย่างชัดเจน เเล้วเวลาที่ทุกคนรอก็มาถึง รถR32 สีดำ สนิทเลื่อนมาจอดหน้าปั้ม พร้อมเบิ้ลเครื่องดังลั่น บรึ้มมมมมมมมๆๆๆ ตามมาด้วยเสียงโห่เชียร์หัวหน้าทีมตัวเองจากทีม WAR เเต่เสียงโห่ร้องจากทีม WAR ก็ต้องสะดุดลง เมื่อ RX7 จากหัวหน้าทีม APRIL เลื่อเข้ามาจอดเทียบ พึ้บๆๆๆๆๆๆ เสียงเครื่องโรต่รี่ที่ดังกระเส่าเเบบนี้ ได้ฟังก็รู้ว่าต้องเป็นเครื่องที่เปิดพอร์ตมาเเล้ว เเละโมดิฟาย มาไม่น้อย ตอนนี้เป็นเสียงเฮ จากทางฝั่งของทีม APRIL ดังลั่นขึ้นมาบ้าง เส้นทางที่ใช้เเข่งนั้นคือวิ่งออกจากปั้ม ไปจนสุดถนนเส้นนี้เเล้ว กลับรถมาใครกลับมาถึงปั้มก่อนก็ชนะไป เมื่อทุกคน คนให้สัณญาณ เริ่มนับนิ้วถอยหลัง 5-4-3-2........1 เมื่อนิ้วสุดท้ายถุกนับลง รถทั้ง2คันพุ่งไปข้างหน้าอย่างเเรง ในจังหวะเเรก RX7 ขึ้นหน้าไปได้ก่อน เเละอัดกันไปยาว จนสุดสายตาของกองเชียทั้ง 2ฝ่าย ระหว่างนี้ทั้ง2 ฝ่ายเริ่มกังวลว่ารถใครจะกลับมาถึงก่อนกัน หลายนาทีผ่านมาเสียงเครื่องยนต์ดังสนั่น มาจากถนนฝั่งตรงข้าม พร้อมเสียงตะโกน "กลับมาเล้ว" ตอนนี้ทุกคนพยายามมองว่าเป็นรถใคร เเสงไฟพุ่งมาจากเลน ตรงข้ามเริ่มเข้าไกล้จนเห็นได้ชัด รถทั้งคู่ยังตีคู่กันมาสูสีมาก จนถึง ยูเทิน R32 กลับรถได้ช้าเเละวงเลี้ยวกว้างกว่าซึ่งเปนข้อเสียเปรียบ เจ้าของรถR32จึงต้องรีบเร่งเครื่องขึ้นไปเพื่อจะได้ยูเทินก่อน เเต่ด้วยรถที่หนักเเละวงเลี้ยวที่กว้างกว่าของรถR32 ทำให้ RX7 ซึ่งเค้าโค้งได้คล่องตัวกว่ากลับมาตีคู่ได้ เมื่ออยู่กลางยูเทิน เเล้วรถทั้งคู่ก็ออกจาก ยูเทิน พร้อมกัน จังหวะนี้รถทั้ง2คันเร่งความเร็วเต็มที่ เพื่อหวังจะขึ้นรถอีกคันให้ได้ เเต่กลับไม่มีฝ่ายไหนขึ้นได้ต่างวิ่งเท่ากันจนมาถึง หน้าปั้ม ที่ถือเป็นจุด finish กองเชียจากทั้ง 2ฝ่าย เฮลั่นอีกครั้ง เเต่หัวหน้าทีม ทั้ง 2ทีมกลับดูเหมือนไม่พอใจที่ผลออกมาเเค่เสมอ ต่างฝ่ายต่างต้องการให้รถตัวเองชนะ จนมาถึงคู่ที่2 คราวนี้เป็น EVO2 เเข่งกับEVO3 ครั้งนี้ EVO2 จากทีม WAR กลับรถมาเข้าเส้นไปก่อนชนะไปอย่างง่ายดาย ทำเอา ฝ่ายทีม APRIL รวมถึงวิน ที่อยู่ทีม APRIL นี้ด้วย ถึงกับเครียด ไม่เฮฮาเหมือนเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา คนขับ EVO 3 ลงมาจากรถ ด้วยสีหน้าเครียด พร้อมกล่าวขอโทษ กับทุกคนในทีม พี่โก้หัวหน้าทีมจับไหล่ให้กำลังใจ พร้อมบอกว่า ไม่เป็นไร เเพ้ชนะต้องมีเป็นเรื่องธรรมดา เต่คนที่ทุกข์ใจตอนนี้กลับเป็นวิน ที่เเบกภาระของทีมเอาไว้ เพราะเป็นตัวชี้ว่าทีมจะเเพ้หรือเสมอ เเล้วคู่เเข่งของวิน ก็มาในคืนนี้ด้วย 3ประตูสีเเดง เบิ้ลเครื่องอยู่ข้างหลังเหมือนจะท้าทายวิน ให้มาเเข่งกันเร็วๆ พี่โก้ เข้าไปตกลงเรื่องเเข่งอาทิดหน้าเพื่อชี้ขาด กับหัวหน้าทีม WAR เเต่ในเวลานั้น บอยกลับ เดินตรงเข้าไปหา 3ประตูสีเเดงคันนั้น เเล้วตกลงคุยอะไรกันสักพัก ก่อนที่เสียงโห่จากพวกทีม WARจะดังขึ้น บอยเดินยิ้มๆกลับมา วินเลยถามด้วยความสงสัย " เห้ย แกไปคุยอะไรกับพวกนั้นมาวะบอย " บอยตอบสั้น " ไม่มีไรหรอกแค่เห็นท่ามันกวนตีน เลยไปท้ามันเเข่ง คืนนี้หละ ที่ทุกคนจะต้องกลับมารู้จัก อู่ L.T. อีกครั้ง " บอยเลื่อนรถออกมา จอดรอ ซีวิคคันนั้น ที่ค่อยๆเลื่อรถมาเทียบข้างๆรถของบอยเช่นกัน "เหอ รถเก่าๆกับเครื่อง 4AGเน่าๆ " เจ้าของซีวิคสีเเดงพูดออกมา เพื่อสบประมาทบอย บอยไม่สนใจมองตรงไปข้างหน้ามองทาง รอเวลาที่จะออกรถเท่านั้น ระหว่างนี้ทุกคนต่างจับกลุ่มยืนดูพร้อมวิพากวิจารย์ เพราะไม่เคยเห็นบอยกับรถของบอยบนถนนเส้นนี้มาก่อน หลายคนสงสัยว่าทำไมยังมีรถที่ติด สติ้กเกอร์ L.T. GARAGE อยู่อีก เเต่ทันใดนั้นระหว่างที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่ รถซีวิคสีเเดงก้เร่งเครื่องดังสนั่น บอยจึงเร่งตามบ้างทันใดนั้นเเทบจะพร้อมกันทั้งคู่ปล่อย ครัช กระชากตัวรถพุ่งไปข้างหน้าอย่างเกือบจะพร้อมกัน เสียงเครื่องเเละท่อไอเสีย ของทั้ง2คันดังสนั่น ทั้ง2คันสูสีกันมาก 3ประตูจะได้เปรียบตรงที่เป็นเครื่องที่เซ็ทเทอโบมา มีเเรงดึงจากบูสต์เทอโบ เเต่รถของบอยที่เป็นเครื่อง NA ทำเต็ม ก็ไม่ได้ช้ากว่าเเต่อย่างไร กลับขับตีคู่กันอย่างสูสี จนกลับรถมาฝั่งขากลับ รถทั้ง2คันต้องเบรคลั่นเพราะเลน กลางมีรถพ่วง18ล้อขับอยู่ช้ามากๆ บอยตัดสินใจเเซงไปทางขวา 3ประตูทีม WAR เเซงไปทางซ้าย เเต่ทางขวาที่บอยเเซงออกไปต้องเจอกับรถมอเตอไซที่กำลังกลับรถมาพอดีโดยไม่ได้ดูรถใหญ่เลยว่ามาเร็วขนาดไหน ในขณะเดียวกันทางฝั่งซ้าย 3ประตูสีเเดง ก็เจอเข้ากับรถเก๋งที่จอดเสียอยู่ทางซ้าย ทำให้ทั้ง2คันต่างต้องรีบเร่งเครื่องเพื่อเเซงเเละตบกลับเลน กลางให้เร็วที่สุดเพื่อหลบจากสิ่งกีดขวางทีทั้ง2เจอ เเต่ด้วยระยะที่ประชิดมาก+ เลนกลางเหลือเพียงเลนเดียวเท่ากับครั้งนี้ เป็นการเเย่งไลน์ที่ใครพลาดก็เหมือนเเพ้ไปเเล้ว บอยยังกดคันเร่งจม เเล้วตบเข้าเลนกลางพร้อมๆกับที่3ประตูคันนั้นเข้ามาพร้อมกัน ตอนนี้รถทั้ง2 คันเบียดกันจนกระจกข้างกระเเทกกัน จนเลยผ่านรถที่จอดขวางเเละมอไซที่กลับรถมาได้ บอยยังกดคันเร่งค้างเข้าเส้น ในขณะที่3ประตูถอดใจถอนคันเร่งไปก่อนตอนที่ขับตีคู่กัน ทำให้รถของบอยขี่หัวของ3ประตูคันนั้นเข้าเส้นไป ในที่สุดบอยก็เป็นผู้ชณะในคืนนี้ วินเเละเพื่อนๆในทีม APRILเฮลั่น พี่โก้พี่ใหญ่ของทีมเริ่มสนใจในตัวบอย วินยิ้มไม่หุบ คืนเหมือนมีชีวิตชีวา ขึ้นมาทันที พี่โก้ออกปากชวนบอย ไปกินเหล้าโดยขอเป็นเจ้ามือ "ตกลงครับ" นี่คือคำตอบของบอย เเล้วคืนนั้นทุกคนก็ได้ไปดื่มกินกันอย่างสนุกสนาน... เริ่มต้นเเล้วใช่ไหม กับสิ่งที่บอยต้องการ ........
ชีวิต เค้าจะเดินต่อไปทางไหน ติดตาม VOL. 4ครับ
-
อืมม สุดยอดมากเลยครับ สร้างบรรยากาศได้ดีครับ แต่ผมสงสัยว่าทำไม บอยถึงเอา Super Charger ออกอ่ะครับ เพราะว่า MR-2 AW11 มันมีติดมาเลยนิครับ ผมสงสัยอ่ะครับ ใครทราบมาบอกหน่อยครับว่าถ้าถอดออกแล้วจะมีผลยังไง พอดีผมไม่ค่อยรู้เรื่องเครื่องอ่ะครับ
-
;D ;D AW 11 มีทั้ง 4age เเละ 4gze ครับ รถของบอย ผมอยากให้เป็น ตัว 4age เพราะว่าถ้าเล่นตัวซุปมันก็ดูธรรมดาไปครับเอามาเซ็ทโบ เเต่ทำ 4age เเบบ NA มันดูน่าสนใจดีครับเลยเลือกให้ บอย ขับ คันนี้ ขอบคุณสำหรับคำชมครับ อิอิ เรื่องของคุณ v940 ผมก็ ติดตามอ่านอยู่ครับ ;D ;D
-
อ๋อ เข้าใจแล้วครับ อืมมจิงสินะครับ ถ้าพระเอกขับของดีแต่แรกก็ไม่สนุก (ถึงจะเป็นเครื่อง GZE ก็ยังมีแค่ 140 ม้า) OK ครับ ผมยอมรับเลยว่าสนุก ถ้าแต่งไปเรื่อยๆ ผมว่าน่าจะพอพิมพ์ขายได้เลย เพราะเนื้อเรื่องมีจุดเด่นดีครับ แล้วไม่ห่างจากคนจริงๆ มากนัก ผมชอบ
-
รออ่านๆ
หนุกดี
-
เยี่ยมมากครับ บรรยายให้เห็นภาพได้ง่ายมาก
-
;D ;D ตอน4 มาไหม่ๆเลยครับ พิมพ์จนปวดนิ้วเลยงึงึ หวังว่ายังติดตามอ่านกันอยู่นะครับ
ที่อู่ L.T. เวลา 9.30 น. บอยทำงานอย่าง ขมักขเม่น หลังจากรถของบอยเเข่งชนะในคืนนั้น ก้เริ่ม มีรถเข้ามาทำมากมาย รวมทั้งรถจากทีม APRIL ที่เเห่กันมาเซอวิส ที่อู่ของบอย รวมทั้ง รถในทีมAPRILตอนนี้ยังติดสติ้กเกอร์ อู่ L.T. เเทบทุกคัน งานของบอยตอนนี้เยอะมาก จนเค้าต้องรับสมัครช่างมาเป็นลูกมือ ด้วยการทำรถที่เป็นมืออาชีพของบอย ไม่ใส่ของไม่จำเป็นให้รถลูกค้า ไม่บ้าของเเต่งเเพงๆๆเเต่ใช้ของที่สมราคาคุณภาพดีเเละเหมาะกับตัวรถ ทำให้ชื่อเสียงของอู่กระจายออกไปแบบปากต่อปาก จนตอนนี้ คนในวงการต่างคุ้นหูกับชื่อของบอยเเละอู่ L.T. ไปซะเเล้ว
พอตกเย็น บอยวางมือจากงานมานั่งคุยกับวิน "วิน ชองทีสั่งมาทำรถเเก คงมาถึงมาถึง ภายในพรุ่งนี้ เเล้วจะรีบทำให้นะ" วินมองด้วยสีหน้าไม่วางใจ พร้อมตอบกลับ " เเต่ของที่เอ็งบอกว่าจะทำให้ข้าชนะ ซีวิค 3ประตูคันนั้น ข้ายังไม่เห็นว่ามีของอะไรสักอย่างที่สั่งไป ที่มันจะมาเพิ่มความเเรงให้รถข้าเลยนะเว้ย" บอยจึงตอบกลับไปยิ้มๆ " รถเอ็งนะ เเรงก้อพอสมควรเเล้ว เเละอีกอย่างเราเหลือเวลาเเค่3วัน จะมานั่งรื้อเครื่องโมเครื่องเพิ่มมันไม่ทันหรอก เเล้วรถจะวิ่งดีเนี่ย องค์ประกอบมันไม่ใช่เเค่ความเเรง อย่าทำตัวเหมือนวัยรุ่นสมัยนี้ที่เน้น เอาอินเตอร์ ใบใหญ่ๆ เทอโบยักษ์ๆ เน้นโหดเน้นโชว์ว่าใช้ของเเต่งเพง เเล้วเป็นไง มันได้ใช้ประโยชน์ของเเต่งเหล่านั้นคุ้มค่าของเงินไหม ขับก็ยากควบคุมรถก็ไม่อยู่ มีเเต่ตัวเลขเรงโม้ที่วัดบนเครื่องวัดเเรงม้า เอามาโชว์เพื่อนว่ารถกูเจ๋ง เเล้วเป็นไง วิ่งออกมาสู้รถที่ทำอย่างถูกหลัก ที่ใช้งบน้อยกว่าครึ่งนึง ก็ยังสู้ไม่ได้อายเค้าไหม "
บ่ายวันรุ่งขึ้น ก็มีกล่องพัสดุกล่องใหญ่มาส่งที่หน้าอู่บอย บอยจึงรีบโทรไปตามวินมาช่วยกันจัดการกับของทั้งหมด วินวิ่งมาด้วยหน้าตาตื่นเต้นเต็มที "เห้ยบอยของมาถึงเเล้วหรอเปิดกล่องเลยๆ" เมื่อเปิดออกมาลุกค้าในอู่ ที่นำรถมาทำต่างก็มาช่วยกันมุงดูตามประสาไทยมุง 55 ภายในกลับไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นนัก ไม่ใช่เทอร์โบลูกใหญ่ ไม่ใช่ เเคมชาฟ องศาสูงลิบลิ่ว เเต่มันเป็นคลัช+ ชุดเกียร์ชุดใหม่ ที่บอยคำนวนหาอัตราทดเเละสั่งเอาเสป็คที่ใกล้เคียงที่สุดเพราะไม่มีเวลาสั่งทำเเบบคัสตอมเมด พร้อมทั้งลิมิเต็ดสลิป เเละชุดช่วงล่าง สตรัทปรับเกลียว จาก OHLIN ที่ปรับความเข็งอ่อน สูงต่ำได้ละเอียดยิบ เมื่อเห็นของทั้งหมดมาครบครัน บอยก้จัดเเจงเก็บไว้ที่มุมอู่เเล้วรีบเคลียงานที่ค้างอยู่ในอู่ให้เสร็จ เพื่อจะรีบมาทำรถวิน
ตกเย็น บอยเละวินเร่งประกอบอุปกรณ์ ทั้งหมดที่เพิ่งได้มาใส่ตัวรถเพื่อเเข่งกับเวลา กว่าจะเสร็จ ก็เกือบตี3 บอยเเละวินจึงได้พักเเละ บอยก็เอ่ยปาก " วินไปออกไปข้างนอกกัน " วินทำหน้า งงๆเเต่ก็ตามบอยออกไป อย่างไม่ได้ขัดข้องอะไร จนมาถึงถนนสายหนึ่ง บอยจึงเริ่มพูดกับวิน " อ้ะ วินคราวนี้เเกลอง ออกตัวให้ดูหน่อย" วินจึงเร่งเครื่องกระชากครัชออกไปอย่างเเรงจนมีอาการล้อฟรีเกิดขึ้น " เเกออกตัวด้วยรอบสูงเกินไป เมื่อหัวค่ำเราโมรถไปแล้ว ตอนนี้เราจะมาโมดิฟาย คนขับบ้าง " หลังจากนั้นบอยก็ได้สอนเทคนิคต่างๆทั้งการออกตัวการเข้าเกียร์เปลี่ยนเกียร์ การเลี้ยวการเบรค ซึ่งเป็นประสบการณ์ ที่บอยได้เรียนรู้มาจากตอนที่ไป ทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น เเล้วคืนนั้นทั้งคู่ก็ ขับวนไปมา เพื่อเรียนรู้เทคนิค การขับรถที่ไม่ใช่เพียงเเค่ขับได้ เเต่ต้องขับให้เป็นเเละขับให้ดี จนเกือบสว่างทั้งคู่จึงขับรถกลับบ้านเเละพักผ่อน
เเล้วก็ถึงวันนัดหมายที่วินจะต้องเป็นตัวเเทน ของทีม APRIL เพื่อเเข่งกับ 3ประตู ของทีม WAR วินมารับบอยที่อู่ในช่วงเย็น " บอยเว้ยยไปยังงง เร็วๆหน่อย " บอยซึ่งกำลังเก็บของเเละทำความสอาดอู่อยู่จึงใช้วินมาช่วยทำความสอาดจนเสร็จ เเล้วจึงออกเดินทางไปด้วยกัน " เเค่ทำทุกอย่างให้มันเป็นธรรมชาติ อย่าขับเพราะคิด อย่าขับเพราะฝืน ต้องขับให้ดี อย่างธรรมชาติ เพราะในการเเข่งจะไม่มีใครมีเวลาคิด ใครมัวเเต่คิดคิดคนนั้นเเพ้ " วินได้เเต่ฟัง เเต่ในใจก็ยังกังวลใจ ที่เห็นว่าความเร็วของรถ3ประตูคันนั้นเเรง สูสีกับรถบอยมากทีเดียว บอยเห็นสีหน้าเพื่อนไม่ดีเลยเเกล้งโกหกปลอบใจเพื่อนไปเเบบขำๆ " เห้ยยยอย่ากลัว3ประตูนั่นเเม่งกระจอก ขับยังกับรถบ้าน " วินได้ยินรีบสวนคำพูดมาทันที " กระจอกไรหละ ข้าเห็นมันวิ่งดีพอๆกะรถเเกเลย " บอยทำหน้าเจื่อนๆเเต่ไม่อยากให้เพื่อนเสียกำลังใจเลยโกหก รอบสอง " เห้ยยนั่นรถข้าพึ่งจะประกอบเครื่องเสร็จ ยังรันอินอยู่เลย จูนก็ยังไม่ลงตัว นั่นข้ายังไม่ได้ใช้กำลังเครื่องจริงๆเลย โอ้ยถ้ารถข้าพร้อมรับรอง ทิ้งเป็นทุ่ง " บอยพุดขำๆให้กำลังใจวิน เเต่ในใจบอยเองกลับคิดว่า " ไม่เเรงห่าไรหละจี้กรูติดเชียว กว่าจะขึ้นได้เเทบเเย่ "
เวลาประมาณ 24.00 น. ตอนนี้ทุกๆคนเริ่มมากันที่ถนน ชานเมืองเเห่งนี้ซึ่งเป็นที่นัดพบกัน รถจากทั้ง2ทีมเเละ รถของผู้อยากรู้อยากเห็น จอดเต็มข้างทาง ไกล้ถึงเวลาที่นัดกันไว้เท่าไหร่คนก็ยิ่งมาเยอะขึ้นเท่านั้น จนเวลาเลยมาเกิอบๆ ตี1 ทุกฝ่ายก้อพร้อม รถของวินมารอเเล้ว 3ประตูทีม WAR ก็เลื่อมาประกบคู่อย่างรู้งาน เเต่ก่อนที่ทั้ง2ฝ่ายจะทันได้ทำอะไรนั้น ก็ได้มี โทรศัพท์ จากกลุ่มที่ได้ดูต้นทางไว้ว่า รถตำรวจกำลังมาทางนี้ ทำให้ทุกคนกำลังจะเเยกย้ายหลบหนี เเต่บอยกลับยื่นข้อเสนอ ที่ทำให้ทุกคนต้องสนใจ " ผมคิดว่าการเเข่งไม่ควรจะยกเลิก เราน่าจะเเข่งเหมือนเดิมเเค่เปลี่ยนเส้นทางนิดหน่อย คือออกตัวจากจุดนี้ เเล้ววิ่งไปให้สุดถนนไม่ต้อง ยูเทินกลับมา ใครไปสุดถนนเเล้วขึ้นสะพานวงเเหวนได้ก่อนถือว่าชนะ เเล้วหลังจากนั้นก็ต่างคนต่างเเยกย้ายเอาตัวรอดกันเอง " เมื่อถุกท้าทายเเบบนี้ทีม WAR ก้ไม่กล้าจะปฎิเสธ จึงรับคำเเล้วปล่อยรถ2คันอกไปทันที โดยรถวินมีบอยนั่งอยู่ด้วย โยหลังจากปล่อยรถทั้ง2คันวิ่งไปประมาณ 2 นาทีรถจากทั้ง2ทีมเเละคนดู ทั้งหมดก็เเยกย้ายกันขับตามไปในทางเดียวกันเพื่อหนีจากตำรวจที่กำลังมาเเละ เพื่อตามไปดูผลเเพ้ชนะด้วย โดยในช่วงเเรกที่เป็นถนนโล่ง รถทั้ง2คันยังวิ่งสูสีกันมาก เเต่ยิ่งวิ่งไปไกลไกล้ถึง สะพานวงเเหวน ยิ่งมีรถบรรทุกเเละรถกระบะขนของ วิ่งบนถนนเยอะ ทำให้ใช้เบรค เเละช่วงล่างมีผลมากทีเดียว ตอนนี้รถวินเริ่มขึ้นนำไปได้อย่างชัดเจน ด้วยช่วงล่างที่นิ่งกว้าทำให้การมุดเเละเปลี่ยนเลน ทำได้ดีกว่า3ประตูคันนั้นมาก ยิ่งการที่ต้องเร่งเเละเบรคบ่อยๆนั้น รถ3ประตูจากทีม WAR ยิ่งช้าลงเเต่รถของวินนั้นยังเร่งได้ดีเพราะการ เซ็ท เกียให้สามารถทำงานสัมพันธ์เรียกกำลังของเครื่องอออกมาได้ อย่างสมบูรณ์ บวกกับเทคนิคการเปลี่ยนเกีย หารบังคับพวงมาลัย ที่ได้บอยเเนะนำมา ทำให้รถของวินขึ้นนำไปได้ไกลเเล้วสามารถเข้าไปถึงสะพานวงเเหวนได้เป็นคันเเรก เเต่เป็นชัยชนะที่ไม่มีการหยุดชื่นชมเมื่อยังมีรถตำรวจไล่หลังมาวินเเละทุกๆๆคันที่ตามมาต้องเเยกย้ายกันหลบหนีไปตามถนนต่างๆ อย่างเร็วที่สุด
ส่วนวินนั้นเมื่อขับห่างออกมาได้พอสมควรจนกลับสู่ถนนหลักในเมืองที่คิดว่าไม่มีตำรวจตามมาเเล้ว ก็เเวะเข้าปั้ม เพื่อซื้อน้ำเเละขนมนั่งกินเเละคุยกัน ถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา บอยกล่าวกับเพื่อนอย่างหน้าทะเล้นว่า "วิน ข้ามีความจริงจะบอก จริงๆเเล้ว3ประตูคันนั้น เเรงมากทีเดียว ถ้าเป็นทางตรงๆถนนโล่งๆ เเกอาจจจะเเพ้เลยด้วยซ้ำ " ตอนนี้วินเริ่มเคืองเอาน้ำดื่มสาดใส่บอย พร้อมทั้งด่า "ไอ้เวร รู้ๆๆว่า ข้าอาจจะเเพ้ เสือกมาโกหกกันอีก ไอ้เราก็มั่นใจนึกว่ารถมันห่วยจริงๆ เวรเอ้ย " บอยจึงตอบอย่างตรงประเด็น " เเล้วเข้าใจหรือยังหละที่ข้าบอก รถที่วิ่งดี ไม่ไช่รถที่เเรงที่สุด เเต่เป็นรถที่เซ็ทให้ทุกอย่างทำงานได้อย่างลงตัวเเละสัมพันธ์กันมากที่สุด รวมถึงตัวคนขับที่ต้องเข้าใจรถด้วย " วินยืนขึ้นตอบ "เออข้าเข้าใจเเล้ว " พร้อมเอาน้ำรถหัวบอยที่นั่งอยู่ข้างๆรถ "เเต่ทีหลังอย่าหลอกกันนะวุ้ย ทำให้กูเหลิงไปตั้งนาน 55 " เเล้วทั้งคู่ก็นั่งคุยกันทั้งตัวเปียกๆ ดูเเล้วเป็นเวลาเเห่งความสุข ที่มิตรภาพจะช่วยให้คนที่ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกันจะรักเเละสนิทผูกพัน กันได้มากขนาดนี้
จบตอน 4ครับ รอติดตาม ตอน 5 ด้วยนะคร้าบบบ
-
อ่านเส็ดแย้ว
ติดตามตอน 5 ต่อ
เอามาลงไวไว แบบว่าเดี๊ยน ขี้เกียจรอน่ะฮ้าาา
-
เนื้อหาดีมากเลยครับ เรียงเนื้อเรื่องได้ดีมากๆเลยครับเนื้อเรื่องมีความทันสมัยและอิงจากข้อเท็จจริงดีครับ
-
อืมม เจ๋งสุดๆ ครับ แล้วถึงจะไม่บอกสถานที่ แต่ก็ยังจินตนาการภาพออกว่าที่นั่นอาจจะอยู่แถวไหน เยี่ยมครับ
-
;D มาให้กำลังใจครับ รออ่านอยู่นะ
-
หนุกดีนะพี่ ผมก็เขียนไว้เรื่องนึงเหมือนกันแต่ลงไม่เป็นถ้าใครลงเป็นก็บอกกันด้วยนะ จะได้มีเรื่องสนุกๆอ่านกัน
-
ขอบคุณครับ ที่ไม่ได้เขียนต่อ จริงๆผมวางพล้อต เรื่องต่อไว้เเล้ว เเต่ยังไม่มีเวลามากเท่าไหร่เพราะช่วงนี้เรียนหนัก + วางพล้อตเรื่องไปถึงตอนจบไว้2-3เเบบ ยังตัดสินใจเลือกไม่ถุกว่าจะเขียนให้เรื่องเป็นเเบบไหนดี ส่วนการ โพสต์ลงนั้นไม่ยากครับ เข้ามาที่หน้า เวทีมือไหม่ มุมขวาบนจะมีเขียนว่า new topic กดตรงนั้นเเล้ว ก้อปเรื่องที่คุณเขียนไว้จากเวิด มาลงได้เลยครับ
-
เรื่องสนุกน่าติดตามมากครับ ....... รออยู่ครับ :D
-
ขอบคุณมากครับ ผมจะพยายามทำดูไม่รู้ว่าจะทำได้รึเปล่า
-
ลงเรื่องได้แล้วครับ ยังไง คุณ R-TONG ลองเข้าไปอ่านดูครับรับรองว่าสนุกไม่แพ้กัน เรื่องของผมชื่อเรื่องว่า racing dragon ลองเข้าไปอ่านดูนะครับ
-
;D ;D ตอน5 มาเเว้ววววว
ตอน 5 มาเเล้วคร้าบบ หายไปนานหน่อยเปิดเทอมเเว้ว ไม่ค่อยมีเวลาอะครับ มาต่อกันเลยดีกว่า
the beginner เช้า วันอาทิตย์ บอยนั่งเปิดคอมพิวเตอร์ นั่งดูข้อมูลรถต่างๆในอินเตอร์เน็ท เนื่องจากวันนี้อู่ปิดบอยจึงได้พักผ่อนเต็มที่ ในขณะที่บอยได้เช็คอีเมลล์ ก้อได้พบความเเปลกใจ เมื่อพบอีเมลล์ มาจาก เคนซัง บอยดีใจมากที่ได้รับอีเมลล์จากเจ้านายเก่าที่เค้าให้ความนับถือมาก เลยรีบเปิดเข้าไปอ่าน ข้อความข้างในเขียนขึ้นด้วยภาษาอังกฤษง่ายๆ " ไงไอ้ลูกชาย สบายดีไม๊ ตอนนี้ที่นี่เป็นฤดูร้อน ฉันคิดถึงเเกจริงๆ ยังนึกถึงฤดูร้อนเมื่อปีที่เเล้ว ที่เรายังช่วยกันทำรถ ของอู่ไปแข่งคลับเรซ พวกเราทุกๆคนในอู่ก้อฝากความคิดถึงมาถึงแกนะ ไอ้ลูกชายว่างๆก็กลับมาเยี่ยมฉันบ้างนะ จาก เคน " บอยอ่านไปพลางอมยิ้ม เเต่ยังไม่ทันไร ก็ได้มีเมลล์ใหม่เข้ามาหาบอย เป็นชื่อที่บอยไม่คุ้นเลย ด้วยความสงสัยบอยจึงได้เปิดอ่านทันที ข้อความข้างในทำให้บอยถึงกับเงียบไป " ไง บอย เเกหายไป ทำให้ชั้น เหงามากๆ ยังรอแกกลับมาเเก้มืออยู่นะ เจ้าหนู เร็วเจอกันเร็วๆนี้ จากโยจิ " ขณะที่บอยกำลังอ่านอีเมลล์ของโยจิอยู่นั้น เเวน ก้อวิ่งเข้ามาหาบอย " พี่บอยๆ วันนี้ว่างนี้ไปเดินสวนจตุจักร กับเเวนหน่อยได้ไม้ค่ะ พี่วินอะนอนยังไม่ตื่นเลย อ้าวเเล้วพี่บอยอ่านเมลล์ของใครอยู่ค่ะ ขอเเวนอ่านบ้างดิ " เเวนพูดพลางเดินเข้าไปอ่านอีเมลล์ของ โยจิ ที่ส่งมาถึงบอย " เอ่อ พี่บอย โยจินี่ใครหรอ เพื่อนพี่บอยที่ญี่ปุ่นหรอ ค่ะ " บอยตอบ " ก็จะว่าเพื่อนก็ไม่เชิงซะทีเดียว เราเป็นคู่เเข่งกันหนะ " เเวนสงสัยจึงถามต่อทันที " เเล้วเเข่งกันเเบบนี้พี่บอยชนะไช่ไหมค่ะ พี่บอยเก่งอยู่เล้วต้องชนะเเน่ๆเลย " บอยยิ้มมุมปาก ตอบสั้นๆเเต่เป็นคำตอบที่สร้างความผิดหวังให้เเวนมากจนถึงกับอึ้ง " ปล่าว พี่ไม่เคยชนะโยจิ เลยเเม้เเต่ครั้งเดียว " ด้วยความสงสัยเเละอยากรู้มานานเต่ไม่มีโอกาสถาม วันนี้จึงเป็นโอกาสดีที่เเวนจะได้รู้สิ่งที่อยากรู้มานาน " งั้นพี่บอยช่วยเล่าให้เเวนฟังบ้างได้ไหม ว่าตอนไปอยู่ที่ญี่ปุ่น พี่บอยได้ทำอะไร ใช้ชีวิตอย่างไรบ้าง " บอยได้ยินดังนี้ก็นั่งนิ่งไปพักใหญ่ๆ ก่อนจะเริ่มคิดถึงภาพวันเก่าๆที่ตัวเองต้องไปต่อสู้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ
FLASH BACK
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ขณะที่บอยกำลังอาศัยอยู่ในญี่ปุ่นบอยซึ่งนับเวลามาอยู่ที่ญี่ปุ่น ก็นานถึง3เดือนแล้ว
บรรยากาศ ภายในอู่ของเคนซัง ตอนนี้ทุกคนกำลังขมักเขม้น กำลังรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด บอยกำลังนั่งอยู่ท้ายอู่กำลังนั่งประกอบวาล์ว ให้กับเครื่อง 4AG ที่เข้ามาทำการโอเวอร์ฮอนเครื่องที่อู่ของเคนซัง ทุกอย่างต้องทำอย่างตั้งใจการประกอบต้องละเอียดและใส่ใจเหมือนรถของตัวเอง คำพุดเหล่านี้บอยเคยได้ยินจากพ่อของตัวเองที่สั่งสอนลูกน้อง แต่เค้าไม่เคยใส่ใจ แต่มาวันนี้ที่เค้ากำลังดำเนินรอยตามพ่อของเค้าอยู่คำพูดสั่งสอนของพ่อกำลังก้องอย่ในหัวของบอย บอยที่มีความ มุ่งมั่นและมานะสูง ในขณะที่เพื่อนๆในอู่ทำงานบอยก็ทำงาน ในขณะที่เพื่อนๆในอู่พักผ่อน บอยก็ยังทำงานอยู่ จนได้มีคนๆนึงมายืนอยู่ข้างหน้าบอย บอยเงยหน้าขึ้นไปมอง และทักทายด้วยความคุ้นเคย สวัสดี อันไซ รถนายยังไม่เสร็จเลย ประกอบวาล์วอยู่ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วอีกไม่น่าเกิน4-5วัน นายก็มารับรถได้แล้ว อันไซพยัหหน้าตอบรับ เรารู้แล้ว เมื่อกี้ก็คุยกับเคนซังแล้วที่หน้าอู่ แต่วันนี้เราไม่ได้มาเอารถ เรามาชวนนายไปซิ่งกัน วันนี้บน wangan มีอะไรหนุกๆ เราไม่อยากให้นายพลาด ไปด้วยกันนะ เดี้ยว 1ทุ่มครึ่งเรามารับนายที่หน้าอู่ เราบอกเคนซังไว้ให้แล้วเค้าอนุญาติ นายห้ามปฎิเสธ บอยเมื่อถูกชักชวนแกมบังคับแบบนี้จึงปฎิเสธไม่ลง
เวลา1ทุ่ม คันไซได้มารอบอยที่หน้าอู่อย่างตรงเวลา บอยรีบวิ่งมาขึ้นรถ AE86 สีเขียวของอันไซ
โทดทีๆมาช้าไปหน่อยกำลังเก็บของในอู่อยู่ บอยกล่าวขอโทษ ไม่เป็นไร อันไซตอบกลับพร้อมตบไหล่บอยเบาๆ $$ อันไซ ชายหนุ่มคนนี้มีอะไรพิเศษ เค้าเป็นเพื่อนที่ดีของบอย และ จะเป็นอีกคนหนึ่งที่นำบอยมาจนถึง ณ จุดปัจจุบันนี้$$ ระหว่างขับรถเดินทางไปจุดพักรถที่ซางบรรดารถซิ่งในญี่ปุ่นจะออกมารวมตัวกันยามค่ำคืน มันช่างเป็นสวรรค์ของรถซิ่งจริงๆบอยคิดในใจพลางยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อได้เห็นรถแต่งสวยๆนับ10คัน (อันนี้หลายคนก็คงเคยเป็นเวลาดูรถซิ่งๆสวยๆวิ่งสะใจๆไม่รู้เป็นไรเผลอยิ้มทุกทีเลย) จากคนที่เคยมาในที่แบบนี้เป็นครั้งแรก ย่อมตื่นตาตื่นใจเป็นธรรมดา แล้วอันไซก็ได้ พาบอยไปเดินชมรถจากกลุ่มต่างๆที่มาจอดโชว์เรียงกัน ที่จับคู่กันออกไปลองกันเอง หรือว่ามีการจับกันเป็นกลุ่มออกไปเทสต์กันทีเดียวถึง6-8คันก็มี ซึ่งตื่นตาตื่นใจบอย จนต้องมองตาค้าง มันช่างเป็นบรรยากาศที่สนุกจริงๆ เสียงท่อไอเสีย เสียงกระหึ่มของเครื่อง เสียงเวสเกตต์และโบวออฟ ดังสนั่นทุกครั้งที่กลุ่มรถซิ่ง วิ่งผ่านไกล้เข้ามา ณ จุดพักรถ บอยรนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนของอันไซ ที่เป็นกลุ่มที่แต่งรถ AE86 ต่างพุดคุยแลกเปลี่ยนความรู้กัน เรื่องรถอย่างสนุกสนาน ยิ่งบอยมีความสนใจในเรื่องเครื่องยนต์อยู่แล้วยิ่ง รู้สึกว่าชอบบรรยากาศแบบนี้เหลือเกนทั้งๆที่ได้มาสัมผัสเป็นครั้งแรกการรวมกลุ่มแลกเปลี่ยนความรู้เรื่องรถ รวมทั้งโชว์รถและออกไปวิ่งเทสต์กันเองบ้าง นี่หละมั้งคือจุดเริ่มแรกที่เปลี่ยนบอยให้กลับมามีความสนใจในเรื่องรถความเร็วเครื่องยนต์กลไกต่างๆ อย่างจริงจัง จนเวลาผ่านเลยมานาน หลายชั่วโมง อันไซจึงขอตัวเพื่อนๆกลับบ้านพักผ่อน พร้อมกับเพื่อนในกลุ่มอีก คนหนึ่งนั้นคือ มู ที่ใช้AE86 เลวิน คูเป้สีดำเครื่อง เซ็ทเทอโบร์ ก่อนจะออกโยจิก็ชวนอันไซ เล่นอะไรสนุกๆกัน อันไซ เด้วนี้เราไม่ค่อยได้มาเล่นกันเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ อันไซตอบกลับเหอๆมูวันนี้เลยก็ได้นะเพื่อน เหงาๆอยู่พอดี เอาแบบเดิมนะเพื่อน เกมแมวจับหนู เราจะขับจากจุดนี้ไปลง ทางด่วน ที่ด่านX1 ให้แกออกไปก่อนชั้นจะไล่ตามไปแต่มีข้อแม้คือเราจะดริ้ฟในการเข้าโค้งทุกโค้ง ถ้าชั้นแซงแกได้ก็จบถ้าไม่ได้ก็เสมอตัว อันไซเสนอกฎ และแน่นอนมูไม่ปฏิเสธ
รถเลวินสีดำของมู เบิ้ลเครื่องเสียงดังสนั่นนำออกไปก่อน แล้วตามาด้วยรถของอันไซ ทั้งคู่ขับไล่กันไปอย่างกระชั้นชิด โค้งแรกมู ดริ้ฟผ่านไปได้สวย ท้ายรถห่างที่กั้นถนนเพียงนิดเดียว เมื่อมาถึงโค้งที่สอง คราวนี้รถทั้งคู่ดริ้ฟเกือบจะพร้อมกัน รถของมูและ อันไซ ดริ้ฟ คู่กันไปโดยมีความห่างระหว่างคันรถแค่เพียงไม่เกิน1ฟุต บอยซึ่งนั่งอยู่ในรถได้แต่มองไปข้างหน้าตาเขม็ง มันแปลกมันน่าตกใจมันสวยงามเหมือนคนสองคนเต้นระบำไปพร้อมกัน มันน่ากลัวเมื่อทุกๆโค้ง ทั้งมูและอันไซจะแข่งกันเข้าโค้งให้รถเข้าไปชิดขอบกั้นมากที่สุด ซึ่งต่างฝ่ายก็ต่างยอมรับฝีมือในกันและกัน ทั้งคู่ดริ้ฟไปพร้อมกันอย่างมั่นใจ ในที่สุดอันไซก็สามารถขึ้นนำมูได้ก่อนทางลงด่านX1ในโค้งที่มูพลาดดริ้ฟออกวงกว้าง อันไซจึงสามารถแซงขึ้นไปได้ ในที่สุด แล้วทั้งคู่ก็ต่างแยกย้ายกันกลับที่พัก บอยที่ยังอึ้งกับการขับรถแปลกๆเมื่อครู่นี้ ที่ทั่งเร็วน่ากลัวและสวยงามในเวลาเดียวกัน ได้แต่เฝ้าถามอันไซว่ามีเทคนิคอย่างไรอันไซไม่ยอมบอก เพียงแต่บอกว่า ถ้าอยากรู้นายต้องเรียนกับชั้นแล้วชั้นจะสอนทุกอย่างให้นาย บอยรีบคว้าโอกาศนี้ไว้ทันที บอยจะสามารถควบคุมไอ้การเข้าโค้งที่แปลกประหลาดแบบเมื่อกี้ได้อย่างไร บอยได้อะไรจากการไปอยู่ที่ญี่ปุ่น และอะไรทำให้บอยที่กลับมาจากญี่ปุ่นต่างกับบอยในตอนเรกเหลือเกิน
ไว้ติดตาม ตอนหน้าคร้าบบ
-
เย้ เย้
มีตอน 5 ซะที อ่านจบแย้ว
เอาตอน 6 มาไวไวน่ะเพื่อนต๋อง ;D
-
มานั่งอ่านตั้งแต่ตอนแรก มันส์มากๆ พล็อตเนื้อเรื่องได้ดีมากเลยทีเดียวคะ ชอบจิงๆ มีหลากหลายแบบในการแข่งรถ ทั้งดริฟแดรก เยี่ยมๆๆ ;) รอติดตามอ่านอยู่นะคะ ;D
-
ขอบคุณครับ
-
สนุกมากครับ มันส์ดีๆทั้งเนื้อเรื่อง ทั้งตัวรถ แต่ผมแน่ะนำนะ ชื่อชื่อรถ น่าจะเปลี่ยนเป็นชื่อตัวถังนะ อย่างเช่น toyota truno = ae86 skyline r34 = bcnr34
civic 3 door = eg rx-8 = se3p rx-7 fd3s supra = jza80
-
ครับ ขอบคุณมากเลยครับตอนไหม่ไกล้เส็จเเล้ว สำหรับชื่อรุ่นผมตั้งใจให้เป็นเเบบนี้เพราะอยากให้ผุ้อ่านได้กว้างอะครับถ้าบอกรหัส ตัวถัง บางคนอาจจะมองไม่ออกอะครับว่ามันคือรุ่นอะไร เช่น SW11 เป็นต้นอะครับ บางคนอาจจะไม่รู้ว่ามันคือ MR2 ตัวเก่า ทำให้อ่านไม่สนุกเลยตัดสินใจเขียนเป็นชื่อรุ่นไปเรยอะครับ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะคร้าบบ เเอดเมลล์มาคุยกันบ้างก้ด้ายคร้าบ
-
ครับ ขอบคุณมากเลยครับตอนไหม่ไกล้เส็จเเล้ว สำหรับชื่อรุ่นผมตั้งใจให้เป็นเเบบนี้เพราะอยากให้ผุ้อ่านได้กว้างอะครับถ้าบอกรหัส ตัวถัง บางคนอาจจะมองไม่ออกอะครับว่ามันคือรุ่นอะไร เช่น SW11 เป็นต้นอะครับ บางคนอาจจะไม่รู้ว่ามันคือ MR2 ตัวเก่า ทำให้อ่านไม่สนุกเลยตัดสินใจเขียนเป็นชื่อรุ่นไปเรยอะครับ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะคร้าบบ เเอดเมลล์มาคุยกันบ้างก้ด้ายคร้าบ
AW ครับ
W คือรหัสตัวถัง
A คือรหัสเครื่อง 4A
-
:-[ :-[ อ่า ขออภัยครับ จามได้ครับเเต่เขียนผิด อ่าไม่ได้เเก่ตัวนะเขิลอะ ลองไปอ่านตอน 2ดูจิ เค้าเขียนถูกนะ เเง้วๆ
-
เอาน่า ผิดนิดพลาดหน่อย บางทีมือมันพิมพ์ไปเองอ่ะ SกับAก็ปุ่มใกล้กันด้วยสิ
เข้ามาเชียร์ครับ เอามาๆ จาอ่านอีกๆ อิๆ
-
;D ;D หิหิขอบคุณครับเขิลอ่า ดันใส่เลขรุ่นเก่ากับรหัสตัวถังรุ่นไหม่มาปนกัน ขอบคุณใหญ่มากนะค้าบบ วันนันที่ต๋องขับตามไปทักยังไม่ได้คุยไรกันมากไว้เด้วคราวหน้าจะขอคุยเรื่องการเขียนเรื่องด้วยคร้าบใหญ่เขียนเก่งอ่า
-
ให้กำลังใจคับ เมื่อไหร่จาอัพเรื่องซะที รออ่านอยู่นะคับ ของผมก็กำลังจะได้อัพแล้วคับ racing dragon น่ะ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะได้อัพเมื่อไหร่ ท่อนสุดท้ายพิมพ์แล้วพิมพ์อีกก็ไม่ลงตัวซะที
-
;D ;D หิหิ เเบบว่าจบคอสเวิค ป.โทเเล้วคร้าบ เเต่ว่ายังต้องยุ่งกับการทำ tesis คงอีกสัก2-3เดือนถึงจะว่างมาอัพเรื่องต่อนะครับ
-
วัยรุ่นเซ็ง